ការបញ្ចប់ឲ្យបានល្អ
ខ្ញុំបានតយុទ្ធយ៉ាងល្អ ខ្ញុំបានរត់ប្រណាំងជាស្រេច ខ្ញុំបានរក្សាសេចក្តីជំនឿទៅហើយ។ ២ធីម៉ូថេ ៤:៧ អ្នកស្រីមែន កួរ(Man Kaur) មានអាយុ១០៣ឆ្នាំហើយ តែគាត់បានចូលរួមប្រកួត ក្នុងនាមជាកីឡាករស្ត្រីឥណ្ឌាមានវ័យចំណាស់ជាងគេ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការប្រកួតជើងឯក World Masters Athletic Championship នៅប្រទេសប៉ូឡូញ នៅឆ្នាំ២០១៩។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់នោះគឺ អ្នកស្រីមែន គួរ ឈ្នះបានមេដាយមាស៤ ក្នុងវិញ្ញាសារ៤មុខ(ការចោលលំពែង ការរត់ប្រណាំ៦០ម៉ែត្រ និងការរត់ប្រណាំ២០០ម៉ែត្រ)។ តែដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតនោះគឺ នៅឆ្នាំនោះ គាត់បានរត់លឿនជាងកាលដែលគាត់រត់ប្រណាំង នៅឆ្នាំ២០១៧។ គាត់ជាយាយតួត ដែលបានរត់ប្រណាំងចូលទៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី២នៃជីវិតគាត់ ដោយបង្ហាញថា គាត់បានបញ្ចប់ដោយភាពរឹងមាំ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើរទៅលោកធីម៉ូថេ ដែលជាសិស្សដ៏ក្មេងវ័យ អំពីរបៀបដែលគាត់បានចូលទៅក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយនៃជីវិតគាត់។ គាត់បានសរសេរថា “ឯពេលវេលាដែលខ្ញុំត្រូវលាទៅ ក៏បានមកដល់ហើយ”។ ផ្អែកទៅលើទីបន្ទាល់នៃជីវិតគាត់ គាត់មានទំនុកចិត្តថា គាត់កំពុងតែឈានដល់ការបញ្ចប់ ដោយភាពរឹងមាំ។ បានជាគាត់មានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំបានតយុទ្ធយ៉ាងល្អ ខ្ញុំបានរត់ប្រណាំងជាស្រេច ខ្ញុំបានរក្សាសេចក្តីជំនឿទៅហើយ”(ខ.៧)។ សាវ័ករូបនេះ នៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ ទោះមានទុក្ខលំបាក ឬក្តីអំណរយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែដើរតាមព្រះ ដែលបានរំដោះគាត់ឲ្យរួចផុតពីភាពហិនវិនាស។ ហើយគាត់ក៏ដឹងដែរថា ព្រះយេស៊ូវបានត្រៀមជាស្រេច…
Read article
ព្រះគុណព្រះ ក្នុងពេលដ៏វឹកវរ
នោះគេមានសេចក្តីអំណរដោយព្រោះស្ងប់ច្រៀបហើយ ទ្រង់ក៏នាំគេទៅដល់ទ្វារសមុទ្រ ដែលគេប្រាថ្នាចង់ទៅ។ ទំនុកដំកើង ១០៧:៣០ ពេលដែលខ្ញុំកំពុងតែគេងថ្ងៃ ដោយមិនបានព្រៀងទុក ខ្ញុំក៏បានជួបការរំខាន។ កូនប្រុសខ្ញុំបានលេងហ្គីតាសូឡូ ចេញពីបន្ទប់ក្រោមដីមក ធ្វើឲ្យជញ្ជាំងផ្ទះញ័រ។ គ្មានទេភាពសុខសាន្ត គ្មានទេភាពស្ងប់ស្ងាត់ សម្រាប់ឲ្យខ្ញុំគេង។ មួយស្របក់ក្រោយមក សម្លេងតន្ត្រីមួយទៀតបានប្រជែងនឹងសម្លេងហ្គីតាសូឡូរបស់គាត់ ក៏បានចូលក្នុងត្រចៀកខ្ញុំផងដែរ ដោយកូនស្រីខ្ញុំកំពុងលេងព្យាណូបទ “ព្រះគុណអស្ចារ្យ”។ តាមធម្មតា ខ្ញុំចូលចិត្តស្តាប់កូនប្រុសខ្ញុំលេងហ្គីតា តែក្នុងពេលនោះ តន្ត្រីរបស់គាត់បានរំខានការសម្រាករបស់ខ្ញុំ។ ភ្លាមៗនោះ ទំនុកភ្លេង “ព្រះគុណអស្ចារ្យ” របស់លោកចន ញូតុន(John Newton) ដែលកូនស្រីខ្ញុំបានបន្លឺឡើង