ស្វាគមន៍ការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវ
លូកា ២:៨-២០ គឺអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញព្រះឱរស១រុំនឹងសំពត់ផ្តេកនៅក្នុងស្នូក។ លូកា ២:១២ ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានទន្ទឹងរង់ចាំដំណឹងល្អ ពីអ្នកជិតខាងរបស់យើងម្នាក់ដែលមានផ្ទៃពោះ ដោយចិត្តអន្ទះសា ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងត្រៀមខ្លួនស្វាគមន៍កូនដំបូង។ ទីបំផុត យើងក៏បានឃើញផ្លាកនៅមុខផ្ទះមានអក្សរសរសេរពីលើ ឲ្យយើងដឹងថា គាត់ប្រសូតបានកូនស្រីម្នាក់។ យើងក៏បានអបអរកំណើតរបស់កូនស្រីរបស់ពួកគេ ហើយក៏បានផ្ញើសារទៅកាន់មិត្តភក្តិ ដែលប្រហែលជាមិនទាន់បានឃើញការតុបតែងនៅក្រៅផ្ទះនោះ។ ភាពរំភើបរីករាយបំផុតបានកើតមាន ក្នុងការរង់ចាំការចាប់កំណើតរបស់ទារកម្នាក់ កាលជាង២ពាន់ឆ្នាំមុន។ មុនពេលព្រះយេស៊ូវយាងចុះពីស្ថានសួគ៌ យកកំណើតជាមនុស្ស ប្រជាជនយូដាមិនបានរង់ចាំការប្រសូតរបស់ព្រះមែស្ស៊ី តែពីរបីខែនោះឡើយ តែពួកគេបានទន្ទឹងរង់ចាំការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គ ជាព្រះសង្គ្រោះអស់ជាច្រើនជំនាន់មកហើយ។ ខ្ញុំស្រមៃថា ជនជាតិយូដាដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ ប្រហែលជាឆ្ងល់ថា តើពួកគេនឹងបានឃើញព្រះបន្ទូលសន្យាបានសម្រេច កាលពួកគេនៅមានជីវិតឬយ៉ាងណាទេ។ នៅពេលយប់មួយនោះ មានទេវតាមួយអង្គបានបង្ហាញខ្លួន ឲ្យពួកអ្នកគង្វាលចៀមបានឃើញ នៅបេថ្លេហិម ហើយបានប្រកាសឲ្យពួកគេដឹងថា ព្រះមែស្ស៊ីបានប្រសូតហើយ។ ទេវតាប្រាប់ពួកគេជាលម្អិតថា “នេះជាទីសំគាល់ដល់អ្នករាល់គ្នា គឺអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញព្រះឱរស១រុំនឹងសំពត់ផ្តេកនៅក្នុងស្នូក”(លូកា ២:១២)។ បន្ទាប់ពីពួកអ្នកគង្វាលបានឃើញព្រះយេស៊ូវហើយ ពួកគេក៏បានសរសើរដំកើងព្រះ ហើយទៅប្រាប់អ្នកដទៃទៀត ឲ្យបានដឹងអំពីការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គ (ខ.១៧)។ ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យអ្នកគង្វាលដឹងថា បុត្រតូចដែលគេបានរង់ចាំជាយូរមកហើយ បានប្រសូតហើយ ដូចនេះពួកគេអាចទៅប្រាប់អ្នកដទៃ ឲ្យបានដឹងអំពីការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវផងដែរ។ យើងនៅតែអបអរការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គ ព្រោះព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គ បានផ្តល់ឲ្យអ្នកជឿព្រះអង្គនូវសេចក្តីសង្រ្គោះរួចផុតពីភាពប្រេះបែករបស់លោកិយ។ ព្រះអង្គបានយាងមកឲ្យយើងស្គាល់សន្តិភាព ហើយដកពិសោធន៍នឹងក្តីអំណរដ៏ស្ថិតស្ថេរ។…
Read article
ពន្លឺដែលព្រះគ្រីស្ទបានប្រទាន
