ការលេងផ្លូវកាត់ឲ្យបានផលចំណេញលឿន
សម្បត្តិទ្រព្យរបស់អ្នកស្ថិតនៅកន្លែងណា នោះចិត្តអ្នកក៏នឹងនៅកន្លែងនោះដែរ។ ម៉ាថាយ ៦:២១ កាលពីចុងទសវស្សរ៍ឆ្នាំ១៧០០ យុវជនម្នាក់បានឃើញដីបាក់ស្រុតយ៉ាងអាថ៌កំបាំង នៅលើកោះអូក ក្នុងប្រជុំកោះណូវ៉ា ស្កូធា។ គាត់គិតស្មានថា ពួកចោរសមុទ្រ គឺប្រហែលលោកកាពីទែន ឃីដ(Kidd) បានកប់កំណប់នៅទីនោះដោយផ្ទាល់ដៃ។ ដូចនេះ គាត់និងគ្នាគាត់បួនប្រាំនាក់ ក៏បានចាប់ផ្តើមជីករកកំណប់។ ពួកគេមិនបានរកឃើញកំណប់អ្វីឡើយ តែពាក្យចចាមអារ៉ាមអំពីកំណប់នោះចេះតែបន្តឮសុះសាយ។ ប៉ុន្មានសតវត្សរ៍ក្រោយមក អ្នកដទៃនៅតែបន្តជីករកកំណប់នៅកន្លែងនោះ ដោយចំណាយពេលវេលា និងប្រាក់កាស់ជាច្រើន។ សព្វថ្ងៃនេះ រណ្តៅដែលគេបានជីកនោះមានជម្រៅជាង៣០ម៉ែត្រ។ ការងប់ងុលនឹងទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងដូចនេះ គឺជាអំពើក្បត់ មកលើចន្លោះប្រហោង នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស។ ក្នុងព្រះគម្ពីរមានរឿងមួយដែលបានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា អាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សម្នាក់បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីចន្លោះប្រហោងនៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់។ កេហាស៊ីជាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ហោរាអេលីសេជាយូរមកហើយ។ តែពេលដែលហោរាអេលីសេបដិសេធន៍មិនព្រមទទួលអំណោយដ៏មានតម្លៃរបស់មេទ័ពម្នាក់ ដែលព្រះទ្រង់បានប្រោសឲ្យជាពីជំងឺឃ្លង់តាមរយៈគាត់ កេហាស៊ីក៏បានប្រឌិតរឿង ដើម្បីឲ្យបានផលចំណេញពីលោកមេទ័ពរូបនោះ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ៥:២២)។ ពេលកេហាស៊ីត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គាត់បាននិយាយកុហកលោកហោរា(ខ.២៥)។ តែលោកអេលីសេបានដឹង ហើយសួរគាត់ថា “តើវិញ្ញាណអញមិនបានទៅតាមឯង ក្នុងកាលដែលលោកនោះចុះពីរទេះមកទទួលឯងទេឬអី?”(ខ.២៦)។ ទីបំផុត កេហាស៊ីក៏បានកើតឃ្លង់ទាំងគ្រួសារ ហើយបាត់បង់ការអ្វីដែលពិតជាសំខាន់ចំពោះគាត់(ខ.២៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនយើង មិនឲ្យដេញតាមទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោកិយ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបង្គាប់ឲ្យយើង “ប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅឯស្ថានសួគ៌វិញ”(ម៉ាថាយ ៦:២០)។ ចូរយើងប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការលេងផ្លូវកាត់…
Read article
ការរំដោះដែលបានពន្យារពេល
