នៅពេលដែលមានការល្បួង និងការល្បងល
១កូរិនថូស ១០:១១-១៣ រីឯព្រះទ្រង់ក៏ស្មោះត្រង់ដែរ ទ្រង់មិនឲ្យកើតមានសេចក្តីល្បួងហួសកំឡាំងអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ១កូរិនថូស ១០:១៣ លោកស្ទែនលី(Stanley) មានចិត្តរីករាយ ចំពោះសេរីភាព និងភាពអាចបត់បែនបាន ដែលគាត់ទទួលបានពីការងារ ជាអ្នកបើកឡានតាក់ស៊ី។ គាត់អាចចាប់ផ្តើម និងឈប់សម្រាក នៅពេលណាក៏បាន ហើយគាត់មិនចាំបាច់ត្រូវរាយការណ៍ប្រាប់អំពីពេលវេលា និងការងាររបស់គាត់ ដល់នរណាម្នាក់ឡើយ។ តែគាត់ថា នេះជាផ្នែកដែលពិបាកបំផុត។ គាត់បានទទួលស្គាល់ដោយត្រង់ៗថា “ការងារនេះ បានផ្តល់ឱកាសឲ្យគាត់ងាយចាប់ផ្តើមទំនាក់ទំនងផិតក្បត់”។ គាត់ថា “មានមនុស្សគ្រប់ប្រភេទដែលបានឡើងជិះឡានតាក់ស៊ីរបស់ខ្ញុំ តែគ្មាននរណាម្នាក់ ដឹងថា ខ្ញុំកំពុងតែនៅកន្លែងណាទេ។ សូម្បីតែប្រពន្ធខ្ញុំក៏មិនដឹងដែរ”។ គាត់ក៏បានពន្យល់ថា វាមិនមែនជាការល្បួងដែលគាត់អាចជម្នះដោយងាយៗឡើយ ហើយមិត្តរួមអាជីពរបស់គាត់ជាច្រើនបានធ្លាក់ចូលការល្បួងនេះ។ គាត់ថា “ខ្ញុំមិនបានប្រព្រឹត្តខុសដូចពួកគេ ដោយសារខ្ញុំបានគិតថា ព្រះអម្ចាស់នឹងគិតយ៉ាងណាចំពោះខ្ញុំ ហើយភរិយាខ្ញុំនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលដែលខ្ញុំប្រព្រឹត្តដូចពួកគេ។” ព្រះដែលបានបង្កើតយើងម្នាក់ៗមក បានជ្រាបអំពីភាពកម្សោយ បំណងចិត្ត ហើយជ្រាបថា យើងងាយចាញ់ការល្បួងប៉ុណ្ណា។ ប៉ុន្តែ យើងអាចទូលសូមជំនួយពីព្រះអង្គ គឺដូចដែលបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១០:១១-១៣ បានរំឭកយើង។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងថា “ព្រះទ្រង់ក៏ស្មោះត្រង់ដែរ ទ្រង់មិនឲ្យកើតមានសេចក្តីល្បួងហួសកំឡាំងអ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺនៅវេលាណាដែលត្រូវល្បួង នោះទ្រង់ក៏រៀបផ្លូវឲ្យចៀសរួច ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងទ្រាំបាន”(ខ.១៣)។…
Read article
អត្ថន័យនៃបុណ្យណូអែល
ម៉ាថាយ ២៥:៣៤-៤០ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនោះ ដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើដល់យើងដែរ។ ម៉ាថាយ ២៥:៤០ កម្មវិធីញាំអាហារពេលល្ងាច សម្រាប់ថ្ងៃណូអែល នៅព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំនៅឆ្នាំមួយនោះ មានការអបអរវប្បធម៌របស់ភ្ញៀវមកពីក្រៅប្រទេស។ ខ្ញុំបានទះដៃដោយអំណរ តាមចង្វាក់ភ្លេងស្គរដាប៊ូកា និងសម្លេងចាប៉ី ខណៈពេលដែលក្រុមតន្ត្រីមកពីតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ា បានច្រៀងបទណូអែលជាភាសារបស់ពួកគេ មានចំណងជើងថា “ឡាយឡាត អាល មីឡាដ”។ អ្នកចម្រៀងប្រចាំក្រុមនេះបានពន្យល់ថា ចំណងជើងនេះមានន័យថា “យប់ដែលព្រះយេស៊ូវប្រសូត្រ”។ ទំនុកច្រៀងរបស់បទនេះ បានរំឭកអ្នកស្តាប់ទាំងឡាយថា អត្ថន័យនៃបុណ្យណូអែល គឺមាននៅក្នុងការបម្រើអ្នកដទៃ តាមរបៀបផ្សេងៗ ដែលមានដូចជា ការឲ្យទឹកដល់អ្នកស្រេកទឹក ឬការកម្សាន្តចិត្តដល់អ្នកសោកសង្រេង។ បទចម្រៀងណូអែលមួយនេះទំនងជាបានដកស្រង់ចេញពីរឿងប្រៀបប្រដូច