មានចិត្តឆេះឆួលចំពោះព្រះ និងសេចក្តីពិត
តែបើមានអ្នកខ្លះមិនជឿ នោះដូចម្តេចទៅ សេចក្តីដែលគេមិនជឿនោះ តើនឹងធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះទៅជាមិនកើតការវិញឬអី ទេ មិនមែនឡើយ សូមឲ្យព្រះបានរាប់ជាពិត ហើយគ្រប់ទាំងមនុស្សជាភូតភរវិញចុះ ដូចមានសេចក្តីចែងទុកមកថា «ឲ្យទ្រង់បានរាប់ជាសុចរិត ក្នុងកាលដែលទ្រង់មានព្រះបន្ទូល ហើយឲ្យទ្រង់បានឈ្នះ ក្នុងកាលដែលគេជំនុំជំរះទ្រង់»។ រ៉ូម ៣:៣-៤ ការដែលយើងខ្វល់អំពីសេចក្តីពិត គឺជាការបង្ហាញចេញដោយជៀសមិនរួចថា យើងបានជញ្ជឹងគិតអំពីព្រះ។ ព្រះពិតជាមានមែន ដូចនេះព្រះអង្គជាខ្នាតគំរូសម្រាប់វាស់ស្ទង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ហើយការគិតរបស់ព្រះអង្គ អំពីអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង គឺជាខ្នាតគំរូដែលគួរឲ្យយើងគិតតាម។ ការមិនខ្វល់អំពីសេចក្តីពិត គឺជាការមិនខ្វល់អំពីព្រះ។ ដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះដោយចិត្តឆេះឆួល យើងត្រូវស្រឡាញ់សេចក្តីពិត ដោយចិត្តឆេះឆួល។ ការទទួលយកព្រះធ្វើជាចំណុចកណ្តាលនៃជីវិត គឺមានន័យថា យើងបានទទួលការជំរុញចិត្ត ដោយសេចក្តីពិត នៅក្នុងការធ្វើការបម្រើព្រះ។ ការអ្វីដែលមិនពិត គឺមិនមែនមកពីព្រះនោះទេ។ សូមចំណាយពេលជញ្ជឹងគិត អំពីបទគម្ពីរ ដែលបានចែងអំពីព្រះ និងសេចក្តីពិត ដែលមានដូចតទៅ ៖ ១) ព្រះទ្រង់ជាសេចក្តីពិត រ៉ូម ៣:៣-៤ (ព្រះវរបិតា) ៖ “តែបើមានអ្នកខ្លះមិនជឿ នោះដូចម្តេចទៅ សេចក្តីដែលគេមិនជឿនោះ តើនឹងធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះទៅជាមិនកើតការវិញឬអី ទេ មិនមែនឡើយ សូមឲ្យព្រះបានរាប់ជាពិត ហើយគ្រប់ទាំងមនុស្សជាភូតភរវិញ”។…
Read article
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះកែប្រែជីវិត
២ធីម៉ូថេ ៣:១០-១៧ តាំងពីក្មេងតូចមក អ្នកបានស្គាល់បទគម្ពីរទាំងប៉ុន្មាន ដែលអាចនឹងនាំឲ្យអ្នកមានប្រាជ្ញាដល់ទីសង្គ្រោះ ដែលបានដោយសារសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវផង។ ២ធីម៉ូថេ ៣:១៥ កាលអ្នកស្រីគ្រីស្ទីន(Kristin) ចង់ទិញសៀវភៅពិសេសមួយក្បាល ធ្វើជាអំណោយសម្រាប់លោកហ្សូ ហ៊ូ(Xio-Hu) ជាស្វាមីជនជាតិចិន គាត់ក៏បានដើរទិញសៀវភៅភាសាចិន តែនៅកន្លែងលក់សៀវភៅ មានតែព្រះគម្ពីរប៊ីបទេ ដែលមានភាសាចិន។ ទោះអ្នកទាំងពីរមិនមែនជាអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទ គាត់សង្ឃឹមថា ស្វាមីគាត់នឹងពេញចិត្តនឹងអំណោយមួយនេះ។ ពេលស្វាមីគាត់ឃើញព្រះគម្ពីរប៊ីបជាលើកដំបូង ស្វាមីគាត់ក៏បានខឹង តែទីបំផុត គាត់ក៏បានយកព្រះគម្ពីរនោះមកអាន។ ពេលគាត់អាន គាត់ក៏បានទទួលការប៉ះពាល់ចិត្ត ដោយសេចក្តីពិតក្នុងទំព័រព្រះគម្ពីរ។ អ្នកស្រីគ្រីស្ទីនមិនសប្បាយចិត្តពេលដែលបានឃើញស្វាមីខ្លួនមានការផ្លាស់ប្តូរដូចនេះ ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមអានព្រះគម្ពីរដែរ ដើម្បីស្វែងរកកំហុសក្នុងព្រះគម្ពីរ។ តែគាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលគាត់បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ តាមរយៈការអានព្រះគម្ពីរផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានស្គាល់អំណាចនៃព្រះគម្ពីរ ដែលកែប្រែជីវិតមនុស្ស។ កាលគាត់សរសេរសំបុត្រពីក្នុងគុក នៅទីក្រុងរ៉ូម គាត់បានជំរុញលោកធីម៉ូថេ ជាសិស្ស ឲ្យនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីដែលគាត់បានរៀនពីបទគម្ពីរទាំងប៉ុន្មាន តាំងពីតូចមក (២ធីម៉ូថេ ៣:១៤-១៥)។ សាវ័កប៉ុលដឹងថា លោកធីម៉ូថេនឹងជួបការទាស់ប្រឆាំង និងការបៀតបៀន បានជាគាត់ចង់ឲ្យលោកធីម៉ូថេកាន់ខ្ជាប់តាមព្រះបន្ទូល ដើម្បីឲ្យអាចជម្នះបញ្ហាប្រឈម ដោយរកឃើញកម្លាំង និងប្រាជ្ញាក្នុងព្រះគម្ពីរ ខណៈពេលដែលគាត់ចំណាយពេលជញ្ជឹងគិតអំពីសេចក្តីពិតក្នុងព្រះបន្ទូល។ ព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញអំណាចក្នុងព្រះគម្ពីរដល់យើង តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គ។ ពេលណាយើងនៅជាប់នឹងព្រះបន្ទូល ព្រះអង្គនឹងកែប្រែយើងឲ្យមានលក្ខណៈកាន់តែដូចព្រះអង្គ។…
Read article
វដ្ដនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ
រ៉ូម ១៣:៨-១០ កុំឲ្យជំពាក់អ្វីដល់អ្នកណាឡើយ ជំពាក់បានតែសេចក្តីស្រឡាញ់ ដល់គ្នាទៅវិញទៅមកប៉ុណ្ណោះ។ រ៉ូម ១៣:៨ កាលខ្ញុំទើបតែទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ក្នុងវ័យ៣០ឆ្នាំ ខ្ញុំមានសំណួរជាច្រើន បន្ទាប់ពីបានថ្វាយជីវិតដល់ព្រះអង្គ។ ពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមអានព្រះគម្ពីរ ខ្ញុំមានសំណួរកាន់តែច្រើន។ ខ្ញុំក៏បានទៅសួរមិត្តភក្តិម្នាក់ថា “តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យខ្ញុំអាចស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះរាជបញ្ជាទាំងអស់របស់ព្រះអង្គ? ខ្ញុំទើបតែផ្ទុះកំហឹងដាក់ប្តីរបស់ខ្ញុំ កាលពីពេលព្រឹកនេះ”។ គាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំ ឲ្យបន្តអានព្រះគម្ពីរ ហើយទូលសូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយខ្ញុំ ឲ្យស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ដូចដែលព្រះអង្គស្រឡាញ់ខ្ញុំ។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានរស់នៅជាកូនព្រះ បានរយៈពេលជាង២០ឆ្នាំ សេចក្តីពិតដ៏សាមញ្ញ និងមានន័យនេះ នៅតែជួយខ្ញុំឱបក្រសោបយកវដ្ដនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ ដែលមានបីជំហាន ដូចជា : ទីមួយ សាវ័កប៉ុលបានបញ្ជាក់ថា សេចក្តីស្រឡាញ់នោះជាចំណុចស្នូលនៃជីវិតរបស់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ។ ទីពីរ អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ដើរដោយស្តាប់បង្គាប់ ដោយបន្តស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក “ដ្បិតអ្នកដែលស្រឡាញ់ដល់គេ នោះបានធ្វើសំរេចតាមក្រឹត្យវិន័យហើយ”(រ៉ូម ១៣:៨)។ ទីបី យើងបំពេញតាមក្រឹត្យវិន័យ ព្រោះ “សេចក្តីស្រឡាញ់ ជាកិច្ចសំរេចតាមក្រឹត្យវិន័យហើយ”(ខ.