ដាក់អាទិភាពឲ្យការចំណាយពេលជាមួយព្រះអង្គ
សូមអាន លូកា ១០:៣៨-៤២ ឯម៉ារា នាងបានរើសចំណែកយ៉ាងល្អ ដែលមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ។លូកា ១០:៤២ កាលពីឆ្នាំ២០០៩ អ្នកស្រាវជ្រាវមួយក្រុម នៅសកលវិទ្យាល័យស្ទែនហ្វ៊តបានធ្វើការសិក្សា ទៅលើសិស្សជាង២រយនាក់ ក្នុងការពិសោធន៍មួយ ដែលរាប់បញ្ចូលការផ្លាស់ប្តូរពីកិច្ចការមួយទៅកិច្ចការមួយ និងការហ្វឹកហាត់ការចងចាំ។ អ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺការសិក្សានេះបានរកឃើញថា ពួកអ្នកដែលគិតថា ខ្លួនឯងអាចធ្វើកិច្ចការបានច្រើនក្នុងពេលតែមួយ មានពិន្ទុទាបជាងអ្នកដែលធ្វើការកិច្ចការម្តងមួយៗ។ អ្នកធ្វើកិច្ចការច្រើនក្នុងពេលតែមួយពិបាកផ្ដោតចិត្តទៅលើកិច្ចការដែលខ្លួនកំពុងធ្វើ និងពិបាកសម្រឹតសម្រាំងព័ត៌មានដែលពួកគេបានទទួល។ ការផ្ដោតចិត្តក្នុងពេលដែលមានការរំខាន អាចមានការពិបាក សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន។ កាលព្រះយេស៊ូវយាងទៅលេងផ្ទះនាងម៉ារា និងនាងម៉ាថា នាងម៉ាថាក៏បានជាប់រវល់ធ្វើកិច្ចការ និងខ្វល់ខ្វាយនឹងការបម្រើ(លូកា ១០:៤០)។ នាងម៉ារាដែលជាប្អូនស្រីបានសម្រេចចិត្តអង្គុយនៅទាបព្រះបាទព្រះយេស៊ូវ ហើយស្តាប់ព្រះអង្គបង្រៀន ដោយទទួលបានប្រាជ្ញា និងសន្តិភាព ដែលគ្មានអ្វីអាចដកចេញពីនាងបាន(ខ.៣៩-៤២)។ ពេលនាងម៉ាថាទូលសូមព្រះយេស៊ូវឲ្យប្រាប់នាងម៉ារាឲ្យជួយធ្វើកិច្ចការ ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយតបថា “ម៉ាថាៗអើយ នាងព្រួយចិត្តខំប្រឹងរៀបចំធ្វើអីច្រើនម៉្លេះ មានសេចក្តីតែ១ទេ ដែលសំរាប់ត្រូវការ ឯម៉ារា នាងបានរើសចំណែកយ៉ាងល្អ ដែលមិនត្រូវយកចេញពីនាងឡើយ”(ខ.៤១-៤២)។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងផ្ដោតចិត្តទៅលើព្រះអង្គ។ តែយើងច្រើនតែទទួលការរំខាន ពីកិច្ចការ និងបញ្ហាដែលយើងមាន គឺមិនខុសពីនាងម៉ាថាទេ។ យើងមិនបានអើពើចំពោះព្រះវត្តមានព្រះអង្គ ទោះយើងដឹងហើយថា មានតែព្រះអង្គទេដែលអាចប្រទានប្រាជ្ញា និងក្តីសង្ឃឹមដែលយើងត្រូវការ។ ពេលណាយើងដាក់អាទិភាពមកលើការចំណាយពេលជាមួយព្រះអង្គ តាមរយៈការអធិស្ឋាន និងការជញ្ជឹងគិតព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ព្រះអង្គនឹងប្រទានយើងនូវការដឹកនាំ…
Read article
ផ្តល់ឲ្យនូវការជ្រកកោន
