ព្រះអង្គទំនុកបម្រុងទាំងមនុស្ស និងសត្វ
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់ទំនុកបំរុងទាំងមនុស្ស និងសត្វផង។ ទំនុកដំកើង ៣៦:៦ មីសែល ហ្គ្រិន(Michelle Grant) បានបង្វឹកកូនសត្វប៊ីវើរ ឈ្មោះ ធីមប័រ(Timber) ដើម្បីឲ្យវាអាចវិលត្រឡប់ទៅព្រៃវិញ។ នាងបានយកវាទៅហែលទឹកនៅក្នុងបឹងមួយ តែវាក៏បានហែលទឹកមករកទូកកាយ៉ាករបស់នាងវិញ ដើម្បីនៅកៀកកិត ហើយយកច្រមុះមកត្រដុសនឹងជើងគាត់។ នៅពេលព្រឹកមួយនោះ ធីមប័រមិនបានត្រឡប់មកវិញដូចសព្វមួយដងទេ។ មីសែលបានរកមើលវាក្នុងបឹងនោះ អស់៦ម៉ោង ហើយក៏បានឈប់រកវាទៀត។ ប៉ុន្មានសប្តាហ៍ក្រោយមក នាងក៏បានរកឃើញឆ្អឹងក្បាលរបស់សត្វប៊ីវើរមួយ។ នាងក៏ចាប់ផ្តើមយំ ដោយសន្និដ្ឋានថា នោះជាឆ្អឹងក្បាលរបស់ធីមប័រហើយ។ ខ្ញុំអាណិតមីសែល និងធីមប័រណាស់។ ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្លួនឯងថា “កុំគិតច្រើនពេក។ វាគ្រាន់តែជាពពួកសត្វកកេរធំមួយ ដែលរស់នៅក្នុងទឹក”។ ប៉ុន្តែ សេចក្តីពិតនោះគឺថា ខ្ញុំខ្វល់អំពីពួកគេ ហើយព្រះទ្រង់ក៏អញ្ចឹងដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គខ្ពស់ដល់ស្ថានសួគ៌ ហើយបន្ទាបចុះមកដល់សត្វដែលតូចល្អិតបំផុត ជាផ្នែកមួយនៃស្នាព្រះហស្ត ដែលព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យថែរក្សាឲ្យបានល្អ(លោកុប្បត្តិ ១:២៨)។ ព្រះអង្គទំនុកបម្រុង ទាំងមនុស្ស និងសត្វ(ទំនុកដំកើង ៣៦:៥-៦) ដោយផ្គត់ផ្គង់ “អាហារដល់សត្វទាំងប៉ុន្មាន ព្រមទាំងដល់កូនក្អែកដែលយំផង”(១៤៧:៩)។ ថ្ងៃមួយ មីសែលកំពុងតែអុំទូកកាយ៉ាក ក្នុងបឹងរបស់អ្នកជិតខាង ហើយក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានឃើញធីមប័រ! វាបានទៅរស់នៅជាមួយសត្វប៊ីវ័រមួយគ្រួសារ…
Read article
ជើងដែលនាំដំណឹងល្អ
អើ ល្អណាស់ហ្ន៎ គឺជើងនៃអ្នកនោះដែលដើរលើភ្នំ ជាអ្នកដែលនាំដំណឹងល្អមក។ អេសាយ ៥២:៧ លោកចន ណាស(John Nash) បានទទួលពានរង្វាន់ណូបែលសន្តិភាព ក្នុងវិស័យសេដ្ឋកិច្ច នៅឆ្នាំ១៩៩៤ ដោយគេបានទទួលស្គាល់ការត្រួសត្រាយផ្លូវរបស់គាត់ ក្នុងផ្នែកគណិតវិទ្យា។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក រូបមន្តសមីការរបស់គាត់ ត្រូវបានប្រើប្រាស់ ដោយមុខជំនួញជាច្រើន នៅទូទាំងពិភពលោក ដោយការយល់ដឹង អំពីសក្ដានុពលនៃការប្រកួតប្រជែង។ គេបាននិពន្ធសៀវភៅមួយក្បាល និងផលិតខ្សែភាពយន្តឯកសារមួយ ដើម្បីនិយាយអំពីជីវិតរបស់គាត់ ហើយបានចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សដែលមាន “គំនិតដ៏ល្អ” មិនមែនដោយសារខួរក្បាលគាត់មានលក្ខណៈពិសេសខុសគេនោះទេ តែដោយសាររបៀបដែលគាត់បានប្រើវា ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាច្រើន។ ហោរាម្នាក់ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ ឈ្មោះអេសាយ បានប្រើពាក្យ ល្អ ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីជើង មិនមែនដោយសារសម្រស់របស់ជើងនោះទេ តែដោយសារគាត់បានឃើញភាពស្រស់ស្អាត ក្នុងការអ្វីដែលជើងនោះបានធ្វើ។ គឺដូចដែលគាត់បានពិពណ៌នាថា “អើ ល្អណាស់ហ្ន៎ គឺជើងនៃអ្នកនោះដែលដើរលើភ្នំ ជាអ្នកដែលនាំដំណឹងល្អមក”(អេសាយ ៥២:៧)។ បន្ទាប់ពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានរស់នៅជាឈ្លើយសឹក នៅក្រុងបាប៊ីឡូន ដោយសារពួកគេមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះ អ្នកនាំព្រះរាជសាររបស់ព្រះ ក៏បានមកដល់ ដោយពាក្យលើកទឹកចិត្តថា មិនយូរទេ រាស្រ្តរបស់ព្រះនឹងបានវិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេវិញហើយ “ព្រះអម្ចាស់បានប្រោសលោះទីក្រុងយេរូសាឡិមហើយ”(ខ.៩)។ ដំណឹងល្អនោះ…
Read article
ស្ម័គ្រចិត្តរង់ចាំ
បងប្អូនអើយ ចូរមានចិត្តអត់ធ្មត់ ដរាបដល់ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់យាងមក មើល អ្នកធ្វើស្រែគេរង់ចាំផងវិសេស ដែលកើតពីដីមក ដោយសេចក្តីអត់ធ្មត់ ទាល់តែបានភ្លៀងធ្លាក់មកខាងដើមរដូវ និងចុងរដូវផង។ យ៉ាកុប ៥:៧ ការរង់ចាំអាចលួចសន្តិភាព ចេញពីចិត្តយើង។ លោករ៉ាមេស ស៊ីតារ៉ាមែន(Ramesh Sitaraman) ជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តកំព្យូទ័រ បានមានប្រសាសន៍ថា មានបញ្ហាមួយចំនួនបានបណ្តាលឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិត មានអារម្មណ៍នឿយណាយ និងខឹងជាទូទៅ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងរង់ចាំវិបសាយបើកចេញមក ក្នុងល្បឿនដ៏សែនយឺត។ តាមការស្រាវជ្រាវរបស់គាត់ បានឲ្យដឹងថា មនុស្សជាទូទៅចង់ចំណាយពេលតែ២វិនាទីប៉ុណ្ណោះ ក្នុងការរង់ចាំឲ្យវីដេអូនៅអនឡាញលោតឡើង។ បន្ទាប់ពីរង់ចាំបាន៥វិនាទីហើយ វីដេអូនៅមិនទាន់លោតចេញមកទៀត មនុស្សប្រហែល ២៥% បានបោះបង់ចោលការរង់ចាំ ហើយបន្ទាប់ពីរង់ចាំ១០វិនាទី អ្នកប្រើប្រាស់ចំនួនពាក់កណ្តាលបោះបង់ចោលការព្យាយាម។ មនុស្សយើងពិតជាខ្វះភាពអត់ធ្មត់មែន។ លោកយ៉ាកុបបានលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ កុំឲ្យបោះបង់ចោលសេចក្តីជំនឿ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងរង់ចាំការយាងត្រឡប់មកវិញជាលើកទី២របស់ព្រះអង្គ។ ការរង់ចាំការយាងមកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ នឹងលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យឈរមាំមួន នៅចំពោះមុខការរងទុក្ខ ហើយឲ្យពួកគេស្រឡាញ់ និងគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក(យ៉ាកុប ៥:៧-១០)។ លោកយ៉ាកុបក៏បានប្រើឧទាហរណ៍ អំពីកសិករ ដើម្បីបកស្រាយអំពីរឿងនេះ។ លោកយ៉ាកុបបានលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿ ឲ្យមានចិត្តអត់ធ្មត់ ក្នុងពេលដែលមានការបៀតបៀន រហូតដល់ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងត្រឡប់មកវិញ គឺប្រៀបដូចជាកសិករ ដែលបានអត់ធ្មត់រង់ចាំ “ភ្លៀងធ្លាក់នៅចុងរដូវ និងដើមរដូវ”(ខ.៧)…
Read article
អណ្តាតស្អិត ពេលអធិស្ឋាន
ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ក៏ជួយសេចក្តីកំសោយរបស់យើងបែបដូច្នោះដែរ ដ្បិតយើងមិនដឹងជាគួរអធិស្ឋានសូមអ្វីទេ តែព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ជួយអង្វរជំនួសយើង ដោយដំងូរដែលរកថ្លែងពុំបានវិញ។ រ៉ូម ៩:២៦ ពេលដែលគ្រូពេទ្យកំពុងធ្វើការវះកាត់ប្អូនប្រុសខ្ញុំ ខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភអំពីគាត់។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានពន្យល់ថា “ការជាប់អណ្តាត” ជាបញ្ហា ដែលប្អូនប្រុសខ្ញុំមានពីកំណើត ហើយបើមិនធ្វើការវះកាត់ទេ គាត់នឹងមានការពិបាក នៅក្នុងការញាំ និងការនិយាយស្តី។ សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងភាសាអង់គ្លេស គេប្រើពាក្យ ជាប់អណ្តាត ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីការរកពាក្យនិយាយមិនបាន ឬការអៀនខ្លាំងពេក និយាយមិនកើត។ ជួនកាល ពេលយើងអធិស្ឋាន យើងមិនដឹងថា ត្រូវនិយាយអំពីអ្វី។ អណ្តាតយើងជាប់ស្អិត ក្នុងភាពកម្សោយខាងវិញ្ញាណ និងពាក្យច្រំដែល។ អារម្មណ៍របស់យើងបានបាញ់ទៅរកស្ថានសួគ៌ ដោយឆ្ងល់ថា ពាក្យអធិស្ឋានរបស់យើងនឹងបានឮដល់ព្រះកាណ៌ព្រះឬទេ។ គំនិតរបស់យើងក៏រេរា នៅតាមផ្លូវដែលគ្មានការផ្តោតចិត្ត។ ពេលដែលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅទីក្រុងរ៉ូម នៅសតវត្សរ៍ទី១ គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យស្វែងរកជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពេលដែលពួកគេពិបាករកពាក្យអធិស្ឋាន។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ក៏ជួយសេចក្តីកំសោយរបស់យើងបែបដូច្នោះដែរ ដ្បិតយើងមិនដឹងជាគួរអធិស្ឋានសូមអ្វីទេ តែព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ជួយអង្វរជំនួសយើង ដោយដំងូរដែលរកថ្លែងពុំបានវិញ”(រ៉ូម ៨:២៦)។ ពាក្យ “ជួយ” ក្នុងខនេះ គឺមានន័យថា ទទួលបន្ទុកដ៏ធ្ងន់។ ហើយពាក្យ “ដំងូរដែលរកថ្លែងពុំបាន”…
Read article
ក្នុងព្រះហស្តដែលមានសុវត្ថិភាព
ទ្រង់ជាទីពំនួននៃទូលបង្គំ ទ្រង់នឹងការពារទូលបង្គំ ឲ្យរួចពីសេចក្តីទុក្ខលំបាក។ ទំនុកដំកើង ៣២:៧ ជីវិតរបស់លោកដាក មើឃី(Doug Merkey) បានដាច់ម្តងបន្តិចៗ ប្រៀបដូចជាខ្សែពួរដែលដាច់ម្តងមួយធ្លុងៗ។ លោកគ្រូគង្វាល និងជាងចម្លាក់រូបនេះក៏បានសរសេរថា “ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានចាញ់ការតយុទ្ធនឹងជំងឺមហារីក ដែលអស់ពេលជាយូរ ទំនាក់ទំនងស្នេហា ដែលខ្ញុំមានជាច្រើនឆ្នាំកំពុងតែជួបការបែកបាក់ ហិរញ្ញវត្ថុរបស់ខ្ញុំក៏បានថយចុះ ការងាររបស់ខ្ញុំមានពេញដោយភាពមិនច្បាស់លាស់…ភាពងងឹតផ្លូវអារម្មណ៍ និងខាងវិញ្ញាណនៅជុំវិញខ្លួន និងនៅក្នុងខ្ញុំ ក៏មានជម្រៅជ្រៅ ហើយហាក់ដូចជាមិនអាចគេចចេញរួច”។ បញ្ហាចម្រុះទាំងនេះ គួបផ្សំនឹងការរស់នៅក្នុងបន្ទប់ក្នុងដំបូលផ្ទះដ៏ចង្អៀត គឺជាកត្តាដែលនាំឲ្យគាត់ឆ្លាក់រូបចម្លាក់ដ៏ល្បីល្បាញមួយ ដែលមានចំណងជើងថា កន្លែងជ្រកកោន ។ រូបចម្លាក់នោះបានពិពណ៌នា អំពីព្រះហស្តរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលមានស្នាមរបួសដែលដែកគោលបានចាក់ទម្លុះ បានផ្គុំផ្ងារទៅលើបង្កើតបានជាកន្លែងជ្រកកោនដែលមានសុវត្ថិភាព។ លោកដាកក៏បានពន្យល់ អំពីការរចនាស្នាដៃសិល្បៈរបស់ខ្លួន យ៉ាងដូចនេះថា “រូបចម្លាក់នោះ គឺបានពិពណ៌នា អំពីការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ឲ្យយើងចូលជ្រកកោនក្នុងព្រះអង្គ”។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៣២ ស្តេចដាវីឌបានរៀបរាប់ អំពីការដែលទ្រង់បានរកឃើញកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុត គឺនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់។ ព្រះអង្គប្រទានការអត់ទោសបាបមកយើង(ខ.១-៥) ហើយបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យអធិស្ឋាន ក្នុងពេលដ៏វឹកវរ(ខ.៦)។ ក្នុងខ.៧ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងរូបនេះ ក៏បានប្រកាស អំពីជំនឿរបស់ខ្លួនថា “ទ្រង់ជាទីពំនួននៃទូលបង្គំ ទ្រង់នឹងការពារទូលបង្គំ ឲ្យរួចពីសេចក្តីទុក្ខលំបាក…
Read article
សេចក្តីជំនឿដែលមិនចេះរង្គោះរង្គើរ
ចូរប្រយ័ត្ន ហើយខំចៀសពីសេចក្តីលោភចេញ ដ្បិតជីវិតនៃមនុស្សមិនស្រេចនឹងបានទ្រព្យសម្បត្តិជាបរិបូរទេ។ លូកា ១២:១៥ លោកខេវិន(Kevin)បានដើរចូលទៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់ជរា ដើម្បីប្រមូលរបស់ប្រើប្រាស់ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ឪពុកគាត់ បន្ទាប់ពីឪពុកគាត់បានលាចាកលោក។ បុគ្គលិកនៅទីនោះក៏បានប្រគល់ប្រអប់តូចៗពីរដល់គាត់។ គាត់និយាយថា នៅថ្ងៃនោះ គាត់ដឹងថា ការមានទ្រព្យសម្បត្តិបរិបូរ មិនបានធ្វើឲ្យមនុស្សសប្បាយចិត្តនោះឡើយ។ លោកឡារី(Larry) ដែលជាឪពុកគាត់ មិនចេះកើតទុក្ខ ហើយតែងតែអាចញញឹម និងលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ បានគ្រប់ពេល។ មូលហេតុដែលលោកឡារីមានសុភមង្គល គឺមិនមែនដោយសារ “ទ្រព្យសម្បត្តិ” ដែលមិនអាចដាក់ចូលក្នុងប្រអប់នោះឡើយ តែដោយសារសេចក្តីជំនឿដ៏រឹងមាំ ដែលលោកឡារីមានចំពោះព្រះយេស៊ូវ ដែលជាព្រះដ៏ប្រោសលោះ។ ព្រះយេស៊ូវជំរុញយើងឲ្យ “ប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅឯស្ថានសួគ៌វិញ”(ម៉ាថាយ ៦:២០)។ ព្រះអង្គមិនបានមានបន្ទូលថា យើងមិនអាចមានផ្ទះ ឬទិញឡាន ឬក៏សន្សំលុយសម្រាប់ពេលអនាគត ឬមួយមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើននោះទេ។ តែទ្រង់ជំរុញយើងឲ្យពិនិត្យមើលថា យើងកំពុងផ្តោតចិត្តទៅលើអ្វីខ្លាំងជាងគេ។ តើលោកឡារីបានផ្តោតចិត្តទៅលើអ្វី? គឺផ្តោតចិត្តទៅលើការស្រឡាញ់ព្រះ ដោយស្រឡាញ់អ្នកដទៃ។ គាត់ចូលចិត្តទៅកន្លែងប្រជុំជន ដោយនិយាយសួស្តី និងលើកទឹកចិត្តអ្នកដែលគាត់បានជួប។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តអ្នកដែលកំពុងយំ ឬស្តាប់គេចែកចាយទុក្ខលំបាក ឬអធិស្ឋានឲ្យពួកគេអស់ពីចិត្ត។ គំនិតរបស់គាត់ផ្តោតទៅលើការរស់នៅ ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ និងដើម្បីជាប្រយោជន៍អ្នកដទៃ។ យើងប្រហែលជាចង់សួរខ្លួនឯងថា តើយើងអាចសប្បាយចិត្ត ដោយសារមានទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលរារាំងយើង…
Read article