មុនដើមដំបូង
កាលស្ទីវ(Steve) នៅវ័យជំទង់ គាត់បានសួរនូវសំណួរមួយ ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមសំណួរ ដែលខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវខំរកចម្លើយ ក្នុងនាមជាឳពុករបស់គាត់។ កាលនោះគាត់បានសួរខ្ញុំថា “ប៉ា បើព្រះពិតជាបានគង់នៅតាំងពីមុនអស់កល្បជានិច្ចមែន តើទ្រង់កំពុងធ្វើអ្វីខ្លះ មុនពេលដែលទ្រង់បានបង្កើតសកលលោកទាំងមូល?” ដូចនេះ តើមានអ្វីខ្លះកើតឡើង ក្នុងរយៈពេលដ៏វែង មុនពេលដែល “ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី?”(លោកុប្បត្តិ ១:១)។ ទីមួយ យើងអាចដឹងថា ព្រះទ្រង់មាន “ប្រាជ្ញា”ជាស្រេច មុននឹងបង្កើតរបស់សព្វសារពើ គឺប្រាជ្ញាដែលមានក្នុងបុគ្គលិកលក្ខណៈទ្រង់ផ្ទាល់។ ក្នុងបទគម្ពីរសុភាសិត ៨:២៣ ប្រាជ្ញាបានថ្លែងថា ព្រះទ្រង់បានសិតអញ(ប្រាជ្ញា)តាំងពីអស់កល្បរៀងមក គឺពីកាលនៅដើមឡើយ មុនដែលមានផែនដីផង។ ម៉្យាងទៀត យើងក៏អាចដឹងផងដែរថា ព្រះទ្រង់បានមានផែនការប្រទានសេចក្តីសង្រ្គោះ ដោយព្រះគុណទ្រង់ តាំងពីមុនពេលដែលទ្រង់បានដាក់ផែនដី នៅក្នុងកន្លែងរបស់វា។ បទគម្ពីរ ២ធីម៉ូថេ ១:៩ បានចែងថា ព្រះបានប្រទានព្រះគុណមកយើងក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ មុនអស់ទាំងកល្ប។ បទគម្ពីរ ទីតុស ១:២ ក៏បានចែងផងដែរថា ព្រះបានសន្យាប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច តាំងពីមុនអស់ទាំងកល្ប។ ហើយយើងក៏ដឹងផងដែរថា ព្រះវរបិតាបានដំកើងព្រះយេស៊ូវឡើង ដោយសិរីល្អ ហើយព្រះវបិតាបានស្រឡាញ់ទ្រង់ “ក្នុងកាលដែលលោកីយមិនទាន់បានកើតនៅឡើយ”(យ៉ូហាន ១៧:៥ និងមើល…
Read articleកុំឲ្យលើស កុំឲ្យខ្វះ
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានអានអត្ថបទមួយ ដែលនិយាយអំពីការដែលមនុស្សងាយប្រើព្រះបន្ទូល តាមរបៀបខុសឆ្គង។ យើងប្រហែលជាព្យាយាមកាត់ស្រាយបទគម្ពីរ ឲ្យស្របតាមទស្សនៈរបស់យើង ជាជាងបកស្រាយបទគម្ពីរនោះ តាមបំណងព្រះហឫទ័យព្រះ។ អ្នកខ្លះបានប្រើព្រះគម្ពីរ ដើម្បីការពាររឿងអ្វីមួយ ខណៈពេលដែលអ្នកដទៃបានប្រើព្រះគម្ពីរដើម្បីវាយប្រហារមកលើរឿងនោះទៅវិញ។ ភាគីទាំងសងខាងសុទ្ធតែដកស្រង់បទគម្ពីរ ដើម្បីគាំទ្រទស្សនៈរៀងៗខ្លួន ប៉ុន្តែ អ្នកទាំងពីរមិនអាចត្រូវទាំងពីរនាក់បានឡើយ។ ពេលយើងប្រើព្រះបន្ទូល យើងចាំបាច់ត្រូវប្តេជ្ញាចិត្តថា យើងនឹងមិនបន្ថែមបន្ថយអត្ថន័យ ដ៏ពិតនៃបទគម្ពីរ ដែលយើងកំពុងប្រើនោះឡើយ។ បើសិនជាយើងប្រើព្រះបន្ទូល មិនបានត្រឹមត្រូវ នោះមានន័យថា យើងក៏បានកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលខុស ដែលទីបំផុត យើងអាចឈានទៅរកការបង្រៀនខុស អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាសាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តដល់លោកធីម៉ូថេថា “ចូរខំប្រឹងនឹងថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះ ទុកជាមនុស្សដែលបានល្បងលជាប់ហើយ ជាអ្នកធ្វើការ ដែលមិនត្រូវខ្មាសឡើយ ដោយកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ”(២ធីម៉ូថេ ២:១៥)។ គន្លឹះជាអាទិភាព ដើម្បីឲ្យយើងអាចក្លាយជាអ្នកបម្រើ ដែលមិនត្រូវខ្មាស និងអាចទទួលយកបាន គឺយើងត្រូវតែបកស្រាយ(ឬ“កាត់ស្រាយ”) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ នៅពេលយើងសិក្សាព្រះបន្ទូល យើងត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះវិញ្ញាណ ដែលទ្រង់ជាអ្នកបណ្តាលឲ្យគេតែងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យយើងទទួលបានចំណេះដឹង និងប្រាជ្ញា។ យើងអាចប្រើពាក្យសម្តី និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ជាឱកាស ដើម្បីបកស្រាយព្រះបន្ទូល តាមរបៀបដែលពិតជាអាចឆ្លុះបញ្ចាំង ឲ្យគេស្គាល់បំណងព្រះហឫទ័យ។ នេះជាឯកសិទ្ធិអស្ចារ្យបំផុតមួយ ក្នុងចំណោមឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យទាំងឡាយ នៃជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទ។—Bill…
Read articleអ្នកជូនដំណើរយើងកាត់តាមច្រកភ្នំ
ខ្ញុំធ្លាប់ឮគេនិយាយថា “ខ្ញុំមិនខ្លាចស្លាប់ទេ ព្រោះខ្ញុំមានទំនុកចិត្តថា ខ្ញុំនឹងបានទៅស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលខ្ញុំខ្លាចនោះ គឺរបៀបនៃការស្លាប់!” មែនហើយ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងទន្ទឹងរង់ចាំពេលដែលយើងទៅនៅនគរស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្តែ យើងប្រហែលជាខ្លាចការស្លាប់។ យើងត្រូវហ៊ានទទួលស្គាល់ថា នេះជាការពិតមែន គឺមិនត្រូវមានការអៀនខ្មាស់ឡើយ។ វាគឺជារឿងធម្មតាទេ ដែលយើងខ្លាចឈឺចាប់ ពេលរៀបនឹងស្លាប់ ឬខ្លាចឃ្លាតឆ្ងាយពីអ្នកដែលខ្លួនស្រឡាញ់ ឬក៏ខ្លាចគ្រួសារយើងជួបភាពក្រីក្រ ឬខ្លាចបាត់បង់ឱកាសនៅលើផែនដីនេះ។ ហេតុអ្វីបានជាគ្រីស្ទបរិស័ទមិនចាំបាច់ត្រូវខ្លាចសេចក្តីស្លាប់? ព្រោះព្រះយេស៊ូវបានរស់ពីសុគតឡើងវិញ ហើយយើងរាល់គ្នា ដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទក៏នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែរ។ ហេតុនេះហើយបានជា ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៥:៥៦-៥៧ សាវ័កប៉ុលបានប្រកាសថា “រីឯទ្រនិចនៃសេចក្តីស្លាប់ គឺជាអំពើបាប ហើយអំណាចរបស់បាប គឺជាក្រិត្យវិន័យ។ តែអរព្រះគុណដល់ព្រះអង្គ ពីព្រោះទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងរាល់គ្នាមានជ័យជំនះ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង។” ដំណើរការនៃការស្លាប់ គ្រាន់តែជាការចម្លងយើង ចូលទៅក្នុងនគរព្រះ ដើម្បីរស់នៅទីនោះជាមួយព្រះអស់កល្បជានិច្ច។ ខណៈដែលយើង “ដើរកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់” យើងអាចមានទំនុកចិត្តចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលបានចែងថា “ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ ព្រនង់ ហើយនិងដំបងរបស់ទ្រង់កំសាន្តចិត្តទូលបង្គំ”(ទំនុកដំកើង ២៣:៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់យាងជាមួយយើង កំសាន្តចិត្ត និងតម្រង់ផ្លូវយើង ខណៈពេលដែលទ្រង់កំពុងជូនដំណើរយើង…
