សេចក្តីយុត្តិធម៌ និងព្រះគុណរបស់ព្រះ
ណាហ៊ុម ១:១-៨,១៥ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានព្រះចេស្តាយ៉ាងធំ ទ្រង់មិនលះលែងទោសរបស់មនុស្សឡើយ។ ណាហ៊ុម ១:៣ លោកចន ម៉ាទីន(John Martin ឆ្នាំ ១៧៨៩-១៨៥៤) ជាវិចិត្រករអង់គ្លេស ឯកទេសផ្នែកគំរូបែបរ៉ូមែនទិច មានឈ្មោះល្បី ដោយសារផ្ទាំងគំនូរទេសភាពដែលពិពណ៌នា អំពីវិនាសកម្មនៃអារ្យធម៌ទាំងឡាយ។ ក្នុងផ្ទាំងទស្សនីយភាពដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នេះ គេអាចមើលឃើញមនុស្សមានភាពតក់ស្លុត ចំពោះទំហំនៃសេចក្តីហិនវិនាស ហើយមិនមានអំណាចអ្វី នៅក្នុងការទប់ស្កាត់ការបំផ្លិចបំផ្លាញដែលត្រូវមកដល់។ ក្នុងផ្ទាំងគំនូរ មានចំណងជើងថា ការដួលរលំនៃទីក្រុងនីនីវេ គាត់បានបង្ហាញរូបភាពមនុស្សរត់គេចពីរលកនៃការបំផ្លិចបំផ្លាញដែលកំពុងរីកធំឡើង នៅក្រោមពពកខ្មៅងងឹត ដែលកំពុងរមូលចូលគ្នា។ ជាង២ពាន់ឆ្នាំ មុនពេលលោកម៉ាទីន គូររូបមួយផ្ទាំងនេះ ហោរាណាហ៊ុមបានថ្លែងទំនាញអំពីការជំនុំជម្រះ ដែលនឹងធ្លាក់មកលើទីក្រុងនីនីវេ។ លោកហោរាបានពិពណ៌នាអំពីភ្នំធំដែលកក្រើក និងអស់ទាំងភ្នំតូចដែលរលាយទៅ ហើយនិងផែនដីរញ្ជួយ(ណាហ៊ុម ១:៥) ជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះ ដែលធ្លាក់មកលើមនុស្សដែលកៀបសង្កត់អ្នកដទៃ ដើម្បីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបចំពោះបាបរបស់មនុស្ស តែមិនមែនដោយគ្មានព្រះគុណនោះឡើយ។ ខណៈពេលដែលហោរាណាហ៊ុម បានរំឭករាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យនឹកចាំអំពីព្រះចេស្តារបស់ព្រះអង្គ គាត់ក៏បានកត់សំគាល់ថា ព្រះអង្គ “យឺតនឹងខ្ញាល់”(ខ.៣) ហើយក៏ថែរក្សាអស់អ្នក ដែលយកព្រះអង្គជាទីពឹងផ្អែក(ខ.៧)។ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាពិបាកអានការពិពណ៌នា អំពីការជំនុំជម្រះ ប៉ុន្តែ ក្នុងលោកិយគ្មានការដាក់ទោសមកលើការអាក្រក់…
Read article
រកឃើញក្តីអំណរ ដោយប្រាជ្ញា
ទំនុកដំកើង ១៦ នៅចំពោះទ្រង់មានសេចក្តីអំណរដ៏ពោរពេញ។ ទំនុកដំកើង ១៦:១១ លោក ចេសិន ភ័រសូហ្វ(Jason Persoff) បានបម្រើការជាវេជ្ជបណ្ឌិត នៅបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ ក្នុងមន្ទីរពេទ្យធំមួយកន្លែង ដែលមានការប្តូរផ្តាច់ នៅក្នុងការសង្គ្រោះអ្នកជំងឺកូវីដ១៩។ មានពេលមួយ គាត់យល់ឃើញថា ជំងឺនេះកំពុងតែមានជោគជ័យ នៅក្នុងការរាតត្បាត ទូទាំងពិភពលោក។ តែគាត់នៅតែប្រឹងប្រែងអស់ពីលទ្ធភាព ក្នុងការព្យាបាលអ្នកជំងឺកូវីឌ។ ក្នុងអំឡុងម៉ោងសម្រាក គាត់ក៏បានបន្ធូរអារម្មណ៍ ដោយថតរូបគ្រាប់ព្រឹលដ៏តូចល្អិត ដោយពង្រីករូបគ្រាប់ព្រឹលនីមួយៗមើល។ គាត់ក៏បានលាន់មាត់ថា វាពិតជាប្លែក និងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់។ ប៉ុន្តែ ការស្វែងរកក្តីអំណរ នៅក្នុងវត្ថុដ៏តូចល្អិត ដែលមានភាពស្រស់ស្អាត គឺជាឱកាស ដើម្បីប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអាទិករ ហើយក៏ដើម្បីមើលឃើញលោកិយ តាមរបៀបដែលមនុស្សតិចតួចបានចំណាយពេលកត់សំគាល់។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “ការស្វែងរកភាពសប្បាយរីករាយ តាមរបៀបដ៏ឆ្លាតវៃដូចនេះ ដើម្បីកាត់បន្ថយស្រ្តេស និងបង្កើតភាពរឹងមាំ ពិតជាមានតម្លៃយ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងវិជ្ជាជីវៈរបស់ពេទ្យ។ ប៉ុន្តែ គាត់បានឲ្យយោបល់ដល់មនុស្សជាទូទៅថា “អ្នកត្រូវតែដកដង្ហើម។ អ្នកត្រូវតែស្វែងរកវិធីសម្រាកលម្ហែ និងអរសប្បាយនឹងជីវិត”។ ស្តេចដាវីឌដែលជាអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ក៏បានបង្ហាញការយល់ឃើញដូចនេះ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១៦ ខណៈពេលដែលទ្រង់ប្រកាស អំពីប្រាជ្ញានៃការរកឃើញក្តីអំណរ ក្នុងព្រះ។…
Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ មានភាពអត់ធ្មត់
អេសាយ ៤២:១-៧ ទ្រង់នឹងមិនផ្តាច់ដើមត្រែងដែលបាក់ទេ ក៏មិនលត់ប្រឆេះដែលនៅហុយដែរ។ អេសាយ ៤២:៣ គ្រួសារខ្ញុំចិញ្ចឹមសត្វឆ្មាព្រៃរបស់ប្រទេសន័រវេយ មានរោមវែងៗដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់មួយក្បាល ឈ្មោះមីស្ទីក(Mystique)។ ពេលដែលខ្ញុំអង្អែលពោះវា និងលេងជាមួយវា ឬនៅពេលដែលវាដេកលក់នៅលើភ្លៅខ្ញុំ នៅពេលល្ងាច ជួនកាល ខ្ញុំមិននឹកស្មានសោះថា វានៅតែមានអត្តចរិតដូចកាលយើងជួបវាពីដំបូង កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន។ មីស្ទីកធ្លាប់រស់នៅជាឆ្មាអនាថា តាមចិញ្ចើមថ្នល់ មានសភាពស្គមស្គាំង និងខ្លាចមនុស្សគ្រប់គ្នា។ តែបញ្ហានេះបានផ្លាស់ប្តូរបន្តិចៗ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបានដាក់អាហារឲ្យវាស៊ីជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ថ្ងៃមួយ ទីបំផុតវាក៏ព្រមឲ្យខ្ញុំអង្អែលខ្នងវា ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំក៏បានយកវាទៅចិញ្ចឹមនៅក្នុងផ្ទះ។ ការផ្លាស់ប្តូររបស់មីស្ទីក បានក្រើនរំឭកខ្ញុំ អំពីការប្រោសឲ្យជា ដែលអាចកើតមាន ដោយសារភាពអត់ធ្មត់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ គឺបានរំឭកខ្ញុំ អំពីព្រះទ័យរបស់ព្រះ ដូចដែលបានពិពណ៌នា នៅក្នុងបទគម្ពីរអេសាយ ជំពូក៤២។ បទគម្ពីរនេះ បានប្រាប់យើង អំពីអ្នកបម្រើព្រះម្នាក់ ដែលពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ(ខ.១) ដែលនឹងធ្វើការដោយមិនគិតការនឿយហត់ និងដោយស្មោះត្រង់ ដើម្បីតាំងសេចក្តីយុត្តិធម៌របស់ព្រះ នៅលើផែនដី(ខ.៣-៤)។ អ្នកបម្រើនោះ គឺជាព្រះយេស៊ូវ(ម៉ាថាយ ១២:១៨-២០) បាននាំមកនូវសេចក្តីយុត្តិធម៌របស់ព្រះ មិនមែនតាមរយៈអំពើហិង្សា ឬការដណ្តើមអំណាចនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គមានព្រះទ័យសុភាព(អេសាយ ៤២:២) ដោយយកព្រះទ័យទុកដាក់…
Read article
បានទទួលចិញ្ចឹមក្នុងគ្រួសារព្រះ
រ៉ូម ១១:១១-២១ ប៉ុន្តែ បើមែកខ្លះត្រូវកាច់ចេញ ហើយអ្នកឯងដែលជាដើមអូលីវព្រៃ បានត្រូវបំបៅកណ្តាលមែកទាំងនោះ ទាំងត្រឡប់ទៅជាស្រូបជាតិឫសនៃដើមអូលីវស្រុក ជាមួយនឹងមែកឯទៀត។ រ៉ូម ១១:១៧ ក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំធ្វើដំណើរជាមួយប៉ារបស់ខ្ញុំ ទៅកាន់ប្រទេសអេក្វាឌ័រ ជាទឹកដីជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់ កាលពីរបីឆ្នាំមុន យើងក៏បានទៅលេងកសិដ្ឋានគ្រួសារមួយ ជាកន្លែងដែលគាត់ធ្លាប់ចម្រើនវ័យធំឡើង។ ខ្ញុំក៏បានកត់សំគាល់ឃើញដើមឈើចម្លែកមួយក្រុម។ ប៉ារបស់ខ្ញុំក៏បានពន្យល់ថា កាលគាត់នៅក្មេង គាត់បានឃើញមនុស្សធំផ្សាំមែកឈើ នៅលើដើមឈើហូបផ្លែ ដែលមានពូជដូចគ្នា តែគាត់ចូលចិត្តធ្វើរឿងប្លែកៗ ដោយគាត់កាត់មែកឈើ ចេញពីដើមឈើហូបផ្លែមួយ យកទៅផ្សាំនៅលើដើមឈើហូបផ្លែប្រភេទផ្សេងទៀត។ ការលេងសើចរបស់គាត់បានបន្តកើតមាន ដោយគ្មាននរណាម្នាក់ចាប់អារម្មណ៍ រហូតដល់ពេលដែលដើមឈើទាំងនោះចាប់ផ្តើមចេញផ្លែ នៅតាមមែកឈើទាំងនោះ ខុសពីការរំពឹងគិតរបស់អ្នកដទៃ។ នៅពេលដែលប៉ារបស់ខ្ញុំបកស្រាយ អំពីដំណើរការនៃការផ្សាំមែកឈើ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីអត្ថន័យនៃការដែលព្រះអម្ចាស់ទទួលចិញ្ចឹមយើង ក្នុងគ្រួសារព្រះអង្គ។ សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំដឹងថា ប៉ារបស់ខ្ញុំបានទៅរស់នៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ហើយ ព្រោះព្រះអង្គបានទទួលចិញ្ចឹមគាត់ ក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គ ដោយសារជំនឿដែលគាត់មានចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ យើងក៏អាចមានការធានាថា យើងនឹងបានទៅនៅនគរស្ថានសួគ៌ផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានពន្យល់អ្នកជឿ នៅទីក្រុងរ៉ូមថា ព្រះអម្ចាស់បានបើកផ្លូវសម្រាប់សាសន៍ដទៃ ដែលមិនមែនជាសាសន៍យូដា ឲ្យមានការផ្សះផ្សាឲ្យពួកគេជានឹងព្រះអង្គ។ គឺដូចដែលគាត់មានប្រសាសន៍ថា “បើមែកខ្លះត្រូវកាច់ចេញ ហើយអ្នកឯងដែលជាដើមអូលីវព្រៃ បានត្រូវបំបៅកណ្តាលមែកទាំងនោះ ទាំងត្រឡប់ទៅជាស្រូបជាតិឫសនៃដើមអូលីវស្រុក ជាមួយនឹងមែកឯទៀត”(រ៉ូម…
Read article
បានសង់ឡើងនៅលើគ្រឹះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
១ពេត្រុស ២:៤-១០ នោះអ្នករាល់គ្នាក៏បានស្អាងឡើង ដូចជាថ្មរស់ដែរ ឲ្យបានធ្វើជាផ្ទះខាងឯវិញ្ញាណ។ ១ពេត្រុស ២:៥ អគារមានតួនាទីដ៏សំខាន់ សម្រាប់ការរស់នៅ និងការធ្វើការងារ និងសម្រាប់គោលបំណងដ៏ចាំបាច់ជាច្រើនទៀត ទោះនៅក្នុងសង្គម និងក្នុងសម័យកាលមួយណាក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ទោះអគារមានទំហំតូចឬធំយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គ្រឹះរបស់ពួកវានៅតែមានភាពចាំបាច់ ហើយគេក៏ចង់បានជាងសំណង់ល្អៗសម្រាប់ការសាងសង់ផងដែរ ដើម្បីឲ្យគេអាចប្រើប្រាស់ពួកវាបានយូរអង្វែង។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានពិពណ៌នា អំពីអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ដោយប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូចជាច្រើន ដែលពាក្យប្រៀបប្រដូចនីមួយៗសុទ្ធតែបានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីអត្តសញ្ញាណ និងតួនាទីជាប្រយោជន៍រួម។ ជាក់ស្តែងសាវ័កប៉ុលបានហៅពួកគេថា