ព្រះគ្រីស្ទបានប្រោសយើងឲ្យរួចហើយ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាឈរឲ្យមាំមួន ក្នុងសេរីភាពនោះចុះ កុំឲ្យត្រូវជាប់ចំណងជាបាវបំរើទៀតឡើយ។ កាឡាទី ៥:១
ខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងរដ្ឋតិចសាស់ ដែលនៅទីនោះ គេមានពិធីបុណ្យដើរដង្ហែនៅតាមផ្លូវ និងមានការជួបជុំគ្នាញាំអាហារពិចនិច ក្នុងតំបន់សហគមន៍ជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅ នៅថ្ងៃទី១៩ខែមិថុនា រៀងរាល់ឆ្នាំ។ ទាល់តែខ្ញុំបានឈានចូលដល់វ័យជំទង់ ទើបខ្ញុំបានដឹង អំពីអត្ថន័យដ៏ឈឺចាប់នៃការប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យ នៅថ្ងៃទី១៩ខែមិថុនានោះ។ ទិវានេះជាការរំឭកអំពីថ្ងៃ ក្នុងឆ្នាំ១៨៦៥ គឺនៅពេលដែលទាសករនៅរដ្ឋតិចសាស់ បានទទួលដំណឹងថា លោកប្រធានាធិបតីអ័ប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) បានចុះហត្ថលេខា នៅលើសេចក្តីប្រកាសដោះលែងពួកគេឲ្យមានសេរីភាព តាំងពីជាង២ឆ្នាំកន្លះមុន។ ដូចនេះ ក្នុងរយៈពេលជាង២ឆ្នាំនោះ ជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅនៅរដ្ឋតិចសាស់បានបន្តរស់នៅ ជាទាសករ ព្រោះពួកគេមិនបានដឹងសោះថា ខ្លួនមានសេរីភាពរួចពីភាពជាទាសករ។
មានមនុស្សជាច្រើន ដែលបន្តរស់នៅជាទាសករ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទទួលសេរីភាពហើយ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកាឡាទី សាវ័កប៉ុលបាននិយាយអំពីភាពជាទាសករមួយបែបទៀត គឺការបន្តរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ។ ក្នុងខគម្ពីរគន្លឹះនេះ សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តអ្នកអានសំបុត្រគាត់ថា “ព្រះគ្រីស្ទបានប្រោសយើងឲ្យរួចហើយ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាឈរឲ្យមាំមួន ក្នុងសេរីភាពនោះចុះ កុំឲ្យត្រូវជាប់ចំណងជាបាវបំរើទៀតឡើយ”(កាឡាទី ៥:១)។ ព្រះយេស៊ូវបានរំដោះអ្នកជឿទ្រង់ ឲ្យរួចពីក្រឹត្យវិន័យហើយ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងក្រឹត្យវិន័យអំពីចំណីអាហារ និងការរាប់អានគ្នាជាដើម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សជាច្រើននៅតែបន្តរស់នៅជាទាសករ។
គួរឲ្យស្តាយណាស់ សព្វថ្ងៃនេះ រឿងនេះក៏អាចកើតឡើង ក្នុងជីវិតយើងផងដែរ។ តែតាមពិត ព្រះយេស៊ូវបានរំដោះយើងឲ្យរួចផុតពីការរស់នៅក្នុងការភ័យខ្លាច ចំពោះក្រឹត្យវិន័យ នៅពេលដែលយើងទទួលជឿព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានប្រកាសថា យើងមានសេរីភាពហើយ។ ចូរយើងរស់នៅ ក្នុងសេរីភាពនោះ ដោយព្រះចេស្ដាព្រះអង្គ។—LISA M. SAMRA
តើអ្នកធ្លាប់រស់នៅ ជាប់ក្រោមក្រឹត្យវិន័យដូចម្តេចខ្លះ? តើអ្នកបានដកពិសោធន៍នឹងសេរីភាព ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះយេស៊ូវ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការរំដោះទូលបង្គំ ឲ្យរួចផុតពីបន្ទុកដ៏ធ្ងន់នៃក្រឹត្យវិន័យ។
To learn more about finding your God-given calling, visit ODBU.org/courses/SF010.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : នេហេមា ១២-១៣ និង កិច្ចការ ៤:២៣-៣៧
