ពេលដែលភាពកម្សោយក្លាយជាកម្លាំង
ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំបានចេញពីផ្ទៃម្តាយមក ឲ្យឃើញតែការនឿយហត់ និងសេចក្តីទុក្ខព្រួយ ឲ្យថ្ងៃអាយុខ្ញុំបានសូន្យទៅ ដោយសេចក្តីអាម៉ាស់ខ្មាសដូច្នេះ? យេរេមា ២០:១៨ លោកឌ្រូ(Drew) បានជាប់ពន្ធធនាគា២ឆ្នាំ ដោយសារគាត់ធ្វើការបម្រើព្រះយេស៊ូវ។ គាត់បានអានទីបន្ទាល់របស់បេសកជន ដែលមានអំណរជានិច្ច ក្នុងពេលជាប់ពន្ធធនាគារ តែគាត់បានសារភាពថា គាត់មិនបានមានអំណរដូចពួកគេឡើយ។ គាត់ក៏បានប្រាប់ភរិយាគាត់ថា ព្រះទ្រង់បានជ្រើសមនុស្សខុស ឲ្យមករងទុក្ខថ្វាយព្រះអង្គ។ នាងក៏បានតបគាត់ថា ព្រះបានជ្រើសរើសមនុស្សត្រូវ នេះមិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ។ លោកឌ្រូទំនងជាមានអារម្មណ៍មិនខុសពីហោរាយេរេមា ដែលបានបម្រើព្រះដោយស្មោះត្រង់ ដោយព្រមានប្រជាជនយូដាថា ព្រះទ្រង់នឹងដាក់ទោសពួកគេ ដោយសារអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ តែការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះមិនទាន់បានមកដល់នៅឡើយ ហើយអ្នកដឹកនាំស្រុកយូដាបានវាយដំគាត់ ហើយឃុំខ្លួនគាត់។ លោកយេរេមាបានទូលព្រះអម្ចាស់ថា “ទ្រង់បានបញ្ចុះបញ្ចូលទូលបង្គំ ហើយទូលបង្គំក៏បណ្តោយតាម”(យេរេមា ២០:៧)។ លោកហោរាជឿថា ព្រះទ្រង់បានខកខាននៅក្នុងការធ្វើតាមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ គាត់ថា “គេយកព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា ធ្វើឲ្យត្រឡប់ជាសេចក្តីដំនៀលដល់ទូលបង្គំ ហើយជាសេចក្តីឡកឡឺយឲ្យទូលបង្គំជានិច្ចរាល់ថ្ងៃ”(ខ.៨)។ “សូមឲ្យថ្ងៃដែលខ្ញុំកើតមកត្រូវបណ្តាសាចុះ” “ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំបានចេញពីផ្ទៃម្តាយមក ឲ្យឃើញតែការនឿយហត់ និងសេចក្តីទុក្ខព្រួយ ឲ្យថ្ងៃអាយុខ្ញុំបានសូន្យទៅ ដោយសេចក្តីអាម៉ាស់ខ្មាសដូច្នេះ”(ខ.១៤-១៨)។ ទីបំផុត គេក៏បានដោះលែងលោកឌ្រូ តែតាមរយៈទុក្ខលំបាករបស់គាត់ គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមយល់ឃើញថា ព្រះទ្រង់ប្រហែលជាបានជ្រើសរើសគាត់មែន ដូចដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើសលោកយេរេមា ព្រោះគាត់មានភាពកម្សោយ។ បើគាត់ និងលោកយេរេមាមានភាពរឹងមាំពីកំណើត នោះមនុស្សប្រហែលជានឹងលើកដំកើងពួកគេមិនខាន…
Read article
ដើម្បីដំណឹងល្អ
ដើម្បីឲ្យបានតាក់តែងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះ ដ៏ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើងរាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់។ ទីតុស ២:១០ កាលពីឆ្នាំ១៩១៦ លោកនេលសិន(Nelson) បានបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាលាពេទ្យ ក្នុងស្រុកកំណើតគាត់ នៅរដ្ឋវើជីនា។ ក្រោយមក ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ គាត់ និងភរិយាគាត់ដែលទើបរៀបការបាន៦ខែ ក៏បានធ្វើដំណើរមកដល់ប្រទេសចិន។ គាត់ក៏បានក្លាយជាពេទ្យវះកាត់ នៅមន្ទីរពេទ្យសេចក្តីស្រឡាញ់ និងមេត្តាករុណា ក្នុងវ័យ២៤ឆ្នាំ ជាមន្ទីរពេទ្យតែមួយ ក្នុងតំបន់ដែលមានជនជាតិចិនរស់នៅយ៉ាងហោចណាស់២លាននាក់។ លោកនេលសិនក៏បានរស់នៅជាមួយគ្រួសារគាត់ ក្នុងតំបន់នោះ អស់រយៈពេល២៤ឆ្នាំ ដោយគ្រប់គ្រងមន្ទីរពេទ្យ ធ្វើការវះកាត់អ្នកជំងឺ និងផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់។ កាលពីមុនជនជាតិចិនដែលមិនទុកចិត្តជនបរទេស បានហៅលោកនេលសិន ប៊ែលថា “បីសាចបរទេស” តែក្រោយមក គេក៏បានហៅគាត់ថា “អ្នកប្រុសប៊ែលជាអ្នកស្រឡាញ់ជនជាតិចិន”។ នៅសម័យក្រោយមក កូនស្រីរបស់គាត់គឺ អ្នកស្រីរស់(Ruth) ក៏បានរៀបការជាមួយលោកប៊ីលី ក្រាហាំ(Billy Graham) ដែលជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ។ ទោះលោកនេលសិនជាគ្រូពេទ្យឆ្នើម និងជាគ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរក៏ដោយ ក៏ជំនាញរបស់គាត់មិនមែនជាកត្តាចម្បង ដែលបានទាក់ទាញមនុស្សជាច្រើនឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវនោះទេ តែគឺដោយសារចរិយាសម្បត្តិ និងរបៀបដែលគាត់បង្ហាញឲ្យគេឮដំណឹងល្អ តាមរយៈការរស់នៅរបស់គាត់ទៅវិញទេ ដែលបានបណ្តាលចិត្តឲ្យគេជឿព្រះយេស៊ូវ។ ក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលសរសេរផ្ញើទៅលោកទីតុស ជាអ្នកដឹកនាំសាសន៍ដទៃដ៏ក្មេងវ័យ ដែលកំពុងថែទាំពួកជំនុំ នៅកោះក្រេត គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា ការរស់នៅដោយមានចរិយាសម្បត្តិដូចព្រះគ្រីស្ទ…
Read article
ប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាជាបងប្អូនប្រុសស្រីក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
មនុស្សដែលក្មេងជាងអ្នក នោះទុកដូចជាប្អូនវិញ ឯស្ត្រីចាស់ៗ ទុកដូចម្តាយ ហើយពួកស្ត្រីដែលក្មេងជាងអ្នក ទុកដូចជាប្អូនដែរ ដោយសេចក្តីបរិសុទ្ធសព្វគ្រប់។ ១ធីម៉ូថេ ៥:១-២ ពេលដែលអ្នកដឹកនាំម្នាក់បានសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំចង់ទៅនិយាយជាមួយគាត់ នៅកន្លែងដាច់ដោយឡែកទេ ខ្ញុំក៏បានឃើញឃែរិន(Karen) កំពុងអង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់ប្រឹក្សាផ្លូវចិត្ត ដោយភ្នែកពណ៌ក្រហម និងទឹកភ្នែកជោកថ្ពាល់។ ឃែរិនមានអាយុ៤២ឆ្នាំ។ គាត់ចង់រៀបការ ហើយបុរសម្នាក់កំពុងបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះគាត់។ តែបុរសនោះជាចៅហ្វាយនាយរបស់គាត់ ហើយថែមទាំងមានប្រពន្ធទៀត។ បន្ទាប់ពីបងប្រុសគាត់បានធ្វើបាបគាត់ ហើយឪពុកគាត់ក៏ខ្វះសេចក្តីស្រឡាញ់ ចំពោះគាត់ គាត់ក៏បានដឹងថា គាត់ងាយនឹងរងគ្រោះដោយសារមនុស្សប្រុស។ ការមានសេចក្តីជំនឿឡើងវិញ បានផ្តល់ឲ្យគាត់នូវព្រំដែនថ្មី សម្រាប់រស់នៅ តែគាត់នៅតែចង់មានគ្រួសារ ហើយការរស់នៅដោយមិនឃើញមានបុរសណាម្នាក់ មានសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដចំពោះគាត់ គឺប្រៀបដូចជាទារុណកម្មសម្រាប់អ្នក។ បន្ទាប់ពីយើងបានជជែកគ្នាហើយ ខ្ញុំ និងឃែរិនក៏បានឱនក្បាលអធិស្ឋានជាមួយគ្នា។ ហើយនៅក្នុងការអធិស្ឋានដ៏មានអំណាច ដោយស្មោះត្រង់ ឃែរិនក៏បានសារភាពនៅចំពោះព្រះ អំពីការល្បួងដែលគាត់កំពុងជួប និងបានប្ដេជ្ញាចិត្តថា នឹងឈប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយចៅហ្វាយនាយរបស់គាត់ទៀត ហើយថ្វាយសេចក្តីប្រាថ្នារបស់គាត់ដល់ព្រះ។ គាត់ក៏បានចាកចេញពីបន្ទប់ប្រឹក្សាយោបល់ ដោយមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលក្នុងចិត្ត។ នៅថ្ងៃនោះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល ឲ្យយើងប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជាបងប្អូនប្រុសស្រី ក្នុងជំនឿ(១ធីម៉ូថេ ៥:១-២)។ របៀបដែលយើងចាត់ទុកអ្នកដទៃជាអ្វីមួយ ជាកត្តាកំណត់របៀបដែលយើងទំនាក់ទំនងជាមួយពួកគេ ហើយក្នុងលោកិយដែលងាយនឹងបដិសេធន៍…
Read article
អំណាចនៃព្រះបន្ទូលធ្វើការ
ពាក្យអញ ដែលចេញពីមាត់អញទៅ …គឺនឹងធ្វើសំរេចតាមសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នានៅក្នុងចិត្តអញ ហើយនឹងចំរើនកើនឡើង ក្នុងការអ្វី ដែលអញចាត់ទៅធ្វើនោះ។ អេសាយ ៥៥:១១ លោកប៊ែន ម៉ាលខូមសិន(Ben Malcolmson) ជានិស្សិត ដែលគ្មានបទពិសោធន៍ក្នុងការលេងកីឡាបាល់ទាត់អាមេរិក តែបានក្លាយជាកីឡាករ ដែលមិនបានហ្វឹកហាត់នៅក្នុងក្រុម សម្រាប់ក្រុមជើងឯក របស់សកលវិទ្យាល័យកាលីហ្វូញ៉ាខាងត្បូង កាលពីឆ្នាំ២០០៧។ ក្នុ្ងងនាមគាត់ជាអ្នកកាសែតប្រចាំសាលា គាត់បានសម្រេចចិត្តសរសេរអត្ថបទ អំពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងដំណើរការនៃការសាកល្បងដ៏ពិបាក។ គាត់មិននឹកស្មានសោះថា គាត់បានជាប់ការប្រឡងចូលក្រុម ដែលមនុស្សជាច្រើនចង់ចូលរួមដែរ។ បន្ទាប់ពីបានចូលក្នុងក្រុមនោះហើយ ជំនឿរបស់គាត់បានជំរុញគាត់ ឲ្យស្វែងរកបំណងព្រះទ័យ ដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់គាត់ ក្នុងឱកាសដែលគាត់មិននឹកស្នានដល់។ តែមិត្តរួមក្រុមរបស់គាត់មិនមានចំណាប់អារម្មណ៍ នៅក្នុងការជជែកអំពីសេចក្តីជំនឿទេ បណ្តាលឲ្យគាត់មានការបាក់ទឹកចិត្ត។ ខណៈពេលដែលគាត់អធិស្ឋានសូមការដឹកនាំពីព្រះ គាត់ក៏បានអានពាក្យក្រើនរំឭកដ៏មានអំណាច ក្នុងបទគម្ពីរអេសាយ ដែលក្នុងនោះព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថា “ពាក្យអញ ដែលចេញពីមាត់អញទៅ …គឺនឹងធ្វើសំរេចតាមសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នានៅក្នុងចិត្តអញ ហើយនឹងចំរើនកើនឡើង ក្នុងការអ្វី ដែលអញចាត់ទៅធ្វើនោះ (អេសាយ ៥៥:១១)។ ដោយសារការបណ្តាលចិត្តពីកណ្ឌគម្ពីរអេសាយ គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តចែកព្រះគម្ពីរដល់កីឡាករក្នុងក្រុមម្នាក់មួយក្បាលៗ។ គាត់ក៏បានជួបការបដិសេធន៍ម្តងទៀត។ តែជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក គាត់ក៏បានដឹងថា មានកីឡាករម្នាក់បានអានគម្ពីរដែលគាត់បានឲ្យ ហើយមុនពេលកីឡាករនោះបាត់បង់ជីវិតយ៉ាងសោកសៅ កីឡាករនោះក៏បានធ្វើបន្ទាល់ថា គាត់មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះ ហើយស្រេកឃ្លានរកព្រះ…
Read article
ទុកចិត្តថា ព្រះទ្រង់ទតឃើញផ្លូវនៅខាងមុខ
រួចវិលទៅស្រុកគេវិញ តាមផ្លូវមួយទៀតទៅ ដោយព្រោះព្រះទ្រង់ពន្យល់សប្តិប្រាប់ មិនឲ្យត្រឡប់ទៅឯហេរ៉ូឌវិញឡើយ។ ម៉ាថាយ ២:១២ ខណៈពេលដែលស្វាមីខ្ញុំកំពុងបើកឡាន ជូនយើងទៅកាន់តំបន់ ដែលយើងមិនស្គាល់ គាត់ក៏បានកត់សំគាល់ឃើញថា ប្រព័ន្ធGPS ហាក់ដូចជាបង្ហាញទិសដៅខុស។ បន្ទាប់ពីយើងបានចូលទៅក្នុងផ្លូវធំដែលមានគន្លងផ្លូវ៤ចំណែក ប្រព័ន្ធGPS ក៏បានឲ្យយោបល់យើងថា យើងគួរតែចេញពីផ្លូវធំនោះ បត់ចូលផ្លូវតូចដែលស្របផ្លូវធំនោះ។ គាត់ក៏បានទុកចិត្តការណែនាំនោះ ទោះមិនឃើញមានការពន្យារពេលក៏ដោយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលយើងធ្វើដំណើរទៅមុខទៀត តាមផ្លូវតូចនោះ បានប្រហែល១៦គីឡូម៉ែត្រ យើងបានឃើញផ្លូវធំដែលមានទិសដៅស្របយើង កំពុងមានដំណើរយឺត ស្ទើរតែស្ទះមិនអាចទៅមុខរួច។ តើផ្លូវនោះកំពុងមានបញ្ហាអ្វី? តាមពិតផ្លូវធំនោះកំពុងមានការសាងសង់ធំមួយ នៅខាងមុខ។ ចុះចំណែកឯផ្លូវតូចវិញ? វាមិនសូវមានឡានធ្វើចរាចរណ៍ ដូចនេះ យើងអាចធ្វើដំណើរទៅរកគោលដៅយើង យ៉ាងរលូន។ ស្វាមីខ្ញុំក៏បាននិយាយថា គាត់មិនអាចមើលឃើញផ្លូវនៅខាងមុខទេ តែប្រព័ន្ធGPS អាចមើលដឹង។ យើងក៏បានយល់ឃើញដូចគ្នាថា “ព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីផ្លូវនៅខាងមុខ ដែលយើងកំពុងតែធ្វើដំណើរទៅ”។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីពេលដែលព្រះទ្រង់បើកសម្ដែងឲ្យពួកហោរាដឹងក្នុងសុបិន អំពីទិសដៅដែលពួកគេត្រូវផ្លាស់ប្តូរ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរពីទិសខាងកើត មកថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវ ដែលបានយាងមកប្រសូតជាស្តេចនៃសាសន៍យូដា (ម៉ាថាយ ២:២)។ ស្តេចហេរ៉ូឌមានការថប់បារម្ភ ដោយសារដំណឹងអំពីការប្រសូតរបស់ទ្រង់ ក៏បានកុហកពួកហោរា ដោយចាត់ពួកគេទៅភូមិបេថ្លេហិម ដោយបន្ទូលថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅស៊ើបដំណឹង…
Read article
ចូលក្នុងការប្រយុទ្ធដោយចិត្តក្លាហាន
កាលសាសន៍ភីលីស្ទីនម្នាក់នោះបានចូលមកជិត ដើម្បីជួបនឹងដាវីឌហើយ នោះដាវីឌក៏ប្រញាប់ប្រញាល់រត់ចូលទៅខាងគេ ដើម្បីជួយគ្នា។ ១សាំយ៉ូអែល ១៧:៤៨ មានសត្វមាន់ទើគីព្រៃ២ក្បាលឈរនៅលើផ្លូវលំ នៅខាងមុខខ្ញុំ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើខ្ញុំអាចនៅឆ្ងាយពីពួកវា ប៉ុន្មានម៉ែត្រ ទើបមានសុវត្ថិភាព? ខ្ញុំក៏បានបន្ថយល្បឿន។ ការរត់ត្រឹកៗហាត់ប្រាណក៏បានក្លាយជាការដើរវិញ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏ឈរត្រឹងមួយកន្លែង។ ខ្ញុំគិតស្មានថា វិធីសាស្ត្រនេះមានប្រសិទ្ធភាពហើយ។ តែសត្វមាន់ទើគីព្រៃទាំងនោះក៏បានដើរមករកខ្ញុំ ដោយមិនបង្អង់។ មួយសន្ទុះក្រោយមក ពួកវាក៏បានចឹកដៃខ្ញុំ បន្ទាប់មកចឹកខ្លួនខ្ញុំពីខាងក្រោយទៀត។ តើចំពុះពួកវាមុតប៉ុណ្ណា? ខ្ញុំក៏បានដើរគេចពីពួកវា។ ពួកវាក៏បានដើរទ្រេតទ្រោតតាមពីក្រោយខ្ញុំ ហើយក៏បានឈប់ដេញតាមខ្ញុំទៀត។ តាមធម្មតាមនុស្សតាមប្រម៉ាញ់សត្វទាំងនេះ! តែឥឡូវនេះសត្វដែលគេតាមប្រម៉ាញ់ បែរជាក្លាយជាព្រានប្រមាញ់វិញ ដោយពួកវាជាអ្នកចាប់ផ្តើមមុន។ ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា តើពួកវាល្ងង់ខ្លៅពេកទេ បានជាមិនខ្លាចខ្ញុំចាប់ពួកវាអញ្ចឹង? តែខ្ញុំក៏មិនចង់ឲ្យមានរបួសដោយសារពួកវាដែរ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានគេចចេញពីពួកវា។ កាលដាវីឌប្រយុទ្ធនឹងកូលីយ៉ាត កូលីយ៉ាតមើលឃើញថា ដាវីឌគ្មានអ្វីគួរឲ្យខ្លាចទេ ដូចនេះ គាត់ក៏បានបញ្ឈឺដាវីឌ ឲ្យចូលមកក្បែរគាត់។ គាត់ស្រែកប្រាប់ដាវីឌថា “ចូរមកឯអញចុះ អញនឹងឲ្យសាច់ឯង ដល់សត្វហើរលើអាកាស និងសត្វព្រៃផង”(១សាំយ៉ូអែល ១៧:៤៤)។ ដាវីឌក៏បានចាប់ផ្តើមការប្រយុទ្ធមុន ដោយរត់ទៅរកកូលីយ៉ាត តែមិនមែនដោយសារគាត់ល្ងង់ខ្លៅនោះទេ តែដោយសារគាត់ទុកចិត្តព្រះ។ ដាវីឌក៏ស្រែកឡើងថា “នៅថ្ងៃនេះ…
Read article