ទោះយើងថ្វាយបង្គំនៅទីណាក៏ដោយ
ដោយសារខ្ញុំឈឺក្បាលខ្លាំង ខ្ញុំក៏បានខកខានមិនបានចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ ជាមួយគ្រួសារពួកជំនុំក្នុងតំបន់របស់ខ្ញុំ ជាថ្មីម្តងទៀត។ ខ្ញុំមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះការខកខានមិនបានថ្វាយបង្គំជាសហគមន៍ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានមើលការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលតាមអនឡាញ។ ពីដំបូង ការត្អូញត្អែរក្នុងចិត្តខ្ញុំ ធ្វើឲ្យបទពិសោធន៍ខ្ញុំមានភាពជូរចត់។ សម្លេង និងរូបភាពវីដេអូមិនច្បាស់នាំឲ្យមានការរំខានដល់ការមើលការអធិប្បាយតាមអនឡាញ។ ប៉ុន្តែ មានសម្លេងមួយក្នុងវីដេអូ ដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចំាអំពីបទទំនុកសកល ដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់។ ទឹកភ្នែកខ្ញុំក៏បានហូរចុះមក ខណៈពេលដែលខ្ញុំច្រៀងថា “សូមទ្រង់បើកភ្នែកទូលបង្គំ ឱព្រះអម្ចាស់នៃចិត្តទូលបង្គំ។ គ្មានអ្វីសំខាន់ជាងព្រះអង្គ។ សូមឲ្យទូលបង្គំ បានគិតអំពីព្រះអង្គ ទាំងថ្ងៃយប់។ ទាំងពេលដើរ ឬពេលគេង សូមព្រះវត្តមានព្រះអង្គធ្វើជាពន្លឺទូលបង្គំ”។ ខ្ញុំក៏បានថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ ខណៈពេលខ្ញុំកំពុងអង្គុយក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ដោយផ្តោតទៅលើអំណាចនៃព្រះវត្តមានដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបាននិយាយបញ្ជាក់ អំពីសារៈសំខាន់នៃការថ្វាយបង្គំជុំគ្នា(ហេព្រើរ ១០:២៥) ប៉ុន្តែ យើងថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ មិនមែនតែនៅក្នុងអគារព្រះវិហារប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ក្នុងអំឡុងពេលព្រះយេស៊ូវសន្ទនាជាមួយស្រ្តីសាសន៍សាម៉ារី នៅក្បែរអណ្តូង ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យនាងឈប់មានការយល់ច្រឡំ អំពីព្រះមែស៊ី(យ៉ូហាន ៤:៩)។ ព្រះអង្គមិនបានថ្កោលទោសនាងនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គមានបន្ទូលនូវសេចក្តីពិត និងបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់ដល់នាង ខណៈពេលដែលនាងកំពុងឈរនៅមាត់អណ្តូង(ខ.១០)។ ព្រះអង្គបានបើកបង្ហាញថា ព្រះអង្គស្គាល់កូនទ្រង់ ដោយភាពជិតស្និទ្ធ(ខ.១៧-១៨)។ ព្រះអង្គក៏បានប្រកាស អំពីភាពជាព្រះរបស់ព្រះអង្គ ហើយប្រកាសថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបណ្តាលចិត្តរាស្រ្តទ្រង់ឲ្យមានការថ្វាយបង្គំដ៏ពិត គឺមិនមែនឲ្យថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ…
