ប្រាជ្ញារបស់លោកិយ ឬប្រាជ្ញាពីស្ថានសួគ៌?
សូមអាន : យ៉ាកុប ៣:១៣-១៨ ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើមានអ្នកណាមានប្រាជ្ញា និងយោបល់ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះសំដែងចេញជាកិរិយាល្អ ដោយសារការដែលខ្លួនប្រព្រឹត្ត ដោយសេចក្តីសុភាពនៃប្រាជ្ញាចុះ។ យ៉ាកុប ៣:១៣ មុនពេលបុណ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នៅឆ្នាំ២០១៨ ភេរវករម្នាក់បានចូលទៅក្នុងផ្សា សម្លាប់មនុស្សពីរនាក់ ហើយក៏បានចាប់ស្រ្តីម្នាក់ធ្វើជាចំណាត់ខ្មាំង។ ការប្រឹងប្រែងរំដោះស្រ្តីនោះបានទទួលបរាជ័យ តែប៉ូលិសម្នាក់ក៏បានធ្វើការដោះដូរជាមួយភេរវករនោះ ដោយឲ្យរំដោះស្រ្តីនោះ ហើយយកគាត់ធ្វើជាចំណាប់ខ្មាំងវិញ។ ការដោះដូរនោះបានធ្វើឲ្យគេគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះជាទង្វើដែលផ្ទុយនឹងផ្នត់គំនិតដ៏ពេញនិយម ដែលលោកិយចាត់ទុកជាប្រាជ្ញា។ យើងតែងតែអាចដឹងថា “ប្រាជ្ញា”របស់វប្បធម៌ណាមួយមានលក្ខណៈដូចម្តេច ដោយគ្រាន់តែមើលពាក្យសម្តី ដែលវប្បធម៌នោះអបអរ ដូចជាសម្រង់ពាក្យរបស់ជនល្បីឈ្មោះ ដែលគេបង្ហោះតាមបណ្តាញសង្គមជាដើម។ ឧទាហរណ៍មានសម្រង់សម្តីដ៏ពេញនិយមមួយចំនួនពោលថា “ការផ្សងព្រេងធំបំផុត ដែលអ្នកអាចមាន គឺត្រូវរស់នៅក្នុងជីវិត ដែលអ្នកស្រមៃចង់បាន”។ “ចូរស្រឡាញ់ខ្លួនឯងជាមុនសិន នោះបញ្ហាអ្វីផ្សេងទៀតនឹងមានដំណោះស្រាយ”។ “ចូរធ្វើអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើសម្រាប់ខ្លួនឯង”។ បើសិនជាមន្ត្រីប៉ូលិសរូបនោះស្តាប់តាមយោបល់ទាំងអស់នេះ គាត់មុខជាមិនអាចលះបង់ជីវិតដើម្បីរំដោះស្រ្តីនោះបានឡើយ។ សាវ័កយ៉ាកុបបានមានប្រសាសន៍ថា មានប្រាជ្ញាពីរប្រភេទ ក្នុងលោកិយនេះ គឺប្រាជ្ញា “របស់លោកិយ” និងប្រាជ្ញា “មកពីស្ថានសួគ៌”។ ប្រភេទប្រាជ្ញាទី១ គឺមានលក្ខណៈអាត្មានិយម និងគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់(យ៉ាកុប ៣:១៤-១៦) ប្រភេទប្រាជ្ញាទី២ មានលក្ខណៈបន្ទាបខ្លួន ការចុះចូលនឹងព្រះ ហើយបង្កើតឲ្យមានសន្តិភាព(ខ.១៣,១៧-១៨)។…
Read article
តើសេចក្តីខ្មាសដ៏ត្រឹមត្រូវ គឺជាអ្វី?
