ពន្លកនៃក្តីសង្ឃឹមរបស់កុមារ
លូកា ១៨:១៥-១៧ ទុកឲ្យកូនតូចមកឯខ្ញុំឯណេះ កុំឃាត់វាឡើយ ព្រោះនគរព្រះមានសុទ្ធតែមនុស្សដូចវារាល់គ្នាដែរ។ លូកា ១៨:១៦ កាលចៅស្រីរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ អេលីណា(Eliana) ទើបតែមានអាយុ៧ឆ្នាំ គាត់បានមើលវីដេអូមួយ ដែលគេបានចាក់បញ្ចាំងនៅសាលារៀន។ វីដេអូនោះនិយាយអំពីមណ្ឌលកុមារកំព្រាមួយកន្លែង ក្នុងប្រទេសក្វាតាម៉ាឡា។ បន្ទាប់ពីបានមើលវីដេអូនេះហើយ នាងក៏បានប្រាប់ម្តាយនាងថា “យើងត្រូវតែទៅប្រទេសក្វាតាម៉ាឡា ដើម្បីជួយពួកគេ”។ ម្តាយរបស់នាងក៏បានឆ្លើយតបថា គាត់នឹងគិតអំពីរឿងនេះ នៅពេលដែលនាងមានអាយុច្រើនជាងនេះ។ អេលីណាមិនដែលភ្លេចទេ ហើយក្រោយមក កាលគាត់មានអាយុ១០ឆ្នាំ ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ក៏បានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសនោះ ដើម្បីជួយមណ្ឌលកុមារកំព្រានោះ។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក ពួកគេក៏បានធ្វើដំណើរទៅកន្លែងនោះទៀត តែលើកនេះ មានការរួមដំណើរដោយគ្រួសារមួយចំនួន ដែលមានកូនរៀននៅសាលាជាមួយអេលីណា។ នៅពេលដែលអេលីណាមានអាយុ១៥ឆ្នាំ គាត់ និងឪពុករបស់គាត់ក៏បានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសក្វាតាម៉ាឡាម្តងទៀត ដើម្បីធ្វើការបម្រើព្រះ។ ជួនកាល យើងគិតថា ក្តីស្រមៃ និងក្តីប្រាថ្នារបស់ក្មេងៗដែលនៅតូច មិនគួរឲ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់ ដូចក្តីស្រមៃរបស់មនុស្សធំឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរប៊ីបមិនបានបង្រៀនដូចនេះទេ។ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅក្មេងៗឲ្យបម្រើព្រះអង្គ កាលពួកគេនៅក្មេងនៅឡើយ គឺដូចក្នុងរឿងហោរាសាំយូអែលជាដើម(១សាំយូអែល ៣:៤)។ ព្រះយេស៊ូវឲ្យតម្លៃមកលើជំនឿរបស់ក្មេងៗ(លូកា ១៨:១៦)។ ហើយសាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនផងដែរថា អ្នកជឿដែលនៅក្មេង មិនត្រូវបណ្តោយឲ្យអ្នកណាមើលងាយពួកគេ “ដោយព្រោះនៅក្មេងនោះឡើយ ចូរធ្វើជាគំរូដល់ពួកអ្នកជឿ ដោយពាក្យសំដី…
Read article
ដានរបស់យើង ដែលនាំទៅរកព្រះយេស៊ូវ
ដានីយ៉ែល ៦:១-១០ ពួកអធិបតី និងពួកចៅហ្វាយក៏ស្វែងរកហេតុពីដំណើររាជការផែនដី ឲ្យទាស់នឹងដានីយ៉ែល តែគេរកឱកាស ឬកំហុសអ្វីមិនបានឡើយ ក៏មិនឃើញមានថ្លស់ធ្លោយ ឬទោសទាស់អ្វីដែរ ពីព្រោះលោកជាមនុស្សស្មោះត្រង់។ ដានីយ៉ែល ៦:៤ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តមកពីសកលវិទ្យាល័យរដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា បានធ្វើតេស្តមកលើសំណាក ដែលអ្នកប្រើប្រាស់មួយចំនួនបានបន្សល់ទុកនៅលើទូរស័ព្ទចល័តរបស់ខ្លួន ដើម្បីមើលឲ្យស្គាល់លក្ខណៈពិសេស និងទម្លាប់នៃការរស់នៅរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ទាំងនោះ។ ពួកគេក៏បានរកឃើញសំណាកជាច្រើនប្រភេទ ដែលជាបំណែកតូចល្អិតរបស់សាប៊ូដុំ ឡេ សាប៊ូកក់សក់ និងម្សៅលាបមុខ ដែលអ្នកប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទបានប្រើ ហើយក៏អាចដឹង អំពីប្រភេទអាហារ ភេសជ្ជៈ និងថ្នាំពេទ្យក៏ដូចជាសំលៀកបំពាក់ដែលពួកគេបានប្រើប្រាស់។ ការសិក្សារបស់ពួកគេបានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកស្រាវជ្រាវ បង្កើតប្រវត្តិរូបអំពីរបៀបនៃការរស់នៅ របស់អ្នកប្រើប្រាស់ទាំងនោះ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ រឿងរបស់លោកដានីយ៉ែល ដែលក្នុងនោះ ពួកនាម៉ឺន ក្នុងចក្រភពបាប៊ីឡូន បានព្យាយាមតាមដានរបៀបនៃការរស់នៅរបស់ហោរាដានីយ៉ែល ដើម្បីព្យាយាមស្វែងរកចំណុចអាក្រក់ ឬការថ្លស់ធ្លោយរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ គាត់បានបម្រើរាជការដោយចិត្តស្មោះត្រង់ អស់រយៈពេលជិត៧០ឆ្នាំហើយ បានជាគេ “មិនឃើញគាត់មានថ្លស់ធ្លោយ ឬទោសទាស់អ្វីដែរ ពីព្រោះគាត់ជាមនុស្សស្មោះត្រង់(ដានីយ៉ែល ៦:៤)។ តាមពិត ស្តេចដារីយ៉ូសបានដំឡើងមុខតំណែងរបស់គាត់ ឲ្យគ្រប់គ្រងពីលើពួកអធិបតីជាច្រើន(ខ.១-២)។ ប្រហែលដោយសារការច្រណែន ពួកមន្រ្តីដទៃទៀត ក៏បានព្យាយាមស្វែងរកដាននៃអំពើពុករលួយ នៅក្នុងការងាររបស់គាត់ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចកំចាត់គាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ…
Read article
ព្រះដែលយើងគួរស្ញប់ស្ញែង
អេសាយ ៥៣:២,៥ ទ្រង់ឥតមានទ្រង់ទ្រាយល្អ ឬសណ្ឋានរុងរឿងទេ … យើងរាល់គ្នាបានប្រោសឲ្យជា ដោយសារស្នាមរំពាត់នៅអង្គទ្រង់។ អេសាយ ៥៣:១-៦ អស់រយៈពេលជាង១៣០ឆ្នាំហើយ ដែលប៉មអេហ្វ៊ែល (ឬទួអេហ្វ៊ែល) បានឈរខ្ពស់ត្រដែត នៅលើទឹកដីនៃទីក្រុងប៉ារីស ក្នុងលក្ខណៈគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង ធ្វើជានិមិត្តរូបនៃភាពវ័យឆ្លាត និងសម្រស់ផ្នែកស្ថាបត្យកម្មរបស់ជនជាតិបារាំង។ ទីក្រុងប៉ារីសបានលើកដំកើងប៉មមួយនេះ ថាជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃភាពរុងរឿងរបស់ខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កាលគេកំពុងសាងសង់ប៉មនេះ មានមនុស្សជាច្រើនមិនសូវបានឲ្យតម្លៃវាទេ។ ឧទាហរណ៍ លោកហ្កាយ ដឺ មួប៉ាសង់(Guy De Maupassant) ជាអ្នកនិពន្ធជនជាតិបារាំងដ៏ល្បីល្បាញ ធ្លាប់បាននិយាយថា “ទួអេហ្វ៊ែលមានរាងស្ដួច ហើយស្តើង ដូចបំពង់ផ្សែងរបស់រោងចក្រអញ្ចឹង”។ គាត់មិនអាចមើលឃើញសំណង់មួយនេះ មានភាពស្រស់ស្អាតត្រង់ណាទេ។ អ្នកដែលបានស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានថ្វាយចិត្តដាច់ដល់ព្រះអង្គ ដោយទទួលព្រះអង្គជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ បានចាត់ទុកព្រះអង្គថា ជាព្រះដែលគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង ដោយដឹងថា ព្រះអង្គជានរណា និងបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់យើង។ ប៉ុន្តែ ហោរាអេសាយបានលើកឡើងថា “ទ្រង់ឥតមានទ្រង់ទ្រាយល្អ ឬសណ្ឋានរុងរឿងទេ ហើយកាលយើងបានមើលទ្រង់ នោះក៏គ្មានភាពលំអណា ដែលឲ្យយើងរីករាយចិត្តដែរ”(៥៣:២)។ ប៉ុន្តែ ការអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់យើង មានភាពខ្ពង់ខ្ពស់គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងបំផុត ដោយបានឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យយើងឃើញភាពស្រស់ស្អាតរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងទម្រង់ដែលពិតបំផុត…
Read article
ព្រះដែលយើងគួរស្ញប់ស្ញែង
ទ្រង់ឥតមានទ្រង់ទ្រាយល្អ ឬសណ្ឋានរុងរឿងទេ … យើងរាល់គ្នាបានប្រោសឲ្យជា ដោយសារស្នាមរំពាត់នៅអង្គទ្រង់។ អេសាយ ៥៣:២,៥ អស់រយៈពេលជាង១៣០ឆ្នាំហើយ ដែលប៉មអេហ្វ៊ែល (ឬទួអេហ្វ៊ែល) បានឈរខ្ពស់ត្រដែត នៅលើទឹកដីនៃទីក្រុងប៉ារីស ក្នុងលក្ខណៈគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង ធ្វើជានិមិត្តរូបនៃភាពវ័យឆ្លាត និងសម្រស់ផ្នែកស្ថាបត្យកម្មរបស់ជនជាតិបារាំង។ ទីក្រុងប៉ារីសបានលើកដំកើងប៉មមួយនេះ ថាជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃភាពរុងរឿងរបស់ខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កាលគេកំពុងសាងសង់ប៉មនេះ មានមនុស្សជាច្រើនមិនសូវបានឲ្យតម្លៃវាទេ។ ឧទាហរណ៍ លោកហ្កាយ ដឺ មួប៉ាសង់(Guy De Maupassant) ជាអ្នកនិពន្ធជនជាតិបារាំងដ៏ល្បីល្បាញ ធ្លាប់បាននិយាយថា “ទួអេហ្វ៊ែលមានរាងស្ដួច ហើយស្តើង ដូចបំពង់ផ្សែងរបស់រោងចក្រអញ្ចឹង”។ គាត់មិនអាចមើលឃើញសំណង់មួយនេះ មានភាពស្រស់ស្អាតត្រង់ណាទេ។ អ្នកដែលបានស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានថ្វាយចិត្តដាច់ដល់ព្រះអង្គ ដោយទទួលព្រះអង្គជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ បានចាត់ទុកព្រះអង្គថា ជាព្រះដែលគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង ដោយដឹងថា ព្រះអង្គជានរណា និងបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់យើង។ ប៉ុន្តែ ហោរាអេសាយបានលើកឡើងថា “ទ្រង់ឥតមានទ្រង់ទ្រាយល្អ ឬសណ្ឋានរុងរឿងទេ ហើយកាលយើងបានមើលទ្រង់ នោះក៏គ្មានភាពលំអណា ដែលឲ្យយើងរីករាយចិត្តដែរ”(៥៣:២)។ ប៉ុន្តែ ការអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់យើង មានភាពខ្ពង់ខ្ពស់គួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងបំផុត ដោយបានឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យយើងឃើញភាពស្រស់ស្អាតរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងទម្រង់ដែលពិតបំផុត និងបរិសុទ្ធបំផុត ដែលមនុស្សធ្លាប់បានស្គាល់…
Read article
ជីវិតដែលមានន័យ
កូល៉ុស ១:៣-១២ ដើម្បីឲ្យបានដើរបែបគួរនឹងព្រះអម្ចាស់ ទាំងគាប់ចិត្តដល់មនុស្សទាំងអស់ ឲ្យបានបង្កើតផលក្នុងគ្រប់ទាំងការល្អ ហើយឲ្យស្គាល់ព្រះកាន់តែច្បាស់ឡើង។ កូល៉ូស ១:១០ ខណៈពេលដែលខ្ញុំត្រៀមខ្លួន ដើម្បីធ្វើកម្មវិធីរំឭកអំពីកិច្ចការដែលម្តាយខ្ញុំបានធ្វើ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានសូមព្រះអង្គប្រទានពាក្យសម្ដី សម្រាប់ពិពណ៌នា អំពីជីវិតរបស់គាត់ ចាប់តាំងពីពេលគាត់ចាប់កំណើត ដល់ពេលដែលគាត់ទទួលមរណៈភាព។ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីពេលដ៏ល្អ ក៏ដូចជាពេលមិនល្អ ក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើង។ ខ្ញុំក៏បានសរសើរដំកើងព្រះអម្ចាស់ សម្រាប់ថ្ងៃដែលម្តាយខ្ញុំបានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់គាត់ បន្ទាប់ពីគាត់បានឃើញព្រះអង្គកែប្រែជីវិតខ្ញុំ។ ខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានជួយយើងឲ្យចម្រើនឡើង ក្នុងជំនឿជាមួយគ្នា ហើយក៏មានអ្នកចែកចាយ អំពីពេលដែលម្តាយខ្ញុំបានលើកទឹកចិត្ត និងអធិស្ឋានឲ្យពួកគេ ដោយបង្ហាញចេញនូវចិត្តសប្បុរស។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំមានជីវិតដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ តែបានរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏មានន័យ និងរស់នៅបានល្អ ថ្វាយព្រះយេស៊ូវ។ គ្មានគ្រីស្ទបរិស័ទណាម្នាក់ មានភាពល្អឥតខ្ចោះនោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូវអាចជួយឲ្យយើងរស់នៅ ក្នុងជីវិតដែលសក្តិសមនឹងការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះអង្គ ហើយផ្គាប់ចិត្តព្រះអង្គ ក្នុងការគ្រប់យ៉ាង(កូល៉ុស ១:១០)។ សាវ័កប៉ុលបានចែកចាយថា គេបានឮល្បីអំពីសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូល៉ុស(ខ.