ដែលក្នុងនោះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលសរសើរអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ដោយសារកិច្ចការដែលពួកគេបានធ្វើថ្វាយព្រះអង្គ ដូចជាការថ្វាយអាហារដល់អ្នកដែលស្រេកឃ្លាន ថ្វាយទឹកដល់អ្នកដែលស្រេកទឹក ហើយនៅកំដរ និងថែរក្សាអ្នកជំងឺ និងមនុស្សឯកោជាដើម(ម៉ាថាយ ២៥:៣៤-៣៦)។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា ពួកគេបានធ្វើកិច្ចការទាំងអស់នេះថ្វាយព្រះយេស៊ូវ ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយតបថា “យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនោះ ដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើដល់យើងដែរ”(ខ.៤០)។ ក្នុងអំឡុងរដូវកាលនៃពិធីបុណ្យណូអែល ការលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការជ្រួតជ្រាប…
Read article
ការអធិស្ឋានសូមព្រះទ័យព្រះអង្គបានសម្រេច
លូកា ២២:៤១-៤៤ ឱព្រះវរបិតាអើយ បើសិនជាទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ នោះសូមយកពែងនេះចេញពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ។ លូកា ២២:៤២ កាលខ្ញុំទើបទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានបើកមើលព្រះគម្ពីរប៊ីបសម្រាប់សិក្សាប្រចាំថ្ងៃ ហើយក៏បានអានចំខគម្ពីរដែលខ្ញុំធ្លាប់បានឮកាលពីមុនមកថា “ចូរសូម នោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក”(ម៉ាថាយ ៧:៧)។ អត្ថបទពន្យល់ ក្នុងព្រះគម្ពីរនោះបានបកស្រាយថា អ្វីដែលយើងពិតជាគួរតែទូលសូមព្រះ គឺត្រូវសូមឲ្យចិត្តរបស់យើង មានភាពសមស្របនឹងបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ។ ពេលណាយើ ងព្យាយាមទូលសូមតាមបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ យើងអាចទុកចិត្តថា យើងនឹងទទួលបានអ្វីដែលយើងបានទូលសូមនោះ។ កាលនោះ ការបង្រៀននេះហាក់ដូចជាថ្មីសម្រាប់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានសូមបំណងព្រះទ័យព្រះបានសម្រេច ក្នុងជីវិតខ្ញុំ។ ក្រោយមក នៅថ្ងៃដដែលនោះ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបដោយការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះឱកាសការងារមួយ ដែលខ្ញុំបានបដិសេធន៍នៅក្នុងគំនិតខ្ញុំរួចទៅហើយ ហើយខ្ញុំក៏បាននឹកចាំអំពីការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ។ អ្វីដែលខ្ញុំមិនបានគិតថាខ្ញុំចង់បាន តាមពិត វាប្រហែលជាផ្នែកមួយនៃបំណងព្រះទ័យដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់ជីវិតខ្ញុំ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានបន្តអធិស្ឋាន ហើយទីបំផុតក៏បានទទួលយកការងារនោះ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើជាគំរូ សម្រាប់យើង នៅក្នុងពេលដែលសំខាន់ជាង ដ៏អស់កល្បជានិច្ច។ មុនពេលគេក្បត់ព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គត្រូវគេចាប់ខ្លួន ហើយយកទៅឆ្កាង ព្រះអង្គបានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះវរបិតាអើយ បើសិនជាទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ នោះសូមយកពែងនេះចេញពីទូលបង្គំទៅ…
