រួបរួមគ្នា ក្នុងការបម្រើព្រះ
ដែលរូបកាយទាំងមូលបានផ្គុំ ហើយភ្ជាប់គ្នាមកអំពីទ្រង់ ដោយសារគ្រប់ទាំងសន្លាក់ដែលផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ។ អេភេសូរ ៤:១៦ ក្នុងវប្បធម៌របស់ជនជាតិអាមមីស នៅតំបន់ដាច់ស្រយ៉ាល ការសាងសង់ជង្រុក គឺជាព្រឹត្តិការណ៍សង្គមមួយ។ កសិករម្នាក់ត្រូវចំណាយពេលជាច្រើនខែ ដើម្បីសាងសង់ជង្រុក ជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ តែជនជាតិអាមមីស តែងតែធ្វើការសាងសង់ជាលក្ខណៈសហគមន៍ ដូចនេះ ការសាងសង់របស់ពួកគេឆាប់ហើយ។ ពួកគេស្តុកឈើទុក និងត្រៀមឧបករណ៍ជាងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ មុនពេលការសាងសង់ចាប់ផ្តើម។ ថ្ងៃដែលពួកគេបានជ្រើសរើសក៏បានមកដល់ ជនជាតិអាមមីសមួយសហគមន៍ ក៏បានក្រោកពីព្រលឹម ហើយបែងចែកការងារគ្នា រួចពួកគេក៏បានចាប់ផ្តើមការសាងសង់តែម្តង ដែលជួនកាល ពួកគេអាចសង់ជង្រុកធំមួយរួចរាល់ ក្នុងរយៈពេលតែ១ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីផែនការដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់ពួកជំនុំទ្រង់ និងតួនាទីដែលយើងមាន ក្នុងពួកជំនុំ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា “អ្នករាល់គ្នាជារូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយជាអវយវៈរបស់រូបកាយរៀងខ្លួន” (១កូរិនថូស ១២:២៧)។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានយើងនូវអំណោយទានផ្សេងគ្នា ហើយបានចែកការងារឲ្យយើងធ្វើ បម្រើព្រះអង្គរួមគ្នា ក្នុងនាមជាផ្នែកមួយនៃរូបកាយ ដែល “បានផ្គុំ ហើយភ្ជាប់គ្នា”(អេភេសូរ ៤:១៦)។ ព្រះគម្ពីរក៏បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យ “យកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក” នៅក្នុងសហគមន៍របស់យើងផងដែរ(កាឡាទី ៦:២)។ តែជាញឹកញាប់ យើងបានធ្វើការងារតែម្នាក់ឯង។ យើងបំពេញតម្រូវការដោយខ្លួនឯង ដោយចង់គ្រប់គ្រងកាលៈទេសៈរបស់យើង។ ឬយើងមិនបានឈោងទៅរក និងជួយសម្រាលបន្ទុកអ្នកដទៃ។…
Read article
ទីបន្ទាល់ សម្រាប់អ្នកដទៃ
ត្រូវឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាបំពេញចិត្តអ្នកជិតខាងខ្លួន សំរាប់ជាសេចក្តីល្អ ឲ្យបានស្អាងចិត្តឡើង។ រ៉ូម ១៥:២ ជាងជួសជុលនាឡិកាបានបញ្ចាំងពិលរបស់គាត់ ទៅរកគំនូសតូចមួយ ដែលគេបានដៅចំណាំ នៅក្នុងនាឡិកាចាស់មួយគ្រឿងរបស់ជីតាខ្ញុំ ពេលដែលគាត់កំពុងជួសជុលវា នៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង។ គាត់សួរយើងថា “តើឃើញគំនូសហ្នឹងទេ? ជាងជួសជុលនាឡិកានៅសម័យមុន អាចដាក់គំនូសចំណាំនោះ ក្នុងនាឡិកាបញ្ឈរជាប់ជញ្ជាំងនេះ ប្រហែល១សតវត្សរ៍មុន។ គេហៅគំនូសសំគាល់នេះថា “ស្នាមបន្ទាល់”។ វាជួយឲ្យខ្ញុំដឹង ពីរបៀបសារេនាឡិកានេះ ឲ្យដើរឡើងវិញ”។ មុនពេលគេចាប់ផ្តើមប្រើសៀវភៅណែនាំ អំពីបច្ចេកទេស និងរបៀបជួសជុលឧបករណ៍ផ្សេងៗ ដែលមនុស្សសម័យមុន បានប្រើ “ស្នាមបន្ទាល់” ដើម្បីជួយជាងជួសជុលនៅពេលអនាគត ឲ្យអាចសារេស្ពឺនៅក្នុងឧបករណ៍ ឲ្យត្រូវគន្លាក់របស់វាយ៉ាងជាក់លាក់។ គំនូសទាំងនោះមិនគ្រាន់តែបានជួយសន្សំសំចៃពេលវេលាប៉ុណ្ណោះទេ តែជាញឹកញាប់ ពួកវាបានបង្ហាញអំពីភាពសប្បុរស ដែលពួកជាងជំនាន់មុន មានសម្រាប់ពួកជាងជំនាន់ក្រោយ។ ព្រះគម្ពីរបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យធ្វើជា “ទីបន្ទាល់ល្អ” ខណៈពេលដែលយើងធ្វើការថ្វាយព្រះ ដោយបម្រើអ្នកដទៃ ក្នុងលោកិយដែលប្រេះបែក។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅទីក្រុងរ៉ូមថា “ត្រូវឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាបំពេញចិត្តអ្នកជិតខាងខ្លួន សំរាប់ជាសេចក្តីល្អ ឲ្យបានស្អាងចិត្តឡើង”(រ៉ូម ១៥:២)។ ព្រះនៃយើងបានធ្វើជាគំរូ នៃសេចក្តីអត់ធ្មត់ និងសេចក្តីកម្សាន្តចិត្ត(ខ.៥)។ ការរស់នៅដោយទីបន្ទាល់ល្អ គឺជាការរស់នៅជាពលរដ្ឋល្អនៃផែនដី ក៏ដូចជានគរស្ថានសួគ៌។ ទីបន្ទាល់របស់យើង…
Read article
ស្ថានទូតរបស់ព្រះអម្ចាស់
បើកាលណាអ្នករៀបលៀងភ្ញៀវនោះ ចូរអញ្ជើញពួកអ្នកក្រ អ្នកពិការ អ្នកខ្ញើច និងអ្នកខ្វាក់វិញ យ៉ាងនោះ អ្នកនឹងបានពរពិត។-លូកា ១៤:១៣-១៤ អ្នកស្រីលូដមីឡា(Ludmilla) ជាស្រ្តីមេម៉ាយ អាយុ៨២ឆ្នាំ បានប្រកាសថា ផ្ទះរបស់គាត់នៅសាធារណៈរដ្ឋឆេក គឺជា “ស្ថានទូតនៃនគរស្ថានសួគ៌” ដោយនិយាយថា ផ្ទះរបស់គាត់ គឺជាផ្នែកមួយនៃនគររបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់បានស្វាគមន៍មនុស្សដែលគាត់មិនស្គាល់ និងមិត្តភក្តិ ដែលកំពុងមានការឈឺចាប់ ហើយត្រូវការការស្វាគមន៍ដោយក្តីស្រឡាញ់ ហើយជួនកាល គាត់ផ្តល់អាហារ និងកន្លែងគេងដល់ពួកគេ ដោយវិញ្ញាណដែលអាណិត និងការអធិស្ឋាន។ គាត់បានពឹងផ្អែកលើការបណ្តាលចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជួយឲ្យគាត់មើលថែភ្ញៀវរបស់គាត់ ដូចនេះ គាត់មានចិត្តអរសប្បាយ ចំពោះរបៀបដែលព្រះទ្រង់ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេ។ អ្នកស្រីលូដមីឡាបម្រើព្រះយេស៊ូវ តាមរយៈការបើកទ្វារផ្ទះ និងចិត្តចំហ ទទួលអ្នកដែលត្រូវការជំនួយ គឺខុសពីអ្នកដឹកនាំសាសនាដ៏ល្បីម្នាក់ ដែលបានអញ្ជើញព្រះយេស៊ូវឲ្យយាងចូលផ្ទះគាត់ សោយអាហារនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់គ្រូក្រិត្យវិន័យរូបនោះថា “ចូរអញ្ជើញពួកអ្នកក្រ អ្នកពិការ អ្នកខ្ញើច និងអ្នកខ្វាក់វិញ” គឺមិនត្រូវអញ្ជើញអ្នកដែលអាចតបស្នងគាត់វិញនោះឡើយ (លូកា ១៤:១៣)។ ព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា ពួកផារិស៊ីរូបនោះបានអញ្ជើញព្រះយេស៊ូវ ដោយសារសេចក្តីអំនួតប៉ុណ្ណោះ(ខ.១២) តែអ្នកស្រីលូដមីឡាបានអញ្ជើញមនុស្សចូលផ្ទះគាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចបម្រើគេ ក្នុងនាមជា “ឧបករណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គ”។…
Read article
ព្រះទ្រង់សម្អាតស្នាមប្រឡាក់
