ព្រះបន្ទូលសន្យានីមួយៗបានសម្រេច
«នេះបញ្ជីពង្សាវតារពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាវង្សាហ្លួងដាវីឌ និងជាជំនួរវង្សនៃលោកអ័ប្រាហាំដែរ» (ម៉ាថាយ ១:១)។ ពេលយើងចាប់ផ្ដើមអានទំព័រដំបូងនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី យើងប្រហែលមិនមានការប៉ះពាល់ចិត្តភ្លាមៗទេ។ តាមពិត បើសិនជានរណាម្នាក់អានព្រះគម្ពីរទាំងមូល ជាលើកដំបូង ហើយក៏បានអានដល់ចុងបញ្ចប់នៃកណ្ឌគម្ពីរម៉ាឡាគី ដែលចង្អុលបង្ហាញពួកគេ ឲ្យមានចិត្តរំពឹងថានឹងបានឃើញអ្វីដែលកាន់តែអស្ចារ្យ នោះចិត្តរំភើបរីករាយរបស់គាត់អាចថយចុះទៅវិញ ពេលដែលគាត់ឃើញកណ្ឌគម្ពីរបន្ទាប់ចាប់ផ្ដើម ដោយការពិពណ៌នាអំពីបញ្ជីពង្សាវតារ។ យើងប្រហែលចង់រំលងកណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយ ហើយចាប់ផ្ដើមអានកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អមួយទៀត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចូរយើងចាំថា ព្រះបន្ទូលសន្យាដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះរាស្ត្រព្រះអង្គ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ សុទ្ធតែរំពឹងថានឹងបានសម្រេចនៅគ្រាសញ្ញាថ្មី។ ពេលណាយើងអានព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី យើងក៏បានដឹងថា តាមពិត ការចាប់ផ្ដើមនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីយ៉ាងដូចនេះ គឺស័ក្តិសមបំផុត ព្រោះបញ្ជីពង្សាវតារ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរម៉ាថាយ បានបង្ហាញខ្សែលោហិតពីលោក អ័ប្រាហាំ ដល់ស្ដេច ដាវីឌ ហើយទីបំផុតដល់ព្រះយេស៊ូវ ជាអ្នកដែលបានសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យាទាំងនេះ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរម៉ាកុសទាំងមូល យើងឃើញថា កណ្ឌគម្ពីរនេះក៏បាននាំយើងងាកទៅរកពួកហោរា ដែលបានចង្អុលបង្ហាញរាស្ត្រព្រះអង្គ ឲ្យទន្ទឹងរង់ចាំព្រះដែលត្រូវយាងមក។ កណ្ឌគម្ពីរម៉ាកុសបានប្រើកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្តីពិតដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ ដោយប្រយោគទីពីររបស់គាត់បានចាប់ផ្ដើម ដោយពាក្យថា «ដូចជាបានសរសេរទុក នៅក្នុងគម្ពីរហោរា អេសាយ ថា…» (ម៉ាកុស ១:២)។ ហើយកណ្ឌគម្ពីរម៉ាកុសក៏មានការកត់ទុកជាលើកដំបូង នូវពាក្យពេចន៍របស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានមានបន្ទូលថា…
Read article
ការភ័យខ្លាចពេលអនាគត
យ៉ូហាន ១៦:៣១-៣៣ នៅលោកីយ៍នេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីវេទនាមែន ប៉ុន្តែ ត្រូវសង្ឃឹមឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ។ យ៉ូហាន ១៦:៣៣ ការភ័យខ្លាចបានធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ពីដំណេក នៅម៉ោង៣រំលងអាធ្រាត្រ នៅថ្ងៃទីមួយនៃឆ្នាំថ្មី។ បន្ទុកដ៏ធ្ងន់ដែលកំពុងរង់ចាំខ្ញុំ នៅក្នុងឆ្នាំថ្មីនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភ។ ជំងឺនៅក្នុងគ្រួសារខ្ញុំបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភតាំងពីរយូរមកហើយ ហើយឥឡូវនេះ ការសញ្ជឹងគិតអំពីពេលអនាគត បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការភ័យខ្លាច។ ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា តើខ្ញុំនឹងជួបការអាក្រក់កាន់តែច្រើនថែមទៀត ឬយ៉ាងណា? ពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូវ បានយល់អំពីការភ័យខ្លាច ចំពោះការអាក្រក់ដែលនឹងកើតឡើង។ គ្រូរបស់ពួកគេបានឲ្យពួកគេត្រៀមខ្លួន និងបានមានបន្ទូលបញ្ជាក់ មុនពេលព្រះអង្គសុគត ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែមានការភ័យខ្លាច។ ពួកគេបានរត់គេចខ្លួន នៅពេលដែលគេចាប់ចងព្រះអង្គ(ម៉ាថាយ ២៦:៥៦) សាវ័កពេត្រុសបានបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៨:១៥-១៧,២៥-២៧) ហើយពួកគេក៏បានទៅលាក់ខ្លួន(២០:១៩)។ ការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ ក្នុងអំឡុងពេលដ៏វឹកវរនៃការចាប់ចង និងការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង ក៏ដូចជានៅពេលដែលមានការបៀតបៀន បានបណ្តាលឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តផ្ទុយនឹងព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ ឲ្យ “មានសង្ឃឹមឡើង” និងព្រះបន្ទូលសន្យាថា ព្រះអង្គបានឈ្នះលោកិយហើយ(១៦:៣៣)។ ប៉ុន្តែ ការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ បានបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា ព្រះអង្គមានអំណាច និងព្រះចេស្តាមកលើជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់។ ព្រះអង្គបានមានជ័យជម្នះមកលើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ ទោះលោកិយដែលមានបាប បានបណ្តាលឲ្យយើងមិនអាចជៀសវាងការឈឺចាប់យ៉ាងណាក៏ដោយ…
Read article
មើលន៏ ព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា!