Read article
ព្រះដ៏ជាជីវិតបានលេចមកហើយ
១យ៉ូហាន ១:១-១០ ដ្បិតព្រះដ៏ជាជីវិត ទ្រង់បានលេចមកហើយ យើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ ក៏ធ្វើជាទីបន្ទាល់ ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា ពីជីវិតនោះ។ ១យ៉ូហាន ១:២ កាលពីឆ្នាំ១៩៨៦ គ្រោះមហន្តរាយរបស់រោងចក្រអគ្គិសនីនុយក្លេអ៊ែរ នៅទីក្រុងឆឺណូប៊ីល ប្រទេសអ៊ុយក្រែន បានទទួលការចាប់អារម្មណ៍នៅទូទាំងពិភពលោក។ បន្ទាប់ពីគេបានដឹងច្បាស់អំពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃគ្រោះមហន្តរាយនេះ អាជ្ញាធរក្នុងតំបន់បានប្រមូលផ្តុំគ្នាធ្វើកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជាតិវិទ្យុសកម្ម។ កាំរស្មីហ្គាម៉ាដែលអាចគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតមនុស្ស បានសាយភាយចេញពីសំណល់បាក់បែកដែលមានជាតិវិទ្យុសកម្មខ្ពស់ បានបន្តបំផ្លាញរ៉ូបូត ដែលគេបានបញ្ជា ឲ្យចូលទៅសម្អាតតំបន់រោងចក្រអគ្គិសនីនុយក្លេអ៊ែរនោះ។ ដូចនេះ ពួកគេត្រូវប្រើមនុស្សឲ្យចូលសម្អាត ដោយបំពាក់ឧបករណ៍ការពារវិទ្យុសកម្ម។ មានអ្នកស្ម័គ្រចិត្តដ៏ក្លាហានរាប់ពាន់នាក់ បានក្លាយជា “អ្នកបោសសម្អាត នៅទីក្រុងឆឺណូប៊ីល” ដោយបានប្រមូលវត្ថុដែលមានជាតិវិទ្យុសកម្ម ដោយម្នាក់ៗអាចចំណាយពេលក្នុងតំបន់នោះ បានយ៉ាងច្រើន៩០វិនាទីប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងវេននីមួយៗ ។ ដូចនេះ មនុស្សបានធ្វើនូវកិច្ចការដែលបច្ចេកវិទ្យាមិនអាចធ្វើបាន ដោយការប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត។ តាំងពីយូរមកហើយ ការបះបោររបស់មនុស្សជាតិទាស់នឹងព្រះ បាននាំមកនូវគ្រោះមហន្តរាយ ដែលរីករាលដាលបង្កើតជាគ្រោះមហន្តរាយគ្រប់យ៉ាង(មើលលោកុប្បត្តិ ៣)។ តាមរយៈលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា មនុស្សជាតិបានជ្រើសរើសយកការបែកផ្លូវ ចេញពីព្រះអាទិកររបស់ខ្លួន ហើយយើងបានធ្វើឲ្យពិភពលោកមានពេញដោយភាពរញ៉េរញ៉ៃគ្មានសណ្ដាប់ធ្នាប់ ដែលយើងមិនអាចសម្អាតឲ្យមានរបៀបរៀបរយឡើងវិញ ដោយខ្លួនឯងបានទេ។ នេះជាមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកចាប់កំណើតជាមនុស្ស នៅថ្ងៃណូអែលមុនបង្អស់។ សាវ័កយ៉ូហានបានពិពណ៌នាអំពីព្រះយេស៊ូវយ៉ាងដូចនេះថា “ដ្បិតព្រះដ៏ជាជីវិត ទ្រង់បានលេចមកហើយ…
Read article
ព្រះស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់
ទំនុកដំកើង ១៣៩:១-១០ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់បានពិនិត្យមើល ហើយបានស្គាល់ទូលបង្គំផង។ ទំនុកដំកើង ១៣៩:១ កាលប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំរកឃើញសៀវភៅរឿងមួយក្បាល ដែលយើងធ្លាប់អានកាលពីក្មេង ម្តាយរបស់ខ្ញុំមានចិត្តរីករាយណាស់។ សព្វថ្ងៃនេះ គាត់ស្ថិតក្នុងវ័យ៧០ឆ្នាំហើយ។ គាត់នៅចាំជាលម្អិត អំពីរឿងសត្វខ្លាឃ្មុំ ដែលបានលួចសំណុំទឹកឃ្មុំ ហើយត្រូវសត្វឃ្មុំទាំងហ្វូងដេញទិចវា ទាំងកំហឹង។ គាត់ក៏បានចាំថា ខ្ញុំនិងប្អូនស្រីខ្ញុំបានអស់សំណើច