Albert Lee

You are here:
ត្រូវ​បាន​បង្កើត​មក តាម​របៀប​ដ៏អ​ស្ចារ្យ

កាល​នៅ​ពី​ក្មេង អ្នក​ដែល​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​ខ្ញុំ បាន​យល់​ថា ពួក​គេ​អាច​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី​មួយ ឲ្យ​បាន​កាន់​តែ​ល្អ​ជាង​មុន ដោយ​សួរ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​បាន​ញឹក​ញាប់​ថា “ហេតុ​អ្វី​បាន​ជាឯ​ង​ល្ងង់​យ៉ាង​នេះ?” ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​ដឹង​ថា ពាក្យ​នេះ​មាន​ផល​ប៉ះ​ពាល់​យ៉ាង​ណា​មក​លើ​ខ្ញុំ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ចូល​ដល់​វ័យ​ជំទង់ ហើយ​ឮ​មនុស្ស​ម្នាក់​និយាយ​ពី​ក្រោយ​ខ្នង​ខ្ញុំ​ថា “ល្ងង់​មែន!” គ្រាន់តែបា​ន​ឮ​ពាក្យ​នេះភ្លា​ម ខ្ញុំ​ក៏​ប្រញាប់​ងាក​មើល​ក្រោយ ដោយ​ស្មា​​នថា​ គេ​​កំពុង​​តែ​និយាយ​មក​កាន់​ខ្ញុំទេ។ ពេល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ព្រះយេ​ស៊ូវ ជា​ព្រះ​អម្ចាស់ និង​ព្រះ​សង្គ្រោះ ខ្ញុំក៏​បា​នដឹ​ង​ថា ដោយ​សារ​ព្រះ​បាន​​បង្កើត​ខ្ញុំ ឲ្យ​ចំ​ នឹ​ង​រូប​អង្គ​ទ្រ​ង់(លោកុប្បត្តិ ១:២៧) នោះ​ខ្ញុំ​មិន​មែន​ជា​ មនុ​ស្ស​ល្ងីល្ងើ​ទេ​ តែ “ខ្ញុំ​ត្រូវ​​បាន​ទ្រង់​បង្កើត​មក​ តាម​របៀប​ដ៏​ អស្ចារ្យ និង​គួ​រឲ្យ​ស្ងែ​ង​ខ្លាច”(ទំនុកតម្កើង ១៣៩:១៤)។ ស្តេច​ដាវីឌ​ទ្រង់​ជាអ្ន​ក​និពន្ធ​បទ​ទំនុក​តម្កើង ដែល​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​របៀប​ ដែល​ព្រះបា​ន​ស្គាល់​យើង​ម្នាក់​ៗ​យ៉ាង​ជាក់​ច្បាស់ គឺ​ក្នុងទំនុកបទដែលចែងថា “ឱ​​ព្រះ​យេហូវ៉ា​​អើយ ទ្រង់​​បាន​​ពិ​និត្យ​​មើល ហើយ​បាន​ស្គាល់​ទូលបង្គំ​ផង ទ្រង់​ជ្រាប​ការ​ដែល​ទូលបង្គំ​អង្គុយ​ចុះ និង​ការ​ដែល​ទូលបង្គំ​ក្រោក​ឡើង​ផង ទ្រង់​ក៏​យល់​គំនិត​របស់​ទូលបង្គំ​ពី​ចំងាយ​ដែរ ទ្រង់​ពិនិត្យ​ពិចារណា​ផ្លូវ​ច្រក និង​ទី​ដេក​របស់​ទូលបង្គំ ក៏​ស្គាល់​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​ទូលបង្គំ​ដែរ”(ខ.១-៣)។ យើង​មិន​គ្រាន់​តែ​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​បង្កើត​មក ​តាម​របៀប​ដ៏​អស្ចារ្យ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​យើង​ថែម​ទាំង​​អាច​ផ្សះ​ផ្សារ​ជា​មួយ​ព្រះ តាម​របៀប​ដ៏​អស្ចារ្យ​ផង​ដែរ ដើម្បី​​ឲ្យ​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ​ជា មួ​យទ្រ​ង់​ឡើង​វិញ តាម​​រយៈ​ការ​សុគត​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ​នៅ​លើឈើ​ឆ្កា​ង។ “បាន​ជា​បើ​អ្នក​ណា​នៅ​​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​បាន​កើត​ជា​ថ្មី​ហើយ … គ្រប់​ទាំង​អស់​ក៏​មកពី​ព្រះ…