ទោះបើអំពើបាបរបស់ឯងដូចជាពណ៌ក្រហមទែងក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ ទោះបើក្រហមឆ្អៅក៏ដោយ គង់តែនឹងបានដូចជារោមចៀមវិញ។ អេសាយ ១:១៨ តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង បើសិនជាសំលៀកបំពាក់របស់យើង មានតួនាទីកាន់តែច្រើន ដោយមានលទ្ធភាពអាចសម្អាតខ្លួនឯង បន្ទាប់ពីយើងធ្វើឲ្យកំពប់ទឹកប៉េងបោះ ទឹកម្ទេស ឬភេសជ្ជៈពីលើពួកវា? យោងតាមការផ្សាយរបស់ប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍ប៊ីប៊ីស៊ី បានឲ្យដឹងថា ពួកវិស្វករនៅប្រទេសចិន បានបង្កើតស្រទាប់ការពារម្យ៉ាង ដែលជួយឲ្យសាច់ក្រណាត់កប្បាស សម្អាតខ្លួនឯង ឲ្យអស់ស្នាមប្រឡាក់ ឬក្លិន ពេលដែលវាត្រូវពន្លឺយូវី។ តើអ្នកអាចស្រមៃថា សំលៀកបំពាក់ដែលលាងសម្អាតខ្លួនឯងមានអត្ថប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? ស្រទាប់ការពារស្នាមប្រឡាក់ អាចជួយលាងសម្អាតក្រណាត់ឲ្យស្អាតឡើងវិញ តែមានតែព្រះទេ ដែលអាចលាងសម្អាងវិញ្ញាណដែលប្រឡាក់ដោយបាប។ នៅក្នុងនគរយូដា កាលពីសម័យបុរាណ ព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យក្រោធចំពោះរាស្រ្តទ្រង់ ព្រោះពួកគេបាន “បែរខ្នងដាក់ព្រះអង្គ” និងចុះចូលអំពើពុករលួយ និងការអាក្រក់ ហើយថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ(អេសាយ ១:២-៤)។ ប៉ុន្តែ ដែលកាន់តែអាក្រក់ថែមទៀតនោះគឺ ពួកគេបានព្យាយាមលាងសម្អាតខ្លួនឯង ដោយការថ្វាយយញ្ញបូជា ដុតគ្រឿងក្រអូប អធិស្ឋានជាច្រើន ហើយជួបជុំគ្នា នៅកន្លែងស្ងាត់ស្ងៀម។ តែចិត្តរបស់ពួកគេនៅតែមានពុត និងបាប(ខ.១២-១៣)។ ដំណោះស្រាយ គឺត្រូវឲ្យពួកគេភ្ញាក់ខ្លួនឡើង ហើយប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាប ដោយនាំវិញ្ញាណប្រឡាក់ដោយបាប ថ្វាយដល់ព្រះដ៏បរិសុទ្ធ និងមានក្តីស្រឡាញ់។ ព្រះគុណព្រះអង្គនឹងលាងសម្អាតពួកគេ ឲ្យសដូចព្រិល(ខ.១៨)។…
Read article
ហួសការយល់ដឹងរបស់យើង
ដោយយើងខ្ញុំមិនរាប់អានរបស់ដែលមើលឃើញឡើយ គឺរាប់អានតែរបស់ដែលមើលមិនឃើញវិញ ដ្បិតរបស់ដែលមើលឃើញ នោះស្ថិតស្ថេរមិនយូរប៉ុន្មានទេ តែឯរបស់ដែលមើលមិនឃើញ នោះនៅស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ចវិញ។ ២កូរិនថូស ៤:១៨ ស្វាមីខ្ញុំបានជួបការពិបាក ពេលដែលគាត់បានដឹងថា គាត់នឹងត្រូវបាត់បង់ការងារ ក្នុងពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ ដោយសារការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីត១៩។ យើងជឿថា ព្រះទ្រង់នឹងបំពេញតម្រូវការរបស់យើង ប៉ុន្តែ ភាពមិនច្បាស់លាស់ អំពីរឿងដែលនឹងកើតឡើង នៅតែធ្វើឲ្យយើងមានការបារម្ភ។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងសម្រួលអារម្មណ៍ខ្លួនឯង ខ្ញុំក៏បានមើលបទកំណាព្យដែលខ្ញុំចូលចិត្ត ដែលត្រូវបាននិពន្ធ ដោយអ្នកកំណែទម្រង់ នៅសតវត្សរ៍ទី១៦ ដែលគេបានដាក់រហ័សនាមឲ្យថា លោក ចន(John) នៃឈើឆ្កាង។ កំណាព្យនោះមានចំណងជើងថា “ខ្ញុំចូលខាងក្នុង ខ្ញុំមិនដឹងថា