ព្រះអង្គបានលោះបំណុលយើងរួចហើយ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
July 13, 2025
«នោះទ្រង់បានប្រោសឲ្យរស់ជាមួយនឹងទ្រង់ ដោយបានអត់ទោសចំពោះអស់ទាំងការរំលងរបស់អ្នករាល់គ្នា ទាំងលុបចោលសេចក្តីដែលកត់ទុកទាស់នឹងយើងក្នុងសេចក្តីបញ្ញត្ត ដែលប្រទាំងនឹងយើង ហើយទ្រង់ក៏លើកចោល ដោយបោះភ្ជាប់នៅឈើឆ្កាង» (កូឡូស ២:១៣-១៤)។
ហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងចុះមកផែនដី សុគតនៅលើឈើឆ្កាង ហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ? មូលហេតុគឺដើម្បីប្រទានការប្រោសលោះអស់កល្ប និងការទទួលជាកូនចិញ្ចឹមដល់អស់អ្នកដែលជឿព្រះអង្គ។ ព្រះអម្ចាស់បានលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់លោះមនុស្សឲ្យរួចពីបាប ដើម្បីឲ្យយើងអាចធ្វើជាកូនព្រះអង្គ។ នេះជាការពិត ដែលគ្មានសាសនាណា អាចអះអាងដូចនេះបានទេ។ អ្នកនិពន្ធទំនុកសកលបានពិពណ៌នាអំពីភាពអស្ចារ្យនៃការបង់ថ្លៃលោះនេះថា៖
ឱការប្រោសលោះដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ជាការទិញដោយព្រះលោហិត!
ព្រះទ្រង់សន្យាដល់អ្នកជឿម្នាក់ៗ
គឺដល់អ្នកដែលមានបាបធ្ងន់បំផុត ដែលពិតជាជឿព្រះអង្គ
នៅពេលណាពួកគេទទួលជឿ ព្រះអង្គអត់ទោសឲ្យ4។
ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីការប្រោសលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលយើងបានទទួល ខ្ញុំបាននឹកឃើញរឿង «ដូនចាស់បេតធី (Betty)» ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រដោយសារបំណុល។ ថ្ងៃមួយ គ្រូគង្វាល និងពួកជំនុំរបស់គ្រូគង្វាលនោះបានសម្រេចចិត្តជួយដល់ការរស់នៅរបស់ដូនចាស់ ហើយក៏បានជួយសងបំណុលរបស់គាត់។ នៅពេលដែលលោក គ្រូគង្វាលទៅរកគាត់នៅផ្ទះ គាត់ខ្លាចគេមកចាប់ខ្លួនគាត់ បានជាគាត់មិនព្រមបើកទ្វារឲ្យមនុស្សពីរបីនាក់ដំបូងដែលមកគោះទ្វារផ្ទះគាត់។ នៅពេលដែលលោកគ្រូគង្វាលអាចចែកចាយដំណឹងល្អដល់គាត់ គាត់ក៏បានមើលមុខលោកគ្រូគង្វាល ហើយសួរថា «សូមលោកគ្រូគិតមើល៖ ខ្ញុំបានបិទទ្វាដាក់គន្លឹះមិនឲ្យលោកគ្រូចូល។ ខ្ញុំមិនហ៊ានឲ្យលោកគ្រូចូល។ ឥឡូវលោកគ្រូបានចូលមក ដោយនាំអំណោយដ៏សប្បុរសយ៉ាងនេះមកឲ្យខ្ញុំ»។
នៅពេលខ្លះក្នុងជីវិតយើង យើងមានលក្ខណៈដូចដូនចាស់បេតធីផងដែរ។ កាលពីមុន យើងដឹងថា ខ្លួនយើងជាប់បំណុលរបស់បាប។ វិប្បដិសារីគឺជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ យើងខ្លាចមនុស្សចូលមកគោះទ្វារយើង ហើយយករឿងយើងទៅប្រាប់អ្នកដទៃ។ ដែលសំខាន់បំផុតនោះ យើងខ្លាចព្រះ ព្រោះពេលព្រះអង្គគោះទ្វារនៃជីវិតយើង យើងខ្លាចព្រះអង្គចូលមកជំនុំជម្រះបាបយើង។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មក យើងក៏បានដឹងថា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ព្រះអម្ចាស់បានគោះទ្វារចិត្តយើង មិនមែនដើម្បីឲ្យយើងសងបំណុលរបស់បាបនោះទេ តែដើម្បីប្រាប់យើងអំពីជ័យជម្នះដែលសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គទទួលបាន ដោយនាំមកនូវការចាប់ផ្តើមជាថ្មី ក្នុងជីវិតថ្មីស្រឡាង ក្នុងរឿងជីវិតថ្មី។ ព្រះអង្គបានលុបបំណុលយើង ហើយយើងបើកទ្វារនៃជីវិតយើងដោយអំណរ ដើម្បីស្វាគមន៍ព្រះអង្គជាព្រះសង្គ្រោះ មិត្តសំឡាញ់ និងជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង។
ការរស់នៅជាគ្រីស្ទបរិស័ទ គឺត្រូវដឹងអំពីបំណុលដែលព្រះអង្គបានលោះ។ យើងមិនមែនជាទាសកររបស់បាប និងនៅជាប់ទោសបាបទៀតទេ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានរំដោះយើងឲ្យមានសេរីភាព ហើយទទួលយើងធ្វើជាកូនចិញ្ចឹមរបស់ព្រះ។ ហើយដោយសារយើងបានទទួលធ្វើជាកូនចិញ្ចឹមរបស់ព្រះ នោះយើងមានឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យក្នុងការហៅព្រះថា ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ហើយបានប្រកបជិតស្និទ្ធនឹងព្រះអង្គ។ យើងមិនពួននៅពីក្រោយទ្វារបិទ ដោយបន្តជាប់បំណុលទៀតទេ ព្រោះយើងបានភ្លក់រស់ជាតិនៃសេរីភាពដែលមកគោះទ្វារយើង ហើយឲ្យសេរីភាពនោះចូលក្នុងជីវិតយើង។
យើងអាចមានការសម្រាកក្នុងចិត្តដោយដឹងថា ព្រះអង្គបានលុបបំណុលរបស់យើងហើយ! យើងមានអំណរណាស់ ពេលដែលបានដឹងថា សណ្ឋានរបស់យើងនៅចំពោះព្រះដ៏រស់បានផ្លាស់ប្រែពីកូនបំណុលដែលថប់បារម្ភទៅជាកូនចិញ្ចឹមរបស់ព្រះ។ ឥឡូវនេះ ចូរសួរខ្លួនឯងថា តើអ្នកនឹងអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្តីពិតនេះ កែប្រែទស្សនៈដែលអ្នកមានចំពោះខ្លួនឯង និងចំពោះកិច្ចការដែលនៅចំពោះមុខអ្នក នៅថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ កាឡាទី ៤:២១-៥:១
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ទំនុកតម្កើង ៧-៩ និង កិច្ចការ ១០:១-២៣