សូមអាន នាងរស់ ៣:១-៩ សូមបណ្តោយផួយលោកមកដណ្តប់ឲ្យបាវស្រីផង ដ្បិតលោកជាអ្នកមានច្បាប់នឹងលោះបាន។ នាងរស់ ៣:៩ លោកហ្វ៊ីល(Phil) និងអ្នកស្រីស៊ែនឌី(Sandy) មានការប៉ះពាល់ចិត្ត ពេលបានស្តាប់រឿងរបស់ក្មេងដែលជាជនភៀសខ្លួន។ ពួកគេក៏បានបើកចំហចិត្ត និងចំហទ្វារផ្ទះទទួលក្មេងទាំងពីរ ឲ្យចូលស្នាក់នៅជាមួយពួកគេ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទៅទទួលក្មេងទាំងពីរនៅអាកាសយានដ្ឋានហើយ ពួកគេក៏បានបើកឡានជួនពួកគេមកផ្ទះ ដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងខ្វះទំនុកចិត្ត។ តើពួកគេបានត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការស្នាក់នៅជាមួយយើងហើយឬនៅ? ពួកគេមានវប្បធម៌ ភាសា ឬសាសនាខុសគ្នា តែពួកគេបានផ្តល់កន្លែងជ្រកកោនសម្រាប់កុមារទាំងពីរ។ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ លោកបូអូសក៏មានការប៉ះពាល់ចិត្ត ចំពោះរឿងរបស់នាងរស់ផងដែរ។ គាត់បានឮថា នាងបានចាកចេញពីញាតិសន្តានរបស់នាង ដើម្បីមើលថែនាងណាអូមីជាម្តាយក្មេក ហើយពេលនាងរស់មករើសកួរស្រូវក្នុងវាលស្រែរបស់លោកបូអូស គាត់ក៏បានអធិស្ឋានសូមព្រះពរឲ្យនាង យ៉ាងដូចនេះថា “សូមព្រះយេហូវ៉ាប្រទានរង្វាន់ដល់នាង ហើយឲ្យនាងបានទទួលបំណាច់ដ៏ពោរពេញ ពីព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដែលនាងបានមកជ្រកក្រោមស្លាបទ្រង់ចុះ”(នាងរស់ ២:១២)។ នៅយប់មួយនោះ នាងរស់ក៏រំខានដំណេករបស់លោកបូអូស ដោយរំឭកគាត់អំពីព្រះពរដែលគាត់ទូលសូមឲ្យនាងពីថ្ងៃមុន។ ពេលគាត់ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនឡើង គាត់ក៏បានសួរនាងថា “អ្នកណានេះ?” នាងឆ្លើយថា “ខ្ញុំឈ្មោះរស់ ជាបាវស្រីរបស់លោក សូមបណ្តោយផួយលោកមកដណ្តប់ឲ្យបាវស្រីផង ដ្បិតលោកជាអ្នកមានច្បាប់នឹងលោះបាន”(៣:៩)។ ក្នុងព្រះគម្ពីរដើមភាសាហេព្រើរ ពាក្យផួយ គឺមានន័យដូចពាក្យស្លាប។ លោកបូអូសក៏បានឲ្យនាងរស់ចូលជ្រក ក្រោមការថែរក្សារបស់គាត់ ដោយរៀបការជាមួយនាង…
Read article
ការចែកចាយ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ និងបើកចំហ
សូមអាន យ៉ាកុប ៥:១៣-២០ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាលន់តួទោសនឹងគ្នា ហើយអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យបានជាចុះ។ យ៉ាកុប ៥:១៦ មានពេលមួយមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បានផ្ញើសារមកខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យយើងទាំងអស់គ្នា នៅក្នុងក្រុមតូច អនុវត្តតាមការបង្រៀនក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ាកុប ៥:១៦ សម្រាប់ខែនេះ ដោយបង្កើតបរិយាកាស ដែលមានការទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក និងលាក់ការសម្ងាត់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចចែកចាយអំពីបញ្ហាក្នុងជីវិតយើង ក្នុងក្រុម ហើយអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ ភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំមិនដឹងថា ត្រូវឆ្លើយតបសារគាត់ដូចម្តេចទេ។ សមាជិកក្រុមតូចរបស់យើង បានស្គាល់គ្នាអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំហើយ តែយើងមិនដែលបានចែកចាយ អំពីការឈឺចាប់ និងបញ្ហាដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដោយបើកចំហទេ។ សរុបមក យើងនៅមានការភ័យខ្លាច មិនហ៊ានបើកចំហនៅឡើយទេ។ ប៉ុន្តែ តាមពិត យើងទាំងអស់គ្នា សុទ្ធតែជាមនុស្សមានបាប ហើយយើងសុទ្ធតែមានបញ្ហា។ យើងរាល់គ្នាត្រូវការព្រះយេស៊ូវ។ ការជជែកគ្នាដោយចិត្តស្មោះត្រង់ អំពីព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ និងអំពីការពឹងផ្អែករបស់យើង ទៅលើព្រះគ្រីស្ទ គឺបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យបន្តទុកចិត្តព្រះអង្គ។ ដោយសារយើងមានព្រះយេស៊ូវក្នុងជីវិតយើង នោះយើងអាចឈប់ធ្វើពុតជាមនុស្សដែលគ្មានបញ្ហាក្នុងជីវិត។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានយល់ព្រមអនុវត្តតាមបទគម្ពីរនេះ នៅក្នុងក្រុមតូចយើង។ ពីដំបូង យើងមានការខ្មាសអៀន ក្នុងការចែកចាយ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលមានគ្នាយើងម្នាក់ចាប់ផ្តើមចែកចាយ…
Read article
អ្នកខ្លាំងដែលត្រូវជួយអ្នកទន់ខ្សោយ
សូមអាន អេសេគាល ៣៤:១-២,៧-១២ វេទនាដល់ពួកអ្នកគង្វាលនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល …ឯងរាល់គ្នាមិនបានចំរើនកំឡាំង ដល់សត្វណាដែលអន់កំឡាំង ហើយណាដែលឈឺ នោះមិនបានមើលឲ្យជាទេ។ អេសេគាល ៣៤:២,៤ ប្រពៃណីដែលគួរឲ្យរីករាយបំផុត ក្នុងកីឡាបាល់ទាត់មហាវិទ្យាល័យ ប្រហែលជាបានកើតឡើង នៅសកលវិទ្យាល័យអាយអូវ៉ា សហរដ្ឋអាមេរិក។ គេបានសង់មន្ទីរពេទ្យកុមារមួយកន្លែង នៅជិតពហុកីឡាដ្ឋានឃីនីក របស់រដ្ឋអាយអូវ៉ា ហើយនៅលើជាន់ខ្ពស់ជាងគេរបស់អគារមន្ទីរពេទ្យនេះ មានបង្អួចកញ្ចក់ធំៗលាតសន្ធឹងពីកម្រាលឥដ្ឋដល់ពិដាន ដែលអាចឲ្យគេមើលការប្រកួតពីបន្ទប់ទាំងនេះបានច្បាស់។ នៅថ្ងៃប្រកួត ក្មេងៗដែលមានជំងឺ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេបានទៅផ្តុំគ្នាពេញជាន់ខាងលើនោះ ដើម្បីទស្សនាការប្រកួតក្នុងពហុកីឡាដ្ឋាន ហើយនៅចុងបញ្ចប់នៃតង់ទីមួយ គ្រួបង្វឹក និងកីឡាករបាល់ទាត់ និងទស្សនិកជនរាប់ពាន់នាក់ បាននាំគ្នាងាកមករកមន្ទីរពេទ្យនោះទាំងអស់គ្នា ហើយក៏បានគ្រវីដៃដាក់មនុស្សដែលកំពុងទស្សនាពីក្នុងមន្ទីរពេទ្យនោះ។ ពេលនោះ ភាពសប្បាយរីករាយក៏បានបង្ហាញចេញមកនៅលើផ្ទៃមុខក្មេងៗទាំងឡាយ ដែលកំពុងមានជំងឺ។ ខ្ញុំមានការប៉ះពាល់ចិត្តណាស់ ពេលដែលបានឃើញកីឡាករ និងទស្សនិកជនរាប់ពាន់នាក់ បានផ្អាកអ្វីៗដែលពួកគេកំពុងធ្វើមួយភ្លែត ដើម្បីបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកុមារទាំងអស់នោះ។ ព្រះគម្ពីរបានបង្គាប់ដល់អ្នកខ្លាំង ឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកទន់ខ្សោយ ជួយយកអសារអ្នកដែលកំពុងជួបការលំបាក ហើយថែទាំអ្នកជំងឺ។ តែមានពេលជាញឹកញាប់ពេកហើយ ដែលយើងមិនបានអើពើចំពោះអ្នកដែលកំពុងត្រូវការជំនួយ(អេសេគាល ៣៤:៦)។ ហោរាអេសេគាលបានស្តីបន្ទោសឲ្យអ្នកដឹកនាំរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដោយសារពួកគេមានចិត្តអាត្មានិយម ដោយមិនខ្វល់អំពីអ្នកដែលកំពុងត្រូវការជំនួយ។ ព្រះទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលតាមរយៈហោរាអេសេគាលថា “វេទនាដល់ពួកអ្នកគង្វាលនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល …ឯងរាល់គ្នាមិនបានចំរើនកំឡាំង ដល់សត្វណាដែលអន់កំឡាំង ហើយសត្វណាដែលឈឺ នោះមិនបានមើលឲ្យជាទេ”(ខ.២,៤)។…
Read article
មានជំនឿដូចក្មេងៗ
សូមអាន លូកា ១៨:១៥-១៧ ទ្រង់…មានព្រះបន្ទូលថា ទុកឲ្យកូនតូចមកឯខ្ញុំឯណេះ កុំឃាត់វាឡើយ។ លូកា ១៨:១៦ ខណៈពេលដែលជីដូនចិញ្ចឹមរបស់យើងកំពុងសម្រាកព្យាបាល នៅលើគ្រែ ក្នុងមន្ទីរពេទ្យ បន្ទាប់ពីគាត់បានជួបគ្រោះថ្នាក់ដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលជាច្រើនលើក គ្រូពេទ្យមិនដឹងថា ខួរក្បាលរបស់គាត់មានការខូចខាតកំរិតណាទេ។ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវរង់ចាំឲ្យសុខភាពគាត់មានភាពល្អប្រសើរជាងមុនបន្តិច មុននឹងធ្វើតេស្ដមកលើមុខងាររបស់ខួរក្បាលគាត់។ គាត់អាចនិយាយបានតិចណាស់ ហើយយើងក៏កាន់តែពិបាកយល់ពាក្យដែលគាត់និយាយ។ គាត់មានអាយុ៨៦ឆ្នាំហើយ ហើយក៏បានមើលថែកូនស្រីរបស់ខ្ញុំអស់រយៈពេល១២ឆ្នាំ។ ពេលគាត់ឃើញខ្ញុំ គាត់ក៏បានបើកបបូរមាត់ដែលប្រេះស្ងួត សួរខ្ញុំថា “ចៅខាយឡា(Kayla) សុខសប្បាយជាទេ?” ដូចនេះ ពាក្យសម្ដីដំបូងបំផុត ដែលគាត់និយាយមកកាន់ខ្ញុំ ចាប់តាំងពីពេលគាត់ចូលសម្រាកព្យាបាលក្នុងមន្ទីរពេទ្យ គឺជាពាក្យសួរសុខទុក្ខកូនស្រីខ្ញុំ ជាមនុស្សដែលគាត់ស្រឡាញ់ពេញបេះដូង។ ព្រះយេស៊ូវក៏ស្រឡាញ់ក្មេងៗផងដែរ ហើយក៏បានឲ្យពួកគេចូលមករកព្រះអង្គ ទោះពួកសាវ័កព្រះអង្គមិនចង់ឲ្យពួកគេចូលមកក្បែរព្រះអង្គក៏ដោយ។ ឪពុកម្តាយខ្លះបាននាំកូនៗរបស់ខ្លួន ចូលទៅរកព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះអង្គក៏បានសម្រេចព្រះទ័យប្រទានពរក្មេងៗទាំងនោះ ដោយដាក់ព្រះហស្តលើពួកគេ(លូកា ១៨:១៥)។ ប៉ុន្តែ មិនមែនគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែសប្បាយចិត្ត ពេលបានឃើញព្រះអង្គប្រទានពរដល់ក្មេងតូចៗទាំងនោះទេ។ ពួកសាវ័កក៏បានស្តីបន្ទោសឲ្យឪពុកម្តាយទាំងនោះ ហើយក៏បានប្រាប់ពួកគេមិនឲ្យមករំខានព្រះយេស៊ូវទៀត។ ប៉ុន្តែទ្រង់ហៅពួកសិស្សមកមានព្រះបន្ទូលថា “ទុកឲ្យកូនតូចមកឯខ្ញុំឯណេះ កុំឃាត់វាឡើយ ព្រោះនគរព្រះមានសុទ្ធតែមនុស្សដូចវារាល់គ្នាដែរ”(ខ.១៦)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើង ទទួលនគរព្រះ ដូចក្មេងៗដែលចូលមករកព្រះអង្គ គឺដោយការពឹងផ្អែក ការទុកចិត្ត និងភាពស្មោះត្រង់ដ៏សាមញ្ញ។…
