ក្តីអាណិតជំនួសឲ្យភាពល្វីងជូរចត់
ចូរខំដកគ្រប់ទាំងសេចក្តីជូរល្វីង ក្តៅក្រហាយ កំហឹង ឡូឡា ជេរប្រមាថ និងគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ចេញពីពួកអ្នករាល់គ្នាទៅ។ អេភេសូរ ៤:៣១ កាលអគារមជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក បានដួលរំលំ នៅថ្ងៃទី១១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០១ លោកក្រេក រ៉ូឌ្រីកេស(Greg Rodriguez) ស្ថិតក្នុងចំណោមជនរងគ្រោះ ដែលបានស្លាប់ នៅក្នុងសំណល់បាក់បែក។ ខណៈពេលដែលអ្នកស្រីភីលីស(Phyllis) ជាម្តាយរបស់គាត់ និងឪពុកគាត់កំពុងសោកសង្រេង ពួកគេក៏បានពិចារណាយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន អំពីការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេ ចំពោះការវាយប្រហារដ៏តក់ស្លុតនេះ។ នៅឆ្នាំ២០០២ អ្នកស្រីភីលីសក៏បានជួបអ្នកស្រី អៃខា អែល វ៉ាហ្វេ(Aicha el-Wafe) ជាម្តាយរបស់បុរសម្នាក់ ក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលគេបានចោលប្រកាន់ថា បានធ្វើការវាយប្រហារដ៏គួរឲ្យតក់ស្លុតនេះ។ អ្នកស្រីភីលីសក៏បាននិយាយថា “ខ្ញុំបានដើរចូលទៅជិតអ្នកស្រីអៃខា ហើយក៏បានឱបគ្នាយំ … ភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំ និងអ្នកស្រីអៃខាមានចំណងមិត្តភាព … ដោយសារយើងទាំងពីរនាក់សុទ្ធតែសោកសង្រេង ដោយសារកូនប្រុសដូចគ្នា”។ អ្នកស្រីភីលីស បានជួបអ្នកស្រីអៃខា ក្នុងពេលដែលមានការឈឺចាប់ និងសោកសង្រេងដូចគ្នា។ អ្នកស្រីភីលីសជឿថា កំហឹងដែលកើតឡើង ដោយសារការស្លាប់របស់កូនប្រុសគាត់ មិនអាចព្យាបាលការឈឺចាប់របស់គាត់បានឡើយ។ ពេលគាត់បានស្តាប់រឿងគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីអៃខា គាត់ក៏មានចិត្តអាណិត…
Read article
សករាជមិនធម្មតា
ពួកសាសន៍យូដាក៏សំរេចនឹងធ្វើតាម ដូចជាគេបានចាប់តាំងធ្វើមកហើយ គឺដូចជាម៉ាដេកាយបានសរសេរផ្ញើមកដែរ។ នាងអេសធើរ ៩:២៣ បន្ទាប់ពីអធិរាជ ខុនស្ទិនធីន (Constantine ឆ្នាំ២៧២-៣៣៧) នៃចក្រភពរ៉ូម៉ាំង បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ក៏បានធ្វើការកែទម្រង់ ដែលនាំឲ្យមានការបញ្ឈប់ការបៀតបៀនជាប្រព័ន្ធមកលើគ្រីស្ទបរិស័ទ។ ទ្រង់ក៏បានឲ្យគេចាប់ផ្តើមបង្កើតប្រតិទិន ដែលយើងបន្តប្រើរហូតមកដល់ពេលសព្វថ្ងៃ ដោយបែងចែកប្រវត្តិសាស្ត្រទៅជា មុនគ្រីស្ទសករាជ (BC = Before Christ, មុនកំណើតព្រះគ្រីស្ទ) និងគ្រីស្ទសករាជ (AD anno Domini , ក្នុងសម័យនៃព្រះអម្ចាស់)។ ក្រោយមក អ្នកមិនជឿព្រះមួយចំនួនក៏បានកែប្រែប្រព័ន្ធប្រតិទិននេះ មិនឲ្យមានជាប់ព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏បាននាំឲ្យគេផ្លាស់ប្តូរគ្រីស្ទសករាជ ទៅជា សករាជធម្មតា (CE : Common Era) និងប្តូរមុនគ្រីស្ទសករាជ ទៅជា មុនសករាជធម្មតា(BCE : before the Common Era)។ អ្នកខ្លះបានចង្អុលបង្ហាញថា ទង្វើនេះស្ថិតក្នុងចំណោម ក្នុងការព្យាយាមរបស់លោកិយ ដើម្បីដកព្រះយេស៊ូវ ចេញពីប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោក។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គគង់នៅដដែល។ ទោះគេចង់ប្រើសករាជអ្វីក៏ដោយ ក៏ប្រតិទិនពិភពលោកនៅតែមាន…
