អាជីវកម្មដែលមានហានិភ័យ
នៅលើកាតជូនពរបុណ្យណូអែលមួយចំនួន ដែលអ្នកនឹងទទួលបាននៅឆ្នាំនេះមុខជា នឹងមានរូបបុរសម្នាក់ដែលឈរនៅពីក្រោយស្មារបស់នាងម៉ារី គឺជាមនុស្សម្នាក់ ដែលបានបង្ហាញចេញនូវការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះឱរស់យេស៊ូវ។ ឈ្មោះរបស់គាត់គឺ យ៉ូសែប ។ ក្រោយពីថ្ងៃកំណើតព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមក លោកយ៉ូសែប មិនសូវបានឮ គេនិយាយអំពីគាត់ម្តងទៀតឡើយ។ ប្រសិនបើយើងមិនបានដឹងរឿងនៅលើកាតជូនពរនេះច្បាស់ទេ នោះ យើងគិតថា លោកយ៉ូសែប គឺជាម្នាក់នៅជិតកន្លែងដែលព្រឹត្តិការណ៍មួយកើតឡើងមិនសំខាន់ឡើយ ឬបើជាការចាំបាច់ណាស់ គាត់ជាអ្នកជួយធ្វើឱ្យព្រះយេស៊ូវប្រកាសថាប្រសូតមកតាមដំណវង្សហ្លួងដេវីឌប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក្នុងសាច់រឿងនេះ មុខងារដែលលោកយ៉ូសែប បានសម្តែងគឺមានសារៈសំខាន់ខាងផ្នែកយុទ្ឋសាស្ត្រសម្បើមណាស់។ ប្រសិនបើលោកមិន បានស្តាប់តាមបង្គាប់របស់ទេវតាឱ្យយកនាងម៉ារាធ្វើជាប្រពន្ឋ (ម៉ាថាយ 1:20) នោះលោកបានដាក់បេសកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងហានិភ័យមួយ បើតាមការស្មានទុកជាមុនរបស់មនុស្សយើង។ ហើយរីឯការយកនាងម៉ារីធ្វើជាប្រពន្ឋវិញ ក៏ជាកិច្ចការដែលមានហានិភ័យដែរ។ បើមានរឿងផ្សព្វផ្សាយចេញទៅក្រៅថា លោកធ្វើជាឪពុកទារកម្នាក់មុនរៀបការ នោះគេរាប់គាត់ថាបំពាន់លើច្បាប់របស់ជនជាតិយូដាយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ និងធ្វើឱ្យគាត់អាម៉ាសមុខជាសារធារណៈទៀតផង។ រហូតមកដល់ពេលនេះ យើងរាល់គ្នាមានការដឹងគុណចំពោះលោក ដែលសុខចិត្តប្រថុយដាក់កិត្តយសរបស់លោក ដើម្បីចូលរួមចំណែក និងជួយសម្រួលដល់ការផ្សព្វផ្សាយកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ។ ក្នុងចំណោមយើងរាល់គ្នាភាគច្រើនមានលក្ខណៈស្តួចស្តើងណាស់ បើប្រៀបជាមួយ អ្នកសម្តែងកំពូលៗក្នុងលោកីយនេះ។ សូម្បីយ៉ាងនេះក្តី យើងរាល់គ្នាបានត្រាសហៅឱ្យស្តាប់បង្គាប់តាម។ អ្នកណាទៅដឹងថាមានអ្វីខ្លះដែលព្រះជាម្ចាស់បានរក្សាទុក កាលណាយើងសុខចិត្តចុះចូលចំពោះព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សូម្បីតែពេលខ្លះកិច្ចការនេះនាំមកហានិភ័យដល់យើងរាល់គ្នាក៏ដោយ!__ Joe Stowell
Read articleតើមានអ្វីខ្លះដែលចង់ឱ្យអញប្រទានដល់ឯង ?
