ព្រះទ្រង់ទតឃើញ យល់ និងយកព្រះទ័យទុកដាក់
ព្រះអម្ចាស់នៃយើងខ្ញុំទ្រង់ធំប្រសើរ ហើយមានឫទ្ធានុភាពក្រៃលែង ឯប្រាជ្ញាញាណរបស់ទ្រង់ក៏យល់គ្រប់ទាំងអស់។ ទំនុកដំកើង ១៤៧:៥ ជួនកាល ការរស់នៅដោយការឈឺចាប់ និងការនឿយហត់ដ៏រាំរ៉ៃ អាចបណ្តាលឲ្យយើងរស់នៅតែម្នាក់ឯងនៅផ្ទះ ហើយមានអារម្មណ៍ឯកោ។ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់ និងអ្នកដទៃមិនអើពើចំពោះខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំមានទម្លាប់បណ្តើរឆ្កែរបស់ខ្ញុំ នៅពេលព្រឹកព្រលឹម ហើយក៏បានដើរបណ្តើរអធិស្ឋានបណ្តើរជាប្រចាំ។ នៅពេលព្រឹកមួយនោះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពិបាកយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំក៏បានឃើញបាឡុងហោះពីចម្ងាយ។ មនុស្សដែលកំពុងជិះបាឡុងហោះ អាចគយគន់ទេសភាពរបស់តំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ ពីលើមក តែពួកគេមិនអាចមើលខ្ញុំឃើញទេ។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបន្តដើរទៅមុខទៀត កាត់តាមផ្ទះអ្នកជិះខាងខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានដកដង្ហើមធំ។ តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ នៅក្នុងផ្ទះទាំងនោះ ដែលមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនជាមនុស្សគ្មានតម្លៃ ហើយគេមើលរំលង? ខណៈពេលដែលខ្ញុំបន្តដើរទៅមុខ ខ្ញុំក៏បានទូលសូមព្រះ នូវឱកាសដើម្បីបង្ហាញឲ្យអ្នកជិតខាងខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេ ហើយព្រះអង្គក៏យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះពួកគេផងដែរ។ ព្រះទ្រង់បានកំណត់ចំនួនផ្កាយនៅលើមេឃ ពេលដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលឲ្យផ្កាយទាំងអស់នោះកើតមានឡើង។ ព្រះអង្គដាក់ឈ្មោះឲ្យផ្កាយនីមួយៗ(ទំនុកដំកើង ១៤៧:៤)។ ការនេះបង្ហាញថា ព្រះអង្គយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះភាពតូចល្អិតបំផុត។ ព្រះអង្គមានកម្លាំង ព្រះប្រាជ្ញាញាណ និងចំណេះដឹង ដែលគ្មានដែនកំណត់ ក្នុងពេលអតីតកាល បច្ចុប្បន្ន និងពេលអនាគត(ខ.៥)។ ព្រះទ្រង់ស្តាប់ឮសម្លេងស្រែកយំដ៏អស់សង្ឃឹម ហើយទតឃើញទឹកភ្នែកដែលស្រក់ចុះមកយ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម ខណៈពេលដែលទ្រង់កត់សំគាល់ឃើញអ្នកផ្សេងទៀតស្កប់ចិត្ត និងសើចសប្បាយ។ ព្រះទ្រង់ទតមើល…
Read article
រូបព្រះដែលគេបានលួច