Read article
ការជួបជុំជាថ្មី នៅនគរស្ថានសួគ៌
យើងនឹងនៅជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ជាដរាបទៅ។ ១ថែស្សាឡូនិច ៤:១៧ កាលខ្ញុំសរសេរដំណឹងមរណភាពរបស់ម្តាយខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនគួរប្រើពាក្យ មរណៈភាព ដោយសារខ្ញុំមានសង្ឃឹមថា ខ្ញុំនឹងបានជួបជុំជាមួយគាត់ឡើងវិញ នៅនគរស្ថានសួគ៌។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានសរសេរដូចនេះវិញថា “ព្រះយេស៊ូវបានស្វាគមន៍គាត់ ចូលទៅនៅក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ”។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលខ្លះ ខ្ញុំនៅមានអារម្មណ៍សោកសង្រេង ពេលដែលខ្ញុំមើលរូបថតគ្រូសារ ដែលថតជុំគ្នានៅពេលថ្មីៗនេះ ដោយគ្មានរូបគាត់ថតជាមួយ។ ខ្ញុំរកបានជាងគំនូរម្នាក់ ដែលអាចគូរូបគ្រួសារជុំគ្នា ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកដែលបានលាចាកលោកផងដែរ។ វិចិត្រកររូបនោះក៏បានប្រើរូបថតរបស់ម្តាយខ្ញុំ ដើម្បីគូរូបគាត់ឈរនៅក្បែររូបរបស់យើង ក្នុងផ្ទាំងគំនូរគ្រួសារ ដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ អំពីការជួបជុំគ្នាឡើងវិញ ក្នុងនគរស្ថានសួគ៌។ ខ្ញុំក៏បានស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយការដឹងគុណព្រះ ខណៈពេលដែលខ្ញុំនឹកស្រមៃថា ខ្ញុំនឹងបានឃើញម្តាយខ្ញុំញញឹមនៅក្បែរខ្ញុំម្តងទៀត។ សាវ័កប៉ុលបានបញ្ជាក់ថា អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ មិនចាំបាច់ត្រូវសោកសង្រេង “ដូចអ្នកឯទៀត ដែលគ្មានសង្ឃឹមឡើយ”(១ថែស្សាឡូនិច ៤:១៣)។ “ដ្បិតបើយើងជឿថា ព្រះយេស៊ូវបានសុគត ព្រមទាំងរស់ឡើងវិញហើយ នោះត្រូវជឿថា ព្រះទ្រង់នឹងនាំអស់អ្នក ដែលដេកលក់ទៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ ឲ្យបានមកជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ”(ខ.១៤)។ សាវ័កប៉ុលបានប្រកាសអំពីការយាងត្រឡប់មកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយប្រកាសថា អ្នកជឿទាំងអស់នឹងបានជួបជុំជាមួយព្រះយេស៊ូវ (ខ.១៧)។ ព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ អំពីការជួបជុំឡើងវិញ នៅនគរស្ថានសួគ៌ អាចកម្សាន្តចិត្តយើង…
Read article
គម្រោងសាងសង់ធំបំផុត