នោះស្រាប់តែកើតមានកក្រើកដីជាខ្លាំង ដល់ម៉្លេះបានជារញ្ជួយដល់ជើងជញ្ជាំងគុកផង ហើយទ្វារទាំងប៉ុន្មានរបើកចេញភ្លាម ខ្នោះក៏រហើបចេញទាំងអស់ទៅ។ កិច្ចការ ១៦:២៦ នៅសម័យនេះ ព្រះទ្រង់សង្គ្រោះរាស្ត្រព្រះអង្គ ឲ្យរួចផុតពីបញ្ហាមួយចំនួន។ តែមិនមែនរួចពីបញ្ហាទាំងអស់ឡើយ។ យើងមានការកម្សាន្តចិត្ត ពេលដែលបានដឹងអំពីរឿងនេះ ពុំនោះទេ ពេលយើងមានបញ្ហា យើងប្រហែលសន្និដ្ឋាន ព្រះអង្គបានភ្លេចយើង ឬបដិសេធន៍យើងហើយ។ ដូចនេះ ចូរយើងមានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយការរំឭកដ៏សាមញ្ញថា ក្នុងបទគម្ពីរ កិច្ចការ ១៦:១៩-២៤ ព្រះទ្រង់មិនបានរំដោះសាវ័កប៉ុល និងលោកស៊ីឡាសឲ្យរួចឡើយ តែក្នុងខ.២៥-២៦ ព្រះអង្គក៏បានរំដោះពួកគេ។ ពីដំបូង ពួកគេមិនបានទទួលការជួយរំដោះ ៖ “គេក៏ចាប់ប៉ុល និងស៊ីឡាស ដោយកន្ត្រាក់កន្ត្រែងនាំទៅឯទីផ្សារ នៅចំពោះមុខមេនគរបាល”(ខ.១៩)។ “មេនគរបាលបានកន្ត្រាក់ហែកអាវគេចេញ ហើយបង្គាប់ឲ្យវាយនឹងរំពាត់”(ខ.២២)។ “ក្រោយដែលវាយ មានស្នាមជាច្រើនហើយ នោះក៏យកទៅដាក់គុក”(ខ.២៣)។ “មេភូឃុំទទួលបង្គាប់យ៉ាងដូច្នោះហើយ ក៏នាំយកគេទៅដាក់ក្នុងគុកជ្រៅ ព្រមទាំងដាក់ខ្នោះភ្ជាប់នៅជើងផង”(ខ.២៤)។ តែបន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏បានរំដោះពួកគេ ៖ លុះពេលប្រហែលជាកណ្តាលអធ្រាត្រ ប៉ុល និងស៊ីឡាស កំពុងតែអធិស្ឋាន ហើយច្រៀងសរសើរដល់ព្រះ ឯពួកអ្នកទោសក៏ស្តាប់ដែរ នោះស្រាប់តែកើតមានកក្រើកដីជាខ្លាំង ដល់ម៉្លេះបានជារញ្ជួយដល់ជើងជញ្ជាំងគុកផង ហើយទ្វារទាំងប៉ុន្មានរបើកចេញភ្លាម ខ្នោះក៏រហើបចេញទាំងអស់ទៅ(ខ.២៥-២៦)។…
Read article
នឹកចាំអំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវ
ដ្បិតរាល់វេលាណា ដែលអ្នករាល់គ្នាបរិភោគនំបុ័ងនេះ ហើយផឹកពីពែងនេះ នោះឈ្មោះថាសំដែងពីសេចក្តីសុគតរបស់ផងព្រះអម្ចាស់ ដរាបដល់ទ្រង់យាងមក។ ១កូរិនថូស ១១:២៦ បន្ទាប់ពីកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ មិត្តភក្ដិខ្ញុំនៅទីក្រុងមូស្គូបាននាំខ្ញុំទៅញាំអាហារថ្ងៃត្រង់ ក្នុងភោជនីយដ្ឋានមួយ នៅក្រៅវិមានគ្រិមលីន។ ពេលយើងទៅដល់ យើងសង្កេតឃើញគូស្វាមីភរិយាថ្មីជាច្រើនគូរ ដែល ស្លៀកពាក់ឈុតអាពាហ៍ពិពាហ៍ បានដើរទៅរកផ្នូររបស់ទាហានដែលគេមិនស្គាល់ឈ្មោះ នៅក្រៅកំផែងវិមានគ្រិមលីន។ សុភមង្គលនៅថ្ងៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ ក៏បានរាប់បញ្ចូលការនឹកចាំ អំពីការលះបង់របស់អ្នកដទៃ ដែលបានជួយឲ្យពួកគេមានថ្ងៃនោះ។ នេះជាទិដ្ឋភាពដែលមានន័យណាស់ ខណៈពេលដែលគូស្វាមីភរិយាទាំងនោះបានថតរូប នៅក្បែរកន្លែងរំឭករបស់ជនពលី មុនពេលពួកគេដាក់បាច់ផ្កាអាពាហ៍ពិពាហ៍ នៅលើខឿននៃទីកន្លែងនោះ។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានហេតុផលដែលត្រូវអរព្រះគុណព្រះ ដោយសារអ្នកដទៃដែលបានធ្វើការលះបង់ ដើម្បីនាំមកនូវអ្វីៗដែលយើងមានសព្វថ្ងៃ។ ការលះបង់ទាំងនោះសុទ្ធតែសំខាន់ តែមិនមែនជាការលះបង់ដែលសំខាន់បំផុតនោះឡើយ។ ទាល់តែយើងបានយល់អំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង ទើបយើងអាចដឹងថា ជីវិតរបស់យើងបានជាប់ជំពាក់ព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះច្រើនប៉ុណ្ណា។ ពេលណាយើងប្រារព្ធពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ យើងត្រូវនឹកចាំ អំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលមានចំណិតនំប៉័ង និងទឹកទំពាំងបាយជូរជាតំណាង។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនថា “ដ្បិតរាល់វេលាណា ដែលអ្នករាល់គ្នាបរិភោគនំបុ័ងនេះ ហើយផឹកពីពែងនេះ នោះឈ្មោះថាសំដែងពីសេចក្តីសុគតរបស់ផងព្រះអម្ចាស់ ដរាបដល់ទ្រង់យាងមក”(១កូរិនថូស ១១:២៦)។ សូមឲ្យពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ក្រើនរំឭកយើង ឲ្យរស់នៅ ដោយការនឹកចាំ និងការដឹងគុណ ចំពោះការគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនៅក្នុង និងដើម្បីយើង។—BILL CROWDER ពេលអ្នកប្រារព្ធពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់…
Read article
ព្រះទ្រង់បំពេញតម្រូវការ ពេលយើងបម្រើអ្នកដទៃ
នោះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នារិះគិតថា ពីព្រោះគ្មាននំបុ័ងដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នានឹកមិនទាន់ឃើញ ឬមិនយល់ទេឬអី តើមានចិត្តរឹងរូសឬអី? ម៉ាកុស ៨:១៧ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានប្រទានអាហារដល់មនុស្ស ៥ពាន់នាក់ និងមនុស្ស៤ពាន់នាក់ ដោយប្រើតែនំប៉័ង និងត្រីតែពីរបីកន្ទុយ ពួកសាវ័កក៏បានឡើងទូក ដោយគ្មាននំប៉័ងគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ខ្លួនឯង។ ពេលដែលពួកគេចាប់ផ្តើមជជែកគ្នា អំពីការលំបាកនេះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូលថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នារិះគិតថា ពីព្រោះគ្មាននំបុ័ងដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នានឹកមិនទាន់ឃើញ ឬមិនយល់ទេឬអី តើមានចិត្តរឹងរូសឬអី?”(ម៉ាកុស ៨:១៧)។ តើមានអ្វីដែលពួកគេមិនយល់? ពួកគេមិនយល់ អំពីអត្ថន័យនៃនំប៉័ងដែលនៅសល់ ពោលគឺមិនយល់ថា ព្រះយេស៊ូវនឹងមើលថែពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេមើលថែអ្នកដទៃ។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា ៖ “ពីកាលខ្ញុំបានកាច់នំបុ័ង៥ឲ្យដល់៥ពាន់នាក់ នោះតើប្រមូលចំណិត ដែលសល់ ដាក់ពេញបានប៉ុន្មានកន្ត្រក គេទូលឆ្លើយថា បាន១២ ហើយកាលកាច់នំបុ័ង៧ឲ្យដល់៤ពាន់នាក់ នោះបានប្រមូលចំណិត ដែលសល់ ដាក់ពេញបានប៉ុន្មានកំប្រោង គេទូលឆ្លើយថា បាន៧។ នោះទ្រង់សួរថា ម្តេចក៏អ្នករាល់គ្នានៅតែមិនយល់ទៀត?” (ម៉ាកុស ៨:១៩-២១)។ តើពួកគេត្រូវយល់អំពីអ្វី? គឺត្រូវយល់អំពីនំប៉័ងដែលនៅសល់។ នំប៉័ងនៅសល់ គឺសម្រាប់អ្នកបម្រើព្រះ។ តាមពិត ពីដំបូង…
