យុថ្កានៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង
ហេព្រើរ ៦:១៦-២០ យើងខ្ញុំមានសេចក្តីសង្ឃឹមនោះ ទុកដូចជាយុថ្កានៃព្រលឹងដ៏ជាប់លាប់មាំមួន ដែលចូលទៅខាងក្នុងនៃវាំងនន។ ហេព្រើរ ៦:១៩ មានពេលមួយខ្ញុំបានយករូបថតមួយសន្លឹក បង្ហាញសិស្សសាលារៀនថ្ងៃអាទិត្យ ថ្នាក់ទី៦។ ក្នុងរូបថតនោះ យើងអាចឃើញជនអនាថាដេកនៅក្រោមដំបូលធ្វើក្រដាសឡាំង នៅច្រកផ្លូវឌឿងហែមដែលមិនសូវមានពន្លឺ។ ខ្ញុំក៏បានសួរពួកគេថា តើជនអនាថាទាំងនោះកំពុងតែត្រូវការអ្វី? ខ្លះឆ្លើយថា “ពួកគេត្រូវការអាហារ”។ ខ្លះទៀតឆ្លើយថា “ពួកគេត្រូវការលុយ”។ ក្មេងប្រុសម្នាក់ក៏បានឆ្លើយយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នថា “ពួកគេត្រូវការកន្លែងរស់នៅមានសុវត្ថិភាព”។ បន្ទាប់មក ក្មេងស្រីម្នាក់ក៏បាននិយាយថា “ពួកគេត្រូវការសេចក្តីសង្ឃឹម”។ នាងក៏បានពន្យល់ថា “សេចក្តីសង្ឃឹម គឺជាការរំពឹងថា ការល្អនឹងកើតឡើង”។ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះពាក្យសម្ដីរបស់នាង ពេលដែលនាងរំពឹងថា ការល្អនឹងកើតឡើង ព្រោះមនុស្សយើងងាយនឹងឈប់រំពឹងថា ការល្អនឹងកើតមានឡើង ដោយសារបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន។ ពាក្យសម្ដីរបស់នាងបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការបកស្រាយក្នុងព្រះគម្ពីរ។ “បើសេចក្តីជំនឿ គឺជាចិត្តដែលដឹងជាក់ថានឹងបានដូចសង្ឃឹម”(ហេព្រើរ ១១:១) នោះមានន័យថា អ្នកដែលមានជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ អាចរំពឹងថា ការល្អនឹងកើតឡើងផងដែរ។ តើមានការអ្វីដែលល្អបំផុត ដែលអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវអាចសង្ឃឹមថា នឹងទទួលបាន ដោយសេចក្តីជំនឿ? គឺ “ព្រះបន្ទូលសន្យាថា នឹងបានចូលទៅក្នុងការសម្រាករបស់ព្រះអង្គ”(៤:១)។ សម្រាប់អ្នកជឿ ការសម្រាករបស់ព្រះអង្គរាប់បញ្ចូល សន្តិភាពរបស់ព្រះអង្គ ការទុកចិត្តថាបានសង្គ្រោះ ការពឹងផ្អែកទៅលើកម្លាំងរបស់ព្រះអង្គ…
Read article
សេចក្តីពិតទាំងអស់ជាសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ
សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលមកកាន់យើង តាមរយៈព្រះគម្ពីរតែមួយមុខទេ។ តែការបើកសម្ដែងនូវសេចក្តីពិតរបស់ព្រះអង្គ មិនមែនមាន តែនៅក្នុងទំព័រព្រះគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល (R.C. Sproul) សូមលើកឡើងអំពីហេតុផល ដែលគ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវចូលរួម