ការរំពឹងគិតដ៏ឧស្សាហ៍ (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ខ្លួនយើងរាល់គ្នាដែលមានផលជាដំបូងរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ក៏ថ្ងូរក្នុងខ្លួនដែរ ទាំងរង់ចាំទំរាំការទទួលជាកូនចិញ្ចឹម គឺជាសេចក្តីប្រោសលោះដល់រូបកាយយើងផង» (រ៉ូម ៨:២៣)។ ការដកពិសោធន៍នឹងជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទមានភាពអស្ចារ្យ តែក៏មានបញ្ហាប្រឈមជាច្រើនដែរ។ យើងបានទទួលការអត់ទោសបាបហើយ។ ព្រះអង្គបានទទួលចិញ្ចឹមយើងក្នុងគ្រួសារព្រះអង្គ។ យើងអរសប្បាយនឹងការប្រកបគ្នាដែលមានភាពជ្រាលជ្រៅជាងទំនាក់ទំនងធម្មតា។ យើងមានក្តីសង្ឃឹមពិតប្រាកដថា នឹងបានទៅរស់នៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ដែលនឹងនាំឲ្យយើងមានការរំពឹងចង់បានយ៉ាងខ្លាំង។ យើងមានព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ជាព្រះដែលគង់នៅក្នុងចិត្តយើង។ តែទោះជាយ៉ាងណា ព្រះអង្គមិនបានដកយើងចេញពីភាពពិតនៃជីវិតក្នុងលោកីយ៍ដែលមានបាបទេ។ យើងនៅតែអាចមានចិត្តនឿយណាយ ការឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត ការខកចិត្ត និងការត្អូញត្អែរ។ ខណៈពេលដែលយើងមានជីវិតរស់នៅលើផែនដី យើងបានស្គាល់រស់ជាតិនៃស្ថានសួគ៌បន្តិចបន្តួចដែរ តែយើងមិនទាន់បានទៅដល់ស្ថានសួគ៌នៅឡើយទេ។ ជំនឿរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ មិនបានធ្វើឲ្យយើងរួចផុតពីភាពពុកផុយ ឬបាបទេ។ យើងនៅតែមានជំនឿ ហើយរូបកាយយើងក៏ទន់ខ្សោយជាលំដាប់។ យើងបន្តតយុទ្ធនឹងបាប ហើយជួបប្រទះការប្រឆាំងមកលើជំនឿយើង។ ជាការពិតណាស់ គឺដូចដែលក្រុមទេវវិទូ វេស្តមីនស្ទ័រ បានបកស្រាយ កាលពីសតវត្សរ៍ទី១៧ថា ជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទកំពុងតែជាប់នៅក្នុង «សង្គ្រាម» ទាស់ប្រឆាំងនឹងបាបដែលនៅតែបន្ត និងមិនអាចសម្រុះសម្រួលបាន1។ យើងងាយនឹងជាប់ខ្លួនក្នុងភាពស្មុកស្មាញនៃរឿងខាងវិញ្ញាណ និងខាងទេវសាស្ត្រ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងតយុទ្ធនឹងបាប។ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា «ហេតុអ្វីខ្ញុំនៅតែមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ?» ស្ថិតក្នុងពេលបែបនេះ យើងចាំបាច់ត្រូវចងចាំថា ពេលវេលាទាំង៣នៃសេចក្តីសង្គ្រោះ ដែលមានការបកស្រាយសង្ខេបអំពីព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះក្នុងជីវិតរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។ បើយើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទហើយ នោះយើងបានសង្គ្រោះឲ្យរួចពីទោសរបស់បាបហើយ។ ក្នុងន័យអតីតកាល យើងគ្មានអ្វីដែលត្រូវភ័យខ្លាច នៅថ្ងៃជំនុំជម្រះទេ…
Read article
សេចក្តីសប្បុរសមានជ័យជម្នះ
