មេរៀននៃការស៊ូទ្រំា
មានពរហើយ មនុស្សណាដែលស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្តីល្បួង។ យ៉ាកុប ១:១២ គេបានប៉ាន់ប្រមាណថា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គេបានលក់គ្រាប់ជ័រឡេហ្គោបានជាង ៧៥ពាន់លានគ្រាប់ ក្នុងមួយឆ្នាំ បានសេចក្តីថា បើគេលក់ឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗនៅលើផែនដីនេះ នោះក្នុង១នាក់ ទទួលបានគ្រាប់ជ័រឡេហ្គោ១០គ្រាប់។ ប៉ុន្តែ បើមិនមែនដោយសារការតស៊ូរបស់លោក អូលេ ឃើក គ្រីស្ទានស៊ែន(Ole Kirk Christiansen) ដែលជាអ្នកផលិតប្រដាប់ក្មេងលេង នៅប្រទេសដាណឺម៉ាកទេ នោះគេក៏គ្មានគ្រាប់ជ័រឡេហ្គោលេង ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នដែរ។ លោកគ្រីស្ទានស៊ែនបានធ្វើការយ៉ាងហត់នឿយ ក្នុងទីក្រុងប៊ីលុន ប្រទេសដាណឺម៉ាក អស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍ មុនពេលគាត់បង្កើត ប្រដាប់ក្មេងលេង លេក ហ្កត់(Leg Godt) ដែលមានន័យថា “លេងសប្បាយ”។ រោងជាងរបស់គាត់បានជួបគ្រោះអគ្គីភ័យ២លើក។ គាត់បានស៊ូទ្រាំនឹងការក្ស័យធន់ និងសង្រ្គាមលោកលើកទី២ ដែលបណ្តាលឲ្យមានការខ្វះខាតវត្ថុធាតុដើម។ ទីបំផុត នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៤០ គាត់ក៏បានមានគំនិតបង្កើតដុំជ័រតូចៗ ដែលអាចផ្គំចូលគ្នា។ ពេលដែលគាត់បានលាចាកលោក នៅឆ្នាំ១៩៥៨ ពាក្យឡេហ្គោ ហៀបនឹងក្លាយជាពាក្យ ដែលក្រុមគ្រួសារនីមួយៗ នៅលោកខាងលិចបានស្គាល់។ ការអត់ធ្មត់ ក្នុងពេលដែលមានបញ្ហាប្រឈម ក្នុងការងារ និងជីវិត អាចមានការពិបាក។ បញ្ហានេះក៏កើតមានក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណផងដែរ…
Read article
បានរកឃើញឡើងវិញ
នោះទ្រង់ក៏អានមើល ឲ្យគេស្តាប់អស់ទាំងពាក្យ នៅក្នុងគម្ពីរនៃសេចក្តីសញ្ញា ដែលបានប្រទះឃើញក្នុងព្រះវិហារនៃព្រះយេហូវ៉ា។ ២របាក្សត្រ ៣៤:៣០ កាលពីឆ្នាំ១៩៧០ នាយកប្រតិបត្តិរបស់ក្រុមហ៊ុនលក់ឡានមួយ បានទៅលេងប្រទេសដាណឺម៉ាក ហើយក៏បានដឹងថា ឡានម៉ាក Buick Dual Cowl Phaeton ផលិតនៅឆ្នាំ១៩៣៩ ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ជនជាតិដាណឺម៉ាកម្នាក់។ ដោយសារគេបានផលិតឡានប្រភេទនេះតែមួយគ្រឿង ដូចនេះ វាជារថយន្តដ៏កម្រខុសប្លែកពីរថយន្តដទៃទៀត។ គាត់មានការសប្បាយចិត្តណាស់ ពេលដែលបានរកឃើញឡាននោះ ហើយក៏បានទិញឡាននោះ ព្រមទាំងចំណាយពេល និងប្រាក់កាសឲ្យគេជួសជុលឲ្យស្អាតដូចដើមវិញ។ សព្វថ្ងៃនេះ ឡានមួយគ្រឿងនេះ ត្រូវបានគេចាត់ទុកជាឡានពិសេស ក្នុងចំណោមឡានបុរាណដ៏មានតម្លៃដែលគេបានរក្សាទុក ក្នុងពិភពលោក។ កំណប់ទ្រព្យអាចមានទម្រង់ខុសៗគ្នាជាច្រើន ហើយនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីររបាក្សត្រ ខ្សែទី២ គេបានរកឃើញកំណប់ទ្រព្យដែលបានបាត់បង់ជាយូរមកហើយ។ កាលស្តេចយ៉ូសៀសបានសោយរាជ ជាស្តេចនគរអ៊ីស្រាអែល បាន១៨ឆ្នាំ ទ្រង់ក៏បានចាប់ផ្តើមជួសជុលព្រះវិហារ នៅទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ លោកហ៊ីលគីយ៉ា ដែលជាសម្តេចសង្ឃ បានរកឃើញ “ក្រាំងគម្ពីរក្រឹត្យវិន័យក្នុងព្រះវិហារ”(២របាក្សត្រ ៣៤:១៥)។ កណ្ឌគម្ពីរក្រឹត្យវិន័យ ដែលជាកណ្ឌទាំង៥ដំបូង នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ទំនងជាត្រូវបានគេយកទៅលាក់ទុក កាលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍មុន ឲ្យរួចផុតពីសត្រូវឈ្លានពាន។ ក្រោយមក គេក៏លែងនឹកចាំអំពីកណ្ឌគម្ពីរទាំងនោះទៀត។ ពេលដែលស្តេចយ៉ូសៀសបានទទួលដំណឹង អំពីការរកឃើញនេះ…
Read article
ចាក់ឫសក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់
គេបានប្រាប់ដល់ខ្ញុំ ពីគ្រប់ទាំងកិរិយា ដែលនាងបានប្រព្រឹត្តនឹងម្តាយក្មេក តាំងពីប្តីនាងស្លាប់ចោលទៅ ហើយពីនាងបានលះចោលឪពុកម្តាយ និងស្រុកកំណើតរបស់នាង មកឯសាសន៍នេះ ដែលមិនបានស្គាល់កាលពីដើមផង។ នាងរស់ ២:១១ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរមកដល់មជ្ឈមណ្ឌលថែទាំអ្នកជំងឺមហារីក ដើម្បីមើលថែសុខភាពម្តាយខ្ញុំ ដោយអារម្មណ៍ឯកោ និងភ័យខ្លាច។ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរប្រហែល១ពាន់គីឡូម៉ែត្រ ចេញពីគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ មុនពេលខ្ញុំចាប់លើកឥវ៉ាន់របស់ខ្ញុំ លោកហ្វ្រែង(Frank) បានស្ម័គ្រចិត្តជួយយូរឥវ៉ាន់ខ្ញុំ ដោយទឹកមុខញញឹមស្រស់។ ពេលយើងឡើងទៅដល់ជាន់ទី៦ ខ្ញុំក៏បានគ្រោងទៅជួបភរិយាគាត់ ឈ្មោះឡូរី(Lori) ដែលបានមើលថែគាត់ ក្នុងអំឡុងពេលគាត់កំពុងព្យាបាលជំងឺ។ មិនយូរប៉ុន្មានប្តីប្រពន្ធមួយគូរនេះ ប្រៀបដូចជាគ្រួសារខ្ញុំអញ្ចឹង ខណៈពេលដែលយើងពឹងផ្អែកលើព្រះ និងពឹងផ្អែកគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងបានសើច យើងចែកចាយអារម្មណ៍របស់យើង ហើយយើងក៏បានយំទាំងអស់គ្នា ព្រមទាំងអធិស្ឋានជាមួយគ្នាផងដែរ។ ទោះយើងមានអារម្មណ៍ថា យើងបានចេញឆ្ងាយពីគ្រួសារក៏ដោយ ក៏ការប្រកបទាក់ទងដែលយើងមានជាមួយព្រះ និងជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក បានបន្តជួយឲ្យយើងចាក់ឫសជាប់ក្នុងក្តីស្រឡាញ់ ខណៈពេលដែលយើងជួយយកអសារគ្នាទៅវិញទៅមក។ កាលនាងរស់បានប្តេជ្ញាចិត្តថែរក្សាអ្នកស្រីណាអូមីជាម្តាយក្មេក គឺនាងបានស្ម័គ្រចិត្តទៅកន្លែងដែលនាងមិនស្គាល់។ នាងរស់បាន ទៅរើសសន្សំគួរស្រូវក្នុងស្រែ តាមពីក្រោយពួកអ្នកច្រូតស្រូវ(នាងរស់ ២:៣)។ មេកាក៏បានប្រាប់លោកបូអូស ដែលជាម្ចាស់ស្រែថា នាងរស់បានមកវាលស្រែតាំងពីព្រលឹម លើកលែងតែកាលនាងសំរាកនៅផ្ទះ១ភ្លែតប៉ុណ្ណោះ(ខ.៧)។ នាងរស់រកបានកន្លែងដ៏សុខសាន្ត នៅជាមួយមនុស្សដែលស្ម័គ្រចិត្តយកអសារនាង ខណៈពេលដែលនាងមើលថែអ្នកស្រីណាអូមី (ខ.៨-៩)។…
Read article
ដុតទៀនបំភ្លឺ