Read article
ធ្វើបន្ទាល់ពីសិរីល្អរបស់ព្រះ
ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើងឲ្យរស់នៅ ដើម្បីនាំឲ្យគេស្គាល់សិរីល្អរបស់ព្រះអាទិកររបស់យើង។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមបកស្រាយ អំពីការត្រាស់ហៅនេះ ដែលបានបង្ហាញទិសដៅ និងគោលដៅធំបំផុតនៃការរស់នៅរបស់យើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ។ អត្ថបទ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សមក ឲ្យមានសមត្ថភាពពិសេស ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំង និងនាំឲ្យគេស្គាល់ចារិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គ។ បានសេចក្តីថា ក្នុងនាមអ្នកជាមនុស្ស ព្រះអាទិករបានរចនា និងបង្កើតអ្នកមក ព្រមទាំងប្រទានសមត្ថភាពយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចបង្ហាញឲ្យគេឃើញសេចក្តីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងជីវិតអ្នក។ អ្នកមិនមានសេចក្តីបរិសុទ្ធដោយខ្លួនឯងបានឡើយ។ ព្រះទ្រង់មានសេចក្តីបរិសុទ្ធ ដោយខ្លួនឯង។ តែព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅអ្នក ជាស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ ឲ្យធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះអង្គ ឲ្យឆ្លុះបញ្ចាំង និងនាំឲ្យលោកិយទាំងមូលបានស្គាល់ចារិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គឲ្យបានច្បាស់។ តើព្រះយេស៊ូវមិនបានបង្ហាញឲ្យគេស្គាល់ព្រះវរបិតា តាមរយៈការស្តាប់បង្គាប់ដ៏ឥតខ្ចោះចំពោះព្រះវរបិតាទេឬ? តើព្រះអង្គមិនបានបំពេញគោលបំណង និងគោលដៅដែលព្រះបានបង្កើតមនុស្សទេឬ? ហេតុនេះហើយបានជាទេវវិទូជាច្រើនបានលើកឡើងថា ព្រះយេស៊ូវជាមនុស្សជាតិថ្មី ហើយសាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនផងដែរថា ព្រះអង្គជាអ័ដាមទី២ ដែលភាពពេញលេញរបស់ព្រះ បានសណ្ឋិតនៅក្នុងទ្រង់ ទាំងមានរូបអង្គផង។ តែជាងនេះទៅទៀត ព្រះអង្គជារស្មីភ្លឺមកពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយជារូបភាពនៃអង្គទ្រង់។ ហើយព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កថា “អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ”។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្ន។ ខ្ញុំមិនមែនកំពុងតែនិយាយថា ភាពជាព្រះ បានកើតមានជាបន្ថែមទៀត នៅក្នុងយើង…
Read article