បញ្ហានៃដើមកំណើត
ក្នុងវប្បធម៌អឺរ៉ុប តាមធម្មតា គេសួរគ្នាថា “តើអ្នកមកពីណា?” យើងច្រើនតែប្រើសំណួរនេះ ដើម្បីឲ្យបានស្គាល់នរណាម្នាក់ ជាបន្ថែមទៀត។ ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើន មានការពិបាក នៅក្នុងការឆ្លើយសំណួរនេះ។ ជួនកាល យើងមិនចង់ផ្តល់ពត៌មានលម្អឹតអំពីខ្លួនយើងទេ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរពួកចៅហ្វាយ លោកយែបថា ប្រហែលជាមិនចង់ឆ្លើយសំណួរនេះ ទាល់តែសោះ។ បងប្អួនចុងរបស់គាត់ បានបណ្តេញគាត់ចេញពីស្រុកកំណើតរបស់គាត់ នៅស្រុកកាឡាត ដោយសារគាត់មានដើមកំណើតដ៏គួរឲ្យសង្ស័យ។ ពួកគេបានស្រែកដាក់គាត់ថា “ឯងជាកូនខាងក្រៅ”(ពួកចៅហ្វាយ ១១:២)។ ជាក់ស្តែង បទគម្ពីរបានចែងយ៉ាងច្បាស់ថា ម្តាយរបស់គាត់ គឺជាស្រ្តីរកស៊ីផ្លូវភេទ(ខ.១)។ ប៉ុន្តែ លោកយែបថា មានលក្ខណៈជាអ្នកដឹកនាំពីកំណើត ហើយនៅពេលដែលពួកសាសន៍ដទៃបានលើកគ្នាមកវាយស្រុកកាឡាត ពួកអ្នកដែលបានឲ្យគាត់វេចបង្វេច ចង់ឲ្យគាត់វិលត្រឡប់មកវិញភ្លាម។ ពួកគេប្រាប់គាត់ថា “សូមមកធ្វើជាមេទ័ព លើយើងរាល់គ្នា”(ខ.៦)។ លោកយែបថា ក៏បានសួរគេថា “តើអ្នករាល់គ្នាមិនបានស្អប់ខ្ញុំ ហើយបណ្តេញចេញពីផ្ទះឪពុកខ្ញុំទេឬអី?”(ខ.៧)។ បន្ទាប់ពីគាត់បានទទួលការធានាថា ពួកគេនឹងមិនប្រព្រឹត្តចំពោះគាត់ដូចមុនទៀតទេ គាត់ក៏បានយល់ព្រមដឹកនាំពួកគេ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា “ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ក៏មកសណ្ឋិតលើយែបថា”(ខ.២៩)។ គាត់ក៏បានដឹកនាំពួកគេ ដោយសេចក្តីជំនឿ ឆ្ពោះទៅរកជ័យជម្នះដ៏អស្ចារ្យ។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីក៏បានលើកឡើងអំពីគាត់ នៅក្នុងបញ្ជីឈ្មោះវីរៈបុរសនៃសេចក្តីជំនឿផងដែរ(ហេព្រើ ១១:៣២)។ ជាញឹកញាប់ ព្រះទ្រង់បានជ្រើសរើសមនុស្សដែលមិនសមទំនង…
Read articleការរៀនស្គាល់ព្រះ
ខ្ញុំនៅចាំថា កាលពីមុន ខ្ញុំចង់ក្លាយជាម្តាយម្នាក់។ ខ្ញុំបានស្រមៃថា ខ្ញុំនឹងរៀបការ ហើយមានកូនពរនៅក្នុងដៃជាលើកទីមួយ។ ទីបំផុត ពេលខ្ញុំបានរៀបការ ស្វាមីខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំ មិនដែលគិតថា យើងនឹងរង់ចាំពង្រីកគ្រួសារយើង នៅពេលក្រោយឡើយ។ ប៉ុន្តែ រៀងរាល់លើកដែលខ្ញុំបានធ្វើតេស ដើម្បីឲ្យដឹងថា ខ្ញុំមានផ្ទៃពោះឬអត់ យើងក៏បានទទួលលទ្ធផលអវិជ្ជមាន បានជាយើងដឹងថា យើងកំពុងតែមានបញ្ហាអត់កូន។ អស់រយៈពេលជាច្រើនខែ ដែលយើងបានទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិត រួចក៏បានធ្វើតេស ហើយយើងទទួលបានតែទឹកភ្នែក។ យើងកំពុងស្ថិតនៅក្នុងកណ្តាលខ្យល់ព្យុះ។ ការអត់កូនគឺប្រៀបបាននឹងគ្រាប់ថ្នាំដ៏សែនល្វីង ដែលយើងត្រូវលេប ហើយក៏បានធ្វើឲ្យខ្ញុំឆ្ងល់ អំពីសេចក្តីល្អ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ ពេលខ្ញុំនិយាយអំពីដំណើរជីវិតដ៏ពិបាកកាលនោះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីរឿងពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានជាប់នៅក្នុងខ្យល់ព្យុះ នៅក្នុងសមុទ្រ ក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ូហាន ជំពូក ៦។ ខណៈពេលដែលពួកគេជួបទុក្ខធំ ដោយសារទឹករលកធំៗ និងភាពងងឹត នៅក្នុងខ្យល់ព្យុះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានយាងមករកពួកគេ ដោយដើរនៅលើទឹករលកដែលកំពុងបក់បោកខ្លាំង ដោយសារខ្យល់ព្យុះ។ ទ្រង់ក៏បានជួយឲ្យពួកគេមានចិត្តស្ងប់ ដោយព្រះវត្តមានទ្រង់ ព្រមទាំងមានបន្ទូលថា “កុំភ័យអី គឺខ្ញុំទេតើ”(ខ.២០)។ ខ្ញុំ និងស្វាមីខ្ញុំមិនដឹងថា មានអ្វីកំពុងតែមករកយើង នៅក្នុងពេលដែលយើងជួបខ្យល់ព្យុះនៃជីវិតឡើយ…
Read articleគ្រាន់តែ១វិនាទីប៉ុណ្ណោះ
អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តមិនសូវជាមានការស្កប់ចិត្តចំពោះពេលវេលាឡើយ។ នៅចុងឆ្នាំ២០១៦ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត នៅមជ្ឈមណ្ឌលអាវកាសហ្គោដាត នៅរដ្ឋមារីលែន បានរាប់បន្ថែមពេល១វិនាទី ពីលើរយៈពេលសរុបក្នុងមួយឆ្នាំ។ ដូចនេះ បើអ្នកមានអាម្មណ៍ថា ឆ្នាំនោះមានរយៈពេលយូរជាងមុនបន្តិច នោះអ្នកគិតត្រូវហើយ។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេរាប់បន្ថែមរយៈពេល១វិនាទីយ៉ាងដូចនេះ? ដោយសារផែនដីបានវិលយឺតជាងមុនបន្តិច នោះរយៈពេលមួយឆ្នាំក៏បានប្រែជាយូរជាងមុនបន្តិច។ ពេលអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តតាមដានវត្ថុដែលមនុស្សបង្កើត បាញ់ឡើងទៅក្នុងអវកាស ពួកគេត្រូវតែផ្ទៀងពេលវេលាឲ្យត្រូវ។ ការធ្វើដូចនេះ គឺដើម្បីឲ្យកម្មវិធីបញ្ជៀសការបុកគ្នា មានភាពត្រឹមត្រូវ នោះបើយោងតាមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន ការកើនឡើង ឬការបាត់បង់រយៈពេលមួយវិនាទី គឺមិនមានអ្វីខុសប្លែកទេ។ តែតាមព្រះគម្ពីរ ពេលវេលារបស់យើង និងរបៀបដែលយើងប្រើពេលវេលា គឺសំខាន់ណាស់។ ឧទាហរណ៍ សាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើង ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ៧:២៩ ថា “ពេលវេលាខ្លីណាស់”។ ពេលវេលាសម្រាប់ឲ្យយើងធ្វើការបម្រើព្រះ គឺមានកំណត់ ដូចនេះ យើងត្រូវប្រើវា ដោយភាពឆ្លាតវ័យ។ គាត់បានជំរុញយើង ឲ្យ “លៃយកឱកាសឲ្យទាន់ពេលផង ពីព្រោះសម័យនេះអាក្រក់ណាស់”(អេភេសូរ ៥:១៦)។ ការនេះមិនមានន័យថា យើងត្រូវតែរាប់វិនាទីនីមួយៗ ដូចអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តឡើយ តែពេលដែលយើងពិចារណា អំពីភាពរួញខ្លីនៃជីវិត(ទំនុកដំកើង ៣៩:៤) យើងអាចនឹកចាំ អំពីសារៈសំខាន់នៃការប្រើប្រាស់ពេលវេលា…
Read articleមូលហេតុដែលត្រូវច្រៀង