ខ្ញុំធ្លាប់បានប្រាប់ថា មានរឿង“សេចក្តីប្រាថ្នាបីយ៉ាង” ឃើញ មានស្ទើរតែគ្រប់វប្បធម៌ទាំងអស់ គឺមានដំណើររឿងស្រដៀងគ្នាទាំងអស់។ អ្នកបំពេញកុសលម្នាក់លេចមក ហើយស្ម័គ្រចិត្តព្រមឱ្យនូវសេចក្តីប្រាថ្នាបីយ៉ាង ទៅដល់អ្នកទទួលដោយឥតសង្ស័យ។ ការពិតទៅ រឿងទាំងនេះតែងតែជួបប្រទះជាញឹកញាប់ ដើម្បីផ្តល់នូវគំនិតយោបល់ឱ្យយើងទាំងអស់គ្នា ដែលចង់បានអ្វីមួយដែលយើងមិនអាចមាន ដោយខ្លួនឯងបាន ។ សូម្បីតែនៅក្នុងព្រះគម្ពីរក៏មានរឿង “សេចក្តីប្រាថ្នា”ដែរ រឿងនេះបានកើតឡើង ក្នុងយប់មួយដែលព្រះអម្ចាស់បានលេចមកសាឡូម៉ូនក្នុងសុបិន្តនិមិត្ត ហើយទ្រង់ មានបន្ទូលមកកាន់គាត់ថា “ចូរសូមអ្វីដែលចង់ឱ្យអញប្រទានដល់ឯងចុះ?”(១ពង្សាវតាក្សត្រ 3:5)។ សាឡូម៉ូនអាចសូមអ្វីៗបាន ដូចជា ទ្រព្យសម្បត្តិ កិត្តិយស និងភាពល្បីល្បាញ ឬអំណាច។ តែគាត់បានសូមមិនមែនជារបស់ទាំងអស់នេះទេ។ គាត់បានទាមទារឱ្យ“មានចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា”(ខ.9) ឬ “មានចិត្តចង់ដឹង” គឺជា ចិត្តដែលបន្ទាបចុះដើម្បីស្តាប់ និងរៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ធ្វើជាស្តេចនៅក្មេងតូច ខ្វះបទពិសោធន៍ ហើយផ្ទុកធ្ងន់ហួសហេតុពេក ដោយមានការទទួលខុសត្រូវលើការគ្រប់គ្រងលើជាតិសាសន៍ដ៏ធំ នោះទូលបង្គំត្រូវប្រាជ្ញារបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីគ្រប់គ្រងរាស្ត្រទាំងនេះឱ្យបានល្អ។ តើខ្ញុំចេះថ្លឹងថ្លែងដែរឬទេ? ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់ខ្ញុំផ្ទាល់ហើយថែមទាំងបានសួរថា តើមានអ្វីខ្លះដែលអញអាចធ្វើសំរាប់ខ្ញុំ តើខ្ញុំគួរសុំអ្វីខ្លះ? តើគួរឱ្យខ្ញុំសូមសំរាប់សុខភាព ទ្រព្យសម្បត្តិ យុវវ័យភាព អំណាច ឬកិត្តិនាម? តើគួរឱ្យខ្ញុំសូមសំរាប់ប្រាជ្ញា ភាពបរិសុទ្ឋ និងសេចក្តីស្រឡាញ់? តើគួរឱ្យខ្ញុំធ្វើជាមនុស្សឆ្លាត ឬក៏មនុស្សល្ងង់ខ្លៅ? សន្មត់ថា…
Read articleគ្រោងការមួយប៉ុណ្ណោះ
ក្នុងភាពលាតសន្ឋឹងចុះមកនៃសិរីរុងរឿង ស៊ី អេស លីហ្វីស(C. S. Lewis) និយាយប្រាប់ពីរឿងរបស់ស្ត្រីម្នាក់ដែលបានកើតកូនប្រុស ខណៈពេលជាប់ឃុំក្នុងគុកងងឹត។ តាំងពីកើតមកក្មេងប្រុសនេះ មិនដែលចេញទៅក្រៅឃើញពិភពលោកនេះទេ ម្តាយរបស់គាត់បានព្យាយាមរៀបរាប់ពីលោកីយនេះ ដោយប្រើខ្មៅដៃគូសរូបប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមក ពេលដែលគាត់ និងម្តាយរបស់គាត់ត្រូវបានដោះលែងឱ្យមានសេរីភាព ពីពន្ឋនាគាមក រូបគ្រោងធម្មតាជាច្រើនត្រូវបានជំនួស ដោយរូបភាពពិតប្រាកដរបស់លោកីយដ៏ស្រស់ស្អាត។ ក្នុងន័យស្រដៀងគ្នានេះដែរ បានរំឮកពីរូបភាព ដែលព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងពីស្ថានសួគ៌ មានថ្ងៃមួយរូបភាពនេះនឹងត្រូវជំនួសដោយសេចក្តីអំណរ និងមានពិសោ ធន៍ដោយផ្ទាល់ទៀតផង។ លោកប៉ូលបានយល់ថា ស្ថានសួគ៌ដែលជាការដឹងដោយវិញ្ញាណនោះ ដល់ពេលកំណត់ថ្ងៃណាមួយយើងនឹងទៅនៅចំពោះព្រះវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូវ “ឥឡូវនេះយើងមើលឃើញបែបស្រអាប់ ដូចជាដោយសារកញ្ចក់ តែនៅវេលានោះ នឹងឃើញមុខទល់នឹងមុខ ឥឡូវនេះខ្ញុំស្គាល់មិនទាន់អស់ តែនៅវេលានោះ ខ្ញុំនឹងស្គាល់វិញដូចជាព្រះទ្រង់ស្គាល់ខ្ញុំដែរ (១កូរិនថូស 13:12)។ សូម្បីយ៉ាងនោះ លោកនៅមានទំនុកចិត្តពីសិរីរុងរឿងនាពេលអនាគតបានប្រទានមកគាត់ជាកម្លាំង ក្នុងចំណោមការល្បងលទាំងឡាយ “ខ្ញុំរាប់អស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខលំបាកនៅជាន់នេះ ថាជាសេចក្តីមិនគួរប្រៀបផ្ទឹមនឹងសិរីល្អ ដែលនឹងបើកសម្តែងមកឱ្យ យើងរាល់គ្នាឃើញនោះទេ”(រ៉ូម 8:18)។ គំនិតពីសិរីល្អនៃស្ថានសួគ៌របស់យើង នៅនាបច្ចុប្បន្ននេះ គឺគ្រាន់តែជាគ្រោងការសាមញ្ញមួយប៉ុណ្ណោះ។ យើងអាចមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុង លើការប្រកាស់របស់ព្រះយេស៊ូវថា ទ្រង់ទៅរៀបកន្លែងឱ្យយើងរាល់គ្នា(យ៉ូហាន 14:1-3)។ ការល្អមិនទាន់មកដល់នៅឡើយ! _Dennis Fisher
Read articleធ្វើកិច្ចនេះទុកជាការរំឮក
នៅពេលកប៉ាលកងទ័ពជើងទឹកអាមេរិច ចូលមកដល់ ឬក៏ចាកចេញពីមូលដ្ឋានទ័ព ភៀល ហា ប៉ឺរ(Pearl Harbor) ពួកនាវឹកទាំងអស់ឈរជាជួរ ក្នុងឯកសណ្ឋានកងទ័ព ពួកគេឈរដោយស្មឹងស្មាតរយះពេលដ៏យូរនៅលើជាយដំបូលកប៉ាលខាងក្រៅ ដើម្បីសម្តែងនូវការគោរពដល់ពលទាហ៊ាន ពលនាវឹក និងជនស៊ីវិលទាំងឡាយ ដែលបានពលីជីវិតនៅក្នុងសង្គ្រាមលោកលើទី២។ វាគឺជាផ្ទាំងទស្សនីយភាពរំជើបរំជួល ហើយអ្នកចូលរួមទាំងឡាយ តែងតែកត់ត្រានូវព្រឹត្តិការណ៍នេះជាញឹកញាប់ ក្នុងចំណោម អាជីពជាទាហ៊ាននាបច្ចុប្បន្នភាពរបស់ពួកគេដែលគួរឱ្យចងចាំបំផុត ។ សូម្បីអ្នកទស្សនាទាំងឡាយនៅលើឆ្នេរ ក៏មានអារម្មណ៍តភ្ផាប់ជាមួយគ្នា ដែលសម្តែងនូវការគោរពមិនគួរឱ្យជឿបានជាពិសេសរវាងអ្នកបំរើទាំងឡាយនៅថ្ងៃនេះ និងអ្នកបំរើទាំងឡាយនៅអតីតកាល។ ទិដ្ឋភាពនេះញ៉ាំងឱ្យមានការគោរពសរសើរ ចំពោះកិច្ចការរបស់ពលនាវឹក នៅថ្ងៃនេះ ខណះពេលពួកគេឈរគោរពស្មឹងស្មាតចំពោះអ្នកដែលបានបូជាជីវិតក្នុងអតីតកាល។ នៅពេលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនពីពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់(ម៉ាថាយ 26:26-29) បានបង្ហាញឱ្យដឹងជាក់ជាមួយចិត្តយល់ព្រមតភ្ផាប់គ្នាដូចគ្នានេះដែរ។ ការចូលរួមចំណែករបស់យើងនៅលើតុព្រះអម្ចាស់ ជាការព្រមទទួលយកការសុគត់របស់ទ្រង់ ខណះពេលនោះជាការយល់ព្រមឱ្យយើងតភ្ផាប់ជាមួយទ្រង់ ដែលមិនដូចជាសកម្មភាពណាមួយដែលសម្តែងចេញជាកិច្ចរំឮកនោះទេ។ ចំណែកឯការដែលកងនាវឹកប្រកាន់ខ្ផាប់ នូវរបៀបគោរពយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន នោះព្រះគម្ពីរក៏បង្រៀនយើងពីកិច្ច រំឮកដល់ការសុគត់របស់ព្រះយេស៊ូវផងដែរ(១កូរិនថូស 11:26-28)។ សកម្មភាពឱនគោរព និងការអរព្រះគុណ បម្រើដល់ការគោរពកោតសរសើរសកម្មភាព ពីមុន រីឯគោលបំណងដែលមាននេះដើម្បីបម្រើសកម្មភាពបច្ចុប្បន្ននេះ ។_Randy Kilgore
Read articleរស់នៅកុំឱ្យក្តៅចិត្ត
បងប្អូនអើយមានឃើញទេថា តើមានគេខំចំណាយកម្លាំងប៉ុណ្ណា ដើម្បីឱ្យមនុស្សធ្វើការអាក្រក់នៅសព្វថ្ងៃនេះ? ប្រហែលជាមានតារាភាពយន្តជាអ្នកដើមហេតុ ខណៈ ពេលមានការយល់ព្រមនូវទស្សនៈគ្មានសិលធម៌ មកក្នុងចម្រៀង ខ្សែភាពយន្ត និងកម្មវិធីផ្សេងៗរបស់ពួកគេ។ ឬក៏វាអាចបណ្តាលមកពីអ្នកដឹកនាំទាំងនោះ ជាអ្នកដែលចំអកឡកឡើយ ចំពោះការរស់នៅត្រឹមត្រូវរបស់ពួកគេ ដោយបើកចំហរ។ វាងាយស្រួលនឹងក្តៅចិត្តអំពីការនេះណាស់ហើយងាយស្រួលនឹងខូចចិត្តដែរ ប៉ុន្តែ ទំនុកដំកើង ជំពូក ៣៧ បានណែនាំនូវវិធីសាស្ត្រល្អៗពីរឿងនេះ។ ចូរស្តាប់នូវ ដំបូន្មានប្រកបដោយប្រាជ្ញារបស់ដាវីឌចុះ “កុំឱ្យក្តៅចិត្ត ចំពោះមនុស្សប្រព្រឹត្តអាក្រក់ឡើយ ឬក៏កុំឱ្យច្រណែននឹងពួកដែលធ្វើការទុច្ចរឹតដែរ” (ខ ១)។ ចំណែកឯការដែលត្រឹមត្រូវនោះ គឺត្រូវធ្វើជា “អំបិល និងពន្លឺ” ម៉ាថាយ 5:13-14 នៅក្នុងលោកីយបាត់ជាតិប្រៃ និងពន្លឺ។ ចូរខំធ្វើការតយុទ្ឋជាមួយអំពើបាប ដោយការជញ្ផឹងគិតក្នុងពន្លឺរបស់ព្រះគ្រីស្ទ អ្វីក៏ដោយក៏អាចកើតឡើងបានដែរ។ យើងមិនអាចបណ្តោយឱ្យកម្លាំងអវិជ្ផមានណាមួយនឹងនាំយើងឱ្យរស់នៅក្នុងកំហឹង និងសេចក្តីឃោឃៅឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញយើងត្រូវពឹងជ្រកក្នុងព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីឱ្យមនុស្សធ្វើអាក្រក់ “ពួកគេនឹងត្រូវច្រូតកាត់ដូចជាស្មៅ ហើយនឹងក្រៀមស្វិតទៅដូចជាស្មៅខ្ចីដែរ”(ខ២) មុននឹងការនេះកើតឡើង នោះយើងគួរតែធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ដាវិឌ៖(១)“ជឿទុកចិត្តនឹងព្រះអម្ចាស់ហើយប្រព្រឹត្តការល្អចុះ។” (២)“ចម្អែតខ្លួន ដោយសេចក្តីពិតរបស់ទ្រង់។” (៣)“យកព្រះអម្ចាស់ជាសេចក្តីអំណររបស់ខ្លួន។”(៤)“ទុកដាក់ផ្លូវអ្នកនឹងព្រះអម្ចាស់។” (៥)“ស្ងៀមចំពោះព្រះអម្ចាស់”(ខ.៣-៧)។ យើងប្រហែលជាមិនចូលចិត្តនូវអ្វីដែលយើងបានឃើញ បានឮពីទិដ្ឋភាពមួយចំនួនរបស់សង្គមនេះទេ ប៉ុន្តែ ចូរនឹកចាំថា ព្រះជាម្ចាស់ដឹងគ្រប់ការទាំងអស់។ ចូរទុកចិត្តលើទ្រង់ ទាំងធ្វើការអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ…
Read articleស្រឡាញ់ជ្រាលជ្រៅ