នៅក្នុងការសិក្សាមុខវិជ្ជាផ្សេងៗ ព្រោះសេចក្តីពិតទាំងអស់សុទ្ធតែចង្អុលបង្ហាញទៅរកព្រះអម្ចាស់។ អត្ថបទ លោកគ្រូអូគូស្ទីន(Augustine) មិនបានជឿថា ហេតុផលរបស់មនុស្សមានអំណាចឡើងកាំជណ្តើរទៅរកសេចក្តីពិតដ៏អស់កល្ប ដោយខ្លួនឯង ដោយមិនបានទទួលជំនួយពីការបើកសម្ដែងរបស់ព្រះនោះឡើយ។ ហើយគាត់ក៏បានមានប្រសាសន៍ផងដែរថា យើងពឹងផ្អែកទៅលើការបើកសម្ដែងរបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចយល់សេចក្តីពិត ទោះសេចក្តីពិតនោះមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ សេចក្តីពិតបែបទេវសាស្រ្ត ឬបែបវិទ្យាសាស្រ្តក៏ដោយ។ លោកគ្រូអូគូស្ទីន ក៏បានលើកឡើងផងដែរថា ក្នុងនាមយើងជាមនុស្ស យើងពឹងផ្អែកទៅលើការបើកសម្ដែងរបស់ព្រះ ដើម្បីស្វែងយល់អំពីសេចក្តីពិតនៃវិទ្យាសាស្រ្ត គឺមិនខុសពីភ្នែករបស់យើងដែលត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើប្រភពនៃពន្លឺ ដើម្បីឲ្យអាចមើលឃើញនោះឡើយ។ ព្រះបានប្រទានយើងនូវភ្នែក ដែលមានប្រព័ន្ធប្រសាទចក្ខុសម្រាប់ឲ្យយើងមើលឃើញអ្វីៗដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើងបាន។ បើគ្មានពន្លឺនៅក្រៅខ្លួនយើងទេ នោះយើងមិនអាចមើលឃើញអ្វីទាំងអស់។ ដូចនេះ លោកគ្រូអូគូស្ទីនបានមានប្រសាសន៍ថា គ្រីស្ទបរិស័ទចាំបាច់ត្រូវរៀនមុខវិជ្ជាផ្សេងៗ និងចំណេះដឹងទូទៅ ឲ្យបានច្រើនបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ព្រោះសេចក្តីពិតទាំងអស់ជាសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ។ ហើយការបើកសម្ដែងរបស់ព្រះ មិនមែនមានតែនៅក្នុងទំព័រព្រះគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ ព្រោះព្រះគម្ពីរបានចែងថា ព្រះទ្រង់បានបើកសម្ដែងអង្គទ្រង់ នៅក្នុង និងតាមរយៈធម្មជាតិ នៅក្រៅព្រះគម្ពីរផងដែរ។ នៅសាលាព្រះគម្ពីរ ខ្ញុំបានសួរសិស្សរបស់ខ្ញុំថា…
Read article
ព្រះទ្រង់នៅតែអាចប្រើយើង
និក្ខមនំ ៤:១-៥ “ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលតបថា អញនឹងនៅជាមួយនឹងឯងជាប្រាកដ”។ និក្ខមនំ ៣:១២ មានពេលមួយ លោកគីហ្សុមបូ(Kizombo) អង្គុយមើលភ្នក់ភ្លើង នៅកន្លែងបោះជំរំ ដោយជញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរសំខាន់ៗ សម្រាប់ជីវិតគាត់។ គាត់សួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំសម្រេចបានអ្វីខ្លះហើយ? គាត់ក៏បានឆ្លើយប្រាប់ខ្លួនឯងភ្លាមៗថា ខ្ញុំមិនសម្រេចអ្វីបានច្រើនទេ។ គាត់បានវិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់គាត់វិញ ដោយបម្រើការក្នុងសាលារៀនដែលឪពុកគាត់បានបង្កើត នៅក្នុងព្រៃជ្រៅ។ គាត់ក៏កំពុងតែខិតខំសរសេរទីបន្ទាល់ដ៏មានអំណាចនៃជីវិតរបស់ឪពុកគាត់ ដែលបានរួចផុតពីសេចក្តីស្លាប់ នៅក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិលពីរលើក។ គាត់ក៏បានសួរខ្លួនឯងទៀតថា តើខ្ញុំជាអ្វី ដែលត្រូវខំធ្វើកិច្ចការទាំងអស់នេះ? សំណួរដែលលោកគីហ្សុមបូបានសួរដោយខ្វះទំនុកចិត្ត បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំអំពីលោកម៉ូសេ។ មានពេលមួយ ព្រះទ្រង់ទើបតែបានប្រទានបេសកកម្មមួយ ឲ្យលោកម៉ូសេនាំរាស្ត្រព្រះអង្គ គឺជាពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមក”(និក្ខមនំ ៣:១០)។ លោកម៉ូសេក៏បានឆ្លើយតបថា “តើទូលបង្គំជាអ្វី ដែលព្រះអង្គឲ្យទូលបង្គំទៅឯផារ៉ោន ហើយឲ្យទូលបង្គំនាំពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមកដូច្នេះ?” (ខ.១១)។ បន្ទាប់ពីលោកម៉ូសេបាននិយាយដោះសារ ព្រះអង្គក៏បានសួរគាត់ថា “តើមានអ្វីនៅដៃឯងនោះ?” លោកទូលឆ្លើយថា “មានដំបង”(៤:២)។ លោកម៉ូសេក៏បានបោះដំបងទៅលើដី តាមបង្គាប់ព្រះអង្គ។ ដំបងក៏បានប្រែក្លាយជាសត្វពស់មួយក្បាល។ លោកម៉ូសេក៏បានចាប់កាន់សត្វពោះនោះ តាមបង្គាប់ព្រះអង្គ ហើយវាក៏បានប្រែក្លាយជាដំបងនៅក្នុងដៃរបស់គាត់វិញ(ខ.៤)។ លោកម៉ូសេក៏អាចទៅប្រឈមមុខដាក់ស្តេចផារ៉ោន ដោយព្រះចេស្តារបស់ព្រះ។ តាមរយៈការអស្ចារ្យដែលព្រះអង្គធ្វើតាមរយៈគាត់ គេក៏បានដឹងថា ព្រះក្លែងក្លាយរបស់សាសន៍អេស៊ីព្ទ គ្មានអំណាចអ្វីមកលើព្រះពិតដែលមានតែមួយអង្គ។ លោកគីហ្សុមបូក៏បាននឹកឃើញលោកម៉ូសេ…
Read article
តើការមានភាពស្លូតត្រង់មានន័យដូចម្តេចខ្លះ?
“មានពរហើយ អស់អ្នកដែលស្លូតត្រង់ ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងគ្រងផែនដីជាមរដក”(ម៉ាថាយ ៥:៥)។ ភាពស្លូតត្រង់ចាប់ផ្តើមកើតមាន ពេលណាយើងទុកចិត្តព្រះ។ ដូចនេះ ដោយសារយើងទុកចិត្តព្រះអង្គ យើងទុកដាក់ផ្លូវរបស់យើងនឹងព្រះអង្គ។ យើងថ្វាយដាច់ដល់ព្រះអង្គ នូវការថប់បារម្ភ ភាពនឿយណាយ ផែនការ ទំនាក់ទំនង ការងារ និងសុខភាពរបស់យើង។ ហើយបន្ទាប់មក យើងរង់ចាំព្រះអម្ចាស់ ដោយចិត្តអត់ធ្មត់។ យើងទុកចិត្តថា ព្រះអង្គរៀបចំពេលវេលា មានព្រះចេស្តា និងប្រទានព្រះគុណ ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្វីៗមានដំណើរការ តាមរបៀបដ៏ល្អបំផុត ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ និងដើម្បីប្រយោជន៍យើង។ ការទុកចិត្តព្រះ និងការថ្វាយការថប់បារម្ភរបស់យើងដល់ព្រះអង្គ និងរង់ចាំព្រះអង្គដោយចិត្តអត់ធ្មត់ នឹងជួយឲ្យយើងមានចិត្តធ្ងន់ គឺមិនងាយធ្វើអ្វីភ្លាមៗ តាមកំហឹងរបស់យើងដែលមានភាពឆេវឆាវ និងការថប់បារម្ភនោះទេ។ តែផ្ទុយទៅវិញ យើងជម្នះសេចក្តីកំហឹង ដោយថ្វាយរឿងរ៉ាវរបស់យើងដល់ព្រះអង្គ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គជាអ្នកសម្រេចនរណាត្រូវនរណាខុស តាមបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ។ ហើយបន្ទាប់មក យើងត្រូវឆាប់នឹងស្តាប់ ក្រនឹងនិយាយ ហើយយឺតនឹងខឹងដែរ គឺដូចដែលសាវ័កយ៉ាកុបបានបង្រៀន(យ៉ាកុប ១:១៩)។ យើងប្រែក្លាយជាមនុស្សមានហេតុផល និងបើកចិត្តទទួលការកែតម្រង់(យ៉ាកុប ៣:១៧)។ សាវ័កយ៉ាកុបបានហៅលក្ខណៈសម្បត្តិនេះថា “សេចក្តីសុភាពនៃប្រាជ្ញា”(យ៉ាកុប ៣:១៣)។ ភាពស្លូតត្រង់ គឺជាការចូលចិត្តរៀនសូត្រ។ ហើយក៏ចាត់ទុកការកែតម្រង់របស់មិត្តភក្តិថាមានតម្លៃ(សុភាសិត ២៧:៦)។…
Read article
ព្រះទ្រង់ធ្វើការដែលមនុស្សមិននឹកស្មានដល់
១កូរិនថូស ១:២១-២៩ ព្រះទ្រង់បានរើសពួកល្ងង់ល្ងើនៅលោកីយ៍នេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យអ្នកប្រាជ្ញមានសេចក្តីខ្មាសវិញ។ ១កូរិនថូស ១:២៧ មានពេលមួយ លោកគ្រូគង្វាល យ៉ូណាថាន អេដវើត(Jonathan Edwards) បានអធិប្បាយព្រះបន្ទូល ដោយលើកព្រះគម្ពីរដាក់នៅជិតភ្នែកគាត់យ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីឲ្យគាត់អាចមើលអក្សរឃើញច្បាស់។ ភ្នែកគាត់មានបញ្ហាមីញ៉ូប មិនអាចមើលឃើញវត្ថុនៅជិតគាត់បានច្បាស់ តែគាត់បានខំប្រឹងមើលអក្សរហើយអានឃ្លានីមួយៗយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដោយគ្មានវ៉ែនតាជាជំនួយ និងបានបញ្ចេញសម្លេងដែលមិនពីរោះ។ តែព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានធ្វើការ តាមរយៈការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលរបស់លោកគ្រូ យ៉ូណាថាន អេដវើត ដើម្បីបញ្ឆេះភ្លើងនៃការផុសផុល ហើយនាំមនុស្សជាច្រើនទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ។ ជាញឹកញាប់ ព្រះទ្រង់ប្រើរឿងដែលមនុស្សមិននឹកស្មានដល់ ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូស គាត់បានពិពណ៌នាអំពីផែនការរបស់ព្រះអង្គ ដែលត្រូវនាំមនុស្សជាតិចូលមកជិតព្រះអង្គ តាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះអង្គ នៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីលោះបាបយើង។ ហើយគាត់ក៏បានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា “ព្រះទ្រង់បានរើសពួកល្ងង់ល្ងើនៅលោកីយ៍នេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យអ្នកប្រាជ្ញមានសេចក្តីខ្មាសវិញ ទ្រង់បានរើសពួកកម្សោយនៅលោកីយ៍នេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យពួកខ្លាំងពូកែមានសេចក្តីខ្មាស”(១កូរិនថូស ១:២៧)។ លោកិយរំពឹងថា ប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គ មានលក្ខណៈដូចប្រាជ្ញាមនុស្ស ហើយចុះពីស្ថានសួគ៌មក ដោយអំណាចដែលមនុស្សមិនអាចបដិសេធន៍បាន។ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមក ដោយការបន្ទាបខ្លួន ហើយក៏បានសង្គ្រោះយើងយ៉ាងសុភាព ឲ្យរួចពីបាប ហើយជា “ប្រាជ្ញាដែលមកពីព្រះ ហើយជាសេចក្តីសុចរិត សេចក្តីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីប្រោសលោះដល់យើងផង”(ខ.៣០)។…
Read article
ទស្សនៈនាំមកនូវលទ្ធផល
ហេតុដែលហាមយ៉ាងដូច្នោះ នោះគឺប្រយោជន៍ចង់ឲ្យបានសេចក្តីស្រឡាញ់(១ធីម៉ូថេ ១:៥)។ លោកវិចទ័រ ព្រែងគល(Victor Frankl) ត្រូវគេឃុំខ្លួន ក្នុងជំរុំប្រមូលផ្តុំរបស់ពួកណាហ្ស៊ីអ៊ីត្លែ ក្នុងតំបន់អូសវីត និងដាឆូ ក្នុងអំឡុងសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២។ ក្នុងនាមគាត់ជាសាស្ត្រាចារ្យជនជាតិយូដា ឬជ្វីប ឯកទេសប្រព័ន្ធប្រសាទ និងចិត្តសាស្ត្រ គាត់មានឈ្មោះល្បីជាអន្តរជាតិ ដោយសារសៀវភៅដែលគាត់និពន្ធ មានចំណងជើងថា ការស្វែងរកអត្ថន័យជីវិតរបស់មនុស្ស។ សៀវភៅនេះត្រូវបានគេបោះពុម្ពផ្សាយ និងលក់ដាច់អស់៨លានក្បាល។ ក្នុងសៀវភៅនេះ គាត់បានធ្វើការបើកបង្ហាញអត្ថន័យនៃទស្សនវិជ្ជារបស់គាត់ ដែលគេបានដាក់ឈ្មោះឲ្យថា Logotherapy ដែលបានបង្រៀនថា មនុស្សមានបំណងចិត្តជាមូលដ្ឋានបំផុតមួយ ដែលចង់ស្វែងរកអត្ថន័យជីវិត។ នៅក្នុងរឿងដ៏តក់ស្លុតជាច្រើន ដែលបានកើតមានក្នុងជំរុំប្រមូលផ្តុំនោះ គាត់បានធ្វើការសង្កេតឃើញថា មនុស្សអាចស៊ូទ្រាំនឹងជីវិត ស្ទើរតែគ្រប់ “បែបយ៉ាង” បើសិនជាពួកគេមាន “ហេតុផល” ដែលត្រូវស៊ូទ្រាំ។ កាលពីពេលថ្មីនេះ ខ្ញុំមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះសម្រង់សម្តីមួយ ដែលក្នុងនោះគាត់បានលើកឡើងថា : ខ្ញុំមានការជឿជាក់ដាច់ខាតថា បន្ទប់ប្រហារជីវិតដោយប្រើហ្កាស នៅជំរុំប្រមូលផ្តុំ នៅតំបន់អូសវីត ត្រេប្ល៊ីនកា និងមេដានេក ត្រូវបានគេរៀបគម្រោងឡើង មិនមែននៅក្នុងក្រសួង ឬស្ថាប័នណាមួយ ក្នុងទីក្រុងប៊ែរឡាំងឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ វាត្រូវបានគេរៀបគម្រោងឡើង នៅលើតុ…
Read article