យកគំរូតាមសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះវរបិតា (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
September 23, 2025
«ចូរស្រឡាញ់ដល់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា ឲ្យប្រព្រឹត្តល្អនឹងគេ ហើយឲ្យគេខ្ចី ដោយឥតសង្ឃឹមនឹងបានអ្វីមកវិញចុះ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានរង្វាន់ជាយ៉ាងធំ ហើយនិងធ្វើជាកូននៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ដ្បិតទ្រង់តែងល្អ ដល់ទាំងមនុស្សអកតញ្ញូ និងមនុស្សអាក្រក់ដែរ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តមេត្តាករុណា ដូចជាព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាដែរ» (លូកា ៦:៣៥-៣៦)។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា «ចូរអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តមេត្តាករុណា ដូចជាព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាដែរ»។ ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គត្រង់ចំណុចនេះ គឺជាសេចក្តីសង្ខេបនៃការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គអំពីព្រះពរ (លូកា ៦:២០-២៣) ហើយក៏ជាបាវចនាដ៏ល្អ សម្រាប់ការរស់នៅរបស់អ្នកជឿម្នាក់ៗ។ ពាក្យពេចន៍ទាំងនេះ បានសង្កត់ធ្ងន់អំពីសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គអំពីរបៀបដែលយើងត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃ ជាពិសេសអ្នកដែលស្អប់យើង ដោយសារយើងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គ (ខ.២២)។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការនេះគួរតែបណ្តាលចិត្តយើងឲ្យសួរថា តើការមានចិត្តមេត្តាពិតប្រាកដ មានលក្ខណៈដូចម្តេច? ព្រះយេស៊ូវ ជាអ្នកគង្វាលដ៏សុភាព និងស្រទន់ មិនបានទុកឲ្យយើងឆ្ងល់អំពីគោលការណ៍នេះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានប្រទានការបង្រៀនជាក់លាក់អំពីរបៀបយកគំរូតាមព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែលមានសេចក្តីមេត្តា។
ព្រះទ្រង់ «តែងល្អដល់ទាំងមនុស្សអកតញ្ញូ និងមនុស្សអាក្រក់ដែរ»។ ក្នុងនាមយើងជាកូនព្រះអង្គ យើងត្រូវតែដឹងថា ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅយើងឲ្យបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីសប្បុរសដូចនេះផងដែរ ដោយស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវ ធ្វើការល្អស្នងការអាក្រក់ និងឲ្យដល់អ្នកដទៃដោយមិនរំពឹងថា នឹងបានអ្វីត្រឡប់មកវិញ។ ចូរកត់សម្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវមិនបានមានបន្ទូលអំពីករណីលើកលែង ឬប្រើពាក្យប្រសិនបើនោះទេ។
ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅយើងឲ្យធ្វើជាឧបករណ៍នៃសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះ ហើយបន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលភ្លាមៗថា យើងមិនត្រូវថ្កោលទោសគេទេ (លូកា ៦:៣៧)។ ព្រះអង្គមិនមែនកំពុងតែហាមយើងមិនឲ្យមានគំនិតរិះគន់ក្នុងទំនាក់ទំនងនោះទេ ព្រោះយើងត្រូវតែប្រើគំនិតយើង ដើម្បីបែងចែកឲ្យច្បាស់រវាងសេចក្តីពិត និងភាពក្លែងក្លាយ ឬល្អ និងអាក្រក់។ ដូចគ្នានេះដែរ ព្រះយេស៊ូវក៏មិនមែនកំពុងតែបង្រៀនថា យើងត្រូវធ្វើពុតជាមើលមិនឃើញអំពើបាបរបស់ពួកគេ ឬមិនចង្អុលបង្ហាញពួកគេឲ្យទទួលស្គាល់កំហុសខ្លួនឯងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបង្គាប់យើងមិនឲ្យថ្កោលទោសអ្នកដទៃ គឺព្រះអង្គកំពុងថ្កោលទោសវិញ្ញាណដែលគិតថាខ្លួនឯងត្រូវ លើកតម្កើងខ្លួនឯង មានពុត ឬថ្កោលទោសគេដោយមិនប្រណី គឺវិញ្ញាណដែលព្យាយាមបង្ហាញកំហុសរបស់អ្នកដទៃ ដោយចិត្តជូរល្វីង។
វិញ្ញាណដែលមិនសប្បុរស គឺប្រាស់ចាកទាំងស្រុង ចំពោះការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវឲ្យមានសេចក្តីមេត្តាហូរហៀរ ចំពោះមិត្តភក្តិ ក៏ដូចជាខ្មាំងសត្រូវ។ យើងម្នាក់ៗចាំបាច់ត្រូវស្គាល់វិញ្ញាណនៃការថ្កោលទោសដែលយើងអាចមាន និងត្រូវជីករំលើងឫសរបស់វា ហើយត្រូវជំនួសភាពកាច និងសាហាវដោយការយោគយល់វិញ។
នេះជារបៀបដែលយើងត្រូវបង្ហាញអ្នកដទៃឲ្យស្គាល់សេចក្តីមេត្តា ដែលព្រះមានចំពោះយើង។ កាលក្សត្រី អេលីហ្សាប៊ែតទីពីរ នៅក្មេង មុនពេលព្រះនាងទៅចូលរួមពិធីជប់លៀង ព្រះមាតាតែងតែប្រាប់ព្រះនាង និងព្រះនាង ម៉ាហ្ការែត ជាកនិដ្ឋាឲ្យចាំថា ខ្លួនឯងជាកូនស្តេច ត្រូវមានអាកប្បកិរិយាដែលសមជាខ្សែរាជវង្ស។ ពួកគេជាកូនស្តេច មិនមែនដោយសារអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេ តែអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា ពួកគេជាខ្សែរាជវង្ស។
យើងដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទ គឺជាសមាជិកនៃខ្សែរាជវង្សនៃចក្រវាលរបស់ក្សត្រនៃរបស់សព្វសារពើ ដែលជាព្រះវរបិតារបស់យើង។ ចូរប្រាកដថា អាកប្បកិរិយារបស់អ្នកបានឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យគេដឹងថា អ្នកជានរណា និងជាកម្មសិទ្ធិរបស់នរណា។ ចូរយើងមានសេចក្តីមេត្តា គឺដូចដែលព្រះវរបិតាមានសេចក្តីមេត្តាដែរ។
ខគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ អេភេសូរ ៤:២៥-៥:២
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ អេសេគាល ៨-១០ និងយ៉ូហាន ១០:១-២១