សមត្ថភាពយើងមានកំណត់
ចូរផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅលើទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នករាល់គ្នា។ ១ពេត្រុស ៥:៧ កាលលោកអ័ប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) ក្លាយជាប្រធានាធិតីអាមេរិក គាត់មានភារកិច្ចដឹកនាំប្រទេសដែលកំពុងបែកបាក់។ គេបានចាត់ទុកលោកលីនខិន ជាអ្នកដឹកនាំដែលមានប្រាជ្ញា និងមនុស្សដែលមានសីលធម៌ខ្ពស់ តែចារិកលក្ខណៈមួយទៀតរបស់គាត់ គឺការចូលចិត្តពឹងផ្អែកលើព្រះ ធ្វើជាប្រភពនៃអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលគាត់មាន។ គាត់ដឹងថា គាត់មានសមត្ថភាពមិនគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ធ្វើកិច្ចការនៅចំពោះមុខ។ តើគាត់បានឆ្លើយតបដូចម្តេច ចំពោះភាពមិនគ្រប់គ្រាន់នោះ? លោកលីនខិនបានមានប្រសាសន៍ថា “មានពេលជាច្រើនដង ដែលខ្ញុំបានទទួលការជំរុញចិត្តឲ្យលត់ជង្គង់ចុះ ដោយសារខ្ញុំដឹងថា ក្រៅពីចូលទៅក្នុងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ ខ្ញុំគ្មានកន្លែងផ្សេងដែលត្រូវទៅទេ។ ប្រាជ្ញារបស់ខ្ញុំ និងអ្វីៗដែលខ្ញុំមាន ហាក់ដូចជាមិនគ្រប់គ្រាន់ នៅថ្ងៃនោះទេ”។ ពេលណាយើងជួបបញ្ហាប្រឈមដែលត្រូវឆ្លងកាត់ ហើយយើងដឹងថា ប្រាជ្ញា ចំណេះដឹង ឬកម្លាំងរបស់យើងមានកំណត់ នោះយើងចាំបាច់ត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើព្រះយេស៊ូវ ដូចលោកលីនខិនផងដែរ ដ្បិតសមត្ថភាពព្រះអង្គគ្មានដែនកំណត់ឡើយ។ សាវ័កពេលត្រុសក៏បានរំឭកយើង អំពីការដែលគាត់បានពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គផងដែរ។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរថា “ចូរផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅលើទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នករាល់គ្នា”(១ពេត្រុស ៥:៧)។ ព្រះទ្រង់មានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះកូនព្រះអង្គ ព្រមទាំងមានគ្រប់អំណាចចេស្តា គឺសក្តិសមបំផុតនឹងឲ្យយើងចូលទៅរកព្រះអង្គ ដោយភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ដោយការអធិស្ឋាន។ យើងចូលទៅរកព្រះយេស៊ូវ ដោយទទួលស្គាល់ នៅចំពោះព្រះអង្គថា យើងមានចំណុចខ្វះខាត តែព្រះអង្គមានភាពគ្រប់គ្រាន់អស់កល្បជានិច្ច។ លោកលីនខិនបានមានប្រសាសន៍ថា…
Read article
ជីវិតដែលមានភាពត្រឹមត្រូវ