Read article
ព្រះអង្គកែប្រែជីវិតយើងឲ្យថ្មីឡើង
ចូរប្រមូលចំណិតដែលសល់នៅ ដើម្បីកុំឲ្យបាត់អ្វីឡើយ។ យ៉ូហាន ៦:១២ ក្នុងនាមលោកសន សេភ្ល័រ(Shawn Seipler) ជាអ្នកចាត់ចែងការធ្វើដំណើរឲ្យអ្នកដំណើរទាំងឡាយ គាត់មានសំណួរចម្លែកមួយ ដែលគាត់ពិបាកស្វែងរកចម្លើយ។ គាត់ឆ្ងល់ថា តើគេយកសាប៊ូ ដែលគេប្រើសល់ ក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារ ទៅធ្វើអ្វី? គេបានយកសាប៊ូដែលភ្ញៀវសណ្ឋាគារបានប្រើសល់ ទៅបោះចោលដូចសំរាមធម្មតា។ តែលោកសេភ្ល័រជឿថា គេអាចយកដុំសាប៊ូដែលគេប្រើសល់រាប់លានដុំ ទៅកែច្នៃជាដុំសាប៊ូថ្មីៗ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានបង្កើតគម្រោងកែឆ្នៃមួយ ដែលមានឈ្មោះថា គម្រោងសម្អាតពិភពលោក ដែលធ្វើការជាមួយសណ្ឋាគារ នាវាកម្សាន្តធំៗ និងរីស៊ត៨ពាន់កន្លែង ដើម្បីកែច្នៃដុំសាប៊ូរាប់លានគីឡូ ទៅជាដុំសាប៊ូ ដែលបានចាក់ពុម្ពថ្មីៗ និងបានសម្លាប់មេរោគ។ គេក៏បានផ្ញើសាប៊ូកែច្នៃនោះទៅអ្នកទាល់ក្រ ក្នុង១០០ប្រទេស ដោយបានជួយបង្ការជំងឺ និងការស្លាប់ ដែលបណ្តាលមកពីការខ្វះអនាម័យ។ គឺដូចដែលលោកសេភ្ល័របានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំដឹងថា រឿងនេះស្តាប់ទៅដូចកំប្លែង តែដុំសាប៊ូនៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារដែលអ្នកធ្លាប់ស្នាក់នៅពិតជាអាចជួយសង្រ្គោះជីវិតមនុស្ស”។ ការប្រមូលរបស់អ្វីដែលគេប្រើហើយ ឬមិនស្អាត ដើម្បីកែប្រែជារបស់ថ្មី ក៏ជាលក្ខណៈសម្បត្តិដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់បំផុតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើង។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានប្រទានអាហារដល់មនុស្សជាង៥ពាន់នាក់ ដោយប្រើនំប៉័ងតូចៗ៥ដុំ និងត្រី២កន្ទុយ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកសាវ័កថា “ចូរប្រមូលចំណិតដែលសល់នៅ ដើម្បីកុំឲ្យបាត់អ្វីឡើយ”(យ៉ូហាន ៦:១២)។ ក្នុងជីវិតរបស់យើង ពេលណាយើងមានអារម្មណ៍ថា…
Read article
ព្រះចេស្តារបស់ព្រះ បានបង្ហាញចេញមក
