ការគាំទ្រដ៏រឹងមាំក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
សាស្តា ៤:៩-១២ មានគ្នា២នាក់ នោះវិសេសជាងនៅតែឯង ពីព្រោះគេមានរង្វាន់យ៉ាងល្អកើតពីការនឿយហត់របស់ខ្លួន។ សាស្តា ៤:៩ កីឡាករម្នាក់ ក្នុងការប្រកួតរត់ប្រណាំងម៉ារ៉ាតុន នៅទីក្រុងឡុងដ៍ បានដកពិសោធន៍ និងដឹងអំពីមូលហេតុដែលគាត់មិនត្រូវរត់តែម្នាក់ឯង ក្នុងការរត់ប្រណាំងធំៗ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានត្រៀមខ្លួនដោយការហ្វឹកហាត់ដ៏ពិបាកបានប៉ុន្មានខែ គាត់ចង់រត់ឲ្យដល់ទី ដោយភាពរឹងមាំ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលគាត់រត់ត្រហេបត្រហប ឆ្ពោះទៅរកខ្សែព្រាត់ គាត់ដឹងថា ខ្លួនគាត់កំពុងតែខ្សោះអស់កម្លាំង ហើយហៀបនឹងដួល។ មុនពេលគាត់ដួលនៅលើដី កីឡាករពីរនាក់ទៀតបានចាប់ដៃគាត់ទាំងសង្ខាងជាប់ ហើយក៏បានជួយកីឡាករដ៏ហត់នឿយម្នាក់នេះបន្តដំណើរទៅមុខរហូតដល់ទី។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរសាស្តាបានរំឭកយើង អំពីអត្ថប្រយោជន៍មួយចំនួន ដែលយើងទទួលបានពីការរត់ប្រណាំង នៅលើវិថីជីវិត ដោយមានអ្នកដទៃរួមដំណើរជាមួយយើង។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលជាអ្នកនិពន្ធនៃកណ្ឌគម្ពីរនេះបានបង្ហាញគោលការណ៍ដែលថា “មានគ្នា២នាក់ នោះវិសេសជាងនៅតែឯង”(សាស្តា ៤:៩)។ ទ្រង់បានបង្ហាញអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការប្រឹងប្រែងដែលមានការរួបរួមគ្នា។ ទ្រង់ក៏បានបង្រៀនផងដែរថា ការធ្វើការជាដៃគូ អាចនាំឲ្យមានរង្វាន់ដ៏ល្អកើតពីការនឿយហត់(ខ.៩)។ ក្នុងអំឡុងពេលដ៏ពិបាក អ្នករួមដំណើរជាមួយយើង អាចជួយជ្រោងយើងឡើង(ខ.១០)។ នៅពេលយប់ងងឹត និងរងា មិត្តភក្តិក៏អាចផ្តុំគ្នាឲ្យមានភាពកក់ក្តៅបានដែរ(ខ.១១)។ ហើយក្នុងពេលដែលមានគ្រោះថ្នាក់ មនុស្សពីរនាក់អាចរួមគ្នាការពារខ្លួន ឲ្យរួចផុតពីការវាយប្រហារ(ខ.១២)។ មនុស្សដែលមានការរួមចិត្តរួមគំនិត អាចបង្កើតឲ្យមានកម្លាំងដ៏ប្រសើរ។ ដោយសារយើងមានភាពកម្សោយ និងភាពផុយស្រួយ យើងត្រូវការសុវត្ថិភាព និងការគាំទ្រដ៏រឹងមាំ ពីសហគមន៍នៃអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ។ ចូរយើងបន្តធ្វើដំណើរទៅមុខទាំងអស់គ្នា…
Read article
ការស្តាប់បង្គាប់គឺជាការសម្រេចចិត្ត
