ព្រះវរបិតាតែងតែស្តាប់យើង
រ៉ូម ៨:១២-២១ ដោយហេតុនោះបានជាយើងស្រែកឡើងថា ឱអ័ប្បា ព្រះវរបិតាអើយ។ រ៉ូម ៨:១៥ រយៈពេលប៉ុន្មាននាទី បន្ទាប់ពីលោកប្រធានាធិបតីអាមេរិក ហារី ទ្រូមិន(Harry Truman) ធ្វើការប្រកាសថា សង្គ្រាមលោកលើកទី២បានបញ្ចប់ហើយ ទូរស័ព្ទបានរោទ៍ឡើង ក្នុងផ្ទះឈើតូចមួយ ក្នុងទីក្រុងគ្រែនវីយូ រដ្ឋមីសូរី។ ដូនចាស់ម្នាក់ អាយុ៩២ឆ្នាំ បានទុកកិច្ចការចោលមួយឡែកសិន ដើម្បីលើកទូរស័ព្ទនិយាយ។ ភ្ញៀវដែលមកលេងផ្ទះគាត់ ក៏បានឮគាត់និយាយថា “ហាឡូ … ចាស់ ម៉ាក់សុខសប្បាយទេ។ ចាស់ ម៉ាក់កំពុងស្តាប់វិទ្យុ … ឥឡូវនេះ បើសិនជាអាច កូនមកលេងម៉ាក់ផង… ជំរាបលា”។ ដូនចាស់ក៏បានងាកមកភ្ញៀវរបស់គាត់ ហើយនិយាយថា “ហារី កូនប្រុសខ្ញុំ ទូរស័ព្ទមក។ ហារីគឺជាកូនល្អ … ពេលទូរស័ព្ទរោទ៍ ខ្ញុំដឹងថា គាត់ទូរស័ព្ទមកខ្ញុំ។ គាត់តែងតែទូរស័ព្ទប្រាប់ខ្ញុំ បន្ទាប់ពីបញ្ហាអ្វីមួយបានបញ្ចប់”។ ទោះយើងមានភាពជោគជ័យប៉ុណ្ណា ឬមានវ័យចាស់ប៉ុណ្ណា យើងតែងតែចង់ទូរស័ព្ទទៅកាន់ឪពុកម្តាយរបស់យើង។ យើងចង់ឮពួកគាត់និយាយបញ្ជាក់ថា យើងជា “កូនល្អ!”។ ទោះយើងមានភាពជោគជ័យប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែជាកូនប្រុស…
Read article
អំណោយដែលកែប្រែជីវិត
ទំនុកដំកើង ១១៩:៩-២០ ទូលបង្គំនឹងមានចិត្តរីករាយចំពោះបញ្ញត្តទ្រង់ទាំងប៉ុន្មាន ឥតភ្លេចព្រះបន្ទូលទ្រង់ឡើយ។ ទំនុកដំកើង ១១៩:១៦ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានស្វាគមន៍ក្រុមយុវជន ខណៈពេលដែលខ្ញុំ និងស្វាមីខ្ញុំចែកព្រះគម្ពីរដល់ពួកគេ។ ខ្ញុំប្រាប់ពួកគេថា “ព្រះអង្គនឹងប្រើអំណោយដ៏មានតម្លៃទាំងនេះ ដើម្បីកែប្រែជីវិតអ្នក”។ នៅពេលយប់នោះ មានសិស្សពីរបីនាក់បានប្ដេជ្ញាចិត្តថា នឹងអានកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អយ៉ូហានទាំងអស់គ្នា។ យើងក៏បានបន្តលើកទឹកចិត្តក្រុមយុវជននេះ ឲ្យអានព្រះគម្ពីរនៅផ្ទះ ខណៈពេលដែលយើងបង្រៀនពួកគេ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការជួបជុំរៀងរាល់សប្តាហ៍។ ជាង១សប្តាហ៍ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានជួបសិស្សរបស់យើងម្នាក់។ នាងថា នាងនៅតែបន្តប្រើព្រះគម្ពីរដែលខ្ញុំបានឲ្យនាង។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានឃើញទីបន្ទាល់ដ៏ល្អនៃជីវិតរបស់នាង ដែលពេញដោយសេចក្តីជំនឿ។ ព្រះអម្ចាស់ប្រទានអំណាចដល់រាស្រ្តព្រះអង្គ ឲ្យអាន និងសូត្រខគម្ពីរ ព្រមទាំងចាំទំព័រដែលពួកគេអាចរកមើលខគម្ពីរផងដែរ។ ព្រះអង្គជួយឲ្យយើងអាចបន្តដើរតាមផ្លូវនៃសេចក្តីបរិសុទ្ធ ដោយរស់នៅ ស្របតាមខគម្ពីរ(ទំនុកដំកើង ១១៩:៩)។ ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងស្វែងរកបំណងព្រះទ័យ និងស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ ខណៈពេលដែលយើងប្រើសេចក្តីពិតដែលមិនចេះប្រែប្រួលរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីរំដោះយើងឲ្យរួចពីបាប និងកែប្រែជីវិតយើង(ខ.