១ពេត្រុស ៣:៨-១២ កាលសេចក្តីសប្បុរស របស់ព្រះដ៏ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើង និងសេចក្តីស្រឡាញ់ របស់ទ្រង់ដល់មនុស្ស បានលេចមកឲ្យឃើញ នោះទ្រង់បានជួយសង្គ្រោះយើង។ ទីតុស ៣:៤-៥ លោកជែកគី រ៉ូប៊ីនសិន(Jackie Robinson) គឺជាកីឡាករអាមេរិកស្បែកខ្មៅទីមួយ ដែលបានចូលរួមក្នុងសហព័ន្ធកីឡាវាយកូនបាល់បេសប៊ល ក្នុងការប្រកួត ដែលបានប្រព្រឹត្តទៅក្នុងតំបន់ឧទ្យានសែប ក្នុងរដ្ឋភីឡាដេភា នៅថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៤៧។ នៅថ្ងៃនោះ ដូរីស(Doris) ជាក្មេងអាយុ១០ឆ្នាំ កំពុងឈរទស្សនាការប្រកួត ពីជួរកៅអីជាន់ខាងលើ ជាមួយឪពុករបស់នាង។ នៅពេលដែលបុរសស្បែកខ្មៅម្នាក់ ដែលមានវ័យចំណាស់ ដើរមកអង្គុយនៅលើកៅអី នៅក្បែរពួកគេ ឪពុករបស់នាងក៏បាននិយាយរកគាត់មុន។ ដូរីសក៏បាននិយាយថា ការសន្ទនារបស់នាងជាមួយគាត់អំពីការដាក់ពិន្ទុ ក្នុងការប្រកួតនោះ បានធ្វើឲ្យនាងមានអារម្មណ៍ថា “នាងជាមនុស្សពេញវ័យ”។ ក្រោយមក នាងក៏បានរៀបរាប់ថា នាងមិនដែលភ្លេចគាត់ ឬភ្លេចស្នាមញញឹមនៅលើមុខគាត់ទេ។ ការទំនាក់ទំនងដ៏រីករាយរវាងដូរីស ជាក្មេងស្រីស្បែកស ជាមួយបុរសចំណាស់ចិត្តល្អ ដែលមានឪពុកម្តាយជាទាសករ គឺជាពេលដែលមិនអាចភ្លេចបាន នៅថ្ងៃនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលនោះមានភាពផ្ទុយស្រឡះពីពេលផ្សេងទៀត ដែលបុរសវ័យចំណាស់នោះ បានជួបប្រទះ ក្នុងការប្រកួតផ្សេងទៀត ក្នុងរដូវកាលនៃការប្រកួតឆ្នាំដដែលនោះ។ គាត់បាននឹកចាំថា “កាលនោះ…
Read article
ស្រែករកជំនួយ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«រីឯកាលពួកអ៊ីស្រាអែលបានសាបព្រោះ នោះពួកសាសន៍ម៉ាឌាន ពួកសាសន៍អាម៉ាលេក និងពួកមនុស្សនៅស្រុកខាងកើត គេឡើងមកទាស់…ឯពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលត្រូវទុគ៌តទៅ ដោយព្រោះសាសន៍ម៉ាឌាន ដូច្នេះ គេអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា» (ពួកចៅហ្វាយ ៦:៣, ៦)។ ពេលណាយើងអស់សង្ឃឹម យើងកំពុងស្ថិតក្នុងពេលល្អបំផុតសម្រាប់រៀនស្គាល់ជំនឿពិត។ នៅដើមដំបូងនៃកណ្ឌគម្ពីរចៅហ្វាយជំពូក៦ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានប្រព្រឹត្តិការអាក្រក់នៅចំពោះព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ាសាជាថ្មី (ខ.១)។ ពួកគេបានជាប់ខ្លួននៅក្នុងវដ្ដនៃការបះបោរ និងការប្រែចិត្តម្តងហើយម្តងទៀត ដោយពួកគេយឺតក្នុងការរៀនសូត្រអំពីកំហុសខ្លួនឯង ហើយឆាប់ភ្លេចថា កាលៈទេសៈដ៏ពិបាករបស់ពួកគេ ច្រើនតែជាប់ទាក់ទងនឹងការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ពួកគេ។ ទីបំផុត ពួកអ៊ីស្រាអែលពិបាកនឹងជឿថា ព្រះបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេឲ្យចូលដល់ស្ថានភាពមួយដែលពួកគេមិនអាចឆ្លើយតប