«ឱអ្នកដែលនាំដំណឹងល្អ មកដល់ក្រុងស៊ីយ៉ូនអើយ ចូរឡើងទៅប្រកាសប្រាប់ពីលើភ្នំខ្ពស់ចុះ ឱអ្នកដែលនាំដំណឹងល្អមកដល់ក្រុងយេរូសាឡឹមអើយ ចូរបន្លឺសម្លេងឡើងជាខ្លាំង ចូរបន្លឺឡើង កុំខ្លាចឡើយ ចូរប្រាប់ដល់ទីក្រុងនៃស្រុកយូដាទាំងប៉ុន្មានថា មើលន៏ ព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា» (អេសាយ ៤០:៩)។ ហោរា អេសាយ បានរស់នៅក្នុងសម័យដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះត្រូវសាសន៍ដទៃចាប់ជាឈ្លើយសឹក ហើយនិរទេសឲ្យទៅរស់នៅក្នុងទឹកដីបរទេស។ ពួកគេបានជួបទុក្ខវេទនាជាច្រើន និងបានជាមិនអាចសូម្បីតែច្រៀងសរសើរតម្កើងព្រះអម្ចាស់ (ទំនុកតម្កើង ១៣៧:១-៤)។ ប៉ុន្តែ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងរស់នៅក្នុងការនិរទេសនោះ ព្រះទ្រង់ក៏បានយាងមករករាស្ត្រព្រះអង្គ ដោយព្រះបន្ទូលកម្សាន្តចិត្ត (អេសាយ ៤០:១) គឺការកម្សាន្តចិត្ត ដែលមាននៅក្នុងការសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។ គឺព្រះបន្ទូលសន្យាថា សិរីល្អរបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងបង្ហាញចេញមក មិនមែនសម្រាប់តែពួកអ៊ីស្រាអែល តែសម្រាប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់។ ដំណឹងដ៏ល្អនេះ មិនមែនសម្រាប់ឲ្យពួកគេស្តាប់ ហើយនៅស្ងៀមស្ងាត់មិននិយាយអ្វីសោះនោះទេ។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យពួកគេបន្លឺសម្លេងស្រែកហ៊ោនៃជ័យជម្នះ ដោយបញ្ចេញពន្លឺនៃសេចក្តីសង្ឃឹមដល់គ្នាទៅវិញទៅមក។ កាលពីមុន មានការពិពណ៌នាថា ពួកគេជា «បណ្តាជនដែលដើរក្នុងសេចក្តីងងឹត» តែឥឡូវពួកគេ «បានឃើញពន្លឺយ៉ាងធំ» (អេសាយ ៩:២)។ ភាពខុសគ្នារវាងភាពងងឹត នៃលោកីយ៍ដែលធ្លាក់ចូលអំពើបាប និងពន្លឺនៃស្ថានសួគ៌ គឺជាទិដ្ឋភាពដែលកណ្ឌគម្ពីរអេសាយក៏ដូចជាព្រះគម្ពីរប៊ីបទាំងមូលបានឆ្លុះបញ្ចាំង។ សេចក្តីងងឹតកើតចេញពីការព្រងើយកន្តើយចំពោះព្រះ បះបោរនឹងព្រះអង្គ ហើយមិនព្រមធ្វើតាមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ មានព្រះរាជសារមួយបញ្ចេញពន្លឺ ចូលទៅក្នុងភាពងងឹតខ្លាំងយ៉ាងនេះ ធ្វើឲ្យចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេមានភាពស្រស់ថ្លាឡើង…
Read article
ព្រះបន្ទូលសន្យាថា នឹងស្អាងយើងឡើងវិញ
អេសាយ ៥១:១-៦ ផ្ទៃមេឃនឹងសូន្យបាត់ទៅ ដូចជាផ្សែង … តែសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់អញនឹងនៅជាដរាប។ អេសាយ ៥១:៦ កាលខ្យល់ព្យុះកំបុតត្បូងឡរ៉ា បានបក់បោកយ៉ាងខ្លាំង កាត់តាមតំបន់ឈូងសមុទ្រមិចស៊ីកូ ឆ្ពោះទៅរកតំបន់ឆ្នេរសមុទ្ររបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅរដ្ឋលូវីស៊ីអាណា គេបានធ្វើការប្រកាសអាសន្នជាបន្ទាន់។ មន្ត្រីប៉ូលិសម្នាក់បានកត់សំគាល់ឃើញថា មានខ្យល់បក់បោកក្នុងល្បឿន១៥០គីឡូម៉ែត្រក្នុង១ម៉ោង ហើយក៏បានផ្តល់ពត៌មានដល់ប្រជាពលរដ្ឋភ្លាមៗថា “សូមធ្វើការជម្លៀសជាបន្ទាន់។ បើអ្នកសម្រេចចិត្តបន្តស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះ យើងខ្ញុំមិនអាចចេញទៅរកអ្នកបានទេ ដូចនេះ សូមយកក្រដាសមួយសន្លឹកមកសរសេរឈ្មោះ អាស័យដ្ឋាន អត្ថលេខសន្តិសុខសង្គមរបស់អ្នក និងឈ្មោះសាច់ញាតិសម្រាប់ទំនាក់ទំនង ពេលមានការបន្ទាន់ ហើយដាក់ក្រដាសនោះចូលទៅក្នុងថង់មានរូត ហើយដាក់ចូលក្នុងហោប៉ៅរបស់អ្នក។ ហើយចូរអធិស្ឋានសូមឲ្យអ្នករួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់នេះ”។ ភ្នាក់ងារជួយសង្គ្រោះបានដឹងថា ពេលណាខ្យល់ព្យុះឡរ៉ា វាយប្រហារតំបន់ឆ្នេរ ពួកគេមិនអាចធ្វើអ្វីបានទេ ក្រៅពីមើលខ្យល់ព្យុះនោះបំផ្លិចបំផ្លាញអ្វីៗទាំងអស់នៅពីមុខវា។ ពេលណារាស្រ្តរបស់ព្រះ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ជួបគ្រោះធម្មជាតិ ឬមហន្តរាយខាងវិញ្ញាណ ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គមានការធានាច្បាស់លាស់ ហើយនាំមកនូវក្តីសង្ឃឹម ដោយសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងគង់នៅជាមួយ ទោះពួកគេជួបការបំផ្លិចបំផ្លាញយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ទ្រង់បានដោះទុក្ខអស់ទាំងកន្លែងខូចបង់របស់គេ ក៏បានធ្វើឲ្យទីស្ងាត់ឈឹង បានដូចជាច្បារអេដែន ហើយឲ្យវាលប្រៃនោះត្រឡប់ដូចជាសួនរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ”(អេសាយ ៥១:៣)។ ហើយជាងនេះទៅទៀត ព្រះអង្គតែងតែធានារាស្រ្តព្រះអង្គថា ព្រះអង្គនឹងប្រទានការសង្គ្រោះ និងការប្រោសឲ្យជា បើសិនជាពួកគេទុកចិត្តព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៀតថា “ដ្បិតផ្ទៃមេឃនឹងសូន្យបាត់ទៅ ដូចជាផ្សែងហើយផែនដីនឹងចាស់ទៅដូចជាសំលៀកបំពាក់…
Read article
ព្រះអង្គជាក្សត្រ ដែលបានបង្កើតរបស់សព្វសារពើ
«កាលដើមដំបូងឡើយ ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី» (លោកុប្បត្ដិ ១:១)។ ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន គឺគ្មានពេលណាមួយ ដែលមិនមានព្រះអង្គនោះឡើយ។ ព្រះអង្គមានពិតមែន តាំងពីមុនពេលដែលពេលវេលា និងអ្វីមួយកើតមាន ដោយសារការបង្កើតរបស់ព្រះអង្គ។ ហើយដោយសារលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះអង្គ មិនដែលប្រែប្រួល ព្រះអង្គតែងតែមានពិតមែន ក្នុងលក្ខណៈជាព្រះត្រៃឯក ជាព្រះតែមួយមានបីអង្គ គឺព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ពេលយើងអានព្រះគម្ពីរ យើងឃើញថា អង្គនីមួយៗនៃព្រះត្រៃឯកសុទ្ធតែបានចូលរួមនៅក្នុងការបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ដោយព្រះវរបិតាបានធ្វើការផ្ដួចផ្ដើម ហើយព្រះគម្ពីរក៏បានពិពណ៌នាថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបាន «រេរានៅពីលើទឹក» ហើយព្រះរាជបុត្រាគឺជាភ្នាក់ងារនៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើ (លោកុប្បត្ដិ ១:២-៣ យ៉ូហាន ១:៣)។ «គ្រប់ទាំងអ្វីៗដែលស្រស់ស្អាត អស់ទាំងសត្វតូចធំ»1 គួរតែនាំឲ្យយើងមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ព្រោះព្រះអង្គបានរចនាពួកវាមក ដោយបង្គាប់តែមួយព្រះឱស្ឋ។ ធម្មជាតិទាំងមូលស្ថិតក្នុងព្រះហស្ត ស្ថិតក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលយើងឃើញទឹករលកបោកច្រាំង យើងមានការកម្សាន្តចិត្ដដ៏អស្ចារ្យ ដោយដឹងថា ទឹករលកនីមួយៗបានកើតមាន ដោយសារការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដោយអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមិនដែលបានយាងចេញពីស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គទាំងពីដើមក៏ដូចជាក្នុងពេលអនាគត។ យើងចាំបាច់ត្រូវចាំថា ព្រះអង្គគ្មានដែនកំណត់ឡើយ។ ព្រះអង្គគង់នៅលើបល្ល័ង្ក ខ្ពស់ហួស និងពិសេសខុសប្លែកពីអ្វីៗដែលព្រះអង្គបានបង្កើត។ នេះជាមូលហេតុដែលជំនឿគ្រីស្ទបរិស័ទ មានភាពខុសគ្នាពីជំនឿសាសនាដែលជឿថា ព្រះអាទិទេពបានបង្ហាញអង្គទ្រង់ឲ្យគេបានស្គាល់ នៅក្នុងពិភពធម្មជាតិ…
Read article
ចែកចាយរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូវ
១យ៉ូហាន ១:១-៥ ដ្បិតព្រះដ៏ជាជីវិត ទ្រង់បានលេចមកហើយ យើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ ក៏ធ្វើជាទីបន្ទាល់ ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា។ ១យ៉ូហាន ១:២ មនុស្សភាគច្រើន មិនដែលឮឈ្មោះអ្នកស្រីខេត ហ៊ែងឃី(Kate Hankey)ទេ ប៉ុន្តែ គាត់ជាស្រ្តីដែលមានលក្ខណៈសម្បត្តិគួរឲ្យកត់សំគាល់ណាស់។ គាត់បានធ្វើការបម្រើព្រះយេស៊ូវ នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨០០ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ នៅប្រទេសអង់គ្លេស ក្នុងនាមគាត់ជាគ្រូបង្រៀន គ្រូផ្សាយដំណឹងល្អ អ្នករៀបចំសាលារៀន បេសកជន និងអ្នកនិពន្ធបទកំណាព្យ។ នៅឆ្នាំ១៨៦៧ អ្នកស្រីខេត បានឆ្លងជំងឺធ្ងន់ធ្ងរមួយ។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់កំពុងជាសះស្បើយឡើងវិញ គាត់ក៏បាននិពន្ធបទកំណាព្យវែងមួយ ចែកជាពីរភាគមានចំណងជើងថា “រឿងដែលគេចង់ឮ” និង “រឿងដែលគេបាននិយាយប្រាប់”។ បទកំណាព្យរបស់គាត់បានបកស្រាយ អំពីទំនាក់ទំនងដែលគាត់មានជាមួយព្រះយេស៊ូវ ដោយផ្ទាល់ខ្លួន និងអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើង កាលព្រះអង្គកំពុងបំពេញបេសកកម្មនៅលើផែនដី។ បទគម្ពីរទាំងអស់សុទ្ធតែបានចង្អុលបង្ហាញទៅរកព្រះយេស៊ូវ និងនិយាយអំពីរឿងរបស់ព្រះអង្គ។ នៅដើមដំបូងនៃសំបុត្រដែលសាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរផ្ញើពួកជំនុំដំបូង គាត់បានរំឭកពួកគេអំពីពេលដែលពួកគេបានមានការដកពិសោធន៍ជាមួយព្រះយេស៊ូវដោយផ្ទាល់ខ្លួន។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរថា “ឯសេចក្តីដែលមានតាំងពីដើមមក ដែលយើងខ្ញុំបានឮ ហើយភ្នែកបានឃើញ ក៏បានមើល ហើយដៃបានប៉ះពាល់ ខាងឯព្រះបន្ទូលនៃជីវិត”(១យ៉ូហាន ១:១)។ សាវ័កយ៉ូហានបានមានប្រសាសន៍ថា “ព្រះដ៏ជាជីវិត ទ្រង់បានលេចមកហើយ យើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ ក៏ធ្វើជាទីបន្ទាល់ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា”(ខ.២)។…
Read article