១០-១១)។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងអាចទូលសូមព្រះអង្គជួយយើង ឲ្យស្គាល់ព្រះអង្គ និងយល់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ(ខ.១២-១៣)។ ពេលណាយើងស្គាល់តម្លៃនៃការរស់នៅតាមផ្លូវរបស់ព្រះ យើងអាច “អរសប្បាយ” ក្នុងការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ ដូចមនុស្សដែលអរសប្បាយនឹងទ្រព្យសម្បត្តិគ្រប់យ៉ាង(ខ.១៤-១៥)។ បានជាយើងអាចច្រៀង ដូចអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងថា “ទូលបង្គំនឹងមានចិត្តរីករាយចំពោះបញ្ញត្តទ្រង់ទាំងប៉ុន្មាន ឥតភ្លេចព្រះបន្ទូលទ្រង់ឡើយ” (ខ.១៦)។…
Read article
ការបោះជំរុំរបស់ជាតិសាសន៍ទាំងមូល
លេវីវិន័យ ២៣:៣៣-៤៣ រួចឲ្យអរសប្បាយឡើងអស់៧ថ្ងៃនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង។ លេវីវិន័យ ២៣:៤០ មានពេលមួយខ្ញុំបានទៅបោះជំរុំ ក្នុងតំបន់ដែលមានសត្វព្រៃច្រើន នៅពេលយប់ នៅក្រោមផ្ទៃមេឃនៃតំបន់អាហ្វ្រិកខាងលិច ដែលមានផ្កាយភ្លឺផ្លេក។ នៅរដូវប្រាំងយើងអាចបោះជំរុំ ដោយមិនចាំបាច់មានតង់សម្រាប់គេងក៏បាន ប៉ុន្តែ ការដុតភ្លើងបំភ្លឺពិតជាសំខាន់ណាស់។ ប៉ារបស់ខ្ញុំក៏បានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យជួយមើលភ្លើងកុំឲ្យរលត់ ខណៈពេលដែលគាត់បន្ថែមកំណាត់ឈើពីលើភ្លើង។ ភ្លើងធ្វើឲ្យសត្វព្រៃមិនហ៊ានចូលមកជិតយើង។ សត្វដែលព្រះបានបង្កើតមានភាពអស្ចារ្យ ប៉ុន្តែ យើងមិនដែលចង់ឲ្យសត្វខ្លារខិន ឬសត្វពស់លបចូលក្នុងកន្លែងបោះជំរុំរបស់យើងទេ។ ប៉ារបស់ខ្ញុំជាបេសកជន នៅតំបន់ខាងជើងនៃប្រទេសហ្គាណា ហើយគាត់ពូកែរៀនសូត្រពីអ្វីៗនៅជុំវិញខ្លួនគាត់។ ការបោះជំរុំក៏បានផ្តល់ឱកាសឲ្យយើងរៀនសូត្របានច្រើនដែរ។ព្រះអម្ចាស់បានប្រើការបោះជំរុំជាឱកាស ដើម្បីបង្រៀនរាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ រៀងរាល់មួយឆ្នាំម្តង ពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវរស់នៅក្នុងជម្រក ធ្វើពី “ធាងលម៉ើ និងមែកឈើញឹកស្និទ្ធ ព្រមទាំងធាងចាកពីមាត់ស្ទឹងផង” អស់រយៈពេលពេញមួយសប្តាហ៍(លេវីវិន័យ ២៣:៤០)។ ព្រះអម្ចាស់មានគោលបំណងពីរយ៉ាង សម្រាប់ប្រពៃណីនេះ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេថា “ពួកអ្នកទាំងប៉ុន្មានដែលកើតក្នុងវង្សសាសន៍អ៊ីស្រាអែល អាស្រ័យនៅក្នុងបារាំនោះអស់៧ថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យអស់ទាំងដំណកូនចៅឯងរាល់គ្នាបានដឹងថា អញបានឲ្យពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងបារាំដូច្នេះ ក្នុងកាលដែលអញនាំគេចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមក”(ខ.៤២-៤៣)។ ប៉ុន្តែ ព្រឹត្តិការណ៍នោះក៏មានលក្ខណៈជាពិធីបុណ្យផងដែរ ព្រោះព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេឲ្យអរសប្បាយ នៅចំពោះព្រះអង្គ ឲ្យបាន៧ថ្ងៃ(ខ.៤០)។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាគិតថា ការបោះជំរុំគ្រាន់តែបាននាំមកនូវភាពសប្បាយរីករាយ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលចំណាយពេលបោះជំរុំ១សប្តាហ៍ ដើម្បីឲ្យពួកគេនឹកចាំ អំពីសេចក្តីល្អរបស់ព្រះអង្គ ដោយចិត្តរីករាយ។ យើងងាយនឹងភ្លេចអត្ថន័យនៃពិធីបុណ្យសំខាន់ៗរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។…
