“យកខ្លួនឯងជាទីមួយ”
មានពេលមួយ បុរសម្នាក់បានសួរខ្ញុំថា “តើអ្នកមានបញ្ហាអ្វីដែលធំបំផុត?” ខ្ញុំក៏បានឆ្លើយថា “ខ្ញុំមើលឃើញបញ្ហាធំបំផុតរបស់ខ្ញុំ នៅក្នុងកញ្ចក់ឆ្លុះមុខ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ”។ គឺខ្ញុំកំពុងនិយាយសំដៅទៅលើ សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ដែល “យកខ្លូនឯងជាទីមួយ” ដែលកំពុងរង់ចាំឆ្មក់ នៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ បទគម្ពីរយ៉ាកុប ៤:១ បានចែងថា “ឯសេចក្តីទាស់ទែង និងសេចក្តីឈ្លោះប្រកែក ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា នោះមកពីណា តើមិនមែនមកពីសេចក្តីសំរើប ដែលច្បាំងក្នុងអវយវៈរបស់អ្នករាល់គ្នាទេអី?” ពាក្យ “សេចក្តីសំរើប” គឺសំដៅទៅលើសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាអាត្មានិយម។ ហេតុនេះហើយបានជា ក្នុងបទគម្ពីរយ៉ាកុប ១:១៤ យើងបានទទួលការ បង្រៀនថា “តែដែលគ្រប់គ្នាកើតមានសេចក្តីល្បួង នោះគឺដោយសារតែសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួននាំប្រទាញ ហើយលួងលោមទេ”។ លោកយ៉ាកុបបានដាស់តឿនយើងថា សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ដែល “យកខ្លួនឯងជាទីមួយ” នឹងបំផ្លាញចំណងមិត្តភាពដែលយើងមានជាមួយព្រះ(៤:៤) ហើយនាំឲ្យមានការបែកបាក់គ្នា សង្រ្គាម និងជម្លោះ(ខ.១-២)។ ដូចនេះ ព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងឈប់មានគំនិត “យកខ្លួនឯងជាទីមួយ”។ តើដោយរបៀបណា? ទីមួយ គឺដោយ “ចុះចូលព្រះ”(៤:៧)។ យើងចាំបាច់ត្រូវដាក់ខ្លួនឯងឲ្យត្រូវលេខរៀង ព្រោះព្រះទ្រង់ជាព្រះ ហើយយើងត្រូវយកទ្រង់ជាទីមួយ។ ទីពីរ ដោយ “ចូលទៅជិតទ្រង់”(ខ.៨)។ ចូរបំបាត់សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា…
Read articleជីវប្រវត្តិរបស់អ្នក
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងស្វែងរកវិធីសាស្រ្តដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ដើម្បីបង្រៀនសិស្ស នៅក្នុងមុខវិជ្ជាជំនាញសរសេរកម្រឹតមហាវិទ្យាល័យ អំពីទ្រឹស្តីនៃការសរសេរជីវប្រវត្តិសង្ខេប ខ្ញុំក៏មានយោបលមួយ គឺឲ្យពួកគេសរសេរជីវប្រវត្តិក្នុងរយៈពេល៦សប្តាហ៍។ ពេលខ្ញុំឲ្យពួកគេធ្វើកិច្ចការមួយនេះ អ្នកស្រីអឺនែស ហ៊ែមីងវេយ(Ernest Memingway) ដែលជាអ្នកទទួលជ័យលាភីនៃការប្រកួតភូលីហ្ស័រ(Pulitzer) បានសរសេរជីវប្រវត្តិដ៏កំសត់មួយ ដោយគ្រាន់តែសរសេរពាក្យប៉ុន្មានម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះថា “មានលក់ ស្បែកជើងកូនងែតដែលគេមិនទាន់ប្រើ”។ សូមស្រម៉ៃអំពីរឿងកំ សត់មួយ ដែលនៅពីខាងក្រោយពាក្យទាំងដប់ម៉ាត់នេះចុះ។ ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីអត្ថន័យនៃរឿងនេះ ខ្ញុំក៏ចង់ដឹងថា តើក្នុងព្រះគម្ពីរ មានជីវប្រវត្តិសង្ខេបណាមួយ ដែលត្រូវបានគេសរសេរដោយពាក្យតែដប់ម៉ាត់ដូចនេះដែរឬទេ។ ក្រោយមក ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ពេលខ្ញុំ រកឃើញថា នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ មានវីរបុរសជាច្រើន ត្រូវបានគេលើកមករៀបរាប់តាមរបៀបនេះផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ ព្រះបានមានបន្ទូលថា ដាវីឌគឺជា “អ្នកដែលធ្វើតាមចិត្តទ្រង់គ្រប់ជំពូក”(១សាំយ៉ូ-អែល ១៣:១៤ កិច្ចការ ១៣:២២)។ សាវ័ប៉ុលក៏បានពិពណ៌នាអំពីខ្លួនឯងថា “ប៉ុលខ្ញុំ ជាសាវ័ករបស់ផងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ”(អេភេសូ ១:១)។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់ក៏បានបកស្រាយអំពីលោកធីម៉ូ-ថេថា “អ្នកធីម៉ូថេ ជាកូនពិតក្នុងសេចក្តីជំនឿ”(១ធីម៉ូថេ ១:២)។ ហើយក៏សូមពិចារណ៍អំពីពាក្យពិពណ៌នាអំពីនាងម៉ារាថា “នាងព្រហ្មចារីនឹងមានគភ៌ប្រសូតបានបុត្រា១”(ម៉ាថាយ ១:២៣) និងអំពីព្រះយេស៊ូវថា “ព្រះបន្ទូលក៏ត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ហើយបានស្នាក់នៅជាមួយនឹងយើងរាល់គ្នា”(យ៉ូហាន ១:១៤)។ ពេលយើងបានដឹងថាមានការបកស្រាយអំពីមនុស្សនៃសេចក្តីជំនឿ ដោយប្រើពាក្យដ៏ខ្លីដូចនេះ…
Read articleការជួបជុំគ្នាឡើងវិញដែលបានទន្ទឹងរង់ចាំជាយូរ
កាលពីក្មេង ខ្ញុំមានឆ្កែខូលីឈ្មោលមួយក្បាលឈ្មោះ ព្រីន ប៊យ(Prince Boy)។ វាជាសត្វសុនខ ដែលខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង។ ថ្ងៃមួយ វាបានបាត់ខ្លួន។ ខ្ញុំមិនដឹងថា គេបានលួចវា ឬវាគ្រាន់តែបានរត់ចេញពីយើងឡើយ តែខ្ញុំបានពិបាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំបានស្វែងរកវានៅគ្រប់ទិសទី។ តាមពិត ខ្ញុំនៅចាំថា កាលនោះខ្ញុំបានឡើង ដើមឈើដ៏ខ្ពស់មួយ ដែលអាចជួយឲ្យខ្ញុំមើលទៅកន្លែងជិតខាងចុះឡើងៗ ដោយសង្ឃឹមថា នឹងមើលឃើញវានៅកន្លែងណាមួយ។ ខ្ញុំពិតជាចង់ឲ្យឆ្កែជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ វិលត្រឡប់វិញខ្លាំងណាស់។ អស់រយៈពេលជាច្រើនសប្តាហ៍ ខ្ញុំតែងតែខំរកមើល ដោយសង្ឃឹមថា នឹងបានឃើញព្រីន ប៊យ។ តែយើងមិនដែលបានជួបគ្នាវិញឡើយ។ តែយើងមានអារម្មណ៍បាត់បង់កាន់តែខ្លាំង ពេលយើងគិតថា យើងនឹងមិនអាចជួបអ្នកជាទីស្រឡាញ់ ដែលបានបាត់បង់ជីវិតបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់អ្នកដែលស្គាល់ និងស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ការបែកគ្នាដោយសេចក្តីស្លាប់ គឺមាន រយៈពេលបណ្តោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។ ថ្ងៃណាមួយ យើងនឹងបានជួបជុំគ្នាឡើងវិញ ជារៀងរហូត! សាវ័កប៉ុលបានបញ្ជាក់ពួកជំនុំនៅក្រុងថែស្សាឡូនិចថា “ ព្រោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ នឹងយាងចុះពីស្ថានសួគ៌មក ដោយស្រែកបង្គាប់១ព្រះឱស្ឋ ទាំងមានឮសំឡេងមហាទេវតា និងត្រែរបស់ព្រះផង នោះពួកស្លាប់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទនឹងរស់ឡើងវិញជាមុនបង្អស់ រួចយើងរាល់គ្នាដែល កំពុងតែរស់នៅ ក៏នឹងបានលើកឡើង ទៅក្នុងពពកជាមួយគ្នាទាំងអស់ ដើម្បីឲ្យបានជួបជុំនឹងព្រះអម្ចាស់នៅនាអាកាស យ៉ាងនោះ…
