ពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់
សុភាសិត ១៨:១០-១៥ ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា ជាប់ប៉មមាំមួន មនុស្សសុចរិតរត់ចូលទៅពឹងជ្រក ហើយមានសេចក្តីសុខ។ សុភាសិត ១៨:១០ កាលខ្ញុំទៅលេងសួនទឹក ជាមួយមិត្តភក្តិមួយចំនួន យើងបានលេងល្បែងកម្សាន្ត ដោយឆ្លងកាត់ឧបសគ្គជាទម្រដែលគេសប់ខ្យល់ឲ្យប៉ោង ឲ្យអាចដើរពីលើបាន។ ទម្រទាំងនោះមានរូបរាងប៉ោងៗ និងរអិល ធ្វើឲ្យយើងស្ទើរតែមិនអាចដើរត្រង់ខ្លួន។ ខណៈពេលដែលយើងផ្លាស់ទីទៅមុខញ័រៗ កាត់តាមច្រក ជ្រលង និងស្ពានមួយចំនួន យើងក៏បានស្រែកឡើងភ្លាត់មាត់ ពេលដែលយើងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទឹកភ្លាមៗ ដោយមិនដឹងខ្លួន។ បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ការឆ្លងកាត់ឧបសគ្គបានមួយវគ្គហើយ មិត្តភក្តិខ្ញុំហត់យ៉ាងខ្លាំង បានជាគាត់ផ្អែកទៅលើ “ប៉ម” ដើម្បីដកដង្ហើមឲ្យបាត់ហត់។ ភ្លាមៗនោះ វាក៏បានបត់ទៅក្រោយ ដោយសារទម្ងន់ខ្លួនរបស់គាត់ ធ្វើឲ្យគាត់ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទឹកម្តងទៀត។ ប៉មនៅសួនទឹក ត្រូវគេបញ្ចូលខ្យល់ឲ្យប៉ោងសម្រាប់ការកម្សាន្តសប្បាយ តែនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរ ប៉មគឺជាសំណង់ដ៏រឹងមាំ សម្រាប់ការការពារ ឲ្យរួចផុតពីខ្មាំងសត្រូវ។ បទគម្ពីរពួកចៅហ្វាយ ៩:៥០-៥១ បានពិពណ៌នា អំពីការដែលអ្នកក្រុងថេបេសបានរត់ចូលទៅជ្រក ក្នុង “ប៉មដ៏រឹងមាំមួយ” ដើម្បីការពារខ្លួនពីការវាយប្រហាររបស់ស្តេចអ័ប៊ីម៉្មាឡិច មកលើទីក្រុងរបស់ពួកគេ។ ក្នុងបទគម្ពីរសុភាសិត ១៨:១០ អ្នកនិពន្ធបាននិយាយអំពីប៉មដ៏រឹងមាំ ដើម្បីពិពណ៌នាឲ្យគេដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ជានរណា គឺជាអ្នកដែលជួយសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលទុកចិត្តព្រះអង្គ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជួនកាល យើងមិនបានពឹងផ្អែកទៅលើប៉មដ៏រឹងមាំរបស់ព្រះអម្ចាស់…
Read article