Read article
“យកខ្លួនឯងជាទីមួយ”

មាន​ពេល​មួយ បុរ​សម្នា​ក់​បាន​សួរ​ខ្ញុំថា​ “តើ​អ្នក​មានបញ្ហា​អ្វី​ដែល​ធំ​បំផុត?” ខ្ញុំក៏បា​នឆ្លើ​យ​ថា “ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​បញ្ហា​ធំ​បំផុត​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ក្នុ​ង​កញ្ចក់​ឆ្លុះ​មុខ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ”។ គឺ​ខ្ញុំកំ​ពុង​និយាយ​សំដៅ​ទៅ​លើ សេចក្តី​ប៉ង​ប្រាថ្នា ​ដែល “យក​ខ្លូន​ឯង​ជា​ទី​មួយ” ដែល​កំពុង​រង់​ចាំ​ឆ្មក់ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ។ បទ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប ៤:១ បានចែ​ងថា​ “ឯ​សេចក្តី​ទាស់ទែង និង​សេចក្តី​ឈ្លោះ​ប្រកែក ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​មក​ពី​ណា តើ​មិន​មែន​មក​ពី​សេចក្តី​សំរើប ដែល​ច្បាំង​ក្នុង​អវយវៈ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នាទេ​អី?” ពាក្យ “សេចក្តីសំរើប” គឺ​សំដៅទៅ​លើ​សេ​ចក្តី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​អាត្មា​និយម។​ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បា​ន​ជា ក្នុ​ង​បទ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប ១:១៤ យើ​ង​​បា​នទទួលកា​រ បង្រៀន​ថា “តែ​​ដែល​​គ្រប់​​គ្នា​​កើត​មាន​សេចក្តី​ល្បួង នោះ​គឺ​ដោយសារ​តែ​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​របស់​ខ្លួន​នាំ​ប្រទាញ ហើយ​លួងលោម​ទេ”។ លោកយ៉ាកុបបានដាស់តឿនយើងថា សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ដែល “យកខ្លួនឯងជាទីមួយ” នឹង​បំផ្លាញ​​ចំណង​មិត្ត​ភាព​ដែល​យើង​មាន​ជាមួ​យព្រះ​(៤:៤) ហើយ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​បែក​បាក់​គ្នា សង្រ្គាម និងជម្លោះ(ខ.១-២)។ ដូ​ចនេះ ព្រះ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​យើង​ឈប់​មាន​គំ​និត “យក​ខ្លួន​ឯង​ជា​ទីមួ​យ”។ តើ​ដោយ​របៀប​ណា? ទី​មួយ គឺ​ដោយ “ចុះ​ចូល​ព្រះ”(៤:៧)។​ យើង​ចាំបា​ច់ត្រូវ​ដាក់​ខ្លួន​ឯ​ង​ឲ្យ​ត្រូវ​លេខ​រៀង ព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ព្រះ ហើយ​យើង​ត្រូវ​យក​ទ្រង់​ជា​ទី​មួយ។ ទីពីរ ដោយ “ចូល​ទៅជិ​ត​ទ្រង់”(ខ.៨)។ ចូរ​បំបាត់​សេចក្តី​ប៉ង​ប្រាថ្នា…