Read articleមេរៀនដែលទទួលបានពីរបងផ្ទះ
នៅពេលខ្យល់បក់គំហុកក្នុងខែមិនា បានធ្វើឲ្យរបងព័ទ្ធជុំវិញផ្ទះរបស់យើងដួលរលំខូចអស់មួយផ្នែក ប្រតិកម្មដំបូងបំផុត ដែលខ្ញុំមាននៅពេលនោះ គឺខ្ញុំចង់ស្តីបន្ទោសឲ្យជាងដែលទើបតែបានសង់របងនោះឲ្យខ្ញុំ កាលពីរបីខែមុន។ គិតយូរៗទៅ ទើបខ្ញុំដឹងថា កំហុសគឺមកពីខ្ញុំទេ។ ព្រោះនៅពេលដែលគាត់ធ្វើរបងជិតរួចរាល់ ខ្ញុំបានឃាត់មិនឲ្យគាត់ដកបង្គោលចាស់បួនដើមចោល ដើម្បីយកបង្គោលថ្មីមកដាំជំនួស ដោយចាក់បេតុងនៅជើងបង្គោលទាំងនោះឡើយ។ កាលនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា “សូមគ្រាន់តែសង់របងពីលើបង្គោលចាស់ទាំងនោះបានហើយ។ វានឹងមិនអីទេ។” វាមិនអីមែន តែនៅពេលខ្យល់ខ្លាំងបក់មក ទើបវាមានបញ្ហា។ យ៉ាងណាមិញ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីរឿងអ្នកសង់ផ្ទះពីរនាក់ ទ្រង់បានសង្កត់ធ្ងន់អំពីសារៈសំខាន់នៃការសង់ជីវិតរបស់យើងលើគ្រឹះដ៏រឹងមាំ ដោយការស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ដូច្នេះ អស់អ្នកណាដែលឮពាក្យរបស់ខ្ញុំទាំងនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាម ខ្ញុំនឹងប្រៀបធៀបអ្នកនោះដូចជាមនុស្សប៉ិនប្រយ័ត្ន ដែលសង់ផ្ទះខ្លួននៅលើថ្ម។ រួចភ្លៀងធ្លាក់មក ទឹកក៏ជន់ ហើយខ្យល់ក៏បក់ប៉ះនឹងផ្ទះនោះ តែមិនបានរលំទេ ពីព្រោះបានសង់លើថ្ម។ ឯអស់អ្នកណាដែលឮពាក្យរបស់ខ្ញុំទាំងនេះ តែមិនប្រព្រឹត្តតាម អ្នកនោះធៀបដូចជាមនុស្សល្ងង់ ដែលសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅលើខ្សាច់វិញ” (ម៉ាថាយ ៧:២៤-២៦)។ កាលណាខ្យល់ និងភ្លៀងបក់ប៉ះនឹងផ្ទះទាំងនេះ គឺមានតែផ្ទះមួយដែលបានសង់នៅលើថ្មប៉ុណ្ណោះ ដែលនៅឈរមាំ។ ការស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគឺសំខាន់ណាស់ ប៉ុន្តែ ការប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូល នោះទើបជាគន្លឹះសំខាន់បំផុត ដើម្បីធន់នៅក្នុងព្យុះនៃជីវិតបាន។ ដរាបណាអ្នកនៅមានជីវិត នៅឡើយ សូមចាប់ផ្តើមសង់ផ្ទះនៅលើថ្មដាចុះ។ —David McCasland
Read articleវិមានពោត
គេបានដាក់តាំងពិពណ៌ផ្ទាំងគំនូរដ៏ស្រស់ស្អាត នៅលើជញ្ជាំងនៃវិមានពោត មីឆែល(Mitchell) ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ រូបភាពដ៏ស្រស់ស្អាតមានដូចជា រូបសត្វស្លាបដែលហើរលើអាកាស រូបរទេះខន់នេសស្តូហ្កា(Conesto-ga) ដែលមានកង់បួនដែលកំពុងឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច រូបត្រសាលនៃជនជាតិដើមរបស់អាមេរិក និងរូបភាពជនបទផ្សេងៗទៀត។ ផ្ទាំងគំនូរទាំងនេះ មានលក្ខណៈពិសេសម្យ៉ាង ទោះជាវាបានកើតឡើងពីការយកផ្លែពោត គ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងស្មៅ មកតម្រៀបចូលគ្នាក៏ដោយ។ រៀងរាល់មួយឆ្នាំម្តង គេបានយកផ្ទាំងរូបភាពផ្សេងមកជំនួសរូបទាំងនោះ ស្របតាមប្រធានបទថ្មី ដោយសារហេតុផលផ្សេងៗ ហើយក៏ដោយសារសត្វស្លាបដែលឃ្លាន បានមកចឹកស៊ីគ្រាប់ពោត និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិក្នុងផ្ទាំងរូបទាំងនោះផងដែរ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹងចាំពី ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច អំពីរឿងសត្វហើរលើអាកាស និងគ្រាប់ពូជ យ៉ាងដូចនេះថា “ចូរស្តាប់ចុះ! មើល មានអ្នកព្រោះពូជម្នាក់ព្រោះ។ កំពុងដែលព្រោះ មានខ្លះធ្លាក់ចុះតាមផ្លូវ ហើយសត្វហើរលើអាកាសក៏មកចឹកស៊ី”(ម៉ាកុស ៤:៣-៤)។ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅក្នុងកន្លែងមានថ្ម និងក្នុងបន្លា ធ្វើឲ្យវាមិនកើតផលសោះ(ខ.៥-៧)។ តែខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅក្នុងដីល្អ ក៏កើតផលចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង (ខ.៨)។ ព្រះយេស៊ូវបានពន្យល់ថា ពួកអ្នកតាមដើរផ្លូវ កាលគេឮព្រះបន្ទូលព្រះ “នោះអារក្សសាតាំងក៏មកលួចឆក់យកព្រះបន្ទូល ដែលព្រោះក្នុងចិត្តគេទៅភ្លាម”(ខ.១៥)។ អារក្សស្អប់ដំណឹងល្អ ហើយក៏ខំរកវិធីធ្វើយ៉ាងណា កុំឲ្យមនុស្សបានជឿដំណឹងល្អ។ ចំពោះអ្នកដែលបានឮដំណឹងល្អហើយ ជាញឹកញាប់ វាធ្វើឲ្យពួកគេពន្យារពេល មិនព្រមសម្រេចចិត្ត រួចក៏ភ្លេចអ្វីដែលពួកគេបានឮនោះ។…
Read articleពួកជំនុំដែលធ្វើការ
ខ្ញុំ និងភរិយារបស់ខ្ញុំ ឈ្មោះស៊័រលី(Shirley) ចូលចិត្តធ្វើដំណើរតាមនាវា កាត់តាមដៃនសមុទ្រ ដែលមានជួរភ្នំអមសងខាង នៅប្រទេសនរវេយ ក្នុងឱកាសខួបអាពាហ៍ពិពាហ៍លើកទី៥០របស់យើង។ នៅពេលយើងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងជើង យើងបានឈប់សំចតនៅតាមបណ្តាទីក្រុង និងភូមិជាច្រើន ហើយជាញឹកញាប់ យើងបានទៅមើលព្រះវិហារមួយចំនួន។ នៅក្នុងចំណោមព្រះវិហារទាំងនោះ មានព្រះវិហារមួយ ដែលគេបានសង់នៅសតវត្សរ៍ទី១២។ អ្នកនាំភ្ញៀវទេសចរណ៍បានប្រាប់យើង ដោយមោទនភាពថា “ព្រះវិហារនេះ នៅតែមានដំណើរការ”។ ខ្ញុំក៏បានសួរថា “តើអ្នកចង់មានន័យថាម៉េច?” នាងក៏បានបកស្រាយថា នៅតាមបណ្តាព្រះវិហាររបស់រដ្ឋ គ្រូគង្វាលទទួលការរើសតាំងពីរដ្ឋ ហើយធ្វើការគ្រាន់តែដើម្បីប្រាក់ខែទេ តែគ្មាននរណាមកចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេឡើយ។ ប៉ុន្តែព្រះវិហារមួយនេះ នៅតែមានកម្មវិធីថ្វាយបង្គំ ដែលដំណើរការយ៉ាងស្មោះត្រង់ ហើយបានបម្រើព្រះអម្ចាស់យ៉ាងសកម្ម អស់រយៈពេលជិត១០០០ឆ្នាំហើយ! ភ្លាមនោះ ខ្ញុំក៏បាននឹកឃើញពួកជំនុំទាំងប្រាំពីរ ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ វិវរណៈជំពូក២ និងជំពូក៣ ដែលក្នុងនោះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា “អញដឹងពីការដែលឯងរាល់គ្នាធ្វើ” (២:២,៩,១៣,១៩ ៣:១,៨,១៥)។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកជំនុំក្រុងថែស្សាឡូនីចក៏បានទទួលការសរសើរពីសាវ័កប៉ុល ដោយសារ “ការដែលធ្វើដោយសេចក្តីជំនឿ ការនឿយហត់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងមាំមួន ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា”(១ថែស្សាឡូនីច ១:៣)។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំក៏បានគិតផងដែរ អំពីពួកជំនុំរបស់ខ្ញុំ…
Read article