១០)។ យើងអាចឆ្លើយតបដោយការអរព្រះគុណព្រះអង្គ ពេលណាយើងបានដកពិសោធន៍នឹងជម្រៅនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះយើង ជាពិសេសសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គបានបង្ហាញតាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅលើឈើឆ្កាង។ ការមានចិត្តប្តូរផ្តាច់ចំពោះព្រះយេស៊ូវ ដោយការដឹងគុណ នាំឲ្យយើងស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ដោយពាក្យសម្តី ការប្រព្រឹត្ត និងអាកប្បកិរិយារបស់យើង។ សេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដកើតចេញពីព្រះពិតតែមួយ…
Read article
អំនួតនាំទៅរកសេចក្តីអាម៉ាស់
សុភាសិត ២៩:១៨-២៧ ចិត្តឆ្មើងឆ្មៃរបស់មនុស្ស នឹងនាំឲ្យទាបថោកទៅ តែអ្នកណាដែលមានចិត្តសុភាពរាបទាប នោះនឹងបានកិត្តិសព្ទវិញ។ សុភាសិត ២៩:២៣ អំនួតច្រើនតែនាំទៅរកសេចក្តីអាម៉ាស់ ដែលនេះជាមេរៀនដែលបុរសជាជាតិន័រវេយម្នាក់បានទទួល។ បុរសនោះមិនទាំងបានស្លៀកពាក់ខោអាវសម្រាប់រត់ប្រណាំងផង តែគាត់បានបបួលលោកខាស្ទិន វ័រហម(Karsten Warholm) រត់ប្រណាំង។ លោកខាស្ទិនបានបំបែកឯកត្តកម្ម ក្នុងការរត់ប្រណាំងចម្ងាយ៤០០ម៉ែត្រ។ គាត់បានហ្វឹកហាត់កីឡារត់ប្រណាំង ក្នុងកីឡាដ្ឋានសាធារណៈមួយ។ នៅថ្ងៃនោះ គាត់ក៏បានយល់ព្រមប្រកួតជាមួយបុរសនោះ ហើយក៏បានឈ្នះ។ ពេលទៅដល់ទី កីឡាកររត់ប្រណាំងជើងឯកពីរលើកនេះ ក៏បានញញឹម ខណៈពេលដែលបុរសនោះទទូចសុំការរត់ប្រណាំងឡើងវិញ ដោយលើកហេតុផលថា ខ្លួនមានការចាប់ផ្តើមមិនបានល្អ ក្នុងការរត់នោះ។ បទគម្ពីរសុភាសិត ២៩:២៣ បានចែងថា “ចិត្តឆ្មើងឆ្មៃរបស់មនុស្ស នឹងនាំឲ្យទាបថោកទៅ តែអ្នកណាដែលមានចិត្តសុភាពរាបទាប នោះនឹងបានកិត្តិសព្ទវិញ”។ បទគម្ពីរសុភាសិតបានចែងជាញឹកញាប់ អំពីរបៀបដែលព្រះទ្រង់ប្រៀនប្រដៅមនុស្សអួត (១១:២ ១៦:១៨ ១៨:១២)។ ពាក្យអំនួត ឬឆ្មើងឆ្មៃ ក្នុងខទាំងនេះមានន័យថា “អួតបំប៉ោង” ដោយលួចយកការសរសើរ ដែលព្រះទ្រង់សក្តិសមនឹងទទួល។ ពេលណាយើងមានពេញដោយអំនួត គំនិតរបស់យើងមានការលើកដំកើងខ្លួនឯង។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “អ្នកណាដែលដំកើងខ្លួន នោះនឹងត្រូវបន្ទាបចុះវិញ ហើយអ្នកណាដែលបន្ទាបខ្លួន នោះនឹងបានដំកើងឡើង”(ម៉ាថាយ ២៣:១២)។…
Read article
អធិស្ឋានសូមព្រះអង្គការពារ
នេហេមា ៤:៦-៩ យើងខ្ញុំអធិស្ឋាន ដល់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា ហើយតាំងពួកចាំយាម ឲ្យរវាំងទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ នេហេមា ៤:៩ មានពេលមួយ លោកវ៉លលេស(Wallace) និងអ្នកស្រី ម៉ារី ប្រោន(Mary Brown) បានផ្លាស់ទៅរស់នៅ ក្នុងតំបន់ក្រីក្របំផុត នៃខេត្តបឺមីងហាម ប្រទេសអង់គ្លេស ដើម្បីទៅដឹកនាំព្រះវិហារ ដែលហៀបនឹងបិទទ្វារ។ នៅពេលនោះ ពួកគេខមិនដឹងទេថា មានក្រុមជើងកាងមួយក្រុម បានយកព្រះវិហារ និងផ្ទះថ្មីរបស់ពួកគេធ្វើជាទីស្នាក់ការ។ គេបានយកដុំឥដ្ឋគប់ចូលផ្ទះរបស់ពួកគេ និងបានដុតបំផ្លាញរបងផ្ទះ ហើយថែមទាំងបានគំរាមកំហែងកូនៗរបស់ពួកគេផងដែរ។ ការបៀតបៀននេះបានបន្តអស់ជាច្រើនខែ ដោយប៉ូលិសមិនអាចទប់ស្កាត់បាន។ កណ្ឌគម្ពីរនេហេមាបានរំឭកយើង អំពីរបៀបដែលពួកអ៊ីស្រាអែលបានជួសជុលកំផែងទីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលបានបែកបាក់។ នៅពេលដែលពួកសត្រូវក្នុងតំបន់ជិតខាងបាននាំគ្នាបង្ករឿង ហើយក៏បានគំរាមថា នឹងប្រើហឹង្សា(នេហេមា ៤:៨) ពួកអ៊ីស្រាអែលក៏បានអធិស្ឋានទៅរកព្រះអម្ចាស់ ហើយក៏បានដាក់អ្នកយាមឲ្យនៅចាំការពារ(ខ.៩)។ ក្រុមគ្រួសារលោកប្រោន បានជឿថា ព្រះទ្រង់បានប្រើខគម្ពីរនេះដឹកនាំពួកគេ ដូចនេះ ពួកគេក៏បានដឹកនាំកូនៗ និងមនុស្សពីរបីនាក់ទៀត ឲ្យដើរជុំវិញព្រះវិហារ អធិស្ឋានសូមព្រះអង្គដាក់ពួកទេវតាឲ្យធ្វើជាអ្នកយាម ដើម្បីការពារពួកគេ។ ពួកជើងកាងបានជេរប្រទេចពួកគេ ហើយនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ពួកជើងកាងបានមកគ្នាតិចជាងមុនពាក់កណ្តាល។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ មានតែ៥នាក់ទេ ដែលមក ហើយនៅថ្ងៃបន្ទាប់ទៀត…
Read article
ការចុះចូលព្រះអម្ចាស់ទាំងស្រុង
លោកុប្បត្តិ ២២:១-៣,៦-១២ អ័ប្រាហាំហៅកន្លែងនោះថា «យេហូវ៉ា-យីរេ» ដូចជាគេក៏និយាយដរាបដល់សព្វថ្ងៃនេះដែរ ថានៅភ្នំនៃព្រះយេហូវ៉ា គឺទ្រង់នឹងផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ។ លោកុប្បត្តិ ២២:១៤ លោកចាត់សិន វែន ដេវែនទ័រ(Judson Van DeVenter) បានរៀនគូរគំនូរប្រេង និងបានរៀនសិល្បៈ ព្រមទាំងបានក្លាយជាគ្រូសិល្បៈ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះទ្រង់មានផែនការខុសពីគោលដៅរបស់គាត់។ មិត្តភក្តិរបស់គាត់បានឲ្យតម្លៃមកលើការងារដែលគាត់ធ្វើក្នុងព្រះវិហារ ហើយក៏បានជំរុញគាត់ឲ្យទៅផ្សាយដំណឹងល្អ។ លោកចាត់សិនក៏មានអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងត្រាស់ហៅគាត់ផងដែរ តែគាត់ពិបាកលះបង់សេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលគាត់មានចំពោះការបង្រៀនសិល្បៈ។ គាត់ក៏បានព្យាយាមបដិសេធន៍ការត្រាស់ហៅនេះ តែក្រោយមក គាត់ក៏បានសារភាពថា ពេលដ៏សំខាន់បំផុតនៃជីវិតគាត់បានមកដល់ ហើយគាត់ក៏បានចុះចូលបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គទាំងស្រុង។ យើងមិនដឹងថា លោកអ័ប្រាហាំមានការឈឺចាប់ក្នុងចិត្តខ្លាំងប៉ុណ្ណាទេ នៅពេលដែលព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅគាត់ ឲ្យលះបង់អ៊ីសាក់ ជាកូនប្រុសគាត់។ នៅពេលដែលយើងបានដឹងថា ព្រះអង្គបានត្រាស់បង្គាប់លោកអ័ប្រាហាំឲ្យយកកូនប្រុសទៅធ្វើយញ្ញបូជាថ្វាយព្រះអង្គ(លោកុប្បត្តិ ២២:២) យើងអាចសួរខ្លួនឯងថា តើព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងលះបង់អ្វីខ្លះដែលមានតម្លៃចំពោះយើង? យើងដឹងថា នៅទីបំផុតព្រះអង្គក៏បានទុកជីវិតឲ្យអ៊ីសាក់(ខ.១២) ហើយរឿងនេះបានបង្រៀនយើងថា លោកអ័ប្រាហាំបានស្ម័គ្រចិត្តលះបង់អ្វីៗដែលមានតម្លៃបំផុតចំពោះគាត់។ គាត់បានទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងផ្គត់ផ្គង់គាត់ ក្នុងពេលដែលគាត់ធ្វើតាមការត្រាស់ហៅដ៏ពិបាករបស់ព្រះអង្គ។ បើយើងនិយាយថា យើងស្រឡាញ់ព្រះ តើយើងស្ម័គ្រចិត្តលះបង់របស់អ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតចំពោះយើងទេ? លោកចាត់សិន វែន ដឺវែនទ័រ បានទៅតាមការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យទៅផ្សាយដំណឹងល្អ…
Read article