ការពារចិត្តរបស់អ្នក
ចូររក្សាចិត្ត ដោយអស់ពីព្យាយាម ដ្បិតអស់ទាំងផលនៃជីវិត សុទ្ធតែចេញពីក្នុងចិត្តមក។ សុភាសិត ៤:២៣ លោកអ័ប្រាហាំ វ៉លដ៍(Abraham Wald) ជាអ្នកជំនាញផ្នែកគណិតវិទ្យា មានកំណើតនៅប្រទេសហុងគ្រី។ គាត់បានប្រើជំនាញគាត់ ជាប្រយោជន៍ដល់កិច្ចប្រឹងប្រែង ក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ បន្ទាប់ពីគាត់បានផ្លាស់មករស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក នៅឆ្នាំ១៩៣៨។ កងទ័ពអាមេរិកបានស្វែងរកវិធីការពារយន្តហោះចម្បាំងរបស់ខ្លួន ពីការបាញ់ប្រហាររបស់កងទ័ពសត្រូវ ដូចនេះ គេក៏បានឲ្យលោកវ៉ល និងមិត្តរួមការងាររបស់គាត់ ក្នុងក្រុមស្រាវជ្រាវស្ថិតិ រិះរកវិធីសាស្រ្តការពារយន្តហោះរបស់កងទ័ពឲ្យកាន់តែមានសុវត្ថិភាព។ ពួកគេក៏បានចាប់ផ្តើមធ្វើការពិនិត្យយន្តហោះដែលបានវិលត្រឡប់ពីសមរភូមិវិញ ដើម្បីរកមើលចំណុចដែលខូចខាតខ្លាំងជាងគេ នៅលើយន្តហោះ។ តែគេក៏បានសរសើរលោកវ៉ល ដែលបានរកឃើញថា ចំណុចខូចខាតរបស់យន្តហោះដែលបានវិលត្រឡប់ពីសមរភូមិវិញ គ្រាន់តែបានតំណាងឲ្យផ្នែករបស់យន្តហោះដែលសត្រូវបាញ់ត្រូវ តែមិនបានធ្វើឲ្យយន្តហោះធ្លាក់។ គាត់ក៏បានដឹងថា គេត្រូវរកមើលផ្នែកដែលត្រូវការការពារបន្ថែម នៅលើយន្តហោះដែលសត្រូវបានបាញ់ធ្លាក់។ យន្តហោះដែលគេបាញ់ត្រូវចំម៉ាស៊ីន ដែលជាផ្នែកងាយរងគ្រោះបំផុត បានធ្លាក់បាត់ហើយ ដូចនេះ គេមិនអាចយកពួកវាមកពិនិត្យបានទេ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានបង្រៀនយើង អំពីរបៀបការពារចិត្តរបស់យើង ជាផ្នែកដែលងាយរងគ្រោះបំផុត។ គឺដូចដែលទ្រង់បានបង្រៀនបុត្រាទ្រង់ ឲ្យរក្សា ឬការពារចិត្ត ឲ្យអស់ពីព្យាយាម ព្រោះ “អស់ទាំងផលនៃជីវិត សុទ្ធតែចេញពីក្នុងចិត្តមក”(សុភាសិត ៤:២៣)។ សេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះ ដឹកនាំយើង ក្នុងការរស់នៅ ដោយបញ្ចៀសយើង មិនឲ្យសម្រេចចិត្តខុស…
Read article
ព្រះបរមងាររបស់ព្រះគ្រីស្ទ
បើអ្នកចង់មានការយល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅ អំពីសេចក្តីពិតដែលថា ព្រះយេស៊ូវជានរណា ចូរផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រះបរមងារ ដែលព្រះអង្គមាន ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបចុះ។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូអរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) នឹងបង្ហាញនូវភាពស្ញប់ស្ញែង ចំពោះព្រះគ្រីស្ទដែលគ្មានអ្វីអាចប្រៀបនឹងព្រះអង្គបាន។ អត្ថបទ បើអ្នកចង់មានការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ អំពីព្រះយេស៊ូវ ចូរគិតអំពីព្រះបរមងាររបស់ព្រះអង្គចុះ។ ខ្ញុំចាំថា ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន មានសាលាព្រះគម្ពីរមួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលបានគ្រោងធ្វើសន្និសិតមួយ ក្នុងបរិវេណសាលា គឺការជួបជុំសិក្សាមួយ ហើយពួកគេបានអញ្ជើញទេវវិទូដ៏ល្បីល្បាញ ឲ្យមកចែកចាយទេវសាស្ត្រអំពីព្រះគ្រីស្ទ។ ហើយគ្រូនេះមានការរៀនសូត្រខ្ពង់ខ្ពស់ណាស់ ដោយការទទួលស្គាល់ពីសាលានានា។ ហើយអ្នកត្រូវដឹងថា នៅសកលវិទ្យាល័យ ឬស្ថាប័នអប់រំ សន្និសិតនេះមិនមែនជាការជួបជុំធម្មតាទេ ហើយក៏មិនមែនជាកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះដែរ។ ហើយគាត់បានធ្វើឲ្យគេរាល់គ្នាមានការភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះគាត់បានឡើងឈរនៅចំពោះមុខអ្នកចូលរួមទាំងអស់ ហើយនិយាយថា “នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នារៀន អំពីព្រះយេស៊ូវនៅថ្ងៃនេះ”។ ហើយគាត់មិនបានលើកឡើងនូវការវិភាគអំពីទេវសាស្ត្រអំពីព្រះគ្រីស្ទនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានចំណាយពេលឈរនៅទីនោះអស់៥៤នាទី ហើយបានអានព្រះបរមងាររបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប។ គាត់មិនបានបញ្ចេញយោបល់អ្វីទេ ក៏មិនបានធ្វើការវិភាគ ឬការកាត់ស្រាយអ្វីដែរ គឺគ្រាន់តែឈរនិយាយថា “ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទ ព្រះអម្ចាស់ ព្រះរាជបុត្រានៃស្តេចដាវីឌ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ សត្វសឹង្ហនៃពូជអំបូរយូដា កូនចៀមនៃព្រះ ជាសេចក្តីសុចរិតរបស់យើង ជាព្រះអម្ចាស់នៃសន្តិភាព អ្នកបម្រើដែលបានរងទុក្ខ…
Read article
ការអ្វីដែលពិតជាចាំបាច់
ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាលះចោលបញ្ញត្តរបស់ព្រះ ទៅកាន់តាមសណ្តាប់មនុស្សវិញ។ ម៉ាកុស ៧:៨ មានពេលមួយ ស្ត្រីជាម្តាយវ័យក្មេងម្នាក់បានកាត់សាច់អាំងធំមួយដុំ ជាពីរ មុនពេលនាងដាក់វាចូលទៅក្នុងឆ្នាំងធំមួយ។ ស្វាមីរបស់នាងក៏បានសួរនាងថា ហេតុអ្វីនាងចាំបាច់កាត់សាច់នោះជាពីរ។ នាងក៏បានឆ្លើយថា នាងកាត់វាជាពីរ គឺដោយសារម្តាយនាងតែងតែធ្វើដូចនេះដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សំណួររបស់ស្វាមីនាងក៏បានធ្វើឲ្យនាងចាប់ផ្តើមមានចម្ងល់ អំពីទំនៀមទម្លាប់មួយនេះ។ ដូចនេះ នាងបានសួរម្តាយនាង។ នាងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលបានដឹងថា តាមពិត ម្តាយនាងមានទម្លាប់កាត់សាច់អាំងនោះជាពីរ គឺដោយសារឆ្នាំងរបស់គាត់តូចពេក មិនអាចដាក់សាច់ធំទាំងមូលចូលបាន។ ហើយដោយសារកូនស្រីគាត់មានឆ្នាំងធំៗច្រើន នាងមិនចាំបាច់ត្រូវការកាត់សាច់ជាពីរទៀតទេ។ មានប្រពៃណីជាច្រើនបានកើតមាន