ក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីប្រាថ្នា
សេចក្តីសង្ឃឹមដែលចេះតែបន្ថយទៅ នោះនាំឲ្យរអាចិត្ត តែកាលណាបានដូចប្រាថ្នា នោះប្រៀបដូចជាដើមឈើនៃជីវិតវិញ។ សុភាសិត ១៣:១២ កាលខ្ញុំផ្លាស់ទៅរស់នៅ ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស ទិវាអរព្រះគុណរបស់ប្រជាជនអាមេរិក គឺគ្រាន់តែថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ធម្មតាមួយ ក្នុងខែវិច្ឆិកាប៉ុណ្ណោះ។ ទោះខ្ញុំបានជួបជុំគ្នាញាំអាហារ នៅសប្តាហ៍បន្ទាប់ក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែមានចិត្តចង់ចំណាយពេលជាមួយក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិនៅថ្ងៃនោះណាស់។ តែខ្ញុំក៏យល់ផងដែរថា មិនមែនមានតែខ្ញុំទេដែលមានសេចក្តីប្រាថ្នាដូចនេះ។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែមានចិត្តស្រេកឃ្លាន ចង់ចំណាយពេលជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ក្នុងឱកាសពិសេស និងថ្ងៃឈប់សម្រាក។ ហើយពេលយើងជួបជុំគ្នា ក៏យើងប្រហែលជានឹកនរណាម្នាក់ ដែលមិនមានវត្តមានជាមួយយើង ឬយើងប្រហែលជាអធិស្ឋានសូមសន្តិភាព សម្រាប់គ្រួសាររបស់យើង ដែលកំពុងមានការបាក់បែកជាដើម។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ការអធិស្ឋាន និងការជញ្ជឹងគិត អំពីប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរបានជួយខ្ញុំច្រើនណាស់ ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងសុភាសិតរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូន ដែលចែងថា “សេចក្តីសង្ឃឹមដែលចេះតែបន្ថយទៅ នោះនាំឲ្យរអាចិត្ត តែកាលណាបានដូចប្រាថ្នា នោះប្រៀបដូចជាដើមឈើនៃជីវិតវិញ”(សុភាសិត ១៣:១២)។ ក្នុងបទគម្ពីរសុភាសិតនេះ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានកត់សំគាល់ថា “ក្តីសង្ឃឹមដែលចេះតែថយទៅ” ដោយសារការពន្យាពេល ក្នុងការទទួលបានអ្វីដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាន អាចនាំឲ្យមានការរអាចិត្ត និងការឈឺចាប់។ តែកាលណាបានដូចសេចក្តីប្រាថ្នា នោះប្រៀបដូចជាដើមឈើនៃជីវិត ដែលនាំឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លា និងថ្មីឡើង។ ក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីប្រាថ្នារបស់យើងខ្លះ ប្រហែលមិនបានសម្រេចភ្លាមៗនោះទេ ហើយខ្លះបានសម្រេច តាមរយៈព្រះអង្គ បន្ទាប់ពីយើងបានស្លាប់ហើយ។…
Read article
ថ្វាយពេលអនាគតរបស់យើងដល់ព្រះ
មនុស្សល្ងីល្ងើក៏ពង្រីកពាក្យពោលជាច្រើន ឯមនុស្សលោកគេមិនដឹងជានឹងកើតមានអ្វីទេ។ សាស្តា ១០:១៤ កាលពីឆ្នាំ ២០១០ លោកឡាសស្លូ ហ៊ែនីយែក(Laszlo Hanyecz) បានធ្វើការទិញជាលើកដំបូង ដោយប្រើលុយប៊ីតខញ (bitcoin ជារូបិយបណ្ណឌីជីធល ដែលមានតម្លៃមួយភាគ មួយសេន) ដោយបង់ប្រាក់ ១ម៉ឺន ប៊ីតខញ ដើម្បីទិញនំភីហ្សា២បន្ទះ(តម្លៃ២៥ដុល្លា)។ នៅឆ្នាំ២០២១ លុយប៊ីតខញបានឡើងថ្លៃខ្ពស់បំផុត ដោយ១ម៉ឺនប៊ីតខញ មានតម្លៃជាង ៥០០លានដុល្លា។ មុនពេលតម្លៃលុយនេះឡើងថ្លៃកប់ពពក គាត់បានបន្តបញ្ជាទិញនំភីហ្សា ដោយប្រើលុយ ១០ម៉ឺនប៊ីតខញជាសរុប។ បើសិនជាគាត់សន្សំលុយប៊ីតខញទាំងនោះ គាត់ប្រាកដជាក្លាយជាមហាសេដ្ឋីប្រាក់ពាន់លានដុល្លា ហើយមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីអ្នកមានបំផុតនៅលើពិភពលោក។ តែគួរឲ្យស្តាយ ដែលគាត់បានដឹងជាមុនថា នឹងមានរឿងនេះកើតឡើង។ ជាការពិតណាស់ លោកហ៊ែនយេកមិនអាចដឹងជាមុនបានទេ។ គ្មាននរណាអាចដឹងបានទេ។ កណ្ឌគម្ពីរសាស្តាបានចែងថា “មនុស្សលោកគេមិនដឹងជានឹងកើតមានអ្វីទេ”(១០:១៤)។ ទោះយើងបានព្យាយាមយល់ និងគ្រប់គ្រងពេលអនាគតយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ខគម្ពីរនេះនៅតែជាសេចក្តីពិត។ អ្នកខ្លះគិតស្មានថា ខ្លួនឯងមានការយល់ដឹង លើសពីអ្វីដែលខ្លួនពិតជាដឹងមែន ឬដែលអាក្រក់ជាងនេះទៀតនោះ គឺយើងគិតស្មានថា យើងបានដឹងអំពីជីវិត ឬអនាគតរបស់នរណាម្នាក់។ តែដូចដែលកណ្ឌគម្ពីរសាស្តាបានសួរយ៉ាងច្បាស់ថា “ការអ្វីដែលនឹងកើតមកខាងក្រោយខ្លួន នោះតើអ្នកណានឹងថ្លែងប្រាប់បាន?”(ខ.១៤)។ ទេ គ្មាននរណាអាចថ្លែងប្រាប់បានទេ។ ព្រះគម្ពីរបានប្រៀបធៀបមនុស្សមានប្រាជ្ញា…
Read article
យើងអធិស្ឋាន ព្រោះព្រះទ្រង់មានអធិបតេយ្យភាព
យើងអធិស្ឋាន ព្រោះព្រះទ្រង់មានអធិបតេយ្យភាព1 មូលហេតុដែលយើងអាចអធិស្ឋាន ដោយមានទំនុកចិត្តបាន គឺដោយសារព្រះដែលយើងអធិស្ឋានទៅរក ទ្រង់គ្រប់គ្រងលើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ នៅថ្ងៃនេះ លោក អ. ស៊ី. ស្ព្រោល (R.C. Sproul) ធ្វើការបកស្រាយថា អធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះមិនបានរារាំងយើង មិនឲ្យអធិស្ឋាននោះទេ តែជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវអធិស្ឋាន។ អត្ថបទ ខ្ញុំមានមិត្តជិតស្និទ្ធម្នាក់ នៅសាលាព្រះគម្ពីរ ដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទក្នុងនិកាយមេតូឌីស។ យើងពិតជាមិត្តភក្តិដ៏ល្អ។ ខ្ញុំជាអ្នកប្រកាន់ខ្ជាប់តាមគោលលទ្ធិរបស់លោកកាល់វីន (Calvinist) យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ហើយចំណែកគាត់វិញ គឺជាអ្នកជឿច្បាស់ តាមគោលលទ្ធិរបស់និកាយមេតូឌីស និងលោកអាមីនៀន។ ហើយគាត់គិតថា គោលលទ្ធិរបស់លោកកាន់វីន ជាទេវសាស្ត្រដែលពិបាកទទួលយកបំផុត ដែលគាត់បានស្គាល់ក្នុងជីវិតគាត់ ហើយខ្ញុំក៏គិតថា គោលលទ្ធិរបស់លោកអាមីនៀន ជាគោលលទ្ធិដែលមិនសមហេតុផលបំផុត ដែលខ្ញុំបានជួប ហើយយើងនៅតែមានភាពខុសគ្នាដូចនេះជាយូរឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ យើងទាំងពីរមានចិត្តឆេះឆួល ក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយយើងក៏ធ្លាប់អធិស្ឋានជាមួយគ្នាផងដែរ។ យើងបានធ្លាប់លុតជង្គង់ចុះ ហើយខ្ញុំអធិស្ឋានថា «ព្រះអង្គអើយ ទូលបង្គំសូមអធិស្ឋាន សូមព្រះអង្គប្រទាននូវការយល់ដឹង អំពីគោលលទ្ធិនៃការជ្រើសរើសរបស់ព្រះអង្គ ដល់អ្នកនេះ ឬអ្នកនោះ»។ ហើយគាត់ក៏បានខឹងនឹងខ្ញុំ ហើយអធិស្ឋាននៅក្បែរខ្ញុំថា «ឱព្រះអង្គអើយ សូមនាំលោកប៊ីល និងអ្នកនេះ…
Read article
សេចក្តីជំនឿរស់
សេចក្តីជំនឿ បើគ្មានការប្រព្រឹត្តតាម នោះឈ្មោះថាស្លាប់ហើយ។ យ៉ាកុប ២:២៦ មានខ្យល់កួចយក្សមួយបានបក់កាត់តាមសហគមន៍មួយ នៅពេលល្ងាច ក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២១ ដោយបានបំផ្លិចបំផ្លាញជង្រុករបស់គ្រួសារមួយ។ វាជាការបាត់បង់ដ៏សោកសៅ ព្រោះជង្រុកនេះបានមានវត្តមាននៅលើដីរបស់គ្រួសារនេះ ចាប់តាំងពីចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៨០០មកម្ល៉េះ។ ខណៈពេលដែលលោកចន(John) និងអ្នកស្រីបប(Barb) ធ្វើដំណើរទៅព្រះវិហារ កាត់តាមកន្លែងនោះ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ពួកគេក៏បានឃើញការខូចខាត ហើយមានចិត្តចង់ជួយ។ ដូចនេះ ពួកគេក៏បានឈប់ឡាន ហើយក៏បានដឹងថា ក្រុមគ្រួសារនោះកំពុងតែត្រូវការគេជួយសម្អាតសំណល់បាក់បែក។ ពួកគេក៏បានប្រញាប់បើកឡានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ដើម្បីផ្លាស់ខោអាវ ហើយវិលត្រឡប់មកវិញ ដើម្បីចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃ ក្នុងការសម្អាតសំណល់បាក់បែក ដែលខ្យល់កួចនោះបានបង្កឡើង។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពួកគេបានបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្លួន តាមរយៈការបម្រើក្រុមគ្រួសារនោះ។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុបបានចែងថា “សេចក្តីជំនឿដែលគ្មានការប្រព្រឹត្ត នោះឈ្មោះថាស្លាប់ហើយ”(យ៉ាកុប ២:២៦)។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ សាវ័កយ៉ាកុបក៏បាននិយាយអំពីគំរូរបស់លោកអ័ប្រាហាំ ដែលបានដើរតាមព្រះ ដោយការស្តាប់បង្គាប់ ពេលដែលគាត់មិនស្គាល់កន្លែង ដែលព្រះបង្គាប់ឲ្យគាត់ទៅ(ខ.២៣ មើលលោកុប្បត្តិ ១២:១-៤ ១៥:៦ ហេព្រើរ ១១:៨)។ លោកយ៉ាកុបក៏បាននិយាយអំពីនាងរ៉ាហាប ដែលបានបង្ហាញឲ្យគេដឹងថានាងមានជំនឿលើព្រះរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ពេលដែលនាងជួយលាក់បាំងពួកស៊ើបការ ដែលបានចូលមកសង្កេតមើលទីក្រុងយេរីខូ(យ៉ាកុប ២:២៥ មើល…
Read article
ការដឹងអំពីចុងបញ្ចប់ជាមុន
កាលទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ នោះពួកសិស្សនឹកឃើញថា ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលពាក្យនោះ។ យ៉ូហាន ២:២២ ការអានជំពូកចុងក្រោយរបស់រឿងប្រលោមលោកបែបអាថ៌កំបាំង មុននឹងអានសៀវភៅរឿងនោះទាំងមូល ស្តាប់មើលទៅ ហាក់ដូចមិនមែនជាគំនិតល្អ សម្រាប់អ្នកដែលចូលចិត្តតាមដានសាច់រឿងដ៏ល្អមួយ។ តែអ្នកខ្លះមានភាពសប្បាយរីករាយជាង នៅក្នុងការអានសៀវភៅរឿង បើសិនជាពួកគេបានដឹងមុនថា រឿងនោះមានការបញ្ចប់ដូចម្តេចខ្លះ។ ក្នុងសៀវភៅដែលលោក រីឆាត ហេយ(Richard Hays) បាននិពន្ធ មានចំណងជើងថា ការអានសៀវភៅបញ្ច្រាស គាត់បានបង្ហាញយើង អំពីសារៈសំខាន់នៃការអនុវត្តដូចនេះ នៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់យើង។ គាត់បានបកស្រាយ អំពីរបៀបដែលពាក្យដែលមានចែង និងព្រឹត្តិការណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរ បានប្រាប់ទុកជាមុន រំឭក និងយោងឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហេតុនេះគាត់ក៏បានប្រាប់យើងអំពីមូលហេតុ ដែលការដឹងជាមុន អំពីចុងបញ្ចប់នៃសាច់រឿងព្រះគម្ពីរ មានសារៈសំខាន់ចំពោះការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ គាត់ក៏បានរំឭកអ្នកអានរបស់គាត់ថា ទាល់តែព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទើបពួកសាវ័កទ្រង់យល់អត្ថន័យ នៃការអះអាងរបស់ព្រះអង្គថា ព្រះអង្គនឹងសង់ព្រះវិហារឡើងវិញក្នុងរយៈពេល៣ថ្ងៃ បន្ទាប់ពីព្រះវិហារត្រូវបានបំផ្លាញ។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ូហានបានប្រាប់យើងថា “គឺទ្រង់មានព្រះបន្ទូលពីព្រះវិហារ ដែលជារូបអង្គទ្រង់ទេ”(យ៉ូហាន ២:២១)។ ទាល់តែដល់ពេលនោះ ទើបពួកគេយល់អត្ថន័យ នៃការប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំលង(មើល ម៉ាថាយ ២៦:១៧-២៩)។ ទាល់តែពួកគេបានស្វែងយល់អំពីរឿងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ទើបពួកគេអាចយល់ការបកស្រាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ អំពីអារម្មណ៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលស្តេចនៅសម័យបុរាណ មានចំពោះដំណាក់របស់ព្រះ(ទំនុកដំកើង ៦៩:៩ យ៉ូហាន…
Read article
ត្រៀមខ្លួនឆ្លើយសំណួររបស់អ្នកមិនជឿ
ហើយឲ្យប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដោយសុភាព ហើយកោតខ្លាច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុនៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ១ពេត្រុស ៣:១៥ កាលពីឆ្នាំ១៩៤១ ក្លិបលោកសូក្រាតត្រូវបានគេបង្កើតឡើង នៅសកលវិទ្យាល័យអក់ស្វឺត នៅប្រទេសអង់គ្លេស ក្នុងគោលបំណង ដើម្បីលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការជជែកវែកញែក រវាងអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ជាមួយអ្នកមិនជឿថា ព្រះមានមែនឬអត់។ ការជជែកវែកញែកអំពីជំនឿសាសនា នៅសកលវិទ្យាល័យរបស់អ្នកមិនជឿព្រះ មិនមែនជារឿងចម្លែកនោះទេ តែអ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺ លោកស៊ីអេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis) ជាអ្នកប្រាជ្ញគ្រីស្ទបរិស័ទដ៏ល្បីល្បាញ បានធ្វើជាប្រធានរបស់ក្លិបនេះ អស់រយៈពេល១៥ឆ្នាំ។ គាត់បានស្ម័គ្រចិត្តឲ្យគេចោទសួរ អំពីជំនឿ និងទស្សនៈរបស់គាត់ ដោយគាត់ជឿថា ជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទអាចប្រឈមមុខដាក់ការចោទសួរដែលពិបាកៗបាន។ គាត់ដឹងថា យើងមានភស្តុតាងដែលអាចទទួលយកបាន និងសមហេតុផល សម្រាប់ឲ្យយើងជឿព្រះយេស៊ូវ។ ត្រង់ចំណុចនេះ លោកលូអ៊ីសកំពុងអនុវត្តតាមការបង្រៀនរបស់សាវ័កពេត្រុស ដល់អ្នកជឿសម័យដើម ដែលកំពុងរស់នៅខ្ចាត់ខ្ចាយ ដោយរំឭកពួកគេ “ឲ្យប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដោយសុភាព ហើយកោតខ្លាច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុនៃសេចក្តីសង្ឃឹម” របស់ពួកគេ(១ពេត្រុស ៣:១៥)។ ក្នុងបទគម្ពីរនេះ សាវ័កពេត្រុសបានបង្ហាញចំណុចគន្លឹះពីរយ៉ាងគឺ : យើងមានហេតុផលដ៏ល្អ ដែលត្រូវមានសង្ឃឹមក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយយើងត្រូវបង្ហាញហេតុផលរបស់យើង ដល់អ្នកចោទសួរ ដោយចិត្តសុភាព និងការគោរព។…
Read article