រឿងនោះមិនទាន់ចប់នៅឡើយទេ
សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសំរេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ ម៉ាថាយ ៦:១០ ពេលដែលខ្សែភាពយន្តរបស់ជនជាតិអង់គ្លេស មានចំណងជើងថា កាតព្វកិច្ចការពារប្រជាជន បានឈានចូលដល់ភាគបញ្ចប់ ទស្សនិកជនចង់ដឹងថា ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងក្រុមឧក្រិដ្ឋជននឹងមានលទ្ធផលដូចម្តេច នៅចុងបញ្ចប់។ តែទស្សនិកជនជាច្រើនមានការខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលភាគបញ្ចប់បានបង្ហើបឲ្យដឹងថា ការអាក្រក់នឹងឈ្នះការល្អ នៅទីបញ្ចប់។ អ្នកគាំទ្រម្នាក់បាននិយាយថា គាត់ចង់ឲ្យគេចាប់តួអង្គដែលជាមនុស្សអាក្រក់ យកទៅកាត់ទោស។ គាត់ចង់ឲ្យរឿងនេះមានការបញ្ចប់ដ៏ត្រឹមត្រូវ។ លោកភីធ័រ បឺហ្គ័រ(Peter Berger) ជាអ្នកជំនាញផ្នែកសង្គមវិទ្យា បានកត់សំគាល់ឃើញថា យើងស្រេកឃ្លានចង់បានក្តីសង្ឃឹម និងយុត្តិធម៌ គឺសង្ឃឹមថា ការអាក្រក់នឹងទទួលបរាជ័យ ហើយអ្នកធ្វើការអាក្រក់នឹងទទួលទោស។ ពិភពលោកដែលមនុស្សអាក្រក់ជាអ្នកឈ្នះ គឺបានប្រាសចាកផ្នត់គំនិតរបស់យើង ដែលចូលចិត្តគិតថា ការល្អគួរតែឈ្នះការអាក្រក់ ក្នុងពិភពលោកនេះ។ អ្នកគាំទ្រដែលកំពុងមានការខកចិត្តនោះ កំពុងតែបង្ហាញចេញនូវការស្រេកឃ្លានរបស់មនុស្សជាតិ ដោយមិនដឹងខ្លួន គឺស្រេកឃ្លានចង់ឲ្យពិភពលោកមានភាពត្រឹមត្រូវឡើងវិញ។ ក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីភាពពិតនៃការអាក្រក់។ ការអាក្រក់មិនគ្រាន់តែកើតមានរវាងមនុស្សនិងមនុស្ស ដែលតម្រូវឲ្យមានការអត់ទោសប៉ុណ្ណោះទេ(ម៉ាថាយ ៦:១២) ប៉ុន្តែ ថែមទាំងតម្រូវឲ្យមានការរំដោះ ឲ្យរួចពីការអាក្រក់ទ្រង់ទ្រាយធំទៀតផង(ខ.១៣)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអង្គបានបង្ហាញភាពពិតនៃការអាក្រក់ គឺដើម្បីឲ្យយើងមានសង្ឃឹមឡើង។ នគរស្ថានសួគ៌ជាកន្លែងដែលគ្មានការអាក្រក់ ហើយនគរស្ថានសួគ៌កំពុងចុះមកដល់ផែនដី(ខ.១០)។ ថ្ងៃមួយ ព្រះទ្រង់នឹងជំនុំជម្រះដោយយុត្តិធម៌ នៅគ្រាចុងក្រោយ…
Read article
មនុស្សដែលត្រូវការមនុស្ស
សូមអ្នករាល់គ្នាជំរាបសួរគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយការថើបយ៉ាងបរិសុទ្ធ ពួកជំនុំនៃព្រះគ្រីស្ទទាំងអស់ សូមជំរាបសួរមកអ្នករាល់គ្នា។ រ៉ូម ១៦:១៦ ក្នុងអាជីពដ៏ល្បីល្បាញ ជាអ្នកនិពន្ធអត្ថបទកាសែតអំពីកីឡា លោកដេវ ឃីនដ្រិត(Dave Kindred) បានសរសេរអំពីព្រឹត្តិការប្រកួតកីឡារាប់រយ ដែលជាការប្រកួតធំៗ និងការប្រកួតជើងឯក ហើយក៏បានសរសេរជីវប្រវត្តិរបស់លោកមហាម៉ាត់ អាលី(Muhammad Ali)ផងដែរ។ ពេលគាត់មានការអផ្សុក បន្ទាប់ពីបានចូលនិវត្តន៍ គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមទៅមើលការប្រកួតបាល់បោះនារី ក្នុងសាលារៀនមួយ ក្នុងតំបន់ដែលគាត់រស់នៅ។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមនិពន្ធរឿង អំពីការប្រកួតនីមួយៗ ហើយបង្ហោះនៅតាមអនឡាញ។ ហើយពេលដែលម្តាយ និងចៅប្រុសគាត់បានលាចាកលោក ហើយភរិយាគាត់មានជំងឺស្លាប់មួយចំហៀងខ្លួន គាត់ក៏បានដឹងថា ក្រុមកីឡាដែលគាត់បានលើកមកសរសេរនោះ បានផ្តល់ឲ្យគាត់នូវការទំនាក់ទំនងជាសហគមន៍ និងជួយឲ្យគាត់រកឃើញគោលបំណងនៃជីវិត។ គាត់ និងពួកគេត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក។ លោកឃីនដ្រិតក៏បាននិយាយថា “ក្រុមនេះបានជួយខ្ញុំច្រើនណាស់។ ជីវិតខ្ញុំបានប្រែជាងងឹត …តែពួកគេបានធ្វើជាពន្លឺ”។ តើហេតុអ្វីអ្នកកាសែតជើងចាស់ដ៏ល្បីល្បាញ បានងាកមកពឹងផ្អែកទៅលើសហគមន៍របស់ក្មេងជំទង់ទាំងនោះ? រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំអំពីសាវ័កដ៏ឆ្នើមម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានពឹងផ្អែកទៅលើការប្រកបស្និទ្ធស្នាលរបស់អ្នកដែលគាត់បានជួប ក្នុងដំណើរបេសកកម្មរបស់គាត់។ តើអ្នកបានកត់សំគាល់ឈ្មោះមនុស្សទាំងអស់ ដែលសាវ័កប៉ុលបានជំរាបសួរ នៅចុងសំបុត្ររបស់គាត់ឬទេ? (រ៉ូម ១៦:៣-១៥)។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរថា “សូមជំរាបសួរអ្នកអាន់ត្រូនីក និងអ្នកយូនាស ជាញាតិខ្ញុំ គឺជាអ្នកជាប់គុកជាមួយនឹងខ្ញុំ”(ខ.៧)។ “សូមជំរាបសួរអ្នកអាំភ្លាស…
Read article
ទឹករស់
បើអ្នកណាស្រេក ចូរឲ្យអ្នកនោះមកឯខ្ញុំ ហើយផឹកចុះ។ យ៉ូហាន ៧:៣៧ មានពេលមួយ គេបានកាត់ផ្កាផ្ញើមកខ្ញុំ ពីប្រទេសអេក្វាឌ័រ។ ពេលដែលផ្កាទាំងនោះមកដល់ផ្ទះខ្ញុំ ពួកវាក៏បានស្រពោនអស់។ គ្រូបង្រៀនដាំផ្កាក៏បាននែនាំខ្ញុំ ឲ្យដាក់ពួកវាចូលទៅក្នុងទឹក ដើម្បីឲ្យពួកវាមានភាពស្រោះស្រាយឡើងវិញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មុនពេលដាក់ពួកវាចូលទៅក្នុងទឹក យើងត្រូវច្រឹបទងវាបន្តិច ដើម្បីឲ្យវាអាចបឺតទឹកកាន់តែងាយស្រួល។ តើពួកវានឹងអាចស្រស់ឡើងវិញបានទេ? នៅពេលព្រឹកបន្ទាប់ ខ្ញុំក៏បានរកឃើញចម្លើយរបស់ខ្ញុំ។ ផ្ការបស់ប្រទេសអេក្វាឌ័រមានសម្រស់ដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលខ្ញុំមិនដែលបានឃើញកាលពីមុន។ ទឹកបាននាំឲ្យពួកវាមានការផ្លាស់ប្តូរ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ អំពីទឹក និងអត្ថន័យរបស់ទឹកសម្រាប់អ្នកជឿ។ កាលព្រះយេស៊ូវសុំទឹកពីស្រ្តីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ នៅមាត់អណ្តូង ព្រះអង្គក៏បានប្រាប់នាងអំពីទឹករស់ ហើយព្រះអង្គក៏បានធ្វើឲ្យជីវិតនាងផ្លាស់ប្រែ។ នាងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះការស្នើសុំរបស់ព្រះអង្គ ព្រោះជនជាតិយូដាបានរើសអើងជនជាតិសាម៉ារី។ តែព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “បើសិនជានាងបានស្គាល់អំណោយទាននៃព្រះ និងអ្នកដែលនិយាយនឹងនាងថា សូមឲ្យខ្ញុំផឹកផង នោះនាងនឹងបានសូមពីអ្នកនោះវិញ រួចអ្នកនោះនឹងឲ្យទឹករស់ដល់នាង”(យ៉ូហាន ៤:១០)។ ក្រោយមក ព្រះអង្គក៏បានប្រកាសក្នុងព្រះវិហារថា “បើអ្នកណាស្រេក ចូរឲ្យអ្នកនោះមកឯខ្ញុំ ហើយផឹកចុះ”(៧:៣៧)។ ក្នុងចំណោមអ្នកជឿព្រះអង្គ “នឹងមានទន្លេទឹករស់ហូរចេញពីពោះខ្លួនមក ដូចជាគម្ពីរសំដែងហើយ តែសេចក្តីនេះ គឺទ្រង់មានព្រះបន្ទូលពីព្រះវិញ្ញាណ ដែលអស់អ្នកជឿដល់ទ្រង់នឹងត្រូវទទួល”(ខ.៣៨-៣៩)។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជួយឲ្យយើងមានភាពស្រស់ថ្លាឡើង នៅថ្ងៃនេះ ពេលណាជីវិតយើងមានភាពហត់នឿយ។ ព្រះវិញ្ញាណជាទឹករស់…
Read article
ការសម្រេចចិត្តដោយខ្វះការពិចារណា
ពីព្រោះឯងមិនបានជឿអញ … បានជាឯងនឹងនាំពួកជំនុំនេះចូលទៅក្នុងស្រុក ដែលអញឲ្យដល់គេពុំបានឡើយ។ ជនគណនា ២០:១២ កាលខ្ញុំស្ថិតក្នុងវ័យជំទង់ ខ្ញុំបានបើកបរឡានលឿនពេក តាមពីក្រោយមិត្តភក្ដិខ្ញុំ ទៅផ្ទះគាត់ បន្ទាប់ពីការហ្វឹកហាត់កីឡាបាល់បោះវិទ្យាល័យ។ ភ្លៀងធ្លាក់មកខ្លាំងណាស់ ធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកបើកឡានឲ្យទាន់គាត់។ ទឹកភ្លៀងធ្លាក់មកលើកញ្ចក់ខាងមុខខ្លាំងពេក ធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកមើលផ្លូវ។ ភ្លាមៗនោះ ផ្លិតបក់គ្រវាសទឹកភ្លៀងចេញពីកញ្ចក់ខាងមុខ បង្ហាញឲ្យខ្ញុំឃើញឡានរបស់មិត្តភក្តិខ្ញុំកំពុងឈប់នៅពីមុខខ្ញុំ! ខ្ញុំក៏បានជាន់ហ្វ្រាំងទាំងបង្ខំ ហើយរេចង្កូតធ្លាក់ថ្នល់ ទៅបុកដើមឈើធំមួយដើម។ ឡានរបស់ខ្ញុំក៏បានខូចខាតយ៉ាងដំណំ។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានភ្ញាក់ដឹងខ្លួន នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ ខ្ញុំបានរួចផុតពីសេចក្តីស្លាប់ ដោយសារព្រះគុណព្រះ តែទង្វើដែលខ្វះការពិចារណា បាននាំឲ្យខ្ញុំមានការខាតបង់ធ្ងន់ធ្ងរ។ លោកម៉ូសេបានធ្វើការសម្រេចចិត្ត ដោយខ្វះការពិចារណា ជាហេតុនាំឲ្យគាត់មានការខាតបង់ដ៏ធំផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់បានធ្វើឡើង នៅពេលដែលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលខ្វះទឹកផឹក។ ពួកគេមិនមានទឹកផឹក នៅក្នុងវាលរហោស្ថានស៊ីន ហើយក៏បានមូលគ្នាមកទាស់នឹងលោកម៉ូសេ(ជនគណនា ២០:២)។ ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រាប់អ្នកដឹកនាំដ៏ហត់នឿយរូបនេះ ឲ្យនិយាយទៅកាន់ថ្ម ដើម្បីឲ្យទឹកហូរចេញមក(ខ.៨)។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ក៏បានយកដំបងវាយថ្មនោះពីរដង(ខ.១១)។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានមានបន្ទូលថា “ពីព្រោះឯងមិនបានជឿអញ ដើម្បីនឹងលើកអញជាបរិសុទ្ធ ចំពោះភ្នែកនៃពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលដូច្នេះ បានជាឯងនឹងនាំពួកជំនុំនេះចូលទៅក្នុងស្រុក ដែលអញឲ្យដល់គេពុំបានឡើយ”(ខ.១២)។ ពេលណាយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្វះការពិចារណា យើងនឹងមានការខាតបង់។ “ការដែលចិត្តឥតមានចំណេះ នោះមិនគួរគប្បីទេ ហើយអ្នកណាដែលរហ័សឈានទៅ…
Read article
ជំនឿដែលនឹកចាំអំពីព្រះ
ឯអស់ទាំងភ្នំធំ និងភ្នំតូចទាំងប៉ុន្មាននឹងធ្លាយចេញជាចំរៀងនៅមុខឯង។ អេសាយ ៥៥:១២ មានពេលមួយ ចៅប្រុសខ្ញុំបាននិយាយថា “មើលហ្ន៎ លោកតា ដើមឈើកំពុងគ្រវីដៃដាក់ព្រះ!” ខណៈពេលដែលយើងកំពុងមើលដើមឈើរេចុះឡើង តាមកម្លាំងខ្យល់បក់ មុនពេលខ្យល់ព្យុះមកដល់ ការសង្កេតដ៏រំភើបរីករាយរបស់ចៅប្រុសខ្ញុំ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានទឹកមុខញញឹម។ ការនេះក៏បានធ្វើឲ្យខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា រឿងដែលកើតឡើងក្នុងធម្មជាតិបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំអំពីព្រះដែរឬទេ? អ្នកស្រីអេលីហ្សាប៊ែត បារែត ប្រោននីង(Elizabeth Barrett Browning) ដែលជាអ្នកនិពន្ធបទកំណាព្យ បានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីរឿងលោកម៉ូសេ និងគុម្ពបន្លាឆេះ ដោយសរសេរថា “ផែនដីប្រសព្វនឹងសួគ៌ស្ថាន គុម្ពបន្លាក៏បានឆេះឡើងជាភ្លើង នោះលោកម៉ូសេបានដោះស្បែកជើង ក្រោយភ្នែកបានឃើញព្រះវត្តមានព្រះ”។ ស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះ ដែលមាននៅជុំវិញខ្លួនយើង បានបង្ហាញភាពអស្ចារ្យនៃការបង្កើតរបស់ព្រះអង្គ ហើយនៅថ្ងៃមួយ ពេលណាព្រះអង្គបង្កើតផែនដីថ្មី យើងបានឃើញភាពអស្ចារ្យ ដែលខុសប្លែកពីពេលណាទាំងអស់។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីថ្ងៃនោះ តាមរយៈហោរាអេសាយ យ៉ាងដូចនេះថា “ដ្បិតឯងរាល់គ្នានឹងចេញទៅដោយអំណរ ហើយគេ និងនាំឯងចេញទៅ ដោយសុខសាន្ត ឯអស់ទាំងភ្នំធំ និងភ្នំតូចទាំងប៉ុន្មាននឹងធ្លាយចេញជាចំរៀងនៅមុខឯង ហើយគ្រប់ទាំងដើមឈើនៅព្រៃនឹងទះដៃផង”(អេសាយ ៥៥:១២)។ តើភ្នំបានច្រៀងឬ? ដើមឈើទះដៃមែនទេ? ជាការពិតណាស់ សាវ័កប៉ុលបានកត់សំគាល់ថា “ជីវិតទាំងនោះឯង នឹងបានរួចពីចំណងនៃសេចក្តីពុករលួយ ឲ្យបានសេរីភាពនៃសិរីល្អរបស់ពួកកូនព្រះវិញ”(រ៉ូម…