ផ្អែកទៅលើកាលៈទេសៈដ៏ចាំបាច់ តែអ្នកជំនាន់ក្រោយបានបន្តកាន់តាមប្រពៃណីនោះ ដោយមិនបានចោទសួរអ្វីឡើយ វាបានក្លាយជារបៀបដែលពួកគេធ្វើអ្វីមួយ។ វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលមនុស្សចង់បន្តកាន់តាមប្រពៃណីដែលអ្នកជំនាន់មុនបានបង្កើត។ ពួកផារិស៊ីក៏ខំរក្សាប្រពៃណី ក្នុងសម័យរបស់ពួកគេផងដែរ(ម៉ាកុស ៧:១-២) តែពួកគេបានយកប្រពៃណីទាំងនោះមកបន្ថែមពីលើបន្ទុកនៃក្រឹត្យវិន័យ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានស្តីបន្ទោសពួកផារិស៊ីថា “ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាលះចោលបញ្ញត្តរបស់ព្រះ ទៅកាន់តាមសណ្ដាប់មនុស្សវិញ” ម៉ាកុស ៧:៨។ ព្រះអង្គក៏បានបើកសម្ដែងឲ្យគេដឹងថា គេមិនត្រូវយកប្រពៃណីមកជំនួសឲ្យប្រាជ្ញាក្នុងព្រះគម្ពីរនោះឡើយ។ អ្នកដែលពិតជាមានចិត្តចង់ដើរតាមព្រះ(ខ.៦-៧) ផ្តោតចិត្តទៅលើសណ្ឋាននៃចិត្តរបស់ខ្លួន ជាជាងប្រឹងកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យ ឬប្រពៃណី ឲ្យល្អមើលតែសម្បកក្រៅ។ យើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើការវាយតម្លៃមកលើទំនៀមទម្លាប់ ឲ្យបានទៀងទាត់ ជាពិសេសទំនៀមទម្លាប់ដែលយើងស្រឡាញ់ និងកាន់តាមយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន។ ព្រះទ្រង់បានបើកសម្ដែងឲ្យយើងដឹងថា មានការអ្វីខ្លះដែលយើងពិតជាត្រូវការ…
Read article
ភាពផុសផុលកើតមាន
នោះបើរាស្ត្រអញ ដែលបានហៅ តាមឈ្មោះអញ … នោះអញនឹងស្តាប់ពីលើស្ថានសួគ៌។ ២របាក្សត្រ ៧:១៤ ក្រុងអារូគុនជាក្រុងតូចមួយ នៅតំបន់ខាងលិចនៃប្រទេសអូស្រ្តាលី ដែលមានជនជាតិដើមរស់នៅ ៧កុលសម្ព័ន្ធ។ ដំណឹងល្អបានមកដល់ក្រុងអារូគុនមួយសតវត្សរ៍ហើយ តែជួនកាល ប្រជាជននៅទីនោះ តែងមានការសងសឹកភ្នែកឲ្យធួននឹងភ្នែក។ កាលពីឆ្នាំ២០១៥ ភាពតានតឹងរវាងកុលសម្ព័ន្ធបានកើតមាន ហើយពេលដែលមានរឿងឃាតកម្មមួយកើតឡើង គ្រួសារជនរងគ្រោះក៏បានសងសឹក ដោយតម្រូវឲ្យមានការស្លាប់របស់នរណាម្នាក់ក្នុងគ្រួសាររបស់ឃាតករ។ តែរឿងដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ក៏បានកើតឡើង នៅដើមឆ្នាំ២០១៦។ ប្រជាជនអារូគុនក៏បានចាប់ផ្តើមស្វែងរកបំណងព្រះទ័យព្រះ ដោយការអធិស្ឋាន។ ការប្រែចិត្តក៏បានកើតមាន បន្ទាប់មក មនុស្សជាច្រើនបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ខណៈពេលដែលភាពផុសផុលបានកើតមានយ៉ាងឆាប់រហ័សក្នុងក្រុងនោះ។ ប្រជាជនមានអំណរយ៉ាងខ្លាំង បានជាពួកគេនាំគ្នារាំនៅតាមផ្លូវ ហើយគ្រួសាររបស់ជនរងគ្រោះមិនបានសងសឹកឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេក៏បានអត់ឱនទោសឲ្យគ្រួសាររបស់ឃាតករ។ មិនយូរប៉ុន្មាន មានមនុស្ស១ពាន់នាក់ បានចូលរួមថ្វាយបង្គំព្រះ ជារៀងរាល់សប្តាហ៍នៅព្រះវិហារ ក្នុងក្រុងដែលមានប្រជាជនរស់នៅតែ១៣០០នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ យើងឃើញថា ភាពផុសផុលដូចនេះ កើតមានក្នុងព្រះគម្ពីរផងដែរ គឺដូចនៅសម័យស្តេចហេសេគា ពេលដែលហ្វូងមនុស្សងាកបែរមករកព្រះវិញ(២របាក្សត្រ ៣០) និងនៅថ្ងៃបុណ្យទី៥០ ពេលដែលមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ បានប្រែចិត្តទទួលជឿព្រះ(កិច្ចការ ២:៣៨-៤៧)។ ភាពផុសផុលជាកិច្ចការដែលព្រះទ្រង់បានធ្វើ តាមពេលវេលាដែលព្រះអង្គបានកំណត់ តែមុននឹងមានភាពផុសផុលកើតឡើង រាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គត្រូវតែអធិស្ឋាន។ គឺដូចដែលព្រះទ្រង់បានប្រាប់ស្តេចសាឡូម៉ូនថា “នោះបើរាស្ត្រអញ ដែលបានហៅ…
Read article
សំណូមពរអធិស្ឋាននៅលើកាតប៉ូស្តាល់
ព្រមទាំងប្រើសេចក្តីអធិស្ឋាន និងសេចក្តីទូលអង្វរគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីអធិស្ឋានដោយព្រះវិញ្ញាណរាល់ពេលរាល់វេលា។ អេភេសូរ ៦:១៨ ក្នុងអំឡុងពេលនៃសិក្ខាសាលាអ្នកនិពន្ធ ថេមី(Tamy) បានឲ្យកាតប៉ូស្តាល់មកខ្ញុំ។ នៅខ្នងកាតប៉ូស្តាល់ មានសំណេរអំពីសំណូមពរអធិស្ឋាន។ នាងបានពន្យល់ថា នាងបានអានជីវប្រវត្តិរបស់សមាជិកក្រុមរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏បានសរសេរសំណូមពរអធិស្ឋាន នៅលើកាតប៉ូស្តាល់នីមួយៗ ហើយក៏បានអធិស្ឋាន ពេលដែលនាងបានឲ្យកាតប៉ូស្តាល់ទាំងនោះមកយើង។ ខ្ញុំមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ចំពោះការសរសេររៀបរាប់ជាលម្អិត នៅលើកាតដែលនាងបានផ្ញើមកនោះ។ ហេតុនេះហើយខ្ញុំក៏បានអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ តាមរយៈនាង។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានឲ្យនាងវិញ។ ពេលណាខ្ញុំកំពុងតយុទ្ធនឹងការឈឺចាប់ និងការហត់នឿយ ក្នុងអំឡុងពេលសិក្ខាសាលានោះ ខ្ញុំក៏បានទាញកាតនោះចេញមកមើល។ ព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យវិញ្ញាណខ្ញុំមានភាពស្រស់ថ្លាឡើង តាមរយៈការលើកទឹកចិត្តក្នុងកាតប៉ូស្តាល់របស់នាង។ សាវ័កប៉ុលបានទទួលស្គាល់ ឥទ្ធិពលរបស់ការអធិស្ឋានឲ្យអ្នកដទៃ ដែលនាំឲ្យមានការលើកទឹកចិត្ត។ គាត់បានជំរុញអ្នកជឿទាំងឡាយឲ្យត្រៀមខ្លួនតយុទ្ធនឹង “នឹងអំណាចអាក្រក់ខាងវិញ្ញាណ”(អេភេសូរ ៦:១២)។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការអធិស្ឋានដ៏ជាប់លាប់ និងជាក់លាក់ ខណៈពេលដែលយើងសង្កត់ធ្ងន់ ទៅលើភាពចាំបាច់នៃការអធិស្ឋាន និងទូលអង្វរឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ សាវ័កប៉ុលក៏បានសុំឲ្យគេអធិស្ឋានឲ្យគាត់ផងដែរ ប្រយោជន៍ឲ្យព្រះបានប្រទានពាក្យសម្តីមកគាត់ ឲ្យគាត់បានបើកមាត់ដោយក្លាហាន នឹងសម្ដែងពីសេចក្តីអាថ៌កំបាំងនៃដំណឹងល្អ ដែលគាត់ជាទូតជាប់ច្រវាក់ ដោយព្រោះដំណឹងល្អ (ខ.