ពីព្រោះកាលពីដើម ដែលនៅជាបាវបំរើរបស់អំពើបាប នោះអ្នករាល់គ្នាមិននៅក្នុងអំណាចនៃសេចក្តីសុចរិតទេ កាលណោះតើអ្នករាល់គ្នាបានផលអ្វីខ្លះក្នុងអំពើដែលឥឡូវនេះអ្នករាល់គ្នាអៀនខ្មាសវិញ ដ្បិតទីបំផុតនៃអំពើទាំងនោះជាសេចក្តីស្លាប់។ រ៉ូម ៦:២០-២១ ពេលណាគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់បើកភ្នែក មើលទៅទង្វើអាក្រក់របស់ខ្លួន ដែលបង្ខូចព្រះនាមព្រះ នោះការដែលគាត់មានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស គឺត្រឹមត្រូវហើយ។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកជំនុំ នៅទីក្រុងរ៉ូមថា “ពីព្រោះកាលពីដើម ដែលនៅជាបាវបំរើរបស់អំពើបាប … តើអ្នករាល់គ្នាបានផលអ្វីខ្លះក្នុងអំពើដែលឥឡូវនេះអ្នករាល់គ្នាអៀនខ្មាសវិញ?” មានពេលដ៏ត្រឹមត្រូវដែលយើងត្រូវក្រឡេកមកក្រោយ ហើយមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ចំពោះការរស់នៅ តាមរបៀបដែលបន្ទាបព្រះនាមព្រះយ៉ាងខ្លាំង។ យើងត្រូវដឹងច្បាស់ថា យើងមិនត្រូវនៅជាប់ក្នុងបញ្ហានេះ ដោយរកធ្វើអ្វីមិនកើតនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ចិត្តរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលបើកចំហ មិនអាចក្រឡេកមកមើកភាពល្ងីល្ងើនៃយុវភាពរបស់ខ្លួន ដោយមិនមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀននោះឡើយ ទោះយើងបានដោះស្រាយបញ្ហានេះ ជាមួយព្រះអម្ចាស់ហើយក៏ដោយ។ ភាពអាម៉ាស់ដ៏ត្រឹមត្រូវអាចមានប្រយោជន៍ ហើយនាំមកនូវការប្រោសលោះផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកជំនុំ នៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីចថា “បើអ្នកណាមិនស្តាប់តាមពាក្យរបស់យើងខ្ញុំ ក្នុងសំបុត្រនេះទេ នោះចូរសំគាល់អ្នកនោះទុក ហើយកុំឲ្យភប់ប្រសព្វនឹងគេឲ្យសោះ ដើម្បីឲ្យគេមានសេចក្តីខ្មាស”(២ថែស្សាឡូនីច ៣:១៤)។ បានសេចក្តីថា ការមានសេចក្តីខ្មាស គឺជាការបោះជំហានដ៏ត្រឹមត្រូវ នៅក្នុងការប្រែចិត្តជឿព្រះ ដែលនាំមកនូវការប្រោសលោះ ហើយសូម្បីតែនៅក្នុងការប្រែចិត្តរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ចេញពីអំពើបាប និងរដូវកាលនៃភាពត្រជាក់ខាងវិញ្ញាណ។ ការមានសេចក្តីខ្មាស គឺមិនមែនជាអ្វីដែលយើងត្រូវជៀសវាងទាំងស្រុងនោះឡើយ។ ព្រះទ្រង់ក៏អាចប្រើសេចក្តីខ្មាសរបស់យើង ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាដែលយើងមានជាមួយព្រះអង្គផងដែរ។ យើងអាចសន្និដ្ឋានថា ការបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ…
Read article
តែងតែធ្វើតាមព្រះបន្ទូលសន្យា
សូមអាន : លូកា ១:២៦-៣៨ នាងមានពរហើយ ដោយនាងបានជឿ ដ្បិតសេចក្តីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកនាង នោះនឹងបានសំរេចជាមិនខាន។ លូកា ១:៤៥ កាលពីក្មេង ខ្ញុំតែងតែធ្វើដំណើរចម្ងាយប្រហែល៣រយគីឡូម៉ែត្រ ទៅលេងតាយាយរបស់ខ្ញុំ នៅរដូវក្តៅ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនោះ ខ្ញុំទទួលបានប្រាជ្ញាច្រើនប៉ុណ្ណាពីអ្នកទាំងពីរ ជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់។ បទពិសោធន៍ និងរបៀបដែលពួកគាត់បានដើរជាមួយព្រះ បានផ្តល់ឲ្យគាត់នូវទស្សនវិស័យ ដែលគំនិតដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់ខ្ញុំមិនទាន់អាចយល់បាន។ ការសន្ទនារបស់ខ្ញុំជាមួយពួកគាត់ អំពីសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គ បានធានាដល់ខ្ញុំថា ព្រះទ្រង់មានលក្ខណៈសម្បត្តិដែលអាចឲ្យយើងទុកចិត្តបាន ហើយព្រះអង្គធ្វើតាមព្រះបន្ទូលសន្យានីមួយៗរបស់ព្រះអង្គ។ កាលទេវតាកាព្រីយ៉ែលយាងមកជួបនាងម៉ារា ជាព្រះមាតារបស់ព្រះយេស៊ូវ នាងគ្រាន់តែជាក្មេងជំទង់ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ដំណឹងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ដែលទេវតាកាព្រីយ៉ែលប្រាប់នាង ប្រាកដជាពិបាកឲ្យនាងទទួល តែនាងបានស្ម័គ្រចិត្តទទួលយក ដោយការស្តាប់បង្គាប់(លូកា ១:៣៨)។ តែពេលនាងទៅសួរសុខទុក្ខនាងអេលីសាបិតជាសាច់ញាតិមានវ័យចាស់ ដែលកំពុងមានផ្ទៃពោះដោយការអស្ចារ្យ(ប្រហែលនៅអាយុ៦០ឆ្នាំ) នាងប្រហែលជាការទទួលការកម្សាន្តចិត្ត ខណៈពេលដែលនាងអេលីហ្សាបិតបានបញ្ជាក់ពាក្យសម្ដីរបស់ទេវតាកាព្រីយ៉ែល ដោយចិត្តក្លៀវក្លា ដែលបានប្រកាសថា នាងគឺជាម្តាយរបស់ព្រះមែស៊ីដែលនឹងយាងមកតាមព្រះបន្ទូលសន្យា(ខ.៣៩-៤៥)។ ពេលណាយើងលូតលាស់ និងមានភាពពេញវ័យក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដូចតាយាយរបស់ខ្ញុំ យើងក៏បានដឹងថា ព្រះអង្គធ្វើតាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានធ្វើតាមព្រះបន្ទូលសន្យា ចំពោះនាងអេលីសាបិត និងលោកសាការីជាស្វាមី(ខ.៥៧-៥៨)ថា ពួកគេនឹងមានកូនប្រុសម្នាក់។ ហើយជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមកកូនប្រុសនោះ គឺលោកយ៉ូហាន…
Read article
ចូរនិយាយទៅកាន់ព្រះ គឺមិនគ្រាន់តែនិយាយអំពីព្រះអង្គឡើយ
ទោះបើទូលបង្គំដើរកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ក៏ដោយ គង់តែមិនខ្លាចសេចក្តីអាក្រក់ណាឡើយ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ។ ទំនុកដំកើង ២៣:៤ ទម្រង់នៃការប្រើប្រាស់ពាក្យ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក២៣ ពិតជាមានប្រយោជន៍ណាស់។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ២៣:១-៣ ស្តេចដាវីឌបានមានបន្ទូលសំដៅទៅលើព្រះអម្ចាស់ ដោយប្រើពាក្យ “ទ្រង់” ជាសព្វនាមទី៣ (ដូចពាក្យ “គាត់”)៖ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខ្ញុំ… ទ្រង់ឲ្យខ្ញុំដេកសំរាកនៅទីមានស្មៅខៀវខ្ចី… ទ្រង់នាំខ្ញុំទៅក្បែរមាត់ទឹកដែលហូរគ្រឿនៗ… ទ្រង់កែព្រលឹងខ្ញុំឡើងវិញ… បន្ទាប់មក ក្នុងខ៤ និង៥ ស្តេចដាវីឌ មានបន្ទូលសំដៅទៅលើព្រះអម្ចាស់ ដោយប្រើពាក្យ “ទ្រង់” ជាសព្វនាមទី២ (ដូចពាក្យ “អ្នក”)៖ គង់តែមិនខ្លាចសេចក្តីអាក្រក់ណាឡើយ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ ព្រនង់ ហើយនឹងដំបងរបស់ទ្រង់កំសាន្តចិត្តទូលបង្គំ ទ្រង់រៀបតុនៅមុខទូលបង្គំ ចំពោះពួកខ្មាំងសត្រូវផង ទ្រង់ចាក់ប្រេងលាបលើក្បាលទូលបង្គំ។ បន្ទាប់មក ក្នុងខ.៦ ទ្រង់ក៏បានប្តូរសព្វនាម យ៉ាងដូចនេះវិញ ៖ ខ្ញុំនឹងនៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ាជារៀងដរាបទៅ។ មេរៀនដែលយើងអាចរៀនបាន ពីទម្រង់នៃការប្រើពាក្យនេះគឺថា យើងចាំបាច់ត្រូវនិយាយទៅកាន់ព្រះ គឺមិនគ្រាន់តែនិយាយអំពីព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ។ គ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ៗយ៉ាងហោចណាស់ ជាទេវវិទូមិនផ្លូវការ គឺអ្នកដែលព្យាយាមយល់អំពីចារិកលក្ខណៈ និងផ្លូវរបស់ព្រះ ហើយបន្ទាប់មក ក៏ប្រើពាក្យ ដើម្បីបកស្រាយអំពីអ្វីដែលខ្លួនបានយល់នោះ។…
Read article
ចុះចូលនឹងការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណ
សូមអាន : យ៉ាកុប ៣:២-១១ តែឯអណ្តាតវិញ នោះគ្មានអ្នកណាអាចនឹងផ្សាំងបានឡើយ។ យ៉ាកុប ៣:៨ ខ្យល់ដែលបក់មកមានក្លិនក្រោលសត្វ និងស្រូវសាឡីសម្រាប់សត្វសេះ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងឈរ នៅកន្លែងដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំឈ្មោះ មីស៊ែល(Michelle) កំពុងបង្រៀនកូនស្រីខ្ញុំអំពីរបៀបជិះសេះ។ កូនសេះរបស់មីស៊ែលបានហារមាត់ឡើង ខណៈពេលដែលនាងកំពុងបង្ហាញរបៀបដាក់បង្ហៀរនៅក្នុងមាត់របស់វា។ មីស៊ែលក៏បានបត់ខ្សែបង្ហៀរមកដល់ខាងក្រោយត្រចៀករបស់វា ហើយក៏បានពន្យល់ថា បង្ហៀរសំខាន់ណាស់ ព្រោះវាជួយអ្នកជិះសេះ ឲ្យអាចបន្ថយល្បឿនរបស់សេះ ហើយបត់វាទៅឆ្វេង ឬទៅស្តាំបាន។ បង្ហៀររបស់សត្វសេះតូចទេ តែមានសារៈសំខាន់ មិនខុសពីអណ្តាតរបស់យើងទេ។ គឺសុទ្ធតែមានឥទ្ធិពលខ្លាំងមកលើអ្វីដែលធំ និងមានអំណាច។ គឺដូចដែលបង្ហៀរមានអំណាចមកលើសត្វសេះ ហើយអណ្តាតមានអំណាចមកលើពាក្យសម្តីរបស់យើង(យ៉ាកុប ៣:៣,៥)។ ពាក្យសម្តីរបស់យើងអាចបន្លឺចេញមក ទៅតាមទិសដៅខុសគ្នា។ “ដោយសារអណ្តាត នោះយើងសរសើរដំកើងដល់ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះវរបិតាផង ហើយដាក់បណ្តាសាដល់មនុស្ស ដែលកើតមកតាមរូបអង្គព្រះផង”(ខ.