ការកម្សាន្តចិត្ត នៅលើក្របទ្វារផ្ទះ
ក៏ត្រូវកត់នៅក្របទ្វារផ្ទះឯង ហើយនៅទ្វារកំផែងរបស់ឯងផង។ ចោទិយកថា ៦:៩ កាលខ្ញុំរកមើលព័ត៌មាន នៅលើបណ្ដាញសង្គម បន្ទាប់ពីមានទឹកជំនន់ នៅឆ្នាំ២០១៦ នៅតំបន់ខាងត្បូងរដ្ឋលូវីស៊ីអាណា ខ្ញុំក៏បានឃើញមិត្តភក្តិម្នាក់បង្ហោះសារមួយ។ បន្ទាប់ពីនាងបានដឹងថា ផ្ទះរបស់នាងបានខូចខាត ហើយត្រូវសាងសង់ឡើងវិញ ម្តាយរបស់នាងក៏បានលើកទឹកចិត្តនាង ឲ្យស្វែងរកព្រះអម្ចាស់ ក្នុងពេលដែលនាងកំពុងបាក់ទឹកចិត្ត។ ក្រោយមក មិត្តភក្តិម្នាក់នេះក៏បានបង្ហោះរូបភាពខគម្ពីរ ដែលនាងបានរកឃើញ ដែលគេបានឆ្លាក់ពីលើក្របទ្វារ កាលកំពុងសាងសង់ផ្ទះនោះ។ ប្រពៃណីនៃការសរសេរខគម្ពីរ ពីលើក្របទ្វារផ្ទះ ប្រហែលមានប្រភពនៅក្នុងការបង្គាប់របស់ព្រះ ដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល។ កាលនោះ ព្រះអង្គបានបង្គាប់ពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យសរសេរក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គនៅលើក្របទ្វារផ្ទះ ដើម្បីឲ្យពួកគេចាំថា ព្រះអង្គជានរណា។ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានទន្ទេញឲ្យចាំព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដោយកត់ក្រឹត្យវិន័យ ឲ្យជាប់ក្នុងចិត្ត(ចោទិយកថា ៦:៦) បង្រៀនកូនរបស់ខ្លួនឲ្យចេះក្រឹត្យវិន័យ(ខ.៧) និងសរសេរព្រះបន្ទូលព្រះអង្គនៅលើក្របទ្វារ និងច្រកចេញចូល(ខ.៩)។ ការអនុវត្តន៍ដូចនេះ បានលើកទឹកចិត្តពួកគេ មិនឲ្យភ្លេចសេចក្តីអ្វីដែលព្រះអង្គមានបន្ទូល ឬសេចក្តីសញ្ញាដែលពួកគេបានតាំងជាមួយព្រះអង្គ។ ការដាក់តាំងព្រះបន្ទូលព្រះ នៅក្នុងផ្ទះយើង ក៏ដូចជាបន្តុះអត្ថន័យរបស់ព្រះបន្ទូល ក្នុងចិត្តយើង អាចជួយយើងសង់គ្រឹះ ដែលពឹងផ្អែកទៅលើសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គ ដូចដែលព្រះគម្ពីរបានបើកសម្ដែង។ ហើយព្រះអង្គអាចប្រើព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដើម្បីនាំមកនូវការកម្សាន្តចិត្ត ក្នុងពេលដែលមានសោកនាដកម្ម ឬការបាត់បង់ដ៏ឈឺចាប់។—KATARA PATTON តើព្រះគម្ពីរបានកម្សាន្តចិត្តអ្នកខ្លាំងបំផុតនៅពេលណា? តើសេចក្តីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរបានធ្វើជាគ្រឹះនៃជីវិតអ្នកដូចម្តេចខ្លះ?…
Read article
ព្រះវត្តមានដ៏មានចេស្ដារបស់ព្រះអង្គ
ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ប្រទានព្រះបន្ទូល ហើយពួកអ្នកដែលប្រកាសប្រាប់ដំណឹង នោះមានគ្នាច្រើនណាស់។ ទំនុកដំកើង ៦៨:១១ កាលពីឆ្នាំ២០២០ គេបានអបអរខួប១០០ឆ្នាំ នៃការធ្វើវិសោធនកម្មទី៩ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ដែលបានឲ្យស្រ្តីមានសិទ្ធិបោះឆ្នោត។ នៅក្នុងរូបថត ដែលបានផ្តិតយកព្រឹត្តិការណ៍នៃការដើរដង្ហែរ កាលពី១០០ឆ្នាំមុន គេឃើញ អ្នកចូលរួមកាន់បដា មានសរសេរបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ៦៨:១១ ដែលបានចែងថា “ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ប្រទានព្រះបន្ទូល ហើយពួកអ្នកដែលប្រកាសប្រាប់ដំណឹង នោះមានគ្នាច្រើនណាស់”។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក៦៨ ស្តេចដាវីឌបានពិពណ៌នាថា ព្រះទ្រង់ជាអ្នកដឹកនាំមនុស្សដែលគេជិះជាន់ ឲ្យមានសេរីភាព(ខ.៦) ដោយជួយរាស្រ្តដែលហត់នឿយ ឲ្យមានភាពស្រស់ថ្លា និងស្អាងពួកគេឡើងជាថ្មី ដោយសេចក្តីសប្បុរសយ៉ាងហូរហៀររបស់ព្រះអង្គ(៩-១០)។ ក្នុងខគម្ពីរទាំង៣៥ នៃបទគម្ពីរទំនុកដំកើងនេះ ស្តេចដាវីឌបានមានបន្ទូលសំដៅទៅលើព្រះអម្ចាស់៤២ដង ដោយបង្ហាញថា ព្រះអង្គតែងតែគង់នៅជាមួយពួកគេ និងជួយសង្រ្គោះពួកគេឲ្យរួចផុតពីភាពអយុត្តិធម៌ និងទុក្ខវេទនា។ ហើយមនុស្សជាច្រើនបានប្រកាសដំណឹងល្អនេះ(ខ.១១)។ ទោះស្រ្តីដែលបានដើរដង្ហែក្បួន ដើម្បីទាមទាសិទ្ធិបោះឆ្នោត បានយល់ច្បាស់អំពីអត្ថន័យបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ៦៨ ឬអត់ក៏ដោយ ក៏បដារបស់ពួកគេបានប្រកាសសេចក្តីពិតនៃបទគម្ពីរនេះ ដែលនៅតែមានន័យគ្រប់សម័យកាល។ ព្រះដែលបានធ្វើជា “ឪពុករបស់ក្មេងកំព្រា” និង “អ្នកការពារស្រ្តីមេម៉ាយ”(ខ.៥) បានដឹកនាំរាស្រ្តព្រះអង្គ ទៅរកកន្លែងដែលមានព្រះពរ ភាពស្រស់ថ្លាឡើងវិញ និងក្តីអំណរ។ សូមទទួលការកម្សាន្តចិត្តនៅថ្ងៃនេះ ដោយចាំថា ព្រះវត្តមានរបស់ព្រះអង្គតែងតែនៅជាប់ជាមួយរាស្រ្តព្រះអង្គ…
Read article
អាចវិលត្រឡប់មកវិញគ្រប់ពេល
កាលណាអ្នកបានប្រែចិត្តវិលមកវិញ នោះចូរចំរើនឲ្យបងប្អូនអ្នកបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង។ លូកា ២២:៣២ លោករ៉ាច(Raj) បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ កាលគាត់ស្ថិតក្នុងវ័យយុវជន តែមិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានដាច់ចេញពីជំនឿ ហើយក៏បានរស់នៅដោយគ្មានព្រះ។ បន្ទាប់មក នៅថ្ងៃមួយ គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តចាប់ផ្តើមការប្រកបទាក់ទងជាថ្មីជាមួយព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏បានវិលត្រឡប់ទៅព្រះវិហារវិញ តែត្រូវស្រ្តីម្នាក់ស្តីបន្ទោសឲ្យគាត់ ដោយកំហឹង ដោយសារគាត់មិនបានមកព្រះវិហារក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនោះ។ ការស្តីបន្ទោសនេះ បានបន្ថែមពីលើភាពអាម៉ាស និងកំហុស ដែលលោករ៉ាចមាន ក្នុងការដាច់ចេញពីព្រះ ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនោះ។ គាត់ឆ្ងល់ថា តើគាត់គ្មានសង្ឃឹមអាចវិលត្រឡប់មករកព្រះអង្គវិញទេឬ? បន្ទាប់មក គាត់ក៏បាននឹកចាំអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានស្អាងលោកស៊ីម៉ូនពេត្រុសឡើងវិញ(យ៉ូហាន ២១:១៥-១៧) ទោះគាត់បានបដិសេធន៍ប្រាប់គេថា គាត់មិនស្គាល់ព្រះអង្គក៏ដោយ(លូកា ២២:៣៤,៦០-៦១)។ ទោះសាវ័កពេត្រុសបានធ្វើខុសធ្ងន់ប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏គាត់បានទទួលការអត់ទោសបាប និងការស្អាងឡើងវិញ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រទានឱកាសឲ្យគាត់បញ្ជាក់សេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលគាត់មានចំពោះព្រះយេស៊ូវសារជាថ្មី ហើយថែរក្សាសិស្សព្រះអង្គផងដែរ(យ៉ូហាន ២១:១៥-១៧)។ មុនពេលលោកពេត្រុសបដិសេធន៍ព្រះអង្គ ព្រះអង្គក៏បានប្រាប់គាត់ថា “កាលណាអ្នកបានប្រែចិត្តវិលមកវិញ នោះចូរចំរើនឲ្យបងប្អូនអ្នកបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង”(លូកា ២២:៣២)។ ព្រះបន្ទូលនេះក៏បានសម្រេច។ លោករ៉ាចក៏បានទូលសូមការអត់ទោសបាប និងការស្អាងឡើងវិញ ដូចលោកពេត្រុសផងដែរ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ គាត់កំពុងតែដើរជាមួយព្រះយេស៊ូវយ៉ាងប្រកិត ហើយថែមទាំងកំពុងបម្រើព្រះអង្គ ក្នុងពួកជំនុំមួយ និងជួយទ្រទ្រង់អ្នកជឿដទៃទៀតផងដែរ។ ទោះយើងដាច់ចេញឆ្ងាយពីព្រះយ៉ាងណាក៏ដោយ…
Read article
មានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ដោយសារព្រះគុណព្រះ
គ្រីស្ទបរិស័ទច្រើនតែច្រៀងបទ “ព្រះគុណអស្ចារ្យ” ក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះនៅថ្ងៃអាទិត្យ។ ប៉ុន្តែ តើយើងពិតជាជឿពាក្យពេចន៍ ក្នុងទំនុកបរិសុទ្ធនេះទេ? នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) នឹងបង្ហាញយើងថា តើការដែលព្រះទ្រង់សង្រ្គោះមនុស្សយ៉ាងដូចខ្ញុំ ដោយព្រះគុណព្រះអង្គ មានន័យដូចម្តេច? អត្ថបទ “ព្រះគុណអស្ចារ្យជាស័ព្ទពីរោះ ដែលប្រោសមនុស្សយ៉ាងដូចខ្ញុំ”។ យើងច្រៀងទំនុកមួយនេះ ដោយអំណរដ៏អស្ចារ្យ និងជំនឿដ៏តិចតួច។ តើយើងពិតជាជឿថា ព្រះគុណព្រះពិតជាបានសង្គ្រោះមនុស្សយ៉ាងដូចយើងមែនឬ? តើយើងពិតជាជឿថា ការសង្រ្គោះដែលយើងបានទទួលពីព្រះហស្តព្រះអង្គ ពិតជាអ្វីដែលយើងទទួលដោយឥតគិតថ្លៃ មិនមែនដោយសារការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ហើយជាអ្វីដែលយើងមិនសមទទួលឬ? ពេលយើងច្រៀងទំនុកសកលមួយនេះ យើងគួរតែសួរខ្លួនឯងថា “តើហេតុអ្វីព្រះដែលជាព្រះដ៏ល្អ អនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំជាមនុស្សមានបាប បន្តអរសប្បាយនឹងព្រះពរទាំងអស់នេះ?”