ដោយឧបករណ៍ព្យាណូ បានធ្វើខ្ញុំនឹកចាំថា ព្រះគុណរបស់ព្រះបានចម្រើនឡើង ក្នុងពេលដ៏វឹកវរ។ ទោះព្យុះជីវិតមានសម្លេងលាន់ឮខ្លាំង គួរឲ្យរំខាន ឬធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់ភាពនឹងនរ តែសម្លេងតន្ត្រីនៃព្រះគុណព្រះ នៅតែបន្លឺសម្លេងច្បាស់ ពីរោះ ដោយរំឭកយើងថា ព្រះអង្គកំពុងថែរក្សាការពារយើង។ នេះជាសេចក្តីពិត ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ក្នុងបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ១០៧:២៣-៣២ ពួកនាវិកបានតយុទ្ធយ៉ាងខ្លាំងក្លា នឹងទឹកកួច ដែលអាចលេបត្របាក់ពួកគេយ៉ាងងាយ។ “ព្រលឹងគេក៏រលាយទៅ ដោយសេចក្តីអន្តរាយ”(ខ.២៦)។ តែពួកគេនៅតែមិនអស់សង្ឃឹម ហើយ “គេអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា…
Read article
ព្រះអង្គហៅយើង ទោះយើងមនុស្សបែបណាក៏ដោយ
កាលទ្រង់បានហៅពួកសិស្សទាំង១២នាក់មកហើយ នោះក៏ប្រទានឲ្យគេមានអំណាច។ ម៉ាថាយ ១០:១ នៅយប់មួយនោះ ឆាឡុត អេលាត(Charlotte Elliott) គេងមិនលក់សោះ។ គាត់ជាមនុស្សដែលមានពិការភាពផ្នែករាងកាយ តាំងពីយូរមកហើយ ហើយនៅថ្ងៃបន្ទាប់ គាត់ត្រូវឡើងឆាក នៅកន្លែងលក់ឥវ៉ាន់រ៉ៃអង្គាសប្រាក់ ដែលពួកជំនុំបានរៀបចំ ដើម្បីឲ្យនាងអាចទទួលប្រាក់ឧបត្ថម្ភ សម្រាប់បង់ថ្លៃសាលា នៅថ្នាក់ខ្ពស់ជាមុន។ តែឆាឡុតក៏បានលើកហេតុផលថា នាងមិនមានភាពសក្តិសម ដែលគួរឲ្យគេជួយនោះទេ។ នាងត្រឡប់ខ្លួនចុះឡើងៗ ដោយគេងមិនលក់។ នាងមិនទុកចិត្តថា នាងមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ដោយចោទសួរផ្នែកនីមួយៗនៃជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្លួនឯង។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ នាងនៅតែមានអារម្មណ៍រសាប់រសល់ តែទីបំផុត នាងក៏បានទៅអង្គុយនៅតុរបស់នាង យកប៊ិច និងក្រដាសមកនិពន្ធបទទំនុកសកលមានចំណងជើងថា “ខ្ញុំមកថ្វាយខ្លួន” (បទលេខ ២០១) ជាបទដ៏ពេញនិយមក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ដែលផ្តើមដោយពាក្យថា ៖ “ខ្ញុំមកថ្វាយខ្លួន ឥតមានអ្វីអាង អាងតែឈាមទ្រង់ហូរលើឈើឆ្កាង និងព្រះបន្ទូលជាទីសំអាង ឱព្រះអង្គសង្គ្រោះអើយ ខ្ញុំមក”។ ពាក្យពេចន៍ដែលនាងបានសរសេរក្នុងបទទំនុកសកលនេះ កាលពីឆ្នាំ១៨៣៥ គឺបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានត្រាស់ហៅពួកសិស្សព្រះអង្គ ឲ្យចូលមកបម្រើព្រះអង្គ។ មិនមែនដោយសារពួកគេបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីដើរតាមព្រះអង្គនោះទេ។ ពួកគេមិនបានត្រៀមខ្លួន តែព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅពួកគេ ទោះពួកគេកំពុងស្ថិតក្នុងសណ្ឋានបែបណាក៏ដោយ។ ក្រុមសាវ័ករបស់ព្រះអង្គ មានប្រភេទមនុស្សចម្រុះ១២នាក់ ដូចជា…
Read article
ទីបន្ទាល់ល្អ នៅក្នុងកិច្ចការទាំងអស់