១៩-២០)។ ខណៈពេលដែលយើងអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកម្សាន្តចិត្តយើង ហើយជួយឲ្យការប្តេជ្ញាចិត្តយើងកាន់តែមានភាពរឹងមាំ។ គាត់បានបញ្ជាក់ថា យើងត្រូវការព្រះអង្គ និងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយធានាយើងថា…
Read article
បានស្អាតទាំងស្រុង
ដ្បិតយើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នាបានត្រឡប់ទៅដូចជាមនុស្សដែលមិនស្អាត ហើយអស់ទាំងអំពើសុចរិតរបស់យើងខ្ញុំ ក៏ដូចជាអាវកខ្វក់ហើយ។ អេសាយ ៦៤:៦ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំ និងភរិយារបស់ខ្ញុំ កំពុងសម្អាតផ្ទះរបស់យើង មុនពេលភ្ញៀវមកដល់។ ខ្ញុំសង្កេតឃើញឥដ្ឋការ៉ូ នៅក្នុងផ្ទះបាយរបស់យើង មានស្នាមប្រឡាក់ជាប់ខ្លាំង បានជាខ្ញុំត្រូវលត់ជង្គង់ដុះជូតវាឲ្យជ្រះស្អាត។ តែមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ពេលណាខ្ញុំដុះជូតកាន់តែច្រើន នោះខ្ញុំក៏បានកត់សំគាល់ឃើញស្នាមប្រឡាក់កាន់តែច្រើន នៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ ស្នាមប្រឡាក់នីមួយៗដែលខ្ញុំបានលប់បំបាត់ គឺគ្រាន់តែបានធ្វើឲ្យស្នាមប្រឡាក់ដទៃទៀត លេចឡើងកាន់តែច្បាស់។ ភ្លាមនោះ រនាបនៅផ្ទះបាយយើងហាក់ដូចជាប្រឡាក់ ដល់ថ្នាក់មិនអាចដុះឲ្យជ្រះស្អាតបាន។ ហើយខ្ញុំក៏បានដឹងថា ទោះខ្ញុំខំប្រឹងយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើឲ្យកម្រាលឥដ្ឋស្អាតទាំងស្រុងបានឡើយ។ ព្រះគម្ពីរបានចែង អំពីរឿងស្រដៀងនេះផងដែរ អំពីការលាងសម្អាតខ្លួនឯង ដែលក្នុងនោះ ទោះយើងខំប្រឹងលាងសម្អាតខ្លួនឯងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែមិនអាចជ្រះស្អាតដដែល។ ពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែល ជារាស្រ្តរបស់ព្រះ កំពុងស្ថិតក្នុងភាពអស់សង្ឃឹម(អេសាយ ៦៤:៥) ហោរាអេសាយក៏បានសរសេរថា “យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នាបានត្រឡប់ទៅដូចជាមនុស្សដែលមិនស្អាត ហើយអស់ទាំងអំពើសុចរិតរបស់យើងខ្ញុំ ក៏ដូចជាអាវកខ្វក់ហើយ”(ខ.៦)។ ប៉ុន្តែ ហោរាអេសាយក៏បានដឹងផងដែរថា ពួកគេនៅតែអាចមានក្តីសង្ឃឹម តាមរយៈសេចក្តីល្អរបស់ព្រះ។ ហេតុនេះហើយ គាត់ក៏បានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់ជាព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ យើងខ្ញុំរាល់គ្នាជាដីឥដ្ឋ ហើយទ្រង់ជាជាងស្មូន”(ខ.៨)។ គាត់ដឹងថា មានតែព្រះទេ ដែលអាចសម្អាតស្នាមប្រឡាក់ដែលជ្រៅបំផុត…
Read article