ព្រះអង្គជាព្រះដ៏ជាព្រះ
និក្ខមនំ ៣:១១-១៥ ព្រះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅម៉ូសេថា «អញជាព្រះដ៏ជាព្រះ»។ និក្ខមនំ ៣:១៤ លោកជែក(Jack) ជាសាស្ត្រាចារ្យទស្សនវិជ្ជា និងអក្សរសាស្រ្ត ដែលមានកំរិតបញ្ញាខ្ពស់។ កាលគាត់មានអាយុ១៥ឆ្នាំ គាត់បានប្រកាសថា គាត់ជាមនុស្សដែលមិនជឿថាព្រះមានពិតមែន។ ពេលគាត់ពេញវ័យ គាត់មានការការពារយ៉ាងមុតមាំ សម្រាប់ “ជំនឿនៃមនុស្សដែលមិនជឿថា ព្រះមានពិតមែន”។ មិត្តភក្តិជាគ្រីស្ទបរិស័ទបានព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលគាត់។ លោកជែកក៏បាននិយាយថា “មនុស្សគ្រប់គ្នា និងអ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែមានជំនឿខុសពីគាត់”។ ប៉ុន្តែ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា ព្រះគម្ពីរប៊ីបមានលក្ខណៈខុសពីស្នាដៃអក្សរសាស្រ្ត និងរឿងទេវកថាផ្សេងទៀត។ ក្នុងសំណេររបស់គាត់អំពីដំណឹងល្អ គាត់បាននិយាយថា “បើសិនជាមានរឿងទេវកថាណាមួយ ប្រែក្លាយជាការពិត នោះវានឹងមានលក្ខណៈដូចព្រះគម្ពីរប៊ីប”។ មានបទគម្ពីរមួយ ដែលមានឥទ្ធិពលបំផុតមកលើលោកជែក គឺនិក្ខមនំ ជំពូក៣ ដែលក្នុងនោះ ព្រះទ្រង់កំពុងត្រាស់ហៅលោកម៉ូសេ ឲ្យដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែលចេញពីទឹកដីអេស៊ីព្ទ។ លោកម៉ូសេក៏បានទូលសួរព្រះអង្គថា “តើទូលបង្គំជាអ្វី ដែលព្រះអង្គឲ្យទូលបង្គំទៅឯផារ៉ោន?”(ខ.១១)។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានឆ្លើយតបថា “អញជាព្រះដ៏ជាព្រះ”(ខ.១៤)។ ខគម្ពីរនេះបានបង្កប់អត្ថន័យដ៏ស្មុគស្មាញ នៅក្នុងពាក្យ និងព្រះនាមរបស់ព្រះ តែបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីព្រះវត្តមានដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះ ចាប់តាំងពីអស់កល្បជានិច្ចរៀងមក។ អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នោះ នៅសម័យក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូលដូចនេះ អំពីអង្គទ្រង់ផងដែរថា “មុនដែលលោកអ័ប្រាហាំកើតមក នោះមានខ្ញុំហើយ”(យ៉ូហាន ៨:៥៨)។…
Read article
យើងនឹងបានគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់
ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះអញនឹងឲ្យអង្គុយលើបល្ល័ង្កជាមួយនឹងអញ ដូចជាអញបានឈ្នះ ហើយបានអង្គុយជាមួយនឹងព្រះវរបិតាលើបល្ល័ង្កទ្រង់ដែរ។ វិវរណៈ ៣:២១ ក្នុងបទគម្ពីរនេះ ព្រះយេស៊ូវកំពុងមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកជំនុំ នៅក្រុងឡៅឌីសេ។ តើព្រះបន្ទូលនេះ មានន័យដូចម្តេច? តើយើងនឹងបានអង្គុយនៅលើបល្ល័ង្កជាមួយព្រះអង្គមែនទេ? នេះជាព្រះបន្ទូលសន្យា ដល់អស់អ្នកដែលបានឈ្នះ គឺអ្នកដែលខំមមុលទៅមុខ ដោយជំនឿ ដល់ទីបញ្ចប់(១យ៉ូហាន ៥:៤) ទោះជាមានការគំរាមកំហែង ពីការឈឺចាប់ និងការល្បួងឲ្យសប្បាយក្នុងអំពើបាប។ ដូចនេះ បើអ្នកជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ពិតប្រាកដ អ្នកនឹងបានអង្គុយនៅលើបល្ល័ង្កនៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលគង់នៅលើបល្ល័ង្កនៃព្រះវរបិតា។ ខ្ញុំជឿថា ពាក្យ “បល្ល័ង្ករបស់ព្រះ” ជាសញ្ញាបង្ហាញអំពីសិទ្ធិ និងអំណាចសម្រាប់គ្រប់គ្រងចក្រវាល។ ព្រះយេស៊ូវគង់នៅលើបល្ល័ង្កនេះឯង។ សាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា ” ដ្បិតគួរឲ្យទ្រង់បានសោយរាជ្យ ទាស់តែដាក់អស់ទាំងខ្មាំងសត្រូវនៅក្រោមព្រះបាទទ្រង់ “(១កូរិនថូស ១៥:២៥)។ ដូចនេះ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គនឹងឲ្យយើងអង្គុយជាមួយព្រះអង្គ នៅលើបល្ល័ង្ករបស់ព្រះអង្គ គឺព្រះកំពុងសន្យាថា យើងនឹងមានចំណែក នៅក្នុងការគ្រប់គ្រងមកលើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ តើនេះមិនមែនជាអ្វីដែលសាវ័កប៉ុលបានគិតដល់ ក្នុងបទគម្ពីរ អេភេសូរ ១:២២-២៣ ដែលចែងថា “ទ្រង់បានបង្ក្រាបគ្រប់ទាំងអស់ នៅក្រោមព្រះបាទនៃព្រះរាជបុត្រា ទាំងប្រទានទ្រង់មកធ្វើជាសិរសាលើគ្រប់ទាំងអស់ ដល់ពួកជំនុំ ដែលជារូបកាយទ្រង់…
Read article
អ្នកដឹកនាំដែលរួបរួមគ្នា ដើម្បីនគរព្រះ
ជនគណនា ១១:១៦-១៧,២៧-២៩ អញសុខចិត្តឲ្យបណ្តាជនទាំងឡាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ចេះទាយដែរ ហើយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ លើគេគ្រប់គ្នាចុះ។ ជនគណនា ១១:២៩ កាលខ្ញុំបានចូលរួមក្រុមអ្នកនិពន្ធសៀវភៅកុមារគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងបានអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយជួយផ្សព្វផ្សាយសៀវភៅឲ្យគ្នាទៅវិញមក។ អ្នកខ្លះនិយាយថា យើងមានភាពល្ងង់ខ្លៅណាស់ ដែលយើងមានការរួបរួមជាមួយគូរប្រជែងក្នុងការលក់សៀវភៅ។ ប៉ុន្តែ ក្រុមរបស់យើងជាក្រុមអ្នកដឹកនាំដែលផ្ដោតចិត្តទៅលើនគរព្រះ និងលើកកម្ពស់សហគមន៍ មិនមែនប្រកួតគ្នានោះទេ។ យើងមានគោលដៅដូចគ្នា គឺដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ។ យើងបម្រើមហាក្សត្រតែមួយ គឺព្រះយេស៊ូវ។ យើងបានរួបរួមគ្នា ដើម្បីឈោងចាប់មនុស្សកាន់តែច្រើន ដោយការធ្វើបន្ទាល់ថ្វាយព្រះគ្រីស្ទ។ កាលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់លោកម៉ូសេឲ្យជ្រើសរើសពួកចាស់ទុំ៧០នាក់ ដែលមានបទពិសោធន៍ក្នុងការដឹកនាំ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “អញនឹងចុះមកនិយាយនឹងឯង ហើយនឹងចែកព្រះវិញ្ញាណ ដែលសណ្ឋិតលើឯង ទៅដាក់លើគេផង នោះគេនឹងជួយផ្ទុកនូវបន្ទុកបណ្តាជននេះជាមួយនឹងឯង ដើម្បីកុំឲ្យឯងត្រូវផ្ទុកតែម្នាក់ឯងឡើយ”(ជនគណនា ១១:១៦-១៧)។ ក្រោយមក លោកយ៉ូស្វេបានឃើញពួកចាស់ទុំពីរនាក់កំពុងថ្លែងទំនាយ ហើយក៏បានប្រាប់លោកម៉ូសេឲ្យឃាត់ឃាំងពួកគេ។ លោកម៉ូសេក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “តើឯងច្រណែនជំនួសអញឬអី អញសុខចិត្តឲ្យបណ្តាជនទាំងឡាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ចេះទាយដែរ ហើយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ លើគេគ្រប់គ្នាចុះ”(ខ.២៩)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចប្រទានកម្លាំងយើង ឲ្យជម្នះការល្បួង ដែលនាំចិត្តយើងឲ្យផ្ដោតទៅលើការប្រកួតប្រជែងគ្នា ឬការប្រៀបធៀបគ្នា ដែលរារាំងយើងមិនឲ្យធ្វើការជាមួយអ្នកដទៃ។ ពេលណាយើងទូលសូមព្រះអង្គប្រទានភាពជាអ្នកដឹកនាំដែលផ្តោតចិត្តទៅលើនគរព្រះអង្គ ព្រះអង្គនឹងប្រើយើងផ្សាយដំណឹងល្អនៅទូទាំងពិភពលោក ហើយថែមទាំងអាចសម្រាលបន្ទុករបស់យើង ខណៈពេលដែលយើងបម្រើព្រះអង្គជាមួយគ្នា។—Xochitl Dixon តើអ្នកបានរួបរួមជាមួយអ្នកដទៃដូចម្តេចខ្លះ…
