មិនដែលភ្លេចកិច្ចការដែលយើងបានធ្វើ
ដ្បិតព្រះទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមឹលគុណ ដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់ ដោយបានបំរើពួកបរិសុទ្ធ ហើយក៏នៅតែបំរើទៀតនោះទេ។ ហេព្រើរ ៦:១០ ពេលដែលយើងគិត អំពីបេសកជន ដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត យើងប្រហែលមិនបានឮឈ្មោះ លោក ចច លេលី(George Liele ឆ្នាំ១៧៥០ ដល់ ១៨២០)នោះទេ។ តែយើងគួរតែស្គាល់គាត់។ គាត់បានចាប់កំណើតក្នុងគ្រួសារទាសករ។ គាត់បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ នៅរដ្ឋចចជា ហើយក៏បានទទួលសិទ្ធិសេរីភាព មុនពេលសង្រ្គាមឯករាជ្យអាមេរិក។ គាត់បាននាំព្រះរាជសាររបស់ព្រះយេស៊ូវ ទៅប្រទេសចាម៉ៃកា ដោយឈោងចាប់ពួកទាសករ នៅក្នុងតំបន់ចំការ ហើយក៏បានបម្រើការជាគ្រូគង្វាល និងស្ថាបនិក នៃព្រះវិហាររបស់ជនជាតិអាមេរិក ដើមកំណើតអាហ្វ្រិក ក្នុងទីក្រុងសាវ៉ាណា រដ្ឋចចជា ដែលគេបានចាត់ទុកជា “ព្រះវិហារដំបូងនៃព្រះវិហារបាទីស្ទរបស់ជនជាតិស្បែកខ្មៅ”។ អ្នកខ្លះប្រហែលមិនបាននឹកចាំ អំពីជីវិតនៃការងារបម្រើនគរព្រះដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ របស់លោកលេលីឡើយ តែព្រះទ្រង់នឹងមិនដែលភ្លេចការបម្រើខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ឡើយ។ ព្រះអង្គក៏មិនភ្លេចកិច្ចការដែលអ្នកធ្វើថ្វាយព្រះអង្គដែរ។ កណ្ឌគម្ពីរសំបុត្រហេព្រើរបានលើកទឹកចិត្តយើង យ៉ាងដូចនេះថា “ដ្បិតព្រះទ្រង់មិនមែនជាអ្នករមឹលគុណ ដែលទ្រង់នឹងភ្លេចការអ្នករាល់គ្នាធ្វើ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសំដែងដល់ព្រះនាមទ្រង់ ដោយបានបំរើពួកបរិសុទ្ធ ហើយក៏នៅតែបំរើទៀតនោះទេ”(៦:១០)។ មនុស្សមិនអាចមើលស្រាលភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គបានឡើយ ព្រោះព្រះអង្គពិតជាជ្រាប និងនឹកចាំអ្វីៗដែលព្រះអង្គបានធ្វើ ក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គ។…
Read article
ការរៀនរស់នៅដោយជំនឿ
ដ្បិតយើងខ្ញុំដើរដោយជំនឿ មិនមែនដោយមើលឃើញទេ។ ២កូរិនថូស ៥:៧ លោកហ្គែរី(Gary) មានការពិបាកនៅក្នុងការទប់ខ្លួនឲ្យនឹង ពេលគាត់ដើរ ដូចនេះ វេជ្ជបណ្ឌិតរបស់គាត់ ក៏បានចេញវេជ្ជបញ្ជា ឲ្យគាត់ធ្វើការព្យាបាលដោយចលនា ដើម្បីជួយឲ្យគាត់អាចទប់លំនឹងខ្លួន។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាលដោយចលនា គ្រូពេទ្យបានប្រាប់គាត់ថា “អ្នកមានការទុកចិត្តខ្លាំងពេក មកលើអ្វីដែលអ្នកអាចមើលឃើញ សូម្បីតែក្នុងពេលអ្នកដឹងថា