កាលខ្ញុំមានអាយុ១៣ឆ្នំា សាលារៀនរបស់ខ្ញុំ បានតម្រូវឲ្យសិស្សរៀនមុខវិជ្ជាបួន ដែលមានការរុករក ដូចជាសេដ្ឋកិច្ចក្នុងផ្ទះ សីល្បៈ ចម្រៀងជាក្រុម និងជាងឈើ។ នៅថ្ងៃដំបូង ដែលខ្ញុំរៀនមុខវិជ្ជាចម្រៀងជាក្រុម គ្រូបង្រៀនបានឲ្យសិស្ស ទៅច្រៀងជាមួយព្យាណូម្តងម្នាក់ៗ ដើម្បីស្តាប់សម្លេងច្រៀងរបស់ពួកគេ ហើយក៏បានដាក់ពួកគេនៅក្នុងបន្ទប់ តាមកំរិតនៃសម្លេងរបស់ពួកគេ។ ដល់វេណដែលខ្ញុំត្រូវច្រៀងជាមួយព្យាណូ ខ្ញុំក៏បានច្រៀងតាមណោត ដែលគាត់បានលេងជាច្រើនដង ប៉ុន្តែ ក្រោយមក គាត់មិនបាននាំខ្ញុំចូលក្នុងបន្ទប់នោះជាមួយគេទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បន្ទាប់ពីការព្យាយាមជាច្រើនលើក គាត់ក៏បានបញ្ជូនខ្ញុំឲ្យទៅការិយ៉ាល័យប្រឹក្សាយោបល ដើម្បីឲ្យខ្ញុំទៅរៀនមុខវិជ្ជាផ្សេងវិញ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនគួរច្រៀងសោះឡើយ ព្រោះសម្លេងខ្ញុំមិនសមនឹងបទចម្រៀងណាមួយទេ។ ខ្ញុំក៏បានបន្តមានគំនិតដូចនេះ ជាង១ទសវត្សរ៍ ទាល់តែខ្ញុំបានអានបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក ៩៨ ក្នុងនាមជាយុវជនដ៏ក្មេងវ័យម្នាក់។ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងមួយនេះ បានធ្វើការអញ្ជើញឲ្យយើង “ច្រៀងថ្វាយព្រះអម្ចាស់”(ទំនុកដំកើង ៩៨:១)។ គាត់មិនបានឲ្យយើងច្រៀង ដោយផ្អែកទៅលើគុណភាពនៃសម្លេងរបស់យើងឡើយ។ ព្រះទ្រង់អរសប្បាយ នឹងចម្រៀងអរព្រះគុណ និងសរសើរដំកើងទាំងអស់ របស់កូនទ្រង់ម្នាក់ៗ។ គាត់បានអញ្ជើញយើងឲ្យច្រៀង ដោយសារព្រះទ្រង់ “បានធ្វើការយ៉ាងអស្ចារ្យ”(ខ.១)។ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើង បានលើកឡើង អំពីមូលហេតុដ៏អស្ចារ្យពីរ ដែលត្រូវសរសើរដំកើងព្រះដោយអរសប្បាយ ដោយបទចម្រៀង និងអាកប្បកិរិយ៉ារបស់យើង។…
Read articleចូលទៅក្នុងខ្យល់ព្យុះរបស់យើង
ខ្យល់ថ្ងួចថ្ងូរ ផ្លេកបន្ទោរព្រាកៗ ទឹករលកគ្រាំគ្រេង។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមុខជាស្លាប់ហើយ។ ខ្ញុំបានទៅស្ទូចត្រីជាមួយយាយតាខ្ញុំ នៅក្នុងបឹងមួយ ប៉ុន្តែ យើងបាននៅទីនោះជ្រុលម៉ោងហើយ។ ពេលថ្ងៃលិច ខ្យល់កន្ត្រាក់បានបក់មកយ៉ាងលឿន មកលើទូកដ៏តូចរបស់យើង។ ជីតាខ្ញុំក៏បានប្រាប់ខ្ញុំ ឲ្យទៅអង្គុយនៅក្បាលទូក ដើម្បីកុំឲ្យវាក្រឡាប់។ ចិត្តខ្ញុំពេលនោះ មានពេញដោយការភ័យខ្លាច។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមអធិស្ឋាន។ កាលនោះ ខ្ញុំមានអាយុ១៤ឆ្នាំទេ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋាន សូមព្រះទ្រង់ប្រទានការធានា និងការការពារសម្រាប់យើង។ ខ្យល់ព្យុះមិនព្រមថមថយកម្លាំងសោះ ប៉ុន្តែ យើងបានធ្វើដំណើរទៅដល់ច្រាំងដោយសុវត្ថិភាព។ រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមិនដឹងថា មានពេលណា ដែលខ្ញុំបានពិសោធន៍នឹងព្រះវត្តមានព្រះ យ៉ាងច្បាស់លាស់ ដូចកាលយប់ ដែលយើងជួបខ្យល់ព្យុះនោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវក៏ធ្លាប់ជួបខ្យល់ព្យុះផងដែរ។ ក្នុងបទគម្ពីរ ម៉ាកុស ៤:៣៥-៤១ ទ្រង់បានប្រាប់សិស្សទ្រង់ ឲ្យធ្វើដំណើរឆ្លងទឹកបឹង ទៅត្រើយម្ខាង ដែលមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្យល់ក៏ចាប់ផ្តើមបក់មកខ្លាំង។ ខ្យល់ព្យុះនៅយប់នោះ បានល្បងលអ្នកនេសាទដ៏មាំទាំទាំងនោះ។ ពួកគេក៏បានគិតថា ពួកគេនឹងស្លាប់មិនខាន។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវក៏បានធ្វើឲ្យខ្យល់ព្យុះស្ងប់ ហើយទឹករលកក៏លែងបក់បោកខ្លាំងទៀត ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បាននាំពួកសិស្សទ្រង់ ឲ្យមានជំនឿកាន់តែខ្លាំង។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះយេស៊ូវបានឲ្យយើងទុកចិត្តទ្រង់…
