ភាពអត់ធ្មត់ ខុសពីធម្មតា (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
October 20, 2025
«បងប្អូនអើយ យើងខ្ញុំទូន្មានឲ្យអ្នករាល់គ្នាបន្ទោស ដល់ពួកអ្នកដែលគ្មានសណ្ដាប់ធ្នាប់ ហើយជួយកំសាន្តដល់ពួកអ្នកណាដែលមានសេចក្ដីទន់ក្រំចិត្ត ទាំងគាំពារពួកអ្នកដែលខ្សោយ នឹងអត់ឱនចំពោះមនុស្សទាំងអស់» (១ថែស្សាឡូនីច ៥:១៤)។
ភាពអត់ធ្មត់ជាគុណធម៌ដ៏ប្រសើរ ប៉ុន្តែក៏ជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ធំមួយដែរ។
កាលសាវ័ក ប៉ុល សរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីច គាត់បានបញ្ចប់សំបុត្រនោះ ដោយការបង្រៀនអំពីគោលការណ៍ដ៏មានតម្លៃដែលមានជាលំដាប់លំដោយ។ គោលការណ៍នីមួយៗ គឺប្រៀបដូចជាគ្រាប់ត្បូងនៅក្នុងខ្សែកជាសេចក្តីពិតប្រកបដោយប្រាជ្ញា សម្រាប់ឲ្យយើងពាក់នៅករបស់យើង ខណៈពេលដែលកំពុងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ជីវិតនេះ (សុភាសិត ៣:៣)។ ការបង្គាប់ឲ្យមានចិត្តអត់ធ្មត់ គឺជាគោលការណ៍សំខាន់បំផុត ក្នុងចំណោមគោលការណ៍ទាំងនោះ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរដើមជាភាសាក្រិក សាវ័ក ប៉ុល បានប្រើពាក្យ ម៉ាក្រូធូមេអូ (makrothumeo) ជាពាក្យដែលមានន័យត្រង់ថា «អត់ធ្មត់» ហើយតាមធម្មតា ព្រះគម្ពីរប្រើពាក្យនេះ ដើម្បីពណ៌នាអំពីចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះ (ឧទាហរណ៍៖ រ៉ូម ២:៤, ២ធីម៉ូថេ ១:១៦, យ៉ាកុប ៥:១០)។ ចិត្តអត់ធ្មត់ គឺមិនឆាប់ខឹងចំពោះអ្នកដែលធ្វើខុស។ សាវ័ក ប៉ុល បានប្រាប់យើងឲ្យមានចិត្តអត់ធ្មត់តាមគំរូរបស់ព្រះ ខណៈពេលដែលយើងប្រឈមមុខដាក់មនុស្សគ្មានរបៀប មនុស្សដែលឆាប់បាក់ទឹកចិត្ត និងអ្នកទន់ខ្សោយ។ ការប្រឈមមុខដាក់មនុស្សទាំងនេះ គឺជាឱកាសសម្រាប់ឲ្យយើងបង្ហាញចេញភាពអត់ធ្មត់តាមគំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់។
តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងអាចមានចិត្តអត់ធ្មត់ប្រភេទនេះ? ភាពអត់ធ្មត់នេះ មិនកើតមានដោយឯកឯងទេ! ដូចនេះ ជាដំបូងយើងចាំបាច់ត្រូវមើលទៅព្រះ។ យើងមានព្រះមួយអង្គដែល «មានសេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយនឹងសេចក្ដីអាណិតអាសូរ ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរសដ៏បរិបូរ» (ទំនុកតម្កើង ១០៣:៨)។ ព្រះអង្គទតមើលចិត្តដែលបះបោររបស់យើង ហើយនៅតែអត់ទោសឲ្យយើង។ ព្រះអង្គទតឃើញកំហុសច្រំដែលរបស់យើង ហើយនៅតែមិនបោះបង់ចោលយើង។ ព្រះអង្គទតឃើញការសង្ស័យ និងការថប់បារម្ភរបស់យើង ហើយនៅតែប្រព្រឹត្តដោយសុភាពចំពោះយើង។ ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅយើងឲ្យយកគំរូតាមភាពអត់ធ្មត់របស់ព្រះអង្គ។ ហើយទីពីរ យើងចាំបាច់ត្រូវទូលសូមជំនួយមកពីព្រះ។ ភាពស្មោះត្រង់លើសពីធម្មតាយ៉ាងដូចនេះ គឺជាមានតែព្រះទេ ដែលអាចបង្កើតឲ្យមានក្នុងជីវិតយើងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គ។ ឧទាហរណ៍៖ សាវ័ក ប៉ុល បានអធិស្ឋានសូមឲ្យពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូល៉ុស «បានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្ដាចំរើនកម្លាំង តាមឫទ្ធិបារមីដ៏ឧត្ដមរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យបានចេះទ្រាំទ្រ ហើយអត់ធន់គ្រប់យ៉ាងដោយអំណរ» (កូឡូស ១:១១)។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែត្រូវការឲ្យនរណាម្នាក់អធិស្ឋានយ៉ាងដូចនេះឲ្យយើង ហើយក៏ត្រូវអធិស្ឋានដូចនេះឲ្យខ្លួនឯង។ យើងរាល់គ្នាក៏គួរតែអធិស្ឋានឲ្យអ្នកដទៃដូចនេះផងដែរ ព្រោះវាជាការអធិស្ឋានដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងឆ្លើយតប។ ពេលណាព្រះចេស្ដារបស់ព្រះធ្វើការក្នុងជីវិតយើង យើងនឹងអាចស៊ូទ្រាំពេលណាយើងមានអារម្មណ៍ថា ចង់បោះបង់ចោលការតស៊ូ ហើយដើម្បីឲ្យយើងអាចមានចិត្តអត់ធ្មត់ នៅពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា យើងមិនអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯងបាន។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយតបចំពោះការរំខានក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃដូចម្ដេចខ្លះ ខណៈពេលដែលអ្នកកំពុងឈរតម្រង់ជួររង់ចាំទទួលសេវាកម្មអ្វីមួយ ឬនៅពេលដែលឡាននៅមុខអ្នកមិនបើកទៅមុខ នៅពេលដែលភ្លើងស្តុបចេញពណ៌បៃតងហើយ? តើអ្នកនឹងឆ្លើយតបដូចម្ដេច ចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នកដែលគ្មានរបៀប ឆាប់បាក់ទឹកចិត្ត និងទន់ខ្សោយ? ចូរឲ្យអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកនៅក្នុងស្ថានភាពទាំងនោះមានភាពអត់ធ្មត់ចំពោះពួកគេ។ មនុស្សនៅជុំវិញអ្នកមិនមានចិត្តស្ញប់ស្ញែងចំពោះចំណេះដឹងខាងទេវសាស្ត្ររបស់អ្នកនោះទេ តែពួកគេនឹងកត់សម្គាល់ឃើញអ្នកខ្វះភាពអត់ធ្មត់ដែលបង្ហាញថា អ្នកគិតអំពីពេលវេលា និងផលប្រយោជន៍របស់អ្នក ខ្លាំងជាងពួកគេ។ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេនឹងកត់សម្គាល់ឃើញអ្នកមានចិត្តអត់ធ្មត់ ដែលបង្ហាញឲ្យពួកគេដឹងថា អ្នកឲ្យតម្លៃមកលើផលប្រយោជន៍ និងសុខុមាលភាពរបស់អ្នកដទៃ លើសខ្លួនឯង (ភីលីព ២:៣) តាមគំរូរបស់ព្រះវរបិតានៃអ្នកដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។
នៅថ្ងៃនេះ អ្នកនឹងមានឱកាសបង្ហាញភាពអត់ធ្មត់តាមគំរូរបស់ព្រះអង្គ ពេលណាអ្នកចង់បង្ហាញការខ្វះភាពអត់ធ្មត់។ ក្នុងពេលនោះ ចូរទទួលស្គាល់ទំហំនៃភាពអត់ធ្មត់ដែលព្រះអង្គមានចំពោះអ្នក ហើយអ្នកនឹងមានចិត្តអត់ធ្មត់ចំពោះអ្នកដទៃ។
ខគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ កូឡូស ១:៩-១២
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ១សាំយ៉ូអែល ១៩-២១ និង២ពេត្រុស ៣