Read article
យុថ្កានៃក្តីអំណរ
អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ។ ម៉ាថាយ ៥:១១ កុំឲ្យអរសប្បាយ ដោយព្រោះអារក្សចុះចូលអ្នករាល់គ្នានោះឡើយ ត្រូវឲ្យរីករាយ ដោយព្រោះឈ្មោះអ្នករាល់គ្នាបានកត់ទុកនៅស្ថានសួគ៌វិញ។ លូកា ១០:២០ ព្រះយេស៊ូវបានបើកបង្ហាញអាថ៌កំបាំង ដែលការពារសុភមង្គលរបស់យើង ឲ្យរួចផុតពីការគំរាមកំហែង ដែលកើតឡើងពីសេចក្តីទុក្ខ និងភាពជោគជ័យ។ អាថ៌កំបាំងនោះគឺ ៖ យើងនឹងទទួលរង្វាន់ដ៏ប្រសើរលើសលប់ នៅនគរស្ថានសួគ៌។ ជាសរុប រង្វាន់នោះគឺជាការអរសប្បាយនឹងសិរីល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ(យ៉ូហាន ១៧:២៤)។ ព្រះយេស៊ូវការពារសុភមង្គលយើង ឲ្យរួចផុតពីទុក្ខវេទនា គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ៖ “អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ ចូរមានចិត្តអំណរ ហើយរីករាយជាខ្លាំងចុះ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់ជាធំនៅឯស្ថានសួគ៌ ពីព្រោះគេក៏បានធ្វើទុក្ខដល់ពួកហោរា ដែលនៅមុនអ្នករាល់គ្នា បែបដូច្នោះដែរ” (ម៉ាថាយ ៥:១១-១២)។ រង្វាន់ដ៏ប្រសើរលើសលប់ដែលយើងនឹងទទួលនៅស្ថានសួគ៌ ជួយឲ្យយើងនៅតែមានអំណរ នៅពេលដែលគេធ្វើទុក្ខ និងបៀតបៀនមកលើយើង។ ព្រះអង្គក៏ការពារក្តីអំណររបស់យើង ឲ្យរួចផុតពីផលវិបាកនៃជ័យជម្នះ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “កុំឲ្យអរសប្បាយ ដោយព្រោះអារក្សចុះចូលអ្នករាល់គ្នានោះឡើយ ត្រូវឲ្យរីករាយ ដោយព្រោះឈ្មោះអ្នករាល់គ្នាបានកត់ទុកនៅស្ថានសួគ៌វិញ”…
Read article
ចែកចាយជំនឿរបស់អ្នក
កិច្ចការ ១៦:១-១០ សូមអញ្ជើញឆ្លងមកជួយយើងខ្ញុំ ដែលនៅស្រុកម៉ាសេដូននេះផង។ កិច្ចការ ១៦:៩ កាលពីឆ្នាំ១៧០១ ព្រះវិហារនៃប្រទេសអង់គ្លេស បានផ្តល់ដង្វាយឧបត្ថម្ភដល់សមាគមន៍ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ដើម្បីបញ្ជូនបេសកជន ឲ្យចេញទៅទូទាំងពិភពលោក។ បាវចនាដែលពួកគេបានជ្រើសរើសនោះគឺ transiens adiuva nos ជាភាសាឡាតាំងមានន័យថា “សូមឆ្លងមកជួយយើងខ្ញុំផង!” នេះជាពាក្យអំពាវនាវរបស់ទូតព្រះគ្រីស្ទជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ តាំងពីសតវត្សរ៍ទី១ ដោយអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវបាននាំព្រះរាជសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការអត់ទោសរបស់ព្រះអង្គ ទៅកាន់លោកិយ ដែលកំពុងស្រេកឃ្លានសេចក្តីសង្គ្រោះ។ ពាក្យ “សូមឆ្លងមកជួយយើងខ្ញុំផង!” មានប្រភពមកពី “ការអំពាវនាវរបស់ពួកជំនុំនៅស្រុកម៉ាសេដូន” ដូចបានពិពណ៌នា ក្នុងបទគម្ពីរកិច្ចការ ជំពូក១៦។ កាលនោះ សាវ័កប៉ុល និងក្រុមការងាររបស់គាត់ទើបតែធ្វើដំណើរមកដល់ទីក្រុងត្រូអាស នៅតាមបណ្តោយឆ្នេរខាងលិច នៃតំបន់អាស៊ីតូច(សព្វថ្ងៃជាប្រទេសទួរគី ខ.