Read article
ភាពពុកផុយក្នុងរូបកាយ
រឿងនោះបានកើតឡើង ដោយការរមាស់ក។ ខ្ញុំក៏បានគិតថា ខ្ញុំប្រហែលមានបញ្ហាសុខភាពហើយ។ តាមពិត ការរមាស់កនោះ គឺជារោគសញ្ញានៃជំងឺផ្ដាសាយធំ។ វាគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមនៃការធ្វើទុក្ខផ្លូវដង្ហើម។ ជំងឺផ្តាសាយធំ ក៏បានធ្វើឲ្យខ្ញុំក្អកខ្លាំង ហើយយូរ ហើយក៏បានប្រែក្លាយជាជំងឺរលាកសួត។ ការក្អកខ្លាំងអស់រយៈពេល៨សប្តាហ៍ ពិតជាពិបាកណាស់ តែវាបានបណ្តាលឲ្យខ្ញុំបន្ទាបខ្លួន។ ខ្ញុំមិនបានគិតថា ខ្លួនឯងមានវ័យចាស់ទេ។ តែខ្ញុំមានវ័យចាស់ល្មមនឹងអាចចាប់ផ្តើមគិតថា ខ្ញុំកំពុងតែឆ្ពោះទៅរកវ័យចាស់ហើយ។ ចំពោះបញ្ហាសុខភាពដែលវាយប្រហារមកលើយើង ពេលដែលយើងមានវ័យកាន់តែចាស់ សមាជិកក្រុមតូច នៅព្រះវិហារខ្ញុំបានហៅវាជាលក្ខណៈកំប្លែងថា ជំងឺពុកផុយ។ ប៉ុន្តែ ដំណើរនៃភាពពុកផុយ ដែលកំពុងកើតមាន គឺគ្មានអ្វីដែលគួរឲ្យអស់សំណើចនោះឡើយ។ ក្នុងបទគម្ពីរកូរិនថូស ជំពូក៤ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរ អំពីភាពពុករលួយខាងវិញ្ញាណផងដែរ។ ជំពូកនោះបានពិពណ៌នា អំពីការបៀតបៀន ដែលគាត់ និងក្រុមរបស់គាត់បានស៊ូទ្រាំ។ ការបំពេញបេសកកម្មរបស់គាត់បានជួបការលំបាកធ្ងន់ធ្ងរ បានជាគាត់ទទួលស្គាល់ថា “មនុស្សខាងក្រៅរបស់យើងខ្ញុំ កំពុងតែពុករលួយទៅ”។ ប៉ុន្តែ ទោះរូបកាយគាត់មានការចុះខ្សោយ ដោយសារជំងឺ ការបៀតបៀន និងស្ថានភាពដ៏ពិបាក សាវ័កប៉ុលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវក្តីសង្ឃឹមដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់គាត់ បានជាគាត់ពោលថា “នៅខាងក្នុងកំពុងតែកែប្រែជាថ្មីឡើងរាល់ថ្ងៃជានិច្ច”(ខ.១៦)។ គាត់បានលើកឡើងថា “សេចក្តីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាលរបស់យើងខ្ញុំ ដែលនៅតែមួយភ្លែតនេះ នោះបង្កើតឲ្យយើងខ្ញុំមានសិរីល្អយ៉ាងធ្ងន់លើសលប់ ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ”(ខ.១៧)។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងតែសរសេរអត្ថបទនេះ ភាពពុកផុយកំពុងកើតមានក្នុងទ្រូងរបស់ខ្ញុំ…
Read article
ជំនឿដែលមានការបះបោរ
ជួនកាល វ័យជំទង់ស្ថិតក្នុងចំណោមរដូវកាលដ៏ឈឺចាប់បំផុត ក្នុងជីវិត សម្រាប់ឪពុកម្តាយ និងកូន។ ក្នុងការស្វែងរកភាពឯករាជ្យ ឲ្យរួចផុតពីការគ្រប់គ្រងរបស់ម្តាយខ្ញុំ ខ្ញុំបានបដិសេធន៍គោលតម្លៃរបស់គាត់ដោយបើកចំហ ហើយក៏បានទាស់ប្រឆាំងនឹងច្បាប់គ្រួសារ ដោយខ្ញុំសង្ស័យថា គាត់បានដាក់គោលតម្លៃ និងច្បាប់ទាំងនោះ គ្រាន់តែដើម្បីឲ្យខ្ញុំវេទនាប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមក យើងក៏មានការយល់ស្របគ្នា អំពីរឿងទាំងនោះ ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះ ទំនាក់ទំនងរបស់យើងមានពេញទៅដោយភាពតានតឹង។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំក៏បានពោលទំនួញ អំពីការបដិសេធន៍របស់ខ្ញុំ មិនព្រមស្តាប់តាមការណែនាំរបស់គាត់ ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដោយគាត់ដឹងថា ការណែនាំទាំងនោះនឹងជួយខ្ញុំ ឲ្យជៀសផុសពីការឈឺចាប់ ខាងផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវកាយ ដែលមិនចាំបាច់។ ព្រះទ្រង់ក៏មានព្រះទ័យដូចនេះ សម្រាប់កូនៗរបស់ទ្រង់ ជារាស្រ្តអ៊ីស្រាអែលផងដែរ។ ព្រះអង្គបានប្រទានប្រាជ្ញា សម្រាប់ការរស់នៅ តាមក្រឹត្យវិន័យ១០ប្រការ(ចោទិយកថា ៥:៧-២១)។ គេអាចយល់ថា ក្រឹត្យវិន័យទាំង១០ប្រការ ជាច្បាប់ដែលគេត្រូវអនុវត្តតាម ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញព្រះទ័យទ្រង់ ពេលដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់លោកម៉ូសេថា ព្រះអង្គឲ្យពួកគេកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យទ្រង់ គឺប្រយោជន៍ឲ្យគេ និងពួកកូនចៅគេ បានសប្បាយនៅជារៀងរាបដរាបទៅ”(ខ.២៩)។ លោកម៉ូសេបានទទួលស្គាល់បំណងព្រះទ័យព្រះ បានជាគាត់និយាយថា ការស្តាប់បង្គាប់តាមក្រឹត្យវិន័យ នឹងនាំឲ្យពួកគេអរសប្បាយនឹងព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់ ដែលគង់នៅជាប់ជាមួយ ក្នុងទឹកដីសន្យា(ខ.៣៣)។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែឆ្លងកាត់ រដូវកាលនៃការបះបោរទាស់នឹងព្រះ ដោយមិនទុកចិត្តលើការណែនាំរបស់ទ្រង់…
Read article
ឈ្មោះរបស់អ្នកសំខាន់ទេ?
មានមតិមួយបានពោលថា យើងឆ្លងកាត់ដំណើរជីវិតរបស់យើង ដោយប្រើឈ្មោះបី គឺឈ្មោះដែលឪពុកម្តាយដាក់ឲ្យយើង ឈ្មោះដែលអ្នកដទៃដាក់ឲ្យយើង(គឺកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់យើង) និងឈ្មោះដែលយើងដាក់ឲ្យខ្លួនឯង(ចរិយាសម្បត្តិរបស់យើង)។ ឈ្មោះដែលអ្នកដទៃបានដាក់ឲ្យយើង សំខាន់ ព្រោះ “នាមឈ្មោះល្អ នោះគួររើសយក ជាជាងទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងច្រើន ហើយចិត្តដែលប្រកបដោយគុណនោះវិសេសជាងប្រាក់នឹងមាសផង”(សុភាសិត ២២:១)។ កេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់យើងសំខាន់ តែចរិយាសម្បត្តិរបស់យើងសំខាន់ជាង។ មានឈ្មោះមួយទៀត ដែលកាន់តែសំខាន់ជាងនេះទៀត។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទ នៅក្រុងពើកាម៉ុសថា ទោះកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ពួកគេបានខូច ព្រះអង្គបានត្រៀមទុកឈ្មោះថ្មីមួយ នៅនគរស្ថានសួគ៌ សម្រាប់អ្នកដែលតយុទ្ធ និងឈ្នះការល្បួង។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា “ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះអញនឹងឲ្យបរិភោគនំម៉ាណាដ៏លាក់កំបាំង ហើយនិងឲ្យគ្រួសស១ដល់អ្នកនោះ នៅគ្រួសនោះមានឆ្លាក់ជាឈ្មោះថ្មី ដែលគ្មានអ្នកណាស្គាល់ឡើយ ស្គាល់បានតែអ្នកដែលទទួលប៉ុណ្ណោះ”(វិវរណៈ ២:១៧)។ យើងមិនដឹងថា ហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវបានសន្យាប្រទានគ្រួសនោះដល់ពួកគេទេ។ តើនោះជារង្វាន់សម្រាប់ការឈ្នះសេចក្តីល្បួង ឬជាប័ណ្ណអនុញ្ញាត សម្រាប់ចូលរួមពិធីជប់លៀងរបស់ព្រះមែស៊ី? គ្រួសនោះប្រហែលស្រដៀងគ្រួស ដែលអ្នកកាត់ក្តីធ្លាប់ប្រើនៅសម័យដើម ដើម្បីបោះឆ្នោត ឲ្យជនជាប់ចោទណាម្នាក់រួចទោស។ យើងគ្រាន់តែមិនដឹងថា គ្រួសនោះជាអ្វី។ តែទោះគ្រួសនោះជាអ្វីក៏ដោយ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា ឈ្មោះថ្មីរបស់យើង នឹងលប់ភាពអាម៉ាស់របស់យើង(មើលអេសាយ ៦២:១-៥)។ កេរ្តិ៍ឈ្មោះយើងអាចខូច ហើយចរិយាសម្បត្តិរបស់យើង ក៏ហាក់ដូចជាមិនអាចជួសជុលបាន។ ប៉ុន្តែ ឈ្មោះទាំងពីរប្រភេទនេះ មិនអាចកំណត់ថា…
Read article
អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវការ
ពេលខ្ញុំកំពុងអង្គុយ នៅតុអាហារ ខ្ញុំក៏បានមើលទៅភាពច្របូកច្របល់ដ៏រីករាយ នៅជុំវិញខ្លួនខ្ញុំ។ ពូមីង បងប្អូនជីដូនមួយ ក្មួយស្រី និងក្មួយប្រុសរបស់ខ្ញុំ កំពុងតែអរសប្បាយនឹងម្ហូបអាហារ និងការចំណាយពេលជាមួយគ្នា នៅក្នុងការជួបជុំក្រុមគ្រួសាររបស់យើង។ ខ្ញុំក៏អរសប្បាយជាមួយពួកគេផងដែរ។ ប៉ុន្តែ មានគំនិតមួយ ដែលបានចាក់ទំលុះចិត្តរបស់ខ្ញុំ ដោយប្រាប់ខ្លួនឯងថា មានតែខ្ញុំទេដែលជាស្រ្តីគ្មានកូន គ្មានគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួន។ ស្រ្តីនៅលីវជាច្រើន ក៏មានបទពិសោធន៍ស្រដៀងខ្ញុំផងដែរ។ ក្នុងវប្បធម៌របស់ខ្ញុំ ដែលជាជនជាតិអាស៊ី គេឲ្យតម្លៃខ្ពស់មកលើជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងការមានកូន ដូចនេះ ការមិនមានគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួន អាចនាំឲ្យគេគិតថា យើងអសមត្ថភាព។ បញ្ហានេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកខ្វះអ្វីមួយ ដែលបញ្ជាក់ថា អ្នកជានរណា ហើយធ្វើឲ្យអ្នកមានភាពពេញលេញ។ ហេតុនេះហើយខ្ញុំមានការកម្សាន្តចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលសេចក្តីពិតរបស់ព្រះបានចែងថា ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងនៃចិត្ត(ទំនុកដំកើង ៧៣:២៦)។ ពេលដែលពូជអំបូរទាំងឡាយ នៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានទទួលចំណែកដី ពូជអំបូរលេវី ដែលជាពួកសង្ឃ មិនបានទទួលចំណែកនឹងគេទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងធ្វើជាមរដករបស់ពួកគេ(ចោទិយកថា ១០:៩)។ ពួកគេអាចរកឃើញភាពស្កប់ចិត្តក្នុងព្រះអង្គ ហើយទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងបំពេញតម្រូវការគ្រប់យ៉ាងរបស់ពួកគេ។ សម្រាប់អ្នកខ្លះ ការមានអារម្មណ៍ថាខ្វះអ្វីមួយ គឺមិនមានអ្វីទាក់ទងនឹងគ្រួសារទេ។ ជួនកាល យើងស្រេកឃ្លានចង់បានការងារល្អជាងមុន ឬចង់រៀនឲ្យបានខ្ពស់ជាងមុន។…
Read article
ការរៀនសូត្រដោយអំណរ
ក្នុងទីក្រុងមីសូ ប្រទេសឥណ្ឌា មានអគារសាលារៀនមួយខ្នង សង់ឡើងពីទូរថភ្លើងពីរ ដែលគេបានជួសជុលតភ្ជាប់គ្នា។ គ្រូបង្រៀនក្នុងតំបន់បានរួបរួមគ្នា ជាមួយក្រុមហ៊ុនអយស្ម័យយាននិរតី ដើម្បីទិញ និងកែលម្អទូរថភ្លើងដែលគេបានឈប់ប្រើប្រាស់នោះ។ ទូរថភ្លើងនោះប្រៀបដូចជាប្រអប់ដែកធំៗ ដែលគេមិនអាចប្រើប្រាស់បាន ទាល់តែពួកជាងបានដំឡើងជណ្តើរ កង្ហារ អំពូលភ្លើង និងតុហើយសិន។ ពួកជាងក៏បានលាបពណ៌ជញ្ជាំង និងបន្ថែមរូបគំនូរ នៅលើជញ្ជាំងខាងក្រៅ និងខាងក្នុង។ សព្វថ្ងៃនេះ មានសិស្ស៦០នាក់បានចូលរៀន ក្នុងថ្នាក់រៀននោះ ដោយសារតែការកែប្រែដ៏អស្ចារ្យ ដែលបានកើតឡើង។ មានរឿងអស្ចារ្យជាងនេះទៀត កើតឡើង ពេលដែលយើងអនុវត្តតាមការបង្គាប់របស់សាវ័កប៉ុល ឲ្យ “ផ្លាស់ប្រែ ដោយគំនិតបានកែជាថ្មីឡើង”(រ៉ូម ១២:២)។ ខណៈពេលដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកាត់ផ្តាច់យើងចេញពីលោកិយ និងផ្លូវរបស់វា គំនិត និងអាកប្បកិរិយារបស់យើងក៏ចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូរ។ យើងផ្លាស់ប្រែ ទៅជាមនុស្សដែលមានក្តីស្រឡាញ់ ក្តីសង្ឃឹម និងសន្តិភាពក្នុងចិត្តកាន់តែខ្លាំង(៨:៦)។ រឿងផ្សេងទៀតក៏កើតឡើងផងដែរ។ ដំណើរការនៃការផ្លាស់ប្រែនេះនៅតែបន្តទៅមុខទៀត ហើយជាញឹកញាប់ មានការឈប់ និងចាប់ផ្តើមឡើងវិញជាញឹកញាប់ជាងការជិះរថភ្លើងទៀត តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដំណើរការនេះ នឹងជួយយើងឲ្យយល់អំពីការអ្វីដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យ សម្រាប់ជីវិតយើង។ ការផ្លាស់ប្រែនោះនាំយើងទៅកន្លែង ដែលយើង “នឹងរៀនស្គាល់បំណងព្រះទ័យព្រះ” (១២:២)។ ការរៀនស្គាល់បំណងព្រះទ័យព្រះ តែងតែរាប់បញ្ចូលការតម្រង់ខ្លួនយើង ឲ្យស្របនឹងចរិយាសម្បត្តិ…
Read article