Read article
បម្រើដើម្បីផ្គាប់ចិត្ត
អេភេសូរ ៤:១១-១៦ តែដោយកាន់តាមសេចក្តីពិតដោយសេចក្តីស្រឡាញ់វិញ នោះឲ្យយើងបានធំឡើង ខាងឯគ្រប់ការទាំងអស់ក្នុងទ្រង់ ដែលទ្រង់ជាសិរសា គឺជាព្រះគ្រីស្ទ។ អេភេសូរ ៤:១៥ លោកអេនឌ្រូ ខាដ(Andrew Card)គឺជាប្រធានខុទ្ទកាល័យនៃសេតវិមាន របស់លោកប្រធានាធិបតីអាមេរិក ចច ដាប់ប៊លយូ ប៊ូស(George W. Bush)។ ក្នុងការសម្ភាសទាក់ទងនឹងតួនាទីរបស់គាត់ នៅក្នុងសេតវិមាន គាត់បានបកស្រាយថា “ក្នុងបន្ទប់របស់បុគ្គលិកម្នាក់ នៅសេតវិមាន មានស៊ុមរូបថតមួយ ព្យួរលើជញ្ជាំងបង្ហាញអំពីគោលបំណងរបស់ពួកគេ ដែលមានអក្សរសរសេរពីលើថា យើងធ្វើការបម្រើ តាមការសម្រេចរបស់លោកប្រធានាធិបតី។ ប៉ុន្តែ មិនមែនមានន័យថា យើងធ្វើការងារ ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តលោកប្រធានាធិបតី ឬដើម្បីធ្វើឲ្យគាត់ពេញចិត្តយើងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងធ្វើការបម្រើ ដើម្បីប្រាប់គាត់ អំពីការអ្វីដែលគាត់ចាំបាច់ត្រូវដឹង ក្នុងការងាររបស់គាត់”។ ការងាររបស់គាត់ គឺជាការគ្រប់គ្រងសហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅក្នុងតួនាទី និងទំនាក់ទំនងជាច្រើនដែលយើងមាន យើងងាយរអិលជើងចូលទៅក្នុងការបំពេញចិត្តអ្នកដទៃ ជាជាងស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងការរួបរួមគ្នា ដូចដែលសាវ័កប៉ុលច្រើនតែជំរុញឲ្យយើងធ្វើ។ ក្នុងបទគម្ពីរអេភេសូរ ជំពូក៤ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនថា “ទ្រង់បានប្រទានឲ្យអ្នកខ្លះបានធ្វើជាសាវ័ក ខ្លះជាគ្រូអធិប្បាយ ខ្លះជាគ្រូផ្សាយដំណឹងល្អ ខ្លះជាគ្រូគង្វាល ហើយខ្លះជាគ្រូបង្រៀន ប្រយោជន៍នឹងនាំឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានគ្រប់លក្ខណ៍ឡើង…
Read article
តើអំពល់អ្វីដល់អ្នក?
យ៉ូហាន ២១:១៥-២២ នោះតើអំពល់អ្វីដល់អ្នក ចូរឲ្យអ្នកមកតាមខ្ញុំចុះ។ យ៉ូហាន ២១:២២ មានពេលមួយក្មួយស្រីខ្ញុំអាយុ៦ឆ្នាំ បានសួរខ្ញុំថា ហេតុអ្វីគាត់ទទួលបានស្ករគ្រាប់ មានរស់ជាតិស្តូ្របឺរី តែបងប្អូនគាត់ទទួលបានស្ករគ្រាប់មានរស់ជាតិទំពាំងបាយជូរ? តាមរយៈអាកប្បកិរិយារបស់ក្មួយប្រុសក្មួយស្រីរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំរៀនសូត្របានថា ក្មេងៗច្រើនតែប្រៀបធៀបរបស់អ្វីដែលគាត់បានទទួល ជាមួយនឹងរបស់អ្វីដែលអ្នកដទៃបានទទួល។ បញ្ហានេះមានន័យថា ក្នុងនាមខ្ញុំជាម្តាយមីងដែលស្រឡាញ់ពួកគាត់ ខ្ញុំត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា មុននឹងឲ្យអ្វីមួយដល់ពួកគេ។ ជួនកាល ខ្ញុំក៏បានប្រៀបធៀបរបស់អ្វីដែលព្រះប្រទានខ្ញុំ ជាមួយនឹងរបស់ដែលព្រះអង្គប្រទានអ្នកដទៃផងដែរ។ ខ្ញុំទូលសួរព្រះអង្គថា “ហេតុអ្វីទូលបង្គំបានរបស់នេះ តែនាងបានរបស់នោះអញ្ចឹង?” សំណួរនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីអ្វីដែលលោកស៊ីម៉ូន ពេត្រុសបានសួរព្រះយេស៊ូវ នៅសមុទ្រកាលីឡេ។ កាលនោះ ព្រះយេស៊ូវទើបតែបានប្រទានការស្អាងឡើងវិញ និងការអត់ទោសបាបដល់គាត់ បន្ទាប់ពីគាត់បានបដិសេធន៍ព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គក៏បានប្រាប់គាត់ថា គាត់នឹងបានថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ ដោយការស្លាប់ ដោយសារសេចក្តីជំនឿ(យ៉ូហាន ២១:១៥-១៩)។ ពេលនោះ គាត់មិនបានឆ្លើយតបថា បាទ ចំពោះការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះយេស៊ូវទេ តែគាត់បែរជាសួរព្រះអង្គថា “ព្រះអម្ចាស់អើយ តើអ្នកនោះនឹងបានដូចម្តេចទៅ?”(ខ.២១)។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានឆ្លើយតបថា “បើសិនជាខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកនោះនៅ ទាល់តែខ្ញុំមក នោះតើអំពល់អ្វីដល់អ្នក ចូរឲ្យអ្នកមកតាមខ្ញុំចុះ”(ខ.២២)។ ខ្ញុំជឿថា ព្រះយេស៊ូវក៏មានបន្ទូលដូចនេះ ចំពោះយើងផងដែរ។ ពេលណាព្រះអង្គបានប្រទានយើងនូវទិសដៅ ក្នុងផ្នែកណាមួយនៃជីវិតយើងហើយ…
Read article
អ្នកជាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់
ចោទិយកថា ៣៣:១-៥,១២ អ្នកស្ងួនភ្ងាផងព្រះយេហូវ៉ា នឹងនៅជិតទ្រង់ដោយសុខសាន្ត។ ចោទិយកថា ៣៣:១២ មានពេលមួយ ក្មេងស្រី ឈ្មោះ អាលី(Allie) បានបង្ហាញភាពសោកសៅរបស់នាង ដោយយកបន្ទះឈើមួយសន្លឹក មកសរសេរពីលើ ហើយដាក់ព្យួរនៅក្នុងសួនច្បារសាធារណៈ ដោយខ្លឹមសារដូចនេះថា “និយាយដោយស្មោះត្រង់ ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់។ គ្មាននរណាចង់ចំណាយពេលជាមួយខ្ញុំទេ ហើយខ្ញុំបានបាត់បង់មនុស្សតែម្នាក់គត់ ដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំ។ ខ្ញុំយំជារៀងរាល់ថ្ងៃ។” នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់បានប្រទះឃើញសំណេររបស់នាង អ្នកនោះក៏បានយកដីសមកដាក់នៅសួនច្បារ ហើយសុំឲ្យគេសរសេរពាក្យលើកទឹកចិត្ត សម្រាប់ អាលី។ ពួកសិស្សដែលរៀននៅសាលាក្បែរនោះ ក៏បានសរសេរពាក្យលើកទឹកចិត្តរាប់សិបឃ្លា នៅលើបន្ទះឈើនោះថា “យើងស្រឡាញ់អ្នក” “ព្រះស្រឡាញ់អ្នក” “អ្នកជាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់”។ នាយកសាលានោះ ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “នេះជាមធ្យោបាយតូចមួយ ដែលយើងអាចឈោងទៅរក ឬប្រហែលជាអាចបំពេញចន្លោះប្រហោងក្នុងចិត្តនាង។ នាងជាតំណាងឲ្យយើងទាំងអស់គ្នា ព្រោះយើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែធ្លាប់ ឬយើងនឹងមានភាពសោកសៅ និងទុក្ខលំបាក នៅពេលណាមួយ”។ ឃ្លាដែលគេសរសេរថា “អ្នកជាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់” បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា មុនពេលលោកម៉ូសេលាចាកលោក គាត់បាននិយាយពាក្យជូនពរដ៏មានន័យ ទៅកាន់ពូជអំបូបេនយ៉ាមីន នៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលថា “ឯចំណែកពួកបេនយ៉ាមីន នោះក៏ថា អ្នកស្ងួនភ្ងាផងព្រះយេហូវ៉ា នឹងនៅជិតទ្រង់ដោយសុខសាន្ត ទ្រង់គ្របបាំងគេជានិច្ច ហើយគេនឹងនៅជាកណ្តាលព្រះអង្សាទាំង២របស់ទ្រង់”(ចោទិយកថា…
Read article