Read articleពេលមនុស្សម្នាក់ឈឺចាប់ ទាំងអស់គ្នាឈឺចាប់
ពេលដែលមិត្តរួមការងារម្នាក់បានទូរស័ព្ទមកសុំច្បាប់ ពេលគាត់មានជម្ងឺ ដោយសារការឈឺចាប់ជាពន់ពេក ម្នាក់ៗនៅការិយ៉ាល័យក៏មានការព្រួយបារម្ភពីគាត់។ បន្ទាប់ពីគាត់បានធ្វើដំណើរទៅមន្ទីរពេទ្យ ហើយសម្រាកនៅលើគ្រែបានមួយថ្ងៃ គាត់ក៏បានវិលត្រឡប់មកធ្វើការវិញ ហើយក៏បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា គ្រួសក្នុងតម្រងនោម គឺជាប្រភពនៃការឈឺចាប់របស់គាត់។ ពេលខ្ញុំឃើញរូបថតគ្រួសនោះ ខ្ញុំក៏បានជ្រួញចិញ្ចើម ដោយចិត្តអាណឹត ទាំងនឹកចាំអំពីគ្រួសក្នុងប្រម៉ាត់ ដែលខ្ញុំមានកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន។ កាលនោះ ខ្ញុំក៏មានការឈឺចាប់ជាពន់ពេកផងដែរ។ តើវាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ឬទេ ដែលរបស់ដ៏តូចមួយ អាចធ្វើឲ្យរូបកាយទាំងមូលមានការឈឺចាប់យ៉ាងនេះ? ប៉ុន្តែ នេះជាការអ្វីដែលសាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់ក្នុងបទគម្ពីរ១កូរិនថូស ១២:២៦ ថា “បើអវយវៈ១ឈឺ នោះទាំងអស់នឹងឈឺជាមួយគ្នា”។ ក្នុងជំពូក១២ ទាំងមូល សាវ័កប៉ុលបានប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូច អំពីរូបកាយមួយ ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីគ្រីស្ទបរិស័ទ នៅទូទាំងពិភពលោក។ ពេលសាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា “ព្រះទ្រង់បានផ្សំរូបកាយ”(ខ.២៤) គឺគាត់កំពុងនិយាយសំដៅរូបកាយទាំងមូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលរាប់បញ្ចូលគ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់។ យើងរាល់គ្នាមានអំណោយទាន និងតួនាទីខុសៗគ្នា។ ប៉ុន្តែ ដោយសារយើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែជាផ្នែកមួយនៃរូបកាយតែមួយ បើមនុស្សម្នាក់ឈឺចាប់ គឺយើងឈឺចាប់ទាំងអស់គ្នា។ ពេលដែលបងប្អូនរួមជំនឿម្នាក់ទទួលរងការបៀតបៀន មានទុក្ខសោក ឬទុក្ខលំបាក យើងក៏មានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ គឺហាក់ដូចជាកំពុងតែឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកនោះដោយផ្ទាល់ដែរ។ ការឈឺចាប់របស់មិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំ បាននាំឲ្យគាត់ទទួលជំនួយ ដែលរូបកាយគាត់ត្រូវការ។ ក្នុងរូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ការឈឺចាប់របស់នរណាម្នាក់ បញ្ឈះយើងឲ្យមានចិត្តអាណិត ហើយធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់គាត់។…
Read article