សេចក្តីបន្ទាល់របស់បញ្ញាចិត្តយើងខ្ញុំ ដែលសំដែងថា យើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តក្នុងលោកីយ៍នេះ …ដោយសេចក្តីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះ។ ២កូរិនថូស ១:១២ កាលឆ្នាំ១៥២៤ លោកម៉ាទីន លូស័រ(Martin Luther) បានសង្កេតឃើញថា “ក្នុងចំណោមពួកអ្នកជំនួញ មានគោលការណ៍មួយ ដែលពួកគេបានយកជាអាទិភាពគឺ … ខ្ញុំមិនខ្វល់អ្វីសោះ អំពីអ្នកជិតខាងខ្ញុំ ដរាបណា ខ្ញុំបានទទួលផលចំណេញ ហើយបានបំពេញភាពលោភលន់របស់ខ្ញុំ”។ ជាង២រយឆ្នាំក្រោយមក លោកចន វូលមែន(John Woolman) មកពីតំបន់ម៉ោន ហូលី រដ្ឋញូជើរស៊ី បានអនុញ្ញាតឲ្យការប្ដេជ្ញាចិត្ត ដែលគាត់មានចំពោះព្រះ មានឥទ្ធិពលមកលើមុខរបរជាជាងកាត់ដេរសំលៀកបំពាក់របស់គាត់។ ដោយសារគាត់គាំទ្រការដោះលែងពួកទាសករនៅអាមេរិកឲ្យមានសេរីភាព នោះគាត់ក៏បានបដិសេធន៍មិនព្រមទិញផ្កាកប្បាស និងថ្នាំសម្រាប់ជ្រលក់ពណ៌ក្រណាត់ ពីក្រុមហ៊ុនដែលប្រើពលកម្មរបស់ទាសករនោះឡើយ។ ដោយបញ្ញាចិត្តដ៏ជ្រះថ្លា គាត់ក៏បានស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងគាត់ ហើយរស់នៅ ដោយភាពទៀងត្រង់ នៅក្នុងការធ្វើជំនួញរបស់គាត់។ សាវ័កប៉ុលបានព្យាយាមរស់នៅ ដោយ “សេចក្តីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់”(២កូរិនថូស ១:១២)។ ពេលណាអ្នកខ្លះ ក្នុងពួកជំនុំក្រុងកូរិនថូស បានព្យាយាមធ្វើឲ្យគេឈប់ទទួលស្គាល់គាត់ជាសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូវ គាត់ក៏បាននិយាយការពារការប្រព្រឹត្តដែលគាត់មានក្នុងចំណោមពួកគេ។ គាត់បានសរសេរថា គេអាចពិនិត្យមើលពាក្យសម្ភី និងការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ ឲ្យបានម៉ត់ចត់បំផុត(ខ.១៣)។ គាត់ក៏បានបង្ហាញផងដែរថា គាត់បានពឹងផ្អែកអំណាចចេស្ដា…
Read article
ព្រះទ្រង់មិនត្រូវការអ្វីទេ
ព្រះដែលគ្មានដែនកំណត់ និងមានគ្រប់អំណាចចេស្ដា ទ្រង់មិនខ្វះអ្វីសោះ ហើយក៏គ្មានតម្រូវការអ្វីដែរ។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) នឹងបង្រៀនយើងអំពីការស្គាល់អំណាចនៃភាពគ្រប់គ្រាន់របស់ព្រះ ដែលជួយឲ្យយើងយល់កាន់តែច្បាស់ អំពីការបង្កើត ការប្រោសលោះ និងជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទ។ អត្ថបទ តើព្រះទ្រង់ត្រូវការអ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យមានព្រះជន្មរស់? ព្រះអង្គមិនត្រូវការអ្វីទាល់តែសោះ។ ព្រះអង្គមិនត្រូវការខ្យល់ដកដង្ហើម មិនត្រូវការពន្លឺថ្ងៃ មិនត្រូវការទឹក មិនត្រូវការពេទ្យ មិនត្រូវការការប្រកបគ្នា។ និយាយឲ្យខ្លី ព្រះទ្រង់មិនត្រូវការអ្វីទាំងអស់។ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបន្ថែមពីលើភាពពេញលេញ និងភាពគ្រប់គ្រាន់របស់ព្រះ? ព្រះទ្រង់មិនត្រូវការអ្នកឡើយ។ ព្រះអង្គក៏មិនត្រូវការអ្វីពីអ្នក ឬត្រូវការឲ្យអ្នកធ្វើជាអ្វីមួយ សម្រាប់ព្រះអង្គដែរ។ ហើយព្រះអង្គក៏មិនត្រូវការខ្ញុំ។ ជួនកាល យើងចូលចិត្តគិតថា បើមិនមែនដោយសារយើងទេ នោះនគរព្រះនឹងរលាយ ហើយព្រះអង្គនឹងមានការខ្វះខាត បើយើងមិនធ្វើការថ្វាយព្រះអង្គ។ លោកយ៉ូណាថាន អេដវើត(Jonathan Edwards) បានមានបង្រៀនថា កិច្ចការដែលយើងធ្វើថ្វាយព្រះ ដោយជួយអ្នកខ្វះខាត អ្នកគ្មានសំលៀកបំពាក់ អ្នកដែលមានភាពឯកោ គឺបានធ្វើឲ្យព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យ ព្រោះវិធីដ៏ត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឲ្យយើងបង្ហាញការដឹងគុណដល់ព្រះ ដែលមិនចេះខ្វះអ្វីសោះ និងមានភាពគ្រប់គ្រាន់ គឺយើងត្រូវប្រើភាពគ្រប់គ្រាន់របស់យើង ដើម្បីជួយអ្នកដែលមានតម្រូវការ…
Read article
មានចង្វាក់បេះដូងដូចគ្នា
កាលដើមដំបូងឡើយ ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី។ លោកុប្បត្ដិ ១:១ ការនិទានរឿងបានធ្វើឲ្យមនុស្សមានការជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍ ចាប់តាំងពីដើមកំណើតនៃមនុស្សជាតិ ដោយមានតួនាទី ផ្ទេរចំណេះដឹង តាំងពីមុនពេលដែលមនុស្សចាប់ផ្តើមប្រើភាសាសរសេរ។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែមានចិត្តរីករាយ ពេលដែលឮ ឬអានរឿង ដែលចាប់ផ្តើមដោយពាក្យថា “កាលពីព្រេងនាយ”។ អំណាចនៃការនិទានរឿង ហាក់ដូចជាមិនគ្រាន់តែផ្តល់ឲ្យយើងនូវការកម្សាន្តសប្បាយប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បានជួយឲ្យបេះដូងយើងលោតឡើង ដោយចង្វាក់ដែលស្របគ្នា ពេលដែលយើងបានស្តាប់រឿងណាមួយ ជាមួយគ្នា។ បេះដូងរបស់យើងម្នាក់ៗ លោតដោយចង្វាក់ផ្សេងគ្នា នៅថ្ងៃនីមួយៗ ហើយអាចមានចង្វាក់ដូចនរណាម្នាក់ នៅពេលខ្លះ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការស្រាវជ្រាវថ្មីៗនេះ បានបង្ហាញថា បេះដូងយើងអាចមានចង្វាក់ដូចគ្នា ពេលណាយើងបានស្តាប់រឿងណាមួយ ជាមួយគ្នា។ ព្រះទ្រង់ក៏បាននិទានរឿងរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យយើងស្តាប់ ផ្តើមដោយពាក្យថា “កាលដើមដំបូងឡើយ”(លោកុប្បត្តិ ១:១)។ ចាប់តាំងពីពេលដែលលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាមានខ្យល់ដង្ហើមជាលើកទី១(ខ.២៧) ព្រះទ្រង់បានប្រើរឿងនេះ ដើម្បីកែប្រែជីវិតយើងម្នាក់ៗ ហើយដែលសំខាន់ជាងនេះទៀតនោះ ព្រះអង្គក៏បានប្រើរឿងនេះ ដើម្បីឲ្យយើងមានការរួបរួមគ្នា ក្នុងនាមជាកូនព្រះអង្គផងដែរ។ តាមរយៈព្រះគម្ពីរប៊ីប ដែលជាសៀវភៅរឿងដ៏អស្ចារ្យបំផុត ដែលគ្មានការប្រឌិត ចិត្តរបស់យើងបានចងភ្ជាប់គ្នា ក្នុងនាមជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ជារាស្ត្រដែលព្រះអង្គបានញែក សម្រាប់បំពេញបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ(១ពេត្រុស ២:៩)។ ចូរយើងឆ្លើយតបចំពោះព្រះអង្គ ដោយចិត្តគំនិតដូចគ្នាតែមួយ…
Read article