ព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្ទំលក់ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«តែទ្រង់ផ្ទំលក់លើខ្នើយ នៅកន្សៃទូក ពួកសិស្សដាស់ទ្រង់ឡើងទូលថា លោកគ្រូអើយ យើងវិនាស ហើយលោកមិនរវល់ទេឬអី។ កាលតើនឡើង ទ្រង់កំហែងខ្យល់ ក៏បង្គាប់ទៅសមុទ្រថា ចូរស្ងៀមទៅ ហើយឈប់ចុះ នោះខ្យល់ក៏ស្ងប់ ហើយស្ងាត់ឈឹងសូន្យទាំងអស់ទៅ» (ម៉ាកុស ៤:៣៨-៣៩)។ សូមយើងស្រមៃថា បើយើងជាពួកសាវ័កដែលកំពុងជិះទូកក្នុងសមុទ្រដែលមានខ្យល់ព្យុះ ខណៈពេលដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងផ្ទំលក់លើខ្នើយ នៅកន្សៃទូក តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? ក្នុងចំណោមពួកគេ មានអ្នកខ្លះជាអ្នកនេសាទដែលមានបទពិសោធន៍ជាច្រើនឆ្នាំ ដូចនេះពួកគេយល់អំពីស្ថានភាព ដែលការលង់ទឹកពិតជាអាចកើតមាន ប៉ុន្តែគ្រូរបស់ពួកគេហាក់ដូចជាមិនអើពើចំពោះពួកគេសោះ ដោយព្រះអង្គផ្ទំលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់។ ការពិតដែលថា ព្រះយេស៊ូវត្រូវការដំណេក គឺបានបង្ហាញអំពីរូបកាយពិតរបស់ព្រះអង្គជាមនុស្សដែលស្គាល់អារម្មណ៍ហត់នឿយ ស្រេកទឹក និងឃ្លានអាហារ។ ព្រះអង្គបានឆ្លងកាត់ភាពកម្សោយនៃរូបកាយជាមនុស្សដោយផ្ទាល់។ ព្រះអង្គថែមទាំងមានការពិបាកក្នុងការរកកន្លែងផ្ទំ ការនេះបានបង្ហាញថា ព្រះអង្គក៏ស្គាល់ភាពមិនស្រួលខាងរូបកាយ។ ព្រះដែលបានបង្កើតចក្រវាលមកអាចកែប្រែឈើ ដែលនៅពីក្រោមព្រះអង្គឲ្យក្លាយជាគ្រែសម្រាប់ផ្ទំយ៉ាងមានផាសុកភាព ដើម្បីសម្រាកព្រះកាយឲ្យបានស្រួល តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអម្ចាស់នៃសិរីល្អបានផ្តេកព្រះកេសនៅលើខ្នើយដូចយើងដែរ។ បើព្រះយេស៊ូវមិនបានស្គាល់ភាពកម្សោយ និងការល្បួងរបស់មនុស្សជាតិទេ នោះព្រះអង្គក៏មិនស័ក្ដិសមនឹងតួនាទីជាសម្ដេចសង្ឃដែលមានសេចក្តីអាណិត ដែលប្រទានឲ្យយើងនូវសេចក្តីមេត្តា និងព្រះគុណពីបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌ (ហេព្រើរ ៤:១៤-១៦)។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរបានចែងយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះអង្គពិតជាបានស្គាល់មែន។ ជាក់ស្ដែង ព្រះអង្គពិតជាស្គាល់ការឈឺចាប់របស់មនុស្សដែលគេមិនរាប់រក «ទ្រង់បានយាងមកគង់នៅផែនដីរបស់ទ្រង់ តែរាស្ត្រទ្រង់មិនបានទទួលទ្រង់សោះ» (យ៉ូហាន…
Read article
ស្តាប់ឮព្រះសូរសៀងព្រះ ក្នុងកន្លែងអ៊ូអរ
១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:៨-១៤ ក្រោយពីភ្លើងនោះមក មានឮសំឡេងតូចរហៀងៗ។ ១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១២ នៅដើមដំបូងនៃសតវត្សរ៍ទី២០ ទីក្រុងញូយ៉កបានក្លាយជាទីកន្លែងដែលមានសម្លេងអ៊ូអរ។ ទីក្រុងនេះគឺជាទីកន្លែងដែលមានសម្លេងលាន់ឮខ្លាំង សម្រាប់ការរស់នៅ ដោយមានរថភ្លើង រថយន្ត និងឡានក្រុងឆ្លងកាត់ទៅមកយ៉ាងមមាញឹក ក្មេងៗស្រែកអំពាវនាវលក់កាសែតតាមផ្លូវ និងមនុស្សធ្វើដំណើរយ៉ាងសស្រាក់សស្រាំ នៅលើចិញ្ចើមផ្លូវ។ តែថ្ងៃមួយ នៅសង្កាត់ប្រតវេយ នៅតាមបណ្តោយផ្លូវលេខ៣៤ បុរសម្នាក់ឈ្មោះ ឆាល ខេឡុក(Charles Kellogg) បានប្រាប់មិត្តភក្តិគាត់ថា គាត់អាចស្តាប់ឮសម្លេងសត្វចង្រឹតយំ។ មិត្តភក្តិគាត់ក៏បានឆ្លើយតបថា “វាមិនអាចទៅរួចទេ។ នៅកន្លែងដែលមានសម្លេងអ៊ូអរយ៉ាងនេះ អ្នកមិនអាចស្តាប់ឮសម្លេងតូចល្អិតយ៉ាងនេះបានទេ”។ តែលោកខេឡុក បានទទូចថា គាត់ពិតជាស្តាប់ឮមែន ហើយទីបំផុតគាត់ក៏បានរកឃើញសត្វចង្រិតមួយក្បាល កំពុងយំនៅលើមាត់បង្អួចរបស់ហាងលក់នំប៉័ង។ មិត្តភក្តិគាត់ក៏បានលាន់មាត់ថា “ឯងពិតជាមានសមត្ថភាពស្តាប់ឮសម្លេងមិនធម្មតាមែន”។ លោកខេឡុកក៏បានឆ្លើយតបថា “ទេ ខ្ញុំគ្មានសមត្ថភាពពិសេសអ្វីទេ។ ដែលអាចស្តាប់ឮឬអត់ គឺអាស្រ័យការផ្ដោតអារម្មណ៍របស់អ្នកទេ”។ បន្ទាប់ពី លោកអេលីយ៉ា ដែលជាហោរារបស់ព្រះ ទើបតែបានឃើញព្រះអង្គបង្ហាញព្រះចេស្តា ដោយការអស្ចារ្យមិនទាន់បានយូរប៉ុន្មានផង គាត់ក៏បានប្រែជាមានការភ័យខ្លាចចំពោះក្សត្រីមួយអង្គដែលថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ ហើយក៏បានរត់គេចទៅលាក់ខ្លួនក្នុងរូងភ្នំ(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១-៩)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលនេះ ព្រះទ្រង់មិនសព្វព្រះទ័យនឹងទំនាក់ទំនងជាមួយគាត់ ដោយអំណាចចេស្តានោះទេ។ ទោះមុននោះ ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យមានខ្យល់កន្ត្រាក់…
Read article
ការឆ្លើយតប ចំពោះភាព ជោគជ័យរបស់អ្នកដទៃ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«គាត់យល់សប្តិឃើញទៀត ហើយក៏ប្រាប់ដល់ពួកបងគាត់ថា ខ្ញុំបានយល់សប្តិឃើញដូច្នេះទៀត គឺថ្ងៃ ខែ និងផ្កាយទាំង១១បានក្រាបគោរពដល់ខ្ញុំ…ហើយពួកបងៗក៏ច្រណែននឹងគាត់» (លោកុប្បត្តិ ៣៧:៩, ១១)។ ការច្រណែន គឺជាអារម្មណ៍មួយដែលមនុស្សជាតិកើតមានជាធម្មតា។ វាក៏ជាសត្វសាហាវ ជាយក្សដែលអាចស៊ីបំផ្លាញមនុស្សគ្រប់រូបទាំងរស់។ តើអ្នកអាចតយុទ្ធនឹងការច្រណែនយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ? ក្នុងរង្វង់នៃឥទ្ធិពលរបស់អ្នក ឬស្ថិតក្នុងកន្លែងដែលអ្នកអាចមើលឃើញ តើមាននរណាខ្លះដែលកំពុងជួបរឿងល្អ ឬមានភាពជោគជ័យ ឬអ្នកចង់មានជីវិតដូចពួកគេ? យើងត្រូវតែមានការប្រុងប្រយ័ត្ន។ លោក ចច ឡសិន (George Lawson) បានសរសេរថា «ចិត្តច្រណែន ធ្វើទារុណកម្ម និងបំផ្លាញខ្លួនមនុស្សម្នាក់ ខណៈពេលដែលវាក៏ព្យាយាមបំផ្លាញមនុស្សដែលគេច្រណែន»1។ ការច្រណែនច្រើនតែបំផ្លាញអ្នកច្រណែន។ ពួកបងៗរបស់លោក យ៉ូសែប មិនទាន់បានដឹងទេថា ពួកគេកំពុងដើរតាមផ្លូវ ឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីអាក្រក់នៃការបោកបញ្ឆោត ការព្យាបាទ និងការលក់ប្អូនបង្កើតរបស់ខ្លួនធ្វើជាទាសករ ជាទង្វើដ៏សាហាវ គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមបំផុត។ ពួកគេបោះជំហានទីមួយចូលទៅក្នុងផ្លូវនោះ ដោយការច្រណែនគាត់។ តែពួកគេមិនបានដឹងខ្លួនទេ ដូចនេះ ពួកគេក៏បានបន្តបោះជំហាន ទៅរកការអាក្រក់ នៅពេលដែល យ៉ូសែប ចាប់ផ្ដើមចែកចាយអំពីការយល់សប្តិរបស់ខ្លួន។ យើងត្រូវតែរៀនមើលឲ្យដឹងថា យើងកំពុងមានការច្រណែនមែន ហើយត្រូវជម្នះវា។ ដូចនេះ តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងអាចអបអរជោគជ័យរបស់អ្នកដទៃ ដោយមិនមានចិត្តជូរល្វីង…
Read article
ពិតជាទុកចិត្តព្រះអង្គមែន
នុកដំកើង ៣២:៦-១១ អញនឹងបង្ហាត់បង្រៀនឲ្យឯងស្គាល់ផ្លូវ ដែលឯងត្រូវដើរ អញនឹងទូន្មានឯង ដោយភ្នែកអញមើលឯងជាប់។ ទំនុកដំកើង ៣២:៨ ថ្ងៃមួយ សត្វឆ្មាអនាថាមួយក្បាល បានយំដាក់ខ្ញុំ ដោយសម្លេងគួរឲ្យអាណិត ធ្វើឲ្យខ្ញុំឈប់ដើរទៅមុខទៀត។ ខ្ញុំទើបតែដើរហួសអាហារមួយគំនរ ដែលគេបានបោះចោល នៅលើដី ដោយខ្វះការពិចារណា។ ខ្ញុំគិតឃើញថា ព្រះបានប្រទានអាហារដល់សត្វឆ្មាដែលកំពុងឃ្លានចំណីហើយ។ គេបានចោលអាហារនោះ កំបាំងពីក្រោមបង្គោលភ្លើង ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមនាំសត្វឆ្មាដ៏ស្គមស្គាំង ទៅរកអាហារនោះ។ វាក៏បានដើរមករកខ្ញុំ ដោយការទុកចិត្ត បន្ទាប់មក វាក៏បានឈប់ ហើយបដិសេធមិនព្រមដើរតាមខ្ញុំទៀត។ ខ្ញុំចង់សួរវាថា ខ្ញុំនាំឯងទៅរកចំណីទេ ហេតុអ្វីឯងមិនទុកចិត្តខ្ញុំ? បន្ទាប់មក ភ្លាមៗនោះ រឿងនេះក៏បានដាស់សតិរបស់ខ្ញុំ ឲ្យសួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំមិនបានប្រព្រឹត្តដូចសត្វឆ្មានោះ ក្នុងទំនាក់ទំនងដែលខ្ញុំមានជាមួយព្រះទេឬ? តើមានពេលប៉ុន្មានដងហើយ ដែលខ្ញុំបានឆ្លើយតប ចំពោះការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ ដោយគិតថា ព្រះអង្គអើយ ទូលបង្គំទុកចិត្តព្រះអង្គហើយ តែទូលបង្គំមិនបានទុកចិត្តការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គទេ ដោយមិនបានដឹងថា ការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអង្គ កំពុងតែរង់ចាំខ្ញុំនៅជិតបង្កើយសោះ។ យើងទុកចិត្តផ្លូវរបស់ព្រះបាន ដ្បិតព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង ហើយក៏គិតប្រយោជន៍យើង។ ព្រះអង្គបានប្រាប់យើងថា “អញនឹងបង្ហាត់បង្រៀនឲ្យឯងស្គាល់ផ្លូវ ដែលឯងត្រូវដើរ អញនឹងទូន្មានឯង…