Read article
ចូរកុំធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណព្រួយ

បើ​លុយ​ក្នុង​ការ​បូប​របស់​អ្នក​ត្រូវ​បាន​បាត់​ ដោយ​អាថ៌​កំបាំង អ្នក​នឹង​ខឹង​ជា​មិន​ខាន។ ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​បាន​រក​ឃើញ​ថា កូន​រប​ស់​អ្នក​ជា​អ្នក​​​លួច​លុយ​នោះ នោះ​កំហឹង​របស់​អ្នកនឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទុក្ខ​ព្រួយ​ភ្លាម។ យើង​ប្រើ​ពាក្យ​ទុក្ខ​ព្រួយ ដើម្បី​បក​ស្រាយ​អំពី​សេចក្តី​ទុក្ខ​ដែល​យើង​មាន ពេល​​យើង​មាន​ការ​ខក​ចិត្ត​ ចំពោះ​អ្នក​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង។ បទ​គម្ពីរ​ដែល​ចែង​ថា “ចូរ​កុំ​​​ធ្វើ​​​ឲ្យ​​ព្រះ​វិញ្ញាណ​​បរិសុទ្ធ​នៃ​ព្រះ​បាន​ព្រួយ​ព្រះហឫទ័យ”(អេភេសូ ៤:៣០) គឺ​មាន​ន័យ​ថា យើង​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ដែល​ស្រឡាញ់​យើង និង​ចាំ​ជួយ​យើង ឈឺ​ព្រះ​ទ័យ​ឡើយ។ ដ្បិត តាម ​បទ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន ១៤:២៦ យើង​អាច​ដឹង​ថា ព្រះ​វរបិតា​បាន​ចាត់​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​មក សម្រាប់​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ជា​ជំនួយ​របស់​យើង។ ពេល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ដែល​គង់​ក្នុង​យើង ព្រួយ​ព្រះ​ទ័យ​ដោយ​សារ​សកម្ម​ភាព ឬ​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​របស់​យើង នោះ​យើង​នឹង​ទទួល​បាន​នូវ​ភាព​តាន​តឹង​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ង​រ​មួយ។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​ទ្រង់​ទាញ​យើង​ឲ្យ​ទៅ​តាម​ទិស​ដៅ​មួយ តែ​សាច់​ឈាម​​ទាញ​យើង​ទៅ​តាម​ទិ​ស​ដៅមួ​យ​ទៀត។ សាវ័ក​​​ប៉ុល​បាន​បក​ស្រាយ​អំពី​បញ្ហា​នេះ ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​កាឡាទី ៥:១៧ ថា “ដ្បិត​សាច់​ឈាម​តែង​តែ​ប៉ងប្រាថ្នា​ទាស់​នឹង​ព្រះវិញ្ញាណ ឯ​ព្រះវិញ្ញាណ ទ្រង់​ក៏​ទាស់​នឹង​សាច់​ឈាម​ដែរ សេចក្តី​ទាំង​២​នេះ​ប្រឆាំង​នឹង​គ្នា ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​រក​ធ្វើ​ការ ដែល​ចង់​ធ្វើ​ទៅ​មិន​កើត”។ បើ​បញ្ហា​នេះ​នៅ​តែ​បន្ត​ទៀត យើង​អាច​ចាប់​ផ្តើម​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្លួន​មាន​កំហុស និង​មិន​ពេញ​ចិត្ត​ចំពោះ​ការ​រស់​នៅ​របស់​ខ្លួន​ឯង។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន សេចក្តី​អំណរ និង​កម្លាំ​របស់​យើង​មាន​ការ​ថយ​ចុះ ហើយ​នឹង​ត្រូវ​ជំនួ​សដោយ​ភាព​ខ្សោះ​ល្វើយ និង​អស់​កម្លាំង(ទំនុកតម្កើង ៣២:៣-៤)។ ដូចនេះ ចូរ​កុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ព្រួយ​ព្រះ​ទ័យ ដែល​ទ្រង់​​​ត្រូវ​បាន​ប្រទាន​មក​យើង ដោយ​សេច​ក្តី​ស្រឡាញ់…

