មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អថ្វាយព្រះគ្រីស្ទ
ទីតុស ២:៦-៨ ដូច្នេះ ចូរឲ្យពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា បានភ្លឺនៅមុខមនុស្សលោកយ៉ាងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យគេឃើញការល្អ ដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត រួចសរសើរដំកើង ដល់ព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។ ម៉ាថាយ ៥:១៦ កាលលោកឆាលី វ៉ដ(Charlie Ward) រៀននៅសកលវិទ្យាល័យរដ្ឋផ្លូរីដា គាត់គឺជាកីឡាករពីរប្រភេទប្រចាំសាលា។ នៅឆ្នាំ១៩៩៣ ខ្សែប្រយុទ្ធវ័យក្មេងរូបនេះទទួលបានពានរង្វាន់ ហេសមែន សម្រាប់កីឡាករបាល់ទាត់មហាវិទ្យាល័យអាមេរិកដែលល្អជាងគេ ហើយគាត់ក៏ជាតារាបាល់បោះដ៏ឆ្នើម ក្នុងក្រុមរបស់គាត់ផងដែរ។ ថ្ងៃមួយ នៅក្នុងការជជែកគ្នាមុនពេលការប្រកួត គ្រូបង្វឹករបស់គាត់បានប្រើភាសាអសុរោះ ទៅកាន់ក្រុមរបស់គាត់។ គ្រូបង្វឹករូបនោះក៏បានកត់សំគាល់ឃើញថា ឆាលី មានទឹកមុខមិនស្រួល ហើយក៏បានសួរគាត់ថា “ឆាលី មានរឿងអី?” ឆាលីក៏បានប្រាប់គាត់ថា “លោកគ្រូដឹងទេ លោកគ្រូ បូឌិន(Bowden) ជាគ្រូបង្វឹករបស់ក្រុមកីឡាករបាល់ទាត់ មិនបានប្រើភាសាប្រភេទនេះទេ តែគាត់អាចលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យប្រឹងប្រែងប្រកួតអត់ពីសមត្ថភាព”។ ដោយសារឆាលី មានចរិតលក្ខណៈដូចព្រះយេស៊ូវ នោះគាត់អាចនិយាយដោយសុភាពទៅកាន់គ្រូបង្វឹករូបនោះ អំពីបញ្ហានេះ។ តាមពិត ក្រោយមក គ្រូបង្វឹកនោះក៏បានប្រាប់អ្នកយកព័ត៌មានថា គាត់មានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជាមានទេវតាមួយអង្គ មើលទៅគាត់ ពេលគាត់កំពុងជជែកជាមួយឆាលី។ ការបន្តមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ ក្នុងចំណោមអ្នកមិនជឿព្រះ និងការធ្វើបន្ទាល់ដ៏ស្មោះត្រង់ថ្វាយព្រះគ្រីស្ទ មិនមែនជាការងាយទេ។ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះ…
Read article
ការឆ្លើយតប ដោយការដឹងគុណ
ដានីយ៉ែល ៦:១-១០ លោកលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាន ហើយអរព្រះគុណដល់ព្រះរបស់លោក១ថ្ងៃ៣ដង ដូចជាកាលពីមុន។ ដានីយ៉ែល ៦:១០ លោកធីម៉ូថេ(Timothy) ជានាវិកជនជាតិអូស្ត្រាលី ដែលបានរស់ដោយសារសាច់ត្រីឆៅ និងទឹកភ្លៀងតែម្នាក់ឯង អស់រយៈពេល៣ខែ។ ទូកក្តោងរបស់គាត់បានខូចដោយសារខ្យល់ព្យុះ ហើយបានរសាត់អណ្ដែតក្នុងមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក ចម្ងាយជិត២ពាន់គីឡូម៉ែត្រពីឆ្នេរសមុទ្រ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ពួកនាវិកនៅលើទូកនេសាទរបស់ជនជាតិម៉ិចស៊ីកូ ដែលកំពុងនេសាទត្រីធូណា បានប្រទះឃើញទូកក្តោងរបស់គាត់ ដែលបានខូចនោះ ហើយក៏ជួយសង្គ្រោះគាត់។ ក្រោយមក បុរសស្គមស្គាំង និងទ្រោមខ្លួនដោយសារអាកាសធាតុដ៏កាចសាហាវ ក៏បានប្រកាសថា “ខ្ញុំពិតជាចង់ថ្លែងអំណរគុណក្រៃលែង ចំពោះកាពីទែនរបស់ទូកនេសាទ និងក្រុមហ៊ុននេសាទ ដែលបានសង្គ្រោះជីវិតខ្ញុំ”។ លោកធីម៉ូថេ បានថ្លែងអំណរគុណ បន្ទាប់ពីគាត់បានឆ្លងកាត់ទុក្ខវេទនានៅកណ្តាលមហាសមុទ្រ ប៉ុន្តែ ហោរាដានីយ៉ែលបានបង្ហាញចេញនូវចិត្តដែលដឹងគុណព្រះអម្ចាស់ នៅមុនពេល នៅក្នុងពេល និងនៅក្រោយពេលដែលគាត់ជួបរឿងវិបត្តិ។ គាត់ត្រូវគេនិរទេស ទៅទីក្រុងបាប៊ីឡូនពីនគរយូដា ជាមួយពូជអំបូរយូដាដទៃទៀត(ដានីយ៉ែល ១:១-៦)។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក គាត់ក៏បានឡើងកាន់មុខតំណែងធំ ដែលធ្វើឲ្យពួកនាម៉ឺនដទៃទៀតច្រណែនឈ្នានីស ហើយចង់ឲ្យគេសម្លាប់គាត់(៦:១-៧)។ ពួកសត្រូវរបស់គាត់ ក៏បានទៅគាល់អធិរាជនៃចក្រភពបាប៊ីឡូន ដើម្បីសូមឲ្យទ្រង់ចេញច្បាប់ ដែលចែងថា នរណាក៏ដោយដែលអធិស្ឋានទៅរកព្រះណាមួយ នឹងត្រូវគេកាត់ទោស ដោយបោះចូលទៅក្នុងរូងសឹង(ខ.៧)។ នៅពេលនោះ…
Read article
ការតវ៉ានឹងព្រះអម្ចាស់
យ៉ូប ១៣:១-១២ តែខ្ញុំចង់ទូលដល់ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាវិញ ខ្ញុំប៉ងនឹងតតបនឹងព្រះតែម្តង។ យ៉ូប ១៣:៣ បុរសម្នាក់បានទៅតុលាការ ដើម្បីដាក់ពាក្យបណ្តឹងទាស់នឹងព្រះ។ គាត់បានអះអាងថា ព្រះទ្រង់ “គ្មានសេចក្តីមេត្តា” ចំពោះគាត់ ហើយព្រះអង្គមាន “អាកប្បកិរិយាអវិជ្ជមានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ”។ ចៅក្រមក៏បានបដិសេធន៍មិនទទួលពាក្យបណ្ដឹងមួយនេះ ដោយនិយាយថា បុរសនោះមិនត្រូវការជំនួយផ្នែកច្បាប់ទេ តែគាត់ត្រូវការជំនួយពីពេទ្យផ្លូវចិត្ត។ នេះជារឿងពិត ដែលគួរឲ្យអស់សំណើច តែក៏គួរឲ្យសោកស្តាយផងដែរ។ ប៉ុន្តែ តើយើងមានគំនិតខុសពីគាត់ទេ? នៅពេលខ្លះ តើយើងចង់និយាយទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់ដែរឬទេថា “ព្រះអង្គអើយ ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ ទូលបង្គំលំបាកគ្រប់គ្រាន់ហើយ!” តើលោកយ៉ូបបានធ្វើដូចនេះទេ? ជាក់ស្តែង