នៅពេលដែលយើងរំពឹងថា សត្វខ្លាឃ្មុំនោះនឹងរត់គេច។ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់ម្តាយខ្ញុំថា “កូនអរគុណម៉ាក់ ដែលបាននិទានរឿងឲ្យកូនៗស្តាប់ កាលពីក្មេង”។ គាត់បានដឹងអំពីរឿងរបស់ខ្ញុំទាំងស្រុង ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំ កាលខ្ញុំនៅក្មេង។ សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំជាមនុស្សពេញវ័យហើយ តែគាត់នៅតែដឹង ហើយយល់ចិត្តខ្ញុំ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏ស្គាល់យើងដែរ ហើយគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ស្គាល់យើងច្បាស់ជាងព្រះអង្គឡើយ សូម្បីតែយើងក៏មិនស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់ជាងព្រះអង្គដែរ។ ស្តេចដាវីឌមានបន្ទូលថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់បានពិនិត្យមើល ហើយបានស្គាល់ទូលបង្គំផង” (ទំនុកដំកើង ១៣៩:១)។ ព្រះអង្គបានពិនិត្យមើល និងយល់អំពីយើងគ្មានកន្លែងចន្លោះ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ព្រះអង្គជ្រាបអំពីគំនិតយើង ដោយយល់អំពីហេតុផល នៅពីក្រោយពាក្យសម្តី និងអត្ថន័យនៃពាក្យសម្តីដែលយើងបាននិយាយ(ខ.២,៤)។ ព្រះអង្គជ្រាបជាលម្អិតថា យើងជានរណា ហេតុនេះហើយព្រះអង្គអាចជួយយើងបាន(ខ.២-៥)។ គ្មាននរណាស្គាល់យើងច្បាស់ជាងព្រះអង្គស្គាល់យើងឡើយ តែព្រះអង្គមិនបានបណ្តេញយើងដោយសេចក្តីសម្អប់ តែបានឈោងមករកយើង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់…
Read article
មនុស្សដែលលើកទឹកចិត្ត
កិច្ចការ ១១:១៩-២៦ គាត់មានសេចក្តីអំណរ ក៏ទូន្មានគេគ្រប់គ្នា ឲ្យសំរេចចិត្តនឹងនៅជាប់ក្នុងព្រះអម្ចាស់។ កិច្ចការ ១១:២៣ កាលលោកចេ អរ អរ ថូលគិន(J. R. R. Tolkien) បានទទួល “ការលើកទឹកចិត្តដ៏លើសលប់” ពីលោកស៊ីអេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis) ជាមិត្តសំឡាញ់ និងមិត្តរួមការងារ ខណៈពេលដែលគាត់និពន្ធសៀវភៅរឿងប្រលោមលោកដ៏ល្បីល្បាញមានចំណងជើងថា ម្ចាស់ចិញ្ចៀន។ លោកថូលគិនបាននិពន្ធសៀវភៅរឿងភាគនេះ ដោយការប្រឹងប្រែង និងអត់ធ្មត់យ៉ាងខ្លាំង ហើយគាត់ជាអ្នកវាយអត្ថបទដ៏វែងដោយផ្ទាល់ដៃ មិនតិចជាង២ដងទេ។ នៅពេលដែលគាត់ផ្ញើអត្ថបទដែលគាត់បានវាយនោះ ទៅលោកលូអ៊ីស លោកលូអ៊ីសក៏បានឆ្លើយតបថា “រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ដែលលោកបាននិពន្ធសៀវភៅរឿងនេះ គឺពិតជាមានតម្លៃណាស់”។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី លោកយ៉ូសែប មកពីកោះគីប្រុស ប្រហែលមានឈ្មោះល្បីបំផុត ជាអ្នកលើកទឹកចិត្ត ហើយក្រោយមក ពួកសាវ័កក៏បានដាក់ឈ្មោះឲ្យគាត់ថា បាណាបាស(មានន័យថា “កូននៃការលើកទឹកចិត្ត” កិច្ចការ ៤:៣៦)។ លោកបាណាបាសក៏ជាអ្នកនាំពួកសាវ័ក ឲ្យទទួលស្គាល់សាវ័កប៉ុលផងដែរ(៩:២៧)។ ក្រោយមក បន្ទាប់សាសន៍ដទៃជាច្រើនបានទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ “គាត់ក៏មានសេចក្តីអំណរ ក៏ទូន្មានគេគ្រប់គ្នា ឲ្យសំរេចចិត្តនឹងនៅជាប់ក្នុងព្រះអម្ចាស់”(១១:២៣)។ លោកលូកាបានពិពណ៌នាថា “គាត់ជាមនុស្សល្អ…
Read article