ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអង្គ ក្នុងភាពកម្សោយរបស់យើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
July 30, 2025
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេឌានថា ចំនួនមនុស្សដែលនៅជាមួយនឹងឯង មានគ្នាច្រើនពេកណាស់ នឹងឲ្យអញប្រគល់ពួកម៉ាឌានមក ក្នុងកណ្ដាប់ដៃគេមិនបានឡើយ ក្រែងពួកអ៊ីស្រាអែលអួតខ្លួន ទាស់នឹងអញវិញ ដោយថា អញបានជួយសង្គ្រោះខ្លួនអញទេ ដូច្នេះ ចូរប្រកាសប្រាប់ដល់ត្រចៀកបណ្តាជនថា អ្នកណាដែលមានសេចក្តីភ័យញ័រ ចូរឲ្យអ្នកនោះវិលពីភ្នំកាឡាតត្រឡប់ទៅវិញចុះ នោះមានមនុស្សចំនួន២ម៉ឺន២ពាន់នាក់បានត្រឡប់វិលទៅវិញ នៅសល់តែ១ម៉ឺននាក់ប៉ុណ្ណោះ» (ពួកចៅហ្វាយ ៧:២-៣)។
គោលបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់សម័យកាល គឺដើម្បីឲ្យយើងអាចពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គទាំងស្រុង។
កាលព្រះអង្គត្រាស់ហៅលោក គេឌាន ឲ្យជួយសង្គ្រោះពួកអ៊ីស្រាអែល គាត់បានប្រឈមមុខដាក់កិច្ចការ ដែលពិបាកជាពន់ពេក គឺការដឹកនាំទ័ពប្រយុទ្ធនឹងពួកម៉ាឌាន។ គេថា កងទ័ពរបស់សាសន៍ម៉ាឌាន មានគ្នាច្រើនដូចហ្វូងកណ្ដូប ហើយ «សត្វអូដ្ឋរបស់គេក៏មានច្រើនជាពន្លឹកឥតគណនា ដូចជាខ្សាច់ដែលនៅមាត់សមុទ្រ» (ពួកចៅហ្វាយ ៧:១២)។ កងទ័ពរបស់លោក គេឌាន ដែលមានគ្នាតែ៣២០០០នាក់ មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងកងទ័ពរបស់ពួកម៉ាឌានបានទេ។
បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់ក៏បានមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា «ចំនួនមនុស្សដែលនៅជាមួយនឹងឯង មានគ្នាច្រើនពេកណាស់ នឹងឲ្យអញប្រគល់ពួកម៉ាឌានមក ក្នុងកណ្ដាប់ដៃគេ មិនបានឡើយ»។ ហេតុនេះហើយ ព្រះអង្គបានដកមនុស្ស២២០០០នាក់ ចេញពីកងទ័ពរបស់គាត់។ លោក គេឌាន ប្រាកដជាបានធ្វើការគណនា ហើយឆ្ងល់ថា តើគាត់អាចប្រៀបផ្ទឹមកម្លាំងទ័ពសត្រូវ ដោយកម្លាំងទ័ពរបស់គាត់ដែលកាន់តែតិចជាងមុនដោយរបៀបណាទេ។ អ្វីដែលគាត់មិនទាន់បានដឹងនោះគឺ គាត់ជិតបានរៀនសូត្រអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃភាពកម្សោយហើយ។
ព្រះទ្រង់តែងតែធ្វើការក្នុងកាលៈទេសៈរបស់យើង ដើម្បីនាំយើងឲ្យពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំង និងសរសើរតម្កើងព្រះអង្គកាន់តែជ្រាលជ្រៅ សម្រាប់ការជួយសង្គ្រោះរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមិនចែកសិរីល្អរបស់ព្រះអង្គជាមួយនរណាម្នាក់ ឬឲ្យគេលួចសិរីល្អរបស់ព្រះអង្គឡើយ។ និយាយឲ្យងាយយល់ ព្រះអង្គមានភាពគ្រប់គ្រាន់ទាំងស្រុង ប៉ុន្តែយើងតែងតែមានចំណុចខ្វះខាត។ នៅពេលមុន ក៏ដូចជាពេលសព្វថ្ងៃ ព្រះអង្គជួយយើងឲ្យមើលឃើញសារៈសំខាន់នៃការបន្ទាបខ្លួន ទទួលស្គាល់ចំណុចខ្សោយរបស់យើង ដើម្បីលើកតម្កើងភាពធំប្រសើររបស់ព្រះអង្គ។ តាមពិត អំនួតរបស់យើងអាក្រក់បំផុត នៅពេលណាវាក្លាយជាអំនួតខាងវិញ្ញាណ គឺនៅពេលដែលយើងចាប់ផ្ដើមអួតអំពីការដកពិសោធន៍ដែលយើងមានជាមួយព្រះ ឬភាពជោគជ័យដែលយើងសម្រេចបានសម្រាប់ព្រះអង្គ។ នេះជាទំនោរដែលកើតមានជាធម្មតាចំពោះ «ពួកសាវ័កធំ» ដែលសាវ័ក ប៉ុល បានលើកឡើងក្នុងបទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ១២:១១ ដែលពួកគេហាក់ដូចជាមានអំណាចណាស់ ពួកគេមានរឿងជាច្រើនសម្រាប់ចែកចាយអំពីការដែលពួកគេបានពេញដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែ សាវ័ក ប៉ុល គ្រាន់តែបានឆ្លើយតបថា «ទោះបើខ្ញុំចង់អួតខ្លួន នោះគង់តែខ្ញុំមិនមែនខ្លៅល្ងង់ទេ ដ្បិតខ្ញុំនិយាយតាមតែសេចក្តីពិត ប៉ុន្តែខ្ញុំឈប់ស្លេះចុះ ក្រែងអ្នកណារាប់ខ្ញុំ ទុកជាលើសជាងភាពដែលឃើញ ឬឮនិយាយពីខ្ញុំ» (ខ.៦)។ គាត់ដឹងថា ការបន្ទាបខ្លួន ភាពកម្សោយ និងភាពខ្វះចន្លោះ គឺជាគន្លឹះដែលនាំឲ្យគាត់មានប្រយោជន៍ក្នុងនគរព្រះ។
ហេតុនេះហើយ ព្រះអម្ចាស់បានបន្តកាត់បន្ថយកងទ័ពរបស់លោក គេឌាន ឲ្យមកនៅត្រឹមតែ៣០០នាក់ប៉ុណ្ណោះ (ពួកចៅហ្វាយ ៧:៧)។ ព្រះអង្គនឹងសម្រេចផែនការ ដោយប្រើមនុស្សតិចតួចយ៉ាងនេះ ដើម្បីកាលណាពួកគេទទួលបានជ័យជម្នះ គេរាល់គ្នានឹងបានដឹងថា ជ័យជម្នះនោះមានប្រភពមកពីណា។ ហើយព្រះអង្គនៅតែបន្តធ្វើដូចនេះ សម្រាប់យើង ដោយសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គក្រើនរំឭកយើងថា ក្នុងកែវភ្នែករបស់លោកីយ៍ អ្នកដែលមានប្រយោជន៍បំផុតសម្រាប់ផែនការ និងគោលបំណងរបស់ព្រះអង្គ គឺជាមនុស្សដែលអសមត្ថភាព ព្រោះគេនឹងដឹងច្បាស់ថា ជោគជ័យនោះគឺជាស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ មិនមែនជាស្នាដៃរបស់ពួកគេទេ។ នេះជាដំណឹងអាក្រក់សម្រាប់អ្នក បើសិនជាអ្នកចង់ប្រកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្តីអំនួត និងការពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង។ នេះក៏ជាដំណឹងអាក្រក់សម្រាប់អ្នក បើសិនជាអ្នកចង់ទទួលការលើកតម្កើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះជាដំណឹងដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់អ្នក បើសិនជាអ្នកដឹងថា អ្នកមិនមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានដាក់នៅពីមុខអ្នក។ តើមានកិច្ចការអ្វីខ្លះនៅចំពោះមុខ ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា មិនមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើវា? ចូរពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ ហើយដើរទៅរកការស្តាប់បង្គាប់ ហើយអ្នកនឹងរកឃើញថា ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអង្គបង្ហាញចេញមក ក្នុងភាពកម្សោយរបស់អ្នក (២កូរិនថូស ១២:៩-១០) ហើយអ្នកនឹងសរសើរតម្កើងព្រះអង្គកាន់តែច្រើនថែមទៀត។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ពួកចៅហ្វាយ ៧:១-២៣
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ទំនុកតម្កើង ៥១-៥៣ និង កិច្ចការ ២០:១៧-៣៨