ពីព្រោះឯងមានអំណាចចំពោះព្រះ ហើយនឹងមនុស្ស ក៏បានឈ្នះផង។ លោកុប្បត្តិ ៣២:២៨ មានរូបចម្លាក់មួយ ជារូបព្រះប្រចាំគ្រួសារ ត្រូវគេលួចពីស្រ្តីម្នាក់ ឈ្មោះអេឃូវ៉ា(Ekuwa)។ នាងក៏បានទៅប្តឹងប៉ូលិស។ ប៉ូលិសក៏បានអញ្ជើញនាងឲ្យទៅមើលរូបចម្លាក់មួយ ដែលពួកគេបានរកឃើញ។ ពួកគេសួរនាងថា “តើនេះជារូបចម្លាក់របស់អ្នកឬ?” នាងក៏បានឆ្លើយយ៉ាងសោកសៅថា “ទេ ព្រះរបស់ខ្ញុំធំ និងស្អាតជាងនេះ”។ មនុស្សជាតិបានព្យាយាមឆ្លាក់រូបព្រះ ទៅតាមការយល់ដឹងរបស់ខ្លួន ដោយសង្ឃឹមថា ព្រះដែលមនុស្សបង្កើត នឹងការពារពួកគេ។ ហេតុនេះហើយបានជាភរិយារបស់លោកយ៉ាកុប គឺនាងរ៉ាជែលបានលួចរូបព្រះប្រចាំគ្រួសាររបស់ឪពុកនាង ខណៈពេលដែលពួកគេគេចខ្លួន(លោកុប្បត្តិ ៣១:១៩)។ តែព្រះទ្រង់បានដាក់ព្រះហស្តព្រះអង្គ នៅលើលោកយ៉ាកុប ទោះនាងកំពុងលាក់រូបព្រះក្នុងជំរុំរបស់គាត់ក៏ដោយ(ខ.៣៤)។ ក្រោយមក នៅក្នុងការធ្វើដំណើរដដែលនោះ លោកយ៉ាកុបក៏បានបោកចំបាប់ជាមួយ “បុរសម្នាក់”(៣២:២៤)។ គាត់ប្រាកដជាបានយល់ថា គូរប្រកួតរបស់គាត់ មិនមែនជាមនុស្សធម្មតាទេ ព្រោះនៅពេលថ្ងៃរះ លោកយ៉ាកុបក៏បានទទូចថា “ខ្ញុំមិនឲ្យលោកទៅទេ ទាល់តែបានឲ្យពរដល់ខ្ញុំសិន”(ខ.២៦)។ បុរសនោះក៏បានប្តូរឈ្មោះគាត់ ទៅជា អ៊ីស្រាអែលវិញ (មានន័យថា “បោកចំបាប់ជាមួយព្រះ”) ហើយក៏បានឲ្យពរគាត់(ខ.២៨-២៩)។ លោកយ៉ាកុបក៏បានហៅកន្លែងនោះថា ព្នីអែល(មានន័យថា “ព្រះភ័ក្ត្រព្រះ”) ដ្បិតគាត់នឹកថា “អញបានឃើញព្រះនៅប្រទល់មុខ ហើយជីវិតអញបានគង់វង្សនៅ”(ខ.៣០)។ ព្រះអង្គជាព្រះពិតដែលធំជាង និងស្រស់ស្អាតជាងរូបព្រះ…
Read article
ទឹករស់សម្រាប់វិញ្ញាណដែលស្រេក
ពេលណាបានស្គាល់ព្រះគុណរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ជីវិតរបស់យើងនឹងមិននៅដដែលឡើយ។ នៅថ្ងៃនេះ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) នឹងចែកចាយ អំពីជនក្រៅសង្គមម្នាក់ដែលបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏បានរកឃើញភាពស្កប់ស្កល់ក្នុងជម្រៅចិត្តនាង។ អត្ថបទ កាលព្រះយេស៊ូវកំពុងគង់នៅមាត់អណ្តូង មានស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់បានមកដងទឹក។ ហើយព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅនាងថា “សូមឲ្យខ្ញុំផឹកផង”។ នាងក៏ទូលថា “លោកជាសាសន៍យូដា ម្តេចឡើយក៏លោកសូមទឹកខ្ញុំពិសារ ដែលខ្ញុំជាស្រីសាសន៍សាម៉ារីដូច្នេះ (នេះដ្បិតសាសន៍យូដាមិនដែលប្រកបនឹងសាសន៍សាម៉ារីទេ)”។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានឆ្លើយតបនាងថា “បើសិនជានាងបានស្គាល់អំណោយទាននៃព្រះ និងអ្នកដែលនិយាយនឹងនាងថា សូមឲ្យខ្ញុំផឹកផង នោះនាងនឹងបានសូមពីអ្នកនោះវិញ រួចអ្នកនោះនឹងឲ្យទឹករស់ដល់នាង”។ ស្ត្រីនោះក៏ទូលទ្រង់ថា “លោកម្ចាស់ លោកគ្មានអ្វីនឹងដងទេ ហើយអណ្តូងក៏ជ្រៅផង ដូច្នេះ លោកបានទឹករស់នោះពីណាមក”។ យើងឃើញថា មូលហេតុដែលយើងមិនចូលទៅរកព្រះ អស់ពីចិត្ត ដើម្បីស្វែងរកបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គឲ្យបានច្បាស់លាស់ គឺដោយសារ យើងមិនបានគិតថា ព្រះអង្គមានឧបករណ៍គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការយើង។ ពេលខ្ញុំមានជំងឺ ខ្ញុំនឹងទៅរកវេជ្ជបណ្ឌិតដែលមានសញ្ញាប័ត្រ មានជំនាញ និងឧបករណ៍ដែលអាចព្យាបាលខ្ញុំ។ ស្រ្តីនោះកំពុងតែសួរព្រះអង្គថា តើព្រះទ្រង់អាចធ្វើអ្វីសម្រាប់ខ្ញុំ? ខ្ញុំមិនដឹងថា លោកគ្រូកំពុងតែនិយាយអំពីទឹករស់អ្វីទេ។ តើលោកគ្រូសាសន៍យូដាអាចធ្វើដូចអ្វីដែលបាននិយាយឬទេ? លោកគ្រូចង់ឲ្យទឹករស់ខ្ញុំផឹក តែលោកគ្រូមិនមានអ្វីដងទឹកទេ ហើយអណ្តូងក៏ជ្រៅទៀត។ ពេលយើងចូលមករកព្រះអង្គ តើយើងកំពុងតែទូលព្រះអង្គថា…