Read article
ឈើទាំងពីរ

ប្រាជ្ញា​ដ៏​សាមញ្ញ ចោទ​សួរ​យើង​ថា តើ​យើង​អាច​សម្រេច​កិច្ច​ការ​​បាន​ច្រើន​​ប៉ុណ្ណា បើ​យើង​ប្រើ​ធនធាន​តែ​បន្តិច​បន្តួច ?​ យើង​ច្រើន​តែ​ជឿ​ថា យើង​នឹង​អាច​សម្រេច​កិច្ចការ​បាន​កាន់​តែ​ច្រើន បើ​សិន​ជា​យើង​មាន​ធន​ធាន​​​ផ្នែក​​ហិរញ្ញវត្ថុ មាន​មនុស្ស​ឆ្លាត​វ័យ និងមាន​​គំនិត​ជឿន​លឿន​​កាន់​តែ​ច្រើន ។​ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​​ដោយ ព្រះ​ទ្រង់​មិន​បាន​រាប់​ការ​ទាំង​នោះ​ជា​សំ​ខាន់​ទេ ។​ ខ្ញុំ​សូម​លើក​ឧទាហរណ៍​មួយ​ចំនួន ដូច​តទៅ : ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ពួក​ចៅ​ហ្វាយ ៣:៣១ មាន​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​សាំ​កើរ បាន​រំដោះ​ពួ​ក​អ៊ីស្រាអែល​ឲ្យ​រួច​ពី​ពួក​ភីលីស្ទីន ដោយ​ប្រើ​ដៃ​តែ​ម្ខាង​ប៉ុណ្ណោះ ​។​ តើគាត់បានទទួលជ័យជម្នះ​​ដោយ​របៀប​ណា? គឺ​គាត់​​បា​នទ​ទួល​ជោគ​ជ័យ​យ៉ាង​អស្ចារ្យ ដោយ​ប្រើ​តែ​ជន្លួញ​គោ​ប៉ុណ្ណោះ ដើម្បី​វាយ​សម្លាប់​ពួក​សាសន៍​ភីលីស្ទីន​អស់​៦០០នាក់ ។ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​និក្ខមនំ ពេល​ដែល​ព្រះ​ឲ្យ​លោក​ម៉ូសេ​នាំ​រាស្រ្ត​អ៊ីស្រាអែល ចេញ​ពី​នគរ​អេស៊ីព្ទ លោក​ម៉ូសេ​ខ្លាច​ពួក​បណ្តាជន​មិន​ព្រម​ស្តាប់​គាត់ ឬ​ដើ​រតាម​ការ​ដឹក​នាំរ​បស់​គា​ត់ ។​​ ដូចនេះ ព្រះ​មាន​បន្ទូល​ថា “តើ​មាន​អ្វី​នៅ​ដៃ​ឯង​នោះ?” គាត់​ឆ្លើយ​ថា “មាន​ដំបង”(៤:២)។ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​បណ្តា​ជន​ជឿ​ទុក​ចិត្ត ហើយ​ដើរ​តាម​លោក​ម៉ូសេ ព្រះ​ទ្រ​ង់​​​ក៏បាន​ប្រើ​ដំ​ប​ងដែល​នៅ​ក្នុង​ដៃ​គាត់ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ទន្លេ​នីល​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ឈាម ដើម្បី​នាំ​ឲ្យ​នគរ​អេស៊ីព្ទ​ជួប​គ្រោះ​ចង្រៃ ដើម្បី​ញែក​សមុទ្រ​ក្រហម និង​ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​អស្ចារ្យ នៅ​ក្នុង​វាល​រហោ​ស្ថាន ។​ តំបង​របស់​លោក​ម៉ូសេ និង​ជន្លួញ​គោ​របស់​លោក​សាំកើរ បាន​ក្លាយ​ជា​ឧបករណ៍​ដ៏​មាន​អំណាច នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ថ្វាយ​ឧបករណ៍​ទាំង​នោះ​ដល់​ព្រះ ។​ ការ​នេះ​បង្រៀន​​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ព្រះ​អាច​ប្រើ​របស់​តែ​បន្តិ​ច​បន្តួច​ដែល​យើង​មាន…

Read article
ព្រះគ្រីស្ទដែលរស់នៅក្នុងយើង

ក្នុង​ការ​ប្រកួត​អត្ត​ពលកម្ម អាយរិនមែន​(Ironman) មាន​ការ​ហែល​ទឹក ចម្ងាយ៣,៨ គីឡូម៉ែត្រ ការ​ប្រណាំង​កង់​ចម្ងាយ ១៨០,២ គីឡូម៉ែត្រ និង​ការ​រត់​ប្រណាំង ចម្ង៉ាយ ៤៦,១ គីឡូ ម៉ែត្រ ។ គេ​មិន​ងាយ​ទទួល​បាន​ជោគ​ជ័យ ក្នុង​ការ​ប្រកួត​នេះ​ឡើយ ។ ​ប៉ុន្តែ លោកឌីក ហូយត៍(Dick Hoyt)​បាន​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រកួត​នេះ ហើយ​បាន​សម្រេច​ទៅ​ដ​ល់​ទី ជា​មួយ​កូន​ប្រុស​របស់​គាត់ គឺរិក(Rick) ដែល​ជា​ជន​ពិការ ។​ នៅ​ពេល​លោក​ឌីក ហែល​ទឹក គាត់​បាន​សណ្តោង​កូន​ប្រុស​របស់​គាត់ ដែល​នៅ​ក្នុង​កូន​ទូក ។ នៅ​ពេល​លោក​រីក​ប្រណាំង​កង់ គាត់​បាន​ដាក់​កូន​ប្រុស​របស់​គាត់ ឲ្យ​អង្គុ​យ​នៅ​ពី​ក្រោយ​គាត់ ។ នៅ​ពេល​លោក​ឌីក​រត់​ប្រណាំង គាត់​បាន​រុញ​កូន​ប្រុស​របស់​គាត់ ដែល​អង្គុ​យ​នៅ​លើ​កៅ​អីរុញ ។​ រិក​បាន​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ឪពុក​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ទៅ​​ដល់​ទី បើ​ពុំ​នោះ​ទេ គាត់​មិន​អាច​ទទួល​ជោគជ័យ​បាន​ឡើយ ។​ យើង​អាច​ឃើញ​ភាព​ស្រប​គ្នា រវាង​រឿង​របស់​ពួក​គេ និង​ជីវិត​របស់​យើង​ជា​គ្រីស្ទ​ប​រិស័ទ ។​ រិក​បាន​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ឪពុក​របស់​គាត់ ចំណែក​យើង​វិញ គឺ​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដើម្បី​ទទួល​​ជោគ​ជ័យ​នៅ​ក្នុង​ការ​រត់​ប្រណាំង​​នៃ​​គ្រីស្ទ​​បរិស័ទ ។​ នៅ​ពេល​យើង​ព្យាយាម​រស់​នៅ តាម​បំណង​ព្រះ​ទ័យព្រះ…

