ការអធិស្ឋានសូមការអត់ទោស
កាលពីឆ្នាំ១៩៦០ កុមារ រូប៊ី ប្រ៊ីជ(Ruby Bridges) អាយុ៦ឆ្នាំ បានក្លាយជាក្មេងអាមេរិកស្បែកខ្មៅទីមួយ ដែលត្រូវបានគេដាក់បញ្ចូល នៅក្នុងសាលាបឋមសិក្សារបស់រដ្ឋ ដែលគេបានបើកសម្រាប់តែសាសន៍ស្បែកសរ នៅភាគខាងត្បូងនៃសហរដ្ឋអាមេរិក។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់រយៈពេលជាច្រើនខែ មន្ត្រីប៉ូលីសជូនរូប៊ីទៅសាលា ដោយដើរកាត់ឪពុកម្តាយរបស់សិស្សស្បែកសរ ដែលកំពុងតែផ្តុំគ្នាទាំងកំហឹង ទាំងស្រែកជេរប្រទិច គំរាមកំហែង និងប្រមាថមើលងាយនាង។ នាងក៏បានចូលអង្គុយដោយសុវត្ថិភាព នៅក្នុងថ្នាក់ ដែលបង្រៀនដោយអ្នកគ្រូបាបារ៉ា ហេនរី(Barbara Henry)ដែលបានស្ម័គ្រចិត្តបង្រៀននាង ខណៈពេលដែលឪពុកម្តាយទាំងឡាយបានរារាំងមិនឲ្យកូនខ្លួន ទៅរៀនជាមួយរូប៊ី។ លោករ៉ូបឺត ខូល(Robert Coles) ដែលជាអ្នកចិត្តសាស្រ្តកុមារដ៏ល្បី បានជួបជាមួយរូប៊ីអស់រយៈពេលជាច្រើនខែ ដើម្បីជួយនាង ឲ្យជម្នះការភ័យខ្លាច និងភាពតប់ប្រមល់ ដែលនាងបានជួបប្រទះ ដោយសារការរើសអើងនោះ។ គាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា ខណៈដែលនាងដើរទៅសាលា និងត្រឡប់មកផ្ទះវិញ នាងតែងតែអធិស្ឋានថា “ឱព្រះអង្គអើយ សូមអត់ទោសដល់អ្នកទាំងនេះផង ដ្បិតគេមិនដឹងជាគេធ្វើអ្វីទេ”(លូកា ២៣:៣៤)។ ការអធិស្ឋានរបស់នាង បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីព្រះបន្ទូល ដែលព្រះយេស៊ូវបានបន្លឺឡើង នៅលើឈើឆ្កាង ដែលខ្លាំងជាងសេចក្តីកំហឹង និងការជេរប្រមាថ ដែលគេបានជះមកលើទ្រង់។ នៅក្នុងពេលដែលឈឺចាប់បំផុត ក្នុងព្រះជន្មទ្រង់…
Read article