ចូរយើងកុំថប់បារម្ភអំពីរឿងអ្វីឡើយ
ចូរយើងកុំថប់បារម្ភអំពីរឿងអ្វីឡើយ ការព្រួយ និងការថប់បារម្ភតែងតែឆក់យកក្តីអំណរចេញពីយើង។ តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងអាចរកឃើញភាពធូរស្បើយ រួចផុតពីការភ័យខ្លាចរបស់យើងបាន? នៅថ្ងៃនេះ លោកគ្រូ អ ស៊ី ស្ព្រោល (R.C. Sproul) លើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យស្វែងរកក្តីអំណរជាថ្មី នៅក្នុងការប្រកបស្និទ្ធស្នាល ជាមួយព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ តាមរយៈការអធិស្ឋាន។ អត្ថបទ តើអ្នកកំពុងព្រួយបារម្ភអំពីអ្វី? «កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្តីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្តីអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង យ៉ាងនោះ សេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះ ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត និងជួយការពារចិត្ត ហើយនិងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ» (ភីលីព ៤:៦–៧)។ តើការបង្រៀនក្នុងខនេះ ស្តាប់ទៅដូចការបង្រៀនរបស់នរណា? យើងហាក់ដូចជាស្ទើរតែអាចនិយាយបានថា សាវ័ក ប៉ុល បានទៅស្តាប់ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើភ្នំដោយផ្ទាល់ និងការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ ទៅកាន់ពួកសិស្ស កុំឲ្យពួកគេព្រួយបារម្ភអំពីរឿងអ្វីឡើយ (ម៉ាថាយ ៦:២៥)។ ការព្រួយបារម្ភ និងថប់បារម្ភសុទ្ធតែអាចឆក់យកក្តីអំណរចេញពីជីវិតយើង តើមែនទេ? ការថប់បារម្ភគឺជាការភ័យខ្លាច។ ការភ័យខ្លាចជាខ្មាំងសត្រូវនៃក្តីអំណរ។ យើងពិបាកមានអំណរ ពេលណាយើងមានការភ័យខ្លាច ពេលណាយើងព្រួយបារម្ភ ពេលណាយើងខ្វល់ខ្វាយ។ ប៉ុន្តែ…
Read article
ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង
មិនត្រូវសងសឹក ឬចងគំនុំគុំគួននឹងពួកកូនចៅរបស់សាសន៍ឯងឡើយ គឺត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងវិញ អញនេះជាព្រះយេហូវ៉ា។ លេវីវិន័យ ១៩:១៨ ក្នុងអំឡុងពេលមានការបិទខ្ទប់ និងរស់នៅដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ក្នុងអំឡុងពេលនៃការរីករាលដាលវីរូសកូរ៉ូណា ខ្ញុំបាននឹកចំាពាក្យសម្តី ក្នុងសំបុត្រដែលលោកម៉ាធីន លូស័រ ឃីង Jr(Martin Luther King Jr.) បានសរសេរពីក្នុងគុក នៅទីក្រុងបឺមីងហាំ។ គាត់បាននិយាយអំពីភាពអយុត្តិធម៌ ដោយលើកឡើងថា គាត់មិនអាចអង្គុយស្ងៀម នៅក្នុងទីក្រុងមួយ ដោយមិនធ្វើអ្វីសោះ ហើយមិនខ្វល់អំពីរឿងដែលកំពុងកើតឡើង ក្នុងទីក្រុងមួយទៀតនោះឡើយ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “យើងកំពុងជាប់នៅក្នុងបណ្តាញដែលចងភ្ជាប់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចខ្សែអំបោះដែលត្បាញចូលគ្នាជាក្រណាត់។ ការអ្វីដែលមកផលប៉ះពាល់មកលើមនុស្សម្នាក់ដោយផ្ទាល់ គឺមានផលប៉ះពាល់មកលើមនុស្សទាំងអស់ ដោយប្រយោល”។ ដូចគ្នានេះដែរ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការរាតត្បាតនៃជំងឺកូវីត១៩ យើងអាចសង្កេតឃើញចំណងទាក់ទង នៅតាមបណ្តាទីក្រុង និងប្រទេសក្នុងពិភពលោក ដែលបានបិទខ្ទប់ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលមេរោគកូរ៉ូណា។ បានសេចក្តីថា រឿងអ្វីដែលមានផលប៉ះពាល់មកលើទីក្រុងមួយមិនយូរប៉ុន្មាន អាចមានផលប៉ះពាល់មកលើទីក្រុងមួយទៀត។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ដែលព្រះទ្រង់បានបង្រៀនរាស្រ្តព្រះអង្គ អំពីរបៀបបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ។ ព្រះអង្គបានប្រទានក្រឹត្យវិន័យតាមរយៈលោកម៉ូសេ ដើម្បីដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែល និងជួយពួកគេឲ្យរស់នៅជាមួយគ្នា។ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេថា “មិនត្រូវឈរទាស់នឹងឈាមអ្នកជិតខាងឯងដែរ”(លេវីវិន័យ ១៩:១៦) ហើយមិនត្រូវសងសឹកមកលើអ្នកដទៃ តែត្រូវ “ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងឲ្យដូចខ្លួនឯង”(ខ.១៨)។ ព្រះអង្គជ្រាបថា…
Read article
អរព្រះគុណព្រះ នៅពេលដែលថ្ងៃច័ន្ទមកដល់
គ្មានអ្វីវិសេសដល់មនុស្សជាជាងការស៊ីហើយផឹកទេ ព្រមទាំងឲ្យចិត្តបានរីករាយសប្បាយ ដោយផលនៃការដែលខ្លួនបានធ្វើផង។ សាស្តា ២:២៤ ខ្ញុំធ្លាប់មានការភ័យខ្លាច ចំពោះថ្ងៃច័ន្ទ។ ជួនកាល ពេលណាខ្ញុំចុះពីរថភ្លើង ដើរទៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំក៏បានអង្គុយនៅស្ថានីយរថភ្លើង ដោយព្យាយាមពន្យារពេលយ៉ាងហោចណាស់ឲ្យបានពីរបីនាទី មុននឹងដើរទៅរកអាគាការិយាល័យ។ បេះដូងខ្ញុំក៏បានដើរញាប់ ខណៈពេលដែលខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភខ្លាចមិនបានបញ្ចប់កិច្ចការ ឲ្យបានមុនថ្ងៃផុតកំណត់ និងមិនចង់ជួបចៅហ្វាយនាយដែលមានការផ្លាស់ប្តូរអារម្មណ៍ឆាប់រហ័ស។ អ្នកខ្លះអាចមានការពិបាក នៅក្នុងការចូលទៅក្នុងសប្តាហ៍មួយទៀត ដែលមានការព្រួយបារម្ភច្រើន។ យើងប្រហែលមានអារម្មណ៍ថា ពិបាកពេក ឬគេមិនឲ្យតម្លៃយើង នៅកន្លែងធ្វើការ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានពិពណ៌នា អំពីការលំបាកនៃការងារ យ៉ាងដូចនេះថា “ដ្បិតក្នុងអស់ទាំងការដែលមនុស្សធ្វើ និងសេចក្តីដែលចិត្តខំបង្កើត គឺជាការនឿយហត់ដែលខ្លួនខំធ្វើនៅក្រោមថ្ងៃ នោះតើមានផលអ្វីខ្លះ? ពីព្រោះអស់ទាំងថ្ងៃនៃអ្នកនោះមានសុទ្ធតែសេចក្តីទុក្ខព្រួយ ហើយកិច្ចធុរៈរបស់គេសុទ្ធតែលំបាកទទេ”(សាស្តា ២:២២-២៣)។ បទគម្ពីរនេះមិនបានប្រាប់យើង អំពីការងារដែលមានការពិបាកតិចជាង ឬមានរង្វាន់ច្រើនជាងនោះទេ តែបានបង្រៀនយើង ឲ្យផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតរបស់យើង(ខ.២៤)។ ទោះការងារយើងមានការពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ បទគម្ពីរសាស្តាបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យ “រកឃើញការស្កប់ចិត្ត” នៅក្នុងការងារនោះ ដោយជំនួយមកពីព្រះ(ខ.២៤)។ ការស្កប់ចិត្តនោះប្រហែលកើតមាន ពេលណាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយយើង ឲ្យបង្ហាញចេញនូវចារិកលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ។ ឬនៅពេលដែលយើងបានឮនរណាម្នាក់បានទទួលព្រះពរ តាមរយៈកិច្ចការរបស់យើង។ ឬក៏នៅពេលដែលយើងនឹកចាំ អំពីប្រាជ្ញា ដែលព្រះទ្រង់ប្រទាន ដើម្បីប្រឈមមុខដាក់ស្ថានភាពដ៏ពិបាកជាដើម។ ទោះការងារយើងមានការពិបាក…
Read article
ក្តីសង្ឃឹម សម្រាប់អ្នកងាកបែរមករកព្រះវិញ
ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ ជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នេះថា មើល អញនឹងនាំសេចក្តីអាក្រក់មកលើទីនេះ។ យេរេមា ១៩:៣ កាលពីឆ្នាំ១៩៧៩ លោកគេព្រាល បាខេយ(Gabriel Barkay) ជាអ្នកបុរាណវត្ថុវិទូ ដែលបានធ្វើកំណាយរកឃើញក្រាំងតូចៗពីរធ្វើពីប្រាក់។ គេបានចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំ ក្នុងការពន្លាតក្រាំងប្រាក់នោះ យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នបំផុត ហើយក៏បានឃើញបទគម្ពីរជនគណនា ៦:២៤-២៦ ដែលគេបានឆ្លាក់នៅលើក្រាំងនីមួយៗថា “សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរ ហើយរក្សាឯង សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យព្រះភក្ត្រទ្រង់ភ្លឺមកដល់ឯង ព្រមទាំងផ្តល់ព្រះគុណដល់ឯងផង សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាងើបព្រះនេត្រទ្រង់មកចំពោះឯង ហើយប្រទានឲ្យឯងបានសេចក្តីសុខ”។ អ្នកជំនាញបានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា គេបានបង្កើតក្រាំងទាំង២នោះ នៅសតវត្សរ៍ទី៧ មុនគ្រីស្ទសករាជ គឺជាសម្រង់ខគម្ពីរដែលមានអាយុចាស់ជាងគេបំផុត ដែលគេបានរកឃើញ ក្នុងពិភពលោក។ ទីកន្លែងដែលគេបានរកឃើញក្រាំងទាំងនោះ ក៏មានលក្ខណៈគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដូចគ្នា។ កាលនោះ លោកបាខេយកំពុងធ្វើកំណាយរកវត្ថុបុរាណ នៅក្នុងរូងភ្នំមួយ ក្នុងជ្រលងហ៊ីនណំម ជាកន្លែងដែលហោរាយេរេមា បានប្រាប់ប្រជាជនយូដាថា ព្រះទ្រង់នឹងប្រហារជីវិតពួកគេ ដោយសារពួកគេបានយកកូនខ្លួនឯងធ្វើជាយញ្ញបូជាថ្វាយរូបព្រះ(យេរេមា ១៩:៤-៦)។ ជ្រលងភ្នំនោះ ជាកន្លែងដែលមានអំពើសាហាវព្រៃផ្សៃនោះ បានជាព្រះយេស៊ូវបានប្រើពាក្យ “គេហេណា”(ម៉ាថាយ ២៣:៣៣) ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីស្ថាននរក (គេហេណា ជាទម្រង់ពាក្យជាភាសាក្រិក សម្រាប់ឈ្មោះ “ជ្រលងហ៊ីនណំម” ជាភាសាហេព្រើរ)។ ប្រហែលជាមាននរណាម្នាក់បានឆ្លាក់បទគម្ពីរនេះ…
Read article
ការរត់ប្រណាំងខាងវិញ្ញាណ
ហើយអស់អ្នកដែលតយុទ្ធគ្នា គេខំអត់សង្កត់ចិត្តគ្រប់ជំពូក គឺធ្វើដូច្នោះ ដើម្បីឲ្យបានតែភួងជ័យដែលត្រូវពុករលួយ តែយើងរាល់គ្នាវិញ គឺឲ្យបានមកុដ១ ដែលមិនចេះពុករលួយឡើយ។ ១កូរិនថូស ៩:២៥ អាជីពរបស់កីឡាករបាល់ទាត់ជម្រើសជាតិអាមេរិក មានរយៈតែ៣ឆ្នាំកន្លះជាមធ្យម ជារយៈពេលដ៏ខ្លី នេះបើយោងតាមវិបសាយ statista.com។ តែក្រោយមក លោកថម ប្រេឌី(Tom Brady) ដែលជាខ្សែប្រយុទ្ធក៏បាននាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ។ កាលពីឆ្នាំ២០២១ គាត់បានចាប់ផ្តើមរដូវកាលនៃការប្រកួតជាលើកទី២២របស់គាត់ ពេលគាត់មានអាយុ៤៤ឆ្នាំ។ តើគាត់អាចធ្វើដូចនេះបាន ដោយរបៀបណា? របបអាហារដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ និងការហាត់ប្រាណជាប្រចាំ ប្រហែលជាបានជួយឲ្យគាត់នៅតែអាចមានសមត្ថភាពប្រកួតបានយូរជាងកីឡាករដទៃ។ ចិញ្ចៀនទាំង៧ដែលលោកប្រេឌីបានទទួលជាពានរង្វាន់ បាននាំឲ្យគេហៅគាត់ថា កីឡាករឆ្នើមបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តកីឡាបាល់ទាត់ជម្រើសជាតិអាមេរិក។ តែវាជារហ័សនាម ដែលគាត់អាចទទួលបាន ដោយសារការប្ដេជ្ញាចិត្ត