ក្រៅពីស្រែករកព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គអាចនាំពួកគេចូលទៅក្នុងការប្រកបជាមួយព្រះអង្គ ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ និងដើម្បីប្រយោជន៍ពួកគេ។ ព្រះអង្គក៏ធ្វើដូចនេះចំពោះយើង ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នផងដែរ ដោយសម្រេចគោលបំណងព្រះអង្គក្នុងជីវិតអ្នកដែលដឹងថា ខ្លួនឯងកំពុងអស់សង្ឃឹម។ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាប្រទាននគរព្រះអង្គដល់អ្នកដែលទទួលស្គាល់ថា ខ្លួន «មានភាពកម្សត់ខាងវិញ្ញាណ» គឺមិនមែនអ្នកដែលគិតថា ខ្លួនមានភាពគ្រប់គ្រាន់នោះទេ (ម៉ាថាយ ៥:៣)។ អ្នកខ្លះច្រឡំថា បើយើងគ្រាន់តែដើរតាមព្រះយេស៊ូវ អ្វីៗនឹងមានភាពល្អប្រសើរឡើង។ ក្នុងជម្រៅចិត្តយើង យើងគិតថា ព្រះអង្គនឹងតែងតែធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងជីវិតយើង ដោយដកទុក្ខលំបាកចេញភ្លាមៗ។ ពេលណាព្រះទ្រង់មិនឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើងតាមរបៀប និងតាមពេលវេលាដែលយើងចង់បាន យើងឆ្ងល់ថា តើយើងអាចបន្តទុកចិត្តថា ព្រះអង្គជ្រាបអ្វីៗទាំងអស់មែនឬ។ អ្នកប្រហែលកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចនេះ នៅថ្ងៃនេះ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប…
Read article
ត្រូវការព្រះយេស៊ូវកែប្រែជីវិត
១ធីម៉ូថេ ១:១២-១៧ ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវទ្រង់បានយាងមកក្នុងលោកីយ៍ ដើម្បីនឹងជួយសង្គ្រោះមនុស្សមានបាប ដែលខ្ញុំនេះជាលេខ១ក្នុងពួកគេ។ ១ធីម៉ូថេ ១:១៥ បញ្ហាប្រឈមរបស់អេរិក(Eric) ក្នុងវ័យកុមារ មានដូចជា ស្បែកចេញកន្ទួលធ្ងន់ធ្ងរ បញ្ហាដ៏លំបាកនៅសាលារៀន ហើយបានសេពស្រា និងគ្រឿងញៀនជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក្នុងវ័យដ៏ក្មេងខ្ចី។ គាត់បានដាក់រហ័សនាមឲ្យខ្លួនឯងថា “មនុស្សអាក្រក់ផុតលេខ” តែក្រោយមក គាត់មានភាពលេចធ្លោ នៅក្នុងកីឡាវាយកូនបាល់បេសប៊ល រហូតដល់ពេលដែលគាត់បោះបង់កីឡានេះ ព្រោះតែការបាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារការរើសអើង។ បញ្ហានេះបានអនុញ្ញាតឲ្យគាត់មានពេលកាន់តែច្រើន សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ និងជួញដូរគ្រឿងញៀន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការផ្លាស់ប្រែក្នុងជីវិតរបស់អេរិកក៏បានកើតមាន នៅពេលដែលគាត់បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ នៅក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ ក្នុងព្រះវិហារ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ មានអ្នកបម្រើព្រះម្នាក់បានអញ្ជើញអេរិក ឲ្យចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ នៅពេលក្រោយទៀត។ ក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះលើកនោះ គាត់ទទួលបានការលើកទឹកចិត្ត ក្នុងនាមគាត់ជាអ្នកជឿថ្មី ពីខគម្ពីរដែលបានចែងថា “បានជាបើអ្នកណានៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នោះឈ្មោះថាបានកើតជាថ្មីហើយ អស់ទាំងសេចក្តីចាស់បានកន្លងបាត់ទៅ មើល គ្រប់ទាំងអស់បានត្រឡប់ជាថ្មីវិញ”(២កូរិនថូស ៥:១៧)។ ជីវិតរបស់អេរិកក៏មានការផ្លាស់ប្រែចាប់តាំងពីពេលនោះមក។ កាលពីមុន សាវ័កប៉ុលធ្លាប់មានឈ្មោះថា សូល មកពីស្រុកតើស៊ីស ជាអ្នកបៀតបៀនសម្លាប់អ្នកជឿព្រះ។ ដូចនេះ គាត់ក៏ធ្លាប់មានប្រវត្តិអាក្រក់ផងដែរ។ ជាក់ស្តែងគាត់បានហៅខ្លួនឯងថា មនុស្សមានបាបដែលអាក្រក់លេខ១(១ពេត្រុស…
Read article
ផលចំណេញគ្មានទីបញ្ចប់ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ព្រោះអ្នកណាដែលចង់ឲ្យរួចជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលបាត់ជីវិត ដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានវិញ។ ដ្បិតបើមនុស្សណានឹងបានលោកីយ៍ទាំងមូល តែបាត់ព្រលឹងទៅ នោះតើមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកនោះ ឬតើមនុស្សនឹងយកអ្វីទៅដូរឲ្យបានព្រលឹងខ្លួនវិញ?» (ម៉ាថាយ ១៦:២៥-២៦)។ ព្រះយេស៊ូវមានជំនាញខាងសួរសំណួរ ជាពិសេសប្រភេទសំណួរដែលធ្វើឲ្យមនុស្សគាំងគំនិត ហើយងាកមកចាប់អារម្មណ៍ចំពោះព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ ពេលណាយើងប្រឈមមុខដាក់សំណួររបស់ព្រះអង្គ ដូចពួកសាវ័ក យើងត្រូវប្រយ័ត្ន ដើម្បីកុំឲ្យខកខានមិនបានយល់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ បើមើលមួយភ្លែត យើងប្រហែលយល់ថា សំណួររបស់ព្រះអង្គអំពីការស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិ ដោយលះបង់វិញ្ញាណខ្លួនឯង គឺជាការដាស់តឿនអំពីការដាក់ទោសដែលហៀបនឹងធ្លាក់មកលើមនុស្សអាត្មានិយម។ យើងងាយនឹងអានសំណួររបស់ព្រះអង្គ តាមរបៀបដែលប្រដូចអង្គទ្រង់ ទៅនឹងម្តាយដែលព្រមានកូនខ្លួនឯងថា «ឥឡូវនេះ បើកូនមិនចែករំលែកជាមួយប្អូនស្រីរបស់កូនទេ កូនដឹងហើយថា នឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង!» តែក្នុងសំណួរនេះ ព្រះយេស៊ូវកំពុងចង្អុលបង្ហាញ អំពីរឿងដែលនឹងកើតឡើង នៅពេលដែលយើងរៀបចំជីវិត និងធ្វើការសម្រេចចិត្ត ផ្អែកទៅលើសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងឯបាបដែលចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិ ភាពជោគជ័យ និងអត្តសញ្ញាណដែលយើងស្រឡាញ់។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថាការរស់នៅរបៀបនេះ គឺជាការបោះចោលជីវិតខ្លួនឯង។ ដូចនេះ ការបាត់បង់ជីវិត ដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងមានបន្ទូលត្រង់ចំណុចនេះ គឺជាការបាត់បង់ភ្លាមៗ និងអស់កល្បជានិច្ច។ បើយើងចាត់ទុកជីវិតយើង មិនលើសពីអ្វីដែលយើងអាចរកបានសម្រាប់ខ្លួនឯង នោះយើងនឹងខកខានមិនបានស្គាល់ក្តីអំណរធំបំផុតនៃជីវិត ដោយយើងគ្រាន់តែមានវត្តមាននៅលើផែនដី តែមិនបានរស់នៅឲ្យមានន័យ។ ជាងនេះទៅទៀត ពេលណាយើងលើកខ្លួនយើងឲ្យអង្គុយនៅលើបល្ល័ង្កជីវិតរបស់យើង នោះមានន័យថា យើងដកព្រះយេស៊ូវចេញពីកន្លែងដែលព្រះអង្គត្រូវគង់នៅ ហើយបញ្ជាក់ថា…