Read articleភាពអស្ចារ្យនៃវាលរហោស្ថាន
អ្នកនិពន្ធបទទំនុកតម្កើងមានភាពងាយស្រួល នៅក្នុងការសរសើរតម្កើង ខ្លាំងជាងយើង ដោយសារចំណងទាក់ទងជិតស្និទ្ធ ជាមួយពិភពធម្មជាតិ ខ្លាំងជាងយើង។ ស្តេចដាវីឌបានចាប់ផ្តើមមានជីវិតជាអ្នកគង្វាល នៅទីវាល ក្រោយមក បានចំណាយពេលលាក់ខ្លួនជាច្រើនឆ្នាំ នៅក្នុងតំបន់ដែលសម្បូរផ្ទាំងថ្ម នៅនគរអ៊ីស្រាអែល។ ដូចនេះ ជាធម្មតា យើងសង្កេតឃើញបទកំណាព្យជាច្រើនរបស់ទ្រង់ មានការឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យ និងការឲ្យតម្លៃចំពោះពិភពធម្មជាតិ។ ទំនុកតម្កើងជាតំណាងឲ្យពិភពលោក ដែលមានការរួមផ្សំគ្នាតែមួយ ពីផ្នែកនីមួយៗ ដែលត្រូវបានទ្រទ្រង់ ដោយព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ ការពិពណ៌នាអំពីវាលរហោស្ថាន បានជួយឲ្យយើងដឹងអំពីសោភ័នភាពដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះ ដែលយើងមើលមិនឃើញ និងមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងមិនអាចសរសើរតម្កើងព្រះ ដែលឆ្នៃបង្កើតសត្វកាំប្រម៉ា និងសត្វប្រើស និងដាក់ដើមឈើពណ៌បៃតង់ខ្ចីដ៏ស្រស់បំព្រង នៅតាមចង្កេះភ្នំដែលមានផ្ទាំងថ្មពណ៌ប្រផេះ ហើយបានកែច្នៃទេសភាពនោះ ឲ្យក្លាយជាផ្ទាំងគំនូដ៏វិចិត្រ? ការពិពណ៌នា តាមក្តីស្រម៉ៃរបស់អ្នកនិពន្ធបទទំនុកតម្កើង បានធ្វើឲ្យពិភពលោកមិនអាចទប់សេចក្តីអំណរ ដែលព្រះបានបណ្តាលឡើយ។ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “ចូរឡើងសំឡេងដោយអំណរថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា ឱផែនដីទាំងមូលអើយ ចូរទំលាយច្រៀងដោយអំណរ អើ ចូរច្រៀងសរសើរចុះ”(ទំនុកតម្កើង ៩៨:៤)។ ធម្មជាតិក៏បានចូលរួមសរសើរតម្កើង គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា : “ ចូរឲ្យអស់ទាំងទន្លេទះដៃ ហើយឲ្យភ្នំទាំងប៉ុន្មានច្រៀងជាមួយគ្នាដោយអំណរ”(ខ.៨)។ អ្នកនិពន្ធទំនុកតម្កើងបានផ្តល់នូវដំណោះស្រាយដ៏អស្ចារ្យ ចំពោះបញ្ហានៃវប្បធម៌ដែលមិនពូកែសរសើរតម្កើងព្រះ ដោយផ្តល់ឲ្យនូវពាក្យពេចន៍ដ៏ចាំបាច់ សម្រាប់សរសើរតម្កើង។ យើងគ្រាន់តែប្រើពាក្យទាំងនោះ…
Read articleចំណោតដ៏រអិលនៃជ័យជម្នះ
ក្នុងចំណោម សំណេរខ្លីៗដើមដំបូងទាំង១៩០០០ ដែលត្រូវបានសរសេរដោយបណ្ឌិតអូ អេ បាទីស្តា(O. A. Battista) ដែលជាគីមីវិទូ និងអ្នកនិពន្ធ មានសំណេរខ្លីមួយ ដែលកើតឡើងពីការសង្កេតមើលដ៏ឆ្លាតវ័យថា “អ្នកបានឈានទៅដល់កម្រឹតកំពូលនៃជោគជ័យ ពេលដែលអ្នកលែងមានចំណាប់អារម្មណ៍ ចំពោះលុយ ឬការសរសើរ ឬក៏មុខមាត់ក្នុងសង្គម”។ តែគួរឲ្យស្តាយណាស់ ជាញឹកញាប់ យើងទទួលលទ្ធផលបញ្រ្ចាស់ ពេលដែលការអ្វីដែលយើងបានធ្វើ ត្រូវបានគេសរសើរ និងឲ្យរង្វាន់។ និយាយរួម ចិត្តដែលមានការបន្ទាបខ្លួន អាចក្លាយជាក្បាលដែលរីកធំភ្លាម។ មុនពេលសូលជិតដល់ពេលទទួលការចាក់ប្រេងតាំងជាស្តេច គាត់បានយល់ថា ខ្លួនគាត់គ្រាន់តែជាសមាជិកនៃគ្រួសារដ៏តូចមួយ នៅក្នុងពូជអំបូដ៏តូចបំផុតនៃសាសន៍អ៊ី-ស្រាអែល(១សាំយ៉ូអែល ៩:២១)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពីរបីឆ្នាំក្រោយមក ស្តេចអង្គនេះបានឲ្យគេសង់វិមានមួយ ដើម្បីលើកតម្កើងព្រះនាមខ្លួនឯង ហើយក៏បានកាន់អំណាច ដោយលែងស្តាប់អ្នកដទៃ(១៥:១១-១២)។ ហោរ៉ាសាំយ៉ូអែលក៏ប្រឈមមុខដាក់ស្តេចសូល ដោយសារការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ទ្រង់ ដោយក្រឿនរំឭកទ្រង់ថា “ក្នុងកាលដែលទ្រង់នៅថោកទាបដល់ព្រះនេត្រនៃអង្គទ្រង់ នោះតើព្រះមិនបានតាំងទ្រង់ឡើង ឲ្យធ្វើជាមេលើពូជអំបូរអ៊ីស្រាអែលទាំងប៉ុន្មានទេឬអី”(ខ.១៧)។ ការលើកតម្កើងខ្លួនឯង គឺជាការបោះជំហានទីមួយ ចុះតាមចំណោទដ៏រអិល នៃការអ្វីដែលយើងបាន យល់ថា ជាជោគជ័យ។ ការនេះចាប់ផ្តើម ពេលដែលយើងសរសើរខ្លួនឯង ចំពោះជ័យជម្នះដែលព្រះប្រទាន ហើយបន្ថែមបន្ថយព្រះរាជបញ្ជារបស់ទ្រង់ ដើម្បីបំពេញចិត្តខ្លួនឯង។ ជ័យជម្នះដ៏ពិត គឺជាការដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះ…
Read articleពាក្យសម្រាប់មនុស្សនឿយព្រួយ
សាសន៍អ៊ីស្រាអែលកំពុងរងទុក្ខលំបាក ពេលចក្រភពអាសស៊ើរបានចាប់ពួកគេជាឈ្លើយ ហើយបង្ខំពួកគេឲ្យទៅរស់នៅក្នុងប្រទេសមួយ ដែលនៅឆ្ងាយពីទឹកដីរបស់ខ្លួន។ តើហោរាអេសាយអាចផ្តល់ឲ្យអ្វីខ្លះ ដល់ បណ្តាជនទាំងអស់នេះ ដើម្បីជួយពួកគេក្នុងពេលដ៏លំបាកដូចនេះ? គឺគាត់បានផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវបទទំនាយនៃសេចក្តីសង្ឃឹម ដែលជាព្រះរាជសាររបស់ព្រះ ដែលជាប់ទាក់ទងនឹងព្រះមែស៊ី ដែលនឹងយាងមកតាមព្រះបន្ទូលសន្យា។ ក្នុងបទគម្ពីរអេសាយ ៥០:៤ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបកស្រាយ អំពីសេចក្តីសុខសាន្ត និងការកម្សាន្តចិត្ត ដែលទ្រង់នឹងប្រទាន នៅថ្ងៃណាមួយ : “ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានឲ្យខ្ញុំមានវោហារ ដូចជាអ្នកដែលបានរៀនសូត្រហើយ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានចេះប្រើពាក្យសំដី និងជ្រោងមនុស្សគ្រាកចិត្តឡើង”។ ព្រះបន្ទូលខាងលើនេះ ផ្តល់ឲ្យនូវការកម្សាន្តចិត្តទ្វេដង គឺសម្រាប់ប្រជាជនដែលស្ថិតក្នុងការនិរទេស និងសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ដែលព្រះយេស៊ូវនឹងបានប៉ះពាល់ជីវិតរបស់ពួកគេ ដោយសេចក្តីអាណិតអាសូររបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសដល់ហ្វូងមនុស្សដែលដើរតាមទ្រង់ថា “អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក”(ម៉ាថាយ ១១:២៨)។ ព្រះបន្ទូលត្រង់ចំណុចនេះ គឺពិតជាព្រះបន្ទូលនៃការអាណិតអាសូរមែន! ព្រះយេស៊ូវបានបន្សល់ទុកនូវគំរូនៃការបម្រើអ្នកដែលកំពុងនឿយព្រួយ។ តើអ្នកដឹងថា មាននរណាម្នាក់ដែលត្រូវការពាក្យលើកទឹកចិត្តដែលចំពេល ឬតើអ្នកមានត្រចៀកដែលត្រៀមស្តាប់មិត្តភ័ក្រ ដែលមានក្តីបារម្ភឬទេ? ពាក្យកម្សាន្តចិត្ត សម្រាប់មនុស្សដែលនឿយព្រួយ អាចជាពាក្យដែលនិយាយចំពេល។-Dennis Fisher
Read article