សេចក្តីសុចរិតរបស់មនុស្សទៀងត្រង់ នឹងនាំផ្លូវគេ។ សុភាសិត ១១:៣ អេបិល មូតៃ(Abel Mutai) ជាកីឡាកររត់ប្រណាំងមកពីប្រទេសគែនយ៉ា បានចូលរួមការប្រកួតរត់ប្រណាំងអន្តរជាតិ កាត់តាមសណ្ឋានដីខុសៗគ្នាក្នុងប្រទេស ដែលមានការពិបាកយ៉ាងខ្លាំង។ នៅសល់តែពីរបីម៉ែត្រទៀតប៉ុណ្ណោះ គាត់រត់ទៅដល់ទីហើយ ដោយគាត់កំពុងនាំមុខគេ។ ដោយសារគាត់មានការយល់ច្រឡំ ចំពោះផ្លាកសញ្ញា ដែលធ្វើឲ្យគាត់គិតថា គាត់បានឆ្លងផុតទីហើយ ដូចនេះ គាត់ក៏បានឈប់រត់ ទាំងមិនទាល់ដល់ទី។ លោកអ៊ីវ៉ាន ហ្វឺណានដេស អាណាយ៉ា(Ivan Fernandez Anaya) ជាកីឡាករអេស្ប៉ាញ ដែលត្រូវជាប់លេខពីរក្រោយគាត់ ក៏បានមើលឃើញកំហុសរបស់លោកមូតៃ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជាជាងឆ្លៀតឱកាសពេលនោះ ដើម្បីវ៉ាគាត់ឲ្យដល់ទីមុន លោកអាណាយ៉ាក៏បានរត់ទាន់លោកមូតៃ ហើយចង្អុលបង្ហាញលោកមូតៃ ឲ្យបន្តរត់ទៅរកទី ដើម្បីឲ្យបានមេដាយមាស។ ពេលដែលអ្នកសារព័ត៌មានសួរលោកអានណាយ៉ា ហេតុអ្វីគាត់សុខចិត្តចាញ់ការប្រកួតនោះ គាត់ក៏បានឆ្លើយថា អ្នកដែលសក្តិសមនឹងទទួលជ័យជម្នះ គឺលោកមូតៃ មិនមែនគាត់ទេ។ គាត់ថា “បើខ្ញុំឈ្នះពេលនោះ តែមានតម្លៃអ្វី? តើខ្ញុំនឹងមានកិត្តិយស ដោយសារមេដាយមាសនោះទេ? តើម្តាយខ្ញុំនឹងគិតយ៉ាងណា ចំពោះខ្ញុំ”។ អ្នកយកព័ត៌មានម្នាក់ក៏បានផ្សាយដូចនេះថា “លោកអាណាយ៉ាបានជ្រើសរើសយកភាពស្មោះត្រង់ ជាជាងរើសយកជ័យជម្នះ”។ បទគម្ពីរសុភាសិតបានចែងថា អ្នកណាចង់រស់នៅ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់…
Read article
តើព្រះទ្រង់គង់នៅឯណា?
ឯងរាល់គ្នានឹងស្វែងរកអញ ហើយនឹងឃើញផង គឺកាលណាឯងស្វែងរកអញឲ្យអស់អំពីចិត្ត។ យេរេមា ២៩:១៣ ក្នុងសៀវភៅរូបភាពសម្រាប់កុមារ ដែលលោកម៉ាធីន ហ៊ែនហ្វ៊ត(Martin Handford) បាននិពន្ធ មានចំណងជើងថា តើវ៉លដូ(Waldo) នៅកន្លែងណា? គេពិបាកស្វែងរករូបរបស់តួរអង្គមួយនេះ ដែលពាក់អាវ និងស្រោមជើងពណ៌ក្រហមឆ្នូត លាយស និងមួកដែលសមនឹងអាវ ខោខោវប៊យពណ៌លឿង ស្បែកជើងកវែងពណ៌ត្នោត និងវ៉ែនតា។ លោកហ៊ែនហ៊្វតបានលាក់រូបរបស់វ៉លដូយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ នៅក្នុងចំណោមរូបមនុស្សមួយហ្វូង នៅតំបន់ផ្សេងៗនៃពិភពលោក។ គេមិនតែងតែងាយរកឃើញវ៉លដូនោះឡើយ ប៉ុន្តែ អ្នកបង្កើតសៀវភៅនេះបានសន្យាអ្នកអានថា ពួកគេអាចស្វែងរកវ៉លដូជានិច្ច។ ការស្វែងរកព្រះ ខុសពីការស្វែងរកវ៉លដូ ក្នុងសៀវភៅរូបភាព តែព្រះអាទិករនៃយើង បានសន្យាថា យើងអាចស្វែងរកព្រះអង្គឃើញផងដែរ។ តាមរយៈហោរាយេរេមា ព្រះទ្រង់បានបង្រៀនរាស្រ្តព្រះអង្គ តាមរយៈហោរាយេរេមា អំពីរបៀបរស់នៅ ជាជនបរទេស នៅក្នុងការនិរទេស(យេរេមា ២៩:៤-៩)។ ព្រះអង្គបានសន្យាថានឹងការពារពួកគេ ហើយស្អាងពួកគេឡើងវិញ តាមផែនការដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់(ខ.១០-១១)។ ព្រះទ្រង់បានធានាដល់ពួកអ៊ីស្រាអែលថា ការសម្រេចផែនការរបស់ព្រះអង្គ នឹងនាំឲ្យពួកគេប្តេជ្ញាចិត្តកាន់តែខ្លាំង នៅក្នុងការស្រែករកព្រះអង្គ ដោយការអធិស្ឋាន(ខ.១២)។ សព្វថ្ងៃនេះ ទោះព្រះទ្រង់បានបើកបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ នៅក្នុងរឿងក្នុងព្រះគម្ពីរ និងតាមព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែងាយបែកអារម្មណ៍ ដោយសារភាពមមាញឹកក្នុងលោកិយនេះ។…
