រង់ចាំព្រះ ក្នុងពេលប្រញាប់ប្រញាល់
ចូររង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាចុះ ចូរមានកំឡាំង ហើយឲ្យចិត្តក្លាហានឡើង អើ គួររង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាទៅ។ ទំនុកដំកើង ២៧:១៤ “តើយើងធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលទំនេរ?” សំណួរនេះជាខ្លឹមសារនៃអត្ថបទ ដែលបោះពុម្ពផ្សាយក្នុងឆ្នាំ១៩៣០ ដោយអ្នកជំនាញផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ឈ្មោះ ចន មេយណាត ខេន(John Maynard Keynes)។ ក្នុងអត្ថបទនោះ លោកខេន បានលើកឡើងថា នៅក្នុងរយៈពេល១រយឆ្នំាទៀត ភាពរីកចម្រើននៃបច្ចេកវិទ្យា និងសេដ្ឋកិច្ច នឹងនំាមនុស្សជាតិ ទៅដល់ចំណុចមួយ ដែលយើងនឹងធ្វើការតែ១ថ្ងៃ ៣ម៉ោង និង១៤ម៉ោង ក្នុង១សប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ។ អត្ថបទដ៏ល្បីល្បាញនេះបានបោះពុម្ពផ្សាយ ជាង៩០ឆ្នាំហើយ តែបច្ចេកវិទ្យាមិនបានជួយឲ្យយើងមានពេលកម្សាន្តកាន់តែច្រើននោះឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ យើងកាន់តែមានការរវល់កាន់តែខ្លាំង។ មនុស្សជាច្រើន ខិតខំធ្វើការរកស៊ីពេញមួយថ្ងៃ ស្ទើរតែរកពេលទំនេរមិនបាន ហើយកិច្ចការដែលយើងធ្វើប្រចាំថ្ងៃ ដូចជាការធ្វើដំណើរ និងបរិភោគអាហារ ចំណាយពេលតិចជាងមុន ដូចនេះ យើងពេញដោយភាពប្រញាប់ប្រញាល់។ ទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ ស្តេចដាវីឌបានបង្ហាញយើង អំពីរបៀបរស់នៅ ដោយភាពនឹងនរ ក្នុងភាពប្រញាប់ប្រញាល់នៃជីវិត។ កាលស្តេចដាវីឌកំពុងរត់គេចពីស្តេចសូល(ដែលតាមសម្លាប់ទ្រង់) ទ្រង់បានទូលសួរស្តេចនគរម៉ូអាប់ថា “សូមទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យឪពុកម្តាយរបស់ទូលបង្គំមកនៅអាស្រ័យនឹងទ្រង់ផង ដរាបដល់ទូលបង្គំបានដឹងជាព្រះទ្រង់នឹងប្រព្រឹត្តដល់ទូលបង្គំជាយ៉ាងណា”(១សាំយ៉ូអែល ២២:៣)។…
Read article
អ្នកអាចធ្វើបាន!
នោះក៏ត្រឡប់ទៅឯលីស្ត្រា អ៊ីកូនាម និងអាន់ទីយ៉ូកវិញ ព្រមទាំងចំរើនកំឡាំងដល់ពួកសិស្ស ឲ្យមានចិត្តរឹងប៉ឹងឡើង ហើយទូន្មានឲ្យនៅស្ថិតស្ថេរក្នុងសេចក្តីជំនឿ។ កិច្ចការ១៤:២១-២២ ការលើកទឹកចិត្តមានសារៈសំខាន់ដូចខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនអញ្ចឹងដែរ។ យើងមិនអាចរស់នៅ ដោយគ្មានការលើកទឹកចិត្តបានឡើយ។ នេះជារឿងពិត ដែលបានកើតឡើង ក្នុងជីវិតកុមារា អាយុ៩ឆ្នាំ ឈ្មោះ ចេមស៍ សាវិច(James Savage) ដែលបានហែលទឹកបានចម្ងាយជាង៣គីឡូម៉ែត្រ ពីឆ្នេរទីក្រុងសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីសស្កូ ទៅកោះអាល់កាត្រាស ហើយហែលត្រឡប់មកវិញ ដោយបំបែកឯកត្តកម្ម សម្រាប់អ្នកហែលវ័យទឹកក្មេងបំផុត ដែលអាចសម្រេចនូវជោគជ័យនេះបាន។ ប៉ុន្តែ ពេលគាត់ហែលទឹកបាន៣០នាទី ចេមស៍ចង់ឈប់ពាក់កណ្តាលទី ដោយសារទឹកសមុទ្រត្រជាក់ពេក ហើយក៏មានរលកច្រើនផង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកអុំទូកជាច្រើនបានស្រែកលើកទឹកចិត្តគាត់ថា “ឯងអាចធ្វើបាន!” ពាក្យសម្ដីនេះបានផ្តល់កម្លាំងចិត្ត ឲ្យគាត់អាចទៅដល់គោលដៅ ដោយជោគជ័យ។ ពេលដែលអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវចង់បោះបង់ចោលសេចក្តីជំនឿ ដោយសារទុក្ខលំបាក