ដំណឹងល្អនៃការផ្សះផ្សា
ដោយសារបាប យើងបានក្លាយជាខ្លាំងសត្រូវរបស់ព្រះ អ្នកដទៃ និងខ្លួនឯង។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយ អំពីឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាប្រភពតែមួយនៃសន្តិភាព សម្រាប់ការទាស់ប្រឆាំងរបស់យើង។ អត្ថបទ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងថា បាបបានធ្វើឲ្យយើងដាច់ចេញពីព្រះ។ យើងជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះ។ យើងបានធ្វើសង្គ្រាមទាស់នឹងព្រះ ដោយសារនិស្ស័យសាច់ឈាមរបស់យើងដែលមានបាប។ ជាងនេះទៅទៀត យើងក៏បានដាច់ចេញពីមនុស្សដែលមានបាបដូចយើងដែរ។ ហើយក៏បែកចេញពីខ្លួនឯង។ ដូចនេះ យើងបានកើត និងចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងបរិយាកាសនៃសង្រ្គាម។ ចិត្តរបស់យើងទាស់ប្រឆាំងព្រះ ទាស់ប្រឆាំងអ្នកដទៃ ទាស់ប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯង។ នេះជាការដាច់ចេញដែលមាន៣កំរិត ហើយកណ្ឌគម្ពីរសំបុត្រកូល៉ុសបានចែងថា ព្រះគ្រីស្ទបានយាងមក ដើម្បីផ្សះផ្សាឲ្យយើងជានឹងព្រះ។ ឈើឆ្កាងបាននាំយើងចូលទៅក្នុងការប្រកប និងភាពសុខដុមជាមួយព្រះ។
Read article
ការរស់នៅ ក្នុងសេរីភាព
ព្រះគ្រីស្ទបានប្រោសយើងឲ្យរួចហើយ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាឈរឲ្យមាំមួន ក្នុងសេរីភាពនោះចុះ កុំឲ្យត្រូវជាប់ចំណងជាបាវបំរើទៀតឡើយ។ កាឡាទី ៥:១ ខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងរដ្ឋតិចសាស់ ដែលនៅទីនោះ គេមានពិធីបុណ្យដើរដង្ហែនៅតាមផ្លូវ និងមានការជួបជុំគ្នាញាំអាហារពិចនិច ក្នុងតំបន់សហគមន៍ជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅ នៅថ្ងៃទី១៩ខែមិថុនា រៀងរាល់ឆ្នាំ។ ទាល់តែខ្ញុំបានឈានចូលដល់វ័យជំទង់ ទើបខ្ញុំបានដឹង អំពីអត្ថន័យដ៏ឈឺចាប់នៃការប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យ នៅថ្ងៃទី១៩ខែមិថុនានោះ។ ទិវានេះជាការរំឭកអំពីថ្ងៃ ក្នុងឆ្នាំ១៨៦៥ គឺនៅពេលដែលទាសករនៅរដ្ឋតិចសាស់ បានទទួលដំណឹងថា លោកប្រធានាធិបតីអ័ប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) បានចុះហត្ថលេខា នៅលើសេចក្តីប្រកាសដោះលែងពួកគេឲ្យមានសេរីភាព តាំងពីជាង២ឆ្នាំកន្លះមុន។ ដូចនេះ ក្នុងរយៈពេលជាង២ឆ្នាំនោះ ជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅនៅរដ្ឋតិចសាស់បានបន្តរស់នៅ ជាទាសករ ព្រោះពួកគេមិនបានដឹងសោះថា ខ្លួនមានសេរីភាពរួចពីភាពជាទាសករ។ មានមនុស្សជាច្រើន ដែលបន្តរស់នៅជាទាសករ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទទួលសេរីភាពហើយ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកាឡាទី សាវ័កប៉ុលបាននិយាយអំពីភាពជាទាសករមួយបែបទៀត គឺការបន្តរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ។ ក្នុងខគម្ពីរគន្លឹះនេះ សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តអ្នកអានសំបុត្រគាត់ថា “ព្រះគ្រីស្ទបានប្រោសយើងឲ្យរួចហើយ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាឈរឲ្យមាំមួន ក្នុងសេរីភាពនោះចុះ កុំឲ្យត្រូវជាប់ចំណងជាបាវបំរើទៀតឡើយ”(កាឡាទី ៥:១)។ ព្រះយេស៊ូវបានរំដោះអ្នកជឿទ្រង់ ឲ្យរួចពីក្រឹត្យវិន័យហើយ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងក្រឹត្យវិន័យអំពីចំណីអាហារ និងការរាប់អានគ្នាជាដើម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សជាច្រើននៅតែបន្តរស់នៅជាទាសករ។…