៣-៦)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រទានពួកគេនូវ “ប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹង” និងប្រទានកម្លាំងឲ្យពួកគេអាចបង្កើតផលផ្លែ ក្នុងការល្អនីមួយៗដែលពួកគេបានធ្វើ ដោយស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ កាន់តែច្បាស់ថែមទៀត(ខ.៩-១០)។ ខណៈពេលដែលសាវ័កប៉ុលអធិស្ឋាន ឲ្យអ្នកជឿទាំងអស់នោះ ហើយពោលសរសើរពួកគេ…
Read article
ក្សត្រដែលយើងមើលមិនឃើញ
ដានីយ៉ែល ១០:១០-១៩ នោះពាក្យរបស់អ្នកក៏បានឮហើយ រួចយើងក៏បានមក ដោយព្រោះពាក្យនោះ។ ដានីយ៉ែល ១០:១២ រឿងការធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណ គឺជារឿងល្ខោនដែលគេបាននិពន្ធឡើង ផ្អែកទៅលើសៀវភៅរឿងកុមារ មានចំណងជើងថា ការចម្រើនឡើង នៃការធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណ ជារឿងប្រៀបប្រដូចទៅនឹងដំណើរជីវិតរបស់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ។ ក្នុងរឿងនេះ មានតួអង្គជាច្រើន ដែលបានធ្វើជាតំណាងឲ្យអំណាចខាងវិញ្ញាណ ដែលមនុស្សមើលមិនឃើញក្នុងពិភពលោក។ តួអង្គស្តេច គឺជាតំណាងឲ្យព្រះ មានវត្តមាននៅលើឆាកច្រើនជាងគេ នៅក្នុងការសម្តែងរឿងល្ខោននេះ។ តួអង្គជាស្តេចមានសំលៀកបំពាក់ពណ៌ស និងបានធ្វើការការពារយ៉ាងសកម្ម ទាស់ប្រឆាំងនឹងការវាយប្រហាររបស់ខ្មាំងសត្រូវ ហើយបានឱបអ្នកដែលកំពុងមានការឈឺចាប់យ៉ាងសុភាព ព្រមទាំងជំរុញអ្នកដទៃឲ្យធ្វើអំពើល្អ។ ទោះតួអង្គស្តេចបានដើរតួយ៉ាងសំខាន់មិនអាចខ្វះបានក៏ដោយ ក៏ក្នុងរឿងនេះ តួអង្គជាមនុស្ស ដែលជាតួឯកមិនអាចមើលឃើញទ្រង់ដោយផ្ទាល់ឡើយ គឺគ្រាន់តែបានឃើញឥទ្ធិពលនៃការអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើប៉ុណ្ណោះ។ តើយើងកំពុងរស់នៅ ដោយទុកចិត្តថា ព្រះអម្ចាស់ដែលជាក្សត្រពិតប្រាកដ កំពុងធ្វើការយ៉ាងសកម្មក្នុងជីវិតយើង ទោះយើងមិនអាចមើលឃើញព្រះអង្គឬទេ? កាលហោរាដានីយ៉ែល ជួបទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិត គាត់បានទទួលការបើកសម្ដែងមួយ ពីអ្នកនាំព្រះរាជសាររបស់ព្រះអម្ចាស់(ដានីយ៉ែល ១០:៧) ដែលព្រះអង្គបានចាត់មក ដើម្បីឆ្លើយតបចំពោះការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះត្រង់របស់គាត់(ខ.១២)។ អ្នកនាំព្រះរាជសារក៏បានពន្យល់ថា សង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណបានបណ្តាលឲ្យមានការពន្យារពេល ហើយមីកែលជាមហាទេវតា ក៏បានមកជួយអ្នកនាំព្រះរាជសារនោះផងដែរ(ខ.១៣)។ លោកដានីយ៉ែលបានទទួលការក្រើនរំឭកថា ទោះគាត់មិនអាចមើលឃើញព្រះអម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ការថែរក្សា និងការយកព្រះទ័យទុកដាក់របស់ព្រះអង្គ នៅតែហ៊ុមព័ទ្ធគាត់។ អ្នកនាំព្រះរាជសារក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ថា “ឱអ្នកសំណប់យ៉ាងសំខាន់អើយ…
Read article