មើលឃើញព្រះគ្រីស្ទ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ឱពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអើយ សូមស្តាប់ពាក្យនេះចុះ ព្រះយេស៊ូវជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត…» (កិច្ចការ ២:២២)។ ពេលវេលាបានកន្លងផុតទៅពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ពេលខ្ញុំកំពុងលង់លក់ក្នុងដំណេកនៅពេលយប់ ខ្ញុំស្រាប់តែកើតមានទម្លាប់ភ្ញាក់ពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត្រ។ ការព្រួយបារម្ភច្រើនតែវាយលុកចូលក្នុងគំនិតខ្ញុំ នាំឲ្យមានការរំខានដល់ដំណេករបស់ខ្ញុំ ហើយក្នុងនាមខ្ញុំជាគ្រូគង្វាល វាជារឿងធម្មតាទេដែលខ្ញុំមានការបារម្ភអំពីការបង្រៀនរបស់ខ្ញុំ បានជាខ្ញុំត្រូវសួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំកំពុងតែមើលឃើញ និងបង្រៀនអំពីព្រះគ្រីស្ទដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ និងស្របតាមព្រះគម្ពីរឬទេ? ការរៀនព្រះគម្ពីរប៊ីប ដោយមិនបានផ្ដោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទ គឺជាបញ្ហាដែលអាចកើតមាន។ យើងប្រហែលជាមានមោទនភាព ចំពោះការចេះដឹងរបស់យើងខាងព្រះបន្ទូលតាមវិធីសាស្ត្រជាប្រព័ន្ធ តែអាកប្បកិរិយាដូចនេះនាំឲ្យយើងមានហានិភ័យ នៅពេលដែលយើងផ្ដោតទៅលើវិធីសាស្ត្ររបស់យើងខ្លាំងពេក ធ្វើឲ្យយើងខកខានមិនបានឃើញព្រះគ្រីស្ទក្នុងការសិក្សាព្រះបន្ទូល។ ក្នុងបទគម្ពីរកិច្ចការជំពូក២ នៅពេលដែលសាវ័ក ពេត្រុស និយាយទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស គាត់ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា «ឱពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអើយ សូមស្តាប់ពាក្យនេះចុះ» (ពាក្យសម្ដីរបស់គាត់ ហាក់ដូចជាមានការបង្គាប់បញ្ជា តើមែនទេ?)។ ហើយសូមយើងកត់សម្គាល់ថា បន្ទាប់មក គាត់មានប្រសាសន៍ទៀតថា «ព្រះយេស៊ូវ ជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត…»។ គាត់មិនបានចាប់ផ្ដើមការចែកចាយ ដោយនិយាយអំពីតម្រូវការរបស់ពួកបណ្តាជន ឬដោយបង្ហាញអត្ថប្រយោជន៍ទាំងអស់របស់ដំណឹងល្អ ឬក៏បង្ហាញគោលលទ្ធិនៃជំនឿ ឬមួយលើកឡើងអំពីទស្សនៈជាបន្តបន្ទាប់ សម្រាប់ឲ្យមនុស្សពិចារណានោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានប្រាប់គេតែម្តងថា ព្រះយេស៊ូវជានរណា ហេតុអ្វីព្រះអង្គបានយាងមក ហើយព្រះអង្គបានធ្វើអ្វីខ្លះ។ ការបង្រៀនរបស់លោក ពេត្រុស គឺបានបាញ់សំដៅទៅរកចិត្តមនុស្សដោយផ្ទាល់ដោយបានចាក់ឫសក្នុងព្រះគុណ ហើយផ្តោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទ។ ការបង្រៀនដូចនេះនាំឲ្យគាត់មានបញ្ហា…
Read article
មានតម្លៃចំពោះព្រះវរបិតា
វិវរណៈ ៥:៧-១៤ តួមានជីវិតទាំង៤ និងពួកចាស់ទុំ២៤នាក់ … កាន់ស៊ុង និងពានមាស ដែលពេញដោយគ្រឿងក្រអូបរៀងខ្លួន ឯគ្រឿងក្រអូប នោះជាសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ពួកបរិសុទ្ធ។ វិវរណៈ ៥:៨ ឪពុករបស់ខ្ញុំមានកូនកាំបិតចាស់មួយដែលរិចរិល និងមានពណ៌ស្រអាប់ ដោយឆ្លងកាត់ពេលវេលាជាយូរមកហើយ។ ផ្លែកាំបិតនោះបានឆែប ហើយដងរបស់វាក៏មានស្នាមទ្រុឌ តែវាជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃ ដែលគាត់បានទុកក្នុងប្រអប់ ក្នុងទូរខោអាវរបស់គាត់ រហូតដល់ពេលដែលគាត់ប្រគល់វាមកឲ្យខ្ញុំ។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា កាំបិតនេះ ស្ថិតក្នុងចំណោមកេរដំណែលបន្តិចបន្តួចដែលគាត់ទទួលបានពីជីតារបស់ខ្ញុំ។ តារបស់ខ្ញុំបានលាចាកលោក កាលឪពុករបស់ខ្ញុំនៅក្មេងនៅឡើយ ហើយឪពុករបស់ខ្ញុំបានចាត់ទុកកាំបិតរបស់គាត់ ជាវត្ថុមានតម្លៃ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានប្រាប់យើងថា ព្រះអម្ចាស់ក៏មានទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលយើងមិននឹកស្មានដល់ផងដែរ។ កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ បានពិពណ៌នាថា នៅជុំវិញបល្ល័ង្ករបស់ព្រះនៅស្ថានសួគ៌ មាន “តួមានជីវិតទាំង៤” និងពួកចាស់ទុំ២៤នាក់ ក្រាបចុះ ដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវ(ជំពូក ៤-៥)។ ចាស់ទុំម្នាក់ៗកំពុងកាន់ “ស៊ុង និងពានមាស ដែលពេញដោយគ្រឿងក្រអូបរៀងខ្លួន ឯគ្រឿងក្រអូប នោះជាសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ពួកបរិសុទ្ធ”(៥:៨)។ នៅសម័យបុរាណ គ្រឿងក្រអូបជាវត្ថុមានតម្លៃ សម្រាប់ឲ្យពួកស្តេចប្រើ(សូមយើងគិតអំពី មាស កំញាន និងគ្រឿងក្រអូប ដែលពួកហោរបានថ្វាយព្រះយេស៊ូវ ក្នុងបទគម្ពីរ ម៉ាថាយ…
Read article
ព្រះយេស៊ូវឈរក្នុងចំណោមយើង (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«នៅថ្ងៃដំបូងក្នុងអាទិត្យនោះឯង លុះព្រលប់ហើយ កាលទ្វារទាំងអស់នៅកន្លែងដែលពួកសិស្សប្រជុំគ្នា បានបិទ ដោយព្រោះខ្លាចសាសន៍យូដា នោះព្រះយេស៊ូវទ្រង់យាងមកឈរនៅកណ្ដាលពួកសិស្ស មានព្រះបន្ទូលថា សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្តីសុខចុះ» (យ៉ូហាន ២០:១៩)។ កាលព្រះយេស៊ូវបង្ហាញអង្គទ្រង់ជាលើកទីមួយឲ្យពួកសាវ័កឃើញ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ពួកគេកំពុងលាក់ខ្លួន ក្នុងបន្ទប់បិទជិត ដោយការភ័យខ្លាចការអ្វីដែលពួកអាជ្ញាធរនឹងធ្វើ បន្ទាប់ពីបានចាប់អ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេឆ្កាងហើយ។ តែទ្វាដែលបានចាក់សោជាប់ មិនអាចរារាំងព្រះយេស៊ូវបានទេ! គ្មានអ្វីរារាំងព្រះអង្គមិនឲ្យយាងចូលក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេជាថ្មី ដោយបង្ហាញអង្គទ្រង់ឲ្យពួកគេដឹងថា ព្រះអង្គជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ និងជាក្តីសង្ឃឹមដ៏រស់សម្រាប់ពួកគេ។ ព្រះអង្គអាចទតឃើញ ស្តាប់ឮ ប៉ះ និងជ្រាបអំពីយើង ហើយព្រះអង្គអាចចូលក្នុងជីវិតយើងយ៉ាងដូចនេះផងដែរ។ ទោះយើងកំពុងនៅទីណា ឬបានធ្វើអ្វីក៏ដោយ ក៏ព្រះគ្រីស្ទអាចចូលក្នុងជីវិត ទុក្ខលំបាក ភាពងងឹត ការភ័យខ្លាច និងការសង្ស័យរបស់យើង ហើយបង្ហាញអង្គទ្រង់ឲ្យយើងបានឃើញ និងស្គាល់ ដោយប្រកាសថា «សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្តីសុខចុះ»។ ប្រហែលជាអ្នកមានការសង្ស័យ ដូចសាវ័ក ថូម៉ាស ដោយប្រញាប់ចោទសួរ អំពីបញ្ហានៃសេចក្តីជំនឿ។ សំណួរមានប្រយោជន៍ចំពោះយើងក្នុងកម្រិតខ្លះ។ លោក ថូម៉ាស បានទូលសួរព្រះយេស៊ូវ ដោយត្រង់ៗ ជាពិសេសគាត់បានទូលព្រះអង្គថា បើខ្ញុំមិនឃើញស្នាមដែកគោលនៅព្រះហស្តទ្រង់ ទាំងលូកម្រាមទៅក្នុងស្នាមដែកគោលនោះ ហើយលូកដៃខ្ញុំទៅក្នុងចំហៀងទ្រង់ នោះខ្ញុំមិនព្រមជឿទេ។ រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅ ថូម៉ាស…