ផ្ទះ ដែលព្រះអង្គបានសង់(១កូរិនថូស ៣:៩)។ ពាក្យប្រៀបប្រដូចទៅនឹងសំណង់យ៉ាងដូចនេះ គឺបានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីការរួបរួមជាកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ របស់ពួកស្មោះត្រង់។ ដោយឡែក ការប្រៀបប្រដូចពួកជំនុំទៅនឹងអគារ ក៏មានចែងក្នុងបទគម្ពីរ ១ពេត្រុសស ២:៥ ផងដែរ ដែលក្នុងនោះសាវ័កពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកជំនុំថា “អ្នករាល់គ្នាក៏បានស្អាងឡើង ដូចជាថ្មរស់ដែរ ឲ្យបានធ្វើជាផ្ទះខាងឯវិញ្ញាណ”។ បន្ទាប់មក ក្នុងខ.៦ សាវ័កពេត្រុសក៏បានដកស្រង់បទគម្ពីរ អេសាយ ២៨:១៦ ដែលបានចែងថា “ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា មើល អញដាក់ថ្ម១នៅក្រុងស៊ីយ៉ូន ទុកជាជើងជញ្ជាំង ជាថ្មដែលបានល្បងហើយ ជាថ្មជ្រុងដ៏មានដំឡៃ”។ ព្រះយេស៊ូវជាគ្រឹះនៃផ្ទះខាងវិញ្ញាណនោះឯង។…
Read article
មិននៅក្នុងផ្នូរជារហូតទេ
១កូរិនថូស ១៥:១២-២២ បើព្រះគ្រីស្ទមិនបានរស់ឡើងវិញ នោះដំណឹងដែលយើងខ្ញុំផ្សាយនេះ ជាការឥតប្រយោជន៍ទទេ ហើយសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នា ក៏ឥតអំពើដែរ។ ១កូរិនថូស ១៥:១៤ កាលលោកចននី ខាស(Johnny Cash) ជាអ្នកចម្រៀងជនបទដ៏ល្បីល្បាញ ដឹងខ្លួនថា គាត់ជិតដល់ពេលលាចាកលោក គាត់បានប្ដេជ្ញាចិត្តថា នឹងបន្តផលិតបទចម្រៀងថ្មីៗថែមទៀត។ អាល់ប៊ុមចម្រៀងចុងក្រោយរបស់គាត់ មានចំណងជើងថា ខ្ញុំមិននៅក្នុងផ្នូរជារៀងរហូតទេ។ គាត់បានថតបទចម្រៀងមួយអាល់ប៊ុមនេះ ក្នុងខែចុងក្រោយនៃជីវិតគាត់។ គាត់បានជ្រើសរើសបទចម្រៀងនេះដូចនេះ ផ្អែកទៅលើបទចម្រៀងទំនុកសកល និពន្ធដោយលោក ក្លូត អេលី(Claude Ely) ដោយបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការយល់ឃើញចុងក្រោយរបស់គាត់ ដោយគាត់បានច្រៀងថា គាត់សង្ឃឹមថា នឹងបានរស់ឡើងវិញនៅគ្រាចុងក្រោយ។ សម្លេងដ៏ធ្ងន់របស់គាត់ ទោះមានភាពចុះខ្សោយដោយសារបញ្ហាសុខភាព បានប្រកាសទីបន្ទាល់ដ៏មានអំណាចនៃសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់។ ក្តីសង្ឃឹមរបស់លោកចននី មិនគ្រាន់តែផ្អែកទៅលើការពិតដែលថា ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏បានជឿផងដែរថា ព្រះអង្គនឹងប្រោសរូបកាយរបស់គាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ដូចដែលព្រះគម្ពីរបានចែង។ នេះជាសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់ ដែលយើងត្រូវធ្វើការបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ ព្រោះសូម្បីតែនៅក្នុងសម័យសាវ័កប៉ុល មានមនុស្ស បដិសេធន៍ការរស់ឡើងវិញខាងសាច់ឈាមផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលក៏បានឆ្លើយតបដោយលើកហេតុផលថា “បើសិនជាពួកស្លាប់មិនរស់ឡើងវិញមែន នោះព្រះគ្រីស្ទក៏មិនបានរស់ឡើងវិញដែរ ហើយបើព្រះគ្រីស្ទមិនបានរស់ឡើងវិញ នោះដំណឹងដែលយើងខ្ញុំផ្សាយនេះ ជាការឥតប្រយោជន៍ទទេ ហើយសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នា ក៏ឥតអំពើដែរ”(១កូរិនថូស…
Read article