ក្លិនក្រអូបដែលធ្វើឲ្យនឹកចាំ
ដ្បិតយើងខ្ញុំជាក្លិនក្រអូបនៃព្រះគ្រីស្ទដល់ព្រះ។ ២កូរិនថូស ២:១៥ ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកចូលចិត្តញាំកាហ្វេ តែពេលណាខ្ញុំបានហិតក្លិនគ្រាប់កាហ្វេតែបន្តិច ខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ថាធូរស្បើយក្នុងចិត្ត ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំក៏បាននឹកឃើញអនុស្សាវរីយដ៏ក្រៀមក្រំផងដែរ។ កាលកូនស្រីវ័យជំទង់របស់ខ្ញុំ ឈ្មោះមែលីសា(Melissa) កំពុងរៀបចំបន្ទប់គេងរបស់នាង តាមចំណងចំណូលចិត្ត នាងបានយកចានគោមមួយមក ដាក់គ្រាប់កាហ្វេចូលពេញ ដើម្បីបង្ហើរក្លិនឈ្ងុយរបស់វាក្នុងបន្ទប់គេងរបស់នាង។ ជីវិតរបស់មែលីសានៅលើផែនដី បានបញ្ចប់ជិត២ទសវត្សរ៍ហើយ ដោយសារគ្រោះថ្នាក់រថយន្ត ពេលនាងមានអាយុ១៧ឆ្នាំ តែយើងនៅតែរក្សាទុកចានគោមដាក់កាហ្វេនោះ នៅក្នុងផ្ទះយើង។ ក្លិនរបស់វាបានបន្តធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំ អំពីពេលដែលមែលីសាកំពុងរស់នៅជាមួយយើង។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា ក្លិននាំឲ្យមានការនឹកចាំ។ កណ្ឌគម្ពីរបទចម្រៀងសាឡូម៉ូនបានចែងអំពីក្លិន ដែលជានិមិត្តរូបនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ រវាងបុរស និងស្ត្រីមួយគូរ(មើល ១:៣ ៤:១១,១៦)។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរហូសេ ការអត់ទោសរបស់ព្រះ សម្រាប់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល គឺប្រៀបបាននឹង ក្លិននៅព្រៃល្បាណូន(ហូសេ ១៤:៦)។ ហើយការដែលនាងម៉ារាបានចាក់ប្រេងក្រអូប ពីលើព្រះបាទព្រះយេស៊ូវ បាននាំឲ្យមានក្លិនក្រអូបសាយភាពពេញផ្ទះរបស់នាង និងបងប្អូននាង(យ៉ូហាន ១២:៣) ជាការឆ្លុះបញ្ចាំងជាមុន អំពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ(មើល ខ.៧)។ សេចក្តីបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ អំពីក្លិនក៏អាចជួយក្រើនរំឭកយើង ឲ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្ន នៅក្នុងការរស់នៅ ធ្វើជាទីបន្ទាល់នៃសេចក្តីជំនឿ ដល់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនយើង។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបកស្រាយថា “ដ្បិតយើងខ្ញុំជាក្លិនក្រអូបនៃព្រះគ្រីស្ទដល់ព្រះ នៅក្នុងពួកមនុស្សដែលកំពុងតែបានសង្គ្រោះ ហើយក្នុងពួកអ្នកដែលកំពុងតែវិនាសទៅដែរ”(២កូរិនថូស…
Read article
អ្វីដែលចេញពីចិត្តមក