ខ្ញុំនៅទីណា” ហើយបានពិពណ៌នា អំពីភាពអស្ចារ្យនៃការថ្វាយបញ្ហារបស់យើងដល់ព្រះ ពេលដែលយើងរៀនស្គាល់ជំនួយមកពីព្រះ ដែលហួសការយល់ដឹងរបស់យើង។ នោះជាអ្វីដែលស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំបានព្យាយាមធ្វើ ក្នុងរដូវកាលដ៏ពិបាកនោះ ដោយងាកចេញពីការពឹងផ្អែកលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង ដែលអាចគ្រប់គ្រង និងយល់ដឹងមិនគ្រប់គ្រាន់ ហើយងាកមកផ្តោតចិត្តទៅលើព្រះ ដែលយើងអាចរកឃើញព្រះអង្គនៅជុំវិញខ្លួនយើង តាមរបៀបដែលមិននឹកស្មានដល់ ដោយអាថ៌កំបាំង និងតាមរបៀបដ៏ស្រស់ស្អាត។ សាវ័កប៉ុលបានជំរុញអ្នកជឿទាំងឡាយ ឲ្យងាកចេញពីការអ្វីដែលមើលឃើញ ទៅរកអ្វីដែលមើលមិនឃើញ ចេញពីការពិតដែលនៅខាងក្រៅ ទៅរកការពិតដែលនៅខាងក្នុង ចេញពីបញ្ហាដែលកើតមានបណ្ដោះអាសន្ន ទៅរក “សិរីល្អអស់កល្បជានិច្ច…
Read article
សន្តិភាពរបស់ព្រះអង្គ
ឯអ្នកណាដែលមានគំនិតជាប់តាមទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងថែរក្សាអ្នកនោះ ឲ្យមានសេចក្តីសុខពេញខ្នាត ដោយព្រោះគេទុកចិត្តនឹងទ្រង់។ អេសាយ ២៦:៣ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានជម្នះភាពតានតឹង នៅកន្លែងធ្វើការ ដែលមានពេញដោយការប៉ះទង្គិចគ្នា។ ការព្រួយបារម្ភបានក្លាយជាទម្លាប់របស់ខ្ញុំទៅហើយ ដូចនេះ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានឃើញខ្លួនឯងមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត។ ជាជាងមានការថប់បារម្ភ ខ្ញុំអាចឆ្លើយតបចំពោះបញ្ហា ដោយចិត្ត និងគំនិតដែលស្ងប់។ ខ្ញុំដឹងថា មានតែព្រះទេ ដែលអាចប្រទានសន្តិភាព ឬសេចក្តីសុខសាន្តនេះបាន។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅពេលផ្សេងទៀត ក្នុងជីវិតខ្ញុំ ពេលដែលអ្វីៗមានដំណើរការល្អ ចិត្តរបស់ខ្ញុំបែរជាគ្មានសន្តិភាពទៅវិញ។ ខ្ញុំដឹងថា វាបណ្តាលមកពីខ្ញុំទុកចិត្តលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង ជាជាងជឿព្រះ និងការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ។ ក្រឡេកមកក្រោយវិញ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា សន្តិភាពពិតប្រាកដ គឺសន្តិភាពរបស់ព្រះ គឺមិនផ្តេកផ្តួលទៅតាមកាលៈទេសៈរបស់យើងនោះទេ តែដោយសារយើងទុកចិត្តព្រះអង្គ។ សន្តិភាពរបស់ព្រះកើតមានដល់យើង ពេលដែលគំនិតរបស់យើងជាប់តាមព្រះអង្គ(អេសាយ ២៦:៣)។ ក្នុងព្រះគម្ពីរដើមជាភាសាហេព្រើរ ពាក្យ ជាប់តាម គឺមានន័យថា “ពឹងផ្អែកលើ”។ កាលណាយើងពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ យើងនឹងបានពិសោធន៍នូវព្រះវត្តមានដ៏សុខសាន្តរបស់ព្រះអង្គ។ យើងអាចទុកចិត្តព្រះ ដោយនឹកចាំថា ព្រះអង្គទម្លាក់មនុស្សអួត និងមនុស្សអាក្រក់ចុះ ឲ្យរៀបទាប ហើយតម្រង់ផ្លូវឲ្យអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះអង្គ(ខ.៥-៧)។ ពេលណាខ្ញុំបានពិសោធន៍នឹងសន្តិភាព ក្នុងរដូវកាលដ៏ពិបាក…
Read article