ចូរឲ្យចង្កេះអ្នករាល់គ្នានៅជាក្រវាត់ ហើយចង្កៀងនៅឆេះ។ លូកា ១២:៣៥ ដល់ពេលថ្ងៃត្រង់ហើយ តែមេឃនៅតែងងឹតមិនឃើញពន្លឺថ្ងៃ។ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃទី១៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៧៨០ ថ្ងៃដ៏ងងឹត បានចាប់ផ្តើមមាន ក្នុងអតីតទឹកដីរដ្ឋញូអ៊ីងគ្លិន អស់រយៈពេលជាច្រើនម៉ោង។ ភាពងងឹតដែលមិននឹកស្មានដល់នេះ ទំនងបណ្តាលមកពីពពកខ្មៅក្រាស់ ដែលកើតឡើងពីផ្សែងភ្លើងឆេះព្រៃដ៏ធំសម្បើម នៅប្រទេសកាណាដា តែមនុស្សជាច្រើនឆ្ងល់ថា តើថ្ងៃជំនុំជម្រះបានមកដល់ហើយឬ? ថ្ងៃនោះ ព្រឹទ្ធសភានៅរដ្ឋខុននែកធីខាត់ កំពុងមានការប្រជុំ ហើយមានសមាជិកព្រឹទ្ធសភាខ្លះចង់ផ្អាកការប្រជុំ ដោយសារភាពងងឹត តែលោកអ័ប្រាហាំ ដាវិនភត(Abraham Davenport) បានឆ្លើយតបថា “ខ្ញុំសូមបដិសេធន៍ការផ្អាកការប្រជុំនេះ។ យើងមិនដឹងថា ថ្ងៃជំនុំជម្រះបានមកដល់ ឬជិតមកដល់នោះទេ។ បើថ្ងៃជំនុំជម្រះមិនទាន់មកដល់ទេ នោះយើងគ្មានហេតុផលដែលត្រូវផ្អាកការប្រជុំឡើយ។ បើថ្ងៃជំនុំជម្រះពិតជាមកដល់មែន នោះខ្ញុំចង់ឲ្យព្រះទ្រង់ទតឃើញខ្ញុំកំពុងបំពេញតួនាទីរបស់ខ្ញុំ។ ដូចនេះ នៅថ្ងៃនេះ ខ្ញុំសូមឲ្យគេយកទានមកអុចបំភ្លឺកន្លែងប្រជុំ”។ ការដែលលោកដាវិនភតមានចិត្តចង់ឲ្យព្រះទ្រង់ទតឃើញគាត់កំពុងបំពេញភារកិច្ច យ៉ាងស្មោះត្រង់ នៅថ្ងៃព្រះអង្គយាងមក គឺបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានចែងថា “ចូរឲ្យចង្កេះអ្នករាល់គ្នានៅជាក្រវាត់ ហើយចង្កៀងនៅឆេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូចជាមនុស្ស ដែលនៅរង់ចាំចៅហ្វាយខ្លួន ត្រឡប់មកពីស៊ីការវិញ ដើម្បីកាលណាលោកមកគោះទ្វារហៅ នោះឲ្យបានបើកឲ្យជា១រំពេច បើកាលណាចៅហ្វាយមកដល់ ឃើញពួកបាវកំពុងតែចាំយាមដូច្នោះ នោះគេមានពរណាស់”(លូកា…
Read article
ពេលយើងជួបជុំគ្នា
ឥតលែងប្រជុំគ្នា ដូចជាអ្នកខ្លះធ្លាប់នោះឡើយ ត្រូវឲ្យកំឡាចិត្តគ្នាវិញ ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងផង តាមដែលឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ។ ហេព្រើរ ១០:២៥ ប្រទេសដាណឺម៉ាកស្ថិតក្នុងចំណោម ប្រទេសដែលមានសុភមង្គលបំផុត នៅលើពិភពលោក នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍អំពីសុភមង្គលពិភពលោក។ ជនជាតិដាណឺម៉ាកបានឆ្លងកាត់រដូវរងាដែលមានរយៈពេលយូរ និងខ្វះពន្លឺថ្ងៃ ដោយជួបជុំជាមួយញាតិមិត្ត ដើម្បីចែករំលែកភេសជ្ជះក្តៅៗ ឬអាហារ ដោយចិត្តសប្បុរស។ ក្នុងភាសាដាណឺម៉ាក គេបានប្រើពាក្យ ហ៊ូហ្កា(hygge) ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីអារម្មណ៍ដ៏កក់ក្តៅ នៅក្នុងពេលដ៏រីករាយនោះ។ ការមានអារម្មណ៍ដ៏កក់ក្តៅដូចនេះ បានជួយពួកគេឲ្យកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់ ដែលបណ្តាលមកពីការមានពន្លឺថ្ងៃតិចជាងតំបន់នៅភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសដាណឺម៉ាក។ ចិត្តរបស់ពួកគេក៏បានរីករាយឡើង ដោយការជួបជុំគ្នានៅតុអាហារដ៏សាមញ្ញជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីអ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ ដែលបានលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿ ឲ្យបន្តជួបជុំគ្នាជាសហគមន៍។ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា នឹងមានពេលដ៏ពិបាក គឺពិបាកលើសអាកាសធាតុដ៏រងាទៅទៀត ដែលតម្រូវឲ្យអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ មានការស៊ូទ្រាំក្នុងជំនឿ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ អំពីការដែលព្រះទ្រង់ទទួលយើង ពេលដែលទទួលជឿព្រះអង្គសង្រ្គោះ ប៉ុន្តែ យើងប្រហែលជានៅតែតយុទ្ធនឹងភាពអាម៉ាស ការសង្ស័យ ឬការប្រឆាំងជាដើម។ តាមរយៈការជួបជុំគ្នា យើងអាចមានឯកសិទ្ធិ ក្នុងការលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពេលណាយើងមានការជួបជុំគ្នា យើងអាចលើកទឹកចិត្តគ្នា “ឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងធ្វើការល្អ” ដែលជួយពង្រឹងជំនឿយើង(ហេព្រើរ ១០:២៤)។ ការជួបជុំគ្នាជាមួយញាតិមិត្ត មិនបានធានាថា…
Read article
ពេលដែលការយល់ដឹងនាំឲ្យឈឺចាប់
ដ្បិតដែលមានប្រាជ្ញាច្រើន នោះក៏កើតទុក្ខច្រើន ហើយអ្នកណាដែលចំរើនចំណេះ នោះក៏ចំរើនសេចក្តីព្រួយឡើងដែរ។ សាស្តា ១:១៨ លោកហ្ស៊ែក អ៊ែលឌ័រ(Zach Elder) និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់បានជិះទូកកម្សាន្តក្នុងទឹកទន្លេ កាត់តាមជ្រលងភ្នំ ហ្គ្រែន ខានញានអស់រយៈពេល២៥ថ្ងៃ។ ពេលដែលពួកគេទាញទូកឡើងច្រាំង អ្នកដែលមកទទួលពួកគេបានប្រាប់ពួកគេ អំពីជំងឺកូវីត១៩ កំពុងរាតត្បាតពិភពលោក។ ពួកគេគិតថា បុរសនោះកំពុងតែនិយាយលេង។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគេចាកចេញពីជ្រលងភ្នំនោះ ពួកគេក៏បានទទួលសារបន្ទាន់ ពីឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ។ លោកហ្ស៊ែក និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់មានអារម្មណ៍តក់ស្លត់ ហើយចង់វិលត្រឡប់ទៅរកទន្លេនោះវិញ ដើម្បីគេចចេញពីជំងឺ ដែលពួកគេទើបបានទទួលដំណឹងនោះ។ ក្នុងលោកិយដែលធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាប ការយល់ដឹងច្រើនតែនាំឲ្យមានការឈឺចាប់។ គ្រូប្រកបដោយប្រាជ្ញានៃកណ្ឌគម្ពីរសាស្តាបានសង្កេតឃើញថា “ដ្បិតដែលមានប្រាជ្ញាច្រើន នោះក៏កើតទុក្ខច្រើន ហើយអ្នកណាដែលចំរើនចំណេះ នោះក៏ចំរើនសេចក្តីព្រួយឡើងដែរ”(សាស្តា ១:១៨)។ តើមាននរណាខ្លះ ដែលមិនច្រណែនកូនក្មេង ដែលមិនដឹងអី? ពួកគេមិនស្គាល់អ្វីជាការប្រកាន់ពូជសាសន៍ អំពើហឹង្សា ឬជំងឺមហារីកឡើយ។ កាលយើងនៅក្មេង តើយើងមិនសប្បាយចិត្តជាងពេលដែលយើងធំដឹងក្តី ហើយដឹងអំពីភាពកម្សោយ និងគុណវិបត្តិរបស់ខ្លួនឯងទេឬ? តើមិនសប្បាយចិត្តជាងពេលដែលយើងដឹងអំពីរឿងអាថ៌កំបាំងរបស់គ្រួសារយើង ហេតុអ្វីពូយើងក្លាយជាមនុស្សប្រមឹក ឬដឹងថា ឪពុកម្តាយយើងលែងលះគ្នា ដោយសារអ្វីជាដើម? ការឈឺចាប់ដែលកើតឡើងពីការយល់ដឹង យើងមិនអាចរំពឹងថា វានឹងបាត់ទៅវិញដោយឯកឯងបានឡើយ។ ពេលយើងបានដឹងហើយ…
Read article