ម៉ាថាយ ២:១-២,៩-១២ គេមានសេចក្តីអំណរជាខ្លាំងក្រៃ ដោយឃើញផ្កាយនោះ។ ម៉ាថាយ ២:១០ ជានិច្ចជាកាល ខ្ញុំនិងស្វាមីរបស់ខ្ញុំតែងតែមានចិត្តរីករាយ នៅក្នុងការចូលរួមកម្មវិធីណូអែល នៅព្រះវិហាររបស់យើង ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ កាលយើងទើបតែបានរៀបការបានប៉ុន្មានឆ្នាំ យើងបានបង្កើតប្រពៃណីពិសេសមួយប្រចាំគ្រួសារ ដោយស្លៀកពាក់ខោអាវរងា បន្ទាប់ពីកម្មវិធីណូអែលចប់ ហើយក៏បានឡើងភ្នំតូចមួយនៅក្បែរផ្ទះយើង ដែលនៅលើនោះ មានអំពូលភ្លើង៣៥០គ្រាប់ ដែលគេបានចងព្យួរនៅលើបង្គោលខ្ពស់ៗ បង្កើតបានរូបរាង្គដូចផ្កាយ។ ជាញឹកញាប់ យើងឈរនៅលើព្រឹលនៅទីនោះ មើលទៅទីក្រុងពីចម្ងាយ ដោយជញ្ជឹងគិត អំពីការប្រសូតដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ នៅពេលនោះ មនុស្សជាច្រើននៅទីក្រុងស្ថិតនៅក្នុងជ្រលងភ្នំ ក៏បានមើលមកអំពូលភ្លើងដែលមានរាងដូចផ្កាយនោះផងដែរ។ ផ្កាយនោះបានធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំ អំពីការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើង។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងថា ពួកហោរ “មកពីទិសខាងកើត” បានមកដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយស្វែងរក “ព្រះអង្គដែលប្រសូតមក ធ្វើជាស្តេចសាសន៍យូដា”(ម៉ាថាយ ២:១-២)។ ពួកគេបានមើលឃើញផ្កាយនោះ ដែលបានរះឡើងនៅលើមេឃ(ខ.២)។ ការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេបានបន្តពីទីក្រុងយេរូសាឡិម ទៅភូមិបេថ្លេហិម ដោយផ្កាយនោះបាន “នាំមុខគេ ដរាបដល់ចំពីលើកន្លែងដែលបុត្រតូចនៅ ទើបឈប់”(ខ.៩)។ នៅទីនោះ ពួកគេក៏បាន “ក្រាបថ្វាយបង្គំ” ព្រះអង្គ(ខ.១១)។ ព្រះគ្រីស្ទគឺជាប្រភពនៃពន្លឺ ក្នុងជីវិតយើង ទាំងក្នុងន័យធៀប(ធ្វើជាអ្នកនាំផ្លូវយើង) ក៏ដូចជាក្នុងន័យត្រង់ ដោយព្រះអង្គជាអ្នកបង្កើតព្រះអាទិត្យ…
Read article
ក្តីប្រាថ្នាធំសម្រាប់មិត្តភក្តិ
ហេព្រើរ ១០:១៩-២៥ ត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្តាលឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង។ ហេព្រើរ ១០:២៤ លោកគ្រូក្រេកូរី(Gregory) មកពីទីក្រុងណាហ្សៀនហ្ស៊ូស និងលោកគ្រូបាសហ្ស៊ីល(Basil) មកពីក្រុងស៊ីសារា គឺជាអ្នកដឹកនាំដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ ក្នុងពួកជំនុំនៅសតវត្សរ៍ទី៤ និងជាមិត្តជិតស្និទ្ធផងដែរ។ អ្នកទាំងពីរបានជួបគ្នា កាលពួកគេកំពុងរៀនមុខវិជ្ជាទស្សនវិជ្ជា ហើយក្រោយមក លោកគ្រូក្រេកូរីក៏បានមានប្រសាសន៍ថា គាត់និងលោកបាហ្ស៊ីល បានប្រែក្លាយជា “រូបកាយពីរ ដែលមានវិញ្ញាណតែមួយ”។ ផ្លូវនៃអាជីពរបស់ពួកគេ មានភាពស្រដៀងគ្នាយ៉ាងខ្លាំង