៨)។ នៅទីនោះ មានយប់មួយ “ប៉ុលបានឃើញក្នុងការជាក់ស្តែង ជាមនុស្សពីស្រុកម៉ាសេដូនម្នាក់ ឈរអង្វរគាត់ថា សូមអញ្ជើញឆ្លងមកជួយយើងខ្ញុំ ដែលនៅស្រុកម៉ាសេដូននេះផង”(ខ.៩)។ បន្ទាប់ពីបានទទួលការបើកសម្ដែងនេះហើយ សាវ័កប៉ុល និងគូរកនរបស់គាត់ក៏បាន “រកឱកាសនឹងទៅឯស្រុកម៉ាសេដូនភ្លាម”(ខ.១០)។ ពួកគេបានយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការអំពាវនាវនោះ។ មិនមែនមនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែបានទទួលការត្រាស់ហៅឲ្យឆ្លងសមុទ្រនោះទេ ប៉ុន្តែ យើងអាចជួយទ្រទ្រង់អ្នកដែលបានទទួលការត្រាស់ហៅនោះ ដោយការអធិស្ឋាន និងដង្វាយឧបត្ថម្ភ។ ហើយយើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែអាចប្រាប់អ្នកដទៃ អំពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវ…
Read article
បន្សល់ទុកកេរដំណែលដ៏ស្ថិតស្ថេរ
សាស្តា ៥:៨-១៥ មានការអាក្រក់យ៉ាងធ្ងន់១មុខ ដែលយើងបានឃើញនៅក្រោមថ្ងៃ គឺមានទ្រព្យសម្បត្តិដែលម្ចាស់រក្សាទុកដរាបដល់កើតអន្តរាយដល់ខ្លួន។ សាស្តា ៥:១៣ កាលខ្យល់ព្យុះដីខ្សាច់ Dust Bowl បានបង្កវិនាសកម្ម ក្នុងទឹកដីសហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងអំឡុងសម័យមហាវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច លោកចន មីលបឺន ដេវីស(John Millburn Davis) ជាអ្នកក្រុងហៃវ៉ាថា រដ្ឋខេនសាស់ បានសម្រេចចិត្តធ្វើឲ្យខ្លួនឯងបានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បី។ ក្នុងនាមគាត់ជាមហាសេដ្ឋីដែលគ្មានកូនសម្រាប់ស្នងមរតក លោកដេវីសគួរតែបរិច្ចាគទ្រព្យសម្បត្តិគាត់ទៅកាន់អង្គការមនុស្សធម៌ ឬការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច។ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានខ្ជះខ្ជាយប្រាក់ជាច្រើន ក្នុងការសាងសង់រូបចម្លាក់របស់គាត់ និងភរិយារបស់គាត់ដែលបានលាចាកលោក ដាក់តាំងនៅក្នុងវិមានបញ្ចុះសពក្នុងតំបន់ដែលគាត់រស់នៅទៅវិញ។ លោកដេវីសក៏បានប្រាប់ អ្នកស្រីអឺនី ផាល(Ernie Pyle) ដែលជាអ្នកកាសែតថា ប្រជាជននៅរដ្ឋខេនសាស់ស្អប់គាត់។ ប្រជាជនក្នុងតំបន់ចង់ឲ្យគាត់ធ្វើការសាងសង់ហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធសាធារណៈ ដែលមានដូចជាមន្ទីរពេទ្យ កន្លែងហែលទឹក ឬសួនច្បារជាដើម។ តែគាត់គ្រាន់តែនិយាយប្រាប់ពួកគេថា “វាជាលុយរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំចង់យកវាទៅធ្វើអ្វី ស្រេចតែខ្ញុំ”។ ស្តេចសាឡូម៉ូន ជាបុរសដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនជាងគេបំផុត ក្នុងសម័យទ្រង់។ ទ្រង់បានបង្រៀនថា “អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ប្រាក់ នោះនឹងមិនស្កប់ចិត្តដោយប្រាក់ប៉ុណ្ណោះទេ …កាលណារបស់ទ្រព្យបានចំរើនឡើង នោះពួកអ្នកដែលស៊ីទ្រព្យនោះ ក៏មានគ្នាច្រើនឡើងដែរ”(សាស្តា ៥:១០-១១)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ស្តេចសាឡូម៉ូនមានការយល់ដឹងយ៉ាងច្បាស់…
Read article