យ៉ូហាន ១៤:១៥-២៤ បើអ្នកណាស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងកាន់តាមពាក្យខ្ញុំ។ យ៉ូហាន ១៤:២៣ រដូវរងាក្នុងប្រទេសហូឡង់ កម្រមានព្រឹលធ្លាក់ច្រើន ប៉ុន្តែ អាកាសធាតុអាចត្រជាក់ខ្លាំង ល្មមនឹងធ្វើឲ្យទឹកក្នុងព្រែកប្រែក្លាយជាទឹកកក។ កាលស្វាមីខ្ញុំ កំពុងចម្រើនវ័យធំឡើង នៅទីនោះ ឪពុកម្តាយគាត់មានច្បាប់គ្រួសារមួយ គឺ “មិនត្រូវដើរលើទឹកកក នៅក្នុងព្រែក ទាល់តែទឹកកកនោះមានកម្រាស់ក្រាស់ល្មមនឹងអាចទ្រទម្ងន់សត្វសេះ”។ ដោយសារសត្វសេះបន្សល់ទុកដានរបស់វា នៅកន្លែងដែលពួកវាបានទៅដល់ គាត់ និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់ក៏បាននាំគ្នាទៅប្រមូលលាមកសត្វសេះនៅតាមផ្លូវ យកទៅបោះពីលើទឹកកក ក្នុងព្រែកដែលមានកំរាស់ស្តើងនៅឡើយ ហើយក៏បាននាំគ្នាលេងនៅលើផ្ទៃទឹកកក ក្នុងព្រែកនោះ។ ពួកគេមិនមានគ្រោះថ្នាក់ទេនៅពេលនោះ ហើយក៏គ្មាននរណាដឹងថា ពួកគេបានប្រើល្បិចនេះដែរ ប៉ុន្តែ ក្នុងជម្រៅចិត្ត ពួកគេបានដឹងថា ពួកគេមិនបានស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយទេ។ ការស្តាប់បង្គាប់មិនកើតមានដោយឯកឯងឡើង។ ការសម្រេចចិត្តស្តាប់បង្គាប់ ឬមិនស្តាប់បង្គាប់ អាចកើតចេញពីចិត្តដែលដឹងថា ខ្លួនមានកាតព្វកិច្ច ឬខ្លាចការដាក់ទោស។ ប៉ុន្តែ យើងក៏អាចសម្រេចចិត្តស្តាប់បង្គាប់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការគោរពចំពោះអ្នក ដែលមានអំណាចមកលើយើង។ ក្នុងបទគម្ពីរយ៉ូហាន ជំពូក១៤ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពួកសាវ័កព្រះអង្គថា “បើអ្នកណាស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងកាន់តាមពាក្យខ្ញុំ … អ្នកណាដែលមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំ នោះមិនកាន់តាមពាក្យខ្ញុំទេ”(ខ.២៣-២៤)។ ការសម្រេចចិត្តស្តាប់បង្គាប់ព្រះ មិនតែងតែមានភាពងាយស្រួលជានិច្ចឡើយ…
Read article
ការហ្វឹកហាត់ខាងវិញ្ញាណ
១ធីម៉ូថេ ៤:៦-១០ ចូរបង្ហាត់ខ្លួនខាងឯសេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះវិញ។ ១ធីម៉ូថេ ៤:៧ លោកត្រេ(Tre) ជាអ្នកហាត់ប្រាណជាទៀងទាត់ នៅកន្លែងហាត់ប្រាណ ហើយបើយើងគ្រាន់តែមើលឃើញគាត់ យើងក៏អាចដឹងដែរ។ គាត់មានស្មាធំទូលាយ សាច់ដុំក៏ធំ ហើយគ្រាន់តែដើមដៃរបស់គាត់មានទំហំធំជិតស្មើភ្លៅរបស់ខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំឃើញគាត់មានរាងកាយរឹងមាំដូចនេះ ខ្ញុំមានចិត្តចង់ទៅជជែកជាមួយគាត់អំពីរឿងខាងវិញ្ញាណ។ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ថា តើការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់គាត់ក្នុងការលើកសាច់ដុំ បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទំនាក់ទំនងល្អ ដែលគាត់មានជាមួយព្រះដែរឬទេ? យើងមិនបានជជែកគ្នាឲ្យបានស៊ីជម្រៅទេ នៅថ្ងៃនោះ តែលោកត្រេពិតជាបានទទួលស្គាល់ “ព្រះវត្តមានរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតគាត់”។ យើងជជែកគ្នាបានរយៈពេលយូរល្មមនឹងឲ្យគាត់បង្ហាញរូបថតរបស់គាត់ កាលគាត់មានទម្ងន់ជិត២០០គីឡូ មិនរឹងមាំ និងមិនមានសុខភាពល្អ។ ការផ្លាស់ប្តូរក្នុងរបៀបរបបនៃការរស់នៅរបស់គាត់ បាននាំឲ្យគាត់មានការផ្លាស់ប្តូរខាងរូបកាយ ដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល។ ក្នុងបទគម្ពីរ១ធីម៉ូថេ ៤:៦-១០ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយផ្ដោតទៅលើការហ្វឹកហាក់ខាងរូបកាយ និងខាងវិញ្ញាណ។ គឺដូចដែលគាត់បានបង្រៀនថា “ចូរបង្ហាត់ខ្លួនខាងឯសេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះវិញ ដ្បិតការបង្ហាត់ខ្លួនប្រាណ នោះមានប្រយោជន៍តែបន្តិចទេ តែសេចក្តីគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ នោះទើបមានប្រយោជន៍គ្រប់ជំពូកវិញ ក៏មានសេចក្តីសន្យាឲ្យបានជីវិតនៅជាន់ឥឡូវនេះ ហើយទៅខាងនាយផង”(ខ.៧-៨)។ យើងមិនអាចវាយតម្លៃទំនាក់ទំនងដែលនរណាម្នាក់មានជាមួយព្រះ ផ្អែកទៅលើរូបសម្បត្តិខាងក្រៅរបស់គាត់ឡើយ។ សុខភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង គឺអាស្រ័យទៅលើចិត្តរបស់យើង។ ជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់យើងចាប់ផ្តើម នៅពេលដែលយើងសម្រេចចិត្តទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ដែលតាមរយៈព្រះអង្គ យើងទទួលបានការអត់ទោសបាប។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក យើងត្រូវចាប់ផ្តើមមានការហ្វឹកហាត់ខាងវិញ្ញាណ។ ការនេះគឺរាប់បញ្ចូលការចិញ្ចឹម ដោយសេចក្តីពិតនៃសេចក្តីជំនឿ និងការបង្រៀនដ៏ល្អ”(ខ.៦)…
Read article
កន្លែងដែលព្រះអង្គអាចប្រើយើង
១សាំយ៉ូអែល ១៧:១៧-២៦,៣២ ទូលបង្គំជាបាវបំរើរបស់ទ្រង់នឹងសូមចេញទៅតយុទ្ធនឹងសាសន៍ភីលីស្ទីននោះ។ ១សាំយ៉ូអែល ១៧:៣២ កាលហ៊ែឌ័រ(Heather) មានការងារជាអ្នកដឹកជញ្ជូន មានពេលមួយ គាត់ត្រូវដឹកជញ្ជូនអាហារ ទៅដល់ផ្ទះរបស់លោកធីម(Tim)។ ពេលគាត់ទៅដល់លោកធីមក៏បានសុំឲ្យគាត់ជួយស្រាយកញ្ចប់អាហារ។ លោកធីមមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល អស់រយៈពេលពីរបីឆ្នាំហើយ ហើយមិនអាចស្រាយកញ្ចប់អាហារដោយខ្លួនឯងបានទេ។ ហ៊ែឌ័រក៏បានជួយស្រាយកញ្ចប់អាហារឲ្យគាត់ ដោយចិត្តរីករាយ។ ក្នុងរយៈពេលមួយថ្ងៃនោះ ហ៊ែឌ័របានគិតដល់លោកធីមជាញឹកញាប់ ហើយក៏មានចិត្តចង់ទៅរៀបចំអាហារឲ្យគាត់។ ក្រោយមក លោកធីមក៏បានឃើញភេសជ្ជៈទឹកមីឡូក្តៅៗ និងភួយពណ៌ក្រហម ដែលគាត់បានដាក់នៅមាត់ទ្វារផ្ទះលោកធីម ដោយភ្ជាប់ជាមួយក្រដាសមួយសន្លឹក ដែលមានសរសេរពាក្យលើកទឹកចិត្តពីលើ ធ្វើឲ្យគាត់មានការប៉ះពាល់ចិត្តរហូតដល់ស្រក់ទឹកភ្នែក។ ហ៊ែឌ័របានមើលឃើញសារៈសំខាន់នៃការងារដឹកជញ្ជូនរបស់នាង លើកពីការរំពឹងគិត។ លោកអ៊ីសាយក៏មានអំណរលើសពីការរំពឹងគិតផងដែរ នៅពេលដែលគាត់ចាត់ដាវីឌ ជាកូនពៅដែលនៅក្មេង ឲ្យយកស្បៀងអាហារទៅឲ្យបងប្រុសរបស់គាត់ កាលពួកអ៊ីស្រាអែលកំពុងបោះទ័ព ត្រៀមប្រយុទ្ធនឹងពួកភីលីស្ទីន(១សាំយ៉ូអែល ១៧:២)។ នៅពេលដែលដាវីឌបានទៅដល់កន្លែងនោះ គាត់ក៏បានដឹងថា កូលីយ៉ាតកំពុងបង្កការភ័យខ្លាចដល់រាស្រ្តរបស់ព្រះ ដោយការគំរាមជារៀងរាល់ថ្ងៃ(ខ.