៩)។ គួរឲ្យសោកស្តាយណាស់ ព្រះគម្ពីរបានដាស់តឿនយើងថា យើងពិបាកគ្រប់គ្រងពាក្យសម្តីរបស់យើងខ្លាំងណាស់ ព្រោះពាក្យសម្តីចេញពីចិត្តរបស់យើង(លូកា ៦:៤៥)។ តែអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ដែលគង់នៅក្នុងចិត្តអ្នកជឿម្នាក់ៗ ជួយយើងមានភាពអត់ធ្មត់ ស្លូតបូត និងដឹងខ្មាត(កាឡាទី ៥:២២-២៣)។ ពេលណាយើងចុះចូលនឹងការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ចិត្តរបស់យើងក៏បានផ្លាស់ប្រែ ហើយការនិយាយស្តីរបស់យើងមានការផ្លាស់ប្តូរផងដែរ។ ការប្រទេចផ្តាសាក៏បានប្រែជាការសរសើរដំកើង។ ការនិយាយកុហកក៏ប្រែជាការនិយាយតែការពិត។ ការរិះគន់ក៏បានកែប្រែជាការលើកទឹកចិត្ត។…
Read article
ការត្រាស់ហៅខុសពីការរំពឹងគិតរបស់យើង
សូមអាន : ម៉ាថាយ ៤:១៨-២២ គេក៏ទុកសំណាញ់ចោល ទៅតាមទ្រង់ភ្លាម។ ម៉ាថាយ ៤:២០ មានពេលមួយខ្ញុំមានឱកាសចូលរួមសន្និបាតគ្រីស្ទាន ជាមួយនិស្សិតមហាវិទ្យាល័យរាប់ពាន់នាក់។ ពេលគេបិទភ្លើងនៅក្នុងសាលសន្និសិទ ឲ្យនៅសល់ពន្លឺតែបន្តិចបន្តួច អ្នកចូលរួមទាំងឡាយក៏បានឱនក្បាល ខណៈពេលដែលគ្រូអធិប្បាយម្នាក់បានដឹកនាំយើង ក្នុងការអធិស្ឋានប្តេជ្ញាចិត្ត។ គាត់ក៏បានអញ្ជើញអ្នកចូលរួមទាំងឡាយ ឲ្យក្រោកឈរឡើង បើសិនជាពួកគេបានទទួលការត្រាស់ហៅពីព្រះអម្ចាស់ ឲ្យចេញទៅធ្វើបេសកកម្មនៅក្រៅប្រទេស។ ពេលនោះ ខ្ញុំអាចដឹងថា មិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ ឈ្មោះលីនែត(Lynette) បានក្រោកឈរឡើង ហើយដើរចេញពីកន្លែងអង្គុយ ហើយក៏បានធ្វើការប្តេជ្ញាចិត្តថា គាត់នឹងទៅរស់នៅ និងបម្រើព្រះ នៅប្រទេសភីលីពីន។ តែខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ចង់ក្រោកឈរទេ។ ខ្ញុំមើលឃើញតម្រូវការខាងវិញ្ញាណ នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ច្រើនជាងប្រទេសដទៃ ដូចនេះ ខ្ញុំចង់ចែករំលែកក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ក្នុងទឹកដីកំណើតរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ មួយទសវត្សរ៍ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានផ្លាស់ទៅរស់នៅក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស ដោយព្យាយាមធ្វើការបម្រើព្រះ ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានមក ធ្វើជាអ្នកជិតខាងខ្ញុំ។ ការយល់ដឹងរបស់ខ្ញុំ អំពីរបៀបដែលខ្ញុំត្រូវរស់នៅ ក៏បានមានការផ្លាស់ប្តូរ ពេលដែលខ្ញុំបានដឹងថា ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅខ្ញុំ ឲ្យចេញទៅបម្រើព្រះអង្គ ខុសពីការរំពឹងគិតរបស់ខ្ញុំ។ ព្រះយេស៊ូវច្រើនតែបានធ្វើឲ្យមានការភ្ញាក់ផ្អើល ដល់មនុស្សដែលព្រះអង្គបានជួប ដោយរាប់បញ្ចូលទាំង អ្នកនេសាទត្រី ដែលព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅឲ្យដើរតាមព្រះអង្គ។ កាលព្រះអង្គប្រទានបេសកកម្មថ្មីមួយ…
Read article