ប្រៀបដូចជាទឹកសមុទ្រដ៏ត្រជាក់ មានរលកច្រើន សាវ័កប៉ុល និងលោកបាណាបាសក៏បានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងទីក្រុងឌើបេ ពួកគេក៏បាន “ត្រឡប់ទៅឯលីស្ត្រា អ៊ីកូនាម និងអាន់ទីយ៉ូកវិញ ព្រមទាំងចំរើនកំឡាំងដល់ពួកសិស្ស ឲ្យមានចិត្តរឹងប៉ឹងឡើង ហើយទូន្មានឲ្យនៅស្ថិតស្ថេរក្នុងសេចក្តីជំនឿ”(កិច្ចការ ១៤:២១-២២)។ ពួកគេបានជួយអ្នកជឿនៅទីនោះ ឲ្យបន្តឈរមាំមួន ក្នុងជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ។ ទុក្ខលំបាកបានធ្វើឲ្យជំនឿពួកគេចុះខ្សោយ…
Read article
ប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹង ក្នុងព្រះបន្ទូល
ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ប្រទានឲ្យមានប្រាជ្ញា ឯដំរិះនឹងយោបល់ នោះចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ទ្រង់មក។ សុភាសិត ២:៦ នៅឆ្នំា ១៣៧៣ កាល ជូលៀន(Julian) ជាអ្នកក្រុងន័រវិច មានអាយុ៣០ឆ្នាំ នាងបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាទម្ងន់ ស្ទើរបាត់បង់ជីវិត។ ពេលដែលគ្រូគង្វាលរបស់នាងអធិស្ឋានជាមួយនាង ព្រះទ្រង់បានធ្វើការក្នុងចិត្តនាង។ បន្ទាប់ពីនាងបានជាសះស្បើយពីជម្ងឺ ដោយការអស្ចារ្យ នាងក៏បានអធិស្ឋាន និងសិក្សាព្រះបន្ទូលព្រះយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយក៏បានជញ្ជឹងគិតព្រះបន្ទូលដែលព្រះទ្រង់បានបើកបង្ហាញក្នុងព្រះគម្ពីរ។ គាត់ក៏បានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា “ព្រះទ្រង់បានធ្វើការក្នុងជីវិតនាង ដោយសារព្រះអង្គស្រឡាញ់នាង” ជាពិសេស ការលះបង់របស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺជាការបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ខ្ពស់បំផុតរបស់ព្រះ។ មនុស្សជាច្រើនបានឮល្បី អំពីការអស្ចារ្យដែលជូលៀនបានទទួលក្នុងជីវិតនាង តែអ្វីដែលគេច្រើនតែមើលរំលងនោះ គឺពេលវេលាដែលនាងបានចំណាយ និងភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាមរបស់នាង ក្នុងការអនុវត្តន៍តាមការអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានបើកសម្ដែង ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ នាងបានព្យាយាមស្វែងយល់ និងអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលព្រះ ដោយទូលសូមប្រាជ្ញា និងជំនួយពីព្រះអង្គ។ ព្រះទ្រង់បានបើកបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ដល់រាស្រ្តព្រះអង្គ ដោយព្រះគុណព្រះអង្គ តាមរយៈព្រះបន្ទូលក្នុងព្រះគម្ពីរ។ យើងអាចស្វែងរកប្រាជ្ញា និងជំនួយ ក្នុងការសិក្សាព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ គឺប្រាជ្ញាដែលស្តេចសាឡូម៉ូនបានបង្រៀនបុត្រាទ្រង់ ឲ្យស្វែងរក ដោយប្រុងត្រចៀកស្តាប់តាមប្រាជ្ញា ហើយផ្ចង់ចិត្តឲ្យបានយោបល់ (សុភាសិត ២:២) ដើម្បីឲ្យបានស្គាល់ព្រះអង្គ(ខ.៥)។ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងប្រទានយើងនូវប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹងព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ កាលណាយើងលូតលាស់កាន់តែស៊ីជម្រៅ…
Read article