Read article
សក្តិសមនឹងទទួលការលើកតម្កើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ដោយហេតុនោះបានជាព្រះបានលើកទ្រង់ឡើងយ៉ាងខ្ពស់» (ភីលីព ២:៩)។ បទគម្ពីរភីលីព ២:៥-៨ ជាការបកស្រាយដ៏មានន័យ អំពីភាពជាមនុស្ស ភាពជាព្រះ ព្រះរាជកិច្ច និងការបន្ទាបព្រះកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ បន្ទាប់ពីយើងបានគិត ចាប់តាំងពីការបន្ទាបព្រះកាយរបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះមកយកកំណើតជាមនុស្ស រហូតដល់ការសុគតរបស់ព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាង តើអ្នកនឹងគិតអំពីអ្វីជាបន្តទៀត? តាមធម្មតា យើងគិតអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែ សាវ័ក ប៉ុល បានគិតអំពីការលើកតម្កើងព្រះគ្រីស្ទ។ សាវ័ក ប៉ុល មានប្រសាសន៍ថា ការបន្ទាបព្រះកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវមានទំនាក់ទំនងដ៏សមហេតុផលជាមួយនឹងការលើកតម្កើងព្រះអង្គ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា «ដោយហេតុនោះបានជាព្រះបានលើកទ្រង់ឡើងយ៉ាងខ្ពស់» (ខ.៨)។ តើការលើកតម្កើងនេះមានលក្ខណៈដូចម្ដេច? គឺដោយព្រះវរបិតាបានប្រទានបល្ល័ង្កដល់ព្រះរាជបុត្រា ហើយបង្គាប់ដល់លោកីយ៍ថា នៅថ្ងៃមួយ «កាលណាឮព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ នោះឲ្យគ្រប់ទាំងជង្គង់នៅស្ថានសួគ៌ នៅផែនដី ហើយនៅក្រោមផែនដីត្រូវលុតចុះ ហើយឲ្យគ្រប់ទាំងអណ្តាតបានថ្លែងប្រាប់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់ សម្រាប់ជាសិរីល្អដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា» (ខ.១០-១១)។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីព្រះអង្គសក្តិសមនឹងទទួលការលើកតម្កើង? ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវចម្លើយមួយចំនួន។ ទីមួយ ពីព្រោះការលើកតម្កើងនេះសម្រេចបទទំនាយព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងបង្ហាញថា ព្រះទ្រង់គោរពព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ។ លោកីយ៍ទាំងមូលនឹងទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវជាព្រះអម្ចាស់ ព្រោះព្រះអង្គសន្យាថា ពួកគេនឹងទទួលស្គាល់មែន។ ៦០០ឆ្នាំមុន នៅពេលព្រះយេស៊ូវយាងមកយកកំណើតជាមនុស្សក្នុងដំណាក់កាលនៃប្រវត្តិសាស្ត្រនោះ ហោរា អេសាយ បានកត់ទុកព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ យ៉ាងដូចនេះថា…