ដ្បិតគឺពីក្នុងចិត្តនោះឯងដែលចេញអស់ទាំងគំនិតអាក្រក់ គឺការកាប់សំឡាប់គេ ផិតគ្នា សហាយស្មន់ លួចប្លន់ ធ្វើបន្ទាល់ក្លែងក្លាយ ហើយនិងជេរប្រមាថ។ ម៉ាថាយ ១៥:១៩ បេសកកម្មសង្គ្រោះសត្វមួយ ត្រូវគេដាក់រហ័សនាមឲ្យថា “ប្រតិបត្តិការទូកលោកណូអេ” ដែលស្តាប់មើលទៅ ដូចជារឿងដ៏រីករាយសម្រាប់អ្នកដែលស្រឡាញ់សត្វ ប៉ុន្តែ វាជាសុបិន្ដអាក្រក់មួយ សម្រាប់សមាគមន៍ណាសូ ដើម្បីបង្ការអំពើព្រៃផ្សៃមកលើសត្វ។ បន្ទាប់ពីបានទទួលបណ្តឹងអំពីសម្លេងរំខាន និងក្លិនស្អុយចេញពីផ្ទះមួយខ្នង នៅលើកោះឡងអាយឡិន បុគ្គលិករបស់សមាគមន៍នេះ ក៏បានចូលក្នុងផ្ទះនោះ ហើយក៏បានរកឃើញសត្វ៤០០ក្បាល ដែលបេសកកម្មសង្គ្រោះសត្វនោះបានបង្ខាំងទុក ក្នុងស្ថានភាពដ៏កខ្វក់ ហើយក៏បានរំដោះសត្វទាំងអស់ ចេញពីផ្ទះនោះ។ យើងប្រហែលមិនកំពុងតែបង្ខាំងទុកសត្វចិញ្ចឹមរាប់រយក្បាល ក្នុងកន្លែងដ៏កខ្វក់នោះទេ តែព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា យើងប្រហែលជាកំពុងតែមានគំនិតដែលមានបាប និងអាក្រក់ក្នុងចិត្តយើង ដែលចាំបាច់ត្រូវដកចេញ។ កាលព្រះយេស៊ូវកំពុងបង្រៀនពួកសិស្សព្រះអង្គថា មានការអ្វីដែលធ្វើឲ្យមនុស្សស្អាត និងមិនស្អាត ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលថា មនុស្សមានភាពស្មោកគ្រោក មិនមែនដោយសារដៃគគ្រិច ឬ “របស់អ្វីដែលចូលទៅក្នុងមាត់”នោះទេ តែដោយសារចិត្តស្មោកគ្រោកទៅវិញទេ(ម៉ាថាយ ១៥:១៧-១៩)។ ក្លិនស្អុយក្នុងចិត្តយើងនឹងជ្រាបចេញមកខាងក្រៅ ជាមិនខាន។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវក៏ប្រទានឧទាហរណ៍ អំពីគំនិត និងទង្វើអាក្រក់ ដែលចេញ “ពីចិត្ត”(ខ.១៩)។ គ្មានការធ្វើពិធី ឬសកម្មភាពសាសនាណា ដែលអាចលាងសម្អាតភាពកខ្វក់នោះបានទេ។…
Read article
ជំនួយរបស់ព្រះ សម្រាប់ពេលអនាគតរបស់យើង
ឱសូមចំអែតយើងខ្ញុំ ដោយសេចក្តីសប្បុរសនៃទ្រង់ នៅពេលព្រឹក ដើម្បីឲ្យយើងខ្ញុំបានរីករាយឡើង ហើយមានសេចក្តីអំណររហូតដល់អស់១ជីវិត។ ទំនុកដំកើង ៩០:១៤ តាមការស្រាវជ្រាវរបស់អ្នកស្រី មែក ជេយ(Meg Jay) ដែលជាអ្នកឯកទេសខាងផ្លូវចិត្ត បានឲ្យដឹងថា គំនិតរបស់យើងច្រើនតែគិត អំពីពេលអនាគតរបស់ខ្លួនឯង ស្រដៀងនឹងរបៀបដែលយើងគិតអំពីមនុស្សដែលយើងមិនស្គាល់។ តើហេតុអ្វី? គឺប្រហែលបណ្តាលមកពី “យើងខ្វះការអាណិត”។ យើងប្រហែលមិនងាយអាណិត និងយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះមនុស្សដែលយើងមិនស្គាល់ ឬសូម្បីតែខ្លួនឯង នៅពេលអនាគត។ ដូចនេះ ក្នុងការងាររបស់អ្នកស្រីជេយ គាត់បានព្យាយាមជួយយុវជន ឲ្យស្រមៃអំពីខ្លួនឯង នៅពេលអនាគត ហើយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្លួនឯង ដោយការអនុវត្តជាជំហានៗ។ ការនេះក៏រាប់បញ្ចូលការអនុវត្តតាមផែនការ ដើម្បីឲ្យខ្លួនឯងក្លាយជាមនុស្សប្រភេទណាមួយ ដោយរៀបចំផ្លូវឲ្យខ្លួនឯងសម្រេចក្តីស្រមៃ ហើយបន្តមានការចម្រើនឡើង។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក៩០ បានបង្រៀនយើងឲ្យគិតអំពីខ្លួនឯង មិនមែនតែក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន តែពេលអនាគតផងដែរ ដើម្បីសូមឲ្យព្រះទ្រង់ជួយយើងចេះកំណត់រាប់ថ្ងៃអាយុខ្លួនឯង ដើម្បីឲ្យយើងមានចិត្តខ្មីឃ្មាត ឲ្យបានសតិបញ្ញា(ខ.១២)។ ការនឹកចាំថា ពេលវេលាដែលយើងមាននៅលើផែនដីនេះ មានកំណត់ អាចរំឭកយើងថា យើងចាំបាច់ត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះ ដោយមិនអាចខ្វះបាន។ យើងត្រូវការជំនួយព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យយើងចេះស្វែងរកការស្កប់ចិត្ត និងក្តីអំណរ មិនមែនតែក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន តែ “អស់មួយជីវិត” (ខ.១៤)។…
Read article
ឱកាសផ្លាស់ប្រែក្នុងជីវិត
ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា តើខ្ញុំមិនបានប្រាប់នាងថា បើសិនជានាងជឿ នោះនាងនឹងឃើញសិរីល្អនៃព្រះទេឬអី? យ៉ូហាន ១១:៤០ លោកខេវិន លីន(Kevin Lynn) ជាអ្នកនិពន្ធអត្ថបទនៅលើវិបសាយ ដែលជីវិតរបស់គាត់ហាក់ដូចជាបានជួបភាពអស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង។ ក្នុងអត្ថបទដែលគាត់បានបង្ហោះកាលពីពេលថ្មីៗនេះ គាត់បានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់គាត់ថា មានពេលមួយ គាត់ធ្លាក់ចូលក្នុងភាពអស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង ដល់ថ្នាក់ចង់ធ្វើអត្តឃាត។ តែពេលដែលគាត់យកកាំភ្លើងភ្ជង់ក្បាលខ្លួនឯង ហៀបនឹងសម្លាប់ខ្លួន ព្រះទ្រង់ក៏បានបានធ្វើការក្នុងចិត្តគាត់ ហើយគាត់ក៏បានបោះបង់ចោលការសម្លាប់ខ្លួន។ ព្រះទ្រង់បានរារាំងគាត់មិនឲ្យសម្លាប់ខ្លួន ដោយធ្វើការក្នុងចិត្តគាត់ ឲ្យនឹកចាំអំពីព្រះវត្តមាននៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ។ លោកលីនមិនបានលាក់រឿងនេះទុកក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯងឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានចែកចាយទីបន្ទាល់នេះ ដល់ពិភពលោក ដោយបង្កើតយូធូបឈែនល ដើម្បីចែកចាយរឿងនៃការផ្លាស់ប្រែរបស់គាត់ និងទីបន្ទាល់របស់អ្នកដទៃផងដែរ។ ពេលដែលលោកឡាសា ដែលជាអ្នកជឿ និងមិត្តសំឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ បាត់បង់ជីវិត មនុស្សជាច្រើនបានសន្និដ្ឋានថា ព្រះយេស៊ូវមានការយឺតយ៉ាវក្នុងការមកជួយគាត់(យ៉ូហាន ១១:៣២)។ គេបានបញ្ចុះសពលោកឡាសា ក្នុងផ្នូរអស់រយៈពេល៤ថ្ងៃ មុនពេលព្រះគ្រីស្ទយាងមកដល់ តែព្រះអង្គបានកែប្រែពេលសោកសង្រេងនោះ ឲ្យក្លាយជាការអស្ចារ្យ ដោយប្រោសគាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ(ខ.៣៨)។ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅនាងម៉ាថា ដែលជាបងស្រីគាត់ថា “តើខ្ញុំមិនបានប្រាប់នាងថា បើសិនជានាងជឿ នោះនាងនឹងឃើញសិរីល្អនៃព្រះទេឬអី?”(ខ៤០)។ ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រោសលោកឡាសារស់ឡើងវិញជាយ៉ាងណា នោះព្រះអង្គក៏ប្រទានជីវិតថ្មីមកយើងរាល់គ្នា តាមរយៈអង្គទ្រង់ផងដែរ។ ព្រះអង្គបានលះបង់ព្រះជន្មនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីបង់ថ្លៃលោះបាបយើង ហើយផ្តល់ឲ្យយើងនូវការអត់ទោសបាប។ កាលណាយើងបានទទួលអំណោយនៃព្រះគុណព្រះអង្គ…
Read article
ជ្រើសរើសដោយប្រាជ្ញា
ដ្បិតបើមនុស្សណានឹងបានលោកីយ៍ទាំងមូល តែបាត់ព្រលឹងទៅ នោះតើមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកនោះ? ម៉ាកុស ៨:៣៦ លោកគ្រីស ហ្វ័រគូសិន(Chris Ferguson) ជាអវកាសយានិក បានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាក ក្នុងនាមជាមេបញ្ជាការនៃក្រុមអវកាសយានិក ដែលបានគ្រោងធ្វើដំណើរ ទៅកាន់ស្ថានីយអាវកាសអន្តរជាតិ នៅក្រៅភពផែនដី។ ការសម្រេចចិត្តនោះមិនមានអ្វីទាក់ទងនឹងការបើកបរយានអវកាស ឬសុវត្ថិភាពរបស់មិត្តរួមក្រុមរបស់គាត់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺទាក់ទងនឹងគ្រួសារគាត់ ដែលគាត់បានចាត់ទុកជាការងារសំខាន់បំផុតរបស់គាត់។ លោកហ្វ័រគូសិនបានសម្រេចចិត្តអវត្តមានក្នុងការហោះហើរនោះ ដើម្បីឲ្យគាត់នៅមានវត្តមាននៅលើដី ក្នុងពិធីមង្គលការកូនស្រីគាត់។ ពេលខ្លះ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែជួបការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាក ដែលបណ្តាលឲ្យយើងវាយតម្លៃ ថាតើមានការអ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះយើង ក្នុងជីវិត ព្រោះការជ្រើសរើសយកជម្រើសណាមួយ គឺមានន័យថា យើងត្រូវលះបង់ជម្រើសផ្សេងទៀត។ មានពេលមួយ ព្រះយេស៊ូវសព្វព្រះទ័យនឹងបង្រៀនអំពីសេចក្តីពិត ទៅកាន់ពួកសាវក និងមនុស្សមួយហ្វូង ឲ្យពួកគេធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់បំផុត ដើម្បីដើរតាមព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចធ្វើជាសិស្សព្រះអង្គ ពួកគេត្រូវ “បដិសេធន៍ខ្លួនឯង” ទាំងផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនមកតាមព្រះអង្គ (ម៉ាកុស ៨:៣៤)។ ពួកគេប្រហែលជាមិនចង់បោះបង់ចោលអ្វីមួយ ដែលព្រះអង្គបានតម្រូវឲ្យបោះបង់ចោល ក្នុងការដើរតាមព្រះអង្គ ហើយផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេព្យាយាមធ្វើតាមចិត្តខ្លួនឯង។ យើងច្រើនតែជួបការល្បួង ឲ្យដេញតាមការអ្វី ដែលហាក់ដូចជាមានតម្លៃដ៏អស្ចារ្យ តែពួកវាបានបង្វែរអារម្មណ៍យើង ឲ្យងាកចេញពីការដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ ចូរយើងទូលសូមព្រះដឹកនាំយើង ក្នុងការសម្រេចចិត្ត…
Read article
អំណាចរបស់ឈ្មោះ
ឈ្មោះឯងមិនត្រូវហៅថា អាប់រ៉ាមទៀតទេ គឺត្រូវហៅថា អ័ប្រាហាំវិញ ដ្បិតអញបានតាំងឯងឲ្យធ្វើជាឪពុកនៃសាសន៍ជាច្រើន។ លោកុប្បត្ដិ ១៧:៥ លោករ៉ានជីត(Ranjit) បានព្យាយាមរាប់រកក្មេងអនាថាមួយចំនួន នៅតាមដងផ្លូវ នៃទីក្រុងមុមបៃ ប្រទេសឥណ្ឌា។ គាត់ក៏បាននិពន្ធបទចម្រៀងមួយបទ ដែលរៀបរាប់ឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ គាត់បាននិពន្ធបទភ្លេងដ៏ពិសេស សម្រាប់ឈ្មោះនីមួយៗ ដោយបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះច្រៀងបទចម្រៀងនោះ ដោយសង្ឃឹមថា ពួកគេនឹងមានការចងចាំវិជ្ជមាន ទាក់ទងនឹងឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ សម្រាប់ក្មេងៗដែលមិនបានឮគេហៅឈ្មោះគាត់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ជាទៀងទាត់ នោះគាត់ក៏បានផ្តល់ឲ្យពួកគេ នូវអំណោយនៃការគោរព។ ឈ្មោះមានសារៈសំខាន់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលជាញឹកញាប់ ឈ្មោះបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីចារិកលក្ខណៈ ឬតួនាទីថ្មីរបស់បុគ្គលណាម្នាក់។ ព្រះទ្រង់បានផ្លាស់ប្តូរឈ្មោះរបស់លោកអាប់រ៉ាម និងអ្នកស្រីសារ៉ាយ ពេលដែលព្រះអង្គតាំងសេចក្តីសញ្ញានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ជាមួយពួកគេ ដោយសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងធ្វើជាព្រះរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេធ្វើជារាស្រ្តព្រះអង្គ។ ឈ្មោះអាប់រ៉ាម ដែលមានន័យថា “ឪពុកដែលបានលើកដំកើង” បានប្រែក្លាយជាអ័ប្រាហាំវិញ ដែលមានន័យថា “ឪពុករបស់មនុស្សជាច្រើន”។ ហើយឈ្មោះសារ៉ាយ ដែលមានន័យថា ព្រះនាង ក៏បានក្លាយជាសារ៉ាវិញ ដែលមានន័យថា ព្រះនាងរបស់មនុស្សជាច្រើន (មើលលោកុប្បត្តិ ១៧:៥,១៥)។ ឈ្មោះថ្មី ដែលព្រះអង្គប្រទានពួកគេ ក៏បានរាប់បញ្ចូលព្រះបន្ទូលសន្យាប្រកបដោយព្រះគុណព្រះអង្គថា ពួកគេនឹងឈប់រស់នៅជាមនុស្សអាទៀត។ ពេលដែលនាងសារ៉ាប្រសូតបានកូនប្រុសមួយ…
Read article