សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលឥតលក្ខខណ្ឌ
ខ្ញុំមានមិត្រភក្តិដ៏ឆ្លាតវៃម្នាក់ ដែលបានឲ្យយោបលខ្ញុំថា នៅពេលដែលមានជម្លោះកើតឡើង ជាពិសេសនៅក្នុងគ្រួសារ ខ្ញុំគួរជៀសវាងការប្រើពាក្យថា “អ្នកតែងតែ” និងពាក្យថា “អ្នកមិនដែល”។ មនុស្សយើងងាយនឹងរិះគន់អ្នកដទៃ ដែលនៅជុំវិញខ្លួន ហើយងាយនឹងមានអារម្មណ៍ថា លែងស្រឡាញ់មនុស្ស ដែលខ្លួនស្រឡាញ់។ ប៉ុន្តែ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរ ដែលព្រះទ្រង់មាន ចំពោះយើងរាល់គ្នា នោះគឺមិនដែលប្រែប្រួលឡើយ។ បទគម្ពី ទំនុកដំកើង ជំពូក ១៤៥ បានប្រើពាក្យ ទាំងអស់ យ៉ាងទូលំទូលាយ។ ខ.៩ បានចែងថា ”ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ ដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយព្រះទ័យទន់សន្តោសរបស់ទ្រង់ ក៏គ្របលើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ទាំងប៉ុន្មាន។ ហើយ ខ.១៣-១៤ ចែងថា “ព្រះទ្រង់ស្មោះត្រង់ ហើយទ្រង់នឹងសំរេចរាល់ទាំងសេចក្តីដែលទ្រង់បានសន្យា។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងទ្រអស់អ្នកដែលដួល ក៏លើកពួកអ្នកដែលត្រូវឱន ឡើងវិញ”។ ខ.២០ ចែងថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់រមែងការពារអស់អ្នក ដែលស្រឡាញ់ទ្រង់”។ នៅក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើងនេះ មានការរំឭកជាច្រើនដង ដល់យើងថា សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ឥតលក្ខខណ្ឌរបស់ព្រះ នោះឥតព្រំដែន ហើយក៏ឥតរើសមុខផង។ រីឯព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីវិញ ក៏បានបើកសំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យយើងរាល់គ្នាបានឃើញច្បាស់ នៅក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដូចមានសេចក្ដីចែងទុកមកថា “ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក…
Read articleមនុស្សមានបាបដូចយើង
ខ្ញុំមានមិត្តភក្តិម្នាក់ ឈ្មោះ អេឌីត(Edith)។ គាត់បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំ អំពីថ្ងៃដែលគាត់បានសម្រេចចិត្តដើរតាមព្រះយេស៊ូវ យ៉ាងដូចនេះថា: កាលពីមុន អេឌីតមិនខ្វល់អំពីរឿងជំនឿសាសនាឡើយ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលព្រឹក ថ្ងៃអាទិត្យមួយ គាត់បានដើរចូលព្រះវិហារ នៅក្បែរអាផាតមិនរបស់គាត់ ដើម្បីស្វែងរកអ្វីមួយ ដែលអាចធ្វើឲ្យវិញ្ញាណស្រេកឃ្លានរបស់គាត់ មានភាពស្កប់ស្កល់។ នៅថ្ងៃនោះ លោកគ្រូគង្វាលក៏បានអានបទគម្ពីរ លូកា ១៥:១-២ ដែលបានចែងដូចនេះថា “អស់ទាំងអ្នកយកពន្ធ និងអ្នកមានបាប គេក៏ចូលមកជិត ដើម្បីស្តាប់ទ្រង់។ នោះពួកផារិស៊ី និងពួកអាចារ្យគេឌុកដាន់ថា អ្នកនេះទទួលមនុស្សបាប ហើយក៏ស៊ីជាមួយនឹងគេផង”។ បទគម្ពីរនោះបានចែងយ៉ាងដូចនេះ ប៉ុន្តែ ពេលនោះ នាងបានស្តាប់ឮលោកគ្រូគង្វាលអានថា “អ្នកនោះទទួលមនុស្សមានបាប ហើយអេឌីតក៏នៅជាមួយនឹងគេផងដែរ”។ នាងក៏បានក្រោកឈរទាំងហួសចិត្ត។ ទីបំផុត នាងក៏បានដឹងថា ខ្លួនមានកំហុស ប៉ុន្តែ គំនិតរបស់នាង នៅតែគិត អំពីការដែលព្រះយេស៊ូវទទួលស្វាគមន៍មនុស្សមានបាប ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងអេឌីតផងដែរ។ នៅពេលរសៀលថ្ងៃនេះ នាងក៏បានសម្រេចចិត្ត “ចូលទៅជិត” ព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏បានស្តាប់ព្រះបន្ទូលទ្រង់។ នាងក៏បានចាប់ផ្តើមអានដំណឹងល្អ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន នាងក៏បានសម្រេចចិត្តទទួលជឿ ហើយដើរតាមទ្រង់។ ពួកអ្នកកាន់សាសនានៅសម័យព្រះយេស៊ូវ មានការមិនពេញចិត្ត…