Read article
ព្រះទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដើម្បីយើងរាល់គ្នា
នាងបែរខ្លួនទៅទូលទ្រង់ ជាភាសាហេព្រើរថា រ៉ាបូនី ដែលស្រាយថា លោកគ្រូអើយ។ យ៉ូហាន ២០:១៦ បងប្អូនប្រុសពីរនាក់បានបែកគ្នា បន្ទាប់ពីមានគេយកទៅចិញ្ចឹម។ ប៉ុន្តែ ជិត២០ឆ្នាំក្រោយមក ការធ្វើតេស្តDNA ក៏បានជួយពួកគេឲ្យជួបជុំគ្នាវិញ។ ពេលខេរិន(Kieron) ផ្ញើសារទៅវីនសិន(Vincent) ជាបុរសដែលគាត់ជឿថា ជាបងប្អូនគាត់ វីនសិនគិតថា តើអ្នកផ្ញើសារមកគាត់ ជានរណា? ពេលដែលខេរិនសួរគាត់ អំពីឈ្មោះពីកំណើតរបស់គាត់ គាត់ក៏បានឆ្លើយថា គាត់ឈ្មោះ “ថាយល័រ”។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានដឹងថា វិនសិនជាបងប្អូនបង្កើតរបស់គាត់ គឺដោយសារឈ្មោះពីកំណើតរបស់វិនសិន។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសារៈសំខាន់នៃតួនាទីរបស់ឈ្មោះ ក្នុងរឿងព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ នាងម៉ារា អ្នកស្រុកម៉ាដាឡា បានមកផ្នូររបស់ព្រះអង្គ ហើយក៏បានយំ ពេលដែលនាងមិនឃើញព្រះសពព្រះអង្គ នៅក្នុងផ្នូរ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានសួរនាងថា “នាងអើយ ហេតុអ្វីបានជាយំ នាងរកអ្នកណា?”(យ៉ូហាន ២០:១៥)។ ពេលនោះ នាងមិនស្គាល់ព្រះអង្គទេ ទាល់តែព្រះអង្គបានមានបន្ទូលហៅឈ្មោះនាងថា “ម៉ារាអើយ”(ខ.១៦)។ នោះនាងបែរខ្លួនទៅទូលទ្រង់ ជាភាសាហេព្រើរថា “រ៉ាបូនី” ដែលស្រាយថា “លោកគ្រូអើយ”(ខ.១៦)។ ការឆ្លើយតបរបស់នាង បានបង្ហាញចេញនូវក្តីអំណររបស់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ…
Read article
អ្នកស្វែងរកសេចក្តីពិត
គួរគប្បីឲ្យខ្ញុំសរសេរផ្ញើមកជូនលោកដោយលំដាប់ដែរ ឱព្រះតេជព្រះគុណថេវភីលអើយ ដ្បិតខ្ញុំបានពិនិត្យពីរឿងទាំងនោះ តាំងតែពីដើមរៀងមក ដោយហ្មត់ចត់ហើយ។ លូកា ១:៣ ស្រ្តីម្នាក់បានប្រាប់ខ្ញុំ អំពីការមិនចុះសម្រុង ដែលកំពុងតែធ្វើឲ្យមានការបែកបាក់ ក្នុងពួកជំនុំរបស់គាត់។ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ថា “តើពួកគាត់មិនចុះសម្រុងរឿងអ្វី?” គាត់ថា “ ពួកគេប្រកែកគ្នា ដោយសារក្នុងចំណោមពួកគេ មានអ្នកខ្លះប្រកែកថា ផែនដីមានរាងសំប៉ែត មិនមែនមូលទេ”។ ពីរបីខែក្រោយមក ព័ត៌មានបានផ្សាយថា មានបុរសគ្រីស្ទានម្នាក់ បានសម្រុកចូលក្នុងភោជនីដ្ឋានមួយ ប្រដាប់ដោយកាំភ្លើង ដើម្បីសង្គ្រោះក្មេងៗ ដែលគាត់បានសន្និដ្ឋានថា គេកំពុងធ្វើបាបក្មេងៗទាំងនោះ នៅក្នុងបន្ទប់ខាងក្រោយ។ ភោជនីយដ្ឋាននោះមិនមានបន្ទប់ខាងក្រោយទេ ហើយប៉ូលិសក៏បានចាប់ខ្លួនបុរសនោះ។ ក្នុងករណីទាំងពីរនេះ ពួកគេសុទ្ធតែជឿ និងធ្វើនូវរឿងចម្លែកៗ ដោយសារពួកគេបានទទួលការបង្រៀនប្លែក អំពីរឿងអាថ៌កំបាំង នៅតាមបណ្ដាញអ៊ីនធឺណិត។ ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅអ្នកជឿព្រះអង្គ ឲ្យធ្វើជាពលរដ្ឋល្អ(រ៉ូម ១៣:១-៧) ហើយពលរដ្ឋល្អមិនផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានក្លែងក្លាយឡើយ។ នៅសម័យលោកលូកា មានពាក្យចចាមអារ៉ាមជាច្រើន ដែលបាននិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ(លូកា ១:១) ដែលក្នុងចំណោមនោះ មានខ្លះមិនមែនជាព័ត៌មានពិតទេ។ លោកលូកាមិនមែនចេះតែផ្សព្វផ្សាយបន្ត អំពីរឿងដែលគាត់បានឮនោះទេ គឺគាត់បានទៅធ្វើការស៊ើបអង្កេត ដោយទៅជជែកជាមួយស្មរបន្ទាល់(ខ.២) និង “ពិនិត្យពីរឿងទាំងនោះ តាំងតែពីដើមរៀងមក ដោយហ្មត់ចត់”(ខ.៣)…
Read article
ស្វែងរកការប្រោសឲ្យជា
ទ្រង់បានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក ដើម្បីនឹងប្រោសមនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង។ អេសាយ ៦១:១ ខាសិន(Carson) ចូលចិត្តដំណើរកម្សាន្តនៅក្រៅផ្ទះណាស់ ដែលមានដូចជាការទៅស្ទូចត្រី បរបាញ់សត្វ ជិះម៉ូតូត្រៃ និងជិះក្តារំអិល។ តែមានពេលមួយ គាត់មានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការបើកបរម៉ូតូ ហើយក៏បានពិការមួយកំណាត់ខ្លួន ចុះពីទ្រូងមកក្រោម។ មិនយូរប៉ុន្មានគាត់ក៏មានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយគាត់មិនសូវមានសង្ឃឹមសម្រាប់ពេលអនាគតទេ។ បន្ទាប់មក នៅថ្ងៃមួយ មិត្តភក្តិគាត់ខ្លះបាននាំគាត់ទៅបរបាញ់សត្វម្តងទៀត។ នៅពេលនោះ គាត់ក៏បានភ្លេចគិតអំពីរបួសរបស់គាត់ ហើយក៏បានអរសប្បាយនឹងភាពស្រស់ស្អាតនៅជុំវិញខ្លួនគាត់។ បទពិសោធន៍នេះបាននាំឲ្យគាត់ជាសះស្បើយក្នុងចិត្ត ហើយបណ្តាលចិត្តគាត់ឲ្យមានគោលបំណងថ្មីមួយ សម្រាប់ជីវិត គឺដើម្បីនាំអ្នកដែលមានបញ្ហាដូចគាត់ ទៅទទួលបទពិសោធន៍ដូចនេះផងដែរ តាមរយៈអង្គការមិនរកប្រាក់ចំណេញមួយ ឈ្មោះ ការប្រម៉ាញ់ដើម្បីការប្រោសឲ្យជា។ គាត់ថា គ្រោះថ្នាក់ដែលគាត់បានជួបគឺជាព្រះពរ ដែលបានលាក់មុខ … សព្វថ្ងៃនេះ គាត់អាចធ្វើការល្អសម្រាប់អ្នកដទៃ ដោយអំណរ។ គាត់មានចិត្តរំភើបរីករាយ ដែលបានផ្តល់កន្លែងសម្រាកព្យាបាលដល់ជនពិការដែលពិបាកផ្លាស់ទី និងអ្នកថែទាំជនពិការ ដើម្បីឲ្យពួកគេរកឃើញការប្រោសឲ្យជា។ ហោរាអេសាយបានថ្លែងទំនាយ អំពីការយាងមកវិញ របស់ព្រះមួយអង្គ ដែលនាំការប្រោសឲ្យជា ដល់មនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង(អេសាយ ៦១) និង “កម្សាន្តចិត្តអស់អ្នកដែលសោយសោក”(ខ.១-២)។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានអានខគម្ពីរនេះ ក្នុងសាលាប្រជុំ ក្នុងស្រុកកំណើតទ្រង់ហើយ ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលថា “នៅថ្ងៃនេះ បទគម្ពីរនេះបានសំរេចនៅត្រចៀកអ្នករាល់គ្នាហើយ”(លូកា…
Read article