គ្រោះមហន្តរាយដែលនាំឲ្យងាកមករកព្រះ
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំអំពាវនាវដល់ទ្រង់។ យ៉ូអែល ១:១៩ កាលពីឆ្នាំ១៧១៧ ខ្យល់ព្យុះដ៏កាចសាហាវបានបញ្ចេញកំហឹងអស់ជាច្រើនថ្ងៃ ដោយនាំមកនូវទឹកជំនន់នៅពាសពេញភាគឥសាននៃទ្វីបអឺរ៉ុប។ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានបាត់បង់ជីវិត ក្នុងប្រទេសហូឡង់ អាឡឺម៉ង់ និងដាណឺម៉ាក។ ប្រវត្តិសាស្រ្តបានបង្ហាញថា យ៉ាងហោចណាស់ មានអ្នកដឹកនាំប្រចាំតំបន់មួយបានធ្វើការឆ្លើយតប ដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ និងតាមប្រពៃណី ក្នុងពេលនោះ។ អាជ្ញាធរទីក្រុងក្រូនីជែន ប្រទេសហូឡង់ បានអំពាវនាវឲ្យមាន “ថ្ងៃអធិស្ឋាន” មួយថ្ងៃ ដើម្បីឆ្លើយតប ចំពោះគ្រោះមហន្តរាយនេះ។ អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្តបានកត់ត្រាថា ថ្ងៃនោះ ប្រជាពលរដ្ឋទាំងឡាយ បានជួបជុំគ្នា នៅតាមបណ្តាព្រះវិហារ អស់ជាច្រើនម៉ោង “ដើម្បីស្តាប់គ្រូគង្វាលអធិប្បាយ ច្រៀងបទទំនុកដំកើង និងអធិស្ឋាន”។ ហោរាយ៉ូអែលក៏បានពិពណ៌នា អំពីគ្រោះមហន្តរាយដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលប្រជាជនយូដាបានជួបប្រទះ ដែលបាននាំឲ្យពួកគេមានការអធិស្ឋានផងដែរ។ នៅសម័យនោះ សត្វកណ្តូបមួយហ្វូងធំ បានគ្របដណ្តប់ពីលើទឹកទីពួកគេ ដោយបំផ្លិចបំផ្លាញចំការទំពាំងបាយជូរ និងដើមល្វា (យ៉ូអែល ១:៧)។ លោកយ៉ូអែល និងប្រជាជនគាត់មានការសោកស្តាយចំពោះគ្រោះមហន្តរាយនេះជាខ្លាំង ហើយក៏បានអធិស្ឋាន សូមព្រះអម្ចាស់ជួយពួកគេ (១:១៩)។ ទោះដោយផ្ទាល់ ឬមិនផ្ទាល់ក្តី ប្រជាជននៅតំបន់អឺរ៉ុបប៉ែកឥសាន និងប្រជាជនយូដា សុទ្ធតែបានជួបគ្រោះមហន្តរាយ ដែលកើតឡើង…
Read article
កំណប់ទ្រព្យដែលមិនអាចរាប់បាន
អើហ្ន៎ប្រាជ្ញា និងចំណេះដ៏បរិបូររបស់ព្រះជ្រៅណាស់តើ ឯព្រះដំរិះរបស់ទ្រង់ តើមានអ្នកណានឹងស្ទង់បាន ហើយផ្លូវទ្រង់ តើមានអ្នកណានឹងរកតាមបាន។ រ៉ូម ១១:៣៣ មានពេលមួយ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានពង្រីករូបភាព ក្នុងតេឡេស្កូប ឃើញអាចម៍ផ្កាយមួយ កំពុងស្ថិតនៅលើគន្លង នៅចន្លោះភពព្រះអង្គារ និងភពព្រះហស្បត្តិ៍ ដែលមានតម្លៃ១ពាន់ ប៊ីលានដុល្លា។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបាននិយាយថា អាចម៍ផ្កាយឈ្មោះ ១៦សាយ ផ្សំឡើងពីលោហធាតុ ដែលមានដូចជា មាស ដែក នីកែល និងផ្លាទីន ដែលមានតម្លៃជាទឹកប្រាក់ដ៏ច្រើនមិនអាចគណនាបាន។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សនៅលើផែនដីមិនទាន់បានទៅជីកយករ៉ៃដ៏សម្បូរហូរហៀរនោះនៅឡើយទេ តែសហរដ្ឋអាមេរិកកំពុងមានគម្រោងបញ្ជូនយានស៊ើបអង្កេតមួយគ្រឿង ដើម្បីសិក្សាអំពីផ្ទាំងថ្មដ៏មានតម្លៃនោះ។ ការសន្យាអំពីទ្រព្យសម្បត្តិមហាសាល ដែលគេមិនអាចទៅដល់ អាចធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តចង់បានវា ហើយក៏មានចិត្តនឿយណាយផងដែរ។ ជាការពិតណាស់ នៅពេលណាមួយ នឹងមានមនុស្សដែលអាចនាំមុខគេ នៅក្នុងការធ្វើដំណើរទៅដល់អាចម៍ផ្កាយ១៦សាយ ដើម្បីជីកយកកំណប់ទ្រព្យ។ ចុះចំណែកឯកំណប់ទ្រព្យ ដែលយើងអាចឈោងទៅដល់? តើមនុស្សមា្នក់ៗ នឹងទៅរកកំណប់នោះទេ? កាលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅទីក្រុងរ៉ូម នៅសតវត្សរ៍ទី១ គាត់ក៏បាននិយាយ អំពីកំណប់ទ្រព្យដែលពួកគេអាចទទួលបាន គឺកំណប់ទ្រព្យដែលយើងអាចរកឃើញ ក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរថា “អើហ្ន៎ប្រាជ្ញា និងចំណេះដ៏បរិបូររបស់ព្រះជ្រៅណាស់តើ ឯព្រះដំរិះរបស់ទ្រង់…
Read article
ក្រោកឈរឡើង ដោយចិត្តក្លាហាន
ហើយប្រហែលជាព្រះនាង បានតាំងឡើងក្នុងរាជ្យ សំរាប់ពេលនេះឯងទេដឹង? នាងអេសធើរ ៤:១៤ ក្នុងទីក្រុងតូចមួយ នៅរដ្ឋអ៊ីលីណយ ៤០ភាគរយនៃឧក្រិដ្ឋកម្មទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង ក្នុងសហគមន៍ គឺជាអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ។ យោងតាមគ្រូគង្វាលក្នុងតំបន់ម្នាក់បានឲ្យដឹងថា បញ្ហានេះច្រើនតែមានការលាក់កំបាំង នៅក្នុងសហគមន៍នៃពួកជំនុំ ព្រោះគេមានអារម្មណ៍ថាពិបាក ក្នុងការយករឿងនោះមកនិយាយ។ ដូចនេះ អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំក្នុងតំបន់មិនបានមើលរំលងរឿងនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេក៏បានសម្រេចចិត្តប្រើសេចក្តីជំនឿ និងយកបញ្ហានោះមកនិយាយ ដោយចិត្តក្លាហាន ដោយទៅចូលរួមសិក្ខាសាលា ដើម្បីសំគាល់សញ្ញានៃអំពើហិង្សា និងគាំទ្រអង្គការមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដែលកំពុងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ។ អ្នកដឹកនាំម្នាក់បានទទួលស្គាល់អំណាចនៃសេចក្តីជំនឿ និងការធ្វើសកម្មភាព បានជាគាត់មានប្រសាសន៍ថា “ការអធិស្ឋាន និងក្តីអាណិតរបស់យើង គួបផ្សំជាមួយការគាំទ្រជាក់ស្តែង អាចនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរដ៏សំខាន់”។ ពេលដែលព្រះនាងអេសធើរ ជាក្សត្រីនៃចក្រភពពើរស៊ី មានការស្ទាក់ស្ទើរ នៅក្នុងការនិយាយប្រឆាំងនឹងច្បាប់ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើប្រល័យពូជសាសន៍មកលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ជាប្រជាជនរបស់ព្រះនាង ពូរបស់ព្រះនាងក៏បានដាស់តឿនព្រះនាងថា បើព្រះនាងនៅតែស្ងាត់ស្ងៀម នោះព្រះនាង និងក្រុមគ្រួសារព្រះនាង ក៏មិនអាចគេផុតពីការសម្លាប់បំផុតពូជបានដែរ(នាងអេសធើរ ៤:១៣-១៤)។ លោកម៉ាដេកាយដឹងថា ពេលនោះជាពេលដែលត្រូវមានចិត្តក្លាហាន ក្នុងការប្រឆាំងនឹងច្បាប់នោះ ដូចនេះ គាត់ក៏បានទូលព្រះនាងថា “ប្រហែលជាព្រះនាង បានតាំងឡើងក្នុងរាជ្យ សំរាប់ពេលនេះឯងទេដឹង”(ខ.១៤)។ ទោះយើងបានទទួលការត្រាស់ហៅ ឲ្យនិយាយប្រឆាំងនឹងអំពើអយុត្តិធម៌ ឬអត់ទោសឲ្យនរណាម្នាក់…
Read article
ការបន្ទាប់ខ្លួន គឺជាសេចក្តីពិត
ចូរបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងដំកើងអ្នករាល់គ្នាឡើង។ យ៉ាកុប ៤:១០ ថ្ងៃមួយ មានអ្នកជឿព្រះម្នាក់ នៅសតវត្សរ៍ទី១៦ ឈ្មោះ ថេរីសា(Teresa) មកពីក្រុងអ័វីឡា បានពិចារណា អំពីមូលហេតុដែលព្រះទ្រង់បានឲ្យតម្លៃមកលើការបន្ទាបខ្លួនយ៉ាងខ្លាំង។ ភ្លាមៗនោះ គាត់ក៏បានរកឃើញចម្លើយ។ “គឺពីព្រោះព្រះទ្រង់ជាសេចក្តីពិតដែលខ្ពស់បំផុត ហើយការបន្ទាបខ្លួនគឺជាសេចក្តីពិត…”។ សេចក្តីល្អដែលមានក្នុងយើង មិនបានកើតចេញពីខ្លួនយើងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាកើតចេញពីទឹកនៃព្រះគុណដែលហូរឥតឈប់ នៅក្បែរវិញ្ញាណរបស់យើង ដូចដើមឈើដុះក្បែរទឹក និងបានពីព្រះអង្គ ដែលប្រទានពន្លឺជីវិតមកយើង”។ ថេរីសាក៏បានសន្និដ្ឋានថា ការអធិស្ឋានជួយឲ្យយើងបោះយុថ្កាជាប់ក្នុងសេចក្តីពិតនោះ ព្រោះ “ការបន្ទាបខ្លួន គឺជាគ្រឹះទាំងមូលនៃការអធិស្ឋាន។ យើងបន្ទាបខ្លួនកាន់តែខ្លាំង ក្នុងការអធិស្ឋាន នោះព្រះទ្រង់ក៏នឹងលើកយើងកាន់តែខ្ពស់ឡើងផងដែរ”។ ការពិពណ៌នារបស់ថេរីសា អំពីការបន្ទាប់ខ្លួន បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបទគម្ពីរយ៉ាកុប ជំពូក៤ ដែលក្នុងនោះ សាវ័កយ៉ាកុបបានដាស់តឿន អំពីលក្ខណៈដ៏គ្រោះថ្នាក់នៃអំណួត និងភាពអាត្មានិយម ដែលផ្ទុយនឹងលក្ខណៈនៃជីវិត ដែលពឹងផ្អែកលើព្រះគុណព្រះ(ខ.១-៦)។ គាត់ក៏បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ថា ដំណោះស្រាយតែមួយដើម្បីជៀសចេញពីជីវិត ដែលលោភលន់ អស់សង្ឃឹម និងការប៉ះទង្គិច គឺត្រូវប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាប ហើយត្រូវទទួលព្រះគុណរបស់ព្រះវិញ។ ឬអាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា យើងត្រូវ “បន្ទាបខ្លួន នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់” ដោយការធានាថា…
Read article
នាំឲ្យស្គាល់ផ្លូវត្រូវ
ចូរបង្ហាត់កូនក្មេង ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវដែលគួរប្រព្រឹត្តនោះវានឹងមិនលះបង់ពីផ្លូវនោះដរាបដល់ចាស់។ សុភាសិត ២២:៦ គ្មាននរណាម្នាក់នឹកស្មានថា អ្នកជិះក្តារស្គី អាយុ១៦ឆ្នាំ ជាជនជាតិប្រេស៊ីល ឈ្មោះ ហ្វេលីពេ ហ្កាស្តាវ៉ូ(Felipe Gustavo) នឹងក្លាយជា “អ្នកជិះក្តារស្គីដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៅលើពិភពលោក”នោះទេ។ ឪពុករបស់ហ្កាស្តាវ៉ូ ជឿថា កូនប្រុសគាត់ចាំបាច់ត្រូវដេញតាមក្តីសុបិនដែលចង់ធ្វើជាអ្នកជិះក្តារស្គីអាជីព ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនមានលុយគ្រប់គ្រាន់ឡើយ។ ដូចនេះ ឪពុកគាត់ក៏បានលក់ឡាន ហើយនាំគាត់ទៅចូលរួមការប្រកួតជិះក្តារស្គី ថាមផា អាម ដ៏ល្បីល្បាញនៅរដ្ឋ ផ្លូរីដា។ កាលនោះ មុនពេលហ្កាស្តាវ៉ូឈ្នះការប្រកួត គ្មាននរណាស្គាល់គាត់ទេ។ ហើយជោគជ័យនៅថ្ងៃនេះ ក៏បានជួយឲ្យគាត់ចូលទៅក្នុងអាជីពដ៏អស្ចារ្យ។ ឪពុករបស់ហ្កាស្តាវ៉ូអាចយល់ចិត្ត និងមើលឃើញក្តីស្រមៃរបស់គាត់។ ហ្កាស្តាវ៉ូក៏បាននិយាយថា “ពេលណាខ្ញុំមានកូន ខ្ញុំចង់មានលក្ខណៈសម្បត្តិល្អដូចប៉ាខ្ញុំ តែ៥ភាគរយប៉ុណ្ណោះ គឺគ្រប់គ្រាន់ណាស់ទៅហើយ”។ កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតបានពិពណ៌នា អំពីឱកាស ដែលឪពុកម្តាយមាន ក្នុងការជួយកូនខ្លួន ឲ្យស្គាល់ព្រះដែលបានបង្កើតចិត្ត កម្លាំង និងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ពួកគេ ហើយបន្ទាប់មកចង្អុលបង្ហាញ និងលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យងាកទៅរកផ្លូវ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យដឹងថា ព្រះទ្រង់បានបង្កើតពួកគេមកឲ្យរស់នៅ ជាមនុស្សប្រភេទណា។ គឺដូចដែលបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានចែងថា “ចូរបង្ហាត់កូនក្មេង ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវដែលគួរប្រព្រឹត្តនោះវានឹងមិនលះបង់ពីផ្លូវនោះដរាបដល់ចាស់”(២២:៦)។ យើងប្រហែលមិនមានធនធានច្រើន…
Read article
កម្លាំង នៅពេលឈប់ពឹងខ្លួនឯង
ទ្រង់មិនដែលល្វើយឡើយ ក៏មិនដែលអស់កំឡាំងផង។ អេសាយ ៤០:២៨ កាលពីមុន គេបានឮល្បីថា លោកប៉ុល អ៊ែនឌ័រសិន(Paul Anderson) ជាបុរសដែលខ្លាំងបំផុតនៅលើពិភពលោក។ គាត់ជាកីឡាករលើកដុំដែកអាមេរិក ដែលបានបំបែកឯកត្តកម្ម នៅក្នុងការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិចឆ្នាំ ១៩៥៦ នៅទីក្រុងមែលបូន ប្រទេសអូស្រ្តាលី ទោះគាត់កំពុងមានជំងឺរលាកត្រចៀកខាងក្នុង និងក្តៅខ្លួនជិត៤០អង្សាសេក៏ដោយ។ កាលនោះ កីឡាករដទៃទៀតកំពុងមានពិន្ទុនាំមុខគាត់ ហើយឱកាសតែមួយគត់ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចឈ្នះបានមេដាយមាស គឺត្រូវបំបែកកំណត់ត្រាអូឡាំពិចថ្មីមួយ នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ចុងក្រោយរបស់គាត់។ ការព្យាយាមរបស់គាត់ពីរលើកដំបូង បានបរាជ័យយ៉ាងដំណំ។ ដូចនេះ កីឡាករមាឌធំ ដ៏រឹងមាំម្នាក់នេះក៏បានធ្វើនូវរឿងមួយ ដែលសូម្បីតែមនុស្សទន់ខ្សោយក៏អាចធ្វើបាន។ គឺគាត់ស្រែករកព្រះ សូមកម្លាំងបន្ថែម ហើយឈប់ពឹងអាងកម្លំាងខ្លួនឯងទៀត។ ក្រោយមក គាត់ក៏បាននិយាយថា “ខ្ញុំមិនមែនកំពុងតែតថ្លៃជាមួយព្រះនោះឡើយ។ តែខ្ញុំត្រូវការជំនួយពីព្រះអង្គ”។ នៅក្នុងការព្យាយាមលើកដំដែកជាលើកទី៣ គាត់ក៏បានលើកដំដែកទម្ងន់១៨៧គីឡូកន្លះឡើង ផុតក្បាលគាត់ ដោយជោគជ័យ។ លោកប៉ុលជាសាវ័កព្រះគ្រីស្ទ បានសរសេរថា “កាលណាខ្ញុំខ្សោយ នោះខ្ញុំមានកំឡាំងយ៉ាងចំណានវិញ”(២កូរិនថូស ១២:១០)។ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កប៉ុលកំពុងនិយាយអំពីកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ តែគាត់ដឹងថា អំណាចរបស់ព្រះ “បានពេញខ្នាត ដោយសេចក្តីកំសោយ”(ខ.៩)។ គឺដូចដែលហោរាអេសាយបានប្រកាសថា ព្រះអម្ចាស់ “រមែងចំរើនកំឡាំង…
Read article