ខ្ញុំនឹងតាំងពួកជំនុំខ្ញុំនៅលើថ្មដានេះ ហើយទ្វារស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់នឹងមិនដែលឈ្នះពួកជំនុំឡើយ។ ម៉ាថាយ ១៦:១៨ កាលពីឆ្នាំ១៨៨៩ គម្រោងសាងសង់ផ្ទះឯកជនមួយ ដែលមានមហិច្ឆតាបំផុត បានចាប់ផ្តើម នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ គេបានផលិតឥដ្ឋនៅការដ្ឋានសំណង់នោះ ដោយផ្ទាល់ ក្នុងមួយថ្ងៃ បាន៣ម៉ឺន២ពាន់ដុំ។ គេក៏បានបន្តការសាងសង់ “ផ្ទះរដូវក្តៅ” របស់លោកចន វែនឌ័របីល ទី២(George Vanderbilt II) រហូតដល់ចប់សព្វគ្រប់ ក្នុងរយៈពេល៦ឆ្នាំ ហើយបានដាក់ឈ្មោះឲ្យផ្ទះដ៏ធំស្កឹមស្កៃមួយនោះ នៅទីក្រុងអាសេវីល រដ្ឋឃែរ៉ូឡាយណា ខាងជើងថា គេហដ្ឋាន ប៊ីលមរ។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ផ្ទះនោះនៅតែជាលំនៅដ្ឋានឯកជនដែលធំជាងគេបំផុត នៅសហដ្ឋអាមេរិក ដែលមាន២៥០បន្ទប់(បន្ទប់គេង៣៥ និងបន្ទប់ទឹក៤៣) ហើយផ្ទៃបាតដ៏ធំសម្បើមរបស់វា មានក្រឡាផ្ទៃ ១៦២២៦ ម៉ែត្រការ៉េ។ វាជាគម្រោងសាងសង់ ដែលមានមហិច្ឆតាខ្ពស់ តែមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹង “សំណង់” ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រកាស ដល់ពួកសាវ័កព្រះអង្គ ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក១៦។ នៅពេលដែលលោកពេត្រុសបានបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់”(ខ១៦) ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រកាសថា “អ្នកឈ្មោះពេត្រុស ខ្ញុំនឹងតាំងពួកជំនុំខ្ញុំនៅលើថ្មដានេះ ហើយទ្វារស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់នឹងមិនដែលឈ្នះពួកជំនុំឡើយ”(ខ.១៨)។ យើងអាចដឹងថា ហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវបានប្រើពាក្យ…
Read article
រកឃើញកន្លែងជ្រកកោន
ដ្បិតទ្រង់បានធ្វើជាទីមាំមួនដល់មនុស្សកំសត់ទុគ៌ត ក្នុងគ្រាដែលមានទុក្ខលំបាក ជាទីជ្រកកោនឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា។ អេសាយ ២៥:៤ ខ្ញុំ និងភរិយាខ្ញុំធ្លាប់ស្នាក់នៅក្នុងសណ្ឋាគារចាស់ដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ នៅមាត់សមុទ្រដែលមានបង្អួចកញ្ចក់ធំៗ និងជញ្ជាំងថ្នក្រាស់ៗ។ នៅពេលរសៀលថ្ងៃមួយ មានខ្យល់ព្យុះមួយបានវាយប្រហារមកលើតំបន់នោះ ធ្វើឲ្យសមុទ្រមានទឹករលកធំៗ ហើយខ្យល់បក់បោកមកត្រូវបង្អួចបន្ទប់យើង ដូចគេវាយសន្ធាប់ទ្វារទាំងកំហឹង។ តែយើងនៅតែមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត។ ជញ្ចាំងទាំងនោះរឹងប៉ឹងណាស់ ហើយគ្រឹះរបស់សណ្ឋាគារក៏មាំមួនណាស់ដែរ! ខណៈពេលដែលខ្យល់ព្យុះកំពុងតែបញ្ចេញកំហឹងនៅខាងក្រៅ បន្ទប់របស់យើងជាកន្លែងជ្រកកោនដ៏សុខសាន្ត។ ការនិយាយអំពីកន្លែងជ្រកកោន គឺជាប្រធានបទដ៏សំខាន់ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដោយព្រះទ្រង់ផ្ទាល់ជាកន្លែងជ្រកកោនដែលសុខសាន្តបំផុត។ គឺដូចដែលហោរាអេសាយបានថ្លែងថា “ដ្បិតទ្រង់បានធ្វើជាទីមាំមួនដល់មនុស្សកំសត់ទុគ៌ត ក្នុងគ្រាដែលមានទុក្ខលំបាក ជាទីជ្រកកោនឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា ជាម្លប់បាំងកំដៅ”(អេសាយ ២៥:៤)។ ម្យ៉ាងទៀត រាស្រ្តរបស់ព្រះក៏បានផ្តល់ទីជ្រកកោន ដល់អ្នកដែលត្រូវការផងដែរ ទោះនោះជាទីក្រុងពំនាក់នៅសម័យបុរាណ (ជនគណនា ៣៥:៦) ឬជាការស្វាគមន៍ដល់ “ជនបរទេស” ដែលត្រូវការជម្រកក្តី(ចោទិយកថា ១០:១៩)។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងនៅតែអាចប្រើគោលការណ៍ដដែលនេះ ពេលណាវិបត្តិមនុស្សធម៌បានកើតឡើង ក្នុងពិភពលោកនេះ។ ក្នុងពេលបែបនោះ យើងអាចអធិស្ឋានសូមព្រះនៃទីជ្រកកោន ប្រើយើង ជារាស្រ្តព្រះអង្គ ឲ្យជួយជនងាយរងគ្រោះ ឲ្យរកឃើញកន្លែងសុវត្ថិភាព។ ខ្យល់ព្យុះដែលបានបកបោកប៉ះសណ្ឋាគារដែលពួកខ្ញុំបានស្នាក់នៅ ក៏បានស្ងប់ទៅវិញនៅពេលព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ដោយបន្សល់ទុក នូវទេសភាពសមុទ្រដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ និងពន្លឺព្រះអាទិត្យដ៏កក់ក្តៅ ដែលធ្វើឲ្យសត្វរំពេហោះហើរលើវេហារ…
Read article
ចន្លោះប្រហោងដែកងាយរងគ្រោះ
បើអ្នកណាដែលមិនចេះគ្រប់គ្រងលើចិត្តរបស់ខ្លួន នោះធៀបដូចជាទីក្រុងដែលរលំ ហើយឥតមានកំផែង។ សុភាសិត ២៥:២៨ ដើមផ្កានៅផ្ទះខ្ញុំត្រូវសត្វចង្រៃស៊ីបំផ្លាញ។ ផ្សិលមិញ ផ្កាបានរីកស្គុះស្គាយ នៅក្នុងសួន។ តែឥឡូវនេះ ផ្កាទាំងនោះនៅសល់តែទង។ ខ្ញុំក៏បានដើររកមើលនៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះខ្ញុំ ហើយក៏បានរកឃើញរន្ធមួយ មានទំហំប៉ុនរន្ធទន្សាយ នៅកៀនរបងឈើ។ សត្វទន្សាយមានរូបរាង្គគួរឲ្យស្រឡាញ់ តែវាក៏ជាសត្វដែលគួរឲ្យរំខាន ដែលអាចបំផ្លាញសួនផ្កា ក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មាននាទីប៉ុណ្ណោះ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើមានសត្វចង្រៃ ដែលកំពុងបំផ្លាញផ្កានៃចរិយាសម្បត្តិរបស់ព្រះ ដែលកំពុងរីកស្គុះស្គាយក្នុងជីវិតខ្ញុំទេ? បទគម្ពីរសុភាសិត ២៥:២៨ បានចែងថា “បើអ្នកណាដែលមិនចេះគ្រប់គ្រងលើចិត្តរបស់ខ្លួន នោះធៀបដូចជាទីក្រុងដែលរលំ ហើយឥតមានកំផែង”។ នៅសម័យបុរាណ គេសង់កំផែងព័ទ្ធជុំវិញទីក្រុង ដើម្បីទប់ទល់ការឈ្លានពានរបស់សត្រូវ។ សូម្បីតែចន្លោះប្រហោងតូចមួយ នៅលើកំផែងនោះ ក៏អាចជាចំណុចខ្សោយ ដែលពួកសត្រូវអាចប្រើ ដើម្បីវាយចូលកាន់កាប់ទីក្រុងនោះបានដែរ។ បទគម្ពីរសុភាសិតជាច្រើនបានចែង អំពីការគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯង។ ឧទាហណ៍ “តើឯងរកបានឃ្មុំហើយឬ ចូរបរិភោគតែល្មមសមគួរចុះ ក្រែងបរិភោគឆ្អែតទៅនឹងក្អួតចេញមកវិញ”(២៦:១៦)។ ការគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯង ឬការដឹងខ្នាត គឺជាផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលការពារយើង មិនឲ្យប្រព្រឹត្ត ដោយខ្វះភាពអត់ធ្មត់ ចិត្តជូរល្វីង ភាពលោភលន់ និងសេចក្តីអាក្រក់ដទៃទៀត ដែលអាចលួចឆ្មក់ចូល និងបំផ្លាញផលផ្លែដែលព្រះទ្រង់ប្រទានក្នុងជីវិតយើង(មើលកាឡាទី៥:២២-២៣)។ ការចេះគ្រប់គ្រងចិត្ត…
Read article