Read article
ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលអំណួត
ឥឡូវនេះ ឯពួកអ្នកដែលថា ថ្ងៃនេះ ឬថ្ងៃស្អែកយើងនឹងទៅឯក្រុងណាមួយ ហើយនិងនៅស្រុកនោះអស់១ឆ្នាំ ដើម្បីនឹងរកស៊ីឲ្យបានចំណេញ អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងជានឹងកើតមានយ៉ាងណាដល់ថ្ងៃស្អែកទេ ដ្បិតជីវិតអ្នករាល់គ្នាជាអ្វី គឺជាចំហាយទឹកទេតើ ដែលឃើញតែ១ភ្លែត រួចបាត់ទៅ គួរតែបាននិយាយដូច្នេះវិញថា បើយើងរស់នៅ ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ នោះយើងនឹងធ្វើការនេះ ឬការនោះ តែឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីអំនួត អំពីពាក្យអួតអាងរបស់ខ្លួនដូច្នោះ ហើយគ្រប់ទាំងសេចក្តីអំនួតយ៉ាងនោះ សុទ្ធតែអាក្រក់ទាំងអស់។ យ៉ាកុប ៤:១៣-១៦ ក្នុងបទគម្ពីរខាងលើនេះ លោកយ៉ាកុបកំពុងនិយាយ អំពីអំនួត និងភាពក្រអឺតក្រទម និងការដែលគេបង្ហាញពួកវាចេញមក តាមរបៀបដ៏ប៉ិនប្រសប់។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “អ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីអំនួត អំពីពាក្យអួតអាងរបស់ខ្លួនដូច្នោះ ហើយគ្រប់ទាំងសេចក្តីអំនួតយ៉ាងនោះ សុទ្ធតែអាក្រក់ទាំងអស់”។ ពេលដែលអ្នកគិតអំពីប្រភេទទាំង៣នៃការល្បួងដែលនាំឲ្យពឹងខ្លួនឯង ដែលមានដូចជា ការល្បួងឲ្យចង់បានប្រាជ្ញា ការល្បួងឲ្យចង់បានអំណាច និងការល្បួងឲ្យចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិ អ្នកនឹងឃើញថា ការល្បួងទាំងនោះបង្កើតឲ្យមានការទាក់ទាញដ៏មានអំណាច ទៅរកទម្រង់នៃអំនួតដ៏ខ្ពស់បំផុត ដែលជាការមិនជឿថា ព្រះមានពិតមែន។ វិធីដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតដើម្បីឲ្យយើងអាចបន្តប្រកាន់យកគំនិតខ្លួនឯងជាទីមួយ គឺត្រូវបដិសេធន៍អ្វីដែលខ្ពស់ជាងយើង។ ហេតុនេះហើយ មនុស្សអួតចូលចិត្តមើលងាយអ្នកដទៃ។ គឺដូចដែលលោកស៊ី អេស លូអ៊ីសបានមានប្រសាសន៍ថា “មនុស្សអួតតែងតែមើលងាយអ្វីៗទាំងឡាយ និងមើលងាយអ្នកដទៃ ហើយជាការពិតណាស់ ដរាបណាអ្នកមើលងាយ…
Read article
យកគំរូតាមព្រះអង្គ ក្នុងការចិញ្ចឹមកូន
ដោយហេតុនោះបានជាខ្ញុំលុតជង្គង់ នៅចំពោះព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា ដែលគ្រប់ទាំងគ្រួនៅស្ថានសួគ៌ ហើយនៅផែនដី មាននាមត្រកូលពីទ្រង់មក។ អេភេសូរ ៣:១៤-១៥ បន្ទប់ដាក់ឡាន នៅក្នុងផ្ទះដែលខ្ញុំធ្លាប់រស់នៅកាលពីក្មេង បានបន្សល់ទុកនូវអនុស្សាវរីយជាច្រើន។ នៅពេលព្រឹក ថ្ងៃសៅរ៍មួយនោះ ប៉ារបស់ខ្ញុំបានយកឡានគាត់ចេញពីក្នុងបន្ទប់ដាក់ឡាន ដើម្បីឲ្យយើងមានកន្លែងសម្រាប់ជួសជុលកូនឡានប្រណាំងខ្នាតតូច ដែលយើងរើសបាន។ យើងបានដាក់កង់ថ្មី ហើយបានដំឡើងកញ្ចក់ផ្លាស្ទីកខាងមុខ ពីលើឡាននោះ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានប្រញាប់បើកកូនឡាននោះចេញពីក្នុងបន្ទប់ដាក់ឡាន តាមផ្លូវចេញពីផ្ទះ ដោយប៉ាខ្ញុំជួយមើលផ្លូវឲ្យខ្ញុំ។ ពេលដែលខ្ញុំរំឭករឿងនេះ ខ្ញុំមិនគ្រាន់តែបាននឹកចាំអំពីការជួសជុលកូនឡានប្រណាំងប៉ុណ្ណោះទេ តែខ្ញុំថែមទាំងបានចាំថា កាលនោះ ខ្ញុំជាក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលកំពុងទទួលការបង្រៀនពីឪពុកខ្ញុំ ហើយក៏បានដឹងថា ព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើការរបស់ទ្រង់ ក្នុងជីវិតខ្ញុំ ក្នុងពេលនោះផងដែរ។ មនុស្សជាតិត្រូវបានព្រះទ្រង់បង្កើតមក តាមគំរូនៃលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះអង្គ(លោកុប្បត្តិ ១:២៧-២៨)។ ការចិញ្ចឹមកូន ក៏មានដើមកំណើតនៅក្នុងព្រះអង្គផងដែរ ដ្បិតព្រះអង្គជាព្រះវរបិតាដែល “គ្រប់ទាំងគ្រួនៅស្ថានសួគ៌ ហើយនៅផែនដី មាននាមត្រកូលពីទ្រង់មក”(អេភេសូរ ៣:១៤-១៥)។ ដែលឪពុកម្តាយទាំងឡាយបានយកគំរូតាមព្រះ ក្នុងការចិញ្ចឹម និងថែរក្សាការពារកូនក្នុងលោកិយនេះជាយ៉ាងណា នោះពួកគេក៏បានបង្ហាញចេញនូវលក្ខណៈសម្បត្តិ ដែលមិនមានប្រភពក្នុងខ្លួនពួកគេនោះទេ តែនៅក្នុងព្រះវរបិតា។ ព្រះអង្គជាគំរូសម្រាប់ការចិញ្ចឹម និងថែរក្សាការពារកូន។ ប៉ារបស់ខ្ញុំមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយគាត់មិនខុសពីឪពុកម្តាយដទៃឡើយ។ នៅពេលខ្លះ ការចិញ្ចឹមកូនរបស់គាត់ក៏មានកំហុសឆ្គង ដោយមិនបានធ្វើតាមគំរូដែលមកពីស្ថានសួគ៌។…
Read article
ជំនឿពិតប្រាកដអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះគ្រីស្ទយាងមកវិញ
ព្រះគ្រីស្ទក៏បែបយ៉ាងនោះដែរ ដែលទ្រង់បានថ្វាយព្រះអង្គទ្រង់១ដង ហើយដោយព្រោះបាបរបស់មនុស្សជាច្រើន នោះទ្រង់នឹងលេចមកម្តងទៀត ក្រៅពីរឿងអំពើបាប គឺសំរាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកដែលរង់ចាំទ្រង់។ ហេព្រើរ ៩:២៨ តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យអ្នកអាចដឹងច្បាស់ថា ព្រះលោហិតព្រះគ្រីស្ទបានដកបាបរបស់អ្នកចេញ ហើយដឹងថា ពេលព្រះអង្គយាងត្រឡប់មកវិញ ព្រះអង្គនឹងគ្របបាំងអ្នក ឲ្យរួចផុតពីសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះ ហើយនាំអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិតអស់កល្ប? ចម្លើយនោះគឺ : ចូរយើងមានជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ដោយចិត្តអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះអង្គឆាប់យាងមកវិញ។ បទគម្ពីរនេះបានចែងថា ព្រះអង្គនឹងយាងមកវិញ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះ អស់អ្នកដែល “រង់ចាំព្រះអង្គ”។ ដូចនេះ តើអ្នកត្រូវត្រៀមខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? តើអ្នកត្រូវពិសោធន៍នឹងការអត់ទោសបាប ពីព្រះ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយត្រៀមខ្លួនជួបព្រះអង្គ ដោយរបៀបណា? គឺដោយមានជំនឿមកលើព្រះអង្គ ដោយចិត្តអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះអង្គឆាប់យាងមកវិញ។ ការអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះគ្រីស្ទឆាប់យាងមកវិញ គ្រាន់តែជាសញ្ញាបង្ហាញថា យើងស្រឡាញ់ព្រះអង្គ ហើយជឿព្រះអង្គ គឺពិតជាជឿព្រះអង្គ ដោយជំនឿពិតប្រាកដមែន។ ជំនឿក្លែងក្លាយគ្រាន់តែចង់រួចផុតពីស្ថាននរក តែគ្មានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ។ ជំនឿប្រភេទនេះ មិនបានសង្គ្រោះនោះទេ។ វាមិននាំឲ្យយើងមានចិត្តអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះគ្រីស្ទឆាប់យាងមកវិញឡើយ។ តាមពិត ជំនឿប្រភេទនេះចង់ឲ្យព្រះគ្រីស្ទពន្យាពេលយាងត្រឡប់មកវិញ ឲ្យបានយូរបំផុត តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីឲ្យខ្លួនអាចសប្បាយនឹងលោកិយ ឲ្យបានច្រើនបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ តែជំនឿដែលពិតជានៅជាប់ព្រះគ្រីស្ទ ដោយទទួលព្រះអង្គជាសង្គ្រោះ ជាព្រះអម្ចាស់ ជាកំណប់ទ្រព្យ ជាក្តីសង្ឃឹម…
Read article
អំណាចនៃពាក្យសម្តី
មើល អញបានដាក់ពាក្យរបស់អញនៅក្នុងមាត់ឯងហើយ។ យេរេមា ១:៩ វាគ្មិនដែលមានអំណាចបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ច្រើនតែជាអ្នកដឹកនាំ ដែលបានប្រើពាក្យសម្តីរបស់ខ្លួន ដើម្បីនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាន។ សូមយើងពិចារណាអំពីលោកហ្វ្រេឌ្រិក ដូក្លាស(Frederick Douglass) ចុះ ព្រោះសន្ទរកថាដែលគាត់បានថ្លែងជាសាធារណៈ អំពីការលប់បំបាត់របបទាសភាព និងអំពីសេរីភាព បានជំរុញឲ្យមានចលនាមួយ ដែលបាននាំឲ្យមានការបញ្ចប់របបទាសភាព ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ ចុះបើសិនជាគាត់សម្រេចចិត្តនៅស្ងៀមមិននិយាយអ្វីសោះ? យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែមានសមត្ថភាពប្រើពាក្យសម្តីរបស់យើង ដើម្បីលើកទឹកចិត្ត និងជួយអ្នកដទៃ តែការភ័យខ្លាចមិនហ៊ាននិយាយស្តី អាចធ្វើឲ្យយើងមិនអាចនិយាយអ្វីកើត។ ក្នុងពេលបែបនោះ ពេលណាការភ័យខ្លាចគ្របសង្កត់យើង យើងអាចមើលទៅព្រះអម្ចាស់ ដែលជាប្រភពនៃប្រាជ្ញា និងការលើកទឹកចិត្តមកពីស្ថានសួគ៌។ កាលព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅលោកយេរេមា ឲ្យធ្វើជាហោរា ដើម្បីប្រកាសព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ភ្លាមៗនោះ គាត់ចាប់ផ្តើមមានការមិនទុកចិត្តសមត្ថភាពខ្លួនឯង។ គាត់ក៏បានស្រែកឡើងថា “មើល ទូលបង្គំគ្មានវោហារអធិប្បាយទេ ដ្បិតទូលបង្គំជាមនុស្សក្មេងសុទ្ធ”(យេរេមា ១:៦)។ តែព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតឲ្យការភ័យខ្លាចរបស់លោកយេរេមា ក្លាយជាឧបសគ្គរារាំងការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យនាំព្រះបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សមួយជំនាន់ តាមរយៈមាត់របស់គាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានបង្គាប់លោកហោរាឲ្យទុកចិត្តព្រះអង្គ ដោយនិយាយ និងធ្វើការអ្វីដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់(ខ.៧)។ ព្រះអង្គមិនគ្រាន់តែបានមានបន្ទូលបញ្ជាក់ដល់លោកយេរេមាប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានប្រទានគាត់នូវលទ្ធភាព។ គឺដូចព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គបានដាក់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គក្នុងមាត់របស់គាត់ហើយ(ខ.៩)។ ពេលណាយើងទូលសូមសួរព្រះអង្គថា តើព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងប្រើប្រាស់យើងដូចម្តេចខ្លះ ព្រះអង្គនឹងប្រទានយើងនូវលទ្ធភាព ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ព្រះអង្គ។…
Read article