ជ្រើសរើសយកក្តីអំណរ
ចូរអរសប្បាយ ក្នុងព្រះអម្ចាស់ជានិច្ច ខ្ញុំប្រាប់ម្តងទៀតថា ចូរអរសប្បាយឡើង។ ភីលីព ៤:៤ លោកឃីធ(Keith) មានការបាក់ទឹកចិត្ត ខណៈពេលដែលគាត់ដើរយឺតៗ កាត់តាមកន្លែងលក់បន្លែ និងផ្លែឈើ ក្នុងផ្សាទំនើប។ ដៃរបស់គាត់បានញ័រ ជារោគសញ្ញាទីមួយ នៃជំងឺប៉ាក់គីនសិន។ តើគាត់នៅសល់ពេលប៉ុន្មានទៀត មុនពេលគុណភាពនៃជីវិតរបស់គាត់ចាប់ផ្តើមចុះខ្សោយយ៉ាងឆាប់រហ័ស? តើភរិយា និងកូនៗរបស់គាត់ នឹងមានការពិបាកយ៉ាងណា? តែភ្លាមៗនោះ លោកឃីធក៏បានអស់សំណើចនឹងខ្លួនឯង ធ្វើឲ្យភាពអាប់អួររលាយបាត់អស់។ គាត់បានមើលតាមប្រឡោះធ្នើរដាក់ដំឡូងបារាំង ឃើញបុរសម្នាក់រុញក្មេងប្រុសពិការម្នាក់នៅលើរទេះរុញ។ បុរសនោះក៏បានឱនចុះ ហើយខ្សឹបដាក់ត្រចៀកកូនប្រុសគាត់ ដែលមានទឹកមុខញញឹមជាប់ជានិច្ច។ គាត់ស្ថិតក្នុងសភាពដែលពិបាកជាងលោកឃីធឆ្ងាយណាស់ តែគាត់ និងឪពុកគាត់កំពុងតែរកឃើញក្តីអំណរ នៅកន្លែងណាដែលពួកគេអាចរកឃើញបាន។ កាលសាវ័កប៉ុលកំពុងសរសេរសំបុត្រផ្ញើពីក្នុងគុក ឬក្នុងពេលជាប់ឃុំខ្លួនក្នុងផ្ទះ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងរង់ចាំលទ្ធផលនៃការជំនុំជម្រះទោសគាត់ គាត់ហាក់ដូចជាគ្មានសិទ្ធិដើម្បីអរសប្បាយនោះឡើយ(ភីលីព ១:១២-១៣)។ អធិរាជណេរ៉ូ(Nero) ជាមនុស្សអាក្រក់ដែលល្បីខាងប្រើអំពើហិង្សា និងភាពសាហាវព្រៃផ្សៃ ដូចនេះ សាវ័កប៉ុលមានហេតុផល ដែលត្រូវព្រួយបារម្ភ។ គាត់ក៏បានដឹងផងដែរថា មានគ្រូខុសឆ្គងជាច្រើន កំពុងឆ្លៀតឱកាស ក្នុងពេលអវត្តមានរបស់គាត់ ដើម្បីស្វែងរកភាពរុងរឿងសម្រាប់ខ្លួនឯង។ ពួកគេយល់ឃើញថា ខ្លួនអាចបន្ថែមទុក្ខលំបាកដល់សាវ័កប៉ុល ពេលគាត់កំពុងជាប់ឃុំ(ខ.១៧)។ តែសាវ័កប៉ុលបានសម្រេចចិត្តអរសប្បាយ(ខ.១៨-២១) ហើយគាត់ក៏បានប្រាប់ពួកជំនុំនៅក្រុងភីលីព ឲ្យយកតម្រាប់តាមគាត់។ គឺដូចដែលគាត់ប្រាប់ពួកគេថា…
Read article