តារាងតាមដានការលូតលាស់
បើសិនជាក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំត្រូវរើផ្ទះ ទៅនៅកន្លែងផ្សេង ខ្ញុំចង់ដោះទ្វារបន្ទប់ដាក់ឥវ៉ាន់ យកវាទៅដាក់នៅផ្ទះថ្មី ជាមួយនឹងខ្ញុំដែរ! ទ្វារនោះពិសេស ព្រោះវាបានបង្ហាញ អំពីការលូតលាស់របស់កូនៗរបស់ខ្ញុំ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ រៀងរាល់ពេលពីរបីខែម្តង ខ្ញុំនិងស្វាមីរបស់ខ្ញុំ បានឲ្យកូនយើងឈរផ្អែកលើទ្វារនោះ ហើយយកខ្មៅដៃមកគូសលើទ្វារ ត្រឹមកម្ពស់ក្បាលរបស់ពួកគេ ដើម្បីកត់ចំណាំថា ពួកគេមានកម្ពស់ប៉ុន្មានហើយ។ តាមតារាងតាមដានការលូតលាស់របស់កូន ខ្ញុំឃើញថា កូនស្រីរបស់ខ្ញុំលូតកម្ពស់បាន១០សង់ទីម៉ែត្រ ក្នុងរយៈពេលតែមួយឆ្នំា។ ខណៈពេលដែលកូនៗរបស់ខ្ញុំ មានការលូតលាស់ផ្នែករូបកាយ ដែលជាផ្នែកធម្មជាតិនៃជីវិត មានការលូតលាស់មួយប្រភេទទៀត ដែលតម្រូវឲ្យយើងមានការខិតខំ គឺការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ។ សាវ័កពេត្រុសបានលើកទឹកចិត្តគ្រីស្ទបរិស័ទ ឲ្យ“ចម្រើនឡើងក្នុងព្រះគុណ ហើយក្នុងការស្គាល់ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ”(២ពេត្រុស ៣:១៨)។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា ភាពពេញវ័យខាងសេចក្តីជំនឿ ជួយឲ្យយើងត្រៀមខ្លួន សម្រាប់ការយាងមកវិញនៃព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់ចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូវយាងត្រឡប់មកវិញ ឃើញគ្រីស្ទបរិស័ទរស់នៅ ដោយមេត្រីភាព និងសេចក្តីសុចរិត(ខ.១៤)។ លោកពេត្រុសបានបង្ហាញថា ការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ជាការការពារប្រឆាំងនឹងការបង្រៀនខុសឆ្គង ដែលកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលព្រះខុស និងនាំគេឲ្យវង្វេង(ខ.១៦-១៧)។ សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត និងដាច់ចេញពីព្រះក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែអាចចាំថា ព្រះអង្គនឹងជួយឲ្យយើងមានការរីកចម្រើនខាងសេចក្តីជំនឿ ដោយធ្វើឲ្យយើងមានលក្ខណៈកាន់តែដូចព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ។ ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គបានធានាយើងថា “ព្រះអង្គដែលទ្រង់បានចាប់តាំងធ្វើការល្អក្នុងអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យកាន់តែពេញខ្នាតឡើង ទាល់តែដល់ថ្ងៃនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ”(ភីលីព ១:៦)។-Jennifer…
Read articleថ្ងៃពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ
នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ថ្ងៃទី៤ ខែកក្កដា ជាថ្ងៃបុណ្យជាតិ ដែលប្រជាជនប្រារព្ធធ្វើ ដោយមានការជួបជុំគ្នាអាំងសាច់ញាំក្រៅផ្ទះ និងមានមនុស្សជាច្រើនកកកុញ នៅមាត់សមុទ្រ ហើយនៅតាមបណ្តាទីក្រុងតូចធំ មានការដើរដង្ហែរក្បួន និងការបាញ់កំាជ្រួច ការទៅញាំអាហារជាក្រុមៗនៅកន្លែងកម្សាន្ត ព្រមទាំងមានការអបអរស្មារតីស្នេហាជាតិ។ គេបានធ្វើការអបអរទាំងអស់នេះឡើង ដើម្បីរំឭកអំពីថ្ងៃទី៤ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៧៧៦ ជាថ្ងៃដែលរដ្ឋចំណុះទាំង១៣របស់អាមេរិក ប្រកាសទាមទារឯករាជ្យពីអាណានិគមអង់គ្លេស។ មនុស្សគ្រប់ជំនាន់សុទ្ធតែត្រូវការឯករាជ្យ។ ព្រោះកាលណាយើងមានឯករាជ្យ គឺមានន័យថា យើងមាន “សេរីភាពរួចពីការគ្រប់គ្រង ឥទ្ធិពល ការគាំទ្រ និងជំនួយរបស់អ្នកដទៃ”។ ជាក់ស្តែង ជាធម្មតា ក្មេងជំទង់ជជែកគ្នាអំពីការចង់រស់នៅដោយឯករាជ្យ រួចផុតពីការគ្រប់គ្រងរបស់ឪពុកម្តាយ។ មនុស្សពេញវ័យជាច្រើន បានកំណត់គោលដៅថា ខ្លួននឹងខិតខំស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិឲ្យបានច្រើន ដើម្បីឲ្យ “មានឯករាជ្យផ្នែកទ្រព្យសម្បត្តិ”។ ហើយពលរដ្ឋដែលមានវ័យចំណាស់ចង់រក្សាឯករាជ្យរបស់ខ្លួន។ តើមនុស្សម្នាក់ៗពិតជាមានឯករាជ្យពិតប្រាកដឬទេ? ការស្រេកឃ្លានចង់បានឯករាជ្យផ្នែកនយោបាយ ឬឯករាជ្យផ្ទាល់ខ្លួន ជាបញ្ហាដែលកើតមានជាធម្មតា តែយើងនឹងជួបឧបស័គ្គជាច្រើន ពេលដែលយើងហ៊ានស្វែងរកឯករាជ្យខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្វីដែលយើងត្រូវការនោះ គឺការទទួលស្គាល់ និងការទទួលយក នូវការពឹងផ្អែកខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំជាគល់ អ្នករាល់គ្នាជាខ្នែង អ្នកណាដែលនៅជាប់នឹងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជាប់នឹងអ្នកនោះ នោះទើបនឹងបង្កើតផលឡើងជាច្រើន ដ្បិតបើដាច់ពីខ្ញុំចេញ…
Read articleការមើលថែរដ៏ស្រទន់
លោកម៉ាក(Max) មានកសិដ្ឋានដ៏តូចមួយ សម្រាប់ចិញ្ចឹមសត្វ ជាការកម្សាន្ត។ ថ្មីៗនេះ ពេលគាត់ទៅពិនិត្យមើលសត្វគោ ដែលគាត់ចិញ្ចឹម គាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ ពេលបានឃើញកូនគោមួយក្បាលទើបកើត។ ពេលគាត់ទិញគោមួយហ្វូងមកចិញ្ចឹម គាត់មិនដឹងថា មានគោមួយក្បាលផើមទេ។ តែគួរឲ្យស្តាយណាស់ បន្ទាប់ពីកូនគោកើតមិនទាន់បានប៉ុន្មានផង មេគោនោះក៏បានឈឺស្លាប់។ ភ្លាមនោះ លោកម៉ាកក៏បានទិញម្សៅទឹកដោះគោលាយទឹកច្រកក្នុងដប ឲ្យកូនគោនោះបៅ។ គាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា “កូនគោនោះ វាគិតថា