Read article
ប្រឈមមុខនឹងភាពភ័យខ្លាច

អ្នក​ម្តាយ​ម្នាក់​ប្រាប់​កូន​ប្រុស​អាយុ​៥​ឆ្នាំ​ អោយ​ទៅ​យក​ស៊ុប​ប៉េង​ប៉ោះ​មួយ​កំប៉ុង​នៅ​ក្នុង​ទូរ។ កូន​ប្រុស​បដិសេធ​និង​តវ៉ាថា​៖ «វា​ងងឹត​ណាស់​នៅ​ទីនោះ»។ ម្តាយ​ប្រាប់​ចន្នី​ជា​កូន​ថា៖ វា​មិ​ន​អីទេ កុំ​ខ្លាច​អី។ ព្រះ​យេស៊ូ​នៅ​ទីនោះ។ ដូច្នេះ​ ចន្នី​បើក​ទ្វារយឺត​ៗ ហើយ​ឃើញ​ថា​ វា​ងងឹត​មើល​មិន​ឃើញ​សោះ ចន្នី​ស្រែក​ថា​៖ «ព្រះ​យេស៊ូ​អើយ​ ជួយ​ហុច​ស៊ុប​ប៉េង​ប៉ោះ​ខ្ញុំ​មួយ​កំប៉ុង?»។ សាច់​​រឿង​ដ៏​គួរ​អោយ​អស់​សំណើច​នេះ ធ្វើ​អោយ​ខ្ញុំ​នឹក​ដល់​លោក​គេឌាន។ ព្រះ​អម្ចាស់​លេច​មក​គេ​ឌាន ដោយ​ហៅ​គាត់​ថា៖ «នែ​អ្នក​ពូកែ​ក្លាហាន​អើយ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​គង់​ជា​មួយ​នឹង​ឯង» (ចៅហ្វាយ ៦:១២) ហើយ​គាត់​អោយ​រំដោះ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ចេញ​ពី​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​ពួក​ម៉ាឌាន(ខ១៤)។ តែ​គេ​ឌាន​ទូល​ព្រះ​អម្ចាស់​ថា៖ «ទូ​លបង្គំ​ជា​គ្រួក្រ​ជាង​គេ​ក្នុង​ពួក​ម៉ា​ណាសេ ហើយ​ទូល​បង្គំ​​ក៏​ជា​អ្នក​តូច​បំផុត​ក្នុង​ពួក​ផ្ទះ​ឪពុក​ទូល​បង្គំ​ផង» (ខ១៥)។ ទោះ​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​មាន​បន្ទូល​តប​ថា៖ «អញ​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ឯង ឯង​នឹង​វាយ​សាសន៍​ម៉ាឌាន​ ដូច​ជា​វាយ​នឹង​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់»​ (ខ១៦) តែគាត់​នៅ​តែ​ភ័យ​ខ្លាច។ នោះ​គាត់​ទទូច​សុំ​ទ្រង់​សម្តែង​ព្រះ​គុណ និង​​ទី​សំគាល់​អោយ​គាត់​បាន​ដឹង​ផង​(ខ១៧; ៣៦-៤០)។​ ដូច្នេះ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​ហៅ​គេឌាន​ដែល​ភ័យ​ខ្លាច​ថា អ្នក​ពូកែ​ក្លាហាន​ទៅ​វិញ? ពីព្រោះ​ថ្ងៃ​មួយ​គេ​ឌាន​នឹង​ក្លាយ​ជាមនុស្ស​ក្លាហាន​ដោយ​សារ​ទ្រ​ង់​ជួ​យ​គាត់។ យើង​មិន​ខុស​ពី​គេឌាន​ដែល​សង្ស័យ​ពី​សមត្ថ​ភាព និង​សក្តានុ​ពល​របស់​ខ្លួន។ តែ​កុំ​អោយ​សង្ស័យ​ថា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់មិ​នអាច​ធ្វើ​អ្វី​នឹង​អ្នក​បាន​ឡើយ បើ​កាល​ណាយើ​ងទុក​ចិត្ត និង​​ស្តាប់​បង្គាប់​ទ្រង់។ ព្រះ​របស់​គេឌាន​ក៏​ដូច​ជា​ព្រះ​របស់​យើង​ដែរ បើ​ព្រះ​អាច​ជួយ​គេ​ឌាន​បាន ព្រះ​អង្គ​ក៏​អាច​ជួយ​យើង​បាន​ដែរ។ Albert Lee