Read article
មនុស្ស៧នាក់ទៀតក៏សំខាន់ដែរ
បងប្អូនអើយ កុំឲ្យមានសេចក្តីជំនឿ ជឿដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់ដ៏ឧត្តមនៃយើង ដោយរើសមុខអ្នកណាឡើយ។ យ៉ាកុប ២:១ សោកនាដកម្មបានកើតឡើង នៅក្បែរទីក្រុងឡូស អែនជែលេស កាលពីខែមករា ឆ្នាំ ២០២០ ពេលដែលឧទ្ធម្ភាគចក្រមួយគ្រឿងបានធ្លាក់ បណ្តាលឲ្យមនុស្ស៩នាក់បាត់បង់ជីវិត។ នៅពេលនោះ សារព័ត៌មានភាគច្រើនបានផ្សាយថា “លោកកូប ប្រាយអិន(Kobe Bryant) ដែលជាកំពូលកីឡាកររបស់ក្រុម NBA និងកូនស្រីឈ្មោះ ជីអាណា(Gianna មានឈ្មោះក្រៅ ‘Gigi’)” និងមនុស្ស៧នាក់ទៀត បានបាត់បង់ជីវិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នោះ”។ វាជារឿងធម្មតា ហើយស្រួលយល់ទេ ដែលគេផ្តោតទៅលើអ្នកដែលឈ្មោះល្បី នៅក្នុងហេតុការណ៍ដ៏រន្ធត់ដូចនេះ ហើយការបាត់បង់ជីវិតរបស់លោកកូបេ និងកូនស្រីវ័យជំទង់របស់គាត់ ឈ្មោះជីជី គឺពិតជាគួរឲ្យសោកសៅ លើសពាក្យពណ៌នា។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវតែចាំថា ក្នុងរូបភាពដ៏ធំនៃជីវិត គ្មានខ្សែបន្ទាត់ពុះចែកណាមួយ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ “មនុស្ស៧នាក់ទៀត” (Payton, Sarah, Christina, Alyssa, John, Keri, និង Ara) សំខាន់តិចជាងនោះឡើយ។ ជួនកាល យើងចាំបាច់ត្រូវចាំថា មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែសំខាន់…
Read article
កាវដ៏ល្អដែលព្រះបានបង្កើត
ទ្រង់ក៏ធ្វើសត្វព្រៃនៅផែនដីតាមពូជ សត្វស្រុកតាមពូជ ហើយគ្រប់ទាំងសត្វដែលលូនវារនៅដីគោកតាមពូជ រួចទ្រង់ឃើញថាល្អ។ លោកុប្បត្តិ ១:២៥ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តមកពីសកលវិទ្យាល័យ ភែន ស្ទេត បានឆ្នៃបង្កើតកាវប្រភេទថ្មីមួយ ដែលជាប់ខ្លាំង ហើយក៏អាចឲ្យគេបកចេញវិញផងដែរ។ ពួកគេបានផលិតកាវនេះ តាមគំរូរបស់សត្វខ្យង ដែលទឹកមាត់របស់វារឹង ពេលស្ងួត ហើយក៏ប្រែជារាវវិញពេលដែលប៉ះសំណើម។ ការដែលទឹកមាត់ខ្យងនោះអាចផ្លាស់ប្តូរមករកធាតុដើមវិញ គឺបានជួយឲ្យវាផ្លាស់ទីដោយសេរី ក្នុងកន្លែងដែលមានសំណើម ដោយមានសុវត្ថិភាពជាង តែទន្ទឹមនឹងនោះ ក៏បានជួយឲ្យវាអាចនៅជាប់មួយកន្លែង ក្នុងបរិស្ថានរបស់វា ពេលដែលវាជួបគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការធ្វើដំណើរ។ វិធីសាស្រ្តដែលអ្នកស្រាវជ្រាវទំាងនោះបានប្រើ ដោយយកតម្រាប់តាមកាវ ដែលមានក្នុងធម្មជាតិ គឺបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការពិពណ៌នារបស់អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តឈ្មោះ យ៉ូហាននេស ខេភ្ល័រ(Johannes Kepler) អំពីការរុករកឃើញរបស់គាត់។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា នៅក្នុងការរុករកឃើញនោះ អ្វីដែលគាត់បានគិតឃើញ គឺគ្រាន់តែជាអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានគិតឃើញមុនគាត់ទៀត។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា ព្រះទ្រង់បង្កើតផែនដី និងអ្វីៗនៅក្នុងផែនដី ដែលរួមមាន រុក្ខជាតិនៅលើដី(លោកុប្បត្តិ ១:១២) “សត្វក្នុងសមុទ្រ” និង “សត្វស្លាបទាំងអស់”(ខ.