មិត្តភ័ក្រម្នាក់បានរៀបរាប់ពីជីដូនរបស់គាត់ថា ជីដូនរបស់គាត់ជាម្នាក់ ដែលមានឥទ្ឋិពលយ៉ាងអស្ចារ្យលើជីវិតរបស់គាត់។ ចាប់ពីធំដឹងក្តីរហូតមក គាត់បានរក្សាទុករូបថតជីដូនគាត់នៅលើតុធ្វើការរបស់ខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីរំឮកខ្លួនគាត់ពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដោយឥតមានលក្ខខណ្ឌរបស់ជីដូនគាត់។ “ខ្ញុំពិតជាជឿពីការនេះមែន” គាត់និយាយ បន្ថែមទៀតថា “លោកយាយបានជួយបង្រៀនរបៀបស្រឡាញ់ដល់គាត់”។ មិនមែនមនុស្សទាំងអស់ សុទ្ឋតែធ្លាប់មានពិសោធន៍ចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ស្រដៀងនេះទេ ប៉ុន្តែ តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងម្នាក់ៗអាចមានពិសោធន៍ចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពាក្យថាស្រឡាញ់មាន២៧ដង នៅក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ូហានទី១ ជំពូក៤ ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានគេរាប់ថា ជាប្រភពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងចំពោះអ្នកដទៃ។ “នេះហើយជាសេចក្តីស្រឡាញ់ មិនមែនជាយើងបានស្រឡាញ់ព្រះនោះទេ គឺទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងវិញទេតើ ហើយបានចាត់ព្រះរាជបុត្រាឱ្យមកទុកជាដង្វាយ ឱ្យធួននឹងបាបយើងរាល់គ្នាផង”(ខ.១០)។ “យើងរាល់គ្នាបានស្គាល់ ហើយក៏ជឿចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះទ្រង់មានដលយើង”(ខ.១៦)។ “យើងស្រឡាញ់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងជាមុន”(ខ.១៩)។ សេចក្តីស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនដូចជាក្បាលរ៉ូប៊ីនេទឹកដែលស្រក់ទឹកម្តងមួយដំណក់ៗឡើយ ឬក៏ជាអណ្តូងដែលយើងត្រូវជីករកដោយខ្លួនឯងដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាខ្សែទឹកហូរ ដែលហូរចេញពីព្រះហឬទ័យទ្រង់ មកក្នុងដួងចិត្តយើងរាល់គ្នា។ មិនថាសាវតារបស់យើងជាអ្វីក៏ដោយ ឬក៏បទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតយ៉ាងណានោះទេ ឬក៏យើងមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់ជ្រាលជ្រៅពីអ្នកដទៃ ឬក៏អត់មានក៏ដោយ នោះយើងអាចទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់នេះ។ យើងអាចយកចេញពីប្រភពដែលមិនចេះរីងស្ងួតរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យដឹងថាសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់មើលថែយើងយ៉ាងណា ហើយយើងក៏អាចឱ្យសេចក្តីស្រឡាញ់ នេះទៅអ្នកដទៃបានផងដែរ។ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងរាល់គ្នា នោះយើងត្រូវបានស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ។ _David McCasland
Read article