ចូរចូលមក ស្រឡាញ់ និងលុតជង្គង់ចុះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
December 25, 2025
«ចូរយើងទៅឯបេថ្លេហិម មើលការដែលបានកើតមកនោះ ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ឲ្យយើងដឹង។ គេក៏ទៅជាប្រញាប់ឃើញម៉ារា និងយ៉ូសែបនៅទីនោះ ព្រមទាំងព្រះឱរសផ្ដេកនៅក្នុងស្នូកផង» (លូកា ២:១៥-១៦)។
សូមមកមើលនៅបេថ្លេហិម
គឺទ្រង់ហើយពួកទេវតាច្រៀង
មកលុតជង្គង់ថ្វាយបង្គំ
ព្រះគ្រីស្ទជាស្ដេចទើបប្រសូត។141
មិនមានមនុស្សច្រើនទេ ដែលពិតជាបានលុតជង្គង់ នៅដែលពួកគេច្រៀងបទចម្រៀងណូអែល ដែលនិយាយអំពីការលុតជង្គង់យ៉ាងដូចនេះ។ យើងយល់ឃើញថា ការអញ្ជើញឲ្យលុតជង្គង់ក្នុងបទចម្រៀងនេះ មានលក្ខណៈជាន័យធៀប។ តែបើយើងពិតជាចង់ឃើញព្រះគ្រីស្ទ យើងត្រូវតែត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីទទួលការអញ្ជើញឲ្យចូលមកលុតជង្គង់នៅក្នុងចិត្តយើង។ បានសេចក្តីថា យើងត្រូវចូលមកដោយការបន្ទាបខ្លួន និងចិត្តឆេះឆួល និងការទទួលស្គាល់ថា ព្រះអង្គស័ក្តិសមនឹងឲ្យយើងថ្វាយបង្គំយ៉ាងដូចនេះ។
យើងមិនខុសពីពួកអ្នកគង្វាលប៉ុន្មានទេ ព្រោះយើងបានទទួលការជំរុញ និងលទ្ធភាពទៅរកព្រះ ព្រោះព្រះអង្គគឺជាព្រះដែលស្វែងរកយើង។ ក្នុងរឿងព្រះរាជកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គបានផ្តួចផ្ដើមគំនិតចាត់ព្រះរាជបុត្រាឲ្យយាងចុះមកផែនដី ប្រសូតជាទារកដ៏ទន់ខ្សោយ ហើយមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកអ្នកគង្វាលតាមរយៈពួកទេវតាថា «កុំខ្លាចអី មើល ខ្ញុំមកប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នករាល់គ្នា ពីសេចក្ដីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យ ដែលសម្រាប់បណ្ដាជនទាំងអស់គ្នា ដ្បិតនៅថ្ងៃនេះ មានព្រះអង្គសង្គ្រោះ១អង្គ ប្រសូតដល់អ្នករាល់គ្នានៅក្រុងហ្លួងដាវីឌ គឺជាព្រះគ្រីស្ទដ៏ជាព្រះអម្ចាស់» (លូកា ២:១០-១១)។ ព្រះទ្រង់ផ្តួចផ្ដើមគំនិតនេះ ដោយព្រះគុណទ្រង់ ហើយពួកអ្នកគង្វាលក៏បានឆ្លើយតបដោយសេចក្តីជំនឿ។ ពួកគេជឿព្រះរាជសារដែលពួកទេវតាប្រកាស និងមានចិត្តឆេះឆួលក្នុងការស្វែងរកក្រោលសត្វនោះ។ ពួកគេបានដាក់អាទិភាពឲ្យការស្វែងរកនោះសំខាន់ជាងជីវភាពរបស់ខ្លួន ហើយក៏បានប្រញាប់ទៅឲ្យបានស្គាល់ព្រះដែលប្រោសលោះលោកីយ៍នេះ។ នេះគឺជាការពណ៌នាដ៏អស្ចារ្យអំពីរបៀបដែលយើងគួរតែឆ្លើយតបចំពោះព្រះរាជសាររបស់ព្រះ! អ្នកខ្លះប្រហែលជាចំអកឲ្យពួកអ្នកគង្វាលដោយយល់ឃើញថា ជំនឿ និងការឆ្លើយតបដ៏សាមញ្ញរបស់ពួកគេ គឺជាទង្វើដ៏ល្ងង់ខ្លៅទៅវិញ។ តើមានអ្វីរារាំងបុរស និងស្ត្រីទាំងឡាយមិនឲ្យទុកចិត្តព្រះរាជសាររបស់ព្រះ? ខ្ញុំសូមឆ្លើយតែមួយម៉ាត់ថា គឺសេចក្តីអំនួត។ អំនួតអាចធ្វើឲ្យពួកអ្នកគង្វាល នៅចាំយាមហ្វូងចៀមក្នុងទីវាលដោយមិនខ្វល់ពីការប្រកាសរបស់ពួកទេវតា និងមិនមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះគ្រីស្ទ។ អំនួតរារាំងយើងមិនឲ្យចូលមករកព្រះគ្រីស្ទដោយលុតជង្គង់ចុះ ហើយធ្វើឲ្យយើងខ្វាក់មើលមិនឃើញសេចក្តីពិតដែលថា ព្រះទ្រង់ពិតជាតម្រូវឲ្យយើងមានវិញ្ញាណដែលស្គាល់កំហុស និងមានចិត្តបន្ទាបចុះ (ទំនុកតម្កើង ៥១:១៧)។
ក្នុងព្រះវិហារនៃព្រះរាជកំណើតព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងទីក្រុងបេថ្លេហិមប្រទេសអ៊ីស្រាអែលសព្វថ្ងៃ គេមិនអាចដើរចូល ដោយងាយស្រួលឡើយ។ ព្រះវិហារនេះមានច្រកទ្វារទាបពេក។ បើអ្នកចង់ចូលខាងក្នុងកន្លែងនោះ ដែលជាតំណាងឲ្យការប្រសូតរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ មានវិធីតែមួយទេសម្រាប់ចូលខាងក្នុង គឺត្រូវឱនក្បាល ក្រាបចុះ និងលុតជង្គង់។ នេះជារូបភាពដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលបណ្ដាលចិត្តយើងឲ្យសួរថា តើខ្ញុំបានត្រៀមខ្លួនជាសម្រេច ដើម្បីបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះព្រះគ្រីស្ទឬទេ? តើខ្ញុំបានស្ម័គ្រចិត្តលះបង់ការសន្និដ្ឋាន និងផែនការកាលពីមុន ដើម្បីឲ្យបានស្គាល់ និងដើរតាមព្រះដ៏ប្រោសលោះឬទេ? ចូរពិនិត្យមើលចិត្តរបស់អ្នក នៅថ្ងៃណូអែលឆ្នាំនេះ ចូរឲ្យចិត្តរបស់អ្នកបានក្រាបចុះជារៀងរហូតនៅចំពោះសិរីល្អរបស់ព្រះ ហើយគោរពស្រឡាញ់ព្រះដែលបានបន្ទាបព្រះកាយជាមុន ដោយយាងចុះមករកយើង ជាក្សត្រដែលទើបប្រសូតជាទារក។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ លូកា ២:១-២០
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ មីកា ៤-៥ និងលូកា ២២:១-២០