Read article
ភាពស្រស់ស្អាតកើតចេញពីទុក្ខលំបាក
កាឡាទី ៤:១៣-១៥ តែអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ខ្ញុំបានផ្សាយដំណឹងល្អមកអ្នករាល់គ្នាកាលពីដើម ដោយសេចក្តីកំសោយខាងសាច់ឈាម។ កាឡាទី ៤:១៣ លោកដេហ្កាស(Degas) ជាវិចិត្រករ ដែលមានជំងឺប្រស្រីភ្នែក អស់រយៈពេល៥០ឆ្នាំនៃជីវិតគាត់ ដោយគាត់បានផ្លាស់ប្តូរពីការគូរគំនូរប្រេង ទៅជាគំនូរដីស ព្រោះខ្សែបន្ទាត់ដែលគាត់គូរដោយដីស ងាយស្រួលមើលជាងគំនូរប្រេង។ គាត់ត្រូវដាក់ជក់នៅចន្លោះម្រាមដៃគាត់ ព្រោះជំងឺរលាកសន្លាក់បានធ្វើឲ្យម្រាមដៃគាត់តឹងដូចក្រញាំ។ ហើយក្រោយពេលដែលការវះកាត់បានបណ្តាលឲ្យគាត់មិនអាចផ្លាស់ទីដោយខ្លួនឯងបាន គាត់ក៏បានងាកទៅរកគំនូររូបបិទ ដោយប្រាប់ជំនួយការគាត់ ឲ្យយកក្រដាសពណ៌ទៅបិទនៅលើផ្ទាំងក្រណាត់ធំនៅលើជញ្ជាំង ដើម្បីបង្កើតជាផ្ទាំងគំនូរ។ ជាលទ្ធផល ការរចនារូបភាពដ៏ប៉ិនប្រសប់នេះ ក៏បានបង្កើតជាស្នាដៃសិល្បៈដ៏ល្បីល្បាញ ដែលមានដូចជា ផ្ទាំងគំនូរនារីរបាំពណ៌ខៀវ ផ្ទាំងគំនូរនារីលេងព្យាណូ និងផ្ទាំងគំនូរទុក្ខសោករបស់ស្តេច និងផ្ទាំងគំនូរល្បីៗដទៃទៀត។ ដោយសារគាត់បានសម្របខ្លួននឹងទុក្ខលំបាករបស់គាត់ ភាពស្រស់ស្អាតក៏បានលេចចេញឡើង ពីបញ្ហាខុសភាពរបស់គាត់។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ សាវ័កប៉ុលមិនមានគម្រោងធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងកាឡាទី ក្នុងដើមដំបូងនៃការធ្វើដំណើរបេសកកម្មរបស់គាត់ទេ។ ប៉ុន្តែ ជំងឺរបស់គាត់បានជំរុញឲ្យគាត់ទៅដល់កន្លែងនោះ(កាឡាទី ៤:១៣)។ គេជឿថា សាវ័កប៉ុលបានទៅរកអាកាសធាតុនៅទីក្រុងកាឡាទី ដែលអំណោយផលដល់ជំងឺរបស់គាត់ ហើយទោះគាត់មានជំងឺក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែចាប់ផ្តើមផ្សាយដំណឹងល្អនៅទីនោះ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានធ្វើការអស្ចារ្យតាមរយៈគាត់(៣:២-៥) ហើយពួកជំនុំទីក្រុងកាឡាទីក៏បានចាប់កំណើតឡើង។ លទ្ធផលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនេះបានកើតឡើង តាមរយៈជំងឺរបស់សាវ័កប៉ុល។ តើអ្នកកំពុងប្រឈមមុខដាក់ទុក្ខលំបាកអ្វី ហើយវាបានផ្លាស់ប្តូរទិសដៅនៃជីវិតរបស់អ្នកដូចម្តេចខ្លះ? បើអ្នកផ្ដោតទៅលើអំណោយទានរបស់អ្នក អ្នកក៏អាចឃើញព្រះអង្គ នាំភាពស្រស់ស្អាតចេញពីទុក្ខលំបាករបស់អ្នកផងដែរ។—Sheridan Voysey តើអ្នកបានឃើញព្រះកែប្រែជំងឺ…
Read article