ខ្ញុំជាមេវា!” ពេលខ្ញុំបានស្តាប់រឿងដែលលោកម៉ាកចិញ្ចឹមកូនគោ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីការដែលសាវ័កប៉ុលមើលថែរពួកជំនុំនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច ដោយប្រដូចខ្លួនគាត់ ទៅនឹងម្តាយដែលចិញ្ចឹមកូន។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “យើងខ្ញុំបាននៅកណ្តាលអ្នករាល់គ្នា ដោយស្លូតបូតវិញ ប្រៀបដូចជាម្តាយថ្នមកូន ដែលកំពុងនៅបៅ”(១ថែស្សាឡូនិច ២:៧)។ សាវ័កប៉ុលមានអាកប្បកិរិយ៉ាជាអ្នកចិញ្ចឹមបីបាច់កូន ពេលគាត់បង្រៀនអ្នកដទៃ។ គាត់ដឹងថា អ្នកជឿព្រះត្រូវការ “ទឹកដោះនៃព្រះបន្ទូល” ដើម្បីលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ(១ពេត្រុស ២:២)។ តែគាត់ក៏បានផ្តល់ការយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេស ចំពោះការខ្វះខាតរបស់ពួកគេផងដែរ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “យើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តនឹងអ្នករាល់គ្នានីមួយៗ ដូចជាឪពុកនឹងកូន ទាំងទូន្មាន និងកំសាន្តចិត្តផង ហើយទាំងធ្វើបន្ទាល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដើរយ៉ាងគួរនឹងព្រះ ដែលទ្រង់ហៅអ្នករាល់គ្នាមកក្នុងនគរ ហើយក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់”(១ថែស្សាឡូនិច ២:១១-១២)។ ពេលយើងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក យើងអាចបម្រើ តាមគំរូនៃការមើលថែរដ៏ស្រទន់របស់ព្រះសង្រ្គោះនៃយើង ដោយលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក…
Read articleមេរៀនអំពីការព្រួយបារម្ភ
មានពេលមួយ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ បានឲ្យទឹកមួយកែវធំមកខ្ញុំ ហើយក៏បានឲ្យខ្ញុំកាន់ទឹកមួយកែវនោះឲ្យបានយូរ។ ពេលដែលខ្ញុំកាន់វាកាន់តែយូរ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា វាមានទម្ងន់កាន់តែធ្ងន់។ ទីបំផុតខ្ញុំក៏រួយដៃ ហើយខ្ញុំក៏បានដាក់កែវទឹកនោះចុះ។ គាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា ការនេះបានបង្រៀនគាត់ថា ការព្រួយបារម្ភអាចមានផលវិបាក មិនខុសពីការកាន់កែវទឹកនោះទេ។ កាលណាគាត់ព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីមួយ កាន់តែយូរប៉ុណ្ណា នោះការភ័យខ្លាចក៏គ្របសង្កត់គាត់កាន់តែធ្ងន់ទៅៗផងដែរ។ យ៉ាងណាមិញ ស្តេចដាវីឌបានជ្រាបច្បាស់អំពីគ្រោះថ្នាក់នៃការភ័យខ្លាច។ មានពេលមួយ ជីវិតរបស់ទ្រង់បានជួបវិបត្តិយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ អាប់សាឡំម ដែលជាបុត្រារបស់ទ្រង់ បានដណ្តើមយកភាពស្មោះស្ម័គ្ររបស់ពួកមន្ត្រីនៃនគរអ៊ីស្រាអែលពីទ្រង់ ហើយបានព្យាយាមដណ្តើមរាជ្យទ្រង់។ ពេលនោះ ស្តេចដាវីឌមិនដឹងថា