សូមឲ្យបាននៅជាប់ក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់
ខ្ញុំបានសូមសេចក្តីតែ១ពីព្រះយេហូវ៉ា…គឺឲ្យខ្ញុំបាននៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា រាល់តែថ្ងៃអស់១ជីវិតខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ២៧:៤ ខណៈពេលដែលហ្សែនឌ័រ(Zander) និងម្តាយគាត់ កំពុងតែដើរសំដៅទៅឡានរបស់ខ្លួន ហ្សែនឌ័រក៏បានគេចចេញពីរង្វង់ដៃរបស់ម្តាយគាត់ ហើយក៏បានស្ទុះរត់ទៅរកច្រកទ្វារព្រះវិហារវិញ ដោយមិនចង់ចាកចេញពីព្រះវិហារ។ ម្តាយគាត់រត់តាមពីក្រោយគាត់ ហើយក៏បានព្យាយាមណែនាំគាត់ដោយក្តីស្រឡាញ់ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចាកចេញទៅផ្ទះ។ ពេលដែលម្តាយរបស់គាត់បានលើកគាត់ ពរ គាត់ក៏បានយំអណ្ដឺតអណ្ដក ហើយងាកមកក្រោយពីលើស្មារបស់ម្តាយគាត់ ទៅរកព្រះវិហារ ខណៈពេលដែលម្តាយគាត់ ពរគាត់ដើរចេញទៅ។ ហ្សែនឌ័រប្រហែលជាគ្រាន់តែវក់លេងជាមួយមិត្តភក្តិ នៅព្រះវិហារយ៉ាងសប្បាយរីករាយ តែភាពក្លៀវក្លារបស់គាត់ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបំណងចិត្តរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលចង់ថ្វាយបង្គំព្រះ។ ស្តេចដាវីឌបានទូលសូមព្រះអម្ចាស់ ឲ្យរារាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យទ្រង់មានការកម្សាន្តចិត្ត និងសន្តិសុខក៏ដោយ តែទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យសន្តិភាពបានកើតមាន ដើម្បីឲ្យទ្រង់អាច “រំពឹងមើលសេចក្តីលំអនៃព្រះយេហូវ៉ា ហើយនឹងពិនិត្យពិចារណានៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ទ្រង់”(ទំនុកដំកើង ២៧:៤)។ ទ្រង់ប្រាថ្នាចង់នៅជាមួយព្រះអម្ចាស់ គ្រប់ទីកន្លែង ហើយអរសប្បាយនឹងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ។ ទ្រង់ជាស្តេចដ៏អស្ចារ្យបំផុត និងជាវីរបុរសនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ដែលសព្វព្រះទ័យនឹងប្រើពេលដែលមានសុខសន្តិភាព ដើម្បី “ច្រៀង និងប្រគំតន្រ្តីថ្វាយព្រះអម្ចាស់”(ខ.៦)។ យើងអាចថ្វាយបង្គំព្រះ នៅគ្រប់ទីកន្លែង ដោយសេរី ដ្បិតព្រះអង្គគង់នៅក្នុងយើង តាមរយៈអង្គព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (១កូរិនថូស ៣:១៦ និង អេភេសូរ ៣:១៧)។ ចូរយើងមានចិត្តស្រេកឃ្លានចង់ចំណាយពេល…
Read article
ពេញដោយអំណាចចេស្តា និងក្តីស្រឡាញ់
នោះឯងរាល់គ្នាបានចូលមកឈរនៅជិតជើងភ្នំ ហើយភ្នំក៏ឆេះឡើងជាភ្លើង នាំឲ្យស្រអាប់ពេញផ្ទៃមេឃ ហើយក៏មានពពក និងងងឹតសូន្យសុងផង។ ចោទិយកថា ៤:១១ ក្នុងឆ្នាំ២០២០ ភ្នំភ្លើងឈ្មោះសានហ្កាយ នៅប្រទេសអេក្វាឌ័រ បានផ្ទុះឡើង។ ប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍BBC បានពិពណ៌នាថា មានផ្សែងផេះខ្មៅងងឹតបាញ់ទៅលើមេឃ ដល់កម្ពស់ជាង១២០០០ម៉ែត្រ។ ផេះដែលបានបាញ់ចេញមក បានគ្រប់ដណ្តប់ផ្ទៃដី៤ខេត្ត(ជាងរាប់ម៉ឺនហិចតា) ។ ផ្ទៃមេឃបានប្រែងងឹត គួរឲ្យខ្លាច ហើយខ្យល់អាកាសក៏មានភាពកក្វក់ ធ្វើឲ្យពិបាកដកដង្ហើម។ កសិករម្នាក់ ឈ្មោះ ហ្វេលីស៊ីអានូ អីនហ្កា(Feliciano Inga) បានរៀបរាប់អំពីទិដ្ឋភាពដ៏គួរឲ្យព្រួយបារម្ភ ទៅកាន់កាសែត អែល ខាំមែស៊ីអូ (El Comercio) ថា “យើងមិនដឹងថា ធូលីដីនោះបានចេញពីណាមកទេ …យើងឃើញផ្ទៃមេឃប្រែជាងងឹត ហើយក៏មានការភ័យខ្លាច”។ ពួកអ៊ីស្រាអែលមានការភ័យខ្លាចស្រដៀងនេះផងដែរ នៅជើងភ្នំស៊ីណាយ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងតែឈរនៅទីនោះ ឃើញ “ភ្នំក៏ឆេះឡើងជាភ្លើង នាំឲ្យស្រអាប់ពេញផ្ទៃមេឃ ហើយក៏មានពពក និងងងឹតសូន្យសុង”(ចោទិយកថា ៤:១១)។ ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអង្គលាន់ឡើងដូចផ្គរលាន់ ហើយពួកបណ្តាជនក៏មានការភ័យញ័រ។ វាជាបទពិសោធន៍ដ៏គួរឲ្យភ័យតក់ស្លត់ គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច និងញ័រក្បាលជង្គង់ ពេលដែលពួកគេជួបព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ដោយផ្ទាល់។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលឡើង “ពួកគេរាល់គ្នាក៏បានឮព្រះសូរសៀងនៃព្រះបន្ទូលនោះ…
Read article
គ្មានអ្វីអាចពង្រាត់យើង
តើអ្នកណានឹងពង្រាត់យើងចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ផងព្រះគ្រីស្ទបាន តើសេចក្តីទុក្ខលំបាក ឬសេចក្តីវេទនា សេចក្តីបៀតបៀន សេចក្តីអត់ឃ្លាន សេចក្តីអាក្រាត សេចក្តីអន្តរាយ ឬដាវឬអី? រ៉ូម ៨:៣៥ ពេលឪពុករបស់ព្រីស(Pris) ជាគ្រូគង្វាល បានឆ្លើយតបការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះ ឲ្យចាប់ផ្តើមការងារបេសកកម្ម នៅលើកោះតូចមួយ ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី ក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រីស ក៏បានទៅរស់នៅ ក្នុងខ្ទមចាស់មួយ ដែលកាលពីមុន ជាក្រោលសត្វ។ ព្រីសបាននឹកចាំពេលដែលក្រុមគ្រួសារគាត់អបអរថ្ងៃណូអែល ដោយអង្គុយនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ហើយច្រៀងសរសើរព្រះ ខណៈពេលទឹកភ្លៀងបានលិចតាមដំបូលស្បូវ។ ប៉ុន្តែ ឪពុកនាងបានរំឭកនាងថា “ព្រីស យើងក្រ តែមិនមែនមានន័យថា ព្រះទ្រង់មិនស្រឡាញ់យើងនោះទេ”។ អ្នកខ្លះគិតថា ជីវិតដែលព្រះប្រទានពរ ជាជីវិតដែលមានពេញដោយភាពសម្បូរសប្បាយ សុខភាពល្អ និងមានអាយុវែង។ ហេតុនេះហើយ ពេលមានទុក្ខលំបាក ពួកគេប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ព្រះអង្គនៅតែស្រឡាញ់ពួកគេឬទេ។ តែក្នុងបទគម្ពីររ៉ូម ៨:៣១-៣៩ សាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើងថា គ្មានអ្វីអាចពង្រាត់យើង ចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលរាប់បញ្ចូលបញ្ហា ទុក្ខលំបាក ការបៀតបៀន និងភាពអត់ឃ្លានជាដើម(ខ.៣៥)។ ជីវិតដែលពិតជាមានពរ មានមូលដ្ឋានគ្រឹះនៅក្នុងសេចក្តីពិតដែលថា ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់មកយើង ដោយចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះនាមយេស៊ូវ ឲ្យយាងមកសុគត…
Read article
មេរៀនដែលព្រះប្រទានក្នុងធម្មជាតិ