Read article
តើឯកោ ហើយអស់សង្ឃឹមឬ?
ព្រះទ្រង់ឮសំឡេងកូនជំទង់នោះ។ លោកុប្បត្តិ ២១:១៧ គ្រួសាររបស់អ្នកស្រីស៊ូ(Sue) បានបែកបាក់ នៅចំពោះមុខគាត់។ ស្វាមីគាត់ស្រាប់តែចាកចោលផ្ទះ ហើយគាត់ និងកូនៗរបស់គាត់មានការភ័ន្តភាំង ហើយខឹង។ គាត់ក៏បានបបួលស្វាមីគាត់ ឲ្យទៅជួបអ្នកប្រឹក្សាយោបល់អាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាមួយគាត់ តែស្វាមីគាត់មិនព្រម ដោយអះអាងថា គាត់ជាអ្នកបង្កបញ្ហា។ ភាពតក់ស្លុត និងភាពអស់សង្ឃឹមក៏បានកើតមានក្នុងចិត្តគាត់ ពេលដែលគាត់បានដឹងថា ស្វាមីគាត់មិនអាចវិលមកវិញបានទេ។ តើគាត់អាចចិញ្ចឹមកូន តែម្នាក់ឯងបានទេ? នាងហាកាជាអ្នកបម្រើលោកអ័ប្រាហាំ និងនាងសារ៉ា ក៏ធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចនេះផងដែរ។ នាងសារ៉ាមានចិត្តអន្ទះសា ក្នុងការរង់ចាំព្រះទ្រង់ប្រទានកូនប្រុសម្នាក់ តាមព្រះបន្ទូលសន្យា(លោកុប្បត្តិ ១២,១៥) ដូចនេះ នាងក៏បានឲ្យស្វាមីនាងរួមដំណេកជាមួយនាងហាកា ហើយហាកាក៏បានបង្កើតអ៊ីស្មាអែល(១៦:១-៤,១៥)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលដែលព្រះទ្រង់សម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យា ដោយនាងសារ៉ាបង្កើតបានអ៊ីសាក ភាពតានតឹងនៅក្នុងគ្រួសារក៏បានផ្ទុះឡើង ដែលបណ្តាលឲ្យលោកអ័ប្រាហាំបង្ខំចិត្ត ឲ្យនាងហាកាចាកចេញទៅជាមួយកូនប្រុស ដោយមានតែទឹក និងអាហារខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ(២១:៨-២១)។ តើនាងមានអារម្មណ៍អស់សង្ឃឹមយ៉ាងណា នៅពេលនោះ? មិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេក៏បានអស់អាហារបរិភោគ ក្នុងវាលរហោស្ថាន។ នាងហាកាមិនដឹងថា ត្រូវធ្វើដូចម្តេច ហើយមិនចង់ឃើញកូនប្រុសនាងស្លាប់ នាងក៏បានដាក់គាត់ នៅក្រោមគុម្ពោតព្រៃ ហើយក៏បានដើរចេញទៅ។ អ្នកទាំងពីរក៏បានចាប់ផ្តើមទួញយំ។ តែព្រះទ្រង់ស្តាប់ឮកូននាងយំ(ខ.១៧)។ ព្រះអង្គស្តាប់ឮសម្រែករបស់ពួកគេ ហើយក៏បានបំពេញតម្រូវការពួកគេ…
Read article
ព្រះទ្រង់ស្គាល់យើងច្បាស់
