យើងអាចហៅព្រះអង្គថា ព្រះវរបិតា(សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«កាលណាអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន នោះត្រូវថា ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ» (លូកា ១១:២)។ ពេលណាគេទទួលចិញ្ចឹមក្មេងម្នាក់ ជីវិតរបស់នាងទាំងមូលមានការផ្លាស់ប្ដូរ ដោយនាងមានឈ្មោះថ្មី គ្រួសារថ្មី ហើយជាញឹកញាប់ នាងមានរបៀបនៃការរស់នៅថ្មីទាំងស្រុង។ តែភាពស្របច្បាប់នៃការទទួលចិញ្ចឹមនោះ អាចកើតមាន ដោយក្មេងនោះមិនមានអារម្មណ៍ថា នាងជាកូនក្នុងគ្រួសារនោះ។ ក្មេងនោះមិនគ្រាន់តែត្រូវចូលមករស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់គ្រួសារនោះ តែក៏ត្រូវមានការដកពិសោធន៍កាន់តែជ្រាលជ្រៅ នៅក្នុងចំណងទំនាក់ទំនងក្នុងគ្រួសារ ដោយហៅឪពុកម្តាយថ្មីរបស់ខ្លួនថា «ឪពុក» និង «ម្តាយ»។ ការទទួលចិញ្ចឹមខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ក៏មានលក្ខណៈដូចនេះផងដែរ ពេលណាយើងប្រកាសថា យើងបានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ការទទួលចិញ្ចឹមនោះកែប្រែសណ្ឋាននៃជីវិតយើងភ្លាមៗ អស់កល្បជានិច្ច និងមិនអាចបដិសេធន៍បាន។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់មិនគ្រាន់តែសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមានឈ្មោះជាកូនព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងយល់អត្ថន័យនៃការរស់នៅជាកូនប្រុសស្រីរបស់ព្រះអង្គផងដែរ ដោយមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង នៅក្នុងការគិតថា ព្រះអង្គជាព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។ ដើម្បីឲ្យយើងអាចធ្វើដូចនេះបាន ព្រះអង្គក៏បានប្រទានព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គ ឲ្យកែប្រែចរិតលក្ខណៈរបស់យើង ហើយជួយយើងឲ្យយល់អំពីទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គជាឪពុក និងកូន។ គឺដូចដែលសាវ័ក ប៉ុល បានប្រាប់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងកាឡាទីថា «ហើយដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាជាកូន បានជាព្រះទ្រង់ចាត់ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ឲ្យមកក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា ឲ្យបន្លឺឡើងថា អ័ប្បា ព្រះវរបិតាអើយ» (កាឡាទី ៤:៦)។ គ្រីស្ទបរិស័ទគួរតែបានដកពិសោធន៍លើសពីភាពស្របច្បាប់នៃការទទួលចិញ្ចឹមខាងវិញ្ញាណ។ ការទទួលចិញ្ចឹមនោះ…
Read article
