ក្តីសង្ឃឹមដ៏ស្ថិតស្ថេរ
ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ និងគ្មានសេចក្តីស្លាប់ ឬសេចក្តីសោកសង្រេង ឬសេចក្តីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ។ វិវរណៈ ២១:៤ មានពេលមួយ ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតបានពិនិត្យសុខភាពរបស់សាឡូម៉ូន ជាក្មេងអាយុ៤ឆ្នាំរកឃើញថា គាត់មានជំងឺសាច់ដុំ ដែលធ្វើឲ្យសាច់ដុំគាត់អន់ខ្សោយបន្តិចម្តងៗ។ មួយឆ្នាំក្រោយមក គ្រូពេទ្យបានពិភាក្សាជាមួយក្រុមគ្រួសារគាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់ប្រើរទេះរុញ។ តែសាឡូម៉ូនបានប្រកែកថា គាត់មិនចង់ប្រើរទេះរុញទេ។ ក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិទាំងឡាយក៏បានអធិស្ឋានឲ្យគាត់ ហើយក៏បានរ៉ៃអង្គាសប្រាក់ ដើម្បីស្វែងរកឆ្កែដែលគេបង្វឹកឲ្យជួយជនពិការ ដើម្បីជួយគាត់ឲ្យអាចផ្លាស់ទី ដោយមិនចាំបាច់ប្រើរទេះរុញ ឲ្យបានយូរបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ អង្គការផ្លូវសម្រាប់ជីវិត ដែលបានបង្វឹកសត្វឆ្កែរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ ខូលី កំពុងតែរៀបចំសត្វឆ្កែឈ្មោះ វ៉ាហ្វ៊ល ឲ្យបម្រើសាឡូម៉ូន។ សាឡូម៉ូនបានទទួលយកការព្យាបាលនេះ ដែលជាញឹកញាប់ គាត់បានច្រៀងសរសើរដំកើងព្រះ តែថ្ងៃខ្លះ គាត់មានការពិបាកកាន់តែខ្លាំង។ ថ្ងៃមួយ សាឡូម៉ូនមានការពិបាកខ្លាំង តែគាត់បានឱបម្តាយគាត់ ហើយនិយាយថា “កូនសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលនៅស្ថានសួគ៌ គ្មានជំងឺសាច់ដុំ”។ ការអន់ខ្សោយ ដែលបណ្តាលមកពីជំងឺ បានប៉ះពាល់មនុស្សទាំងអស់ ដែលមានជីវិតរស់នៅលើផែនដីនេះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមានក្តីសង្ឃឹមដ៏ស្ថិតស្ថេរ ដែលអាចជួយឲ្យយើងមានការប្តេជ្ញាចិត្តកាន់តែរឹងមាំ នៅថ្ងៃដ៏ពិបាក ដែលមិនអាចជៀសរួច។ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងប្រទាន “ផ្ទៃមេឃ…
Read article