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយទ្រង់ស្គាល់ទូលបង្គំហើយ។ យេរេមា ១២:៣ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានមើលរូបចម្លាក់លោកម៉ូសេ នៅក្នុងរូបថត។ ពេលខ្ញុំពិនិត្យបានជិត ខ្ញុំឃើញសាច់ដុំតូចមួយបានឡើងប៉ោង នៅលើដៃស្តាំរបស់រូបចម្លាក់លោកម៉ូសេ។ សាច់ដុំនោះ ជាសាច់ដុំពន្លាតសន្លាក់ ដែលពង្រីកមាឌពេលណានរណាម្នាក់លើកម្រាមកូនដៃ។ លោកម៉ៃឃលអេនជែឡូ(Michelangelo) ដែលជាអ្នកឆ្លាក់រូបនេះ មានជំនាញខាងឆ្លាក់រូបលម្អិត នៅលើរូបចម្លាក់មនុស្ស ដែលគាត់បានឆ្លាក់ ដោយរាប់បញ្ចូលចំណុចពិសេស ដែលជាងចម្លាក់ភាគច្រើនមើលរំលង។ លោកម៉ៃឃលអេនជែឡូ មានការយល់ដឹងអំពីរូបកាយរបស់មនុស្ស ដែលជាងចម្លាក់តិចណាស់បានដឹង តែការឆ្លាក់ជាលម្អិត ពីលើថ្មក្រានីតនោះ គឺដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីចិត្តរបស់មនុស្ស ដែលជាផ្នែកខាងក្នុងនៃជីវិតមនុស្ស។ ហើយលោកម៉ៃឃលអេនជេឡូតែងតែមានការខ្វះខាតនៅត្រង់ចំណុចនេះ។ មានតែព្រះទេដែលជ្រាបអំពីជម្រៅដ៏ជ្រៅបំផុតនៃចិត្តមនុស្ស។ ការអ្វីក៏ដោយដែលយើងមើលឃើញ នៅលើមនុស្ស ទោះមើលដោយយកចិត្តទុកដាក់ ឬមានការយល់ឃើញយ៉ាងណាក៏ដោយ គឺអាចគ្រាន់តែឃើញស្រមោលនៃសេចក្តីពិតប៉ុណ្ណោះ។ តែព្រះទ្រង់មើលឃើញអ្វីដែលជ្រៅជាងស្រមោល។ ហេតុនេះហើយហោរាយេរេមាបានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយទ្រង់ស្គាល់ទូលបង្គំហើយ ទ្រង់ក៏ឃើញ ហើយល្បងលចិត្តទូលបង្គំ”(១២:៣)។ ការយល់ដឹងរបស់ព្រះ អំពីយើងម្នាក់ៗមិនមែនជាការសន្និដ្ឋាន ឬការសិក្សានោះទេ។ ព្រះអង្គមិនបានសង្កេតមើលយើងពីចម្ងាយ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គទតមើលធ្លុះ ឃើញការពិតដែលថាយើងជានរណា។ ព្រះអង្គជ្រាបអំពីជម្រៅនៃជីវិតខាងក្នុងរបស់យើង សូម្បីតែអ្វីដែលយើងពិបាកយល់។ ទោះយើងមានការតស៊ូពិបាកយ៉ាងណា ឬមានបញ្ហាអ្វីក៏ដោយក្នុងចិត្តយើង ព្រះទ្រង់ទតឃើញយើង ហើយពិតជាស្គាល់យើង។—WINN COLLIER តើមានអ្វីធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ឯកោ ឬមិនមាននរណាម្នាក់ខ្វល់អំពីអ្នក? តើអារម្មណ៍របស់អ្នកមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងណាខ្លះ…
Read article