Read article
ព្រះអង្គជាព្រះជាម្ចាស់លើទាំងអស់

ពេល លោកប៉ូលីខាប(គ.ស. ៦៩-១៥៥) ធ្វើជាអភិបាលក្រុមជំនុំនៅស្មៀណា អាជ្ញាធររ៉ូម៉ាំងបង្ខំគាត់អោយជេរព្រះគ្រិស្ត​ បើគាត់ចង់បានសេរីភាព។ លោកឆ្លើយតបថា៖ « ខ្ញុំបានបម្រើព្រះអង្គអស់ រយៈ​ពេល៨៦ឆ្នាំមកហើយ ទ្រង់គ្មានកំហុសឡើយ។ តើអោយខ្ញុំប្រមាថព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្ញុំម្តេចកើត?» ស្រាប់តែមន្ត្រី រ៉ម៉ាំងគំរាមថា៖ «បើឯងមិនផ្លាស់ប្តូរគំនិតទេ យើងនឹងយកឯងទៅដុតក្នុងភ្លើង»។ លោកប៉ូលីខាបនៅតែមិនប្តូរចិត្ត ។ ដោយសារតែលោកមិនជេរប្រមាថព្រះគ្រិស្ត គេក៏យកគាត់ទៅដុតទាំងរស់។ ប៉ុន្មានសតវត្សមុននោះ ពេលយុវជនបីនាក់ឈ្មោះ សាដ្រាក់ មេសាក់ និង អ័បេឌនេកោ ក៏ប្រឈមមុនអញ្ចឹងដែរ តែពួកគេទូលឆ្លើយដល់ស្តេចថា៖ «បពិត្រព្រះរាជានេប៊ូក្នេសា…នោះព្រះនៃយើងខ្ញុំដែលយើងខ្ញុំគោរពប្រតិបត្តិតាម ទ្រង់អាចនឹងជួយអោយយើងខ្ញុំរួចពីគុកភ្លើង ដែលឆេះយ៉ាងសន្ធៅបានហើយ បពិត្រព្រះករុណា ព្រះអង្គនោះក៏នឹងជួយយើងខ្ញុំរួចពីព្រះហស្តទ្រង់ដែរ។ តែបើមិនជួយទេ នោះសូមអោយទ្រង់ព្រះករុណាជ្រាបថា យើងខ្ញុំមិនព្រមគោរពតាមព្រះរបស់ទ្រង់ឡើយ (ដានីយ៉ែល ៣:១៦-១៨) ពួកគេមានបទពិសោធន៍ស្រដៀងគ្នា តែមានលទ្ធផលផ្សេងគ្នា។ លោកប៉ូលីខាបត្រូវគេដុតទាំងរស់ ប៉ុន្តែសាដ្រាក់ មេសាក់ អ័បេឌនេកោ បានរួចជីវិតពីគុកភ្លើងវិញ។ ទោះជាមានលទ្ធផលផ្សេងគ្នាក៏ដោយ ក៏សាច់រឿងទាំងពីរបង្ហាញពីជំនឿដូចគ្នា។ ពួកគេបង្ហាញជំនឿពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដែលថាទ្រង់អាចធ្វើបានគ្រប់ទាំងអស់។ គឺជាជំនឿដែលបង្ហាញថា ទ្រង់គឺជាព្រះជាម្ចាស់លើទាំងអស់ ទោះជាទ្រង់សង្រ្គោះយើង ឬ មិនបានសង្គ្រោះក្តី។ ទ្រង់តែមានផែនការជានិច្ច។…

Read article