ក៏បានឃើញការយ៉ាងធំដែលស្នាដៃនៃព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដល់សាសន៍អេស៊ីព្ទ នោះគេក៏មានសេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ និក្ខមនំ ១៤:៣១ រឿងដែលហាក់ដូចជាមិនអាចកើតឡើង បានកើតឡើង ពេលដែលកម្លាំងខ្យល់ព្យុះកំបុតត្បូងបានផ្លាស់ប្តូរចរន្តទឹកទន្លេមីស៊ីស៊ីពី ជាទន្លេដ៏ធំមួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅខែសីហា ឆ្នាំ២០២១ ខ្យល់ព្យុះកំបុតត្បូងអ៊ីដា បានវាយប្រហារមកលើតំបន់ឆ្នេរនៅរដ្ឋលូវីស៊ីអាណា ហើយបណ្តាលឲ្យមានរឿងដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលកើតឡើង ដោយធ្វើទឹកទន្លេហូរបញ្ច្រាសអស់រយៈពេលជាច្រើនម៉ោង។ អ្នកជំនាញបានប៉ាន់ប្រមាណថា នៅក្នុងវដ្ដនីមួយៗនៃខ្យល់ព្យុះកំបុតត្បូងនៅអាមេរិក វាអាចពង្រីកកម្លាំងរបស់វា ដែលស្មើនឹងកម្លាំងគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ១ម៉ឺនគ្រាប់។ កម្លាំងខ្លាំងមិនគួរឲ្យជឿនេះបានផ្លាស់ប្តូរចរន្តទឹក ហើយក៏បានជួយឲ្យខ្ញុំយល់ អំពីការឆ្លើយតបរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល ចំពោះការផ្លាស់ប្តូរចរន្តទឹកដ៏សំខាន់ ដែលមានកត់ទុកក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនិក្ខមនំ។ ខណៈពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលរត់គេចពីពួកអេស៊ីព្ទ ដែលបានចាប់ពួកគេធ្វើជាទាសករអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ ពួកគេក៏បានទៅដល់សមុទ្រក្រហម។ នៅពីមុខពួកគេមានសមុទ្រក្រហមដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ហើយនៅពីក្រោយពួកគេមានកងទ័ពអេស៊ីព្ទដ៏ខ្លាំងពូកែ។ នៅក្នុងស្ថានភាពដែលហាក់ដូចជាទាល់ច្រកនោះ “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ច្រានផាត់សមុទ្រចេញ ដោយកំឡាំងខ្យល់ពីខាងកើត ដែលបក់យ៉ាងខ្លាំងពេញ១យប់នោះ ទ្រង់ធ្វើឲ្យទឹកបានញែកចេញពីគ្នា ឲ្យសមុទ្រទៅជាគោកវិញ រួចពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល គេក៏ចូលទៅនាកណ្តាលសមុទ្រ តាមដីគោក ហើយមានទឹកជាកំផែងនៅខាងស្តាំ និងខាងឆ្វេងគេ”(និក្ខមនំ ១៤:២១-២២)។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទទួលការរំដោះពីព្រះអម្ចាស់ ដោយការបង្ហាញព្រះចេស្តាតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យនេះ “ពួកគេក៏មានសេចក្តីកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់”(ខ.៣១)។ ការឆ្លើយតបដោយចិត្តស្ញប់ស្ញែង គឺជារឿងដែលកើតមានជាធម្មតា បន្ទាប់ពីមនុស្សបានឃើញព្រះទ្រង់បង្ហាញព្រះចេស្តា។ ប៉ុន្តែ ការនេះក៏បានបណ្តាលឲ្យពួកគេទុកចិត្តព្រះអង្គផងដែរ(ខ.៣១)។ ខណៈពេលដែលយើងបានដកពិសោធន៍នឹងព្រះចេស្តាព្រះ ក្នុងស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ យើងក៏អាចឈរស្ញែងខ្លាច ចំពោះព្រះចេស្ដា ហើយទុកចិត្តព្រះអង្គផងដែរ។—LISA M. SAMRA…
Read article