បានជាការប្រជែងគ្នាមិនអាចកើតមាន រវាងអ្នកទាំងពីរបានទេ។ លោកគ្រូក្រេកូរីក៏បានពន្យល់ថា ពួកគាត់បានជៀសវាងការល្បួងដែលនាំឲ្យប្រជែងគ្នា ដោយមាន “ក្តីប្រាថ្នាធំតែមួយ” ដែលចង់បានជីវិតដែលមានជំនឿ ក្តីសង្ឃឹម និងការប្រព្រឹត្តល្អ បន្ទាប់មក “លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក” ឲ្យកាន់តែមានជោគជ័យ ក្នុងគោលដៅនេះ ជាជាងជោគជ័យតែម្នាក់ឯង។ ជាលទ្ធផល អ្នកទាំងពីរបានចម្រើនឡើងក្នុងជំនឿ ហើយក៏បានក្លាយជាអ្នកដឹកនាំកំរិតខ្ពស់ ដោយគ្មានការប្រជែងគ្នាឡើយ។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ ត្រូវបាននិពន្ធឡើង ដើម្បីជួយយើង ឲ្យរឹងមាំក្នុងជំនឿ(ហេព្រើរ ២:១) ដោយលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យផ្តោតចិត្តទៅលើ “ក្តីសង្ឃឹម ដែលយើងបានចែកចាយ” ហើយ “លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការប្រព្រឹត្តល្អ”(១០:២៣-២៤)។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានបង្គាប់យើងឲ្យអនុវត្តន៍ដូចនេះ…
Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ក្នុងការប្រព្រឹត្ត
១យ៉ូហាន ៤:១៣-២១ ឯយើងរាល់គ្នា យើងស្រឡាញ់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងជាមុន។ ១យ៉ូហាន ៤:១៩ កាលខ្ញុំអង្គុយក្បែរមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ឈ្មោះ ម៉ាហ្ការែត(Margaret) ដែលកំពុងសម្រាកព្យាបាលនៅលើគ្រែ ក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ខ្ញុំក៏បានសង្កេតឃើញសកម្មភាពដ៏មមាញឹករបស់អ្នកជំងឺ គ្រូពេទ្យ និងអ្នកមកសួរសុខទុក្ខអ្នកជំងឺផ្សេងទៀត។ ស្រ្តីវ័យក្មេងម្នាក់កំពុងអង្គុយនៅក្បែរម្តាយរបស់គាត់ដែលកំពុងមានជំងឺ បានសួរអ្នកស្រីម៉ាហ្ការែតថា “តើមនុស្សដែលមកសួរសុខទុក្ខអ្នក គឺជានរណា?” អ្នកស្រីម៉ាហ្ការែតក៏បានឆ្លើយថា “ពួកគេគឺជាសមាជិកនៃគ្រួសារពួកជំនុំរបស់ខ្ញុំ!” ស្រ្តីវ័យក្មេងរូបនោះក៏បានកត់សំគាល់ថា គាត់មិនដែលបានឃើញទិដ្ឋភាពបែបនេះពីមុនមកទេ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា ការមកសុខទុក្ខដោយមានគ្នាច្រើនដូចនេះ ហាក់ដូចជា “ក្តីស្រឡាញ់ដ៏ហូរហៀរ”។ អ្នកស្រីម៉ាហ្ការែតក៏បានឆ្លើយតប ដោយទឹកមុខញញឹមថា “សេចក្តីស្រឡាញ់នេះបានកើតចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលបានបង្ហាញចេញមក តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជារាជបុត្រានៃព្រះ”។ ការឆ្លើយតបនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសាវ័កយ៉ូហាន ដែលបានសរសេរសំបុត្របីច្បាប់សុទ្ធតែនិយាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ កាលគាត់មានវ័យចាស់ហើយ។ ក្នុងសំបុត្រទីមួយ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “ព្រះទ្រង់ជាតួសេចក្តីស្រឡាញ់ ឯអ្នកណាដែលនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ នោះក៏បាននៅជាប់ក្នុងព្រះ ហើយព្រះទ្រង់គង់នៅក្នុងអ្នកនោះដែរ”(១យ៉ូហាន ៤:១៦)។ ហេតុនេះហើយ អ្នកដែលទទួលស្គាល់ថា “ព្រះយេស៊ូវជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ”(ខ.១៥) នោះព្រះក៏គង់នៅក្នុងពួកគេតាមរយៈ “ព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គ”ផងដែរ(ខ.១៣)។ តើយើងអាចយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? “យើងស្រឡាញ់គេបាន ដោយសារព្រះអង្គស្រឡាញ់យើងជាមុន”(ខ.១៩)។ ដោយសារអំណោយនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ការទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកស្រីម៉ាហ្ការែត មិនបានធ្វើឲ្យខ្ញុំ…
Read article
បើកបង្អួចទទួលយកភាពអស្ចារ្យ
វិវរណៈ ២១:២៣-២២:៥ គេមិនត្រូវការនឹងចង្កៀងណា ឬពន្លឺព្រះអាទិត្យទេ ពីព្រោះព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះទ្រង់នឹងបំភ្លឺគេ។ វិវរណៈ ២២:៥ លោករ៉ុន មួររេយ(Ronn Murray) គឺជាជាងថតរូប ដែលចូលចិត្តរដូវរងា។ គាត់បានពន្យល់ថា “នៅរដូវរងា ផ្ទៃមេឃស្រឡះល្អ ធ្វើឲ្យយើងចិត្តស្រស់ស្រាយ ហើយបើកចិត្តទទួលយកអ្វីៗដែលស្រស់ស្អាតអស្ចារ្យ!” លោករ៉ុនបានផ្តល់សេវាកម្មនាំផ្លូវភ្ញៀវទេសចរណ៍ ដែលចង់ធ្វើដំណើរកម្សាន្តនៅរដ្ឋអាឡាស្កា ដើម្បីតាមថតរូបទេសភាពពន្លឺដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍បំផុតនៅលើផែនដី គឺជាពន្លឺរេរាំតំបន់ខាងជើងនៃផែនដី។ លោករ៉ុនបានបកស្រាយថា ការដកពិសោធន៍ជាមួយទិដ្ឋភាពដ៏អស្ចារ្យនេះ មានលក្ខណខាងវិញ្ញាណយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់ថា បើអ្នកបានឃើញពន្លឺរេរាំនៅលើមេឃ ដែលស្រស់ស្អាតយ៉ាងនេះ អ្នកនឹងយល់អ្វីដែលគាត់និយាយ។ ប៉ុន្តែ ពន្លឺរេរាំនៅពេលយប់ដូចនេះ មិនមែនកើតមានតែតំបន់ខាងជើងនៃផែនដីប៉ុណ្ណោះទេ។ ពន្លឺរេរាំនៅប្រទេសអូស្រ្តាលី ក៏មានលក្ខណៈដូចពន្លឺរេរាំនៅតំបន់ខាងជើងស្ទើរទាំងស្រុង គ្រាន់តែខុសគ្នាត្រង់ថា វាកើតមាននៅតំបន់ខាងត្បូង តែជាប្រភេទពន្លឺតែមួយទេ។ ក្នុងការចែកចាយរបស់សាវ័កយ៉ូហានអំពីរឿងថ្ងៃណូអែល គាត់មិនបាននិយាយអំពីក្រោលសត្វ និងពួកអ្នកគង្វាលទេ តែគាត់បាននិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវតែម្តង។ គឺដូចដែលគាត់បានពិពណ៌នាថា ព្រះអង្គបានជាពន្លឺនៃមនុស្សលោក(យ៉ូហាន ១:៤)។ ក្រោយមកទៀត នៅពេលដែលសាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរអំពីទីក្រុងនៅស្ថានសួគ៌ គាត់ក៏បានពិពណ៌នា អំពីប្រភពនៃពន្លឺរបស់ទីក្រុងនោះ។ គាត់ថា “ក្រុងនោះមិនត្រូវការនឹងព្រះអាទិត្យ ឬព្រះចន្ទ សំរាប់នឹងបំភ្លឺទេ ដ្បិតសិរីល្អនៃព្រះបានបំភ្លឺហើយ ឯកូនចៀមក៏ជាចង្កៀងនៃក្រុងនោះដែរ”(វិវរណៈ ២១:២៣)។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាប្រភពនៃពន្លឺនោះ…