នរណាខ្លះស្ម័គ្រស្មោះចំពោះទ្រង់ ហើយមានប៉ុន្មាននាក់ដែលប្រឆាំងនឹងទ្រង់ទេ។ ដូចនេះ ទ្រង់គ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីរត់គេចឡើយ។ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកបម្រើទ្រង់ថា “ចូរយើងនាំគ្នារត់ចេញទៅ ពុំនោះ នឹងគ្មានពួកយើងណាមួយ បានរួចពីអាប់សាឡំមឡើយ ចូរប្រញាប់ប្រញាល់ចេញទៅចុះ ក្រែងលោវាមកទាន់ ធ្វើអាក្រក់ដល់យើងរាល់គ្នា ហើយប្រហារពួកក្រុងដោយមុខដាវ”(២សាំយ៉ូអែល ១៥:១៤)។ ពេលទ្រង់កំពុងរត់គេច ទ្រង់បាននិពន្ធទំនុកដំកើងដែលបានចែងថា “ខ្ញុំឡើងសម្លេងអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ក៏ឆ្លើយតបមកខ្ញុំ ពីលើភ្នំបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់”(ទំនុកដំកើង ៣:៤)។ ពេលទ្រង់កំពុងមានការភ័យខ្លាច ទ្រង់បានសម្លឹងឆ្ពោះទៅរកព្រះអម្ចាស់។ ព្រះទ្រង់ក៏បានបង្ហាញព្រះគុណ ហើយជួយឲ្យទ្រង់ឡើងគ្រងរាជឡើងវិញ។ មានការព្រួយបារម្ភជាច្រើន ដែលអាចគ្របសង្កត់យើងធ្ងន់ឡើងៗ។ តែពេលដែលយើងផ្ទេរបន្ទុកទាំងអស់នោះដាច់ដល់ព្រះហស្តនៃព្រះដ៏មានចេស្តា ព្រះអង្គនឹងជួយនាំយើងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក ដោយជ័យជម្នះ។-Anne…
Read articleតើព្រះយេស៊ូវជានរណា?
ថ្ងៃមួយ អ្នកស្រីខេលី ស្តេនហូស(Kelly Steinhaus) បានទៅទីលានហាវើត ដើម្បីសួរនិស្សិតមហាវិទ្យាល័យ អំពីទស្សនៈដែលពួកគេមានចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ ពេលនោះ គាត់បានទទួលនូវចម្លើយខុសៗគ្នាជាច្រើន។ មាននិស្សិតម្នាក់បានឆ្លើយថា ព្រះអង្គជា “មនុស្សដែលមើលថែរប្រជាជន”។ និស្សិតម្នាក់ទៀតថា “ទ្រង់ជាមនុស្សដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍”។ មាននិស្សិតផ្សេងទៀតឆ្លើយបដិសេធព្រះអង្គធ្ងន់ៗថា “គាត់គ្រាន់តែជាមនុស្សម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំមិនជឿថា គាត់ជាព្រះសង្រ្គោះទេ។ ហើយខ្ញុំមិនចូលចិត្តសាសនាណា ដែលអះអាងថា ព្រះរបស់ខ្លួនជាព្រះពិតដែលមានតែមួយនោះទេ“។ អ្នកខ្លះបានសួរថា ព្រះយេស៊ូវជានរណា ដោយការគិតពិចារណា ហើយអ្នកខ្លះទៀតបានបដិសេធព្រះអង្គ ទាំងមិនបានត្រិះរិះទាល់តែសោះ។ កាលពីជាង២ពាន់ឆ្នាំមុន ពេលដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងប្រឈមមុខនឹងសេចក្តីស្លាប់ មានមនុស្សជាច្រើនបានសើចចំអកឲ្យព្រះអង្គ ដោយមិនបានគិតថា ព្រះអង្គជាអង្គបុគ្គលដែលពិសេសនោះឡើយ។ គេបានបិទប្រកាសកាត់ទោសទ្រង់ ដាក់ពីលើព្រះសិរថា “នេះឈ្មោះយេស៊ូវ ជាស្តេចសាសន៍យូដា”(ម៉ាថាយ ២៧:៣៧)។ ហើយក៏មានមនុស្សជាច្រើនមិនជឿថា ព្រះអង្គ មានអំណាចចេស្តាឡើយ បានជាពួកគេស្រែកដាក់ព្រះអង្គថា “ឯងដែលបំផ្លាញព្រះវិហារ ហើយសង់ឡើងវិញក្នុងរវាង៣ថ្ងៃអើយ ចូរជួយសង្គ្រោះខ្លួនចុះ បើឯងជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះមែន នោះឲ្យចុះពីឈើឆ្កាងមក”(ខ.