និងការលះបង់ក្នុងជីវិត ដើម្បីសម្រេចនូវគោលដៅរបស់គាត់។ សាវ័កប៉ុលបានទទួលស្គាល់ថា កីឡាករនៅសម័យគាត់ ក៏មានផ្នត់គំនិតស្រដៀងនេះផងដែរ(១កូរិនថូស ៩:២៤)។ តែគាត់ក៏បានដឹងផងដែរថា ទោះពួកគេបានហ្វឹកហាត់ច្រើនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ភាពរុងរឿងរបស់ពួកគេនឹងសាបរលាបទៅវិញ នៅពេលអនាគត។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា យើងមានឱកាសរស់នៅថ្វាយព្រះយេស៊ូវ ដែលនាំឲ្យយើងទទួលលទ្ធផលដ៏អស់កល្បជានិច្ច។ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កប៉ុលកំពុងនិយាយព្រលយពាក្យថា បើកីឡាករបានខិតខំហ្វឹកហាត់យ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីឲ្យបានរង្វាន់ នោះតើយើងត្រូវប្រឹងប្រែងជាងអម្បាលម៉ាន ដើម្បីឲ្យបាន “មកុដដែលនឹងស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច”(ខ.២៥)។ យើងហ្វឹកហាត់មិនមែនដើម្បីឲ្យបានសង្គ្រោះនោះទេ…
Read article
ព្រះទ្រង់នាំយើងឆ្លងកាត់ការឈឺចាប់
សូមឲ្យលោកបានពរពីព្រះយេហូវ៉ាចុះ … លោកនោះជាសាច់ញាតិជិតដិតនឹងយើងហើយ។ នាងរស់ ២:២០ អូលីវ(Olive) បានមើលមិត្តភក្តិរបស់នាងលើកឧបករណ៍ពេទ្យធ្មេញរបស់នាង ចូលទៅក្នុងឡានគាត់។ មិត្តភក្តិនាងក៏ជាពេទ្យធ្មេញផងដែរ។ គាត់បានទិញឧបករណ៍ពេទ្យធ្មេញថ្មីៗពីនាង។ អូលីវមានក្តីស្រមៃចង់ធ្វើការជាពេទ្យធ្មេញ ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ តែពេលដែលកូនប្រុសរបស់នាង ឈ្មោះខាល(Kyle) បានចាប់កំណើតមកដោយមានជំងឺពិការខួរក្បាល នាងក៏បានដឹងថា នាងត្រូវតែឈប់ធ្វើការ ដើម្បីចំណាយពេលថែរក្សាកូនប្រុសនាង។ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់នេះក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា បើនាងមានជីវិតរស់នៅដូចនេះមួយលានដងទៀត ក៏នាងនៅតែធ្វើការសម្រេចចិត្តបោះបង់ការងារ ដើម្បីថែរក្សាកូនប្រុសនាង។ តែការបោះបង់ការងារជាពេទ្យធ្មេញមានការពិបាក ព្រោះក្តីស្រមៃរបស់នាងបានរលាយអស់។ ជាញឹកញាប់ យើងបានឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក ដែលយើងមិនអាចយល់បាន។ សម្រាប់អូលីវ នាងមានការឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត ដោយសារកូនរបស់នាងមានជំងឺដែលមិននឹកស្មានដល់ ហើយក៏ត្រូវលះបង់បំណងប្រាថ្នារបស់នាង ដែលចង់ធ្វើការជាពេទ្យធ្មេញ។ សម្រាប់នាងណាអូមីវិញ នាងមានការឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត ដោយសារកូនប្រុសរបស់នាងបានស្លាប់អស់។ ក្នុងបទគម្ពីរនាងរស់ ១:២១ នាងបានពោលទំនួញថា “ព្រះដ៏មានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្តាបានធ្វើទុកខ្ញុំដូច្នេះ”។ រឿងរបស់នាងណាអូមី នៅមានលើសពីនេះទៀត។ ព្រះទ្រង់មិនបានបោះបង់ចោលនាងឡើយ។ ព្រះអង្គបានប្រទានការស្អាងឡើងវិញដល់នាង ដោយប្រទានឲ្យនាងមានចៅប្រុសមួយ ព្រោះអូបិឌ(នាងរស់ ៤:១៧)។ តាមរយៈខ្សែលោហិតអូបិឌ ព្រះយេស៊ូវក៏បានយាងមកប្រសូត ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ ឲ្យរួចពីបាប(ម៉ាថាយ ១:៥,១៦)។ ព្រះទ្រង់ប្រោសលោះនាងណាអូមីឲ្យរួចពីការឈឺចាប់ នៃការបាត់បង់កូន។ ព្រះអង្គក៏បានដកការឈឺចាប់ចេញពីអូលីវ ដោយជួយនាងបង្កើតការងារផ្នែកកុមារ…
Read article