Read article
ការរៀនសូត្រ និងការស្រឡាញ់
ទ្រង់ក៏ឱបវារាល់គ្នា ហើយដាក់ព្រះហស្តលើ ទាំងប្រទានពរឲ្យផង។ ម៉ាកុស ១០:១៦ ក្នុងសាលាបឋមសិក្សាមួយ នៅក្រុងគ្រីណក់ ប្រទេសស្កត់ឡង់ មានគ្រូបង្រៀនបីនាក់បានឈប់សម្រាក ដើម្បីសម្រាលកូន។ ពួកគេក៏បាននាំកូនតូចរបស់ខ្លួន មកសាលារៀនរៀងរាល់២សប្តាហ៍ម្តង ដើម្បីទំនាក់ទំនងជាមួយក្មេងៗ។ ការចំណាយពេលលេងជាមួយទារក បានបង្រៀនក្មេងៗទាំងនោះ ឲ្យមានក្តីអាណិត ឬយកចិត្តទុកដាក់ និងគិតដល់អ្នកដទៃ។ គ្រូម្នាក់បានមានប្រសាសន៍ថា “ជាញឹកញាប់ សិស្សដែលរៀនសូត្របានច្រើនជាងគេពីសកម្មភាពនេះ គឺជាក្មេងដែលមានអាកប្បកិរិយាមិនល្អនៅសាលារៀន ហើយមិនសូវមានទំនាក់ទំនងជាក្រុម។ ពួកគេបានដឹងថា ការថែរក្សាកូនតូចមានការលំបាកប៉ុណ្ណា ហើយក៏បានរៀនយល់អារម្មណ៍គ្នាទៅវិញទៅមកបានកាន់តែច្រើន”។ ការរៀនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ តាមគំរូរបស់ក្មេងៗ គឺជាអ្វីដែលអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ មានតាំងពីយូរមកហើយឡើយ។ យើងស្គាល់ព្រះដែលបានយាងមកចាប់កំណើតជាទារកតូច មានព្រះនាមយេស៊ូវ។ ការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គបានផ្លាស់ប្តូរអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលយើងយល់ដឹង អំពីទំនាក់ទំនងដែលមានការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ក្រុមមនុស្សដំបូងដែលបានទទួលដំណឹងអំពីការប្រសូត្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺជាពួកអ្នកគង្វាល ដែលអាជីពរបស់ពួកគេមានងឲឋានៈតូចទាប ជាអ្នកឃ្វាលសត្វចៀម ដែលទន់ខ្សោយ និងងាយរងគ្រោះ។ ក្រោយមក ពេលដែលគេនាំក្មេងៗមកជួបព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គក៏បានកែតម្រង់ពួកសាវ័ក ដែលគិតថា ក្មេងៗមិនមានភាពសក្តិសម។ គឺដូចព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ឲ្យកូនក្មេងមកឯខ្ញុំចុះ កុំឃាត់វាឡើយ ដ្បិតនគរព្រះមានសុទ្ធតែមនុស្ស ដូចវារាល់គ្នាដែរ”(ម៉ាកុស ១០:១៤)។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានឱបក្មេងៗទាំងនោះ ហើយដាក់ព្រះហស្តលើ ទាំងប្រទានពរឲ្យផង(ខ.១៦)។…
Read article