Read article
អស់សង្ឃឹម ឬមានសង្ឃឹម
ជនគណនា ១៣:២៦-៣៣ ចូរយើងឡើងទៅចាប់យកស្រុកនោះជាប្រញាប់កុំខាន ដ្បិតយើងអាចនឹងយកបានដោយស្រួល។ ជនគណនា ១៣:៣០ រៀងរាល់ឆ្នាំ នៅពេលដែលរដូវស្លឹកឈើជ្រុះមកដល់ កូនប្រុសខ្ញុំតែងតែមានអាឡែកស៊ីច្រមុះ ជាមួយរុក្ខជាតិម្យ៉ាងដែលមានផ្កាស្រដៀងផ្ការបស់ដើមផ្ទី និងស្លឹកស្រដៀងស្លឹករបស់ដើមផ្កាស្បៃរឿង។ ក្រុមគ្រួសារយើងទើបតែបានជាសះស្បើយពីបញ្ហាសុខភាពអស់ជាច្រើនខែ ហើយខ្ញុំក៏មានការបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង បានជាខ្ញុំមិនចង់អធិស្ឋាន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំបានរកឃើញក្តីសង្ឃឹម នៅក្នុងការគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអង្គបានជួយឲ្យយើងអាចឆ្លងកាត់ ក្នុងពេលកន្លងមក។ គាត់បានអធិស្ឋានសូមការដឹកនាំពីព្រះអង្គ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ដោយជំនួយពីថ្នាំពេទ្យ ស្ថានភាពរបស់កូនប្រុសយើងក៏បានធូរស្រាលជាងមុន។ នៅពេលដែលពួកអ្នកសង្កេតមើលទឹកដីកាណានជាមួយលោកកាលែប និងលោកយ៉ូស្វេ មានការបាក់ទឹកចិត្ត លោកកាលែប និងលោកយ៉ូស្វេ បានបង្ហាញចេញនូវក្តីសង្ឃឹម និងគំនិតវិជ្ជមាន(ជនគណនា ១៤:៦-៩)។ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងប្រទានទឹកដីនោះឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ហើយលោកកាលែបក៏បាននិយាយថា “ចូរយើងឡើងទៅចាប់យកស្រុកនោះជាប្រញាប់កុំខាន ដ្បិតយើងអាចនឹងយកបានដោយស្រួល”(១៣:៣០)។ អ្នកផ្សេងគិតថា វាជារឿងដែលមិនអាចទៅរួច ដោយលើកហេតុផលថា សាសន៍កាណានខ្លាំងពូកែពេក ហើយទីក្រុងរបស់ពួកគេក៏មានកំផែងការពាររឹងមាំ(ខ.២៨,៣១-៣៣)។ នេះជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ តែលោកកាលែបមានជំនឿលើសេចក្តីស្មោះត្រង់ ដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះរាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងទុក្ខលំបាករបស់ពួកគេកាលពីមុន។ ទីបំផុត រាស្រ្តរបស់ព្រះក៏បានចូលកាន់កាប់ទឹកដីកាណាន ដោយជោគជ័យ ហើយលោកកាលែបក៏បានទទួលចំណែករបស់គាត់ ព្រោះគាត់បានទុកចិត្តព្រះអង្គ “អស់ពីចិត្ត”(យ៉ូស្វេ ១៤:៩)។ ស្ថានភាពដ៏លំបាកជាច្រើន ធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍អស់សង្ឃឹម តែសម្រាប់អ្នកដែលស្គាល់ព្រះ ហើយជឿលើសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គ…
Read article