Read article
សេចក្តីពិតមិនដែលប្រែប្រួល
អេសាយ ៤០:១-៨ ស្មៅក៏ស្វិតក្រៀម ហើយផ្ការោយរុះចុះ តែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នាវិញ នោះស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប។ អេសាយ ៤០:៨ កាលកូនប្រុសខ្ញុំនៅក្មេង គាត់បានអានសៀវភៅរឿងប្រឌិតសម្រាប់កុមារជាមួយខ្ញុំ។ សៀវភៅរឿងនេះនិយាយអំពីក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលបានទាស់ប្រឆាំងនឹងគ្រូបង្រៀនរបស់គាត់ ដែលបានដាក់ឈ្មោះឲ្យប៊ិចមួយដើម។ កូនសិស្សម្នាក់នោះ ក៏បាននាំមិត្តរួមថ្នាក់របស់គាត់ ឲ្យដាក់ឈ្មោះថ្មីនោះ ឲ្យប៊ិចទាំងអស់ដែលពួកគេមាន។ រឿងនេះបានក៏បានឮខ្ចរខ្ចាយពេញទីក្រុង។ ទីបំផុត ប្រជាជននៅទូទាំងប្រទេសក៏បានផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលពួកគេនិយាយអំពីប៊ិច ដោយសារមនុស្សជាច្រើនបានចាត់ទុករឿងប្រឌិតដែលក្មេងប្រុសនោះបានបង្កើត ជារឿងពិត។ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តទាំងមូល មនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ បានបន្តកែប្រែសេចក្តីពិតពីមួយពេលទៅមួយពេល ហើយឱបក្រសោបយករឿងណាដែលពួកគេចូលចិត្ត ហើយចាត់ទុកវាជាការពិត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចង្អុលបង្ហាញ ឲ្យយើងស្គាល់សេចក្តីពិតតែមួយ ព្រះពិតតែមួយ និងផ្លូវតែមួយទៅកាន់សេចក្តីសង្រ្គោះ គឺព្រះមែស្ស៊ី ដែលសិរីល្អរបស់ព្រះបានសំដែងមក” តាមរយៈទ្រង់(អេសាយ ៤០:៥)។ ហោរាអេសាយបានបញ្ជាក់ថា មនុស្សមិនមានភាពស្ថិតស្ថេរ ងាយនឹងធ្វើខុស ហើយមិនអាចពឹងផ្អែកបាន គឺមិនខុសពីស្នាព្រះហស្តដទៃទៀតដែលមានបាប(ខ.៦-៧)។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “ស្មៅក៏ស្វិតក្រៀម ហើយផ្ការោយរុះចុះ តែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នាវិញ នោះស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប”(ខ.៨)។ បទទំនាយរបស់ហោរាអេសាយ អំពីព្រះមែស៊ីដែលត្រូវយាងមក បានផ្តល់ឲ្យយើងនូវមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងមាំ កន្លែងជ្រកកោនដែលមានសុវត្ថិភាព និងក្តីសង្ឃឹមដ៏ជាប់លាប់។ យើងអាចទុកចិត្តលើព្រះបន្ទូលព្រះ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះបន្ទូលព្រះ(យ៉ូហាន ១:១)។ ព្រះយេស៊ូវជាសេចក្តីពិត…
Read article