គាត់បានតវ៉ានឹងព្រះអង្គ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានស៊ូទ្រាំនឹងសោកនាដកម្មដែលមិនអាចពិពណ៌នាបាន គាត់ក៏បាននិយាយថា គាត់ចង់តវ៉ានឹងព្រះអម្ចាស់(យ៉ូប ១៣:៣)។ ចូរយើងស្រមៃ អំពីការតវ៉ានឹងព្រះអង្គនៅក្នុងតុលាការ (៩:៣)។ គាត់ថែមទាំងបានទូលសូមព្រះអង្គថា “សូមទ្រង់ដកព្រះហស្តឲ្យឆ្ងាយពីទូលបង្គំចេញ ហើយសូមកុំឲ្យសេចក្តីស្ញែងខ្លាចរបស់ទ្រង់ មកបំភ័យទូលបង្គំទៀត”(១៣:២១)។ គាត់បានតវ៉ានឹងព្រះអង្គ មិនមែនដោយសារភាពស្អាតស្អំរបស់គាត់ទេ ប៉ុន្តែ ដោយសារគាត់ចង់ចោទសួរអំពីអារម្មណ៍របស់ព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងការទម្លាក់សេចក្តីវេទនាមកលើគាត់។ គឺដូចដែលគាត់បានសួរព្រះអង្គថា “ដែលសង្កត់សង្កិនដូច្នេះ តើមានប្រយោជន៍ដល់ទ្រង់ឬ?”(១០:៣)។ ជួនកាល យើងមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអង្គប្រព្រឹត្តចំពោះយើង ដោយអយុត្តិធម៌ ឬមិនសមហេតុផល។…
Read article
ការឆ្លើយតបចំពោះការអត់ទោសរបស់ព្រះអង្គ
មីកា ៧:១៨-២០ តើមានអ្នកណាជាព្រះឲ្យដូចទ្រង់ ដែលទ្រង់អត់ទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិត…? មីកា ៧:១៨ នៅក្នុងទិវាអរព្រះគុណព្រះ ជាថ្ងៃបុណ្យជាតិរបស់អាមេរិក ប្រធានាធិបតីអាមេរិកតែងតែស្វាគមន៍សត្វមាន់ទើគីពីរក្បាល ចូលទៅក្នុងសេតវិមាន មុនពេលពួកវាទទួលការលើកលែងទោសពីប្រធានាធិបតី។ គេមិនយកពួកវាទៅសម្លាប់ធ្វើម្ហូប សម្រាប់បរិភោគជាប្រពៃណី ក្នុងទិវាអរព្រះគុណព្រះ ដូចសត្វមាន់ទើគីដទៃទៀតទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកវាបានរស់នៅដោយសុវត្ថិភាពអស់មួយជីវិត ក្នុងកសិដ្ឋានមួយ។ ទោះសត្វមាន់ទើគីមិនអាចយល់អត្ថន័យនៃសេរីភាព ដែលគេបានផ្តល់ឲ្យពួកវាក៏ដោយ ក៏ប្រពៃណីប្រចាំឆ្នាំដ៏ចម្លែកនេះ បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីអំណាចនៃការអត់ឱនទោស ដែលផ្តល់ឲ្យនូវជីវិតដល់មនុស្ស។ ហោរាមីកាបានយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការអត់ទោស កាលគាត់ថ្លែងទៅកាន់ប្រជាជននៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយការព្រមានធ្ងន់ៗ មកពីព្រះអម្ចាស់។ ការពិពណ៌នារបស់គាត់ មានទម្រង់ស្រដៀងនឹងពាក្យបណ្ដឹងតាមផ្លូវច្បាប់ ដោយគាត់បានកត់ត្រាអំពីការដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើបន្ទាល់ ទាស់នឹងប្រជាជាតិមួយនេះ(មីកា ១:២) ដោយសារពួកគេចូលចិត្តធ្វើការអាក្រក់ មានភាពលោភលន់ មិនស្មោះត្រង់ ហើយមានហឹង្សា(៦:១០-១៥)។ ទោះពួកគេបានបះបោរប្រឆាំងព្រះអង្គយ៉ាងដូចនេះក៏ដោយ ក៏នៅចុងបញ្ចប់ ហោរាមីកាក៏បានថ្លែងអំពីសេចក្តីសង្ឃឹម ដែលបានចាក់ឫស ក្នុងព្រះបន្ទូលដែលបានសន្យាថា ព្រះអង្គមិនមានសេចក្តីក្រោធចំពោះពួកគេជារៀងរហូតទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងអត់ទោសឲ្យបាបរបស់ពួកគេវិញ(៧:១៨)។ ក្នុងនាមព្រះអង្គជាព្រះអាទិករ និងចៅក្រមមកលើមនុស្សទាំងអស់ ព្រះអង្គប្រកាសដោយអំណាចថា ព្រះអង្គនឹងមិនប្រកាន់ទោសយើងជារៀងរហូតទេ គឺដោយសារព្រះបន្ទូលសន្យាដែលព្រះអង្គមានចំពោះលោកអ័ប្រាហាំ(ខ.២០) ដែលបានសម្រេចក្នុងការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានលើកលែងទោសឲ្យយើង ដែលមិនអាចប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គមួយរយភាគរយ។ នេះជាអំណោយដែលយើងមិនសមនឹងទទួល ហើយក៏ជាព្រះពរដ៏លើសលប់។…
Read article
ពន្លឺរបស់ព្រះគ្រីស្ទភ្លឺចែងចាំង
១យ៉ូហាន ១:៥-៧ ព្រះទ្រង់ជាពន្លឺភ្លឺ គ្មានសេចក្តីងងឹតណា នៅក្នុងទ្រង់សោះ។ ១យ៉ូហាន ១:៥ កាលភ្លើងបានដាច់ នៅតាមដងផ្លូវ ក្នុងទីក្រុងហាយលែនផាក រដ្ឋមីឈីហ្គិន ប្រជាជនក៏បានកើតមានចិត្តចង់ប្រើអគ្គិសនី ចេញពីប្រភពថាមពលមួយទៀត គឺព្រះអាទិត្យ។ ទីក្រុងនេះខ្វះថវិកា ដើម្បីបង់ប្រាក់ឲ្យក្រុមហ៊ុនអគ្គិសនី។ ក្រុមហ៊ុនអគ្គិសនីក៏បានបិទភ្លើង នៅតាមផ្លូវ ហើយក៏បានដោះអំពូលភ្លើង ចេញពីបង្គោលភ្លើង១៤០០ដើម។ ការនេះបានបណ្តាលឲ្យប្រជាពលរដ្ឋមានអារម្មណ៍ថា មិនមានសុវត្ថិភាព នៅក្នុងពេលងងឹត នៅពេលយប់។ មានពលរដ្ឋម្នាក់បានប្រាប់អ្នកយកព័ត៌មានថា សព្វថ្ងៃនេះ “នៅពេលទៀបភ្លឺ មានក្មេងៗពីរបីនាក់ដើរតាមផ្លូវទៅរៀន នៅពេលដែលមេឃនៅងងឹតនៅឡើយ។ គ្មានភ្លើងអគ្គិសនីបំភ្លឺផ្លូវទេ ដូចនេះ ពួកគេត្រូវដើរទៅរៀន ដោយការប្រថុយប្រថាន”។ រឿងនេះមានការផ្លាស់ប្តូរ នៅពេលដែលក្រុមការងារមួយ ដែលមិនរកប្រាក់ចំណេញ ត្រូវបានគេបង្កើតឡើង ដើម្បីដំឡើងភ្លើងបំភ្លឺផ្លូវ ក្នុងទីក្រុងនេះ។ អង្គការមនុស្សធម៌មួយនេះបានរួបរួមគ្នា ដើម្បីជួយទីក្រុងនេះកាត់បន្ថយចំណាយ ទៅលើការបង់ថ្លៃភ្លើង ខណៈពេលដែលពួកគេអាចប្រើប្រភពភ្លើងអគ្គិសនី ដែលជួយបំពេញតម្រូវការរបស់ប្រជាជន។ ក្នុងការរស់នៅរបស់យើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ព្រះអង្គជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ និងប្រភពនៃពន្លឺ។ គឺដូចដែលកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូហានបានចែងថា “ព្រះទ្រង់ជាពន្លឺភ្លឺ គ្មានសេចក្តីងងឹតណា នៅក្នុងទ្រង់សោះ”(១យ៉ូហាន ១:៥)។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ូហានក៏បានកត់សម្គាល់ផងដែរថា “តែបើយើងរាល់គ្នាដើរក្នុងពន្លឺវិញ ដូចជាទ្រង់ក៏គង់ក្នុងពន្លឺដែរ…