៤០)។ រីឯពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាវិញ ពួកគេថែមទាំងបានចំអកឲ្យព្រះអង្គថា “វាជួយសង្គ្រោះមនុស្សឯទៀតបាន តែមិនអាចនឹងជួយសង្គ្រោះដល់ខ្លួនវាបានទេ”(ខ.៤២)។ ពេលព្រះយេស៊ូវសុគត ព្រះអង្គហាក់ដូចជាគ្មានអំណាចចេស្តាសោះ។ ប៉ុន្តែ បើយើងអានរឿងនេះពីដើមដល់ចប់ យើងឃើញថា…
Read articleការវិលត្រឡប់យ៉ាងអស្ចារ្យ
លោកឆាត ផែននីងតុន(Chad Pennington) ជាអតីតៈកីឡាករបាល់ទាត់អាមេរិក ដែលធ្លាប់មានរបួសជាច្រើនលើក ដែលជាការគំរាមកំហែង មកលើអាជីពរបស់គាត់។ របួសរបស់គាត់បាននាំឲ្យគាត់ ជួបការពិបាកពីរលើក ដែលមានដូចជា ការវះកាត់ ការព្យាបាលផ្លូវកាយជាច្រើនខែ និងការហ្វឹកហាត់ឡើងវិញអស់ជាច្រើនខែ មុននឹងត្រឡប់ទៅទីលានប្រកួតវិញ។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីបានព្យាបាលរបួសទាំងពីរលើកនោះ គាត់មិនគ្រាន់តែបានត្រឡប់មកការប្រកួតវិញប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានទទួលលទ្ធផលដ៏ល្អប្រសើរណាស់ ក្នុងកំរិតដ៏ខ្ពស់មួយ ដែលនាំឲ្យគេដាក់រហ័សនាមគាត់ថា កីឡាករដែលត្រឡប់មកការប្រកួតប្រចាំឆ្នាំ ក្នុងសហព័ន្ធបាល់ទាត់ជាតិ។ សម្រាប់ខ្លួនលោកភែនធីងតុនផ្ទាល់ ការប្រឹងប្រែងរបស់គាត់ ជាការបង្ហាញអំពីការដែលគាត់បានប្តេជ្ញាត្រឡប់មកការប្រកួតបាត់ទាត់វិញ។ បើយើងប្រៀបធៀបរឿងនេះ មកជីវិតខាងវិញ្ញាណវិញ នោះយើងសង្កេតឃើញថា ពេលដែលអំពើបាប និងបរាជ័យបំបែកទំនាក់ទំនងដែលយើងមានជាមួយព្រះ និងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ការងារបម្រើព្រះអង្គ នោះយើងត្រូវតែមានការប្តេជ្ញាចិត្តឡើងវិញ ដើម្បីស្អាងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គឡើងវិញ ហើយធ្វើខ្លួនឲ្យមានប្រយោជន៍ចំពោះនគរព្រះអង្គ។ ពេលដែលយើងវង្វេងចេញ ដោយសារអំពើបាប នោះដើម្បីរកផ្លូវត្រឡប់មកវិញ យើងក៏ត្រូវលន់តួបាបផងដែរ។ “បើយើងលន់តួបាបវិញ នោះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យស្មោះត្រង់ ហើយសុចរិត ប្រយោជន៍នឹងអត់ទោសបាបឲ្យយើង ហើយនិងសំអាតយើង ពីគ្រប់អំពើទុច្ចរិតទាំងអស់ផង”(១យ៉ូហាន ១:៩)។ ដើម្បីឲ្យយើងអាចជាសៈស្បើយ ពីបរាជ័យខាងវិញ្ញាណរបស់យើង យើងត្រូវតែពឹងផ្អែកទាំងស្រុង ទៅលើព្រះអង្គ ដែលបានលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីយើងរាល់គ្នា។ ហើយការនេះនាំឲ្យយើងមានសង្ឃឹមឡើង។ ព្រះគ្រីស្ទដែលបានសុគតជួសយើង…
Read article