គ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ធំជាងនេះ
គ្មានអ្នកណាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ធំជាងនេះ គឺដែលអ្នកណានឹងប្តូរជីវិត ជំនួសពួកសំឡាញ់របស់ខ្លួននោះទេ។ យ៉ូហាន ១៥:១៣ កាលពីឆ្នាំ២០១៩ ពិធីរំឭកខួបទី៧៥ នៃថ្ងៃរំដោះ ឌី ដេយ បានបង្ហាញការគោរពដល់កងទ័ពសម្ព័ន្ធមិត្ត ជាង១៥៦០០០នាក់ ដែលបានចូលរួម នៅក្នុងការវាយសម្រុកដ៏ធំបំផុត ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ តាមផ្លូវទឹកដើម្បីរំដោះតំបន់អឺរ៉ុបខាងលិច ពីការគ្រប់គ្រងរបស់ប្រទេសអាឡឺម៉ង់។ ក្នុងការអធិស្ឋានតាមការផ្សាយរបស់វិទ្យុ នៅថ្ងៃទី៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៤៤ លោកប្រធានាធិបតី រូសេវែល(Roosevelt) បានទូលសូមព្រះទ្រង់ការពារពួកគេ ហើយអធិស្ឋានថា “ពួកគេប្រយុទ្ធ មិនមែនដោយការលោភចង់បានទឹកដីប្រទេសដទៃ តែប្រយុទ្ធដើម្បីបញ្ចប់ការឈ្លានពាន ដើម្បីរំដោះទឹកដី”។ ពេលខ្ញុំគិតអំពីការស្ម័គ្រចិត្តប្រឈមមុខដាក់គ្រោះថ្នាក់ ដើម្បីប្រឆាំងការអាក្រក់ និងរំដោះប្រជាជនដែលគេសង្កត់សង្កិន ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលបានចែងទុកថា “គ្មានអ្នកណាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ធំជាងនេះ គឺដែលអ្នកណានឹងប្តូរជីវិត ជំនួសពួកសំឡាញ់របស់ខ្លួននោះទេ”(យ៉ូហាន ១៥:១៣)។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលដូចនេះ កាលទ្រង់កំពុងបង្រៀនអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ តែព្រះអង្គចង់ឲ្យពួកគេយល់អំពីការលះបង់ និងជម្រៅនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ប្រភេទនេះ គឺសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលបង្ហាញចេញមក ដោយការស្ម័គ្រចិត្តលះបង់ជីវិតខ្លួនឯង ដើម្បីអ្នកដទៃ។ ការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ដោយការលះបង់ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការបង្គាប់របស់ព្រះអង្គ ឲ្យយើង “ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក”(ខ.១៧)។…
Read article
ព្រះអង្គជ្រាបអំពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ
អ្នកនោះនឹងវៃរហ័សចំពោះសេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយនឹងជំនុំជំរះ មិនមែនតាមភ្នែកមើលឃើញ ឬសំរេចសេចក្តីតាមត្រចៀកស្តាប់ឮនោះឡើយ។ អេសាយ ១១:៣ បន្ទាប់ពីអ្នកទិញឥវ៉ាន់ នៅហាងលក់ទំនិញ បានបង់លុយទិញឥវ៉ាន់ហើយ ខ្ញុំក៏បានចូលទៅកន្លែងគិតលុយ ដើម្បីស្គែនឥវ៉ាន់ដែលខ្ញុំបានទិញ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមិននឹកស្មានសោះថា មានមនុស្សម្នាក់បានមកបញ្ចេញកំហឹងដាក់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនបានដឹងសោះថា គាត់ត្រូវចូលទៅបង់លុយមុនខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានទទួលស្គាល់កំហុស ហើយក៏បាននិយាយសុំទោសគាត់ ដោយចិត្តស្មោះ។ តែគាត់នៅតែមិនអត់ឱនឲ្យខ្ញុំ ហើយស្តីឲ្យខ្ញុំ ដោយគ្មានត្រាប្រណី។ តើអ្នកធ្លាប់បានធ្វើខុស អ្នកបានទទួលស្គាល់កំហុស ហើយក៏បានព្យាយាមសុំទោសគេ តែគេបដិសេធមិនព្រមទទួលការសុំទោសរបស់អ្នកទេ? យើងមិនមានអារម្មណ៍ល្អទេ ពេលដែលគេយល់ច្រឡំ ឬវិនិច្ឆ័យយើងខុស ហើយបើទំនាក់ទំនងដែលយើងមានជាមួយគាត់ កាន់តែជិតស្និទ្ធប៉ុណ្ណោះ យើងក៏កាន់តែឈឺចាប់ប៉ុណ្ណោះដែរ។ ពេលនោះ យើងពិតជាចង់ឲ្យគាត់យល់ពីជម្រៅចិត្តយើងណាស់។ បទគម្ពីរអេសាយ ១១:១-៥ បានចែងអំពីរបៀបដែលព្រះទ្រង់ជ្រើសតាំង អ្នកដឹកនាំដែលមានប្រាជ្ញា ឬការវិនិច្ឆ័យដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ គឺដូចដែលហោរាអេសាយបានមានប្រសាសន៍ថា អ្នកដឹកនាំនោះ “នឹងជំនុំជំរះ មិនមែនតាមភ្នែកមើលឃើញ ឬសំរេចសេចក្តីតាមត្រចៀកស្តាប់ឮនោះឡើយ គឺនឹងជំនុំជំរះពួកទាល់ក្រ ដោយសេចក្តីសុចរិត ហើយសំរេចក្តីឲ្យមនុស្សរាបសានៅផែនដី ដោយសេចក្តីទៀងត្រង់”(ខ.៣-៤)។ បទទំនាយនេះបានសម្រេច ក្នុងព្រះជន្ម និងព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ក្នុងនាមយើងជាមនុស្សមានបាប និងមានភាពកម្សោយ យើងមិនតែងតែធ្វើការវិនិច្ឆ័យបានត្រឹមត្រូវជានិច្ចឡើយ…
Read article
អាចនៅមានជីវិតរស់ និងចម្រើនឡើង
ដែលរូបកាយទាំងមូលបានផ្គុំ ហើយភ្ជាប់គ្នាមកអំពីទ្រង់ ដោយសារគ្រប់ទាំងសន្លាក់ដែលផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ តាមខ្នាតការងាររបស់អវយវៈនីមួយៗ នោះរូបកាយបានបង្កើនឡើង ដើម្បីនឹងស្អាងខ្លួន ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់។ អេភេសូរ ៤:១៦ ខ្សែភាពយន្តគំនូរជីវចលមួយ បាននិយាយអំពីគ្រួសារមួយ ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងរូងភ្នំ។ គ្រួសារមួយនោះជឿថា “មានវិធីតែមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលជួយពួកគេឲ្យអាចនៅមានជីវិតរស់បាន គឺត្រូវឲ្យក្រុមគ្រួសារដ៏តូចរបស់ពួកគេនៅជុំគ្នា”។ ពួកគេមានការភ័យខ្លាចចំពោះពិភពលោក និងអ្នកដទៃ ហេតុនេះហើយ នៅពេលដែលពួកគេកំពុងស្វែងរកកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់រស់នៅ ពួកគេមានពេញដោយការភ័យខ្លាច បន្ទាប់ពីរកឃើញថា ក្នុងតំបន់ដែលពូកគេបានជ្រើសរើសមានគ្រួសារមួយ ដែលពួកគេមិនស្គាល់ កំពុងរស់នៅទីនោះស្រាប់ហើយ។ តែមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេក៏បានរៀនទទួលយកភាពខុសគ្នាដែលអ្នកជិតខាងខ្លួនមាន ហើយទទួលយកជំនួយពីពួកគេ ហើយក៏អាចរស់រានទាំងអស់គ្នា។ ពួកគេក៏បានដឹងថា ខ្លួនមានចិត្តរីករាយចំពោះគ្រួសារនោះ ហើយពួកគេពិតជាត្រូវការអ្នកដទៃ ដើម្បីឲ្យការរស់នៅមានភាពពេញលេញ។ ការទំនាក់ទំនងអាចជាការប្រថុយប្រថាន ព្រោះមនុស្សអាចធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ ឬរងគ្រោះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះទ្រង់បានដាក់រាស្ត្រព្រះអង្គឲ្យនៅរួមគ្នា ក្នុងរូបកាយតែមួយ ដែលជាពួកជំនុំ។ ក្នុងការប្រកបជាមួយអ្នកដទៃ យើងមានការចម្រើនឡើង មានភាពពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ(អេភេសូរ ៤:១៣)។ យើងត្រូវរៀនពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គជួយយើង ឲ្យមានចិត្តសុភាព ហើយស្លូតបូតគ្រប់ជំពូកទាំងអត់ធ្មត់ ហើយទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្រឡាញ់ (ខ.២)។ យើងជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្អាងគ្នាឡើង ដោយក្តីស្រឡាញ់(ខ.១៦)។…
Read article