តើឯងនៅឯណាក្នុងកាលដែលអញចាប់តាំងបង្កផែនដីឡើង? យ៉ូប ៣៨:៤ ពីដំបូងយើងគ្រាន់តែដើរកម្សាន្ត នៅក្នុងធម្មជាតិ ក្នុងរដូវផ្ការីក តែរឿងនេះក៏បានផ្លាស់ប្តូរទៅជារឿងពិសេស ខណៈពេលដែលភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំកំពុងតែដើរតាមមាត់ស្ទឹង នៃស្រុកកំណើតរបស់យើង។ ពេលនោះ យើងបានកត់សំគាល់ឃើញមិត្តចាស់មួយចំនួន នៅលើកំណាត់ឈើធំមួយ លើផ្ទៃទឹករលកអង្កាញ់ៗ ។ ពួកគេគឺជាសត្វអណ្ដើកធំៗ៥ ឬ៦ក្បាល កំពុងសំដិលថ្ងៃ។ យើងក៏បានញញឹមដាក់ទិដ្ឋភាពដ៏អស្ចារ្យនៃសត្វល្មូនទាំងនោះ ដែលយើងខានឃើញពួកវាជាច្រើនខែមកហើយ។ យើងសប្បាយចិត្ត ដែលបានឃើញពួកវាត្រឡប់មកវិញ ហើយយើងក៏បានអបអរពេលដ៏មានអំណរ ចំពោះស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ។ ព្រះទ្រង់ក៏ធ្លាប់បាននាំលោកយ៉ូបដើរ នៅក្នុងធម្មជាតិផងដែរ(មើល យ៉ូប ៣៨)។ បុរសដែលកំពុងជួបទុក្ខសោកនេះ ត្រូវការចម្លើយមួយ ពីព្រះអាទិកររបស់ខ្លួន សម្រាប់បញ្ហារបស់គាត់(ខ.១)។ ហើយការអ្វីដែលគាត់បានឃើញ ក្នុងការធ្វើដំណើររបស់គាត់ ជាមួយព្រះ និងមើលទៅស្នាព្រះហស្តទ្រង់ បាននាំឲ្យគាត់ទទួលបាននូវការលើកទឹកចិត្ត ដែលគាត់ត្រូវការ ក្នុងគ្រាលំបាក។ សូមយើងស្រមៃអំពីការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់លោកយ៉ូប ពេលដែលព្រះទ្រង់រំឭកគាត់ អំពីការរចនាទ្រង់ទ្រាយធំ ដែលទ្រង់មានសម្រាប់ពិភពលោក។ លោកយ៉ូបក៏បានស្តាប់ការបកស្រាយមុនគេ អំពីពិភពធម្មជាតិ ពេលដែលព្រះអង្គសួរគាត់ថា “តើឫសផែនដីបានជាប់នៅលើអ្វី តើអ្នកណាបានបញ្ចុះថ្មជ្រុងនោះ ក្នុងកាលដែលផ្កាយព្រឹកបានច្រៀងជាមួយគ្នា ហើយអស់ទាំងកូនព្រះបានស្រែកអរសាទរ?”(ខ.៦-៧)។ គាត់ក៏បានសិក្សាមេរៀនភូមិវិទ្យា ដែលនិយាយអំពីដែនកំណត់នៃសមុទ្រ ដែលទ្រង់បានដាក់(ខ.១១)។ ព្រះអាទិករបានបន្តប្រាប់លោកយ៉ូប អំពីពន្លឺដែលព្រះអង្គបានបង្កើត…
Read article
ដំណឹងដែលនាំមកនូវសេរីភាព
យើងខ្ញុំក៏ប្រាប់ដំណឹងល្អនេះ ដល់អ្នករាល់គ្នា គឺជាសេចក្តីសន្យា ដែលបានតាំងនឹងពួកឰយុកោយើងថា ព្រះបានធ្វើសំរេចតាមសេចក្តីសន្យាទ្រង់ ដល់យើងជាពូជនៃពួកឰយុកោនោះហើយ។ កិច្ចការ ១៣:៣២-៣៣ នៅឆ្នាំ១៩៤១ ការគ្រប់គ្រងរបស់លោកអ៊ីត្លែ បានវាតទីពាសពេញទ្វីបអឺរ៉ុប។ គេក៏បានសុំឲ្យលោកចន ស្តេនប៊ែក(John Steinbeck) ជាអ្នកនិពន្ធរឿងប្រលោមលោក ចូលរួមនៅក្នុងសង្រ្គាមប្រឆាំងលោកអ៊ីត្លែ។ គេមិនបានស្នើឲ្យគាត់ទៅប្រយុទ្ធ ឬទៅសួរសុខទុក្ខកងទ័ព នៅសមរភូមិនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេបានស្នើឲ្យគាត់និពន្ធរឿងមួយ។ ជាលទ្ធផល គាត់ក៏បាននិពន្ធរឿងប្រលោមលោកមានចំណងជើងថា ព្រះច័ន្ទបានធ្លាក់ចុះមកហើយ ដែលរឿងនេះនិយាយអំពីទឹកដីដ៏សុខសាន្ត តែត្រូវរបបដ៏អាក្រក់មួយឈ្លានពាន។ គេក៏បានបោះពុម្ពសៀវភៅរឿងគាត់ ដោយសម្ងាត់ ហើយក៏បានចែកផ្សាយពាសពេញបណ្តាប្រទេស ដែលស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកអ៊ីត្លែ ដើម្បីផ្ញើសារទៅកាន់អ្នកអានទាំងឡាយថា ប្រទេសសម្ព័ន្ធមិត្តកំពុងតែមករំដោះហើយ ហើយអ្នកអានទាំងឡាយអាចស្វែងរកសេរីភាពរបស់ខ្លួន ដោយយកគំរូតាមតួអង្គក្នុងរឿងប្រលោមលោកនោះ។ តាមរយៈរឿង ព្រះច័ន្ទបានធ្លាក់ចុះមកហើយ លោកស្តេនប៊ែក បាននាំមកនូវដំណឹងល្អ ឲ្យប្រជាជន ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់របបណាហ្ស៊ី បានដឹងថា ការរំដោះជិតមកដល់ហើយ។ ជនជាតិយូដា នៅសតវត្សរ៍ទី១ ស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងដ៏ព្រៃផ្សៃរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំង មិនខុសពីតួអង្គក្នុងរឿងរបស់លោកស្តេនប៊ែកនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ កាលប៉ុន្មានសតវត្សរ៍មុន ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងចាត់ព្រះមែស៊ី ឲ្យមករំដោះពួកគេ និងនាំមកនូវសន្តិភាពសម្រាប់ពិភពលោក(អេសាយ ១១)។ ក្តីអំណរដ៏ពោរពេញបានកើតមាន ពេលដែលព្រះមែស៊ីបានយាងមកដល់!…
Read article
អ្នកមិនធ្វើការបម្រើព្រះអង្គតែម្នាក់ឯងឡើយ
អញនឹងទុកឲ្យមានមនុស្ស៧ពាន់នាក់សល់នៅ ក្នុងពួកអ៊ីស្រាអែល ជាពួកអ្នកដែលមិនបានលុតជង្គង់ក្រាប នៅចំពោះព្រះបាល ឬថើបវាឡើយ។ ១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៨ “ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលបានជួបអ្នក!” “ខ្ញុំក៏អញ្ចឹងដែរ!” “ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលអ្នកបានមក!” នេះជាពាក្យស្វាគមន៍ដ៏កក់ក្តៅ និងរាក់ទាក់។ សមាជិកនៃពួកជំនុំមួយកន្លែង ក្នុងតំបន់ខាងត្បូងនៃរដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា បានជួបជុំគ្នា តាមអនឡាញ មុនពេលកម្មវិធីពេលល្ងាចចាប់ផ្តើម។ ខណៈពេលដែលគ្រូអធិប្បាយរបស់ពួកគេ ដែលកំពុងតែចូលរួមពីរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ ខ្ញុំក៏បានមើលដោយភាពស្ងៀមស្ងាត់ ខណៈពេលដែលអ្នកដទៃជួបជុំគ្នា ក្នុងការប្រជុំតាមអនឡាញ។ ក្នុងនាមខ្ញុំជាមនុស្សដែលមិនចូលចិត្តការជួបជុំជាមួយមនុស្សច្រើន ហើយមិនស្គាល់នរណាម្នាក់ ក្នុងក្រុមនោះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងជាមនុស្សក្រៅក្រុម។ ភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំក៏បានឃើញរូបគ្រូគង្វាលខ្ញុំ លេចឡើងនៅលើស្រី្គននឹងគេដែរ ហើយបន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានឃើញមិត្តភក្តិនៅព្រះវិហារខ្ញុំចូលរួមដែរ។ ពេលខ្ញុំឃើញពួកគេ ខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ឯកោទៀតឡើយ។ ព្រះទ្រង់ហាក់ដូចជាបានប្រទានជំនួយមកខ្ញុំ នៅពេលនោះ។ លោកអេលីយ៉ាក៏មិនមានភាពឯកោដែរ ទោះគាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់ជា “ហោរាតែម្នាក់គត់ដែលនៅសល់” បន្ទាប់ពីបានរត់គេចពីក្សត្រីយេសេបិល និងស្តេចអ័ហាប់(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១០)។ បន្ទាប់ពីលោកអេលីយ៉ាបានធ្វើដំណើរកាត់វាលរហោស្ថាន អស់៤០យប់ ៤០ថ្ងៃ គាត់ក៏បានលាក់ខ្លួនក្នុងរូងភ្នំមួយ នៅភ្នំហោរ៉ែប។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់ក៏បានត្រាស់ហៅគាត់ឲ្យបន្តការងារបម្រើព្រះអង្គទៀត ដោយបង្គាប់គាត់ថា “ចូរឯងត្រឡប់ទៅតាមផ្លូវ ដែលកាត់ទីរហោស្ថាន…
Read article