២១) “សត្វលូនវានៅលើដី”(ខ.២៥) និង “បង្កើតមនុស្ស ឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់”(ខ.២៧)។ ពេលណាមនុស្សជាតិបានរុករកឃើញ ឬស្គាល់ប្រភពរបស់រុក្ខជាតិ ឬសត្វ…
Read article
ផ្សាយដំណឹងល្អតាមរបៀបដ៏សាមញ្ញ
នោះភីលីពបើកមាត់សំដែងប្រាប់ដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូវ ចាប់តាំងពីបទគម្ពីរនោះរៀងទៅ។ កិច្ចការ ៨:៣៥ សារដែលគាត់បានផ្ញើមកនោះខ្លីទេ តែមានលក្ខណៈបន្ទាន់។ គាត់គ្រាន់តែសរសេរថា គាត់ត្រូវការសេចក្តីសង្រ្គោះ ហើយគាត់ចង់ស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ។ នេះជាការស្នើសុំដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល។ ខុសពីមិត្តភក្តិ និងសមាជិកគ្រួសារខ្ញុំដែលមានការស្ទាក់ស្ទើរ នៅក្នុងការទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ បុរសម្នាក់នេះមិនត្រូវការឲ្យខ្ញុំខំបញ្ចុះបញ្ចូលគាត់នោះទេ។ កិច្ចការដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើនោះ គឺត្រូវឈប់មានការសង្ស័យ អំពីរបៀបដែលខ្ញុំផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយគ្រាន់តែចែកចាយ អំពីការបង្រៀនជាគន្លឹះ និងខគម្ពីរ ដែលឆ្លើយតប ចំពោះសំណើរបស់គាត់។ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំត្រូវអធិស្ឋានដោយជំនឿ សូមព្រះទ្រង់ធ្វើការក្នុងចិត្តគាត់ ហើយដឹកនាំគាត់ចូលក្នុងការធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណ។ សាវ័កភីលីពបានបង្ហាញនូវការផ្សាយដំណឹងល្អ តាមរបៀបដ៏សាមញ្ញនេះ នៅតាមផ្លូវ ក្នុងវាលរហោស្ថាន ពេលគាត់ជួបជនជាតិអេធីយ៉ូពីម្នាក់ ដែលកំពុងអានបទគម្ពីរអេសាយឮៗ។ សាវ័កភីលីពក៏បានសួរថា “តើលោកមើលយល់ឬទេ?”(កិច្ចការ ៨:៣០)។ បុរសនោះឆ្លើយថា “បើគ្មានអ្នកណាដឹកនាំខ្ញុំ នោះធ្វើដូចម្តេចឲ្យយល់បាន?”(ខ.៣១)។ ពេលដែលបុរសនោះសុំឲ្យគាត់ជួយពន្យល់ “លោកភីលីពបើកមាត់សំដែងប្រាប់ដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូវ ចាប់តាំងពីបទគម្ពីរនោះរៀងទៅ”(ខ.៣៥)។ ការចាប់ផ្តើមផ្សាយដំណឹងល្អ ដោយស្ទង់មើលការយល់ដឹង និងបំណងចិត្តរបស់គេ ហើយផ្សាយដំណឹងល្អ តាមរបៀបដ៏សាមញ្ញ តាមគំរូរបស់សាវ័កភីលីព អាចជាវិធីសាស្រ្តផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះគ្រីស្ទ។ តាមពិត ខណៈពេលដែលអ្នកទាំងពីរធ្វើដំណើរជាមួយគ្នា នៅតាមផ្លូវ នោះឃើញមានទីទឹក ហើយអ្នកកំរៀវនិយាយថា “មើល នុ៎ះន៏ទឹក…
Read article