Read articleការជម្នះឧបស័គ្គ
ខ្ញុំ និងមិត្តភ័ក្តរបស់ខ្ញុំបានជួបជុំគ្នាជារៀងរាល់ខែ ដើម្បីឲ្យគ្នាយើងទទួលខុសត្រូវ ចំពោះគោលដៅរបស់យើងផ្ទាល់ៗខ្លួន។ ម៉ារី(Mary) មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ ចង់ផ្លាស់ប្តូរកម្រាលកៅអី នៅក្នុងផ្ទះបាយរបស់នាង មុនពេលឆ្នាំថ្មីមកដល់។ នៅក្នុងការប្រជុំរបស់យើង ក្នុងខែវិច្ឆិការ នាងក៏បានធ្វើការរាយការណ៍ យ៉ាងឆ្លាតវ័យ អំពីការរីកចម្រើនរបស់នាង ចាប់តាំងពីខែធ្នូមក។ នាងប្រាប់យើងថា នាងបានចំណាយពេល១០ខែ និងពីរម៉ោង ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរកម្រាលកៅអីរបស់នាង។ នាងបានចំណាយពេលជាច្រើនខែ ទំរាំតែរកបានកម្រាលដែលនាងត្រូវការ ឬរកបានពេលដ៏ស្ងាត់ស្ងៀម នៅឆ្ងាយពីការទាមទានៃការងាររបស់នាង និងតម្រូវការរបស់កូនតូចរបស់នាង ហើយបន្ទាប់ពីនោះ គម្រោងផ្លាស់ប្តូរកម្រាលកៅអីនេះចំណាយពេលធ្វើការតែពីរម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីសម្រេចបានជោគជ័យ ដោយការប្តេជ្ញាចិត្ត។ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាសហៅលោកនេហេមា ឲ្យបំពេញកិច្ចការ ដែលធំជាងកិច្ចការនេះ គឺនាំមកនូវការជួសជុលទីក្រុងយេរូសាឡិមឡើងវិញ បន្ទាប់ពីកំផែងនៃទីក្រុងនេះ បានខូចអស់រយៈពេល១៥០ឆ្នាំ(នេហេមា ២:៣-៥,១២)។ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងដឹកនាំពួកបណ្តាជន ឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះ ពួកគេក៏បានជួបការសើចចម្អក ការវាយប្រហារ ការរំខាន និងការល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប(៤:៣,៨ ៦:១០-១២)។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានបំពាក់សមត្ថភាពពួកគេ ឲ្យឈរយ៉ាងមាំមួន ដោយការប្តេជ្ញាចិត្ត នៅក្នុងការប្រឹងប្រែង សម្រេចកិច្ចការដ៏សំខាន់នេះ ក្នុងរយៈពេលតែ៥២ថ្ងៃ។ ដើម្បីជម្នះឧបស័គ្គទាំងអស់នេះ លោកនេហេមាមិនគ្រាន់តែចាំបាច់ត្រូវមានបំណងចិត្ត ឬគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះឡើយ ប៉ុន្តែ គាត់ថែមទាំងបានទទួលការជម្រុញចិត្ត ដោយដឹងថា…
Read articleសេចក្តីសង្ឃឹម នៅក្នុងការសោកសង្រេង
កាលខ្ញុំនៅក្នុងវ័យ១៩ឆ្នាំ មិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធរបស់ខ្ញុំម្នាក់ បានបាត់បង់ជីវិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃសប្តាហ៍ និងខែបន្ទាប់ពីហេតុការណ៍នោះកើតឡើង ខ្ញុំមានការពិបាកចិត្ត គឺដូចជាកំពុងតែដើរនៅក្នុងរូងនៃការសោកសង្រេង ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ការឈឺចាប់បណ្តាលមកពីការបាត់បង់មនុស្សម្នាក់ ដែលនៅក្មេងខ្ចីយ៉ាងនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនអាចគិតអ្វីឲ្យបានស្រឡះ ហើយនៅពេលខ្លះ ខ្ញុំថែមទាំងផ្លឹក មិនដឹងថា មានអ្វីកំពុងកើតឡើង នៅជុំវិញខ្លួនឯងទៀតផង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាងងឹតងងល់យ៉ាងខ្លាំង ដោយសារការឈឺចាប់ និងទុក្ខសោក បានជាខ្ញុំមិនអាចគិតឃើញព្រះជាម្ចាស់។ ក្នុងបទគម្ពីរលូកា ជំពូក ២៤ ពួកសិស្សពីរនាក់ មានការភ័ន្តភាំង និងធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានសុគត បានជាពួកគេ មិនដឹងថា ខ្លួនកំពុងតែដើរជាមួយព្រះ ដែលជាគ្រូរបស់ពួកគេ ដែលបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទោះបីជាទ្រង់បានពន្យល់ពួកគេ នូវបទគម្ពីរ ដែលបានចែងអំពីមូលហេតុ ដែលព្រះសង្រ្គោះ ត្រូវសុគត ហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញក៏ដោយ។ ទាល់តែដល់ពេលដែលទ្រង់យកនំប៉័ងមកកាច់ចែកពួកគេ ទើបពួកគេមើលទ្រង់ស្គាល់(ខ.៣០-៣១)។ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវបានឃើញព្រះយេស៊ូវសុគត ក្នុងសភាពក៏គួរឲ្យតក់ស្លត់ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការមានព្រះជន្មឡើងវិញរបស់ទ្រង់ បាននាំឲ្យពួកគេមានសេចក្តីសង្ឃឹមឡើងវិញ។ មានពេលខ្លះ យើងអាចមានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយការភ័ន្តភាំង ឬការសោកសង្រេង គឺមិនខុសពីពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់ទេ។ ប៉ុន្តែ យើងអាចរកឃើញសេចក្តីសង្ឃឹម និងការកម្សាន្តចិត្ត ដោយដឹងថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះដ៏រស់…
Read articleឃ្មំ និងពស់
មានបញ្ហាខ្លះ បុរសជាឪពុកជាអ្នកចេញមុខដោះស្រាយ។ ឧទាហរណ៍ ថ្មីៗនេះ កូនៗរបស់ខ្ញុំបានឃើញឃ្មុំចូលទៅធ្វើសំបុក នៅក្នុងប្រឡោះ ក្នុងរានហានខាងមុខផ្ទះយើង។ ខ្ញុំក៏បានយកថ្នាំបាញ់ដេញសត្វល្អិតមួយកំប៉ុង ចេញទៅប្រយុទ្ធនឹងពួកវា។ ខ្ញុំក៏ត្រូវឃ្មំទិច៥មេ។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តឲ្យសត្វល្អិតទិចទេ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសុខចិត្តឲ្យខ្លួនឯងឈឺសាច់ ជាជាងឲ្យប្រពន្ធកូនត្រូវសត្វល្អិតទិច។ និយាយរួម ការថែរក្សាសុខុមាលភាពរបស់គ្រួសារខ្ញុំ គឺជាការងារចម្បងគេរបស់ខ្ញុំ។ កូនៗរបស់ខ្ញុំយល់អំពីតម្រូវការនេះ ហើយពួកគេក៏បានរំពឹងឲ្យខ្ញុំជួយបំពេញ។ ពួកគេទុកចិត្តថា ខ្ញុំនឹងការពារពួកគេ ឲ្យរួចពីការអ្វីដែលពួកគេភ័យខ្លាច។ ក្នុងបទគម្ពីរ ម៉ាថាយ ជំពូក៧ បានបង្រៀនថា យើងក៏គួរតែទូលថ្វាយអំពីតម្រូវការរបស់យើង ដល់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ(ខ.៧) ដោយទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងឆ្លើយតបការទូលសូមរបស់យើង។ ដើម្បីពន្យល់អំពីរឿងនេះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រៀបធៀបថា “ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើកូនសូមនំបុ័ង តើមានអ្នកណានឹងឲ្យថ្មដល់វា។ ឬបើវាសូមត្រី តើនឹងឲ្យពស់វិញឬអី?”(ខ.