៨-១០,១៦,២៤)។ ដាវីឌមានការឈឺចិត្ត ចំពោះការប្រមាថរបស់កូលីយ៉ាត មកលើកងទ័ពរបស់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់(ខ.២៦) ហើយគាត់ក៏មានចិត្តចង់ទៅតទល់ ដោយទូលស្តេចសូលថា “សូមកុំឲ្យអ្នកណាស្លុតចិត្តដោយព្រោះវាឡើយ ទូលបង្គំជាបាវបំរើរបស់ទ្រង់នឹងសូមចេញទៅតយុទ្ធនឹងសាសន៍ភីលីស្ទីននោះ”(ខ.៣២)។ ជួនកាល ព្រះអម្ចាស់ប្រើកាលៈទេសៈនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ដើម្បីដាក់យើងនៅកន្លែង ដែលព្រះអង្គចង់ប្រើយើង។ ចូរយើងបើកចំហភ្នែក និងចិត្តយើងមើលទៅកន្លែង និងរបៀបដែលព្រះអង្គអាចប្រើយើង ដើម្បីបម្រើនរណាម្នាក់។—Kirsten Holmberg…
Read article
ការជ្រើសរើសយកជីវិត
ចោទិយកថា ៣០:១១-២០ ដូច្នេះចូររើសយកជីវិតចុះ ដើម្បីឲ្យឯងបានរស់នៅ ព្រមទាំងពូជឯងតរៀងទៅផង។ ចោទិយកថា ៣០:១៩ នេធិន(Nathan) បានចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងគ្រួសារដែលស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទ ប៉ុន្តែ គាត់បានចាប់ផ្តើមវង្វេងចេញពីជំនឿដែលគាត់មានកាលពីក្មេង នៅពេលដែលគាត់ទៅរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ ដោយសារគាត់ចូលចិត្តស៊ីផឹក និងជប់លៀងជាញឹកញាប់។ ក្រោយមកគាត់ក៏បាននិយាយថា “ព្រះអម្ចាស់បាននាំខ្ញុំត្រឡប់មករកព្រះអង្គវិញ នៅពេលដែលខ្ញុំមិនសក្តិសមនឹងឲ្យព្រះអង្គហៅខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ”។ នៅពេលខ្លះ នេធិនក៏បានចំណាយពេលវិស្សមកាល ក្នុងរដូវក្តៅ ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ ដល់មនុស្សដែលគាត់មិនស្គាល់ នៅតាមផ្លូវ ក្នុងទីក្រុងធំៗ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយសព្វថ្ងៃនេះ គាត់កំពុងធ្វើកម្មសិក្សា នៅក្នុងការងារយុវជន ក្នុងព្រះវិហាររបស់គាត់។ គោលដៅរបស់នេធិន គឺដើម្បីជួយយុវជន ឲ្យជៀសវាងការខ្ជះខ្ជាយពេលវេលា ហើយឲ្យរស់នៅថ្វាយព្រះគ្រីស្ទវិញ។ លោកម៉ូសេ ជាអ្នកដឹកនាំប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដែលមានទឹកចិត្ត សម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ដូច នេធិនផងដែរ។ នៅពេលដែលគាត់ដឹងថា គាត់នឹងត្រូវផ្ទេរដំណែងអ្នកដឹកនាំឲ្យទៅលោកយ៉ូស្វេក្នុងពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ គាត់ក៏បានថ្លែងសេចក្តីបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ ទៅកាន់ពួកបណ្តាជន ហើយក៏បានលើកឡើងអំពីលទ្ធផលនៃការស្តាប់បង្គាប់ ដែលជាជីវិត និងព្រះពរ ហើយលទ្ធផលនៃការមិនស្តាប់បង្គាប់គឺជាបណ្តាសា និងសេចក្តីស្លាប់។ គឺដូចដែលគាត់មានប្រសាសន៍ថា “ចូររើសយកជីវិតចុះ ដើម្បីឲ្យឯងបានរស់នៅ ព្រមទាំងពូជឯងតរៀងទៅផង … ដ្បិតគឺទ្រង់ហើយ…
Read article
តស៊ូក្នុងការអធិស្ឋាន
លូកា ១៨:១-៨ នោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រៀបប្រដូចទៅគេ ដើម្បីនឹងបង្ហាញថា ត្រូវតែអធិស្ឋានជានិច្ច ឥតរសាយចិត្តឡើយ។ លូកា ១៨:១ មីឡា(Mila) ជាជំនួយការផ្នែកដុតនំ មានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយយ៉ាងខ្លាំង មិនអាចការពារខ្លួនឯងបាន នៅពេលដែលមេការរបស់គាត់បានចោទប្រកាន់ថា គាត់បានលួចនំប៉័ងមួយចំនួន ដែលមានដាក់ផ្លែទំពាំងបាយជូរក្រៀម។ ការចោទប្រកាន់ដោយគ្មានភស្តុតាង និងការកាត់ប្រាក់ខែ ស្ថិតក្នុងចំណោមទង្វើខុសឆ្គងជាច្រើន ដែលមេការរបស់គាត់ បានធ្វើមកលើគាត់។ មីឡាក៏បានអធិស្ឋានជារៀងរាល់ថ្ងៃថា “ព្រះអង្គអើយ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំផង។ ទូលបង្គំពិបាកធ្វើការ នៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់គាត់ណាស់ តែទូលបង្គំត្រូវការការងារនេះ”។ ព្រះយេស៊ូវធ្លាប់មានបន្ទូល អំពីស្រ្តីមេម៉ាយម្នាក់ ដែលមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ ហើយបានស្វែងរកយុទ្ធធម៌ទាស់ប្រឆាំងនឹងសត្រូវរបស់គាត់(លូកា ១៨:៣)។ គាត់បានទៅរកចៅក្រម ដែលមានអំណាចដោះស្រាយរឿងក្តីរបស់គាត់។ ទោះគាត់ដឹងថា ចៅក្រមជាមនុស្សទុច្ចរិត ក៏គាត់នៅតែទៅរកចៅក្រមនោះម្តងហើយម្តងទៀត។ ការឆ្លើយតបរបស់ចៅក្រមនោះ(ខ.៤-៥) មានការខុសប្លែកពីព្រះវរបិតានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ដែលតែងតែឆ្លើយតប ដោយក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះទ័យអត់ធ្មត់(ខ.៧)។ បើការព្យាយាមអាចបណ្តាលឲ្យចៅក្រមទុច្ចរិត សម្រេចចិត្តដោះស្រាយរឿងក្តីឲ្យស្រ្តីមេម៉ាយនោះ តើព្រះជាចៅក្រមដ៏យុត្តិធម៌អាចនឹងឆ្លើយតបចំពោះយើង ជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត(ខ.៧-៨)? យើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងប្រទានសេចក្តីយុត្តិធម៌ ដល់រាស្រ្តជ្រើសតាំងរបស់ព្រះអង្គ(ខ.៧) ហើយការព្យាយាមក្នុងការអធិស្ឋាន គឺបានបង្ហាញថា យើងទុកចិត្តព្រះអង្គ។ យើងព្យាយាម ដោយសារយើងមានជំនឿថា ព្រះអង្គនឹងឆ្លើយតប ចំពោះស្ថានភាពរបស់យើង…
Read article