Read article
ការធ្វើការជាដៃគូជាមួយព្រះ
ម៉ាកុស ៦:៣៥-៤៤ តែទ្រង់មានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យគេបរិភោគទៅ។ ម៉ាកុស ៦:៣៧ កាលមិត្តភក្តិខ្ញុំ និងស្វាមីរបស់គាត់ មិនអាចមានផ្ទៃពោះ វេជ្ជបណ្ឌិតក៏បានណែនាំគាត់ ឲ្យទទួលការព្យាបាលបែបវេជ្ជសាស្រ្ត ដើម្បីឲ្យអាចមានកូន។ មិត្តភក្តិខ្ញុំមានការស្ទាក់ស្ទើរ។ គាត់បានសួរខ្លួនឯងថា “តើការអធិស្ឋានមិនមានអំណាចគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារបស់យើងទេឬ?” “តើខ្ញុំពិតជាចាំបាច់ត្រូវទទួលការព្យាបាលបែបវេជ្ជសាស្រ្តនេះមែនទេ?” មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំកំពុងព្យាយាមស្វែងយល់ អំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ អាចធ្វើការ តាមរយៈការងាររបស់មនុស្ស។ រឿងព្រះយេស៊ូវប្រទានអាហារដល់ហ្វូងមនុស្ស អាចជួយបកស្រាយចម្ងល់នេះបាន(ម៉ាកុស ៦:៣៥-៤៤)។ យើងប្រហែលបានដឹងថា រឿងនេះបានបញ្ចប់យ៉ាងដូចម្តេច គឺដោយសារមនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានទទួលអាហារ ដោយការអស្ចារ្យ ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ដោយប្រើនំប៉័ង និងត្រីតែបន្តិចបន្តួច(ខ.៤២)។ ប៉ុន្តែ ចូរយើងកត់សំគាល់ថា តើនរណាជាអ្នកចែកអាហារដល់ហ្វូងមនុស្ស? គឺពួកសាវ័ក(ខ.៣៧)។ ចុះក្រោយមកទៀត? គឺពួកសាវ័កដដែល(ខ.៣៩-៤៣)។ គឺដូចដែលព្រះយេស៊ូវបង្គាប់ពួកគេថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យគេបរិភោគទៅ”(ខ.៣៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការអស្ចារ្យ ប៉ុន្តែ ការអស្ចារ្យនោះកើតឡើង នៅពេលដែលពួកសាវ័កធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះអង្គ។ ភោគផលល្អ គឺជាអំណោយមកព្រះ(ទំនុកដំកើង ៦៥:៩-១០) ប៉ុន្តែ កសិករត្រូវតែធ្វើការដាំដុះ។ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាលោកពេត្រុសថា គាត់នឹងចាប់ត្រីបានច្រើន តែអ្នកនេសាទរូបនេះ ត្រូវតែទម្លាក់សំណាញ់ចូលទៅក្នុងទឹក(លូកា ៥:៤-៦)។ ព្រះអម្ចាស់អាចថែរក្សាភពផែនដី និងធ្វើការអស្ចារ្យ…
Read article