៩-១០)។ សម្រាប់ឪពុកម្តាយដែលមានក្តីស្រឡាញ់ ប្រាកដជាដឹងច្បាស់ថា ត្រូវឆ្លើយដូចម្តេច ចំពោះសំណួរនេះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលឆ្លើយតែម្តង ដើម្បីជំរុញចិត្តយើង កុំឲ្យអស់ជំនឿ ចំពោះសេចក្តីល្អដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះវរបិតានៃយើង។ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “ចុះបើអ្នករាល់គ្នាដែលអាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អដល់កូនខ្លួនដូច្នេះ នោះចំណងបើព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលទ្រង់គង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់នឹងប្រទានរបស់ល្អ មកអស់អ្នកដែលសូម តើជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត”(ខ.១១)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ…
Read articleការបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ហូរហៀ
នៅថ្ងៃខួបអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្ញុំ អ័ឡាន(Alan)ស្វាមីខ្ញុំ បានទិញផ្កាស្រស់ៗមួយបាច់ធំ ឲ្យខ្ញុំ។ កាលនោះគាត់បានបាត់បង់ការងារ ក្នុងអំឡុងពេលដែលក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់រៀបចំរចនាសម្ព័ន្ធឡើងវិញ ដូចនេះ ខ្ញុំមិនបានរំពឹងថា គាត់នឹងនៅតែបន្តបង្ហាញចេញនូវភាពស្មោះស្ម័គ្រ យ៉ាងដូចនេះទៀតឡើយ។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃខួបអាពាហ៍ពិពាហ៍លើកទី១៩របស់យើង ផ្កាដែលបានរីកឡើង យ៉ាងស្រស់ស្អាត បានស្វាគមន៍ខ្ញុំ ពីលើទីតាំងរបស់វា នៅលើតុអាហាររបស់យើង។ ដោយសារគាត់បានឲ្យតម្លៃទៅលើការបន្តប្រពៃណីមួយនេះ ដែលយើងបានធ្វើប្រចាំឆ្នាំ នោះគាត់ក៏បានសន្សំលុយខ្លះៗជារៀងរាល់ខែ ដើម្បីឲ្យគាត់អាច មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបង្ហាញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិសេសផ្ទាល់ខ្លួននេះ។ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំបានរៀបគម្រោងធ្វើការបង្ហាញចេញ នូវភាពសប្បុរសដ៏ក្លៀវក្លានេះ គឺស្រដៀងទៅនឹងការអ្វីដែលសាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តឲ្យគេធ្វើ តាមរយៈសំបុត្រដែលគាត់បានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅក្រុងកូរិនថូស។ លោកសាវ័កបានសរសើរពួកជំនុំមួយនេះ សម្រាប់ការដាក់ដង្វាយ ដោយអស់ពីចិត្ត និងដោយចិត្តឆេះឆួល(២កូរិនថូស ៩:២,៥) ដោយរំឭកពួកគេថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងអ្នកដែលថ្វាយដោយចិត្តសប្បុរស និងអំណរ(ខ.៦-៧)។ សរុបមក គ្មាននរណាម្នាក់ ដែលបានឲ្យ ច្រើនជាងព្រះដ៏ផ្គត់ផ្គង់ ដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់នៃយើង ដែលតែងតែត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីបំពេញសេចក្តីត្រូវការគ្រប់យ៉ាងរបស់យើង(ខ.៨-១០)។ យើងអាចមានចិត្តសប្បុរស នៅក្នុងការឲ្យ ក្នុងការគ្រប់យ៉ាង ដោយមើលថែរគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រោះព្រះអម្ចាស់បំពេញសេចក្តីត្រូវការ ទាំងខាងសម្ភារៈ អារម្មណ៍ និងវិញ្ញាណរបស់យើង(ខ.១១)។ ខណៈពេលដែលយើងធ្វើអំណោយ ឬធ្វើទានដល់អ្នកដទៃ យើងអាចបង្ហាញចេញនូវការដឹងគុណចំពោះព្រះជាម្ចាស់ សម្រាប់អ្វីៗដែលទ្រង់បានប្រទានយើង។ យើងថែមទាំងអាចលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ…
Read article