វាខុស! អ្នកមិនបានពឹងផ្អែកឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់មកលើប្រព័ន្ធផ្សេងទៀតរបស់អ្នក ជាអ្វីដែលអ្នកពាល់នឹងជើងរបស់អ្នក និងសញ្ញាដែលបង្ហាញចេញមក ក្នុងត្រចៀកក្នុងរបស់អ្នក ដែលជួយឲ្យអ្នកទប់លំនឹងខ្លួនផងដែរ”។ ពេលដែលគាត់ប្រាប់លោកហ្គែរីថា “អ្នកមានការទុកចិត្តខ្លាំងពេក មកលើអ្វីដែលអ្នកអាចមើលឃើញ” ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីរឿងរបស់ដាវីឌ ជាអ្នកគង្វាលវ័យក្មេង ដែលបានប្រឈមមុខដាក់កូលីយ៉ាត។ អស់រយៈពេល៤០ថ្ងៃហើយ ដែលកូលីយ៉ាត ជាអ្នកប្រយុទ្ធជើងឯក របស់សាសន៍ភីលីស្ទីន បានចេញមកឈរនៅចំពោះមុខកងទ័ពអ៊ីស្រាអែល ដោយឡកឡើយដាក់ពួកគេ ឲ្យបញ្ជូននរណាម្នាក់ឲ្យចេញមកប្រយុទ្ធនឹងគាត់(១សាំយ៉ូអែល ១៧:១៦)។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមានការភ័យខ្លាច ដោយសារអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ។ បន្ទាប់មក យុវជនដាវីឌក៏បានបង្ហាញខ្លួនមក ខណៈពេលដែលឪពុកគាត់បានប្រើគាត់ ឲ្យយកស្បៀងអាហារទៅឲ្យពួកបងៗរបស់គាត់(ខ.១៨)។ តើស្តេចដាវីឌបានមើលទៅស្ថានភាពនេះ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? គឺដោយជំនឿ មិនមែនដោយការមើលឃើញនោះទេ។ គាត់បានមើលឃើញយក្ស តែគាត់បានទុកចិត្តថា ព្រះទ្រង់នឹងរំដោះរាស្រ្តទ្រង់។ ទោះគាត់គ្រាន់តែជាក្មេងតូចម្នាក់ក៏ដោយ គាត់បានទូលស្តេចសូលថា “សូមកុំឲ្យអ្នកណាស្លុតចិត្តដោយព្រោះវាឡើយ…
Read article
ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះវរបិតា
នោះមានឮសំឡេងចេញពីមេឃថា នោះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់។ ម៉ាថាយ ៣:១៧ ឪពុករបស់មិត្តភក្តិខ្ញុំបានទទួលមរណភាពកាលពីពេលថ្មីៗនេះ។ ពេលគាត់មានជំងឺ ស្ថានភាពរបស់គាត់មានការចុះខ្សោយយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក គាត់ក៏បានលាចាកលោក។ មិត្តភក្តិខ្ញុំ និងឪពុកគាត់មានទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំ តែនៅមានសំណួរជាច្រើនដែលត្រូវសួរ ចម្លើយដែលត្រូវឆ្លើយ និងការសន្ទនាដែលត្រូវមានជាមួយគ្នា។ មានរឿងជាច្រើនដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំមិនបាននិយាយជាមួយឪពុកគាត់ ហើយពេលនេះឪពុកគាត់បានស្លាប់ហើយ។ មិត្តភក្តិខ្ញុំជាអ្នកប្រឹក្សាផ្លូវចិត្តដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាល ដូចនេះ គាត់ដឹងអំពីការឡើងចុះ នៃអារម្មណ៍ដែលសោកសង្រេង និងរបៀបជួយអ្នកដទៃ ឆ្លងកាត់ទឹកដែលមានខ្យល់ព្យុះនោះ។ តែគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា “នៅថ្ងៃខ្លះ ខ្ញុំគ្រាន់តែត្រូវការឮសម្លេងរបស់ប៉ាខ្ញុំ ដែលជាការធានាថា គាត់ពិតជាស្រឡាញ់ខ្ញុំ។ រឿងនេះតែងតែមានន័យចំពោះខ្ញុំជានិច្ច”។ ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយ នៅដើមដំបូងនៃព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដី គឺនៅពេលដែលព្រះអង្គទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ពីលោកយ៉ូហាន បាទីស្ទ។ ទោះលោកយ៉ូហានបានព្យាយាមប្រកែកថា គាត់មិនសក្តិសមនឹងជ្រមុជទឹកឲ្យព្រះអង្គក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែទទូចថា ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះ មានភាពចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យគេដឹងថា ព្រះអង្គក៏មានលក្ខណៈជាមនុស្សផងដែរ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ចូរធ្វើម្តងនេះចុះ ដ្បិតគួរឲ្យយើងធ្វើសំរេចតាមគ្រប់ទាំងសេចក្តីសុចរិតយ៉ាងដូច្នេះ”(ម៉ាថាយ ៣:១៥)។ លោកយ៉ូហានក៏បានធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មក ការអស្ចារ្យក៏បានកើតឡើង ដោយប្រកាសអត្តសញ្ញាណព្រះអង្គ ដល់លោកយ៉ូហាន និងពួកបណ្តាជនដែលនៅទីនោះ ហើយក៏បានប៉ះពាល់ព្រះទ័យព្រះអង្គយ៉ាងខ្លាំង។ គឺនៅពេលដែលព្រះវរបិតាបានបន្លឺសម្លេងចេញពីមេឃថា “នោះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់”(ខ.១៧)។…
Read article
ជំនួយដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ
ទ្រង់ប្រទានហិមៈមកឲ្យដូចជារោមចៀម ក៏បាចសាចសន្សើមកកដូចជាផេះ។ ទំនុកដំកើង ១៤៧:១៦ មន្រ្តីប៉ូលិសមានការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់មនុស្ស “រាប់សែន ឬប្រហែលជារាប់លាននាក់” ដែលបានទូលថ្វាយដល់ព្រះ សូមព្រះអង្គជួយ ខណៈពេលដែលភ្លើងឆេះព្រៃនៅភាគខាងកើត បានរាលដាល នៅតាមតំបន់ភ្នំ នៅរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ ក្នុងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ឆ្នាំ២០២០។ ភ្លើងឆេះព្រៃដ៏ល្បីល្បាញនេះ បានបំផ្លិចបំផ្លាញផ្ទៃដីជាង៤ម៉ឺនហិចតា ក្នុងរយៈពេលតែ១២ម៉ោង ដោយដុតបំផ្លាញព្រៃឈើដ៏ស្ងួតហែង និងដុតបំផ្លាញផ្ទះ៣រយខ្នងរាបដល់ដី ហើយការរាលដាលក៏កំពុងតែគំរាមកំហែងទីក្រុងមួយចំនួន ដែលមានទីតាំងនៅលើផ្លូវនៃវិនាសកម្មរបស់វា។ បន្ទាប់មក ជំនួយក៏បានមកដល់។ វាមិនមែនជាការធ្លាក់ភ្លៀង តែជាការធ្លាក់ព្រឹលទាន់ពេលវេលា ដែលនាំឲ្យអ្នកព្យាករណ៍ឧតុនិយមម្នាក់ហៅជំនួយនោះថា “ជំនួយមកពីព្រះ”។ ព្រឹលបានធ្លាក់ចុះមកឆាប់ជាងរាល់ដង នៅទូទាំងតំបន់ដែលមានភ្លើងឆេះ ដោយកំរាស់ព្រឹលនៅលើដីមានចាប់ពីកន្លះម៉ែត្រឡើង ធ្វើឲ្យល្បឿននៃការរីករាលដាលបានថយចុះ ហើយនៅកន្លែងខ្លះភ្លើងក៏បានរលត់ទំាងស្រុង។ ជំនួយប្រកបដោយសេចក្តីមេត្តានេះ គឺហាក់ដូចជាអស្ចារ្យហួសពាក្យពណ៌នា។ តើព្រះទ្រង់ស្តាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់យើងទេ ពេលដែលយើងទូលសូមឲ្យព្រឹល ឬទឹកភ្លៀងធ្លាក់ចុះមក? ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីការឆ្លើយតបជាច្រើនរបស់ព្រះ ចំពោះការអធិស្ឋានដូចនេះ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងការអធិស្ឋានរបស់លោកអេលីយ៉ា សូមទឹកភ្លៀងផងដែរ(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៨:៤១-៤៦)។ ក្នុងនាមលោកអេលីយ៉ា ជាអ្នកបម្រើព្រះ ដែលមានសេចក្តីជំនឿដ៏អស្ចារ្យ គាត់បានយល់អំពីអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ មកលើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងអាកាសធាតុផងដែរ។ គឺដូចដែលបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ១៤៧ បានចែងអំពីព្រះអង្គថា “ទ្រង់បាំងមេឃដោយពពក…
Read article
ភាពផុយស្រួលនៃជីវិត និងការបន្ទាបខ្លួន
ដ្បិតជីវិតអ្នករាល់គ្នាជាអ្វី គឺជាចំហាយទឹកទេតើ ដែលឃើញតែ១ភ្លែត រួចបាត់ទៅ។ យ៉ាកុប ៤:១៤ លោកយេរ៉ូម(Jerome) និងលោកទ័រទូលាន(Tertullian) ដែលជាអ្នកប្រាជ្ញនៅសម័យបុរាណ បានលើកឡើង អំពីរឿងមួយចំនួន ដែលដំណាលថា ក្នុងចក្រភពរ៉ូម៉ាំង នៅសម័យបុរាណ បន្ទាប់ពីមេទ័ពបានទទួលជ័យជម្នះដ៏គួរឲ្យកោតស្ញប់ស្ញែង គាត់ក៏បានជិះពីលើរទេះសេះដែលចាំងពន្លឺផ្លេកៗ ដោយមានគេដង្ហែគាត់ កាត់តាមមហាវិថីនៅកណ្តាលទីក្រុង ចាប់តាំងពីពេលព្រឹកដល់ពេលល្ងាច។ ហ្វូងមនុស្សក៏បានស្រែកហូរ។ មេទ័ពនោះក៏មានចិត្តសប្បាយយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះការគោរពស្រឡាញ់ពីប្រជាជន ដោយទទួលកិត្តិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ក្នុងជីវិតគាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តាមរឿងព្រេងបានឲ្យដឹងថា មានអ្នកបម្រើម្នាក់ឈរពីក្រោយមេទ័ពនោះ ពេញមួយថ្ងៃ ដោយខ្សឹបដាក់ត្រចៀកគាត់ថា Memento mori (ប្រែថា “សូមលោកកុំភ្លេចថា លោកមិនមែនជាមនុស្សអមតៈទេ”)។ ក្នុងពេលដែលមានការសរសើរដ៏លើសលប់ មេទ័ពនោះស្រេកឃ្លានការបន្ទាបខ្លួន ដោយនឹកចាំថា គាត់មិនមែនជាមនុស្សអមតៈទេ។ លោកយ៉ាកុបបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅសហគមន៍មួយ ដែលមានអំនួត និងចូលចិត្តសរសើរខ្លួនឯង។ គាត់ក៏បានប្រឈមមុខដាក់ភាពក្រអឺតក្រទមរបស់ពួកគេ ដោយពាក្យសម្តីដ៏មុតស្រួចថា «ព្រះទ្រង់ទាស់ទទឹងនឹងពួកមានឫកធំ តែទ្រង់ផ្តល់ព្រះគុណមកពួករាបសាវិញ»(យ៉ាកុប ៤:៦)។ អ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើនោះ គឺត្រូវ “បន្ទាបខ្លួន នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់”(ខ.១០)។ តើពួកគេអាចឱបក្រសោបយកការបន្ទាបខ្លួននេះ ដោយរបៀបណា? ពួកគេចាំបាច់ត្រូវចងចាំ ដូចមេទ័ពរ៉ូម៉ាំងថា ពួកគេនឹងស្លាប់នៅពេលណាមួយ។…
Read article
តើយើងចង់ជោគជ័យ ឬចង់លះបង់
ដោយសារសេចក្តីនេះ យើងរាល់គ្នាបានស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់ គឺដោយទ្រង់បានស៊ូប្តូរព្រះជន្មទ្រង់ជំនួសយើង។ ១យ៉ូហាន ៣:១៦ ក្នុងអំឡុងពេលនៃកម្មវិធីសិក្សានៅរដូវក្តៅ កូនប្រុសខ្ញុំបានអានសៀវភៅមួយក្បាល អំពីក្មេងប្រុសម្នាក់ ដែលចង់ឡើងភ្នំអាល់ផាញ នៅប្រទេសស្វីស។ ក្មេងប្រុសនោះក៏បានចំណាយពេលភាគច្រើន ដើម្បីហ្វឹកហាត់ការឡើងភ្នំ ដើម្បីសម្រេចគោលដៅនេះ។ ទីបំផុត ពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមឡើង ទៅដល់កំពូលភ្នំ អ្វីៗមិនដំណើរការដូចការគ្រោងទុកនោះឡើយ។ នៅតាមផ្លូវឡើងដែលចោទខ្លាំង មិត្តរួមក្រុមម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយក្មេងប្រុសនោះក៏បានសម្រេចចិត្ត ឲ្យគេទៅចោលគាត់ ដើម្បីនៅមើលថែមិត្តរួមក្រុមនោះ ជាជាងទៅឲ្យដល់គោលដៅរបស់គាត់។ នៅក្នុងថ្នាក់រៀន គ្រូរបស់កូនប្រុសខ្ញុំក៏បានសួរថា “តើក្មេងប្រុសដែលជាតួឯកក្នុងរឿងនេះ ជាមនុស្សបរាជ័យ ដោយសារគាត់មិនបានឡើងឲ្យដល់កំពូលភ្នំឬ?” សិស្សម្នាក់ក៏បានឆ្លើយថា “បាទ គាត់បានកើតពីពូជបរាជ័យ”។ ប៉ុន្តែ ក្មេងប្រុសម្នាក់ទៀត ក៏បានបដិសេធ ដោយលើកហេតុផលថា ក្មេងប្រុសនោះមិនមែនជាមនុស្សបរាជ័យទេ ព្រោះគាត់បានលះបង់អ្វីមួយដែលសំខាន់ ដើម្បីជួយអ្នកដទៃ។ ពេលណាយើងលះបង់ការអ្វីមួយដែលសំខាន់ ដើម្បីមើលថែអ្នកដទៃ គឺយើងកំពុងតែប្រព្រឹត្តដូចព្រះយេស៊ូវហើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានលះបង់ការមានផ្ទះ មានប្រាក់ចំណូលទៀងទាត់ និងការទទួលស្គាល់ពីសង្គម ដើម្បីធ្វើដំណើរ ទៅផ្សាយសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ។ ទីបំផុត ព្រះអង្គក៏បានលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីរំដោះយើងឲ្យរួចពីបាប ហើយបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ មកយើងរាល់គ្នា(១ពង្សាវតាក្សត្រ ៣១៦)។ ជោគជ័យខាងឯលោកិយ គឺមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំង ពីជោគជ័យក្នុងព្រះនេត្រព្រះ។…
Read article