តាមរយៈសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអង្គ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
November 27, 2025
«មិនសម្រេចនឹងអ្នកណាដែលចង់បាន ឬនឹងអ្នកណាដែលខំរត់តាមនោះទេ គឺស្រេចនឹងព្រះដែលមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាវិញ» (រ៉ូម ៩:១៦)។
ព្រះទ្រង់មិនជាប់ជំពាក់នឹងប្រពៃណីដែលមនុស្សបង្កើត ហើយទ្រង់មិនមានកាតព្វកិច្ចដែលត្រូវធ្វើអ្វីៗតាមការរំពឹងចង់បានរបស់យើងឡើយ។
រឿងលោក អេសាវ និងលោក យ៉ាកុប ប្រហែលជាបានបកស្រាយអំពីបញ្ហានេះបានច្បាស់ជាងរឿងផ្សេងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរ។ លោក អេសាវ គឺជាកូនច្បងរបស់លោក អ៊ីសាក ដែលមានលោក អ័ប្រាហាំ ជាឪពុក ដែលព្រះទ្រង់បានជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជាអ្នកទទួលព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់ឲ្យបង្កើតប្រជាជាតិមួយ និងនាំព្រះពរដល់លោកីយ៍របស់ទ្រង់ (លោកុប្បត្ដិ ១២:១-៣)។ ក្នុងនាមលោក អេសាវ ជាអ្នកស្នងមរតកតាមប្រពៃណី គាត់ត្រូវទទួលព្រះពរ និងមរតកពីលោក អ៊ីសាក គឺដូចដែលលោក អ៊ីសាក បានទទួលមរតកពីលោក អ័ប្រាហាំ ជាឪពុកគាត់ដែរ។ លោក យ៉ាកុប មិនគ្រាន់តែជាប្អូន តែគាត់ក៏មានចារិតលក្ខណៈមិនល្អ ដោយឈ្មោះគាត់មានន័យថា មនុស្សបោកប្រាស់។ ការដែលព្រះទ្រង់ជ្រើសរើសគាត់ គឺជារឿងដែលហាក់ដូចជាមិនគួរឲ្យជឿ តែសែស្រឡាយនៃព្រះបន្ទូលសន្យាត្រូវហូរកាត់តាមលោក យ៉ាកុប ហើយកូនចៅរបស់គាត់ប្រែក្លាយជាសាសន៍អ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់ព្រះ។ ជួនកាល ខ្ញុំពិបាកទទួលយកការពិតនេះដោយឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីព្រះទ្រង់ជ្រើសរើសលោក យ៉ាកុប។ រឿងនេះហាក់ដូចជាមិនយុត្តិធម៌! តែព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងថា ទោះលោក យ៉ាកុប ជាជម្រើសដែលមិនសមទំនង ក៏ព្រះទ្រង់បានកំណត់ទុកជាមុនថា នឹងសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យាតាមរយៈលោក យ៉ាកុប ជាជាងលោក អេសាវ៖ «គ្រាដែលកូនមិនទាន់កើតមកនៅឡើយ ហើយមិនទាន់ធ្វើការល្អ ឬអាក្រក់អ្វី...គឺដើម្បីឲ្យព្រះដំរិះរបស់ព្រះខាងឯសេចក្ដីរើសតាំងបានជាប់នៅ មិនមែនដោយអាងការប្រព្រឹត្តទេ គឺដោយអាងព្រះដែលទ្រង់ហៅវិញ» (រ៉ូម ៩:១១-១៣)។ ក្នុងការជ្រើសរើសលោក យ៉ាកុប ព្រះទ្រង់កំពុងសម្រេចគោលបំណងរបស់ព្រះអង្គ តាំងពីអស់កល្បជានិច្ចមក។ ព្រះអង្គក៏កំពុងប្រើគោលការណ៍ដែលកំណត់ថា ព្រះទ្រង់មិនជ្រើសរើសផ្អែកទៅលើការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ គ្មាននរណាម្នាក់ដែលស័ក្តិសមនឹងធ្វើជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គទេ។
នៅត្រង់ចំណុចនេះហើយ ដែលជួនកាលយើងឃើញសាច់រឿងក្រឡាប់ចាក់។ យើងមើលទៅលោក យ៉ាកុប ហើយឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីព្រះជ្រើសរើសគាត់ តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងគួរតែមើលទៅព្រះ ហើយស្ញប់ស្ញែងចំពោះព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គវិញ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា «អញនឹងផ្សាយសេចក្ដីមេត្តាករុណា ដល់អ្នកណាដែលអញមេត្តាករុណា ក៏នឹងមានសេចក្ដីក្ដួលអាណិត ដល់អ្នកណាដែលអញក្ដួលអាណិត» (រ៉ូម ៩:១៥)។ ហើយព្រះទ្រង់ក៏បានត្រាស់ហៅយើង ដោយសេចក្តីមេត្តាផងដែរ ទោះយើងមិនសមនឹងទទួលសេចក្តីមេត្តាក៏ដោយ។
នៅពេលដែលយើងបានដឹងច្បាស់អំពីភាពទាល់ច្រករបស់យើង មុនពេលយើងក្លាយជាកូនរបស់ព្រះ គឺយើងដឹងថា យើងបានបះបោរដែលសមនឹងទទួលការថ្កោលទោស សេចក្តីក្រោធ និងសេចក្តីស្លាប់ យើងអាចចាប់ផ្ដើមយល់ អំពីភាពធំប្រសើរនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះចំពោះយើង។ យើងឈប់សួរថា ហេតុអ្វីព្រះទ្រង់មិនបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាដល់អ្នកខ្លះ គឺយើងចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីព្រះទ្រង់បង្ហាញសេចក្តីមេត្តាដល់នរណាម្នាក់។ នេះជារឿងដែលយើងគួរតែមានការដឹងគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដោយសារព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាអ្នកស្នងមរតកជាកូនរបស់ព្រះ។
អ្នកមិនអាចធ្វើអ្វីមួយ ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គទទួលយកអ្នកនោះឡើយ។ អ្នកមិនអាចធ្វើការប៉ះប៉ូវសម្រាប់ការបះបោររបស់អ្នកសោះឡើយ។ ព្រះអង្គបានទទួលអ្នកចូលក្នុងគ្រួសារព្រះអង្គ ផ្អែកទៅលើមូលដ្ឋានតែមួយប៉ុណ្ណោះគឺ សេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអង្គដែលបានប្រទានមកដោយឥតគិតថ្លៃ និងមិនសមទទួល។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធទំនុកសកលបានសរសេរថា «ព្រះយេស៊ូវបានបង់ថ្លៃលោះទាំងស្រុង»។126 សេចក្តីពិតនេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានការបន្ទាបខ្លួន នៅថ្ងៃដ៏រីករាយ និងមានសង្ឃឹមនៅពេលដែលអ្នកមើលឃើញបាបរបស់អ្នក សេចក្តីសង្គ្រោះមិនដែលកើតឡើងពីទង្វើល្អរបស់អ្នកទេ តែកើតឡើងពីសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអង្គតែប៉ុណ្ណោះ។
ខគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ រ៉ូម ៩:១-១៨
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ២កូរិនថូស ១៧:១៨ និងលូកា ៨:១-២៥