Read article
មិនរអ៊ូរទាំដាក់ព្រះ
និក្ខមនំ ១៥:២២-២៧ លោកក៏អំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា រួចទ្រង់បង្ហាញដើមឈើ១ ឲ្យលោកបោះទៅក្នុងទឹក នោះទឹកក៏ត្រឡប់ទៅជាសាបវិញ។ និក្ខមនំ ១៥:២៥ មានពេលមួយអាឡិច(Alex) បានទទួលការឆ្លើយតប ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់គាត់ នៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រង បានចេញថ្លៃព្យាបាលធ្មេញរបស់គាត់ លើសពីការរំពឹងគិតរបស់គាត់។ ឥឡូវនេះ គាត់ចាំបាច់ត្រូវទទួលការព្យាបាលធ្មេញមួយទៀត។ គាត់ក៏បានត្អូញត្អែរថា តើខ្ញុំអាចទៅរកលុយបង់ថ្លៃពេទ្យ នៅទីណា? ពេលនោះ គំនិតរបស់គាត់មានពេញទៅដោយការពិបាកចិត្ត ចំពោះការចំណាយដ៏ច្រើនលើសសមត្ថភាពរបស់គាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលកំណត់ដែលត្រូវបង់ថ្លៃពេទ្យធ្មេញក៏បានមកដល់ គាត់ក៏បានទទួលអំណោយជាទឹកប្រាក់ ពីសាច់ញាតិរបស់គាត់។ អាឡិចក៏បាននិយាយថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនណាស់។ ខ្ញុំបានឃើញព្រះទ្រង់បំពេញតម្រូវការរបស់ខ្ញុំ តាមក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រង និងសាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំមិនគួរត្អូញត្អែរទេ តែត្រូវទូលសូមជំនួយពីព្រះអង្គវិញ”។ កាលពួកអ៊ីស្រាអែលចូលវាលរហោស្ថានស៊ើរ ពួកគេក៏ទើបតែបានដកពិសោធន៍ជាមួយនឹងការប្រោសលោះរបស់ព្រះ ក្នុងសមុទ្រក្រហម(និក្ខមនំ ១៤)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេហាក់ដូចជាបានភ្លេចជំនួយ ដែលជាការអស្ចារ្យនេះ ខណៈពេលដែលពួកគេរអ៊ូរទាំ អំពីការខ្វះទឹកផឹក ក្នុងវាលរហោស្ថាន(១៥:២២-២៤)។ ពាក្យ “រអ៊ូរទាំ” ក្នុងព្រះគម្ពីរភាសាហេព្រើរ គឺសំដៅទៅលើការបះបោរទាស់នឹងព្រះ។ ការឆ្លើយតបរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលដោយចិត្តជូរល្វីង គឺផ្ទុយនឹងលោកម៉ូសេ ដែលបានទូលសូមជំនួយពីព្រះអង្គ(ខ.២៥)។ ក្រោយមក ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រទានទឹកឲ្យរាស្រ្តព្រះអង្គផឹក ដោយព្រះគុណព្រះអង្គ(ខ.២៥-២៧)។ ក្នុងពេលដែលយើងមានតម្រូវការ យើងអាចជៀសវាងការរអ៊ូរទាំ…
Read article
កន្លែងថ្មីសម្រាប់ព្រះអង្គគង់នៅ (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ឯទេវតា ដែលនិយាយមកខ្ញុំ នោះក៏មានកាន់រង្វាស់មាស ដើម្បីនឹងវាស់ទីក្រុង និងទ្វារ ហើយកំផែងក្រុងដែរ ទីក្រុងនោះមានរាង៤ជ្រុង បណ្តោយនឹងទទឹងស្មើគ្នា ទេវតាក៏យករង្វាស់ទៅវាស់ទីក្រុង ឃើញមាន១២ពាន់ស្តាដ ឯបណ្តោយ ទទឹង ហើយកម្ពស់ក៏ស្មើគ្នាទាំងអស់» (វិវរណៈ ២១:១៥-១៦)។ កាលពីដើម ព្រះអម្ចាស់គង់នៅក្នុងចំណោមពួកអ៊ីស្រាអែល ជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គក្នុងព្រះវិហារ ក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡឹម តែក្រោយមក ព្រះវិហារក៏បានបាក់បែក។ បន្ទាប់ពីស្ដេច នេប៊ូក្នេសា នៃចក្រភពបាប៊ីឡូនបានបំផ្លិចបំផ្លាញព្រះវិហារ ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏បានសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងសង់ព្រះវិហារថ្មីមួយទៀត (អេសេគាល ៤០-៤៣)។ ទោះព្រះវិហារទីពីរត្រូវបានសាងសង់ឡើងវិញហើយក៏ដោយ ក៏ព្រះវិហារនោះគ្រាន់តែជាស្រមោលនៃព្រះវិហារទីមួយ ហើយមិនបានសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គទេ (ហាកាយ ២:២-៣) គឺព្រះបន្ទូលសន្យា ដែលបានសម្រេចតាមរយៈព្រះជន្ម ការសុគត ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រមទាំងការយាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ (យ៉ូហាន ២:១៩-២២)។ ក្នុងព្រះវិហារនោះ ព្រះវត្តមានព្រះអង្គបានគង់នៅ ដោយផ្ដោតទៅលើកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត ដែលគេបានសាងសង់ជាបន្ទប់បួនជ្រុងស្មើដ៏ឥតខ្ចោះ។ មានតែសម្ដេចសង្ឃទេ ដែលបានទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យចូលក្នុងកន្លែងនោះបានតែមួយឆ្នាំម្តង។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក ព្រះវិហារទីមួយគ្រាន់តែជាអ្វីដែលគេបាននឹកចាំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែសាវ័ក យ៉ូហាន បានទទួលការបើកសម្ដែងអំពីទីក្រុងថ្មីនៃនគរព្រះដ៏អស់កល្ប ដែលមានការពិពណ៌នាថា ទីក្រុងនោះមានបួនជ្រុងស្មើឥតខ្ចោះ តែមិនមែនមានទីតាំងក្នុងអគារណាមួយក្នុងតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ានោះទេ តែមានក្រឡាផ្ទៃធំប៉ុនពិភពលោកដែលគេបានស្គាល់…
Read article
ព្រះអង្គបានអត់ទោសឲ្យគ្រប់យ៉ាង
លូកា ១៥:១៧-២៤ ដ្បិតកូនអញនេះបានស្លាប់ ឥឡូវរស់ឡើងវិញ ក៏បាត់ទៅ ហើយបានឃើញមកវិញ នោះគេក៏បរិភោគសប្បាយទាំងអស់គ្នាទៅ។ លូកា ១៥:២៤ ក្នុងរឿងខ្លីដែលលោកអឺនេស ហ៊ែមីងវេយ(Ernest Hemingway) បាននិពន្ធ គាត់បានពិពណ៌នា អំពីបុរសជាឪពុកជាជាតិអេស្ប៉ាញម្នាក់ ដែលចង់មានការផ្សះផ្សារជាមួយកូនប្រុសរបស់គាត់ ដែលបានវង្វេងចេញពីគ្រួសារ។ គាត់ក៏បានចុះផ្សាយនៅលើទំព័រការសែតប្រចាំដំបន់យ៉ាងដូចនេះថា ប៉ាកូ(PACO) សូមកូនមកជួបប៉ានៅសណ្ឋាគារម៉ុនតាណា នៅពេលថ្ងៃត្រង់ នៅថ្ងៃអង្គារនេះ។ ប៉ាបានអត់ទោសឲ្យកូនគ្រប់យ៉ាង។ នៅពេលដែលបុរសជាឪពុកទៅដល់កន្លែងនោះ គាត់ក៏បានឃើញមនុស្សមួយហ្វូងកំពុងរង់ចាំគាត់។ មានមនុស្ស៨០០នាក់ មានឈ្មោះ ប៉ាកូ បានឆ្លើយតប ចំពោះការផ្សព្វផ្សាយរបស់គាត់ ដោយចិត្តចង់ទទួលការអត់ឱនទោសពីឪពុករបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។ រឿងដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ចិត្តនេះ បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីជម្រៅចិត្តរបស់យើង ដែលស្រេកឃ្លានការអត់ឱនទោស ហើយក៏បានរំឭកខ្ញុំ អំពីរឿងដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលផងដែរ។ ក្នុងរឿងនោះ បុរសវ័យក្មេងម្នាក់បានចាកចេញពីឪពុករបស់ខ្លួន ទៅស្វែងរកជីវិតដែលសប្បាយរីករាយ តែមិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានធ្លាក់ខ្លួន(លូកា ១៥:១៣-១៤)។ ពេលដែលគាត់ “ភ្ញាក់ខ្លួន” ហើយវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ(ខ.១៧) ឪពុករបស់គាត់ក៏បានរត់មកឱបគាត់ មុនពេលដែលគាត់មានឱកាសនិយាយសុំទោស(ខ.២០)។ បុរសជាឪពុកក៏បាននិយាយទាំងទឹកភ្នែក ដោយអំណរថា “ដ្បិតកូនអញនេះបានស្លាប់ ឥឡូវរស់ឡើងវិញ ក៏បាត់ទៅ ហើយបានឃើញមកវិញ នោះគេក៏បរិភោគសប្បាយទាំងអស់គ្នាទៅ”(ខ.២៤)។ ក្នុងរឿងនេះ…
Read article